دیده بان حقوق حیوانات/ شاهین سپنتا*: قربانی کردن حیوانات در خیابان، در پیاده رو، در برابر دیدگان کودکان بی گناه، در حالی که خون آن ها بر روی زمین جاری شده و درون جوی آب کنار خیابان ریخته و پیاده رو و خیابان با خون و مدفوع و محتویات دستگاه گوارش حیوان قربانی شده آلوده است، مناظری مربوط به هزاران سال پیش نیست. این ها صحنه های زشتی است که در چنین روزهایی در بیشتر شهرها و روستاهای ایران دیده می شود. به گواهی تاریخ، بسیاری از قوانین حقوق انسان ها و حیوانات برای نخستین بار در جهان، در ایران و به دست ایرانیان نگاشته شد. اما متاسفانه امروز به مناسبت های گوناگون شاهد زیر پاگذاشتن این حقوق اولیه به شیوه هایی خشن هستیم که در یک بستر به ظاهر قانونی صورت می گیرد.

در این زمان و در هیچ کجای دنیا پذیرفتنی نیست که به هر دلیلی دولت و سازمان های متولی بهداشت جامعه، چشم خود را بر کشتار حیوانات در کوچه و خیابان ببندند و حتا به صورت مستقیم و غیر مستقیم از چنین کارهایی پشتیبانی کنند.

چه کسی پاسخ گوی پراکندگی آلودگی ناشی از مدفوع ، محتویات گوارشی و خون حیوانات کشتار شده در خرابه ها و کاروان سراها و کنار جوی آب خیابان است؟ چه کسی پاسخ گوی شیوع بیماری های مشترک بین دام و انسان به دنبال مصرف گوشت بازرسی نشده و دام کشتار شده در اماکن غیر مجاز است؟

اگر فرض کنیم که در همه روز های سال نظارت دقیق و بهداشتی بر ذبح دام و طیور در کشتارگاه های کشور انجام می شود، اما در روز ها و مناسبت های خاص افراد اجازه داشته باشند که به فروش دام زنده در کنار خیابان و در سر چهارراه و همچنین کشتار حیوانات در آلوده ترین شکل ممکن بپردازند چه احترامی برای قانون و اصول اولیه بهداشتی در جامعه باقی می ماند؟

گرچه سازمان دامپزشکی همه ساله در چنین روزهایی اعلام آمادگی می کند که دام و طیور مردم را در کشتارگاه ها به صورت رایگان قربانی خواهد نمود و حتا در صورت لزوم بازرس بهداشتی برای نظارت به قربانگاه روانه خواهد کرد اما چون از ذبح دام در خیابان ها و محل های غیر مجاز هیچ گونه جلوگیری صورت نمی گیرد، این اعلام آمادگی سازمان دامپزشکی،جنبه رفع تکلیف دارد و ارزشی نداشته و نقشی در کاهش آلودگی ها ندارد.

به هر روی به نظر می رسد که قانون نیز در این مورد دست افراد سودجو را برای تجاوز به حقوق همگانی بازگذاشته است و به صراحت اجازه انجام این اعمال غیر بهداشتی و غیر انسانی صادر شده است.

قانون دامپزشکی کشور مشتمل بر ۲۱ ماده و یک تبصره در تاریخ ۲ / ۳ /۱۳۵۰ در مجلس شورای ملی به تصویب رسید و سپس در جلسه ۲۴ / ۳ / ۱۳۵۰ مجلس سنا تصویب شد و به امضای رئیس وقت مجلس سنا « جعفر شریف امامی» رسید. درماده ۱۸این قانون آمده است: بازرسی و معاینه بهداشتی گوشت در کشتارگاه های کشور از وظایف سازمان[ دامپزشکی کشور]  است و شهرداری ها  و سازمان های ذیربط مکلف اند پرسنل، بودجه و اعتبار لازم را طبق آیین نامه اجرائی این قانون در اختیار سازمان بگذارند.

همچنین آیین نامه اجرایی ماده ۱۸ این قانون زیر عنوان « آیین نامه بازرسی و معاینه بهداشتی گوشت در کشتارگاه های کشور» به تاریخ ۵/ ۸ / ۱۳۵۲ به تصویب هیات وزیران رسیده است که در ماده دوم آیین نامه تاکید شده است : هر نوع دام کشتاری باید در کشتارگاه ذبح شود در غیر این صورت مرتکبین برابر قوانین مربوط تحت تعقیب قرار می گیرند و مجازات خواهند شد.

اما در تبصره ۲ همین ماده یک استثنا نیز وجود دارد که ریشه همه این قانون شکنی های به ظاهر قانونی است. در این تبصره آمده است: « در روز عید قربان کشتار دام به منظور قربانی کردن و همچنین در مراسم مذهبی و ملی در خارج از کشتارگاه مجاز است ».

به هر روی جای بسی تاسف است که قانون سازماندامپزشکی کشور مصوب سال ۱۳۵۰ از آن سال تاکنون با همه کاستی های فراوانی که دارد مورد بازنگری قرار نگرفته است و پاسخ گوی نیاز های جامعه نیست و دست سودجویانی را که حقوق اولیه شهروندان را سلب می کنند باز گذاشته است.

گزارش تصویری از عید قربان

حمل دام زنده با خودروی مخصوص حمل فراورده های غذایی

حمل دام زنده در جند ردیف با کامیون

 حمل دام در صندوق عقب خودروی سواری پیکان

فروش دام در خیابان

تلاش برای زندگی در این هیاهو !

چشم‌های نگران!

وزن کشی دام به شیوه ای وحشیانه

خرید و فروش و کشتار دام در کنار خیابان

کشتار دام در محیط های آلوده و به شیوه های غیر انسانی

سلاخی دام در خرابه ها و در برابر دیدگان کودکان

پوست کنی دام در پیاده رو ها 

تجمع پوست و روده های دام های کشتار شده در پیاده رو و در مرکز شهر

هف تیری به دست کودکانمان می دهیم و آن ها را به قربانگاه می بریم

در چنین محیط خشنی چه چیزی می خواهیم به کودکانمان یاد بدهیم؟

* منبع: ایران نامه.

________________

صفحه مخصوص وبلاگ های میهمان