دسته: دانش

  • تصویر لبخند بچه قورباغه در مقابل دوربین

    دیده بان حقوق حیوانات ایران :

    یک زیست شناس انگلیسی در آزمایشگاه خانگی خود با استفاده از یک میکروسکوپ الکترونی از بچه قورباغه ای که در مقابل دوربین لبخند می زد عکس گرفت.

    به نقل از مهر، “دیوید اسپیرز” در آزمایشگاه خانگی خود در “سامرست” با استفاده از یک میکروسکوپ الکترونی پرقدرت از یک بچه قورباغه عکس گرفت. نکته جالب اینجاست که این بچه قورباغه 14 روزه در مقابل دوربین این میکروسکوپ لبخند زده است!

    بچه قورباغه ها به طور طبیعی در آبگیرهای کوچک زندگی می کنند و شبیه به لکه های سیاه رنگ کوچکتر از یک بند انگشت دیده می شوند.

    دیوید اسپیرز 65 ساله، زیست شناس بازنشسته این قورباغه را از باغ خانه خود پیدا کرد و با استفاده از میکروسکوپ الکترونی 90 هزار پوندی از آن عکس گرفت.

    براساس گزارش دیلی میل، بچه قورباغه ای که در این عکس لبخند زده است با چشم غیر مسلح یک سانتیمتر دیده می شود.

    http://files.tabnak.com/pics/201103/201103161237593530.jpg
    لبخند لطفاً!

    http://files.tabnak.com/pics/201103/201103161242173789.jpg
    این بچه قورباغه با چشم غیرمسلح به این شکل دیده می شود

    http://files.tabnak.com/pics/201103/201103161237591202.jpg
    زیست شناس انگلیسی در کنار میکروسکوپ الکترونی که این عکس را گرفته است

  • فیل‌ها با هم همکاری می‌کنند

    دیده بان حقوق حیوانات: تصاویر به ثبت رسیده از زندگی فیلها نشان می‌دهد این جانداران عظیم الجثه حس همکاری را درک کرده و در صورت نیاز با یکدیگر همکاری می‌کنند

    به گزارش خبرگزاری مهر، در آزمایشی که توسط محققان دانشگاه کمبریج انجام گرفت، دو فیل برای کشیدن دو سکو به کار گرفته شدند؛ هر یک از این دو فیل باید طنابی را که به سکو بسته شده بود، به سوی خود می‌کشیدند تا سکو حرکت کند دانشمندان دانشگاه کمبریج که این آزمایش را اجرا کردند شاهد نشانه‌هایی از همکاری در میان این جانداران بودند.

    محققان کارکردن با فیل‌ها را به خاطر ابعاد بزرگ بدنشان بسیار دشوار می‌دانند اما مطالعه بر روی جزئیات رفتاری فیل‌ها را بسیار جالب توجه می‌دانند.

    در این آزمایش از فیل‌های آسیایی استفاده شد تا در ازای کشیدن طناب و جلو کشیدن سکو، پاداش غذا دریافت کنند. این در حالی بود که یکی از طناب‌ها به سستی به دور سکو پیچیده شده بود و در صورتی که سر دیگر طناب کشیده می‌شد، طناب به راحتی از سکو جدا شده و سکو از جایش تکان نمی‌خورد.

    زمانی که فیل‌ها با تاخیر زمانی وارد میدان شدند، به سرعت آموختند که برای فیل دیگر صبر کنند تا آزمایش را به همراه یکدیگر آغاز کنند. همچنین یکی از فیل‌های حاضر در آزمایش که جوان‌ترین فیل نیز به شمار می‌رفت به سرعت یاد گرفت که برای به دست آوردن پاداش نباید به تنهایی زحمت بکشد. او فرا گرفت که تنها کافی است پایش را بر روی بخش سست طناب بگذارد تا دوستش سر دیگر طناب را با خیال راحت کشیده و سکو را جا به جا کند.

