دسته: دانش

  • کشف فسیل‌ 73 میلیون ساله ‌در کرمانشاه.

    دیده بان حقوق حیوانات ایران:   دانشجوی دکتری و هیئت علمی گروه زمین‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه موفق به کشف گونه‌های فسیلی 73 میلیون ساله مربوط به « کرتاسه» در اطراف کرمانشاه شد.
    تصویر تزیینی می باشد
    به گزارش فارس، روناک گراوندی در مورد کشف خود گفت: با بررسی‌های علمی که در اطراف کرمانشاه صورت گرفت در یکی از این گردش‌های علمی موفق به کشف چند‌ نمونه فسیل مرجان از خانواده «کنولتیده» و فسیل غیر مرجان شدم. براساس گزارش دانشگاه آزاد کرمانشاه، گراوندی ادامه داد: به منظور تایید کشف خود با پروفسور محمدالجمیل از استادان مطرح زمین شناس دانشگاه قاهره و جده مشاوره انجام دادم و ایشان پس از مشاهده نمونه‌ها و اطلاعات ارائه شده، سیستماتیک آنها را تایید کرد و مشخص شد که این نمونه فسیل‌ها مربوط به 73 میلیون سال قبل و «کرتاسه» است که در آن زمان کرمانشاه جزئی از یک دریای کم عمق بوده است.

    عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه در مورد نشانی دقیق محل کشف فسیل‌ها گفت: از آنجایی‌که در تلاشم منطقه کشف فسیل‌ها را به صورت یک ژئوپارک یا پارک زمین شناسی ثبت کنم فعلا از عنوان کردن نشانی دقیق محل معذورم، اما پس از ثبت و ارائه کشف به صورت مقاله علمی، مراجع ذی‌صلاح علمی و استادان و دانشجویان می‌توانند از محل بازدید کنند.  وی تاکید کرد: در محل مورد نظر نمونه‌های بسیار دیگری مربوط به کرتاسه وجود دارد، اما در حال حاضر و به دلیل مطالعات تکمیلی،  از ذکر آن‌ها خودداری می‌کنم ولی باید تاکید کنم که این کشف از نظر زمین شناسی بسیار مهم است و فرضیه دریا بودن استان کرمانشاه را تایید می‌کند و افتخار کشف خود را به تمامی همکارانم در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه تقدیم می‌کنم.
    شایان ذکر است، روناک گراوند، مخترع دستگاه بایو رآکتیو ایر لیفت همزن‌دار است که خاک کائولن را فروشویی می‌کند و در حال حاضر نیز در صدد ثبت اختراع دیگری است که در آینده نزدیک اختراع جدید خود را به اطلاع عموم خواهد رساند.

  • رفتار عجیب تمساح‎های آمریکایی که اغلب آن را با مهر مادری اشتباه می گیرند.

    دیده بان حقوق حیوانات ایران: استیو شرر، عکاس نشنال‌جئوگرافیک که برای ثبت تصاویر حیات‌وحش به ساحل وست‌پالم در فلوریدا رفته بود، منظره‌ای عجیب از رفتار تمساح‌های آمریکایی را ثبت کرد که در نگاه اول، آن را با مهر مادری تمساح‌ها اشتباه می‌گیرید!

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1148
    به گزارش خبر آنلاین، تمساح‌های مادر، بچه تمساح‌ها را در دهان خود نگهداری می‌کنند. حساسیت و قدرت آرواره تمساح بسیار زیاد است و همان‌طور که این حیوان می‌تواند با یک ضربه دست یک انسان را قطع کند، می‌تواند آرواره‌های خود را آن‌قدر شل ببندد که بچه تمساح‌ها آسیب نبینند.
    اما حکایت این عکس چیز دیگری است. شرر می‌گوید: «داشتم از شنا کردن سه تمساح نوجوان در آب عکس می‌گرفتم که سروکله تمساح بزرگ‌سالی پیدا شد. تمساح بزرگ‌سال یکی از بچه‌تمساح‌ها را به دندان گرفت و زیر آب رفت… و ناگهان بالا آمد، بچه‌تمساح را تکانی داد و آن را خورد.»
    برای مشاهده این عکس در ابعاد بزرگ‎تر، اینجا را کلیک کنید.
    __________________________________________________

    دوستی پنگوئن‌های جنتو!/ تصویر

    مخلوقات نیمه‌شفاف ساکن اقیانوس ها/ تصویری

    یوزپلنگ های ایران در نشنال جئوگرافیک/ تصاویر

    تصاویر: مسابقه عکاسی نشنال جئوگرافیک

     

