دیده بان حقوق حیوانات: یک بهله سنقر تالابی پس از تیمار در آبگیرهای اطراف آستانه رها سازی شد .
به گزارش روابط عمومی حفاظت محیط زیست گیلان یک بهله سنقر تالابی که توسط یکی از دوستداران حیات وحش در منطقه محسن آباد دستک آستانه اشرفیه تحویل اداره حفاظت محیط زیست آستانه اشرفیه شده بود در یکی از آبگیرهای منطقه رها سازی گردید .
ابراهیم غلامی رییس اداره حفاظت محیط زیست آستانه اشرفیه در این رابطه گفت این سنقر تالابی در حالی که درون دریا افتاده بود توسط یکی از اهالی منطقه از آب گرفته و به اداره حفاظت محیط زیست شهرستان تحویل گردید .
غلامی اضافه کرد که این پرنده پس از دو روز تیمار و نگهداری و تغذیه مناسب ، پس از اطمینان از سلامت و توانایی پرواز در یکی از آبگیرهای منطقه رها سازی گردید .
سنقر تالابی از راسته شاهین سانان و با نام علمی :aeruginosus Circuce بین 48 تا 55 سانتی‌متر طول دارد ؛ از تمام سنقر‌های دیگر به‌وسیله اندازه بزرگتر ، جثه درشت‌تر ، بالهای پهن‌تر و نداشتن سفیدی روی دمگاه مشخص می شود . معمولا در ارتفاع کم پروازهای تجسسی انجام می دهد ، بدین ترتیب که گاهگاهی بال می زند و در فاصله بال‌زدن‌ها در حالی که بالها را به شگل ( V ) نگاهداشته است بالبازروی می کند . رنگ پرو بال در افراد این گونه از سنقر ، متغیر است . تفاوت نر بالغ این پرنده از دیگر سنقرها عبارت است از ؛ تیرگی جبه و پوشپرهای ثانوی بال ، رنگ خاکستری دم و شاهپرهای ثانوی ، سر ، پس گردن و سینه نخودی رگه رگه و سطح شکمی قهوه‌ای سیر . ماده و نر نابالغ معمولا رنگ خاکستری ندارند و یکدست قهوه‌ای شکلاتی پررنگ هستند ، با سر و شانه‌های کمرنگ ( بعضی از ماده‌ها سراسر تیره‌رنگ هستند و بیننده را به یاد کور کور می اندازند ) . جوجه‌های کمتر از یکسال ، قهوه‌ای شکلاتی پررنگ بوده ، تارک و گلویشان به رنگ کرم روشن است . این پرنده به قصد شکار طعمه ، از ارتفاع کم با حرکتی ناگهانی به درون نیزار فرود می آید .
تقریبا همیشه در باتلاق‌ها و تالابهائی که مناطق پوشیده از نیزارهای انبوه دارند دیده می شود .آشیانه بزرگ خود را معمولا در نیزارهای محصور در آب می سازد .سنقر تالابی در گذشته از پرندگان بومی ایران بشمار می آمده و در کل پرنده‌ای‌ست نیمه مهاجر .در حال حاضر نادر و کمیاب است که در فصل زمستان به ندرت دیده می شود