    پیش از این نیز محققان بسیاری رفتارهای فیل‌های وحشی را مورد بررسی قرار داده و متوجه کمک رسانی هدفمند این جانداران به یکدیگر شده بودند، برای مثال در یک مورد، گروهی از فیل‌ها به فیلی که در میان گل‌ها به دام افتاده بود کمک کردند و یا این جانداران در حالتی دیده شده‌اند که برای یکی از اعضای از دست رفته خانواده در حال عزاداری بودند.

  • انسان در آینده نه‌چندان دور منقرض خواهد شد

    دیده بان حقوق حیوانات: نسل انسان ویژگی‌هایی دارد که به عقیده برخی باعث انقراض بشریت خواهد شد. به گفته کریستیان دی‌دوو، برنده جایزه نوبل زیست‌شناسی، برای جلوگیری از این اتفاق باید راهی برای غلبه بر این ویژگی‌ها پیدا کرد.

    به گزارش خبرآنلاین ما (انسان) موفق‌ترین گونه جانوری این سیاره هستیم، اما شما فکر می‌کنید که ما نهایتا هزینه این موفقیت را خواهیم پرداخت. چرا؟
    هزینه موفقیت ما فرسودگی منابع طبیعی بوده که منجر به بحران‌های انرژی، تغییرات آب و هوایی، آلودگی و تخریب زیستگاه ما شده است. اگر شما منابع طبیعی را از پای در آورید، چیزی برای فرزندان شما باقی نمی‌ماند. اگر ما به همین منوال ادامه دهیم، نوع بشر با شرایط وحشتناکی روبه‌رو خواهد شد؛ البته اگر منقرض نشود.

    شما فکر می‌کنید که انتخاب طبیعی بر ضد ما عمل می‌کند. چطور؟
    زیرا هیچ‌گونه آینده نگری وجود ندارد. انتخاب طبیعی منجر به ویژگی‌هایی، مانند نهادینه شدن خودپرستی گروهی در ژن‌های ما شده است. چنین چیزی برای شرایطی که اجداد ما در آن زندگی می‌کردند سودمند بود، اما امروزه به سم مهلکی برای ما بدل شده است. چیزی که می‌تواند به ما کمک کند تا منابع طبیعی را حفظ کنیم، خصوصیات ژنتیکی است که به ما اجازه دهد حال را فدای آینده نماییم. شما برای فدا کردن چیزهای سودمند یا کاربردی حال حاضر به خاطر چیزهایی که ممکن است در آینده مهم باشد، نیاز به دانش و معرفت دارید. انتخاب طبیعی چنین کاری را انجام نمی‌دهد، بلکه فقط به آنچه در حال اتفاق می‌افتد توجه می‌کند. انتخاب طبیعی هیچگاه نواده‌های شما را در نظر نمی‌گیرد.

    شما این کوته‌نگری را «گناه اصلی» نامیده‌اید. چرا چنین اصطلاحی را انتخاب کرده‌اید؟
    من اعتقاد دارم که خالق هستی با شناخت خودخواهی ذاتی طبیعت بشر، اسطوره گناه اصلی (نخستین گناه آدم و حوا در خوردن میوه ممنوعه که باعث اخراج آنها از بهشت شد) را آفرید. من یک مبلغ مذهبی و مفسر دین نیستم، بلکه این فقط نظر شخصی من است.

    چطور بشریت می‌تواند بر این گناه اصلی غلبه کند؟
    ما باید بر ضد انتخاب طبیعی عمل کنیم و به صورت فعالانه، به مخالفت با بخشی از کلیدی‌ترین خصایص ژنتیکی خود بپردازیم.

    یکی از راه‌حل‌های پیشنهادی شما کنترل جمعیت است، اما آیا این پیشنهاد کمی غیراخلاقی نیست؟
    این یک حساب دو دو تا چهار تا است. اگر شما می‌خواهید این سیاره کماکان برای تمام افرادی که در آن زندگی می‌کنند قابل سکونت باشد، باید تعداد ساکنان آن را محدود کنید. حیوانات شکارچی این کار را با کشتن اعضای پیر یا مریض گله خود انجام می‌دهند، اما من فکر نمی‌کنم که این روش برای محدود کردن جمعیت انسان خیلی اخلاقی باشد. تنها راه‌حلی که باقی می‌ماند،کنترل تولد است. ما به روش‌های علمی، کاربردی و اخلاقی کنترل جمعیت دسترسی داریم. بنابراین من فکر می‌کنم که اخلاقی‌ترین راه برای کاهش جمعیت انسان، همین کنترل جمعیت باشد.

