دیده بان حقوق حیوانات: امروز و همزمان با میلاد امام هشتم شیعیان، روز محیط بان نامیده شده است. رسم است در این روز به محیط بانان تبریک بگوییم و عکسی منتشر کنیم و به به و چَه چَه که محیط بانانمان نجیبند، خوبند، سخت کوشند و چه و چه…
«هدف از نامگذاري روزها و مناسبتهاي خاص، تقويت مؤلفه هاي هويت ملي ايرانيان و بزرگداشت شخصيتها، ارزشها و تحكيم پيوندهاي ديني، فرهنگي، اجتماعي، سياسي، اقتصادي و علمي در جامعه است.» اما آیا یک تبریک، یک عکس و یک مطلب چند خطی، نهایت چنین هدفی است؟
محیط بانان این خاک نجیبند و عجیب. نیازی نیست گزارش های مرتبط با محیط بانان را بخوانید! در عکس هایی که از آنها منتشر می شود، فقط رنگ و روی لباسهای سبزشان را نظاره کنید تا اثر «ابر و باد و مه و خورشید و فلک» را بر آن ببینید.
زیر این لباس سبز، تنی است از گوشت و پوست که از سرمای سی درجه زیر صفر تا گرمای پنجاه درجه بالای صفر را تحمل می کند و ترک بر نمی دارد.
این «تن ها» در طبیعت آماج تیغ و گلوله کشتارچیان است و در حریم خانه آغوشی امن برای زن و فرزند. این تن ها خطر می کنند تا گیاه و حیوان احساس خطر نکنند.
اما این «تن ها»، «تنها»یند. حقوق کم، حمایت قضایی اندک، امنیت شغلی پایین، شرایط رفاهی کم، خطرات طبیعی و انسانی بسیار برای این «تن ها» تهدید است.
اگر شرایط را تاب می آورند تنها دلیلش این است که درون این «تن های تنها»، قلبی است از بلور و اراده ای از آهن.
364 روز دیگر هم به یادشان باشیم، به یک روز و یک تبریک بسنده نکنیم و برای بهبود شرایطشان که همانا بهبود شرایط محیط زیست این خاک است تلاش کنیم.