دیده بان حقوق حیوانات: مدتی پیش «نوروز حیدری» سوژه نخست رسانه‌ها بود و همه می‌شناختندش؛ بیشتر به تعریف و تمجید و برخی به سخت گیری و تردید. مسئولان هم دیر از راه رسیده بودند و برای جا نماندن از قافله شهرت این دامدار، وعده می‌دادند، ولی اکنون که گرد و خاک خوابیده، تنها کسی که از نوروز سراغ گرفته و عملا به تقدیرش شتافته، کسی است که از قضا مسئول نیست ولی از خیلی‌ها بیشتر مسئولیت سرش می‌شود.
به گزارش «تابناک»، با گذشت سه ماه از وعده معاون توسعه مدیریت، حقوقی و امور مجلس سازمان حفاظت محیط زیست مبنی بر پرداخت خسارت به دامدار جوان لرستانی که بعد از حمله پلنگ به گله گوسفندانش در ارتفاعات و تلف شدن 44 رأس دام رمیده و دریده شده، به رغم همراه داشتن تفنگ، حاضر به تیراندازی به سمت پلنگ نشده بود، هنوز خبری از پرداخت خسارت نشده است.
ماجرا ـ که به هنگام رسانه‌ای شدن نزدیک یک سال از وقوع آن می‌گذشت ـ از این قرار بود که در یکی از غروب‌های مه‌آلود ارتفاعات صعب العبور کول پیر در منطقه هشتاد پهلوی لرستان، زمانی که حیدری عزم بازگشت به روستا کرده بود، پلنگی به گله‌اش می‌زند و چند گوسفند را تلف کرده و تعدادی دیگر را به سمت دره رم می‌دهد و فرجام امر، تلف شدن ده ها بز اهلی است.
چوپان جوان اما ترجیح می‌دهد دست به سلاح نبرد، زیرا به شدت دل در گرو طبیعت دارد و حتی حاضر نیست به نرخ کشته شدن همه گله‌اش به پلنگ گزندی برساند.
اما هنگامی بر شدت شگفتی ماجرا افزوده می‌شود که ماجرای پلنگ کشان چند ماه اخیر را مرور می‌کنیم و می‌بینیم که گاه چه فجایعی ـ بدون تأیید حمله این گربه‌سان بزرگ جثه به گله‌ای ـ برایش رقم خورده است.
نوروز فردای آن روز همراه با محیط‌بانانی که خبر کرده بود، به محل حادثه می‌روند و گزارشی با حضور کار‌شناسان تنظیم می‌شود که حکایت از درستی گفتار دامدار دارد، اما روند پرداخت غرامت به افرادی از این دست اینقدر کند است که در زمان اعلام رسمی ماجرا، یک سال بی‌هیچ یادآوری می‌گذرد تا رسانه‌ای شدن ماجرا و بازخوردهای متفاوتی که می‌گیرد، همه چیز را تغییر دهد.
از اینجا به بعد ماجرا را که پیشتر گفتیم، چند ماه از دستور رئیس سازمان محیط زیست مبنی بر پیگیری ماجرا می‌گذرد و وعده پرداخت خسارت در اسرع وقت به فراموشی سپرده می‌شود تا ورق برگردد. گویی فرصتی که با رسانه‌ای شدن ماجرا و تقبل خسارت و پرداخت سریع آن می‌توانست به پیام مصالحه مردمی که از این حیوانات زیان دیده و یا خواهند دید، با حیات وحش نحیف کشورمان گره بخورد، در سایه بی‌مسئولیتی می‌رود که معکوس شود!
کافی است افرادی که ماجرای پر سر و صدای فداکاری نوروز را شنیده باشند، از سرنوشت ماجرا و پیچانده شدن دامدار توسط مسئولان بشنوند تا در رویارویی با پلنگ یا دیگر گونه‌های منحصر‌به‌فرد و در معرض انقراض، تهاجم را در دستور کار قرار داده و به حیوانات آسیب بزنند، زیرا دیده‌اند نوروز حیدری با آن حرکت مثال زدنی‌اش، تنها وعده‌های پوچ شنیده است!
اما این پایان ماجرا نیست، بلکه هرچه مسئولان خود را به حیدری خوش نام سنجاق کردند تا از محبوبیت او، مقبولیت گرفته و به وقت عمل جا خالی کنند، هستند ایرانیانی که هم دلشان برای حیات وحش می‌تپد و هم دو دو تا سرشان می‌شود و می‌دانند که شاید یک کار خوب با تشویق دو برابر و تکثیر شده و با بی‌محلی و حتی سوءاستفاده، کارکرد معکوس پیدا کند.
همه اینها در حالی است که پانزده ماه و اندی پس از زیان بزرگی که به کمک فداکاری نوروز به وی وارد شد ـ نه حیات وحش ـ هفته گذشته امام رضا (ع) وی را طلبید و دامدار لرستانی به دعوت کارخانجات صنایع گلریز خراسان، راهی مشهد شد تا برای نخستین بار در زندگی خود به زیارت امام هشتم برود.
نوروز حیدری که همسفر خوش‌نام دیگری به نام عیدی حیدری (حکایت این محیط‌بان و مهمان ناخوانده‌اش، کاراکال مجروح را اینجا بخوانید) را کنار خود می‌دید، در جریان این سفر به پاس انسانیتی که کرده بود و در تشکر از بابت کار با‌ارزشش، از طرف سید مجتبی هاشمیان، مدیر مجموعه تقدیر شد و افزون بر آن، یک فقره چک به ملبغ ۱۳۲ میلیون ریال بابت خسارات وارده به گله خود دریافت کرد.
بدین ترتیب، راهی که مسئولان محیط زیست می‌بایست می‌رفتند و وعده پیمودن آن در اسرع وقت را هم داده بودند، توسط مدیر یک مجموعه خصوصی پیموده شد تا تلخی بی توجهی مدیران محیط زیست به نوعی تسکین یابد.
در پایان جا دارد به نوبه خود هم از مخاطبان پوزش بخواهیم که ناخواسته تریبون انتشار وعده های پوچ در این باره شدیم و هم بار دیگر یادآور شویم که بروز چنین خطاهایی از سوی مسئولان محیط زیستی به مراتب خطرناک‌تر و بدتر از سکوت ایشان در قبال مسائل گوناگون است.
