برچسب: محمد رضا زمانی درمزاری

  • از تخریب تا روز جهانی محیط زیست!/ به بهانه 5 ژوئن (15 خرداد)؛ روز جهانی محیط زیست

    http://arw.ir/wp-content/uploads/2015/04/Animal-Rights-Watch-ARW-7957-600x400.jpg

    دیده بان حقوق حیوانات/ محمد رضا زمانی درمزاری(فرهنگ)*: محیط زیست، میراث مشترک بشریت بوده و حفظ حقوق محیط زیست، ضرورتی ملی و بین المللی است.اراده جهانی برای حفاظت محیط زیست با تشکیل نخستین کنفرانس جهانی سازمان ملل متحد درباره انسان و محیط زیست(کنوانسیون استکهلم) به نام گذاری روز پنجم ژوئن(15 خرداد) بعنوان ” روز جهانی محیط زیست” از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد انجامید و در ایران نیز ۱۵ تا ۲۱ خرداد هر سال به عنوان ” هفته محیط زیست” نام گذاری شده‌است.

    هدف از نام گذاری این روز؛ افزایش آگاهی مردم و دولت ها برای حفظ محیط زیست و ترغیب مسئولان به اتخاذ تدابیری برای مقابله با تخریب محیط زیست و گونه‌های زیستی‌ است. هرساله،یکی از مسایل تهدید کننده محیط زیست جهانی بعنوان شعار این روزانتخاب می شود. : ” هفت میلیارد رویا، یک سیاره، با دقت مصرف کنیم” بعنوان شعار روز جهانی محیط زیست در سال ۲۰۱۵ انتخاب شده است….

    محیط زیست، یک ضرورت بشری و جهانی :

    (WED) ؛ روز جهانی محیط زیست ( World Environment Day) از سوی سازمان ملل برای افزایش آگاهی مردم برای نگهدار محیط زیست و تشویق سیاستمداران به گرفتن تصمیماتی برای رویارویی با تخریب محیط زیست و گونه‌های زیستی‌جانوری، به عنوان روز میحط زیست انتخاب شده‌است. رشد روزافزون آلودگی و تخریب فزاینده محیط‌زیست و بروز بحران‌های زیست محیطی مستمر سبب توجه جدی و جهانی دولتها به محیط زیست و حفظ حقوق آن گردید که تجلی آن در روز 5 ژوئن(15 خرداد) با نام گذاری این روز بعنوان ” روز جهانی محیط زیست”، به ترتیب یاد شده، همراه بوده است.

    دبیر کل سازمان ملل متحد در پیامی به مناسبت روز جهانی محیط زیست 5 ژوئن 2015 برابر با 15 خرداد ماه جاری، ضمن هشدار در مورد مصرف بسیار زیاد منابع طبیعی، مردم جهان را فراخواند تا نسبت به پی آمد های زیست محیطی فعالیت هایشان فکر کنند.متن کامل پیام بان کی مون، به شرح زیر است :

    موضوع امسال روز جهانی محیط زیست ؛ “هفت میلیارد رویا، یک سیاره. با دقت مصرف کنید”، است.انسان همچنان، بسیار افزون تر از منابع طبیعی موجود مصرف می نماید که سیاره زمین می تواند به گونه ای پایدار ارائه دهد. بسیاری از زیست بوم های کره ارض به نزدیکی نقطه حساس غیر قابل بازگشت رسیده اند.

    هدف توسعه پایدار جهانی، افزایش کیفیت زندگی مردم بدون افزایش نابودی زیست محیطی و لطمه زدن به منابع مورد نیاز نسل های آتی افراد است. این مهم را با تغییر الگوی مصرف خود به سوی کالا هایی که انرژی کمتر مصرف می کنند، بهره برداری بهینه ازآب و سایر منابع، همچنین کمتر هدر دادن غذا می توانیم به ثمر برسانیم. در این سال دگرگونی، زمانیکه امید داریم تا پیشرفت های بزرگی در زمینه توسعه پایدار و تغییرات اقلیمی را شاهد باشیم، اجازه دهید تا روز جهانی محیط زیست را با هوشیاری افزون نسبت به اثرات زیست بومی فعالیت هایمان جشن بگیریم. اجازه دهید در باره پی آمد های زیست محیطی فعالیت هایمان فکر کنیم. اجازه دهید مهمانداران بهتری برای سیاره خود باشیم.(1)

    ﺷﻌﺎر روز ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ سال گذشته(2014) در جهت توجه دادن به وضعیت گرمای فوق العاده زمین و مبارزه با آن ﺑﺎ ﻋﻨﻮان” ﺻﺪاﯾﺘﺎن را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﯾﺪ، ﻧﻪ ﺳﻄﺢ درﯾﺎﻫﺎ را… ” ﻧﺎم گذاری ﺷﺪه بود.در این میان، ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ، ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ کنفرانس استکهلم، ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ اي را ﺗﺼﻮﯾﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ سبب ﺗﺸﮑﯿﻞ یونپ (UNEP)؛ برﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ در ﭼﻨﯿﻦ روز، در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن، آﯾﯿﻦ وﯾﮋه اي ﺑﻪ اﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻒ؛ از قبیل ﭘﯿﺎده روي ﻫﺎي ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ، ﻫﻤﺎﯾﺶ ﻫﺎي دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاري، ﻧﻤﺎﯾﺶ، ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻧﻘﺎﺷﯽ و ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻧﻮﯾﺴﯽ در ﻣﺪارس، درﺧﺘﮑﺎري، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﺎزﯾﺎﻓﺖ، ﭘﺎﮐﺴﺎزي و ﻣﺮاﺳﻤﯽ ﻣﺸﺎﺑﻪ را ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻫﺪف از ﺑﺮﮔﺰاري اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮاﺳﻢ، ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ارﺗﻘﺎء ﺳﻄﺢ ﺑﯿﻨﺶ وآﮔﺎﻫﯽ ﻫﺎي ﻣﺮدم، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﯾﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ را آﻟﻮده ﻣﯽ ﺳﺎزد.