    شما همچنین از مدافعان اعطای قدرت بیشتر به زنان هستید. چرا؟
    به عنوان یک زیست‌شناس، من فکر می‌کنم که زنان سلطه‌جویی کمتری نسبت به مردان دارند. همچنین آنها نقش مهم‌تری را در آموزش کودکان و کمک به آنان برای غلبه بر صفات موروثی‌شان ایفاء می‌کنند.

    آیا شما نسبت به آینده بشر خوش‌بین هستید؟
    خوش‌بین من خیلی محتاطانه است. من سعی می‌کنم خوش‌بین باشم، چون ترجیح می‌دهم برای نسل جوان پیام‌آور امید باشم و به آنها بگویم: «شما می‌توانید در این خصوص کاری انجام دهید.» اما در حال حاضر، شواهد چندانی برای رخ دادن چنین اتفاقی وجود ندارد.

  • آیا مورچه‌ها زلزله را پیش‌بینی می‌کنند؟

    به گزارش دیده بان حقوق حیوانات ایران :

    اولریش شرایبر، زمین‌شناس آلمانی بر این گمان است که مورچه‌ها می‌توانند زلزله را پیش‌بینی ‌کنند. او ابراز امیدواری می‌کند که روزی بتوان با مشاهده رفتار مورچه‌ها از وقوع زلزله آگاه شد و از مرگ نجات یافت.
    این گمان از زمانی در ذهن اولریش شرایبر (Ulrich Schreiber) جان گرفت که حین تحقیقات خود در یک منطقه با کولنی بزرگی از مورچه‌ها مواجه ‌شد.
    به گزارش دویچه‌وله، مشاهده تعداد زیادی مورچه در این منطقه برای این زمین‌شناس آلمانی پرسش‌هایی پدید آورد. از جمله این که، وجود شمار بالای مورچه در این منطقه چه معنایی داشت؟ چرا دقیقا در این منطقه؟ آیا این پدیده تنها حاصل تصادف بود؟

    این موضوع شامل نوع خاصی از مورچه‌های جنگلی می‌شد به نام مورچه‌های تپه‌ساز. آنچه رفتار این نوع مورچه‌ها را برای شرایبر جالب توجه می‌کرد، این بود که آنها لانه‌های خود را درست در گسست‌های مناطق گسلی زمین بنا می‌کردند.
    مناطق گسلی مناطقی هستند که در آن‌ها گسل‌های فراوانی وجود دارد. گسل‌ها شکستگی‌های درون پوسته‌ زمین‌هستند که لغزش سنگ‌ها در دو طرف آنها موجب آزاد شدن میزان زیادی انرژی و بروز زلزله می‌شود.
    کارشناسان بر این باورند که گازی که حین زلزله یا پیش از آن از زمین خارج می‌شود باعث گرم شدن لانه‌مورچه‌ها شده و همچنین رطوبت موجود در گسست‌های زمین هم برای مورچه‌ها مطلوب است. به همین دلیل مورچه‌ها تمایل دارند در این مناطق لانه بسازند.
    رفتار پرسش‌برانگیز مورچه‌ها
    مطالعه بیشتر در رفتار این مورچه‌ها سئوال‌های دیگری را در ذهن شرایبر پدید آورد. آیا ممکن است مورچه‌ها بتوانند زلزله یعنی حرکت ناگهانی لایه‌های سنگی امتداد گسل‌ها را پیش‌بینی کنند؟
    او و همکارانش از دانشگاه دویسبورگ ـ اسن آلمان دو سال است که روز و شب دو تپه‌ از مورچگان را در منطقه آیفل زیر نظر گرفته‌ و به کمک دوربین بر روی آنان مطالعه می‌کنند.
    آنها بر این باورند که رفتار مورچه‌ها پیش از وقوع زلزله عجیب است. مشاهدات آنها نشان می‌دهد که پیش از زمین‌لرزه مورچه‌ها به هنگام شب بسیار فعال می‌شوند و همچنین نسبت به مواقع عادی تعداد بیشتری از آنها به سطح زمین می‌آیند.
    شرایبر تصور می‌کند که مورچه‌ها در این مواقع نسبت به افزایش انتشار گاز و یا امواج الکترومغناطیسی که پیش از وقوع زلزله به بیرون منتشر می‌‌شوند، واکنش نشان می‌دهند.
    مطالعات در دیگر مناطق شرایبر می‌گوید، در سفر دو سال پیش خود که پس از زمین‌لرزه شهر آکوئیلا در شرق ایتالیا انجام داد متوجه شد که مورچه‌ها در گسست‌های این منطقه نیز لانه‌های زیادی ساخته‌اند.
    این زمین‌شناس آلمانی قصد دارد مطالعات خود را در استانبول ادامه دهد که به پیش‌بینی دانشمندان، در آینده نزدیک در آن زمین‌لرزه ‌بزرگی رخ خواهد داد.
    عقاید مخالف بسیاری از کارشناسان فرضیه شرایبر را رد می‌کنند. برخی از آنها می‌گویند، مورچه‌ها هنگام زمستان در لانه‌های خود می‌مانند و نمی‌توان از آنها به عنوان یک سیگنال هشداردهنده سود جست.

