دسته: آخرین خبرها

به گزارش دیده بان حقوق حیوانات ایران :

اولریش شرایبر، زمین‌شناس آلمانی بر این گمان است که مورچه‌ها می‌توانند زلزله را پیش‌بینی ‌کنند. او ابراز امیدواری می‌کند که روزی بتوان با مشاهده رفتار مورچه‌ها از وقوع زلزله آگاه شد و از مرگ نجات یافت.
این گمان از زمانی در ذهن اولریش شرایبر (Ulrich Schreiber) جان گرفت که حین تحقیقات خود در یک منطقه با کولنی بزرگی از مورچه‌ها مواجه ‌شد.
به گزارش دویچه‌وله، مشاهده تعداد زیادی مورچه در این منطقه برای این زمین‌شناس آلمانی پرسش‌هایی پدید آورد. از جمله این که، وجود شمار بالای مورچه در این منطقه چه معنایی داشت؟ چرا دقیقا در این منطقه؟ آیا این پدیده تنها حاصل تصادف بود؟

این موضوع شامل نوع خاصی از مورچه‌های جنگلی می‌شد به نام مورچه‌های تپه‌ساز. آنچه رفتار این نوع مورچه‌ها را برای شرایبر جالب توجه می‌کرد، این بود که آنها لانه‌های خود را درست در گسست‌های مناطق گسلی زمین بنا می‌کردند.
مناطق گسلی مناطقی هستند که در آن‌ها گسل‌های فراوانی وجود دارد. گسل‌ها شکستگی‌های درون پوسته‌ زمین‌هستند که لغزش سنگ‌ها در دو طرف آنها موجب آزاد شدن میزان زیادی انرژی و بروز زلزله می‌شود.
کارشناسان بر این باورند که گازی که حین زلزله یا پیش از آن از زمین خارج می‌شود باعث گرم شدن لانه‌مورچه‌ها شده و همچنین رطوبت موجود در گسست‌های زمین هم برای مورچه‌ها مطلوب است. به همین دلیل مورچه‌ها تمایل دارند در این مناطق لانه بسازند.
رفتار پرسش‌برانگیز مورچه‌ها
مطالعه بیشتر در رفتار این مورچه‌ها سئوال‌های دیگری را در ذهن شرایبر پدید آورد. آیا ممکن است مورچه‌ها بتوانند زلزله یعنی حرکت ناگهانی لایه‌های سنگی امتداد گسل‌ها را پیش‌بینی کنند؟
او و همکارانش از دانشگاه دویسبورگ ـ اسن آلمان دو سال است که روز و شب دو تپه‌ از مورچگان را در منطقه آیفل زیر نظر گرفته‌ و به کمک دوربین بر روی آنان مطالعه می‌کنند.
آنها بر این باورند که رفتار مورچه‌ها پیش از وقوع زلزله عجیب است. مشاهدات آنها نشان می‌دهد که پیش از زمین‌لرزه مورچه‌ها به هنگام شب بسیار فعال می‌شوند و همچنین نسبت به مواقع عادی تعداد بیشتری از آنها به سطح زمین می‌آیند.
شرایبر تصور می‌کند که مورچه‌ها در این مواقع نسبت به افزایش انتشار گاز و یا امواج الکترومغناطیسی که پیش از وقوع زلزله به بیرون منتشر می‌‌شوند، واکنش نشان می‌دهند.
مطالعات در دیگر مناطق شرایبر می‌گوید، در سفر دو سال پیش خود که پس از زمین‌لرزه شهر آکوئیلا در شرق ایتالیا انجام داد متوجه شد که مورچه‌ها در گسست‌های این منطقه نیز لانه‌های زیادی ساخته‌اند.
این زمین‌شناس آلمانی قصد دارد مطالعات خود را در استانبول ادامه دهد که به پیش‌بینی دانشمندان، در آینده نزدیک در آن زمین‌لرزه ‌بزرگی رخ خواهد داد.
عقاید مخالف بسیاری از کارشناسان فرضیه شرایبر را رد می‌کنند. برخی از آنها می‌گویند، مورچه‌ها هنگام زمستان در لانه‌های خود می‌مانند و نمی‌توان از آنها به عنوان یک سیگنال هشداردهنده سود جست.

