دیده بان حقوق حیوانات: باور کنید یا نه، هیچ آماری از این گونه منحصر به فرد در دست نیست و حتی تخمین جمعیت خرس سیاه کشورمان نیز مربوط به چندین و چند سال پیش است تا جایی که به نظر می‌رسید عمر این گونه ارزشمند و زیبا در کشورمان رو به اتمام باشد اما مشاهده دو توله آن می‌تواند بارقه‌های امید را پر رنگ کرده و آغازگر تلاشی برای حفظ آن باشد.
به گزارش «تابناک»، در روزگاری که آمار کشتار بی رحمانه برخی گونه‌های نادر حیات وحش کشورمان نگرانی‌های زیادی پدید آورده و موجی از یاس و نومیدی به همراه داشته، شنیدن خبر مشاهده دو توله خرس سیاه بلوچی در هرمزگان و واکنش مسئولانه باغبانی که از این دو توله ضرر و زیان دیده، بی شک یکی از خوش ترین خبرهایی‌ست که می‌توان شنید.
به گزارش دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران، این دو توله خرس حدود سه هفته است که با ورود به باغی در روستای برنطین از توابع شهرستان رودان (استان هرمزگان) از میوه‌های این باغ تغذیه می‌کنند و مسئولان محیط زیست منطقه زمان از وجودشان آگاهی یافتند که باغدار مسئول مراتب را به اطلاع ایشان رساند.
در پی اطلاع صاحب باغ به اداره محیط زیست شهرستان رودان، کنترل توله ها برای جلوگیری از وارد آمدن آسیب احتمالی و جست‌وجوی کوه های اطراف برای یافتن ردی از خرس مادر آغاز شده که البته بی نتیجه بوده است.
ریاضی فر، معاون فنی اداره کل حفاظت محیط زیست استان هرمزگان در این باره گفت: حدود سه هفته است که این دو توله خرس سیاه هر شب وارد یک باغ مرکبات در قلب روستای برنطین شده و از پرتقال‌های باغ تغذیه می‌کنند. خوشبختانه صاحب باغ با وجود آسیب زیاد به محصولاتش بسیار مسئولانه عمل کرده و آسیبی به خرس ها وارد نکرده و مراتب را گزارش داده است.
ریاضی فر افزود: اثری از خرس مادر وجود ندارد و با وجود جست‌وجوی گسترده در کوه های اطراف روستا توسط محیط بانان، هیچ ردی نیز از مادر توله ها بدست نیامده است.
وی گفت: توله خرس‌ها هیچ ترسی از انسان ندارند و به راحتی می‌توان به آنها نزدیک شد. حتی چند روز قبل پس از ورود شبانه به این باغ و تغذیه از درختان، صبح روز بعد از باغ خارج نشدند و تمام روز را بالای یکی از درختان نخل داخل باغ خوابیدند.
هم اکنون تیم تخصصی دامپزشکی از تهران برای بررسی موضوع و زنده‌گیری توله خرس‌ها عازم رودان شده و قرار است عملیات زنده‌گیری توله خرس‌ها انجام شود تا در مورد وضعیت آنها تصمیم گیری شود.
گفتنی است خرس سیاه آسیایی یکی از گونه‌های آسیب‌پذیر در جهان است که پراکندگی زیرگونه بلوچی آن، محدود به پاکستان و جنوب شرقی ایران در سه استان هرمزگان، کرمان و سیستان و بلوچستان است و زیرگونه‌ای به شدت در معرض خطر انقراض به شمار می‌آید.
این گونه به دلیل دارا بودن دندان‌های نیش دار مخصوص (کارناسیل) به راسته گوشت خواران تعلق دارد، اما در طبیعت موجودی همه چیز خوار است و به لحاظ جثه از خرس قهوه‌ای کوچک‌تر و رنگ عمومی بدن آن سیاه و لکه‌ای سفید رنگ به شکل هفت روی سینه دارد.
زیستگاه خرس سیاه در ایران تاکنون از جنوب نیکشهر تا سرباز در استان سیستان و بلوچستان، قسمت‌هایی از بشاگرد در استان هرمزگان و بخش‌هایی از استان کرمان از جمله پناهگاه حیات وحش زریاب در شهرستان بم گزارش شده است.
از بین رفتن زیستگاه های جنگلی خرس سیاه بر اثر خشکسالی، گسترش اراضی کشاورزی به ویژه باغات و قطع درختان برای استفاده به عنوان سوخت و دیگر مصارف، چرای دام اهلی و فشار آن بر زیستگاه‌های خرس، منجر به افزایش تقابل مردم محلی و خرس سیاه شده است؛ به نحوی که تخریب کندوهای عسل، تخریب محصولات باغی، حمله به دام و حتی حمله به انسان‌ها توسط خرس سیاه افزایش یافته و در نتیجه تعداد زیادی از خرس‌ها به خصوص توله های آنها توسط مردم بومی اسیر و کشته می‌شوند.
خرس سیاه آسیایی هم اکنون در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN RED LIST) در طبقه در آستانه انقراض (CR) قرار دارد و هیچ آمار مشخصی از تعداد اندک باقیمانده جمعیت این گونه در کشور در دست نیست.
