دیده بان حقوق حیوانات: جانورشناس و کارشناس برجسته محيط زيست ايران با بيان اينکه وضعيت حيات‌وحش در کشور بسيار وخيم است، افزود: در حال حاضر تنها 10 تا 15 درصد حيات‌وحش پارک ملي گلستان و پارک ملي بَمو باقي مانده است.
هوشنگ ضيائي در گفت‌وگو با ايسنا، افزود: طي دو سه سال اخير جمعيت حيات‌وحش در مناطق آزاد به کلي از بين رفته و حتي در برخي مناطق حفاظت شده نيز تنها 5 تا 10 درصد از جمعيت حيات وحش باقي مانده است.
وي ادامه داد: اکنون از گله‌هاي بزرگ 10 هزار راس کل، بز، قوچ، ميش و آهوي وحشي در استانهاي شيراز، بوشهر و آذربايجان چيزي باقي نمانده است.
اين کارشناس ارشد حيات وحش سرشماري و تهيه آمار دقيق از حيات‌وحش کشور را اولين اقدام براي جلوگيري از ادامه روند نابودي آنها دانست و افزود: پس از تهيه آمار دقيق بايد با بررسي شرايط پروانه‌هاي شکار و صيد را صادر کرد چرا که صيد و شکار بي‌رويه دليل اصلي کاهش جمعيت حيات‌وحش کشور است.
ضيائي تصريح کرد: متاسفانه اکنون در بيشتر نقاط به جاي آمارگيري و مطالعه، سالانه پنج درصد به جمعيت سال گذشته اضافه کرده و به عنوان آمار حيات‌وحش اعلام مي‌کنند؛ در صورتي که اين کار بايد با کمک مردم محلي، طبيعت گردان و حتي شکارچيان انجام گيرد.
به گفته وي با استفاده از کمک مردم محلي و شکارچيان از شکار بي‌رويه حيوانات جلوگيري ميشود چرا که وقتي شکارچي مشاهده کند ديگر حيواني باقي نمانده، شخصا دست به شکار حيوانات نخواهد زد.
ضيائي با بيان اينکه علاوه بر تعداد حيات‌وحش بايد ترکيب آنها را نيز محاسبه کرد، افزود: به طور کلي نسبت حيوان نر بالغ بر ماده بايد يک به چهار باشد و اگر تعداد حيوانات نر کم شود، بسياري از حيوانات ماده از بچه‌دار شدن محروم خواهند شد.
وي اضافه کرد: اکنون در بسياري از نقاط کشور تعداد ميش‌هايي که زايمان نکرده‌اند بسيار زياد است که اين مسئله حفظ اين گونه گياهي را با مشکل مواجه خواهد کرد.
اين استاد دانشگاه تاکيد کرد: اگر در يک منطقه تعداد سم‌داران مانند کل، بز، قوچ، ميش، آهو، گوزن، جيبر و مرال از 200 راس کمتر باشد، حتي اگر اين جمعيت حفاظت شود هم طي 100 سال به کلي نابود خواهد شد چرا که با خانوادگي شدن جفت‌گيري و تغييرات ژنتيکي تعداد زاد و ولدها بسيار کاهش مي‌يابد.
اين کارشناس ارشد حيات وحش ادامه داد: اين در حاليست که در ايران نه دسته‌هاي 200 تايي بلکه دسته‌هاي 10، 20 تايي سم‌دار داريم.
ضيائي تاکيد کرد: براي حفاظت از حيات‌وحش و افزايش آنها بايد تمام مردم بسيج شوند تا در اين صورت پس از افزايش جمعيت و برقراري ارتباط ميان جمعيت‌هاي مختلف مساله مشکلات ژنتيکي و توقف زاد و ولد حيوانات نيز حل شود.