هایکو وویت (Heiko Woit) از همکاران شرایبر در مرکز تحقیقات زمین‌شناسی پوتسدام آلمان معتقد است که نمی‌توان زلزله را پیش‌بینی کرد. او می‌گوید، در گذشته برخی از مشاهدات باعث این گمان شد که فیل‌ها از قابلیت پیش‌بینی زلزله برخودار هستند، اما تا کنون هیچ تحقیق سیستماتیکی نتوانسته است این ادعا را ثابت کند.
اما شرایبر بسیار خوش‌بین است و باور دارد که روزی خواهد توانست، فرضیه خود را اثبات کند. وی قصد دارد در ادامه مطالعات خود با کارشناسان سایر رشته‌ها نیز به تبادل نظر بپردازد.

دیده بان حقوق حیوانات ایران :

صحنه بی‌نظیر نجات جوجه پرنده توسط والدینش که توسط یک عکاس آماتور شکار شده است.

شاید کمتر کسی شاهد چنین صحنه‌ زیبایی از نزدیک بوده باشد. صحنه نجات جان جوجه پرنده  توسط پدرو مادرش. صحنه‌ای که  توسط یک عکاس خوش شانس شکار شده است.

این صحنه‌ واقعی تلاش و بی‌دریغ پدرو مادر جوجه پرنده‌ای است که در حین تمرین پرواز تعادل خود را از دست داده  و در حال سقوط است.

آنها می خواهند با تلاش فراوان، فرزندشان را به آشیانه برگردانند.این عکس به نام “خانواده” family نام گذاری شده است. چرا که یک شاهکار عکاسی از  تلاش  یک خانواده  برای نجات فرزندشان است.

تصویری گویا و پر معنا در زمینه خانواده. عکاس این تصویر می‌گوید: “من فرد خوش شانسی هستم که در آن لحظه در صحنه حاضر بودم. عکاسی از چنین صحنه‌‌ی زیبا یکی از  به یاد ماندنی‌ترین خاطرات زندگی عکاسی‌من خواهد بود. این عکس به طور بی‌نظیری ارزش، مقام و فداکاری اعضای یک خانواده را اثبات و ثبت کرده‌ است.

چگونه دانشمند و محقق زیست شناسی می‌توانست به این روشنی ارزش خانوده را در بین سایر موجودات کره زمین ثابت و نشان دهد؟

دیده بان حقوق حیوانات ایران:

مجله نشنال جغرافی تصاویری دیدنی از نادرترین صحنه‌های طبیعت و حیات وحش را منتشر کرده که گزیده‌ای از بهترین عکسهای یکی از عکاسان بزرگ این مجله علمی هستند.
به نقل از خبرگزاری مهر، استیو وینتر که در ایالت ایندیانا به دنیا آمده است همیشه رویای سفر به دور دنیا را به عنوان عکاس نشنال جغرافی می‌دید. به همین علت اولین دوربین عکاسی خود را در تولد هفت سالگی هدیه گرفت و اصول اولیه عکاسی را از پدرش آموخت.
پس از گرفتن لیسانس در آکادمی هنر و در دانشگاه سانفرانسیسکو به عنوان دستیار «مایکل نیکلاس»، عکاس نشنال جغرافی مشغول به کار شد و همزمان به عکاسی خبری پرداخت.
استیو وینتر که امروز به عنوان یکی از بزرگترین عکاسان نشنال جغرافی شناخته می‌شود تاکنون برای مجلات معتبری چون تایم، نیوزوویک، فورچون، تاریخ طبیعی، سایتیفیک آمریکن و … حتی برای سازمانهایی چون «یونیسف» عکاسی کرده است.
نام این عکاس در میان برندگان جایزه بین المللی «بهترین عکسهای سال» به چشم می‌خورد.
در این راستا، مجله نشنال جغرافی در شماره ماه مارس خود گزیده‌ای از بهترین عکسهای این عکاس را که حیات وحش و جوامع انسانی در دل طبیعت به تصویر کشیده‌اند منتشر کرد. این عکاس با دنبال کردن پلنگهای برزیلی، ببرهای میانماری و خرسهای گریزلی در سیبری به مجموعه‌ای دیدنی از تصاویر طبیعت رسیده است.