    هایکو وویت (Heiko Woit) از همکاران شرایبر در مرکز تحقیقات زمین‌شناسی پوتسدام آلمان معتقد است که نمی‌توان زلزله را پیش‌بینی کرد. او می‌گوید، در گذشته برخی از مشاهدات باعث این گمان شد که فیل‌ها از قابلیت پیش‌بینی زلزله برخودار هستند، اما تا کنون هیچ تحقیق سیستماتیکی نتوانسته است این ادعا را ثابت کند.
    اما شرایبر بسیار خوش‌بین است و باور دارد که روزی خواهد توانست، فرضیه خود را اثبات کند. وی قصد دارد در ادامه مطالعات خود با کارشناسان سایر رشته‌ها نیز به تبادل نظر بپردازد.

  • کوسه ها برای یافتن خانه نقشه دارند

    محققان دریافته اند کوسه ها با کشیدن نقشه ای ذهنی از محدوده خانه خود می توانند تا فاصله 50 کیلومتر از خانه را طی کرده و دوباره به آن بازگردند.

    به گزارش دیده بان حقوق حیوانات ایران :

    و به نقل از مهر، محققان آمریکایی با استفاده از اطلاعات به دست آمده از فرستنده هایی که به بدن کوسه های پلنگی وصل کرده بودند دریافتند این جانداران برای رفتن از نقطه ای به نقطه دیگر از مسیرهای هدایت شده و جهتداری استفاده می کنند دیگر گونه های کوسه ها از قبیل کوسه های پشت سیاه چنین رفتارهایی را از خود نشان نمی دهند.

    محققان باور دارند این رفتار نشاندهنده این است که کوسه های پلنگی از گنجایش ذخیره سازی نقشه محدوده های مهم و کلیدی برخوردارند همچنین نشان می دهد ماهی های بزرگ از قدرت مسیریابی برخوردارند و با استفاده از میدان مغناطیسی زمین می توانند مسیر درست را انتخاب کنند.

    در این مطالعه محققان با استفاده از تکنیکهای آماری موفق به نمایش داده بخشهایی از سفر کوسه ها شدند که به واسطه اتفاق و شانس رخ نداده بود بلکه در این سفرها کوسه ها مسیرهایی خاص را دنبال می کردند.

    مقایسه کوسه های پلنگی با کوسه های “ترشر” نشان داد کوسه های ترشر در مسیریابی از توانایی کمتری برخوردارند و از نشانه هایی مانند جریان آب اقیانوس، حرارت آب و بوی آب برای یافتن مسیر خود استفاده می کنند.