  • “شوکا” کوچکترین گوزن ایرانی/ تصویر

    دیده بان حقوق حیوانات ایران:  کارشناس مسوول دفتر تنوع زیستی و حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان‌شمالی گفت: یکی از گونه‌های ارزشمند موجود در این استان، شوکاست که زیستگاه آن در جنگل‌های انبوه این استان است.
    به گزارش ایسنا، بهروز جعفری با اشاره به اینکه شوکاها کوچکترین گوزن در ایران هستند، افزود:این گونه جانوری در جنگل‌های جوان و در جنگل‌های بین دشت وکوهستان زیست می‌کنند. وی در ارتباط با خصوصیات ظاهری این حیوان اظهار کرد: شوکای نر دارای شاخ‌های کوتاه همراه با سه شاخک است که در فصل پاییز شاخ آنها می‌افتد و در فصل زمستان دوباره رشد کرده و در فصل بهار کامل می‌شوند.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1127
    به گفته جعفری شوکاهای ماده فاقد شاخ هستند.وی ادامه داد: شوکاها دارای دست و پایی بلند و دمی کوتاه و نامشخص هستند.این مسوول رنگ پوست شوکا در فصل تابستان را قهوه‌ای متمایل به قرمز و در فصل زمستان را خاکستری ذکر کرد.
    به گفته وی اندازه قد این حیوان 95 تا 135 سانتی‌متر و وزن آنها 15 تا 30 کیلوگرم است.

  • نخستین جانور روی خشکی ۶۳۵,۰۰۰,۰۰۰ سال پیش پدیدار شد.

    دیده بان حقوق حیوانات ایران:  یک پژوهشگر ادعا می‌کند که فسیل‌های بسیار قدیمی ناحیه ادیاکارا که تاکنون می‌شد مربوط به جانوران دریایی بسیاربسیار ابتدایی‌هستند، مربوط به موجودات دریایی نبودند بلکه متعلق به گلسنگ‌های خشکی‌زی بودند.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1116
    به گزارش خبر آنلاین،  در مقاله‌ای که در این هفته در نیچر منتشر شده است، ادعا شده که برخی از فسیل‌های ناشناخته که تصور می‌شد مربوط به مخلوقات دریایی بسیار باستانی باشند، در حقیقت گلسنگ‌های خشکی‌زی بودند. اما دیگر دیرین شناسان، به کلی این نظریه را که توسط گرگوری رتالاک؛ زمین شناسی از دانشگاه ایوجین اورگان؛ ارائه شده، رد می‌کنند. مقاله او نه تنها یک بازتعریف کامل از این فسیل‌ها به دست می‌دهد، بلکه ادعا می‌کند که حیات 65 میلیون سال پیش از زمانی که تاکنون پژوهشگران تصور می‌کردند به خشکی راه‌یافته است.
    به نقل از نیچر، طبیعت فسیل‌های ادیاکارا (با سن تقریبی 635 تا 542 میلیون سال پیش) موجب بحث‌های زیادی در بین دیرینه‌شناسان شده است. بسیاری بر این گمانند که این فسیل‌ها نشان دهنده نخستین جانوران پرسلولی هستند که در اقیانوس‌ها پیدا شدند؛ 10 میلیون سال بعد از این موجودات گروه‌های پیچیده‌تری از جانوران پیدا شدند که نسل آن‌ها به گروه‌های اصلی جانوران امروز مثل بندپایان، نرم‌تنان و مهره‌داران می‌رسید.
    ولی رتالاک رسوبات ادیاکارا در جنوب استرالیا را نه به عنوان رسوبات اقیانوسی بلکه به عنوان رسوبات خشکی تصور می‌کند و از این رو ادعا می‌کند این سنگواره‌های بسیار قدیمی نه تنها نخستین جانوران پرسلولی نیستند، بلکه اصلا مربوط به جانوران دریایی نمی‌شوند و در حقیقت سنگواره گلسنگ یا چیزی مشابه آن هستند و نشان‌دهنده نخستین موجودات زنده خشکی‌زی هستند.
    رتالاک از دهه 1990/1370 در حال بسط این نظریه بوده است؛ نظریه‌ای که به موجب آن فسیل‌هایی همچون دیکینسونیای چند تکه‌ای پنکیک مانند و اسپریگینای کرم مانند جانور نبودند، بلکه گلسنگ یا کپک‌های مخاطی بودند.
    تازه‌ترین ادعای رتالاک از این موضوع حکایت دارد که رسوبات ناحیه ادیاکارا از خاک‌های روی خشکی به وجود آمده نه رسوبات قعر اقیانوس. رتالاک در کنار ارائه شواهد دیگری برای فرضیه خود، چنین استدلال می‌کند که رنگ قرمز سنگ و الگوی آب و هوا نشان دهنده این است که این رسوبات در محیط‌های خشک تشکیل شده بودند نه در دریاها.
    رتالاک در این فرضیه دیکینسونیا و اسپرینگینا را به عنوان گلسنگ درنظر می‌گیرد و بیان می‌کند که آثار مرتبط با کرم‌های ادیاکارا در حقیقت نشان دهنده رشد کپک مخاطی می‌باشند. کپک‌های مخاطی جاندارانی با ظاهر کپک مانند هستند که به صورت توده‌ای سلولی و به آهستگی حرکت می‌کنند و امروزه می‌توان آن‌ها را روی چوب‌های جنگلی در حال پوسیدن پیدا کرد. به گفته رتالاک، او به جای بستر دریا یک محیط خشک شبیه به دشت‌های قطبی پوشیده از گلسنگ را می‌بیند که؛ با جانداران بزرگ خود نشان دهنده «تنوع زیستی بیشتری به نسبت اقیانوس‌ها» در آن زمان بودند.