    حمایت از محیط زیست انسان و بهبود آن، موضوع مهمی است که بر رفاه افراد بشر و توسعه اقتصادی در سراسر جهان ، اثر می گذارد . حفاظت از محیط زیست جهانی و نظام توسعه را باید بعنوان یک واحد مشترک در جهان پذیرفت و بر اهمیت و مراقبت از آن تاکید جدی و همیشگی داشت. وحدت نیازهای زیست محیطی و توسعه، به وسیله اصل توسعه پایدار اعلام شده است و به منظور دست یابی به توسعه مستمر، باید حفاظت از محیط زیست، جزء جدانشدنی از توسعه به حساب آید. باید ” کره زمین را بعنوان وطن خویش تلقی کرده و جهانی پاک و بدور از هرگونه تخریب یا آسیب نسبت بدان برای آیندگان بخواهیم. پیامدهای هر گونه بی توجهی نسبت به این موضوع، از آثار بی رویه تخریب محیط زیست نیز کمتر نخواهد بود.(2)

    توجه به اصول و محورهای درج شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر( 1948)، منشور ملل متحد سازمان ملل( 1945)، اعلامیه استکهلم( 1972)، منشور جهانی طبیعت ( 1982) و اعلامیه ریو( 1992) درباره محیط زیست و توسعه و استانداردهای جهانی و بین المللی مقرر در برنامه آموزشی زیست محیطی سازمان ملل متحد، در همین رابطه مورد تاکید است. در صورت بی توجهی نسبت به محیط زیست و کم انگاری نسبت به اهمیت، نقض و جایگاه ملی و بین المللی آن باید شاهد بازخوردهای غیر قابل انکار و پیامدهای تاسف بار تعرض بدان و نقض حقوق محیط زیست در جامعه و جهان باشیم.

    تخریب محیط زیست؛ تهدید حیات شهروندان و جامعه :

    جای بسی تاسف است، در آستانه روز جهانی محیط زیست و نخستین روز از هفته محیط زیست در ایران؛ جنگلهای زاگرس در استان ایلام، به شدت طعمه حریق شده و در حال آتش سوزی گسترده می باشد و به جهت ” عدم وجود امداد هوایی و تجهیزات اطفاء هوایی، عملیات خاموش کردن آتش با لوازم ابتدایی و به کندی، در حال انجام است…” ! (3 ) این نشانه خوبی برای حفظ محیط زیست منطقه ای و کشوری نبوده و به مانند آتش سوزی های پیشین دیگر میراث طبیعی و زیست محیطی کشور چون آتش سوزهای مکرر تالاب بین المللی میانکاله و سایر مناطق کشور و نیز کاهش رتبه جهانی ایرانی از حیث شاخص جهانی عملکرد زیست محیطی با 36 پله سقوط به رتبه 114 جهان نمی باشد…!!!(4)

    تخریب بی رویه جنگل ها، مراتع و بخش های مختلف طبیعت، افزایش روزافزون گازهای گلخانه ای و گرم شدن لایه اُزن و هوای جهان، گسترش فزاینده آلاینده های صنعتی و شهری، انباشت بی شمار و مستمر زباله های ریخته شده در طبیعت و ذخائر آبی و رودخانه های جاری ، بهره برداری های نادرست از منابع آبی و دریایی، پیدایش حوادث طبیعی و زیانبار زیست محیطی مانند سیل و زلزله و مانند آنها، تغییر شرایط آب و هوایی و اقلیم جهانی، تاثیر مخرب و زیان بار امواج الکترومغناظیسی، اشعه ها و پارازیت ها بر سلامت انسان، حیات وحش و محیط زیست پیرامون آنها و از بین بردن بی رویه گونه های جانوری، گیاهی و زیستی؛ نیز همه و همه در این رابطه، قابل اشاره می باشند. 

    در اثر بی توجهی نسبت به محیط زیست و تخریب ارادی و سودجوجویانه آن توسط اشخاص حقیقی و حقوقی، آرزوها و دغدغه های کودکان و فرزندانمان نسبت به آینده به سرابی تاسف بار و غیر واقع تبدیل خواهد شد و در آتیه ای نزدیک، همگی ما متهم به تخریب و تجاوز نسبت به محیط زیست و کوتاهی در مراقبت از آن و انتقال درست و سالم آن به نسل های بعدی خواهیم بود. در همین رابطه، ضروری است؛ محیط زیست خود و وضعیت مخاطره آمیز جاری بر آن را شناخته و اهمیت و ضرورت حفظ و مراقبت از آن را نیز به کودکانمان و دیگران آموزش داده و بر لزوم و اهمیت این مهم و تضمین حقوق محیط زیست ملی و بین المللی، همسو با استانداردهای جهانی تاکید نمائیم.