    همچنین کوسه های بالغ نسبت به کوسه های جوان  در مسیرهای هدایت شده و شناسایی شده طولانی تری حرکت می کنند و این نشان می دهد کوسه ها به تدریج و با افزایش سن نقشه ای کامل از محل اقامت خود را به خاطر می سپارند. تفاوت میان گونه های مختلف و قدرت مسیریابی آنها به احتمال بالا به تفاوت شیوه زندگی این گونه ها با یکدیگر ارتباط دارد.

    بر اساس گزارش بی بی سی، کوسه های پشت سیاه نقشه ای بسیار محدود از محل زیستگاه خود در سیستم جزیره ای اقیانوس آرام دارند اما در مقابل کوسه های پلنگی می توانند فواصل بسیاری طولانی را پیموده و حتی تا سه هزار کیلومتر از خانه خود فاصله بگیرند.

  • راز خواب زمستاني خرس‌ها در چیست؟

    دیده بان حقوق حیوانات ایران :

    و به نقل از جام جم آنلاين: مطالعه‌اي كه در آخرين شماره مجله Physiological and Biochemical Zoology به چاپ رسيده، تغييرات متوالي در قلب خرس‌هاي گريزلي را در زمان خواب زمستاني آنها نشان مي‌دهد.
     اين تغييرات، خرس را در برابر خطرات احتمالي كه ممكن است در اثر كم شدن فعاليت به‌وجود آيد محافظت مي‌كند.
    يك خرس گريزلي 5 يا 6 ماه در طول سال به خواب زمستاني فرو مي‌رود. در اين مدت ضربان قلب خرس بشدت آهسته مي‌شود به طوري كه از 84 تپش در دقيقه (در حالت بيداري خرس) به حدود 19 تپش در دقيقه مي‌رسد. برايان رورك، پروفسور جانورشناس كه به كمك يكي از دانشجويان فارغ‌التحصيل شده‌اش، ناتان باروس، اين مطالعه را انجام داده است، مي‌گويد: «اگر ضربان قلب انسان تا اين حد آهسته شود، عوارض خطرناك زيادي به وقوع خواهد پيوست.»

    اين تپش آرام باعث تجمع خون در چهار دريچه قلب مي‌شود. در انسان، فشار افزايش يافته خون منجر به گشاد شدن دريچه‌ها مي‌شود. ماهيچه باز شده ضعيف مي‌شود و كارايي آن كاهش مي‌يابد. در نتيجه قلب از خون انباشته مي‌شود و باعث سكته قلبي مي‌شود.

    رورك مي‌گويد: «خرس‌ها مي‌توانند جلوي اين اتفاق را بگيرند و ما مشتاقيم بدانيم چگونه اين كار را انجام مي‌دهند.»

    لين نلسون و چارلز رابينز از دانشگاه واشنگتن كه سال‌ها روي خرس‌ها مطالعه مي‌كردند به كمك باروس و رورك آمدند. آنها آزمايشاتي روي قلب خرس‌هاي گريزلي انجام دادند كه از زمان تولد در دانشگاه واشنگتن زندگي مي‌كردند. نتايج آزمايشات تا حد زيادي معماي خواب زمستاني خرس‌ها را حل كرد.

    نلسون و رابينز در مطالعات قبلي خود نشان داده بودند در طول خواب زمستاني، ماهيچه بطن چپ قلب خرس سفت‌تر مي‌شود تا جلوي گشاد شدن آن را هنگام تجمع خون در قلب بگيرد، اما سفت شدن بطن منجر به بروز مشكل ديگري مي‌شود. دهليز چپ، كه خون را به بطن چپ پمپ مي‌كند، بايد در مقابل مقاومت بيشتري كار كند.

    رورك مي‌گويد: «دهليز بايد خون را به يك ديوار آجري پمپ كند! ما تصور مي‌كرديم بايد سازوكاري وجود داشته باشد كه دهليز آسيب نبيند.»

    مقايسه نوار قلب به دست آمده از خرس‌هاي دانشگاه واشنگتن با نمونه‌هاي بافت خرس‌هاي وحشي نشان مي‌دهد كه دهليز، خون را با فشار كمتري پمپ مي‌كند تا از خودش محافظت كند.

