نویسنده: ???????

دیده بان حقوق حیوانات ایران : فرار مار کبری مصری از محل مخصوص نگه‌داری خزندگان سبب تعطیلی باغ وحش برانکس درشهر نیویورک شد.

به گفته مدیر باغ وحش بخش نگه‌داری خزندگان تا اطلاع ثانوی تعطیل خواهد بود ولی باقی بخش‌های باغ وحش با اتخاذ تدابیر امنیتی کار خود را از سرخواهد گرفت.
به گزارش تلگراف، این مار خطرناک که تنها 50 سانتی متر طول دارد در اواخر روز شنبه از محل نگه‌داری اش فرار کرده و به گفته کارکنان باغ وحش با توجه به جثه‌اش پیدا کردن مجدد او می‌تواند هفته‌ها به طول بیانجامد.
جیم برینی مدیر باغ وحش در این زمینه گفت: “مشکل اینجاست که این مار 50 سانتی‌متری که وزن اندکی هم دارد می‌تواند در هر بخشی در خانه خزندگان پنهان شده باشد به این ترتیب جستجو برای آن می‌تواند هفته‌ها طول بکشد و تنها باید امیدوار بود.

متاسفانه مارها می‌توانند در بدترین مکان‌های این باغ وحش از جمله داخل پمپ‌ها، موتورخانه و یا سایر ماشین آلات داخل باغ وحش پنهان شوند وحالا ما باید تنها امیدوار باشیم که مار بازی خود را بلد نباشد. کار ما شبیه ماهی‌گیرها شده است و تنها می‌توانیم طعمه‌مان را بگذاریم ومنتظر بمانیم. بهترین استراتژی ما انتظار است و باید به او زمان بدهیم تا از مخفیگاهش بیرون بیاید.”

با این حال او تاکید کرد که اهالی نیویورک نباید در انتظار دیدن این حیوان در خیابانها یا سایر مکان‌های عمومی باشند و حیوان قطعا از خانه خزندگان خارج نشده است.

دیده بان حقوق حیوانات ایران :  دامگاه به راستی نمونه منحصربه‌فردی از مدیریت بومی‌ست؛ چرا که در تمام دنیا به جز در فریدونکنار مازندران چنین روشی برای صید پرندگان یافت نمی‌شود.

اینجا فقط مکانی برای صید نیست. اینجا دامگاه است؛ پناه و غذایی برای پرندگان مهاجر در فصل سرد و شالیزار آب‌گرفته‌ای با کمترین استفاده از کود و سم شیمیایی. دامگاه به راستی نمونه منحصربه‌فردی از مدیریت بومی‌ست؛ چرا که در تمام دنیا به جز در فریدونکنار مازندران چنین روشی برای صید پرندگان یافت نمی‌شود؛ روشی که از خود پرنده برای صید همنوع خودش استفاده می‌کنند.

یک‌عده‌شان را تعلیم می‌دهند تا عده دیگر را فریب دهند و به تله یا همان دامگاه بکشانند. تالاب‌های دست‌ساز که دو منظوره‌اند و کاربری‌شان از فصلی به فصل دیگر تغییر می‌کند؛ در بهار و تابستان برای کاشت برنج و در پاییز و زمستان برای صید پرنده. این دو کاربری آن‌قدر به هم وابسته‌اند که نبود یکی از آنها به نابودی دیگری منجر می‌شود.

با اینکه برپایی دامگاه دو ماه پیش از آمدن پرندگان مهاجر کار پرزحمتی است؛ اما هنوز هستند کسانی که در شمال ایران به این شغل سنتی مشغولند؛ شغلی که چهره محیط طبیعی را دستکاری نمی‌کند و صید پرنده برخلاف بسیاری از انواع دیگرش بر توسعه پایدار استوار است؛ همان توسعه‌ای که استفاده انسان را از طبیعت نفی نمی‌کند و هدفش رساندن مواهب طبیعت به نسل‌های آینده است. دامگاه‌ها در عین‌حال بهشت پرنده‌نگران هم هستند؛ چرا که بر خلاف زیستگاه تابستانی‌شان که هر گونه‌ای برای خود قلمرویی دارد در این تالاب‌های مصنوعی انواع پرندگان گردهم می‌آیند؛ مجموعه دامگاه‌ها در تالاب بین‌المللی فریدونکنار با نام‌های «فریدونکنار»، «اِزباران»، «سُرخرود» شرقی و ‌غربی است.

