دسته: دانش

  • کشف اولین شاهد عملی بکرزایی در یک نمونه مار بوآ

    مهر نوشت:

    گروهی از زیست شناسان آمریکایی برای اولین بار یک مار بوآی ماده را شناسایی کردند که بدون تولیدمثل جنسی و به روش بکرزایی تولید مثل می کند.

    به گزارش خبرگزاری مهر، این نمونه ماده از مار بوآی گونه Boa constrictor را محققان دانشگاه کارولینای شمالی به سرپرستی “وارن بوث” کشف کرده اند که اولین شاهد عملی برای بکرزایی در این گونه است.

    کروموزمهای جنسی مارها تفاوت کمی با کروموزمهای جنسی پستانداران دارند به طوری که در مارها، نرها دو کروموزم Z و ماده ها یک کروموزم Z و یک کروموزم W دارند.

    تمام بچه مارهایی که در این تحقیق از طریق بکرزایی متولد شدند همگی ماده بودند و دو کروموزم W داشتند. این پدیده هرگز در گذشته دیده نشده بود و تاکنون تصور می شد که بروز آن غیرممکن باشد.

    تاکنون نمونه هایی از ماهیها و دوزیستان اما نه خزندگان که حامل یک جفت کروموزم W بودند نیز تنها از طریق دستکاریهای پیچیده آزمایشگاهی به دست آمده بودند.

    همچنین این دانشمندان مشاهده کردند که این بوآی مادر یک بچه تولید نکرد بلکه دو بچه مار ماده با کروموزم WW به وجود آورده است.

    در این ماده مار یک جهش ژنتیکی نادر نیز دیده می شود که مربوط به رنگ پوست است. با وجود اینکه در محیط محل زندگی این مار نمونه های نر حاضر بودند که با این ماده مار جفتگیری هم کردند اما این بچه مارها حاصل یک تولیدمثل بکرزایی هستند.

    هر چند، در گذشته این “مادر قدرتمند بوآ” زاد و ولدهایی نیز پس از جفتگیری با یک نمونه نر داشته است.

    وارن بوث معتقد است که این نوع بسیار نادر از تولد نمی تواند در اثر تغییرات محیطی ایجاد شده باشد. در حقیقت تغییرات محیطی با تولید مثل جنسی برخی از گونه های ماهی و چند حیوان دیگر به عنوان یک فاکتور مهم ایفای نقش می کند اما در مورد این مار تغییرات محیطی به عنوان فاکتور تغییر روش تولیدمثل شناخته نمی شوند.

    براساس گزارش لایو ساینس، به گفته این دانشمند، ممکن است که این ماده بوآ نوعی “شوخی طبیعت” باشد.

  • گربه ها به فیزیک پایبندند!

    گربه‌ها به فیزیک پایبندند!

    تابناک نوشت:

    دانشمندان اعلام کردند گربه ها برای نوشیدن شیر از سرعت بالای زبان برای کشیدن مقادیر زیادی شیر از درون ظرف به داخل بدن استفاده می کنند به طوری که تصاویر ویدیویی پر سرعت نشان می دهند میان نیروها و حرکات زبان گربه در هنگام لیسیدن شیر و نوشیدن آن تعادل زیادی وجود دارد.

    به گزارش خبرگزاری مهر، در حالی که سگها برای نوشیدن مایعات از زبان خود به عنوان یک قاشق استفاده می کنند، گربه ها قبل از اینکه زبان خود را به منظور کشیدن مقادیر زیادی شیر به داخل بدن منقبض کنند، تماس بسیار سریع و کوتاهی میان زبان سطح مایع به وجود می آورند.

    در واقع گربه ها با غلبه بر یکی از قوانین فیزیکی می توانند غذای خود را صرف کنند. به گفته دانشمندان، این جانداران قبل از اینکه نیروی گرانش بر اینرسی مایع غلبه کرده و آن را به سمت پایین بکشاند گربه بخش بزرگی از شیر را به داخل دهان خود کشیده است.

