دیده بان حقوق حیوانات/ علی اکبر عامری فر: به بخش صدور پروانه شکار محیط زیست مراجعه نمودم و علت افزايش چشم گیروغيرمعمول برای اخذ دفترچه وپروانه شکار را جویا شدم. اظهار داشتند تحويل سهميه باروت و فشنگ صاحبان اسلحه هاي شكاري منوط به اخذ دفترچه و پروانه شكار و صيد است! هر چه فكر كردم نتوانستم خودم را توجيه كنم كه هدف از اين همه جفا نسبت به حيات وحش و تنوع زيستي چيست؟ عرضه سلاح فشنگ و باروت در اين سطح وسيع چه توجيهي مي تواند داشته باشد. اين در حالي است كه ما افتخار مي كنيم كه هشتمين پيشوايمان به ضامن آهو شهرت دارد. به راستي اين همه سلاح و فشنگ شكاري كه روزبروز به تعداد آنها افزوده مي شود به چه منظوري عرضه مي گردد؟ تعداد سلاحهای شکاری از تعداد وحوش پستاندار فزونی گرفته است. در گذشته هاي نه چندان دور در هر منطقه تعداد سلاحهاي شكاري از تعداد انگشتان دست تجاوز نمي كرد. اكنون كه عرصه بر تمام گونه هاي جانوري تنگ گرديده است و نسل بسياري از گونه هاي جانوري در آستانه خطر انقراض قرار گرفته است ، رواداشتن چنين جفايي چه توجيهي دارد؟
بسياري از دارندگان اين سلاحهاي شكاري مرفهين بي دردي هستند كه براي تكميل خوشي هايشان هر جنبنده اي را هدف قرار مي دهند، حتي به محيط بانان بي دفاع كه هر ماه حداقل بيست روز از خانواده و زندگي خود بدور بوده و به حفاظت از حيات وحش مي پردازند هم رحم نكرده و آنها را به خاك و خون مي كشند. بسياري ديگر به قيمت نابودي تنوع زيستي سهميه فشنگ و باروتشان را مي فروشند به كساني كه براي كشتن حیات وحش فشنگ كم مي آورند و بسيار ديگر هر گونه كميابي را كه به هر گوشه از طبيعت پناه برده باشد را يافته و به مسلخ تاكسيدرميست ها مي فرستند تا با مبلغي كلان به موزه هاي به اصطلاح تاريخ طبيعي و … بفروشند تا حسرت ديدن گونه هاي حيات وحش در زيستگاه اصلي شان بر دل طبيعت دوستان بماند . بیاییم تجدید نظر کنیم .«چشمهارا باید شست، جور دیگر باید دید».