    دیدگاه‌های پیشین
    دیگر متخصصان ادیاکارا، استقبال گرمی از مقاله رتالاک نکرده‌اند. جیمز گهلینگ (یک دیرینه شناس در موزه استرالیای جنوبی در آدلاید است) می‌گوید: «من و همکارانم از این که در تمام ده سال گذشته از ما خواسته شده که کارهای او را بررسی کنیم کاملا خسته شده‌ایم».
    گای ناربون که دیرینه‌شناسی در دانشگاه کوینز کینگستون انتراریو است می‌گوید که این مقاله جدید، چیزی بیشتر از خلاصه‌ای از «دیدگاه‌های قدیمی» رتالاک در برندارد.
    او می‌افزاید: «اکثر ما پدیرفته‌ایم که فرضیه گلسنگ رتالاک یک فکر ابتکاری بوده و ایده‌هایش را با دید منتقدانه آزمایش کردیم، اما به سرعت آشکار شد که توضیحات ساده‌تری برای شاخصه‌هایی که رتالاک آن‌ها را معتبر می‌دانست، وجود دارد و اغلب ما به سراغ تفسیرهای محتمل‌تر رفتیم».
    مقاله جدید گهلینگ را هم متقاعد نکرده و می‌گوید: «رتالاک حتی یک مدرک هم ارائه نداده که در تضاد با تفسیر سنتی لایه‌های رسوبی باشد و باعث شود منشا این سنگ‌ها را به هر چیزی جز دریا مرتبط کنیم».
    او و ناربون در پاسخ به استدلال رتالاک این توجیه را مطرح کردند که رنگ قرمز سنگ و الگوی آب و هوا که رتالاک به عنوان مدرک جدید ارائه می‌کند، می‌تواند به آسانی و تنها مربوط به خاستگاه دریایی آن دانسته شود.

    آثار و خراش‌ها
    ناربون می‌گوید: «رویکردهای چندگانه ته نشتی و زمین شناسی به وسیله چندین آزمایشگاه مستقل در سراسر جهان، تقریبا به طور متفق القول، یک خاستگاه دریایی برای سنگواره‌های ادیاکارا را تایید می‌کنند».
    از نظر گهلینگ تعداد بسیار کم آثار جانوران در ته نشست‌های موج دار ادیاکارا نیز فرضیه خشکی را رد می‌کند. او می‌گوید که دیکینسونیا جانوری بوده که احتمالا با پلاکوزوئن‌های امروزی (ساده‌ترین جانوران چند سلولی امروزی که در دریا زندگی می‌کنند) هم‌خانواده بوده است. پلاکوزوئن‌های امروزی هر جایی که هستند مواد آلی زیر خود را مصرف می‌کند و سپس تا مکان بعدی روی بستر دریا می‌خزد، این حرکت شیارهایی را به جای می‌گذارد.
    ولی این اظهار نظرها تاثیری بر رتالاک ندارد و می‌گوید: «من انتظار این جنجال را داشتم»، و می‌افزاید که انتظار دارد که «همان روند معمول احساسات انسان در سوگواری‌ها که با انکار آغاز می‌شود و سپس به گریه و بعد پذیرش واقعیت می‌انجامد» در مورد این تغییر در این ایده قدیمی هم صادق باشد.

  • اولین موجودی که غذایش را هورت می‌کشید!/ تصاویر

    دیده بان حقوق حیوانات ایران:  کروکودیل‌ها همیشه به عنوان فسیل‌های زنده عصر دایناسورها تصور شده‌اند. اما همیشه هم این طور نبوده است. برای مثال در۱۵۰ میلیون سال پیش، مکانیسم غذاخوردن کروکودیل‌ها بیشتر به نهنگ‌های قاتل شبیه بود.

     