    این مطالعات غیر عادی زمانی آغاز شد که “رومن استاکر” متخصص مکانیک سیالات در MIT تحت تاثیر شیوه شیر نوشیدن گربه هشت ساله خود قرار گرفت. وی بدون درخواست بودجه و یا کمک گرفتن از دانشجویانش، گروهی از محققان را تشکیل داد تا به راز موفقیت گربه ها در نوشیدن مایعات پی ببرند.

    محققان در گزارش نتیجه مطالعات خود در نشریه ساینس اعلام کردند تمامی گربه ها از شیوه ای مشابه برای نوشیدن استفاده می کنند، از آنجایی که زبان گربه ها پهن است، به سمت داخل تاب می خورد و از این رو سطح زبان جاندار با سطح مایع تماس برقرار می کند اما سطح مایع را از هم نمی شکافد. دراین مرحله مقداری از مایع به زبان گربه می چسبد و زمانی که گربه زبان خود را کاملا در میان مایع غرق می کند، ستونهایی از مایع به سمت دهان گربه به بالا می آیند، به این شکل مایع به دلیل کاهش فشار به وجود آمده ناشی از حرکات سریع زبان به سمت بالا کشیده خواهد شد.

    بر اساس گزارش گاردین، تصاویر ویدیویی پر سرعت نشان دادند گربه های خانگی به صورت متوسط چهار بار در ثانیه زبان خود را به این شکل حرکت می دهند که با هربار 0.1 میلی لیتر را وارد دهانش می کند. میزان مایعی که گربه در هر بار حرکت دادن زبان خود وارد بدن می کند بستگی به ابعاد زبان و سرعت آن دارد.

  • فلامینگو‌ها هم آرایش می‌کنند

    خبرآنلاین نوشت:

    پزشکان کشف کرده‌اند فلامینگوهای ماده با استفاده از ترشحات رنگی غده‌ای در نزدیکی دم، پرها و بال‌های خود را آرایش می‌کنند تا با نمایش سلامت و قدرت خود، توجه فلامینگوی نر را در جفت‌گیری به خود جلب کنند.

    ابوالفضل کریمی: فلامینگوها از رنگ‌هایی به عنوان وسایل آرایشی استفاده می‌کنند تا پر و بال‌ه

    ای خود را زیباتر کنند. محققان با انجام مطالعاتی روی فلامینگوهای بزرگ تر (greater flamingo) در جنوب اسپانیا متوجه شدند این پرندگان ترشحات رنگی را که به وسیله غدد نزدیک دم آن‌ها تولید می‌شود به روی پرهای خود می‌کشند.

    به گزارش بی‌بی‌سی، این دانشمندان در نشریه جامعه‌شناسی و بوم‌شناسی رفتاری شرح دادند که چگونه این پرندگان از رنگ‌ها برای آراستن خود استفاده می‌کنند تا بتوانند نرها را به سمت خود جلب کنند. در این مطالعات رنگ‌هایی به نام کاروتنوید شناسایی شده که فلامینگوها از غدد خاصی ترشح می‌کنند. به این ترتیب باید گفت این پرندگان علاوه بر مرتب‌ کردن و صیقل دادن پرهای خود، در بیش‌تر مواقع گونه‌های خود را به این غدد چربی می‌مالند و بلافاصله آن را به پرهای گردن و بدن خود آغشته می‌کنند.

    ژوان آمات از ایستگاه بوم‌شناسی دونانا در اسپانیا که این تحقیقات را انجام داده، به بی‌بی‌سی گفت: «به نظر می‌رسد این پرندگان رنگ پرهای خود را به نشانه‌های خاصی تغییر می‌دهند. از آن‌جایی که قرار دادن این رنگ‌ها روی پرهای بدن زمان و انرژی زیادی می‌طلبد، داشتن رنگ‌های بیش‌تر روی پرها نشانه‌ای از سلامت، قدرتمند بودن و داشتن تغذیه خوب پرندگان ماده است که توانسته‌اند این زمان را صرف زیباتر کردن ظاهر خود کنند».