    ضروری است آموزش و اطلاع رسانی مستمر و موثر در این رابطه در سرفصل اصلی نظام آموزشی دانش آموزان و دانشجویان قرار گیرد و بر آموزش، نظارت، حفظ و اجرای حقوق محیط زیست نیز در هر کشوری تاکید گردد. در این میان، حقوق محیط زیست، ابزار مهمی برای نظارت و مدیریت توسعه پایدار بوده و در تعیین خط مشی ها و اقدامات حفاظتی و استفاده خردمندانه و پایدار از منابع طبیعی موثر است. توجه به اصول و محورهای درج شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر( 1948)، منشور ملل متحد سازمان ملل( 1945)،  اعلامیه استکهلم( 1972)،  منشور جهانی طبیعت ( 1982) و اعلامیه ریو( 1992) درباره محیط زیست و توسعه و استانداردهای جهانی و بین المللی مقرر در برنامه آموزشی زیست محیطی سازمان ملل متحد، در همین رابطه مورد تاکید است.(5)

    لازم است نظام حقوق داخلی دولتها و نظام حقوق بین المللی و جهانی در جهت توسعۀ روزافزون قواعد و مقررات حمایتی نسبت به محیط زیست و حفظ حقوق محیط زیست در سطح ملی و بین المللی عمل نماید و هرگونه تخریب و تعدی نسبت به محیط زیست را با جرم انگاری و مقرر داشتن ضمانت های قانونی و حقوقی مربوطه، مورد حمایت مستمر و گسترده قرار دهند.

    نتیجه :
    وضعیت تاسف بار دریاچه ارومیه و خشک شدن آن بعنوان بزرگترین رویداد بیابان زایی قرن 21، فرو افت فزاینده آب های زیر زمین کشور،خشک شدن تالاب ها، وضعیت تاسف بار زاینده رود،طوفان های مکرر تهران و سیلاب های ویرانگر شمال و مازندران،وضعیت آلودگی تاسف بار هوای تهران و کلان شهرها، تخریب مستمر و روزافزون جنگل های هیرکانی در شمال ایران و سایر منابع طبیعی و میراث زیست محیطی کشور، آتش سوزی های مخرب محیط زیست و جنگل های مختلف چون میانکاله و زاگرس؛ دستاورد بی توجهی و رفتارِ غیرمسئولانۀ نسبت به محیط زیست و بی توجهی مستمر به تخریب بلاوجه آن و هشدارهای مکرر کارشناسان، حقوقدانان و فعالان حقوق محیط زیست(6) بوده که نه تنها، تاسف بار می باشد، بلکه از حیث نقض مکرر حقوق شهروندی مردم و محیط زیست مستلزم مسئولیت و نیز جبران خسارات وارده خواهد بود و هریک از شهروندان و مردم و اشخاص حقیقی و حقوقی می توانند نسبت به تخریب محیط زیست و نقض حقوق شهروندی آنها علیه عاملین آن، به مراجع قانونی ذیربط رجوع کرده و در طرح شکایت خویش برآیند.

    در این میان، چنین به نظر می رسد؛ محیط زیست و حفظ حقوق آن در توسعه کشور،برخلاف اصل توسعه پایدار، در عمل؛کمتر در اولویت قرار داشته و وضعیت جاری و مشهود بیشتر پروژه های عمرانی، شهرسازی، صنعتی و جاده ای آن نشان از این مهم دارد…فروش فزاینده تراکم در تهران و شهرهای مختلف، ساخت و سازهای بی رویه و غیر اصولی در آنها، استمرار تخریب محیط زیست در جنگل ها و منابع طبیعی، رشد فزاینده پارازیت ها و امواج الکترومغناطیسی و خلاء های قانونی ناشی از عدم تضمینات لازم در جهت حفظ محیط زیست و حقوق آن در ابعاد گوناگون، نبود مراجع تخصصی رسیدگی به جرائم محیط زیستی، با وجود مقرر داشتن آن در قانون آئین دادرسی کیفری، فاصله فزاینده بین نظام حقوقی محیط زیست در ایران با اصول و هنجارهای بین المللی محیط زیست و حتی، تعهدات بین المللی زیست محیطی ایران و وجود موانع جدی و متعدد در سر راه اعمال وظایف قانونی سازمان حفاظت از محیط زیست و…، نوید خوبی از وضعیت محیط زیست کشور و حفظ حقوق آن بدست نمی دهد….!!! اگر، امروز محیط زیست و حقوق محیط زیست را به درستی، درنیابیم؛ فردا ؛ چه زود، دیر می شود….!!!

    پی نوشت ها و منابع :

    1- هشدار دبیر کل سازمان ملل نسبت به مصرف زیاد منابع طبیعی :

    http://www.unic-ir.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1198D8

    2- برای اطلاع بیشتر دراین باره ر.ک: الکساندر کیس و پیتر اچ.سند، حقوق محیط زیست، ترجمه دکتر محمد حسن حبیبی، جلد اول تا سوم، انتشارات دانشگاه تهران.

