دیده بان حقوق حیوانات ایران : اما حالا كه ببرهاي سيبري از آمدن به ميانكاله پشيمان شدند، بسياري از خود مي‌پرسند پس حفاظت اين زيستگاه ارزشمند به كدام سمت مي‌رود؟ آيا مسير براي ساخت جاده دسترسي و پالايشگاه نفت باز مي‌شود. اين مسئله به واكنش اعتراض آميز محمدي‌زاده منجر مي‌شود.
او از همگان مي‌خواهد كه بحث جاده را در پالايشگاه منفي بدانند. او مي‌گويد: اصلا كسي لفظ جاده را براي ميانكاله استفاده نكند. آنجا قرار است يك پل دسترسي با توجه شرايط محيطي ساخته شود. البته محمدي‌زاده از پالايشگاه سخني به ميان نمي‌آورد.
سازمان حفاظت محيط زيست پس از صرف هزينه 200 ميليون توماني در زيستگاه ميانكاله براي احياي ببر مازندران، قصد دارد تا ببرهاي روسي كه در ماه‌هاي آينده وارد مي‌شوند را در «سمسكنده» مازندران نگه‌دارد. چهار ببر سيبري كه قرار است امسال وارد ايران شوند به رغم برنامه‌ريزي‌هاي يكساله قرار نيست به ميانكاله بروند. اين درحالي است كه دو ببر سيبري زماني كه در ارديبهشت گذشته وارد ارم شدند مسئولان سازمان حفاظت‌محيط‌زيست اعلام كردند كه به‌زودي پناهگاه حيات‌وحش ميانكاله براي آنها آماده مي‌شود و آنها راهي مازندران خواهند شد. كارشناسان سازمان حفاظت پرديسان در همين راستا 200 ميليون تومان خرج ساماندهي پناهگاه ميانكاله كردند اما محمدي‌زاده مي‌گويد كه سه منطقه ديگر علاوه بر ميانكاله براي اسكان ببرهايي كه در ماه‌هاي آتي وارد ايران خواهد شد در نظر گرفته شده است. او دشت‌ناز، خشكداران و پناهگاه حيات وحش سمسكنده را سه محل پيشنهادي جديد اعلام مي‌كند. به گفته محمدي‌زاده، تاكيد «محمدباقر صدوق» معاون محيط طبيعي‌اش روي منطقه «سمسكنده» باعث شده تا او هم درباره نگهداري از ببرها در ميانكاله ترديد كند اما هنوز به نتيجه قطعي نرسيده‌است. اين درحالي است كه برنامه‌ريزي سازمان تحت مديريت محمدي‌زاده در سال گذشته به مرگ يك ببر سيبري و 11 شير باغ وحش ا رم به دليل ابتلا به بيماري مشمشه منجر شد. اعتراض‌هاي افكارعمومي به مجلس هم كشيده شد. مجلس هم در نهايت مديريت باغ وحش ارم، سازمان حفاظت محيط زيست و سازمان دامپزشكي كشور را در مرگ 12 گربه سان باغ وحش ارم مقصر شناخت. از سوي ديگر سازمان حفاظت هم بارها اعلام كرد كه از مسئولان باغ وحش شكايت كرده است اما در نهايت، گذر زمان مسئله را به فراموشي كشاند اما افكارعمومي و رسانه‌هاي جمعي مي‌خواهند بدانند كه چرا سازمان حفاظت محيط زيست پيش از صرف هزينه 200 ميليون تومان درباره زيستگاه ميانكاله دچار شك نشده است. البته سوال‌ها به همين جا ختم نمي‌شود. كارشناسان سازمان حفاظت محيط زيست از جمله «هوشنگ ضيايي» بارها اعلام كرده بود كه نگهداري ببرهاي سيبري در ميانكاله بهانه‌اي براي حفاظت از اين زيستگاه ارزشمند است تا به‌وسيله آن بتوان از ساخت و سازها در اين محدوده جلوگيري كرد اما حالا كه ببرهاي سيبري از آمدن به ميانكاله پشيمان شدند، بسياري از خود مي‌پرسند پس حفاظت اين زيستگاه ارزشمند به كدام سمت مي‌رود؟ آيا مسير براي ساخت جاده دسترسي و پالايشگاه نفت باز مي‌شود. اين مسئله به واكنش اعتراض آميز محمدي‌زاده منجر مي‌شود. او از همگان مي‌خواهد كه بحث جاده را در پالايشگاه منفي بدانند. او مي‌گويد: اصلا كسي لفظ جاده را براي ميانكاله استفاده نكند. آنجا قرار است يك پل دسترسي با توجه شرايط محيطي ساخته شود. البته محمدي‌زاده از پالايشگاه سخني به ميان نمي‌آورد. اما موانع ساخت زيستگاه ببرها را درآنجا زياد مي‌داند. يكي از موانع گاوداران منطقه و سكونتگاه‌‌هاي انساني هستند كه باعث شده تا سازمان ببرها را به سمسكنده ببرد. البته اين توضيحات به جواب قانع كننده‌اي براي افكارعمومي وخبرنگاران درباره چرايي انتخاب ميانكاله با توجه به اين موانع در سال گذشته منجر نشد.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.