    فلامینگو‌ها هم آرایش می‌کنند

    دکتر آمات ادامه داد: «مالیدن این رنگ‌ها به روی بدن بسیار وقت‌گیر است. هرچه قدر پرندگان زمان بیش‌تری این کار را انجام دهند، به همان اندازه نیز تاثیر رنگ‌ها روی بدن آن‌ها بیش‌تر خود را نشان می‌دهد. اگر پرنده‌ای این کار را متوقف کند، رنگ پرهای او بعد از چند روز از بین می‌رود، چرا که کاروتنوید به سرعت در نور خورشید بی‌رنگ می‌شود. این بدان معناست که درست مانند آرایش کردن، انجام مرتب این کار برای زیباتر بودن و رنگی بودن لازم است».

    دانشمندان معتقدند هرقدر پرنده‌ای رنگ‌های بیشتری داشته باشد، به همان اندازه موفقیت بیشتری در پیدا کردن جفت خواهد داشت؛ چرا که پرنده‌های رنگی‌تر زودتر شروع به تولید مثل می‌کنند.

  • کشند قرمز چابهار هزاران ماهی را تلف کرد

    تابناک نوشت:

    مدیرکل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان گفت: تلف شدن هزاران قطعه ماهی در سواحل چابهار ناشی از سم پلوم پلانکتونها و کشند قرمز بوده است.

    تورج همتی در گفتگو با خبرنگار مهر در زاهدان اظهارداشت: طی روزهای اخیر پدیده مرگ ماهیان در سواحل چابهار مشاهده شده است و مقادیری ماهی در این منطقه تلف شده اند.

    وی گفت: بنا به گزارش کارشناسان محیط زیست این ماهیها که در بندر “بریس” و “پسابندر” واقع در شرق سواحل چابهار تلف شدند از نوع گرگ ماهی، پرستو ماهی، حلوا سفید و شانک بودند.

    وی تصریح کرد: تاژک پدیده کشند قرمز بیش از چهار هزار سلول در لیتر است که به طور مشخص در مناطق بریس و پسابندر بروز کرده است.

    همتی افزود: زمانی که میزان شکوفایی پلانکتونها از یک میلیون سلول در لیتر بیشتر باشد، پدیده بلوم پلانکتونی اتفاق می افتد.

    عوامل مرگ ماهیها در دست بررسی است

    مدیرکل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان در مورد دلایل تلف شدن ماهیان گفت: بررسی دلیل واقعی مرگ ماهیها نیاز به مطالعات بافت شناسی دارد تا مشخص شود گونه ای که عامل بلوم پلانکتونی بوده است، سم از خودش تولید می کند.

    همتی گفت: به طور دقیق مشخص نیست عامل پلوم پلانکتونی سمی بوده یا کمبود اکسیژن موجود در آب باعث مرگ ماهیان شده که علت دوم بیشتر مورد توجه است.

    وی بیان داشت: در نقاطی مانند اطراف اسکله ها که جریان باد کم بوده، باعث شده است که پایداری پلوم پلانکتونی ثابت باقی بماند و اکسیژن به نقاط پایین دریا نرسد.

    تلفات در منطقه پسابندر بیشتر است

    مدیرکل حفاظت محیط زیست استان سیستان و بلوچستان اظهارداشت: از سوی دیگر تلفات ماهی در منطقه پسابندر بیشتر از منطقه بریس بوده است و این مهم نشان می دهد که جنس بستر دریا به لحاظ لجنی یا شنی بودن آن هم به نوعی تاثیر داشته است.

    همتی اظهار داشت: بررسیهای اولیه نشان می دهد که نوع جلبکی که در پدیده کشند قرمز شکوفا شده است از تاژک داران و نام علمی آن “chawdonella-sp” از راسته “dinothyteae” است.

    وی افزود: این نوع جلبک به لحاظ مورفولوژی متغیر است و اندازه و شکل آن بسته به شرایط محیطی تغییر می کند که آزمایش های سلولی درباره میزان سمیت این گونه در حال انجام است و نتیجه آنها متعاقبا اعلام خواهد شد.

    22 گونه غیربومی پلانکتون در چابهار وجود دارد

    وی خاطر نشان کرد: اعلام بومی بودن نوع جلبک در این پدیده نیاز به مطالعات سلولی و زمان زیاد دارد که نشان دهد این گونه با شرایط منطقه وفق داده شده و سمی است.