    3- آتش سوزی وسیع در جنگلهای زاگرس ایلام : http://www.isna.ir/fa/imageReport/94031508313

    بزرگترین آتش سوزی میانکاله در دهه اخیر/ 100 هکتار از پناهگاه حیات وحش طعمه حریق شد : http://www.mehrnews.com/news/2339134 و ر.ک : روزنامه خراسان، شماره 18116، موره 23/2/1391

    4- جنگل های ایران از بین می روند ؛ 14 هزار آتش سوزی در 10 سال : http://www.asriran.com/fa/news/193221

    5- کودکان و محیط زیست :   http://khabaronline.ir/detail/303902/weblog/zamanidarmazari

    6- هشدار يک حقوقدان نسبت به نقض حقوق شهروندی مردم از سوی دولت در هوای آلوده : http://biosafetysociety.ir/find.php?item=1.61.34.fa – هشدار یک حقوقدان به رئیس جمهور نسبت به تخریب محیط زیست و تکرار سونامی سیل پائیزی در شمال کشور(قسمت اول و دوم) : http://www.khabaronline.ir/detail/317131/weblog/zamanidarmazari                                               و http://www.khabaronline.ir/%28X%281%29S%28bsiibb3oc3wx3idtatts3ocx%29%29/detail/317133/weblog/zamanidarmazari

     * حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری

    واحد مطالعات محیط زیست موسسه مطالعات حقوقی و بین المللی زمانی

  • هشدار یک حقوقدان: سگ کشی ممنوع!/ ضرورت منع حیوان آزاری و رعایت حقوق حیوانات در ایران

    هشدار یک حقوقدان: سگ کشی ممنوع!/ ضرورت منع حیوان آزاری و رعایت حقوق حیوانات در ایران

    Animal-Rights-Watch-ARW-7957

    دیده بان حقوق حیوانات/ محمد رضا زمانی درمزاری(فرهنگ)*: اخبار مکرر حیوان آزاری و کشته شدن حیوانات مختلف در مناطق مختلف کشور و اخیراً، فاجعه ” سگ کشی در شیراز” با بازخوردهای ملی و بین المللی متعددی همراه بوده است. صرفنظر از مذموم بودن ایذاء و آزار حیوانات به اشکال گوناگون، تکرار و تدوام این روند، زنگ خطری جدی نسبت به وضعیت محیط زیست و حیات حیوانات در ایران و متاثر شدن افکار عمومی و رسانه ها بوده و سبب طرح مسئولیت های حقوقی و بین المللی دولت ایران و عاملین آن، حسب مورد خواهد بود که بر لزوم رعایت حقوق حیوانات و تضمین حفظ حقوق آنها و نیز پیشگیری از تکرار حیوان آزاری و تعقیب مراتب ، همراه با ” تدوین نظام جامع حقوق حیوانات در ایران” تاکید می گردد.

    سگ کشی شیراز در یک نگاه :

    در پی انتشار فیلمی کوتاه در اواخر فرودین ماه سال جاری در شبکه های مجازی  و نشان دادن چهار نفر در حال تزریق ماده ای نامعلوم به یک قلاده سگ و کشتن دردناک آنها، موجبات اعتراض گستردۀ دوستداران حیات وحش و حقوق حیوانات فراهم گردید و سبب تحصن فراگیر آنها در مقابل سازمان حفاظت از محیط زیست در تاریخ 30/1/1394 در تهران و بسیاری دیگر از شهرها، در اعتراضی هماهنگ نسبت به اقدام غیرانسانی مزبور و تعرض به حیات حیوانات و سگ های مزبور سبب شد.

    “در میان حوادث و رویدادهای تلخی که درباره محیط زیست کشورمان منتشر می‌شود و نگرانی از آینده جامعه ایرانی را دامن می‌زنند، سگ کشیِ دردناک اخیر اتفاقی استثنایی به شمار می‌آید، زیرا توانسته به رخدادی کم نظیر تبدیل شده و نوع جدیدی از مطالبه‌گری را به جامعه معرفی کند؛ شکل‌گیری تجمع‌های اعتراضی در نقاط مختلف”.(1) اعتراضات گسترده و فراگیر دوستداران محیط زیست و حقوق حیوانات در کشور با استفاده از ظرفیت های گروهی و فضای مجازی و سایبری، علاوه بر بازتاب گسترده داخلی و بین المللی آن، همراهی بسیاری از مسئولان، از جمله خانم دکتر ابتکار، ریاست سازمان حفاظت از محیط زیست را نیز با خود به همراه داشت.

    مبنای اصلی این اعتراضات در حیوان آزاری و کشتن تاسف بار سگ ها در شهرک صنعتی شیراز، با استفاده از اسید و محکوم نمودن این اقدام غیرانسانی و خشونت آمیز نسبت به حقوق و حیات حیوانات اعلام شده است. علی رغم انکار شهرداری شیراز در این باره، رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست کشور بر مسئولیت شهرداری مزبور در این باره تاکید دارد. به گفته خانم دکتر ابتکار؛ “…تمام مسوولیت این مساله برعهده شهرداری است و شوراها و دهیاری ها ناظر بر آن هستند و سازمان محیط زیست به طور مستقیم در چنین موضوعاتی تکلیف قانونی ندارد، اما چون مدافع حقوق حیوانات هستیم؛ به این مساله ورود می کنیم و از تمام ظرفیت سازمان برای روشن شدن این مساله استفاده خواهیم کرد….” (2)
    خانم دکتر ابتکار، همچنین،در نامه صادره برای وزیر کشور، ضمن به رسمیت شناختن حقوق حیوانات، با تاکید بر اصلاح، به روز رسانی و اجرای کامل دستورالعمل مربوط به کنترل جمعیت سگ های رها شده  از سوی دبیرخانه ستاد مرکزی کنترل جمعیت حیوانات ناقل بیماری به انسان در حوزه معاونت امور عمرانی آن وزارتخانه و نیز تقبیح و مذموم دانستن استفاده از سم و اسید برای معدوم کردن تعدادی سگ در استان فارس و جریحه دار شدن افکار و احساسات عمومی، بنا به اخبار منتشره، بر آمادگی سازمان حفاظت محیط زیست برای هرگونه همکاری در زمینه تدوین قانون، شیوه نامه و یا دستورالعمل لازم در زمینه رعایت حقوق حیوانات تاکید کرده است. (3)

