دیده بان حقوق حیوانات: سالانه درصدی از افراد جامعه دچار گزش سگ های نگهداری شده در منازل خود می شوند که این امر می تواند زمینه ابتلای آنان به بیماری هاری را فراهم کند.
به گزارش ایرنا، با توجه به اینکه بیماری هاری درمان ناپذیر است، کارشناسان بهداشتی شیوه نامه هایی را برای فرهنگ نگهداری سگ در منزل و سگ های گله، طراحی کرده اند.
براساس این شیوه نامه ها، افرادی که اقدام به نگهداری سگ می کنند باید حتما حیوان خود را در قلاده و زنجیر یا محیط بسته نگاه دارند و از رها کردن این حیوانات در داخل کوچه و محیط روستا جدا خودداری کنند.
صاحبان سگ ها حتما باید نسبت به قلاده گذاری و واکسیناسیون حیوان از طریق اداره دامپزشکی اقدام کنند.
همچنین محل نگهداری سگ در حیاط منزل باید به گونه ای باشد که از عبور و مرور افراد به ویژه اطفال دور بوده و موجب گزش نشود.
افرادی نیز که از سگ گله استفاده می کنند باید هنگام نزدیک شدن به روستا و در محیط روستا، حیوان را مهار کرده و قلاده آن را در اختیار بگیرند و وسیله نگهداری و مهار حیوان باید از جنس مقاوم و محکم باشد.
واحد پیشگیری و مبارزه با بیماری های مراکز بهداشتی همچنین به برخی از قوانین و مجازات هایی در این رابطه اشاره کرده است از جمله آنکه طبق قانون کوتاهی در نگهداری سگ در گذرگاه ها و اماکن عمومی که موجب گزیدگی دیگران شود، یک تا هفت روز حبس یا پرداخت غرامت و در صورت تکرار هر دو مجازات را دارد.
امروز ۲۸ سپتامبر برابر با ششم مهرماه به عنوان روز جهانی هاری نامگذاری شده است.
والله من فکر می کنم باید این افرادی که نام خود را کارشناس بهداشتی نهاده اند را روانه تیمارستان کرد . آخر یک عقل سلیم و منطقی هیچگاه حکم بر نگهداری سگها در قلاده و زنجیر یا محیط بسته نمی دهد . وقتی سگ را از انسانها و حیوانات دیگر در زنجیر بسته و دور نگهداریم . آن سگ هیچگاه اخلاق اجتماعی و چگونگی درست برخورد کردن با دیگر موجودات از قبیل انسان را نمی آموزد . آنوقت کاملا طبیعی است که به مجرد دیدن هر موجود غریبه ای فورا پارس کرده و به وی حمله ور شود . من خودم سگ دارم و روی تجربه با سگهای گوناگون این حرفها را می گویم . سگ من در حیاط خانه آزاد بوده ودر زنجیر نیست . در حیاط خرگوشهای من زندگی می کنند .مرغابی های همسایه گاه گاه از خانه همسایه به خانه من وارد می گردند ( زیرا دیوار و حائلی بین خانه ها وجود ندارد . فقط بین حیاط و خیابان اصلی حائل ایجاد کرده ام ) . در ضمن گربه های محل نیز هر روز چندین بار به منزل من می آیند .ولی هیچگاه حتی یکبار هم نشده که بین سگ من و مابقی این حیوانات یا سگهای همسایه ها درگیری بوجود آید . و در مورد انسانها هم همینطور است . بین حیاط خانه من و خیابان اصلی یک ردیف نرده چوبی کوتاه هست . هنگام ظهر که بچه ها از مدرسه بازمی گردند .سگ من کنار نرده منتظر آنهاست .زیرا میداند بچه ها برایش خوراکی می آورند ( از شیرینی گرفته تا بستنی یا ساندویچ و … ) در مقابل بچه ها نیز اجازه دارند سگ را ناز کنند و ببوسند . این تصمیم را من نگرفته ام و در ایجاد این رابطه نیز هیچ نقشی هم نداشته ام . تصمیم خود سگ و کودکان محل سبب ایجاد این رابطه دوستی شده .سگ من با پستچی و بقال محله هم رابطه خوبی دارد . و هر بار هنگام خرید بقال محل یک بسته خامه کوچک به او هدیه می دهد .چرا این روابط خوب است ؟ !!!چون سگ من از آغاز زندگی و طفولیت خود در زنجیر و محیط بسته نبوده و همواره در ارتباط با انسان و حیوانات دیگر بوده است .پس ایده این به اصطلاح کارشناسان جهت در قلاده و زنجیر کردن سگهای خانگی اشتباه محض و نا بخشودنی می باشد .
درسته … سگ من هم از بچگی با حیوانات و انسان های دیگه بوده و الان همه رو دوست داره و با همه زود دوست میشه حتی با گربه ها
خدایی عین حقیقت رو گفتین
سگای منم با همه حیوانات دوستن
منم کلی خرگوش دارم که اینا اصلاً کاری بهشون ندارن
حتی گاهی باهاشون میرم به گربه های محل غذا میدم،سگام هم میشینن نگاشون میکنن.در عین دوستی و آرامش همه کنار هم هستن.این که اونا رو زنجیر!!!!! یا قلاده کنیم فقط سلطه گری و برده داری رو ترویج میده و به نظر من جزو نقض حقوق حیوانات هم هست