    مدیرکل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان گفت: در مجموع از پنج هزار گونه پلانکتونی که وجود دارند، 80 گونه سمی هستند.

    وی افزود: 22 گونه پلانکتونی در این استان شناسایی شدند که بیشتر آنها غیربومی است و چنانچه بذر گونه های مضر و سمی آن دراین مناطق وجود داشته باشد می تواند زنگ خطر محسوب شود.

  • تصاویری از موشهایی که میدانهای مین را پاکسازی می کنند

    مهر نوشت:

    موشهایی که قربانی می شوند ؛

    تصاویر دیدنی از موشهایی که میدانهای مین را پاکسازی می کنند!

    سرنوشت بسیاری از حیوانات این است که قربانی جنگهای انسانی شوند، اگر در میدان جنگ و در اثر بمب باران و آتش سوزی از بین نروند، از آنها برای کارهایی استفاده خواهد شد که انجامشان برای انسان بیش از اندازه خطرناک است، مثلا پاکسازی میدانهای مین!

    به گزارش خبرگزاری مهر،APOPO  سازمانی غیر دولتی در تانزانیا مرکزی است که از موشها برای این کار استفاده می کند. در واقع موشها برای جستجوی میدانهای مرگبار مین در این سازمان آموزش داده می شوند و تعداد دیگری از این جانداران که از قبل آموزشهای ویژه دیده اند تا کنون توانسته اند منطقه ای بزرگ و وسیع را در موزامبیک از مین پاکسازی کنند.

    موش مین یاب
    موش مین یاب

    سازمان APOPO با مشاهده توانایی بویایی بسیار قوی و تحریک پذیری بالای موشهای کیسه دار آفریقایی در برابر پاداش غذا، پروژه آموزش این موشها را برای اولین بار در جهان و در یکی از شهرهای تانزانیا راه اندازی و آغاز کرده است.

    موشها به گونه ای آموزش می بینند که بتوانند تی ان تی درون مینهای زمینی را ردیابی کنند، به بیانی دیگر این موشها در دوره آموزشی خود یاد می گیرند پس از شنیدن صدای کلیک کوچکی در صورتی که بتوانند مسیر صدا را به درستی تعیین کنند، پاداش غذا دریافت کنند.

    به گفته “بارت ویتجنز” رئیس سازمان APOPO ردیابی مینها یکی از دشوار ترین، پر هزینه ترین و خطرناک ترین بخشهای مین یابی است و از آنجایی که آموزش دادن به موشها بسیار ساده تر از آموزش دادن به سگها است، استفاده از این جانداران کوچک در چنین محیطهایی مناسب تر است.

    از سویی دیگر سرعت عمل موشهای آموزش دیده نسبت به انسانها بسیار بالا است، به طوریکه دو نفر مین یاب برای پاکسازی 200 متر مربع فضا یک روز زمان صرف می کنند، اما همین کار را می توان با کمک دو موش در عرض دو ساعت به پایان رساند.  به گفته بارت ویتجنز این جانداران بسیار فعالند و میزان موفقیت آنها بسیار بالا است و تا کنون توانسته اند در بازگشایی و استفاده دوباره از دو میلیون متر مربع زمین کمک فراوانی کنند.

    موشها در این پروژه برای مهارتهای مختلفی آموزش می بینند، آنها توانایی بو کشیدن بیماری سل را از میان نمونه های بزاق فرا می گیرند تا به این شکل روشی تازه از تشخیص بیماری سل را در بیمارستانهای تانزانیا، جایی که دقت تشخیص آزمایشگاه های طبی در آن تنها 60 درصد است، راه اندازی کنند.

    آموزشها از چهار هفتگی موشها آغاز می شود، زمانی که این جانداران به اندازه ای در کنار انسانها قرار گرفته اند که دیگر ترسی از فضا و انسانها ندارند، سپس آموزش پاداش در ازای کلیک آغاز می شود.

    پس از اینکه موشها این رفتار را آموختند، آموزش تشخیص رایحه تی ان تی از دیگر رایحه ها آغاز می شود. زمانی که این مرحله نیز با موفقیت به پایان رسید، متخصصان سعی می کنند رابطه میان شناسایی درست تی ان تی را با پاداش غذا به موشها بیاموزانند.

