اگر کوسه ها آدم بودند / برتولت برشت
دختر کوچولوی صاحبخانه از آقای ” کی” پرسید:
اگر کوسه ها آدم بودند، با ماهی های کوچولو مهربانتر میشدند؟
آقای کی گفت : البته ! اگر کوسه ها آدم بودند،
توی دریا برای ماهیها جعبه های محکمی میساختند،
همه جور خوراکی توی آن میگذاشتند،
مواظب بودند که همیشه پر آب باشد.
هوای بهداشت ماهی های کوچولو را هم داشتند.
مثلا وقتی یک ماهی کوچولو باله اش را زخمی می کرد
بهش می رسیدند تا زود و بی هنگام نمیرد
برای آنکه هیچوقت دل ماهی کوچولو نگیرد،
گاهگاه مهمانی های بزرگ بر پا میکردند،
چون که
گوشت ماهی شاد از ماهی دلگیر لذیذتر است !
در آن جعبه های بزرگ برای ماهی ها مدرسه هم می شاختند
در آن مدرسه ها به ماهی کوچولوها یاد میدادند
که چه جوری به طرف دهان کوسه ماهی شنا کنند
ماهی کوچولوها می بایست جغرافیا هم یاد بگیرند
تا بتوانند کوسه ماهی هایی را که این طرف و آن طرف لم داده اند پیدا کنند
درس اصلی ماهیهای کوچولو اخلاق بود
به آنها می قبولاندند
که زیبا ترین و باشکوه ترین کارها برای یک ماهی کوچولو این است
که خودش را در نهایت خوشوقتی تقدیم یک کوسه ماهی کند
به ماهی های کوچولو یاد میدادند که چطور به کوسه ماهی ها معتقد باشند
و از آن مهم تر
چه جوری خود را برای یک آینده زیبا مهیا کنند
آینده یی که فقط از راه اطاعت به دست میآیید
ماهی کوچولو ها می بایست از همه اندیشه های مادی
و از تمایلات مارکسیستی پرهیز کنند،
و اگر یکی شان دچار چنین گرایشاتی بشود
دیگران وظیفه شان حکم می کند که کوسه ها را خبر کنند
اگر کوسه ها آدم بودند،
در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت:
از دندان کوسه تصاویر زیبای رنگارنگ می کشیدند،
دهان و گلوی کوسه ها را به شکل زمین بازی و تماشاخانه در می آوردند
ته دریا نمایشنامه هایی روی صحنه میآوردند که
در آن ماهی کوچولو های قهرمان
شاد و شنگول به دهان کوسه ها شیرجه میرفتند.
همراه نمایش،
آهنگهای محسور کننده یی هم مینواختند که بی اختیار
ماهیهای کوچولو را به طرف دهان کوسه ها میکشاند.
در آنجا بی تردید […] هم وجود داشت
که به ماهیها می آموخت
“زندگی واقعی در شکم کوسه ها آغاز میشود”
اگر کوسه ماهیها آدم بودند
ماهی کوچولو ها دیگر برابر نبودند:
گروهی عالی مقام و صاحب منصب بر دیگران فرمان می راندند،
ماهی هایی که بفهمی نفهمی بزرگتر از بقیه بودند
اجازه داشتند کوچکترها را میل کنند
و این خودش به نفع کوسه ها بود
چون از این راه برای خود آنها لقمه های بزرگتری آماده می شد
از این مهم تر،
ماهی هایی که معلم بودند، یا رئیس یا مهندس یا قوطی ساز،
مدام به ماهی های دیگر امر و نهی می کردند
مطلب را درز بگیرم:
اگر کوسه ماهی ها آدم بودند
زیر دریا هم تمدن وجود داشت.
سلام دوست من.بی نهایت از متن ادبیت خوشم اومد.آفرین
ما فقط فکر می کنیم همه حیوانات مثل گوشت قربانی گاو وگوسفند برای ما هستند،چون اونها باید غذای ما باشند.همین عامل باعث می شه نسبت به همه موجودات بی تفاوت بشیم.مادرم می گفت قدیما مردم به گاو و گوسفند هم احترام میگذاشتند،چون همه راه کسب روزیشون بود.اما الان هر کسی به فکر درآمد هست و هر طور بتونه در تخریب محیط زیست و گونه های زیستی تلاش می کنه.دلم می گیره وقتی می بینم حتی یه درخت قطع می شه.این منم که دارم از حضورش محروم می شم.اون به من نیازی نداره.اگه هرکسی به این فکر کنه،خودشو مسئول می دونه.حرف زیاده،اما موندم به کجا می رسه.
