دیده بان حقوق حیوانات ایران : گوسفندها و بزهای شهرضا، واقع در استان اصفهان ذائقه عجیبی دارند. آنها زباله خور شده اند. سایت‌های انباشت و دپوی زباله شهرضا به دلیل محصور نبودن و رعایت نشدن موارد ایمنی و بهداشتی به چراگاه احشام و حیوانات تبدیل شده، این در حالی است که گفته می شود سالانه یک میلیون کیلو گوشت این گوسفندها و بزها، در شهرستانهای مختلف به فروش می رسد و مردم، گوشت فراوری شده از زباله ها را می خورند.
به نقل از باشگاه خبرنگاران، مسئولان شهرداری شهرضا می گویند روزانه حدود 150تن زباله در این شهر تولید می شود و یک دهم این میزان، با جمع آوری افراد سودجو دوباره به شهر باز می گردد و در چرخه زندگی مردم قرار می گیرد.
مصطفی مهدی نیا، مسئول خدمات موتوری شهرداری این شهر، می افزاید: “هر روز 15هزار گوسفند در منطقه دپو و دفن زباله های شهرستان به چرا می‌پردازند.”
این مسئول همچنین از جمع آوری زباله ها و برگرداندن آن به شهر توسط 200 دوره گرد در شبانه روز خبر می دهد. وی همچنین با گلایه از مسئولان شهرداری، می گوید، نیروهای پسماند این واحد، گرفته شده و در سایر جاها، به خدمت ادامه می دهند.
چرای دام، مشکل دوم زباله دانی
رئیس مرکز بهداشت شهرضا، زباله خواری گوسفند و بزهای شهرضایی را مشکل دوم مرکز دفن و دپوی زباله عنوان می کند. زیرا به اعتقاد وی، تا زمانی که ماشین حمل زباله و حمل تره بار این شهرستان، یکی است، عفونی شدن تره بار مصرفی مردم، مشکل اول و مهمتر است.
حجت الله تنهایی در این باره می گوید: با چرای دام در منطقه و عفونی شدن زباله‌های بازارچه تره بار مشکلات دو چندان شده است.
وی همچنین با اشاره به حضور افراد معتاد، دوره گردانی که از جمع آوری زباله ارتزاق می کنند و چوپانانی که دام سبک خود را برای چرا به این منطقه می آورند، از عملکرد شهرداری، اینطور انتقاد می کند: “ماشین‌های جارو شهرداری که کار تمیز کردن شهر را عهده دارند خود، زباله‌ها را قبل از محل سایت زباله‌های شهر تخلیه می‌کنند. ”
این مسئول بهداشتی، شیوع 
بیماری سالک را به دلیل وضعیت غیر بهداشتی دفن زباله ها در شهرضا، می داند.
آلودگی آب، خاک و دام
دفن غیر اصولی، چراگاه شدن محل دفن زباله، نزدیک بودن زباله ها به مناطق مسکونی و نشت شیرابه ها به آبهای زیر زمینی در شهرضا، باعث آلودگی آب، خاک و دام در این شهر شده است.
آمار به دست آمده از پرواربندی گوسفندان در شهرضا می گوید از هر گوسفند زنده 20 کیلو گوشت قرمز قابل استحصال است و در هر دوره پروار بندی 300هزار کیلو گوشت قرمز از این چراگاه تولید می‌شود و اگر در طول مدت زمان یک سال بتوان سه دوره پروار بندی داشت به طور متوسط در سال 900هزار کیلو گوشت از این چراگاه تولید و روانه بازار مصرف می‌شود.
همچنین در کنار بیماریهای مختلفی که از یک میلیون کیلو گوشتهای تولید شده از زباله به وجود می آید، رها شدن زباله‌های بیمارستانی از قبیل آمپول و انواع زباله های عفونی بیمارستانی در این مکان به وفور به چشم می خورد. زباله هایی که در دستگاه هاضمه گوسفندان، انباشته و عفونتهای مختلفی را به جامعه منتقل می کنند. همچنین تجمع افراد سود جو و معتاد در این مکان به وفور مشاهده می شود.
این طور که به نظر می رسد مشکل مربوط به دفع غیر بهداشتی زباله، از جنگلها و کوه های شمال کشور به شهرهایی که در حاشیه کویر مرکزی ایران قرار گرفته اند نیز رسیده، هر چند این شهرها به دلیل در اختیار داشتن عرصه های زیاد بیابانی، می توانند با جانمایی علمی و صحیح، میزان آسیبهای محیطی از دفع زباله را حداقل برسانند، ولی چرای انحصاری گوسفند و بز در زباله، دیگر نوبر است.
———————————————————————————-
اخبار مرتبط :