    کل دوره آموزش موشها 9 ماه به طول خواهد انجامید تا موش به یک مین یاب حرفه ای تبدیل شود. به گفته یکی از مربی های حاضر در این برنامه، آموزش دادن به موشها بسیار دشوار است، من گاهی اوقات ناامید می شوم اما دوباره به خود می گویم اینها حیوان هستند و آموزش دادن آنها می تواند جان انسانهای زیادی را نجات دهد.

    بر اساس گزارش تلگراف، قدم بعدی این پروژه پرورش دادن موشهایی با توانایی بو کشیدن مواد مخدر و یافتن بازماندگان حوادث طبیعی از قبیل زمین لرزه های بزرگ در میان آوارها است.

  • حیواناتی که از انقراض نجات پیدا کرده‌اند

    خبرآنلاین نوشت:

    سازمان ملل متحد، سال 2010 را سال تنوع زیستی نام نهاده تا انسان‌ها در رفتار خود را با طبیعت و دیگر موجودات زنده روی زمین تجدید نظر کنند.
    اگر شما هم مانند جورج تنها، آخرین بازمانده لاک‌پشت‌های گالاپاگوس باشید، آن‌گاه نبود زادوولد یا شبیه‌سازی باعث انقراض نسل شما خواهد شد. به همین دلیل انسان‌ها برای حفظ گونه‌های در حال انقراض قدم برداشته‌اند. موفقیت این تلاش‌ها سبب شده که دوست‌داران محیط زیست در برابر فهرست قرمز گونه‌های در معرض خطر اتحادیه بین‌المللی حفظ طبیعت، فهرستی موسوم به فهرست آبی را ایجاد کنند که گونه‌های نجات پیدا کرده از انقراض را پوشش دهد.
    گزارش تصویری امروز خبرآنلاین به معرفی پنج گونه در معرض انقراض می‌پردازد که با تلاش دوستداران طبیعت موفق شده‌اند از انقراض نجات پیدا کنند.

    راسوی پا سیاه

    راسوی پا سیاه (Black-footed ferret)
    کم‌ترین جمیعت ثبت شده : 18 ماستلا نیگریپس Mustela nigripes یک پستاندار کوچک در آمریکای شمالی است. این حیوانات معمولا از پستانداران کوچک دیگری به نام سگ‌های چمن زار تغذیه می‌کنند. این حیوانات آسیب بسیاری به محصولات کشاورزی وارد می‌کنند و به همین دلیل آژانس‌های دولتی آمریکا برای چند دهه تلاش زیادی برای از بین بردن آن‌ها کردند که این کار باعث شد نسل این حیوانات در معرض انقراض قرار بگیرد. تا دهه 1970 / 1350 تصور می‌شد آن‌ها به طور کامل منقرض شده‌اند. سپس در سال 1981 / 1360 جمعیتی از این حیوانات در ایالت ویومینگ کشف شد. اما جمعیت آن‌ها به دلیل بیماری به سرعت شروع به کم شدن کرد تا این که در سال 1986 / 1365 تعداد آن‌ها به 18 قطعه رسید. به همین دلیل همه این حیوانات گرفته شدند و برای چند سال در اسارت پرورش پیدا کردند و در سال 1991 / 1370 دوباره به حیات وحش بازگردانده شدند. با تلاش‌های صورت گرفته از آن زمان، جمیعت این حیوانات به بیش از 200 قطعه رسیده، اما هنوز هم نسل آن‌ها در معرض انقراض است.