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1119

    به گزارش خبر آنلاین، گروهی بین‌المللی از دیرینه‌شناسان به رهبری دکتر مارک یانگ از دانشگاه ادینبورو، روی سنگواره دو گونه منقرض شده کروکودیل به نام Dakosaurus maximus و Plesiosuchus manselii تحقیق می‌کنند. آخرین نتایج تحقیقات آن‌ها در شماره اخیر مجله تخصصی Plos One منتشر شده است.
    به نقل از  فیزورگ، این دو کروکودیل بزرگ‌ترین شکارگران ساکن آب‌های کم عمق 150 میلیون سال پیش انگلیس بودند. سنگواره آن‌ها در دو شهر دورست و کمبریج‌شیر پیدا شده است. تیم دیرینه‌شناسان پس از بازسازی سه‌بعدی جمجمه‌ها آن‌ها را با جمجمه خزندگان و پستانداران امروزی مقایسه کردند. گرچه ظاهر این دو جمجمه مثل همه خزندگان دیگر به نظر می‌رسید، اما بررسی‌ها نشان دادند مکانیسم خوردن آن‌ها شبیه به نهنگ‌های قاتل امروزی بوده است. نهنگ‌های قاتل، بزرگ‌ترین عضو خانواده دلفین‌ها هستند و به خاطر رفتار شکاردسته‌جمعی (که معمولاً گوساله نهنگ‌های دیگر یا شیرهای دریایی بالغ را شکار می‌کنند) به گرگ‌های دریا مشهور شده‌اند.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1122
    در اقیانوس اطلس شمالی دو نوع نهنگ قاتل وجود دارد. یکی از آن‌ها که هیکل درشت‌تری دارد (2 متر از دیگری بزرگ‌تر است) دندان‌های مخروطی ساده‌ای دارد، اما نوع کوچک‌تر دندان‌هایی با سطوح تراش‌خورده دارد. حالا کروکودیل‌های دریازی کشف شده دندان‌هایی دقیقاً مشابه این نهنگ قاتل امروزی دارند. این که دو موجود، یکی از تبار خزندگان و یکی از تبار پستانداران با اختلاف زمانی 150 میلیون ساله، طی فرگشت دارای ساختارهایی مشابه شده‌اند، نمونه‌ای بارز از فرگشت همگراست. در فرگشت همگرا یک ویژگی در موجوداتی که خویشاوندی نزدیک ندارند، به صورت جداگانه ولی کاملاً مشابه فرگشت می‌یابد، زیرا شیوه زندگی و نیازهای آن‌ها مشابه یکدیگر بوده‌است.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1121

    اولین موجودی که غذایش را هورت می‌کشید
    بررسی این پژوهشگران روی ویژگی‌های جمجمه و آرواره داکوسورِس نشان داد این کروکودیل مثل دلفین‌های امروزی (از جمله نهنگ قاتل) طعمه‌اش را درسته به درون دهان می‌مکیده است. در میان کروکودیل‌ها این نخستین نمونه‌ای است که چنین شیوه تغذیه‌ای نشان می‌دهد.
    داکوسورِس و پلزیوسوکِس جزو گروهی متنوع و پرشمار از کروکودیل‌های دریازی موسوم به خانواده متریورینکیدها (Metriorhynchidae) بودند. این خانواده منقرض‌شده از کروکودیل‌ها آن‌قدر در آب زندگی کرده‌بودند که مثل دلفین‌ها و نیز مثل گروه‌های دیگری از خزندگان باستانی دریازی، ظاهری ماهی‌مانند، دست‌وپایی باله‌مانند و دم‌هایی شبیه دم کوسه پیدا کرده‌بودند. اما درون خود این خانواده نیز تنوع فراوانی از اندازه، ریخت و مکانیسم‌های تغذیه فرگشت یافته بود.
    این بررسی‌ها به روشنی نشان می‌دهد کروکودیل‌ها فسیل‌های زنده نیستند. آن‌ها میلیون‌ها سال است که با موفقیت در کنام‌های بوم‌شناختی مختلف زیسته‌اند، فرگشت‌یافته‌اند، متنوع شده‌اند و بسیاری از انواع هیجان‌انگیز آن‌ها منقرض شده‌اند. تازه این کروکودیل‌های دریازی قسمتی از تنوع جالب کروکودیل‌های باستانی بوده‌اند. کروکودیل‌هایی خشکی‌زی با دندان‌هایی شبیه گربه‌ها، کروکودیل‌هایی با شیوه دویدن شبیه سگ و حتی کروکودیل‌هایی گیاه‌خوار در تاریخ این سیاره فرگشت‌یافته و ما سنگواره‌های آن‌ها را پس از میلیون‌ها سال پیدا کرده‌ایم. پیش‌نهاد می‌کنیم برای مطالعه بیشتر به فصل هشتم «فرهنگ‌نامه دایناسورهای ایران و جهان» مراجعه کنید تا با انواع عجیب و غریبی از این کروکودیل‌ها باستانی روبه‌رو شوید.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1120
    آوردگاه شکارچیان
    یکی از سؤالاتی که ذهن دانشمندان را همیشه درگیر می‌کرده، این است که چه‌طور در یک ناحیه جغرافیایی چندین گونه از شکارگران بزرگ در نزدیکی هم زندگی می‌کرده‌اند، بدون این که در رقابت با هم مدام مجبور به جنگیدن با یکدیگر شوند. بررسی دانشمندان روی این کروکودیل‌ها به پاسخ این سؤال هم کمک بزرگی می‌کند: رمز زندگی این همه شکارگر بزرگ در کنار همدیگر تنوع در شیوه تغذیه بوده‌است. آن‌ها از موجودات مختلف و به شیوه‌های مختلف و احتمالاً در ساعات متفاوت شبانه‌روز و حتی در نقاط مختلف دریا تغذیه می‌کرده‌اند، بنابراین دلیلی برای جنگ و خونریزی نداشته‌اند.