    گرچه، مبنای اعلام نظر دکتر ابتکار در تسری مسئولیت شهرداری شیراز نسبت به فاجعه سگ کشی در اظهارات وی، قبل از تدقیق مراتب، مشخص نشده و مبنای سلب مسئولیت از سازمان حفاظت از محیط زیست و دولت متبوعه وی، با وجود تعهدات بین المللی دولت نسبت به کنوانسیون های بین المللی مربوط به حقوق حیوانات و گونه های جانوری و گیاهی مشخص نیست و این شیوه اعلام نظر از سوی بالاترین مقام محیط زیستی کشور محل تعمق و محل تامل است؟!، با این وجود، مشارکت و حضور این مقام مسئول محیط زیست در تجمع اعتراض آمیز سمن های محیط زیستی و حقوق حیوانات در مجاور سازمان تحت مدیریت خود، گامی در جهت پیوند و همنوایی اعتراضات به عمل آمده گروههای مردم نهاد محیط زیستی و مردم علاقمند به حقوق حیوانات با سازمان مزبور بوده که در جای خود، از اهمیت برخوردار است.

     در این میان، دیده بان حقوق حیوانات ضمن اعتراض و محکوم نمودن سگ کشی در شیراز، اقدام دوائر تابعه شهرداری آن شهر را فاقد توجیه شرعی، عقلی، اخلاقی، بهداشتی و علمی دانست. به گزارش دیده بان حقوق حیوانات، استفتای انجام شده از مراجع تقلید شیعه، حاکی از آن است که حتی، در صورتی که موذی بودن برخی گونه های حیوانات شهری اثبات شود، دفع آنها تابع مراحل خاصی است که کشتار، نه تنها آخرین راه بوده، بلکه مشروط به شرایطی است که در مقایسه با سگ کشی های جاری در کشور می توان ادعا کرد؛ هیچ یک از این شرایط، نه تنها اجرا نمی شود که به صورتی عامدانه، برای مخفی نگه داشتن آن نیز تلاش می شود.. بر این اساس و بنا به اظهار امیر شریفی، مدیر مسئول آن دیده بان؛با اعتقاد به روش کنترل با شفقت، عالمانه، پایدار و غیر عامل ازدیاد جمعیت حیوانات، و با اقدامی ترویجی، طرح جایگزین کشتار را به مراجع مختلف تصمیم گیری ارایه کرده که پیرو آن تغییرات مثبتی در نگرش تصمیم گیرندگان در زمینه کنترل جمعیت حیوانات شهری ایجاد شده است و تاکید مسوولان بر سه عامل آب، لانه و غذا به عنوان عوامل اصلی موثر بر جمعیت، نشانه بارز آن است…”.(3)

    حقوق حیوانات در ایران

    حیوانات، بخشی از جامعه طبیعی و زیست محیطی را تشکیل می دهند و در برقراری توازن در نظام طبیعت، نقش موثر و غیرقابل انکاری دارند.حیوانات به مانند انسان ها از حقوق خاص خویش مانند حق حیات، حق درمان، حق آرامش، حق زیست جمعی، حق پرهیز از هر نوع خشونت، حق پرهیز از هرگونه نسل کشی، حق استفاده از حیات وحش و مانند آنها برخوردارند و هرگونه تعدی و تفریط نسبت به آنها یا حقوق آنها، به منزلۀ نقض حقوق آنان محسوب شده و ضروری است، مستوجب مسئولیت باشد. شعر معروف سعدی بوستان با عبارت : ” میازار موری که دانه کش است،که جان دارد و جان شیرین خوش است”، نشان از نگاه ادبی و فرهنگی جامعۀ ایرانی نسبت به حقوق حیوانات و ضرورت احترام به حیات آنها و حفظ حقوق حیاتی و زیست محیطی حیوانات و جانداران مشابه داشته و آموزه های دینی و مذهبی و انتساب ” ضامن آهو” به حضرت رضا(ع) نیز حکایت از مراتب یاد شده دارد.

    حیوانات اهلی و سگ کشی در قانون :

    سگ در زمرۀ حیوانات اهلی به شمار می رود و در قواعد فقهی و شرعی نیز دارای احکام متعدد و مربوطه می باشد. با این وجود،نگهداري و تردد سگ‌ها در خيابان به موجب طرح ارائه شده نماینگان مجلس در سال 1389؛ ممنوع ‌شد. تصويب اين طرح در قالب الحاق ماده ای به قانون مجازات اسلامي الحاق کرد تا براي کساني که مبادرت به نگهداري سگ يا ديگر حيوانات مضر در منزل خود مي‌کنند، مجازات در نظر گرفته ‌شود.در اين بين، مقرر گردید؛ وزارت بهداشت فهرستي از حيوانات خطرناک و نجس‌العين علاوه بر سگ را تهيه کند. سرانجام، اين طرح در راستاي مبارزه با نگهداري و تردد سگ و حيوانات مضر در ارديبهشت ماه سال بعد، پس از بررسي در کميسيون‌هاي تخصصي به تصويب رسيد و به موجب آن؛ نگهداري حيوانات خانگي در آپارتمان‌ها و تردد آنها در خيابان‌ها ممنوع اعلام شد. در پی آن، در تاریخ 9/3/1392 نيز مصوبه‌اي تحت عنوان «آيين‌نامه نحوه نگهداري حيوانات اهلي» تصويب و در آن مقرر گردید؛ که از آن پس، نگهداري و پرورش هر نوع حيوان به شرط اهلي بودن آن،تنها در محدوده روستاها مجاز باشد.

