برچسب: زهر

  • تاثیر زهر حیوانات در درمان سرطان

    دیده بان حقوق حیوانات: متخصصان در کنفرانس انجمن شیمی آمریکا اظهار داشتند: سم حیواناتی چون زنبور، مار و عقرب قابلیت آن را دارد که در مسیر تولید نسل آتی داروهای ضدسرطان مورد استفاده قرار گیرد.

    به گزارش ایسنا، «دیپانجان پان» از دانشگاه ایلی‌نوی هدایت گروهی را به عهده گرفت که قصد داشتند روشی را برای استفاده از پروتئین‌های زهر برای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی به کار گیرند در حالی که به سلول‌های سالم آسیبی وارد نشود.

    متخصص ارشد این مطالعه گفت: در این بررسی از سموم در ذراتی به سایز نانومتر استفاده کردیم که در درمان سلول‌های ملانوم و سرطان سینه موثر هستند. این ذرات که از سیستم ایمنی پنهان می‌مانند، سموم را به طور مستقیم به سلول‌های سرطانی می‌برد و به بافت‌های طبیعی آسیب وارد نمی‌کند.

    این آزمایش در مراحل اولیه است اما نتایج به دست آمده آن تاکنون حاکی از سودمند بودن این ترکیبات طبیعی در درمان سرطان در آینده نزدیک است.

    شبکه خبری CNN در گزارشی نوشت:‌ در دوران باستان، طبیبان از زهر حیوانات برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌کردند. به طور مثال از زهر زنبور در درمان طاسی بهره برده شده است. همچنین در طب سنتی چین زهر گرفته شده از قورباغه‌های سمی در درمان سرطان پانکراس، روده، ریه و کبد موثر بوده است.

    هرچند تکنیک جدید، پیچیده‌تر از آن است که زهر حیوان به جریان خون بیمار تزریق شود. همچنین برخی عوارض جانبی آن می‌تواند آسیب دیدن سلول‌های عصبی، قلب، لختگی و خونریزی زیر پوست باشد. ویژگی‌های زهر حیوانات که قابلیت از بین بردن سلول‌های سرطانی را دارد می‌تواند تاثیر مشابهی بر سلول‌های سالم داشته باشد اما محققان در نظر دارند با جداسازی پروتئین‌های مهم و پپتیدها در سموم، این موضوع را کنترل کنند.

    به نقل از نچرال ورلد نیوز،‌ دیپانجان پان همچنین گفت: برخلاف شیمی درمانی این شیوه جدید تنها به سلول‌های سرطانی حمله می‌کند و ممکن است به عنوان عامل اصلی در مبارزه با سرطان در نظر گرفته شود. در صورتی که بتوان بهتر از این تکنیک استفاده کرد شیوه بهتری در درمان سرطان خواهیم داشت.

  • زهر زنبور، قاتل ویروس ایدز!

    Animal-Rights-Watch-ARW-4251

    دیده بان حقوق حیوانات: ورود سم حشرات به بدن می‌تواند آسیب‌زا یا حتی کشنده باشد؛ اما محققان اخیرا دریافته‌اند که در زهر زنبور ماده‌ای وجود دارد که می‌تواند با قرارگرفتن در یک کپسول نانو به جنگ ویروس HIV برود.

    به گزارش ایسنا، امید می‌رود که با ساخت ژلی از این نانوذرات بتوان از ورود HIV به بدن جلوگیری کرد.

    جزئی از زهر زنبور با بسته‌بندی در حباب‌های بسیار کوچک می‌تواند HIV را ضربه فنی کند! دانمشندان با آزمایش سیستم ارسال در بشقاب‌های آزمایشگاهی گزارش می‌دهند که این نانوذرات به ویروس می‌چسبند و بدون تخریب سلول‌ها، آن را نابود می‌کنند؛ فناوری که شاید روزی با آزمون‌های بیشتر از ابتلا به HIV در بعضی افراد جلوگیری کند.

    آنتونی گومز (Antony Gomes)، فیزیولوژیست دانشگاه کلکته در هند که کاربرد پزشکی زهرها را مطالعه می‌کند، می‌گوید: «قطعا این روشی بدیع است. گزارش اندکی درباره درمان مبتنی بر زهر علیه ویروس‌ها موجود است. این نوع از پژوهش پتانسیل پیشرفت و توسعه محصولات را دارد.»

    پژوهشگر پزشکی، جاشوآ هود (Joshua Hood) از دانشگاه واشنگتن در سینت لوئیس و همکارانش، تاثیر نانوذرات حامل سم را در آزمایشگاه بر HIV آزمودند. ذرات ترجیحا به HIV قفل شدند و محموله خود را تحویل دادند: جزء زهری – سمی با نام ملیتین (melittin) – حفره‌های روی پوشش پروتئینی محافظ HIV را پر کرد و به شکل چشمگیر میزان ویروس‌ها را کاهش داد. این پژوهش در نسخه کنونی آنتی‌وایرال تراپی به چاپ رسیده است.

    آن‌ها همچنین جزء زهری را در سلول‌های سالم انسانی آزمایش کردند. اگرچه می‌دانیم ملیتین غشای سلولی را تجزیه می‌کند، این سلول‌های انسانی به خاطر درمان چندان متاثر نشدند زیرا نانوذرات حاوی ملیتین با ساختار‌های محافظی همراه بودند که در خارج آن‌ها نصب شده بود.

    این محافظ‌ها مثل ضربه‌گیر عمل می‌کردند تا نگذارند نانوذرات – و به‌ویژه زهر داخل‌شان – با غشای سلولی تماس یابد. این کار به نانوذرات اجازه می‌دهد تا با استفاده از یک سازه قفل – کلید خاص در پوسته پروتئین ویروس چفت شوند و با ویروس‌های بسیار کوچک‌تری پیوند یابند.

    به نوشته تارنمای انجمن فیزیک، نویسندگان این مقاله سلول‌های انسانی را از اندام جنسی بانوان انتخاب کردند که معمولا مکان ورود ویروس HIV هستند.

    هود می‌گوید این یافته‌ها راه را برای آزمایش بیشتر با هدف بلندمدت ساخت ژلی حاوی این نانوذرات فراهم می‌کند.

    برونو سارمنتو (Bruno Sarmento) محقق زیست‌فناوری از دانشگاه پورتوی پرتغال می‌گوید اگر بخواهیم از این دارو استفاده عملی کنیم، هنوز هم باید کارهای بسیاری انجام دهیم: «باید توجه بسیاری به تولید نانوذرات به روشی قدرتمند و همگن کرد تا یکنواختی دارو حفظ شود.» همچنین وی می‌گوید چنین ژلی نیاز به ویژگی‌های چسبنده دارد تا مطمئن شویم که نانوذرات در محل درست باقی می‌مانند و از ورود ویروس به جریان خون جلوگیری می‌کنند.