اردک در دام
دامگاه‌دار اردک وحشی را گیر انداخته. برای آن‌که اردک بی‌حرکت شود و فرار نکند، دو بال اردک وحشی را در هم می‌کنند. وقتی بال‌های اردک به هم گیر می‌کند چنان بی‌حرکت می‌شود که اگر نبضش را در دست بگیرند حس می‌کنند انگار مرده.

کار دست خِبره
این حصارهای منظم تو در تو همه کار دست است. کاری سخت برای اهل فن و خِبره‌های دامگاه‌داری. حصار‌ها را در تابستان جمع‌آوری می‌کنند و با دقتی منحصربه‌فرد به‌ هم می‌دوزند تا دامگاه شکل گیرد

پرواز از ناکجا
اردک سرسبز زیرک به سوی اردک‌های وحشی پرتاب شده تا فریبشان دهد. دامگاه به خوبی استتار شده و برای همین اردک‌های وحشی نمی‌دانند که این اردک تعلیم‌دیده از دست چه کسی و برای چه نیتی به پیشوازشان آمده است

تالاب برنج و صید
دیواره دامگاه در آن دورها به خوبی مشخص است. البته برای ما، نه برای پرنده‌ها که قرار است بعضی‌هایشان صید شوند. غازها که در پاییز و زمستان به این‌ تالاب می‌آیند تمام باقیمانده سبز شده از شالی برنج فصل قبل را به همراه علف‌های هرز هرس می‌کنند. فقط آب صاف باقی می‌ماند که به قول محلی‌ها «آب‌تخت» می‌شود

راهی به سوی تله
نیازی به هدایت نیست؛ رفقای اردکی خودشان راه را بلدند. در راه در سکوت به‌ سوی «سرکیمه» می‌روند تا نوبت به پروازشان برسد و یکی یکی به آسمان پرتاب شوند. قرار اردک‌ها با دامگاه‌دار آوردن اردک‌های وحشی به «دوما چال» یا همان تله دامگاه است

تله‌ای برای غیرخودی‌ها
این‌جا دوما چال یا همان تله است. حتی وقتی تور روی سر رفقای اردکی می‌افتد، باز هم آرام منتظر می‌مانند تا دوست آدمیزادشان از راه برسد و آن را بردارد. البته این سرنوشت اردک‌های وحشی نیست. آن‌ها سرنوشت خوبی ندارند

مزد خیانت
بعد از یک صید موفقیت‌آمیز، به هر دو سوی ماجرا غذا می‌رسد؛ مشتی دانه برای اردک‌های دست‌آموز و چندتایی اردک وحشی برای انسان. قرار انجام یافته و اردک‌های تعلیم‌دیده مزدشان را می‌گیرند.

منبع: گروه مجلات همشهری

دیده بان حقوق حیوانات ایران : و به نقل  از ایسنا  رييس سازمان دامپزشكي كشور از بازگشايي باغ وحش ارم براي ايام نوروز خبر داد و گفت: با توجه به اجراي دستورات سازمان دامپزشكي در باغ وحش، اين مكان از نظر بهداشتي مورد تاييد سازمان دامپزشكي قرار گرفت و رفع قرنطينه شد.

محسن دستور با اشاره به اينكه بر اساس آخرين نتيجه آزمايشات و نمونه‌برداري‌ها از حيوانات باغ وحش ارم، يكي از گوشتخواران و ببر ماده روسي مبتلا به بيماري مشمشه بوده‌اند، گفت: بر اساس مصوبه كميته فني سازمان دامپزكي اين گوشتخوار حذف و محيط زيست ببر ماده روسي را به مكان ديگري خارج از باغ وحش منتقل كرده است.

او اظهار كرد: با توجه به اجراي اين دستورالعمل سازمان و ضدعفوني محل، بازديد از باغ وحش آزاد ‌شده است.

به گفته دستور، مداواي ببر ماده وارداتي از سيبري ادامه مي‌يابد تا با نمونه گيري در نوبت ديگر در مورد آن تصميم‌گيري قطعي شود.