    انقباض ماهيچه در قلب توسط پروتئيني به نام ميوسين كنترل مي‌شود. اين پروتئين دو نوع آلفا و بتا دارد. انقباض حاصل از نوع آلفا، سريع‌تر اما كمي ضعيف‌تر نسبت به نوع بتا است. رورك توضيح مي‌دهد: «ما به اين نتيجه رسيديم كه ماهيچه دهليز چپ پروتئين آلفاي بيشتري در طول خواب زمستاني توليد مي‌كند. اين كار باعث به وجود آمدن ضربان آرامتر مي‌شود. نيروي كمي كه دهليز اعمال مي‌كند، آن را در مقابل آسيب ناشي از پمپ كردن خون به بطن سفت شده، محافظت مي‌كند.»

    هنگامي كه خرس از خواب زمستاني بيدار مي‌شود، نسبت پروتئين آلفا و بتا به حالت اول برمي‌گردد و انقباض دهليزها با قدرت سابق انجام مي‌شود.

    پژوهشگران مي‌گويند اين اولين پژوهشي است كه نشان مي‌دهد نسبت پروتئين ميوسين در خرس‌ها تغيير مي‌كند و آنها اميدوارند نتايج اين پژوهش روزي براي انسان قابل استفاده باشد.

    رورك مي‌گويد: «خرس‌ها مدل ايده‌آلي براي انسان نيستند، اما نحوه تغيير در قلب خرس‌ها ممكن است در درك بيماري‌هاي قلبي انسان مفيد باشد.»

  • مكالمه مستقيم دلفين با انسان!

    به گزارش دیده بان حقوق حیوانات ایران :

    و به نقل از جمهوری اسلامی: گروهي از دانشمندان آمريكايي موفق شدند از طريق يك زبان مشترك ابتدايي با دلفينها ارتباط برقرار كنند و با آنها حرف بزنند. اين زيست شناسان رفتاري موفق شدند روشي را ابداع و با استفاده از آن با دلفينهايي كه در آزادي و زيستگاه طبيعي خود زندگي مي‌كنند ارتباط برقرار كنند.
    اين زبان از تركيبي از اصوات، نمادها و اشياء براي ايجاد ارتباط استفاده مي‌كند. در يك آزمايش، از انسانها و دلفينها خواسته شد كه به دنبال اشيايي چون توپ و شال بگردند. در اين تحقيق از يك صفحه كليد بزرگ نيز استفاده شد. هر يك از كليدهاي اين صفحه كليد يك نماد خاص را نشان مي‌دادند و هر يك از نمادها با يك صداي خاص مرتبط بود.
    زماني كه يك دلفين با بيني خود يك كليد را فشار مي‌داد، محققان شيء مرتبط با نماد را به داخل آب پرت مي‌كردند. همچنين دلفينها مي‌توانستند صداي يك كليد ويژه را هم تقليد كنند و به اين ترتيب زيست شناسان شيء منطبق با صدا را به آب پرت مي‌كردند.