    علاوه براین،نگهداري و پرورش حيوانات اهلي در اماکن با کاربري مسکوني، صرفاً به شرطي امكانپذير است كه فضاهاي نگهداري حيوانات از فضاهاي سکونت انسان جدا شود و تمهيدات لازم براي دفع بهداشتي کود حيواني و فاضلاب مربوط در نظر گرفته شود.اما اين مقررات صرفا،ً محدود به نگهداري و پرورش حيوانات نيست، بلكه اشتغال به شغل عرضه و فروش حيوانات اهلي نیز مشمول آن گردید. در صورت وقوع بيماري‌هاي واگير دامي با اعلام سازمان دامپزشکي کشور، عرضه حيوانات مذکور، ممنوع و نيروي انتظامي موظف است از عرضه آنها جلوگيري كند.
    شهرداری ها در اين آيين‌نامه مکلف شدند از پرورش، نگهداري و عبور دادن حيوان اهلي به صورت پياده در محدوده شهرهاي با جمعيت بيش از ۵۰ هزار نفر ممانعت به عمل آورند. (4)

    بنا به مراتب یاد شده؛ نگهداري و گرداندن سگ در شهرها ممنوع شده است، اما این ممنوعیت، جواز کشتار آنها را به مانند سگ کشی شیراز بدست نمی دهد.اصل ۴۰ قانون اساسي نیز مقرر می دارد: «هيچ‌کس نمي‌تواند اعمال حق خود را وسيله ضرر به غير و يا تجاوز به منافع عمومي قرار دهد» و اگر سر و صداي حيوانات باعث بر هم خوردن آرامش همسايه‌ها و شهروندان شود، مي‌توانند در مقام رفع مزاحمت یا الزام به جبران خسارت، در صورت وقوع آن، برابر ماده 1 قانون مسئولیت مدنی و قواعد مدنی ضمان آور مربوطه برآید.

    سگ کشی، به معنای اخص آن در قوانین جزائی ایران جرم انگاری نشده و مفاد مقرر در مواد 679 و 680  قانون مجازات اسلامی بدان نیز تسری ندارد.در نتیجه،محاکم قضایی و قانونی در این رابطه، با بلاتکلیفی قانونی از حیث اصل قانونی بودن جرم و مجازات ها مواجه اند. با این وجود، موضوع ضمان و جبران خسارت  در قانون مدنی و قانون مسئولیت مدنی، همراه باالزامات قانونی مقرر در اصل 50 قانون اساسی به جهات حفاظت از محیط زیست بعنوان یک وظیفه ای همگانی، مساله ای جداگانه و قابل تعقیب، از حیث حقوقی و قانونی می باشد. مع الوصف، در صورت کشتار حیوانات مانند سگ ها موجب تهدید علیه بهداشت عمومی، به ترتیب مقرر در ماده 688 قانون مجازات اسلامی گردد؛ در این حالت، مسئولیت کیفری و قانونی مرتکب به تحمل یکسال حبس مفروض است.

    نظام حقوقی حیوانات در ایران:

    علیرغم مراتب یاد شده،متاسفانه، نظام حقوقی حیوانات در ایران و جهان سوم،برخلاف جوامع پیشرفته و کنوانسیون های بین المللی گسترده و متعدد و موجود،آغاز تحول و توجه خویش را نسبت به آنها گذرانده و قوانین و قواعد موضوعۀ مقرر در این نظام نسبت به حقوق حیوانات،رضایت بخش نبوده و تضمین کنندۀ حقوق طبیعی و قانونی آنها نمی باشد. همین مهم، یعنی؛ نبود نظام حقوقی و تقنینی مناسب و وجود خلاء های قانونگذاری و در نتیجه، فقدان نظام تضمینات حقوقی و قانونی موثر و همه جانبه، موجبات سوء استفاده هر چه بیشتر جامعه انسانی را نسبت به آنها فراهم آورد و اعمال هر نوع خشونت و بی مهری نسبت به حیات حیوانات، به مانند ” سگ کشی در شیراز”، گویی طبیعی و مجاز به شمار می رود!.

    با وجود مقررات مهم مندرج در کنوانسیون های بین المللی موضوع تعهدات بین المللی ایران در زمینه گونه های جانوری و گیاهی وحشی، متاسفانه وضعیت اجرای تعهدات مزبور در کشور نسبت به حیات وحش، حقوق حیوانات و محیط زیست مربوطه بسیار تاسف بار می باشد و قوانین داخلی نیز به لحاظ خلاء قانونی و نبود ضمانت های اجرایی و حقوقی مربوطه از بازدارندگی مناسب در جهت حفظ حقوق محیط زیست و حیات وحش برخوردار نیستند. فهرست قرمز اتحادیه بین المللی برای حفاظت از طبیعت، مرتبط با وضعیت حیات وحش و محیط زیست ایران بسیار نگران کننده و تاسف بار است!.(5)

    در همین ارتباط،نقض تعهدات بین المللی دولت ایران و نسل کشی پرندگان مهاجرِ در معرض خطر و انقراض
    پرندگان مهاجر،شکار غیرمجاز گونه های وحشی و تخریب مستمر محیط زیست و حیات وحش در تالاب های بین المللی میانکاله و فریدونکنار  و نواحی سرخرود در مازندران و حیوان آزاری و کشتن گونه های مختلف جانوری در ایران، از زمرۀ اخبار مکرر و مستمر در رسانه ها و سایت های مختلف طی سالیان اخیر می باشند.(6 )

    بدیهی است هرگونه بی توجهی از سوی قوای مزبور و مدیران دولتی و رئیس جمهور نسبت به تداوم روند فزایندۀ تخریب محیط زیست و حیات وحش و حیوانات در کشور و عدم تعقیب قانونی مرتکبین آنها ، علاوه بر مخدوش کردن نام و اعتبار کشور در افکار عمومی و مجامع بین المللی، بسیاری از ظرفیت های زیست محیطی و اعتبارهای جهانی آنرا در اسناد و مصوبات بین المللی از ایران سلب نموده و موجبات تحمیل هزینه های فراوانی بر کشور خواهد شد.

