دیده بان حقوق حیوانات: چندی پیش گروهی از شکارچیان غیرمجاز به پارک ملی دنا ورود کردند تا سه گروه از ماموران یگان محافظت محیط زیست به تعقیب ایشان بپردازند. بدین ترتیب تعقیب و گریزی شکل می‌گیرد که بعد از دو شبانه روز با آتش گشودن شکارچیان بر ماموران، صحنه‌های دلخراشی رقم می‌زند.
به گزارش «تابناک»، به فاصله دو هفته از به گلوله بسته شدن محیط بانان دنا، سرهنگ حمیدرضا خیلدار، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست در اظهار نظر عجیبی به ایسنا گفت: «تشدید قوانین و افزایش جریمه‌ها تلفات را در نیروهای یگان بیشتر می‌کند!»
وی که ظاهرا این ایده عجیب را به مرور در ذهن خود پرورانده و بر آن باور دارد، در توجیه سخنان خود مثال آورده و می‌گوید: «اگر یک جریمه ۱۰۰ هزار تومانی و سه ماه زندان برای یک متخلف به پنج سال زندان و ۱۰۰ میلیون تومان افزایش پیدا کند آن فرد حتما محیط بان را می‌کشد تا تمام آثار جرم را مخفی کند بنابراین افزایش جریمه‌ها آثار و تبعات منفی در پی دارد.»
بدین ترتیب برخلاف آنچه اکثریت قریب به اتفاق دوست داران محیط زیست و حتی بسیاری از مسئولان مرتبط مطرح می‌کنند، سرهنگ خیلدار تلویحا خواستار کاهش جریمه ها می‌شود تا به زعم ایشان، محافظت از محیط بانان بیشتر شود اما انگار این مقام انتظامی اصلا هیچ توجهی به این امر نداشته که هدف از تشکیل نهادی که ایشان در راس آن قرار گرفته چیست؟!
به عبارتی بهتر، اشتباه استراتژیک سرهنگ آنجا آشکار می‌شود که بدانیم ظاهرا نه تنها ایشان هیچ استنباط درستی از افزایش نرخ جرایم قانونی در بازدارندگی شکارچیان از تخلف نداشته، بلکه حتی لازمه وجودی نهاد یگان حفاظت محیط زیست را درک نکرده است وگرنه راهکارهای دم دستی تری مانند خانه نشین کردن ماموران سخت کوش این یگان برای حفاظت از خوی درنده برخی شکارچیان، راه بهتری برای حفاظت از ایشان می نماید!
اکنون کافی است مواردی مانند گران شدن جرایم راهنمایی و رانندگی را به یاد بیاوریم که به اذعان مردم موثرترین عامل برای کاهش تصادفات و کشته های آن شده است، یا فرض کنیم که برای حفظ جان ماموران مقابله با مواد مخدر هم می توان به توصیه سرهنگ خیلدار عمل کرده و جرایم در نظر گرفته شده برای تجارت افیون را کاهش داد، و یا حتی کلی تر به ماجرا نگریسته و حکم بدهیم که هیچ جنایتکاری تحت تعقیب قرار نگیرد، هیچ دزدی رهگیری نشود، هیچ سرنخی پیگیری نشود و در نهایت حتی هیچ دشمنی مقابله به مثل نشود تا به این وسیله جان ماموران حفظ شود؛ دیگر چه فرقی می کند این دشمن برای گرفتن ثروت های جایگزین شدنی مانند طلا آمده باشد یا ثروت هایی را هدف گرفته باشد که از طلا با ارزش ترند چون تجدید ناشدنی هستند و ممکن است منقرض شوند؟!
از حق که نگذریم، این اظهار نظر که برخلاف منطق و در نقطه مقابل اظهار نظر امثال رئیس سازمان محیط زیست بیان شده، می تواند ناشی از افزایش چشمگیر تعرض شکارچیان از خدا بی خبر به محیط بانان سخت کوشی باشد که جان شیرینشان را کف دست گرفته اند تا از میراث بزرگی محافظت کنند که بسیار بسیار پیشتر از بشر دوپا بر این کره خاکی می زیسته اند اما اکنون حیات تمامی شان متاثر از انسان شده و پیرو آن بسیاری‌شان در خطر انقراض هستند.
با توجه به این گزاره، باز هم می شود سخنان دلسوزانه این مقام انتظامی را اینگونه تصحیح کرد که می‌بایست جرایم به بالاترین سطح ممکنه افزایش پیدا کند تا تعداد شکارچیانی که خطر می‌کنند، اندک شده و کمبود محیط بانان به چشم نیاید و در نهایت می بایست با اتخاذ راهکارهایی (مانند اختصاص ردیف بودجه خاص یا حتی تزریق همین جرایم دریافت شده) محیط بانان را به گونه ای تجهیز کرد که از امکانات به روز حفاظتی بهره گرفته و یا دست کم جلیقه های ضد گلوله برای مواقعی که ریسک کارشان بالاست در اختیارشان گذاشته شود نه آنکه به عنوان مثال آنها را با دست خالی به جنگ قانون شکنان بفرستیم و بگوییم جریمه را زیاد نکنید تا کشته نشوند!
در غیر این صورت یا به مانند اتفاق عجیب رخ داده در دماوند، گونه ای نادر همچون پلنگ در حضور رئیس محیط زیست منطقه،- به جای بیهوش شدن با فشنگ مخصوص،- با کلت کمری کشته می شود، یا محیط بانان هدف گلوله شکارچیان قرار می گیرند، یا اظهارنظرهای عجیب و سلیقه ای جای سخنان کارشناسی را می گیرد و خلاصه هر اتفاقی ممکن است روی بدهد جز وقوع اتفاقی برنامه ریزی شده که می تواند منجر به پاسداشت میراث گرانبهای کشورمان بشود!