  • بانمک‌ترین موجود روی زمین که بسیار هم سمی است

    دیده بان حقوق حیوانات ایران:  محققان با بررسی تصاویر موجود و چهره گونه‌های متفاوتی از لوریس تنبل که در موزه نگهداری می‌شود، موفق به کشف گونه جدیدی از آن شده‌اند. این گونه نیز می‌تواند زهر مهلکی تولید کند و با گاز گرفتن شکارچیان آنها را از پا درآورد.

    به گزارش خبرآنلاین، اطلاعات چندانی در مورد لوریس تنبل و گونه‌های مختلف آن که بومی جنوب و جنوب‌شرقی آسیا است، وجود ندارد. این نخستیان حرکات کندی دارند و اغلب در شب به فعالیت می‌پردازند، همین موضوع باعث شده یکی از گونه‌های جدید آنها از گونه‌های پیشین تفکیک نشده و تاکنون ناشناخته باقی بماند. این گونه جدید نیز برای محافظت از خود و فرزندانش در برابر شکارچیان سمی را ترشح می‌کند که کشنده است.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1115

    به  نقل از نشنال جئوگرافیک، محققان موفق شده‌اند با بررسی تصاویر و چهره گونه‌های متفاوت لوریس تنبل که در موزه نگهداری می‌شود، گونه کاملا جدیدی از این نخستی را کشف کنند. این لوریس با نام علمی Nycticebus Kayan به دو گونه N. bancanus و N. borneanus در فهرست لوریس‌های تنبل اضافه می‌شود که جدیدا و در آخرین فهرست مجله American Journal of Primatology طبقه‌بندی شده‌اند. پیش از این فکر می‌شد که دو لوریس N. bancanus و N. borneanus زیرگونه‌هایی از گونه N. menagensis باشند. لوریس N. kayan که به خاطر زندگی در اطراف رودخانه‌ای به همین نام در ناحیه بورنئو نام‌گذاری شده است، گونه کاملا جدیدی برای جانورشناسان به شمار می‌رود.
    راشل موندز از دانشگاه میسوری در کلمبیا که روی شناسایی این گونه تازه تحقیق کرده، می‌گوید: «طرح‌های زیر چشم این گونه منحصربه‌فرد است و تا پایین صورت کشیده شده، چنین مشخصه‌ای در هیچ یک از نمونه‌های دیگر که پیش از این شناسایی شده‌اند، دیده نمی‌شود».

    موندز که همراه با محققانی از دانشگاه ایلینویز و آکسفورد بروکز بر روی این گونه کار کرده، می‌گوید: «این گونه از لوریس تنبل نیز مانند تمامی نمونه‌هایی که پیش از این شناخته شده‌اند، می‌تواند زهر ترشح کند. اگر این حیوان با دندان‌های آلوده به زهر خود فرد یا حیوانی را گاز بگیرد، به سادگی می‌تواند او را از پا دربیاورد».
    لوریس تنبل یکی از معدود پستاندارانی است که می‌توانند زهر ترشح کنند. غده‌های تولید زهر در زیر بغل حیوان قرار گرفته و او می‌تواند با دست کشیدن به آنها به این سلاح کشنده دست پیدا کند. او دندان‌های پیش خود را به این سم آغشته می‌کند و هنگامی که احساس خطر کند از آن برای گاز گرفتن شکارچی استفاده خواهد کرد. این سم می‌تواند باعث شوک حساسیتی و حتی مرگ شود.
    محققان می‌گویند این حیوان احتمالا برای شکار نیز از این سم استفاده می‌کند. علاوه بر این حیوان ماده هنگامی که می‌خواهد فرزندان کوچک خود را برای جستجوی غذا ترک کند، آنها را برای اینکه از حمله شکارچیان در امان بمانند به این سم آغشته می‌کند.
    با این حال قاچاق این حیوان دوست‌داشتنی و علاقه به نگهداری از آن به عنوان حیوان خانگی گونه‌های متعددی از لوریس تنبل را در معرض خطر انقراض قرار داده است. نگهداری از این حیوانات در شرایط نامناسب یا کشیدن دندان‌های پیش آنها توسط قاچاقچیان باعث از بین رفتن تعدادی از این حیوانات پس از صید شدن می‌شود. محققان امیدوارند با شناخت بهتر این گونه‌ها بتوانند شرایط زیست‌محیطی بهتری را برای لوریس تنبل فراهم کنند.

  • روش جالب جنین کوسه برای در امان ماندن از شر شکارچیان .