اگر کوسه ها آدم بودند / برتولت برشت
دختر کوچولوی صاحبخانه از آقای ” کی” پرسید:
اگر کوسه ها آدم بودند، با ماهی های کوچولو مهربانتر میشدند؟
آقای کی گفت : البته ! اگر کوسه ها آدم بودند،
توی دریا برای ماهیها جعبه های محکمی میساختند،
همه جور خوراکی توی آن میگذاشتند،
مواظب بودند که همیشه پر آب باشد.
هوای بهداشت ماهی های کوچولو را هم داشتند.
مثلا وقتی یک ماهی کوچولو باله اش را زخمی می کرد
بهش می رسیدند تا زود و بی هنگام نمیرد
برای آنکه هیچوقت دل ماهی کوچولو نگیرد،
گاهگاه مهمانی های بزرگ بر پا میکردند،
چون که
گوشت ماهی شاد از ماهی دلگیر لذیذتر است !
در آن جعبه های بزرگ برای ماهی ها مدرسه هم می شاختند
در آن مدرسه ها به ماهی کوچولوها یاد میدادند
که چه جوری به طرف دهان کوسه ماهی شنا کنند
ماهی کوچولوها می بایست جغرافیا هم یاد بگیرند
تا بتوانند کوسه ماهی هایی را که این طرف و آن طرف لم داده اند پیدا کنند
درس اصلی ماهیهای کوچولو اخلاق بود
به آنها می قبولاندند
که زیبا ترین و باشکوه ترین کارها برای یک ماهی کوچولو این است
که خودش را در نهایت خوشوقتی تقدیم یک کوسه ماهی کند
به ماهی های کوچولو یاد میدادند که چطور به کوسه ماهی ها معتقد باشند
و از آن مهم تر
چه جوری خود را برای یک آینده زیبا مهیا کنند
آینده یی که فقط از راه اطاعت به دست میآیید
ماهی کوچولو ها می بایست از همه اندیشه های مادی
و از تمایلات مارکسیستی پرهیز کنند،
و اگر یکی شان دچار چنین گرایشاتی بشود
دیگران وظیفه شان حکم می کند که کوسه ها را خبر کنند
اگر کوسه ها آدم بودند،
در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت:
از دندان کوسه تصاویر زیبای رنگارنگ می کشیدند،
دهان و گلوی کوسه ها را به شکل زمین بازی و تماشاخانه در می آوردند
ته دریا نمایشنامه هایی روی صحنه میآوردند که
در آن ماهی کوچولو های قهرمان
شاد و شنگول به دهان کوسه ها شیرجه میرفتند.
همراه نمایش،
آهنگهای محسور کننده یی هم مینواختند که بی اختیار
ماهیهای کوچولو را به طرف دهان کوسه ها میکشاند.
در آنجا بی تردید […] هم وجود داشت
که به ماهیها می آموخت
“زندگی واقعی در شکم کوسه ها آغاز میشود”
اگر کوسه ماهیها آدم بودند
ماهی کوچولو ها دیگر برابر نبودند:
گروهی عالی مقام و صاحب منصب بر دیگران فرمان می راندند،
ماهی هایی که بفهمی نفهمی بزرگتر از بقیه بودند
اجازه داشتند کوچکترها را میل کنند
و این خودش به نفع کوسه ها بود
چون از این راه برای خود آنها لقمه های بزرگتری آماده می شد
از این مهم تر،
ماهی هایی که معلم بودند، یا رئیس یا مهندس یا قوطی ساز،
مدام به ماهی های دیگر امر و نهی می کردند
مطلب را درز بگیرم:
اگر کوسه ماهی ها آدم بودند
زیر دریا هم تمدن وجود داشت.
برتولت برشت/ برگردان:پروین انوار
سلام دوست من.بی نهایت از متن ادبیت خوشم اومد.آفرین
ما فقط فکر می کنیم همه حیوانات مثل گوشت قربانی گاو وگوسفند برای ما هستند،چون اونها باید غذای ما باشند.همین عامل باعث می شه نسبت به همه موجودات بی تفاوت بشیم.مادرم می گفت قدیما مردم به گاو و گوسفند هم احترام میگذاشتند،چون همه راه کسب روزیشون بود.اما الان هر کسی به فکر درآمد هست و هر طور بتونه در تخریب محیط زیست و گونه های زیستی تلاش می کنه.دلم می گیره وقتی می بینم حتی یه درخت قطع می شه.این منم که دارم از حضورش محروم می شم.اون به من نیازی نداره.اگه هرکسی به این فکر کنه،خودشو مسئول می دونه.حرف زیاده،اما موندم به کجا می رسه.
لحضات آخر زندگی ……..
این فقط یک تور ماهیگیری نیست. این تور اسارت من در خودخواهی هاست. خودخواهی هایی که سرآغاز غرق شدن من در دریای شقاوت هاست.