پوزپلنگهای برفی دوست ندارند در جمع باشند[منظور نگارنده پلنگ برفی بوده است.]
برای گرفتن این عکس از نزدیک، استیو وینتر تعدادی تله عکاسی در نقاط مختلف نصب کرد. این تله‌ها هر بار که یک حیوان از نزدیک آنها عبور می‌کند به طور خودکار عکس می‌گیرند

یک کروکودیل کوبایی به طول 2.5 متر از آب مرداب «زاپاتا» به بیرون «پرواز» می‌کند و یک جانور جونده بومی به نام «هوتیا» را که به عنوان طعمه گذاشته است شکار می‌کند. این خزنده را محققان سازمان حفاظت از حیات وحش به دام انداختند و پس از آزمایش آزاد کردند

یک پلنگ در آبهای «کانکون» در مکزیک شنا می‌کند
گروهی از افرادی که سوار بر «جت اسکی» هستند این صحنه را مشاهده می‌کنند. مردی به نام «پپه» که تعلیم دهنده پلنگها است از توریستها دعوت می‌کند که با این گربه‌های بزرگ در آبهای کرانه کانکون شنا کنند

یک بچه کروکودیل آمریکایی در منطقه «مونته کابانیگوئان» کوبا سر از تخم بیرون می‌آورد. این منطقه مهمترین فضای لانه گذاری این گونه در معرض خطر است. بر روی ساحل این منطقه حداقل 300 لانه وجود دارد.

رنگهای شگفت انگیز و براق پرهای این «کتزال» (پرنده بهشتی) بسیار دیدنی هستند. این نمونه نر همراه با جفت خود بر روی یک درخت در گواتمالا آشیانه ساخته‌اند. امروزه به سختی می‌توان این پرنده‌های رنگارنگ را دید. جمعیت آنها به طور غم انگیزی رو به کاهش است.

دیده بان حقوق حیوانات ایران : به نقل از فارس

محققان دریافته اند کوسه ها با کشیدن نقشه ای ذهنی از محدوده خانه خود می توانند تا فاصله 50 کیلومتر از خانه را طی کرده و دوباره به آن بازگردند.

به گزارش دیده بان حقوق حیوانات ایران :

و به نقل از مهر، محققان آمریکایی با استفاده از اطلاعات به دست آمده از فرستنده هایی که به بدن کوسه های پلنگی وصل کرده بودند دریافتند این جانداران برای رفتن از نقطه ای به نقطه دیگر از مسیرهای هدایت شده و جهتداری استفاده می کنند دیگر گونه های کوسه ها از قبیل کوسه های پشت سیاه چنین رفتارهایی را از خود نشان نمی دهند.

محققان باور دارند این رفتار نشاندهنده این است که کوسه های پلنگی از گنجایش ذخیره سازی نقشه محدوده های مهم و کلیدی برخوردارند همچنین نشان می دهد ماهی های بزرگ از قدرت مسیریابی برخوردارند و با استفاده از میدان مغناطیسی زمین می توانند مسیر درست را انتخاب کنند.

در این مطالعه محققان با استفاده از تکنیکهای آماری موفق به نمایش داده بخشهایی از سفر کوسه ها شدند که به واسطه اتفاق و شانس رخ نداده بود بلکه در این سفرها کوسه ها مسیرهایی خاص را دنبال می کردند.

مقایسه کوسه های پلنگی با کوسه های “ترشر” نشان داد کوسه های ترشر در مسیریابی از توانایی کمتری برخوردارند و از نشانه هایی مانند جریان آب اقیانوس، حرارت آب و بوی آب برای یافتن مسیر خود استفاده می کنند.

همچنین کوسه های بالغ نسبت به کوسه های جوان  در مسیرهای هدایت شده و شناسایی شده طولانی تری حرکت می کنند و این نشان می دهد کوسه ها به تدریج و با افزایش سن نقشه ای کامل از محل اقامت خود را به خاطر می سپارند. تفاوت میان گونه های مختلف و قدرت مسیریابی آنها به احتمال بالا به تفاوت شیوه زندگی این گونه ها با یکدیگر ارتباط دارد.

بر اساس گزارش بی بی سی، کوسه های پشت سیاه نقشه ای بسیار محدود از محل زیستگاه خود در سیستم جزیره ای اقیانوس آرام دارند اما در مقابل کوسه های پلنگی می توانند فواصل بسیاری طولانی را پیموده و حتی تا سه هزار کیلومتر از خانه خود فاصله بگیرند.