    دیده بان حقوق حیوانات ایران: از آنجایی‌که کوسه‌های بامبو بر خلاف دیگر انواع گونه خود تخم‌گذار هستند، جنین‌های آنها برای در امان ماندن از خورده شدن توسط شکارچیان راه‌حل جالبی دارند. آنها می‎توانند میدان بیوالکتریکی جانور مهاجم را تشخیص دهند و …

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1152

    به گزارش خبر آنلاین، زمانی‌که بچه کوسه‌ها با یک شکارچی روبه‌رو می‌شوند، نفس خود را حبس کرده و بی‌حرکت می‌مانند؛ اما ظاهرا آنها این کار را حتی پیش از آنکه به دنیا بیایند انجام می‌دهند و به نقل از نیوساینتیست، بر خلاف اغلب کوسه‌ها که زنده‌زا هستند؛ کوسه‌های بامبو تخم می‌گذارند. در نتیجه، جنین کوسه‌های در حال رشد آسیب‌پذیری بیشتری در مقابل خورده شدن دارند. اما بی‌حرکت ماندن می‌تواند راه خوبی برای فرار از جلب توجه شکارچیان گرسنه باشد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که جنین این کوسه‌ها می‌تواند میدان‌های بیوالکتریکی بدن شکارچیانی را که به آنها نزدیک می‌شوند تشخیص دهد. زمانی‌که آنها این میدان‌ها را شناسایی می‌کنند، با متوقف ساختن حرکات آبشش‌های خود بی‌حرکت باقی می‌مانند . به گفته محققان این یافته بدین معناست که حتی در مراحل اولیه، جنین کوسه‌ها می‌تواند خطر را تشخیص دهد و به صورت غریزی از آن اجتناب می‌کند.

  • 80 درصد صخره‌های مرجانی در آب‌های ساحلی چین نابود شده‌اند/

    دیده بان حقوق حیوانات:کارشناسان زیست محیطی در یک مطالعه جدید دریافتند که بخش اعظمی از صخره‌های مرجانی در سواحل چین از بین رفته‌اند و این صخره‌ها تقریبا در معرض نابودی کامل هستند.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1241

    به گزارش ایسنا، بسیاری از مطالعات زیست‌محیطی تاکنون نشان داده‌ است که صخره‌های مرجانی در سراسر جهان تحت محاصره عوامل تهدیدکننده متعدد هستند و اکنون نیز گروهی از کارشناسان استرالیایی و چینی به آمار نگران کننده‌ای درباره این موجودات زنده آبزی در آب‌های نزدیک سواحل چین دست یافته‌اند.

    کارشناسان در مطالعات جدید دریافته‌اند: این صخره‌های مرجانی انبوه که زمانی منطقه قابل توجهی از آب‌های سواحل این قسمت از آسیا را می‌پوشاندند، ظرف 30 سال گذشته، 80 درصد از حجم آنها تحلیل رفته است.

    به گزارش لایو‌سانیس، مطالعات بیولوژیک روی دریای جنوب چین و آب‌های ساحلی این کشور نشان داد که نابودی صخره‌های مرجانی زنده در این نواحی بویژه طی 10 تا 15 سال گذشته، تصویری اندوهبار و تلخ از کاهش، تخریب و تحلیل رفتن این صخره‌ها آشکار ساخته است.

    این کارشناسان فاکتورهایی چون آلودگی، صید بی‌رویه و نیز ساخت‌و‌ساز و فعالیت‌های گسترده انسانی در مناطق ساحلی را عامل اصلی نابودی صخره‌های مرجانی در این آب‌ها دانسته‌اند.

  • پس از آمازون، جنگل کنگو بزرگترین جنگل بارانی جهان است.

    دیده بان حقوق حیوانات: جنگل‌های بارانی و پوشش‌های گیاهی انبوه و متراکم، غنی‌ترین زیستگاه‌های طبیعی بر روی زمین و اکوسیستم‌های حیاتی هستند که از قلمروهای جانوری و گیاهی حمایت می کنند و گونه‌های مختلف جانداران وابستگی متقابل حساسی به این اکوسیستم‌ها دارند.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1240

    به گزارش ایسنا، جنگل‌های جهان در حال حاضر به طور جدی در معرض خطر تخریب و نابودی هستند و افرادی که با این زیستگاه‌ها در ارتباط ‌اند موظفند که بیشتر مراقبت باشند این منابع طبیعی حیاتی باشند و به آنها آسیب نرسانند.سایت اینترنتی «وورد ریویوئر» در یک گزارش جدید فهرست 10 مورد از بزرگ‌ترین جنگل‌های بارانی و انبوه جهان را ارائه کرده که عبارتند از:

    جنگل‌های بارانی معتدل در کرانه شمال غربی اقیانوس آرام؛

    این جنگل‌ها شامل بخش‌هایی از پوشش‌ گیاهی ایالات متحده و جنوب غربی کانادا می‌شوند. مهمترین ویژگی این جنگل‌ها،‌ حجم زیاد بارندگی و هوای معتدل است و البته به دلیل بارندگی زیاد، این جنگل‌ها کاملا مرطوب هستند. مرزهای این اکوسیستم طبیعی از سوی صندوق جهانی حیات وحش تعیین شده است.

    از آنجا که این جنگل‌ در حاشیه اقیانوس آرام واقع شده‌، زیستگاه ترکیبی از انواع مختلف گونه‌های جانوری جنگلی و اقیانوسی است. از مهمترین چالش‌هایی که این پوشش جنگلی امروزه با آن مواجه است، قطع کردن انبوهی از درختان جنگلی و فروش چوب‌های آنها است که این امر گروه‌های فعال محیط زیست را به شدت نگران کرده است.

