دیده بان حقوق حیوانات: در یکی از بوستان‌های تهران مرکز نمایش خزندگانی وجود دارد که کارکنانش حیوانات کوچکی مانند بلدرچین، خرگوش و موش زنده را مقابل مار و کروکودیل قرار می‌دهند و این حیوانات گوشت‌خوار هم این جانوران کوچک را می‌بلعند. تماشاگران نیز برای دیدن این حیوانات بلیت تهیه می‌کنند.
البته مدیر این مجموعه معتقد است که کارشان در چرخه‌ی طبیعت، قرار می‌گیرد ولی کارشناسان حقوق حیوانات چنین حرکتی را مصداق خشونت علیه حیوانات می‌دانند.
به گزارش ایسنا، استفاده‌ی ابزاری از حیوانات برای گذران اوقات فراغت مردم و البته کسب درآمد در همه جای دنیا شایع است. حتما دیده‌اید سیرک‌هایی که حیوانات اهلی و وحشی را برای شادی‌های لحظه‌ای مردم به هرکاری واداشته‌اند یا باغ وحش‌هایی را که گردانندگان آن حیوانات را در گونه‌های مختلف پرندگان، خزندگان، پستانداران و غیره از طبیعت که خانه‌ی آن‌هاست جدا کرده‌اند و به قفس انداخته‌اند و گاهی مردم هم با انداختن زباله و خوردنی‌های غیرمجاز، حیوانات را مورد نوازش محبت‌آمیز خود قرار می‌دهند!
به نظر می‌رسد که موضوع آزار و اذیت حیوانات روزبه‌روز فراگیرتر شده، دایره شمول بیشتری هم پیدا می‌کند و علی‌رغم تلاش فعالان حمایت از حقوق حیوانات، نمایش آن‌ها در شرایط غیر طبیعیشان همچنان یکی از جاذبه‌های پرطرفدار گردشگری است.
***
به زعم کارشناسان، ایران هم جزو کشورهایی است که در آن حیات وحش در معرض تهدید جدی قرار دارد. فارغ از بحث شکارهای غیر مجاز و نحوه‌ی نگهداری حیوانات در باغ‌های وحش‌های ایران و نحوه‌ی برخورد مردم با آن‌ها، به نظر می‌رسد که بسیاری از مراکز نگهداری از حیوانات، از نمایش خشونت علیه حیوانات و حتی در مواقعی پول درآوردن از این راه هم ابایی ندارند.
مارها را با اجرای زنده موسیقی ببینید!
در پارک آب و آتش تهران به تازگی مرکزی با نام «zima zoo»، افتتاح شده است که خزندگانی مانند انواع مار، کروکودیل و آفتاب‌پرست را نمایش می‌دهد. این مرکز که ورود آن مستلزم پرداخت هفت‌هزار تومان ورودیه برای هر نفر است، از قفس‌های شیشه‌ای شکلی تشکیل شده است که این قفس‌ها در یک راهروی مزین و شیک، در دو ردیف رو به‌روی هم قرار گرفته‌اند. هر کدام این قفس‌های شیشه‌ای که به شکل ویژه‌ای تزیین و نورپردازی شده‌اند، محل نگه داری یک خزنده است که اطلاعات و شناسنامه‌اش در مانیتوری در کنار قفسه ثبت شده است.
در انتهای این راهرو یک آتلیه عکاسی قرار دارد که در آن عکاسی مشغول گرفتن عکس از یک مار عظیم‌الجثه بر گردن تماشاگران است. این آتلیه بابت هر عکس به تناسب ابعاد عکس مبلغ ۳۰ یا ۴۰ هزار تومان از مشتریان می‌گیرد. خبرنگار ایسنا در این بازدید کودکی را دید که به شدت از این مار می‌ترسید ولی به اصرار خانواده‌اش مار را دور گردنش انداخته و عکاس از او عکس می‌گرفت.
مار ببینید و نوشابه ۴۰ هزارتومانی میل کنید!
در راهروی این مرکز نگهداری از خزندگان، عکس گرفتن ممنوع است. یکی از کارکنان این مجموعه در پاسخ به چرایی این موضوع می‌گوید که چون ما اینجا آتلیه عکس داریم، اجازه نمی‌دهیم کسی عکس بگیرد؛ چراکه عکاسی مخاطبان باعث می‌شود کاسبی بخش عکس ما از رونق بیفتد. او همچنین از افتتاح کافه‌ای در این مرکز خبر می‌دهد که قرار است به زودی افتتاح شده، در آن نوشابه‌های ۴۰ هزار تومانی تایلندی سرو شود. علاوه بر این، کارکنان این مجموعه می‌گویند که در آینده‌ای نزدیک در این مکان موسیقی زنده اجرا خواهد شد و به گفته آن‌ها، امکاناتی اضافه می‌شود که نباید تماشای آن‌را از دست داد!