  • پرندگان نوادگان دایناسورها هستند/ گزارش تصویری

    به گزارش خبرگزاری مهر به‌نقل از نشنال‌جئوگرافی، پرندگان امروزی حاصل تکامل خانواده‌ای از دایناسورهای پردار به نام «خزنده-ورکیان» بودند که استخوان لگن خاصره مشابهی دارند؛ اما عجیب‌تر این است که منشاء پرهای آنها می‌تواند قدیمی‌تر از این باشد و به جد مشترک میان دایناسورها و پتروسورها (دایناسورهای بالدار) بازگردد.
    برای دانشمندان همیشه این سوال مطرح بوده که اگر پرهای اولیه برای پرواز به تکامل نرسیده‌اند، پس هدف از تشکیل آنها چه بود؟
    http://www.khabaronline.ir/images/2011/2/11-2-14-64361.jpg
    فسیل پتروسور
    این پتروسور بین 168 تا 152 میلیون سال قبل در چین می‌زیست. پتروسورها، خزندگان بالداری بودند که پوشش رشته‌های نازک آنها شبیه به پرهای کرکی این جوجه قرقاول بود.
    http://www.khabaronline.ir/images/2011/2/11-2-14-644102.jpg
    رشته‌های حفاظتی
    در سال 1997 / 1376، شو شینگ، دیرینه‌شناس چینی، رشته‌هایی شبیه به پر را بر روی سر، پشت و دم فسیل Beipiaosaurus inexpectus مشاهده کرد. هرچند پر گرما را نگه می‌دارد، اما این پتروسور 2متری برای زنده ماندن می‌بایست گرما از دست می‌داد؛ بنابراین این رشته‌ها احتمالا نقش حفاظتی داشتند.
    http://www.khabaronline.ir/images/2011/2/11-2-14-644583.jpg
    پر 150 میلیون ساله
    این فسیل پر 150 میلیون ساله که در سال 1861 در آلمان کشف شد، متعلق به پرنده‌ای نخستین به نام آرکئوپتریکس است. سوال اینجاست که چرا این پرنده نخستین باید پرهایی شبیه به پرندگان امروزی داشته باشد؟
    http://www.khabaronline.ir/images/2011/2/11-2-14-645364.jpg
    پرنده ورکیان
    با کشف فسیل Psittacosaurus در سال 2001، خانواده جدیدی از دایناسورهای بالدار به نام “پرنده ‌وَرَکیان” آشکار شد. این‌ها رشته‌های بلندی روی دم خود داشتند و استخوان نشیمنگاهی آنها شبیه به پرندگان بود. سئوال اینجاست که آیا پرهای خزنده ورکیان و پرنده ورکیان به صورت مستقل تکامل یافته یا هر دو جد مشترکی داشته‌اند؟
    http://www.khabaronline.ir/images/2011/2/11-2-14-64695.jpg
    پرهای تزئینی
    فسیل Epidexipteryx نشان می‌دهد او در ابعاد یک کبوتر بوده و چهار پر بلند روبان‌مانند داشته است. این پوشش پر بی‌شک برای ذخیره گرما و یا کمک در پرواز بی‌فایده بوده، اما می‌توانسته برای جلب توجه شریک زندگی و یا برای تشخیص سایر افراد گروه کاربرد داشته باشد.
    http://www.khabaronline.ir/images/2011/2/11-2-14-646326.jpg
    پرهای زیبا و انتخاب جنسیتی
    چارلز داروین نتوانست از نظریه انتخاب طبیعی برای توضیح دم زیبای طاووس‌های نر استفاده کند، اما با ارائه فرمول انتخاب جنسیتی نشان داد طاووس‌های نری که دم زیباتر و بلندتری دارند، راحت‌تر جفت پیدا می‌کنند. بدین‌ترتیب طاووس‌ها موفق شده‌اند ژن‌های خود را به نسل بعد انتفال دهند و سایر طاووس‌های نر دم‌کوتاه نابوده شده‌اند.
  • گربه‌اي با گوشخراشترين صداي خرناس در جهان!

    به گزارش دیده بان حقوق حیوانات ایران :

    و به نقل از جمهوری اسلامی: گربه‌اي به نام اسموكي ركورد گوش خراش‌ترين صداي خُرخُر گربه‌ها در جهان را به نام خود ثبت كرد زيرا شدت صداي اين گربه 92 دسيبل اعلام شده است. شدت صدايي كه با صداي فرود آمدن بوئينگ 737 برابري مي‌كند.

    شدت صداي خرناس‌هاي اين گربه در حالي 80 دسيبل اعلام شده كه شدت همين صدا در ديگر گربه‌ها در حدود 25 دسيبل است، از سويي ديگر شدت صداي اسموكي زماني كه از نزديك سنجيده مي‌شود در حدود 92 دسيبل است، صدايي برابر با صداي ماشين چمن زني، سشوار و حتي صداي يك بوئينگ 737 در زمان فرود آمدن. خانواده آدامز درخواست ثبت ركوردي را به نام اسموكي به كتاب ركوردهاي گينس ارسال كرده‌اند.