از دي ماه سال گذشته در پي مرگ ببر نر وارد شده از سيبري و بروز بيماري مشمشه (بيماري مشترك انسان و دام) در باغ وحش ارم به منظور كنترل اين بيماري، اين مكان تحت قرنطينه سازمان دامپزشكي قرار گرفت و بازديد از آن ممنوع بود كه پس از انجام آزمايشات و نمونه‌برداري‌ها از حيوانات نهايتا طي دو – سه روز اخير اين مكان رفع قرنطينه شد و مورد تاييد بهداشتي سازمان دامپزشكي كشور قرار گرفته است.

همچنين براساس اعلام مسوولان وزارت بهداشت تاكنون مورد انساني از بيماري مشمشه گزارش نشده است.

دیده بان حقوق حیوانات ایران :

ظروف فلزی ساسانیان نشان می دهد ایرانیان بیش از 2500 سال است که با ماهی قرمز یا گلدفیش آشنا بوده اند.

شاهین سپنتا یک دوستدار محیط زیست و فعال میراث فرهنگی در اصفهان به خبرنگار مهر گفت: در سالهای گذشته افرادی با گذاشتن ماهی قرمز در سفره هفت سین مخالف بودند به این دلیل که اعتقاد داشتند ماهی قرمز از 80 تا صد سال پیش از کشور چین به ایران آمده و ایرانی ها سابقه آشنایی با ماهی قرمز را نداشته اند. از آن مهمتر آنکه برای رد یا اثبات این موضوع دلایل قوی ارائه نمی شد بنابراین این نظر همیشه غالب بود.

وی افزود: اما بررسی آثار تاریخی نشان می دهد که ایرانی ها بیش از 2500 سال با ماهی قرمز یا “Gold fish ” که یکی از گونه های ماهی کپور است آشنایی داشته و آن را بر سر سفره های هفت سین خود می گذاشتند.

سپنتا گفت: یکی از این نمونه‌ها، تندیسک زرین ماهی قرمز مربوط به دوران هخامنشی است. این تندیسک طلایی یکی از اشیا “گنجینه آمودریا” است که از محوطه باستانی “تخت قباد” به دست آمده است. وی تصریح کرد: این گنجینه شامل بیش از 170 مورد از اشیا ارزشمند متعلق به دوران هخامنشیان است که اکنون در “موزه بریتانیا” و “موزه ویکتوریا و آلبرت” نگهداری می‌شود.

سپنتا گفت: مجسمه زرین ماهی قرمز در سال 2004 از سوی این موزه در نمایشگاهی با موضوع “نوروز و هفت سین” به نمایش گذاشته شد.

وی ادامه داد: نمونه دیگری که نشان می دهد ایرانی ها از چند صد سال پیش با ماهی قرمز آشنا بوده اند تندیسک ماهی قرمز به سبک ایلامی است که در “گالری برکات” در مرکز شهر لندن نگهداری می‌شود.

این فعال میراث فرهنگی گفت: نمونه‌های دیگری از نقش ماهی بر آثار تاریخی ایران را می‌توان روی ظروف فلزی مربوط به دوره ساسانی دید که در آن ها ماهی یا دو ماهی به عنوان نماد زندگی در درون آب به کار نگهبانی از ریشه‌های درخت زندگی که در آب ریشه دوانده است، مشغول هستند.

وی تصریح کرد: نمونه‌های دیگر، نقش ماهی روی سکه‌های فلوس دوران صفوی است. در دوران صفوی، سکه‌های مسی، غازی نام داشت که معمولا فلوس، پشیز، پول سیاه نام داشت.

سپنتا اظهار داشت: روی سکه های فلوس معمولاً تصاویر مختلفی از حیوانات را نقش می‌کردند که به نظر می‌رسد فلوس‌هایی که داری نقش ماهی یا نقش گاو بر روی ماهی هستند برای نوروز ضرب می‌شده‌اند.

وی گفت: سنگ نگاره‌های خانه تاریخی حسین‌پناه در اصفهان متعلق به دوره فتحعلی شاه قاجار نیز نقش ماهی را روی تبرزین دراویش می بینیم.

سپنتا با بیان اینکه نقش ماهی روی این تبرزین ها نماد آگاهی و معرفت بوده است گفت: اگر چینی ها از هزار سال پیش ماهی قرمز گلدفیش را پرورش می داده اند ایرانی ها از 2500 سال پیش این ماهی را داشتند بنابراین می توان گفت که نژاد ماهی قرمز چینی ها ایرانی است اما شاید چینی ها در اصلاح نژاد ماهی قرمز نقش داشته اند.