    در همین رابطه، دیده بان حقوق حیوانات و سایر فعالان زیست محیطی و حیات وحش ایران با برگزاری اولین همایش تخصصی حقوق حیوانات در ۲۰ شهریور ۱۳۹۳، در روز ملی مبارزه با خشونت علیه حیوانات، در مرکز همایش های بین المللی سازمان حفاظت از محیط زیست بر لزوم رفع خلاهای قانونی مربوط به حقوق حیوانات و حیوان آزاری و لزوم تدوین و تثبیت نظام جامع حقوق حیوانات و حفظ حقوق محیط زیست و حقوق حیوانات و فرهنگ سازی توامانِ مردم و مسئولان در این باره تاکید نموده اند.(7)

       صرفنظر از خلاء های قانونی موجود در قوانین نسبت به نظام حقوقی حیوانات، به ترتیب مطروحه در همایش مزبور و علی رغم لزوم تدوین و تصویبِ نظام جامع حقوق حیوانات در چهارچوب اصول و هنجارهای بین المللی مربوط به حفاظت از محیط زیست و گونه های جانوری حیات وحش و حیوانات اهلی مربوطه و نیز در راستای تعهدات بین المللی دولت ایران در کنوانسیون های بین المللی مربوطه و تضمین کاملِ رعایت حقوق حیوانات و حیات وحش در ایران از سوی دولت، نمی توان و نباید به بهانۀ مزبور و تا قبل از حصول به نتایج نهایی تصویب قانون مذکور، دست روی دست گذاشت و شاهد تخریبِ روزافزون میراث طبیعی و زیست محیطی منطقه و از بین رفتن مستمر گونه های جانوری مزبور و آسیب های فزاینده و غیرقابل جبران به حیات وحش و گونه های جانوری و حیوانی بود.!

       هر یک از شهروندان، دولت و مردم نسبت به این تخریب و تعرضات مستمر و وحشتناک به محیط زیست و حیات وحش کشور و اخیراً ” سگ کشی در شیراز”، در راستای تکلیف قانونی، عقلی و منطقعی مقرر در اصل۵۰ قانون اساسی تکلیف داشته و نسبت به فرزندان، کودکان و آیندگان نیز مسئول و متعهد خواهند بود.
    وزارت کشور و شهرداری شیراز به مانند سازمان حفاظت از محیط زیست، حسب مورد؛ در این باره مسئولیت داشته و ضروری است؛ ضمن تعقیب مراتب بر لزوم شفاف سازی موضوع و پاسخ به افکار عمومی و جبران خسارات وارده برابر موازین حقوقی و قانونی مربوطه، حسب مورد اقدام کنند. تکرار فاجعه سگ کشی در شیراز، زنگ خطری جدی بر تخریب و تعرض مجدد به حیات حیوانات و محیط زیست بوده که بر لزوم پرهیز از آن و استاندارد سازی شیوه های نگهداری و مراقبت از حیوانات مربوطه تاکید می گردد و ضروری است ” سگ کشی ممنوع گردد و هر گونه حیوان آزاری نیز با جرم انگاری مقنن نیز مستوجب مسئولیت و مجازات مربوطه باشد.

    نتیجه:

    حفاظت از محیط زیست جهانی و نظام توسعه را باید بعنوان یک واحد مشترک در جهان و ایران پذیرفت و بر اهمیت و مراقبت از آن تاکید جدی و همیشگی داشت. باید ” کره زمین را بعنوان وطن خویش” تلقی کرده و جهانی پاک و بدور از هرگونه تخریب یا آسیب نسبت بدان برای همه و حتی، حیات وحش و حیوانات را مد نظر داشت. پیامدهای هرگونه بی توجهی نسبت به این موضوع، از آثار بی رویه تخریب محیط زیست و حیات وحش نیز کمتر نخواهد بود.
    باید دانست و دریافت که “… حیوانات و جانوران در اشکال بی‌شمارشان‌، بخش غیرقابل جایگزین سیستم طبیعی کره زمین را تشکیل می‌دهند که باید برای سعادت بشریت حفظ شوند….باید با آگاهی از ارزش در حال رشد جانوران وحشی و حیوانات اهلی ازنقطه نظرزیست محیطی‌، بوم‌شناسی‌، نسل‌شناسی‌، علمی‌، زیبایی‌شناسی‌، تفریحی‌، فرهنگی‌،آموزشی‌، اجتماعی و اقتصادی‌ و….”در جهت حفظ حقوق حیات وحش و حیوانات و محیط زیست تلاش کرد.
    باید امروز، ” فاجعۀ سگ کشی شیراز ” و ” حیوان آزاری به اشکال مختلف” را درک و درمان کرد و به شدت محکوم کرد و دانست و دریافت که، فردا؛ دیر است و ضروری است حیوانات نیز به سان انسان ها از حقوق خاص خویش و شناسخته شده بین المللی برخوردار باشند!