    پدیده جنگل زدایی یا تخریب جنگل‌ها یکی از عوامل اصلی و موثر در تشدید پدیده گرمایش جهانی است که این روزها از مهمترین معضلات و موضوعات مورد بحث در جوامع حامی محیط زیست به شمار می‌آید.

    مناطق حفاظت شده جنگلی سینهاراجا؛

    این منطقه حفاظت شده جنگلی در واقع به یک پارک ملی در سریلانکا تبدیل شده است. این جنگل به لحاظ بین‌المللی بسیار حائز اهمیت است و بعنوان میراث طبیعی جهانی از سوی یونسکو برگزیده شده است.از آنجا که پوشش گیاهی و حجم درختان در این منطقه بسیار زیاد، انبوه و متراکم است،‌ مشاهده حیات‌وحش آن، چندان کار ساده‌ای نیست. این پارک ملی در حال حاضر زیستگاه انواع فیل‌ها،‌ پلنگ‌ها و سایر حیوانات وحشی است.

    جنگل‌های مه‌آلود و شگفت‌انگیز سانتا النا؛

    این جنگل‌ انبوه در کاستاریکا، با عنوان بهشت روی زمین و سرزمین جنگل‌های ابری شهرت دارد. ارتفاع ابرها در این منطقه واقعا پایین‌تر از حد معمول هستند و این چهره متفاوت، جنگل مه‌آلود سانتا النا را زیبا و در عین حال خوف‌انگیز کرده است.این ابرهای کم ارتفاع از سوی دیگر رطوبت دائمی را در اختیار پوشش گیاهی این منطقه قرار می‌دهند به طوری که پوشش گیاهی این جنگل به طور چشمگیر و شگفت‌انگیز رشد می‌کند و تکثیر می‌شود.

    پارک ملی کینابالو؛

    این منطقه حفاظت شده طبیعی به «تاما کینابالو» نیز شهرت دارد. «کینابالو» اولین پارک ملی مالزی است که در سال 1964 تاسیس شد. همچنین این پارک ملی اولین میراث جهانی مالزی محسوب می‌شود.«پارک ملی کینابالو» یک منطقه بیولوژیک بسیار مهم و زیستگاه بیش از 4500 گونه متنوع گیاهی و جانوری از جمله 100 گونه مختلف از پستانداران است.

    جنگل ملی تونگاس؛

    تونگاس در منطقه جنوب شرقی آلاسکا در واقع بزرگ‌ترین جنگل ملی ایالات متحده و مساحت آن 17 میلیون آکر است. این جنگل عظیم و کم‌نظیر، زیستگاه گونه‌های گیاهی و جانوری کمیاب و در معرض خطر است.

    جنگل‌های بارانی آسیای جنوب شرقی؛

    متاسفانه این جنگل‌ها در حال حاضر به اندازه گذشته متراکم نیستند بخش عمده‌ای از پوشش گیاهی خود را از دست داده‌اند. در سال‌های اخیر منطقه قابل ملاحظه‌ای از وسعت این جنگل بارانی،‌ تخریب شده و یا به اصطلاح گرفتار پدیده جنگل‌زدایی شده است.تداوم این پدیده از نگرانی‌های اصلی فعالان محیط زیست در این منطقه است. بیشتر مناطق این جنگل بارانی، عاری از پوشش گیاهی شده‌اند. به هر حال این منطقه جنگلی هنوز زیستگاه بسیاری از پرندگان، پستانداران،‌ دوزیستان و خزندگان بسیار نادراست که بی‌تردید پدیده جنگل‌زدایی حیات این گونه‌ها را نیز به خطر انداخته است.تصور می‌شود که در گذشته جنگل‌های جنوب شرق آسیا متنوع‌ترین تنوع زیستی را در کل جهان داشته‌اند اما متاسفانه اکنون دیگر این ویژگی منحصر به فرد را از دست داده‌اند. این تنوع زیستی به حدی بوده که برای مثال در یک هکتار از این جنگل، حداقل 200 گونه درخت مختلف وجود داشته است.

    جنگل‌های بارانی داین‌تری؛

    «داین‌تری» یکی از جنگل‌های بارانی استوایی است که در سواحل شمال شرق ایالت «کویینزلند» در استرالیا واقع است. مساحت این جنگل حدود 2600 کیلومتر مربع برآورد شده است.قسمت‌هایی از این جنگل نیز بعنوان «پارک ملی داین‌تری» مشخص شده است و بخش‌هایی از زمین‌های آن نیز در اختیار مالکان خصوصی است.این جنگل در عین حال زیستگاه برخی از قدیمی‌ترین گونه‌های گیاهی بر روی زمین نظیر Psilopsida و Lysopsdia است و از این جهت یکی از مهمترین مناطق جنگلی جهان به حساب می‌آید.