  • کشف عامل مهاجرت در پرندگان

    دیده بان حقوق حیوانات: دانشمندان شاید بدانند چرا پرندگان در زمستان به سمت مناطق گرم جنوب پرواز می‌کنند، اما پرندگان چطور دریافته‌اند که باید این کار بزرگ را انجام دهند؟ نتایج یک تحقیق جدید شاید جوابی برای این پرسش باشد.
    به گزارش خبرآنلاین ممکن است دانشمندان بدانند که چرا پرندگان در زمستان به سمت مناطق گرم جنوب پرواز می‌کنند، اما پرندگان چطور دریافته‌اند که باید این کار بزرگ را انجام دهند؟ نتایج یک تحقیق جدید شاید جوابی برای این پرسش باشد.
    به گزارش نیوساینتیست، هر ساله 50 میلیارد قطعه پرنده برای مهاجرت به آسمان پرواز می‌کنند؛ سفری خسته‌کننده که با تغییراتی در رژیم غذایی، فیزیولوژی و رفتار پرندگان همراه است. برای یافتن پایه ژنتیکی این تغییرات، جیکوب مولر و همکارانش از موسسه پرنده‌شناسی ماکس پلانک آلمان، به شکار پرندگان رفتند. آنها پرندگانی را از 14 دسته مختلف از کاکل‌سیاه‌های اروپایی به دام انداختند. این پرنده خوش صدا تابستان را در شمال اروپا می‌گذراند، اما برای زمستان به مناطق گرم‌تر جنوب اروپا و شمال آفریقا کوچ می‌کند این پرندگان معمولا در طول روز فعالیت می‌کنند، اما در هنگام مهاجرت در طول شب نیز پرواز می‌کنند.
    بی‌قراری‌های شبانه
    گروه تحقیقاتی اقدام به ثبت و بررسی بی‌قراری‌های شبانه پرندگان در بند نمود، رفتاری که ناشی از خصوصیت مهاجر پرندگان است. همچنین برای بررسی نشانه‌های ژنتیکی که می‌توانست نشان‌دهنده تغییرات فعالیت شبانه باشد، از پرندگان نمونه خون گرفت.
    آنها در مطالعه خود بر روی چهار ژن خاص مرتبط با فعالیت منظم روزانه تمرکز کردند، ژن‌هایی که تغییرات آنها می‌توانست پرندگان را به مهاجرت در شب تشویق کند. گروه دریافت که این بی‌قراری‌های شبانه مربوط به ژن ADCYAP1 است: هر چقدر شکل این ژن یا ژن‌های ناهمسان مجاور طولانی‌تر باشد، بی‌قراری‌های شبانه کاکل‌سیاه‌ها افزایش می‌یافت.
    کارکرد این ژن ممکن است بیشتر از بی‌قراری‌های شبانه باشد: این ژن مسول پروتئینی به نام PACAP است که نقش اساسی را در ترشح ملاتونین، تغذیه و متابولیسم ایفا می‌کند. این فعالیت‌ها برای آمادگی پرنده به منظور انجام پروازهای طولانی حیاتی است. مولر می‌گوید: «این نخستین گام در زمینه مهاجرت پرندگان در سطح سلولی است.»
    نوک کوه یخ
    جان وینگفیلد از دانشگاه دیویس کالیفرنیا می‌گوید: «این یک کار برجسته است. تنها کاری که باقی مانده این است که این ژن را از کار بیاندازیم و تاثیر آن را در رفتار مهاجرتی پرنده بررسی کنیم.»
    از آنجایی‌که گروه در مطالعه خود، توالی‌هایی از دی.ان.ای را بررسی کرده‌اند که بین گونه‌های مختلف منتقل می‌شود؛ می‌توان نتایج کار را به سایر موجودات نیز بسط داد. دیوید وینکلر از دانشگاه کورنل نیویورک می‌گوید که این مطالعه، «نوک کوه یخ» در درک پایه ژنتیکی مهاجرت است. وی می‌گوید: «این یک گام مهم در فرایندی است که درک کامل آن احتمالا ده‌ها سال زمان خواهد برد. مسابقه‌ای علمی که تازه آغاز شده است.»