    نجات محیط زیست و حیات وحش و حیوانات بی زبان و دارای حق؛ نیازمند عزمی ملی و بین المللی و ارادۀ جدی، فوری، موثر و همه جانبۀ قوای سه گانه و مسئولان کشور و همکاری و همیاری مستمر مردم و شهروندان و کارشناسان ذیربط می باشد، والا باید به سان سرنوشت ” شیر ایرانی و ببر مازندرانی”، هزاران آه و تاسف و تاثر خورد که چرا، با نسل منقرض شده و در شُرف انقراض و غیرقابل جایگزین آنها به مانند بسیاری دیگر از گونه های جانوری ارزشمند و مورد توجه جهانی و حمایت های بین المللی مواجه شده ایم؟!.

    باید پدیده شوم ” سگ کشی” را به سان حیوان آزاری ممنوع کرد و آنرا، شعار روز  تعرض و کشتار مذبوحانۀ این حیوانات بی گناه نامید:” سگ کشی، ممنوع”.! باید، چشمان را شست و طرحی نو در انداخت؛ تفنگ ها، قلاف شده، اندیشه ها به حرکت در آمده، قوانین به روز و موثر گشته، نظام اجرایی و مدیریتی حفاظت از محیط زیست و حیات وحش منطقه و کشور تقویت گردد و با مهر و احترام با طبیعت و حیوانات برخورد کرد و حقوق ذاتی و طبیعی آنها را محترم شمرد و قبل از هر چیزی، در مقام رفع خلاء های قانونی مربوطه جرم انگاری نسبت به حیوان آزاری و کشتار غیرقانونی آنها برآمد.

    هرگونه بی توجهی، بی احترامی و تخریب محیط زیست و کوتاهی در حفاظت و مراقبت درست و همه جانبه از آن و گونه های گیاهی و جانوری موجود در آن و بی توجهی به حقوق محیط زیست و حقوق حیوانات، می تواند به معنای نقض آشکار قانون طبیعت، قوانین مرتبط با حقوق بشر و محیط زیست و توهین و تجاوز نسبت به بشریت و حقوق آنها تلقی گشته و مورد برخورد جدی و حقوقی قرار گیرد.

    ضروری است؛ آموزش و اطلاع رسانی مستمر و موثر در این رابطه و احترام و رعایت ” حقوق حیوانات و منع هر گونه حیوان آزاری” در سرفصل اصلی نظام آموزشی دانش آموزان،دانشجویان و فرهنگ سازی عموم شهروندان و مسئولان  در رسانه ها و مراجع علمی، فرهنگی، دانشگاهی، مدیریتی و تقنینی کشور قرار گیرد و بر آموزش، نظارت، حفظ و اجرای حقوق محیط زیست و حقوق حیوانات و تضمین رعایت آنها نیز در جامعه تاکید گردد.

    آموزش و فرهنگ سازی گسترده، مستمر و همه جانبه نسبت به محیط زیست و حقوق حیوانات، تدوین و تصویب نظام جامع حقوق حیوانات، تعامل مستمر و دو جانبه بین گروههای مردم نهاد و فعالان محیط زیست و دیده بان حقوق حیوانات و بر طرف کردن خلاء ها و نارسائی های مشهود و متعدد موجود در نظام حقوقی و تقنینی مربوط به محیط زیست و حقوق حیوانات، با استفاده از دانش حقوقی و کارشناسی حقوقدانان،دانشگاهیان، قضات و وکلای دادگستری مربوطه، همراه با ایجاد مدیریتی هماهنگ و کارآمد در حوزه های مزبور، در راستای توسعۀ پایدار منطقه و کشور و حفاظت از حقوق محیط زیست، حقوق حیوانات و حیات وحش ایران، دستاوردهای غیرقابل انکار و مهمی را نسبت به حقوق محیط زیست و حقوق حیوانات با خود ، به همراه خواهد داشت….

    * وکیل پایه یک دادگستری

    واحد مطالعات محیط زیست موسسه حقوقی و بین المللی زمانی

    پی نوشت ها و منابع:

    1. http://www.tabnak.ir/fa/news/492829
    2. http://www.tabnak.ir/fa/news/492926
    3.  http://arw.ir/?p=61986
    4. http://rooznamehrasmi.ir/Laws/ShowLaw.aspx?Code=964
    5. محمد رضا زمانی درمزاری( فرهنگ)، نظام حقوقی حیوانات در ایران، چالش ها، نیازها و ضرورتها، اولین همایش تخصصی حقوق حیوانات در ایران، سازمان حفاظت از محیط زیست،  ۲۰/۶/۱۳۹3http://khabaronline.ir/detail/374924/weblog/zamanidarmazari:
    6. همان.
    7. حاشیه های جالب اولین همایش تخصصی حقوق حیوانات : http://www.khabaronline.ir/detail/374924/weblog/zamanidarmazari

    ___________________

    نخستین همایش تخصصی حقوق حیوانات، حیوان آزاری و خلاء قانونی در برخورد با آزار حیوانات برگزار شد/ به مناسبت ۲۰ شهریور، روز مبارزه با خشونت علیه حیوانات

    حاشیه های جالب اولین همایش تخصصی حقوق حیوانات

    هشدار یک حقوقدان نسبت به تخریب محیط زیست و کشتار گستردۀ پرندگان مهاجر در فریدونکنار