    جنگل بارانی معتدل والدیویان؛

    این جنگل استثنایی، مساحتی حدود 248هزار و 100 کیلومتر مربع را دربرمی‌گیرد و شامل بخش‌هایی از کشورهای شیلی و آرژانتین می‌شود.وجود درختان Angiosperm، بامبوها و درختان مخروطی و همچنین مناطقی از نوار باریک ساحلی، صفحات یخی، یخچال‌ها و همچنین یک دره مرکزی از مشخصه‌های اصلی این جنگل‌ معتدل است.دمای هوا در این جنگل‌ها به دلیل بارندگی‌های سنگین، معمولا مرطوب و هوای آن اغلب بسیار مه‌آلود است. اکوسیستم این جنگل‌ استثنایی توسط گروه‌های مختلف فعالان محیط زیست تحت مراقبت و حفاظت است.

    جنگل بارانی کنگو؛

    این جنگل در آفریقای مرکزی واقع است و گفته می‌شود که دومین جنگل بارانی بزرگ در کل جهان است. همچنین یکی از طویل‌ترین رودخانه های جهان از دل این جنگل عبور می‌کند. این جنگل بارانی بخش اعظمی از شمال کنگو را دربرمی‌گیرد.شکار بی رویه در این منطقه، نسل بسیاری از گونه‌های مختلف جانوری بومی این جنگل را تهدید می‌کند اما خود جنگل در شرایط بسیار امنی است. بعلاوه جنگل کنگو تنها زیستگاه شامپانزه‌های کوتوله است و البته بسیاری دیگر از گونه‌های جانوری استثنایی و کم نظیر در این جنگل‌ انبوه زندگی می‌کنند.

    آمازون؛

    جنگل آمازون، بزرگ‌ترین جنگل دنیا است و وسیعترین بخش طبیعت آمازون در آمریکای جنوبی را دربرمی‌گیرد. وسعت این جنگل حدود 1.7 میلیارد آکر است.بخش‌های از این جنگل بین کشورهای برزیل، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، آکوادور، بولیوی، گویانا، سورینام و گویانامی فرانسوی مشترک است اما بیشترین مساحت آن در برزیل واقع است که حدود 60 درصد از کل وسعت این جنگل را شامل می‌شود.

    جنگل‌ها حامی و ضامن بقای بیش از پنج میلیون گونه متنوع گیاهی و جانوری در دنیا هستند و حتی در حال حاضر از شمار زیادی از گونه‌هایی که هنوز کشف نشده‌اند، حفاظت می‌کنند.

    1611-2

    جنگل‌های بارانی معتدل در کرانه شمال غربی اقیانوس آرام

     1611-3

    مناطق حفاظت شده جنگلی سینهاراجا

     1611-4

    جنگل‌های مه‌آلود و شگفت‌انگیز سانتا النا

     1611-5

    پارک ملی کینابالو

     1611-6

    جنگل ملی تونگاس

     1611-7

    جنگل‌های بارانی آسیای جنوب شرقی

     1611-9

    جنگل‌های بارانی داین‌تری

     1611-10

    جنگل بارانی معتدل والدیویان

     1611-11

    جنگل بارانی کنگو

     1611-12

    جنگل آمازون

  • “مدیریت آب و تالاب‌ها” پیام روز جهانی تالاب‌ها در سال 2013

    دیده بان حقوق حیوانات : کنوانسیون تالاب‌های رامسر در بیانیه‌ جدیدی اعلام کرد که پیام روز جهانی تالاب‌ها در سال 2013 میلادی تحت عنوان «مدیریت آب و تالاب‌ها» برگزیده شده است.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1222

    به گزارش سرویس «محیط زیست» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در این بیانیه آمده است که هدف اصلی از انتخاب این پیام و نیز برگزاری برنامه‌های روز جهانی تالاب‌ها در سال جدید میلادی (2013)، افزایش اطلاع رسانی عمومی درباره وابستگی متقابل بین آب‌ها و تالاب‌ها ، تاکید بر روش‌های اطمینان از تقسیم مساوی منابع آب در میان گروه‌های سهامدار و در عین حال درک این واقعیت مهم که بدون تالاب‌ها، آبی نیز وجود نخواهد داشت.

    به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کنوانسیون تالاب‌های رامسر، سال 2013 میلادی به عنوان «سال بین‌المللی سازمان ملل برای مشارکت در بخش آب» برگزیده شده و می‌تواند فرصتی ایده‌آل برای کنواسیون رامسر باشد تا به بررسی ارتباط مستقیم و مهم بین آب و تالاب‌ها بپردازد.

    در این بیانیه همچنین آمده است که شعار امسال، تاکید بر نقش تالاب‌ها در مراقبت از منابع آبی، وابستگی متقابل بین آب و تالاب‌ها و نیز نقش حیاتی تالاب‌ها در محیط زیست است. بر همین اساس، استفاده صحیح و هوشمندانه از تالاب‌ها، اقدامی مهم و ضروری برای مدیریت پایدار منابع آب است.