خرگوش بی‌دفاع طعمه مار می‌شود…
اما از این‌جای ماجرا به بعد، به نکته قابل توجه و البته تکان‌دهنده در نگهداری این خزندگان می‌رسیم که گردانندگان این مرکز در مواقع گرسنه شدن این حیوانات، یک بلدرچین زنده، خرگوش زنده یا موش زنده را در قفس خزندگان گوشت‌خوار می‌اندازند تا به گفته خودشان، خوراک این خزندگان را تامین کنند. در مواردی هم دیده شده که حیوان طعمه که موقعیت خطرناک خود را حس کرده است، چندین ساعت در گوشه قفس نشسته تا حیوان گوشت‌خوار احساس گرسنگی کرده، دور او بپیچد، آن‌را خفه کند و البته او را ببلعد.
گاهی هم دیده شده که بخشی از بدن این مارها باد کرده است و کارکنان درباره آن توضیح داده‌اند که حیوان به تازگی خرگوش و بلدرچین را خورده و هنوز این جانور در بدنش هضم نشده است. البته آن‌ها در پاسخ به این سوال که چرا برای غذا دادن به این حیوانات از چنین روش‌هایی استفاده می‌کنند، می‌گویند که خرده شدن حیواناتی نظیر خرگوش توسط مار جزو چرخه‌ی طبیعت است و اشکالی ندارد. آن‌ها در ادامه می‌پرسند مگر شما خودتان گوشت گوسفند و مرغ را نمی‌خورید؟ چرا برای شما اشکالی ندارد، ولی برای مار بد و زننده است؟!
در نگاه اول به نظر می‌رسد که صاحبان این مرکز از صحنه پیچیدن مار به دور حیوان طعمه به منظور خفه کردن آن و البته خوردنش برای جذب گردشگر استفاده کرده‌اند. ولی خودشان می‌گویند که چنین منظوری ندارند. چنانچه مدیر این مجموعه که ماری به گردن دارد و در فضای این مرکز جولان می‌دهد، می‌گوید حتی این مرکز تلاش می‌کند که مخاطبان، صحنه بلعیده شدن حیوانات زنده را نبینند، چون بازخورد مثبتی نسبت به این موضوع نداشته‌اند. ضمن اینکه خود مار هم دوست ندارد جلوی مردم غذا بخورد! چون خجالت می‌کشد!! او صبر می‌کند که مردم از مقابل قفسش بروند و بعد از آن اقدام به خوردن خرگوش یا بلدرچین می‌کند.
تا قرعه به نام کدام افتد…
او توضیح می‌دهد: من ۱۵ سال برای برخورد با خزندگان از جمله مار در تایلند آموزش دیده‌ام. برای تاسیس این مجموعه هم که زیر نظر موسسه پرورش گل شهر گل است، از ۱۸ مرکز از جمله سازمان حفاظت محیط زیست و وزارت اطلاعات مجوز دارم. ضمن اینکه اجازه‌های لازم را از مقامات دینی و مذهبی هم گرفته‌ام.
مدیر این مجموعه بیان می‌کند: حیوانات نگهداری شده در این مرکز را که شامل بوآ دم قرمز، برمس پینتون، رتیکولتید پیتون، ایگوانای قرمز و آناکوندا می‌شود، از استرالیا، آفریقای جنوبی و آسیای شرقی وارد کرده‌ایم و هیچ یک از آن‌ها سمی نیستند و اغلب حیوانات گوشت‌خوار برای خوردن غذا، طعمه خود را خفه می‌کنند. حیوانات طعمه را هم معمولا از خیابان مولوی می‌خریم. هر یک از طعمه‌ها را با مبلغی حدود ۶ هزار تومان می‌خریم و یک‌روز درمیان به مارها غذا می‌دهیم.
بی‌نوا کبکی که یک گوشه می‌لرزید
یکی از حاضران در این مجموعه که زنی ۴۴ ساله است و شاهد بلعیده شدن یک بلدرچین توسط مار سفیدرنگ این مجموعه بود، درباره این صحنه توضیح می‌دهد: صحنه بسیار تلخی بود. ضمن اینکه من دیدم کبک بی‌نوا گوشه قفس کز کرده بود و می‌ترسید و زمانی که مار به آن حمله کرد، هیچ دفاعی نمی‌توانست از خود بکند. دیدن این صحنه برایم اصلا خوشایند نبود و دیگر به این مرکز نخواهم آمد. با دیدن این صحنه با خود فکر می‌کنم که چرا ما به قتل و کشتار انسان‌ها آنقدر واکنش داریم ولی هر بلایی که دوست داریم بر سر حیوانات می‌آوریم؟!
یکی دیگر از حاضران که پسری ۲۷ ساله است، می‌گوید: انداختن پرنده و حیوانات کوچکی مانند موش در این قفس‌ها کار شایسته‌ای نیست. این حیوانات فرصت فرار ندارند. ولی به هر حال مارها هم گرسنه‌اند و گوشت‌خوار. اگر به آن‌ها غذایی داده نشود، می‌میرند.
این رفتار مصداق خشونت علیه حیوانات است
رضا جوال‌چی – رییس انجمن حمایت از حیوانات – درباره این موضوع، اظهار می‌کند: در جواب دوستانی که در توجیه انداختن جانور زنده مقابل حیواناتی مثل مار توجیه می‌کنند که این چرخه‌ی زندگی طبیعی است، می‌گویم که قطعا زندگی در شیشه طبیعی نیست. جانور در طبیعت حق دفاع از خود را دارد. اصلا طبیعتی در این حالت تصنعی که جانور را در قفس انداخته و حق دفاع را از او بگیریم، وجود ندارد.
او ادامه می‌دهد: ضمن اینکه برای تغذیه این موجودات از غذای جایگزین می‌توان استفاده کرد. این اتفاقات به این دلیل می‌فتد که عده‌ای اطلاعات کافی ندارند. البته پیش‌تر نیز اتفاقات این‌چنینی برای حیوانات می‌افتاد. دیده شده بود که در ساری، الاغی را در قفس شیر می‌انداختند. این قضیه با پیگیری ما متوقف شد. در این مورد هم با اطلاع از چگونگی ماجرا جلوی چنین رفتاری را خواهیم گرفت.
جوال‌چی می‌افزاید: چنین رفتاری ترویج خشونت است و بدتر آنکه چنین صحنه‌هایی در مقابل چشم مردم و کودکان انجام می‌شود. واقعیت این است که این زندگی طبیعی نیست و این مصداق خشونت است که ما حیوانی را در قفس دشمنش قرار دهیم.
_________________
دوستان عزیز دیده بان حقوق حیوانات و سایر حامیان گرامی،
با مشاهده ی عنوان این مطلب، ناخودآگاه به یاد طوطی های کوچک به اسم Budgerigar (مرغ عشق عادی) افتادم که فال فروش ها از اون ها در سرمای زمستان و گرمای تابستان استفاده می کنند تا بلکه مقداری پول در بیارن. یادم میاد یکبار پیرمرد ناتوان و رنجوری رو دیدم که با دو سه تا از این پرنده ها تو یک شب سرد زمستونی تا نزدیکای نیمه شب فال میفروخت. آدم نمی دونست دلش باید برای اون پیرمرد بسوزه یا برای اون پرنده های کوچک که تا اون وقت شب مشغول کار اجباری بودن ! خواهشی که دارم اینه که توی برنامه های تغییر شغل که برای برخی سیرک های شخصی در نظر گرفته شده، یک بند یا کمکی هم برای این پرنده ها در نظر گرفته بشه تا شاید حداقل چند تا از این ها رو بشه نجات داد و واگذار کرد به افراد دلسوز تا زندگی بهتری داشته باشند و از حداقل شرایط مورد نیازشون برخوردار باشن به عنوان نوعی از پرندگان خانگی و غیر قابل آزادسازی در طبیعت. درسته که گونه ی بومی نیستند، وحشی یا در خطر انقراض نیستند، قیمتشون رو هم ما انسان ها کم تعیین کردیم و کوچک هستند؛ اما واقعیت اینه که من شخصا به عنوان کسی که سال هاست با پرنده های خانگی سر و کار دارم، کاملا ترس و استرس و شرایط بد تغذیه و نگهداریشون رو می تونم درک کنم و فوق العاده ناراحت می شم هر بار یکیشون رو می بینم؛ اما نمی دونم راه درست چیه و چه کار میشه کرد برای این پرنده ها… . اگه مثلا پیشنهاد خرید پرنده رو بدی هم، این چرخه ی ناقص ادامه پیدا می کنه.
(نکته انحرافی : حالا یک عده از دوستان گرامی میان میگن ما کودک کار داریم، تو دلت برای چهار تا مرغ عشق سوخته ؟! پیشاپیش خدمت اون عزیزان عرض می کنم : بنده سمینار های کودکان کار و مسائل مربوط به اون ها رو هم پیگیری می کنم ولی واقعیت اینه که در تخصص و توان من نیست حل مشکلات اون ها و چندان کاری از دستم بر نمیاد براشون. کار جامعه شناس ها و حقوق دان ها و سایر فعالان حقوق بشر هست رسیدگی اصولی و ریشه ای به مشکلات کودکان کار. اما در عوض این اطمینان رو میدم که با رسیدگی به مشکلات همین چند تا پرنده یا به قول یک عده “چهار تا سگ و گربه و گاو و گوسفند”، وقتی رفتار با حیوانات بهبود پیدا کنه و به چشم خوراک و پوشاک و اسباب بازی بهشون نگاه نکنیم، کم کم رفتار با انسان ها هم بهتر میشه؛ چون حقوق حیوانات و انسان ها کاملا با هم در ارتباطه و یک کره ی زمین داریم که مال همه ی ماست.)
ممنون از توجه همه ی دوستداران و حامیان حقوق حیوانات.
درود بر شما،
این مساله قابل پیگرد قانونی است ولی با توجه به شرایط فعلی حیواناتی که توسط بشر نگهداری می شوند، به نظر می رسد در اولویت های گارد محیط زیست نباشد. با اینحال امکان درخواست از گارد برای ورود به مساله وجود دارد.
خیلی ممنونم از توجه شما. : )