    سوسمار درختی آبی

    سوسمار درختی آبی (Blue iguana)
    کم‌ترین جمیعت ثبت شده : 15 عدد در حیات وحش شاید خنده‌دار باشد که یکی از گونه‌هایی که به شدت در معرض انقراض دارد، طولانی‌ترین عمر را در بین مارمورلک‌های جهان دارد. سن پیرترین گونه از این حیوانات به 67 سال نیز رسیده است. زمانی که طول آ‌ن‌ها با احتساب دم به 1.5 متر می‌رسد، این سوسمارها می‌توانند رنگ پوست خود را از خاکستری استتارشونده به آبی تهدید کننده تغییر دهند تا وجود خود را اعلام کنند. سال‌ها شکار این حیوانات توسط گربه‌ها و سگ‌های شکاری که همراه انسان‌ها به جزایر کارائیب آورده شده بودند، ادامه پیدا کرد، طوری‌که تا سال 2002 / 1381 فقط 15 قطعه از این گونه در حیات وحش باقی بماند. در تلاشی گسترده برای حفظ این حیوان که با نام برنامه احیای سوسمار آبی نام‌گذاری شده بود، صدها عدد از این سوسمارها در اسارت پرورش یافته و سپس در حیات وحش رها شدند. تا سال 2005 / 1384 فقط 25 سوسمار آبی در طبیعت وجود داشت. اما خوشبختانه این سوسمارها باهوش و وقف‌پذیر بودند و در برابر اثرات جانبی ناشی از تولید مثل از یک نژاد مقاومت نشان دادند و به همین دلیل امیدهای زیادی برای نجات نسل آن‌ها وجود دارد.

    کبوتر صورتی

    کبوتر صورتی (Pink pigeon)
    کم‌ترین جمعیت ثبت شده : 10 در جزیره موریس در اقیانوس هند، نادرترین نوع کبوتر در جهان زندگی می‌کند که Nesoenas mayeri نام دارند. با ده‌ها سال تلاش تعداد کبوترهای صورتی به بیش از 350 قطعه رسیده است. طول این کبوتر 38 سانتی‌متر است که برای کبوترها اندازه بزرگی محسوب می‌شود و رنگ‌ پرهای آن هم قابل پیش‌بینی است. مهم‌ترین مشکل این کبوترها از دست دادن محل سکونت طبیعی است که با آورده شدن میمون‌های شکاری به این جزیره، مشکل مسکن حادتر هم شد. تا سال 1990 / 1360 فقط 10 قطعه کبوتر صورتی در جهان باقی مانده بود که همه آن‌ها در درخت‌های یک بیشه کوچک لانه کرده بودند. اما با برنامه‌هایی مانند پرورش این حیوانات در اسارت، بازگرداندن محل زندگی و کنترل شکارچیان تعداد این پرندگان در حال افزایش است، در غیر این صورت نسل این پرندگان منقرض شده بود.

    سار بالی

    سار بالی (Bali starling)
    آخرین جمعیت ثبت شده : 6 بزرگ‌ترین مشکل این پرنده زیبایی آن است. به دلیل ظاهر برجسته و قابل توجه – سفید درخشان به همراه پوست آبی در اطراف چشم و نوک پرهای مشکی در بال‌ها و دم – این حیوان به شدت در تجارت پرندگان قفسی محبوبیت پیدا کرد و به یکی از اهداف شکارچیان غیر قانونی بدل شد. Leucopsar rothschildi فقط در جزیره بالی در اندونزی زندگی می‌کند. در سال 1990 / 1369 جمعیت آن تا 15 قطعه پایین آمد و سپس با تلاش‌های صورت گرفته تعداد آن‌ها به 50 قطعه رسید. اما باز هم به دلیل شکار غیرمجاز در سال 2001 / 1380 فقط 6 قطعه از این حیوانات در حیات وحش باقی ماندند. با پروش این حیوانات در اسارت تا سال 2008 / 1387 تعداد جمعیت وحشی این حیوانات به 106 پرنده بالغ و 39 پرنده جوان رسید. ارزیابی‌های سال گذشته نشان می‌دهد جمعیت این پرنده بار دیگر در حال کم شدن است.

    پِدِر گالِکسیاس

    پِدِر گالِکسیاس (Pedder galaxias)
    آخرین جمیعت ثبت شده : در طبیعت منقرض شده و پرورش آن در اسارت ادامه دارد در سال 1972 / 1351 با وجود اعتراضات و شکایت‌های فراوان، دریاچه پدر در تاسمانی استرالیا به دلیل ساخت یک سد و نیروگاه برق‌آبی به طور کل به زیر آب رفت. یکی از خسارت‌های ساخت این سد انقراض ماهی‌هایی با ظاهر خال‌دار است. آخرین بار این ماهی در سال 1996 / 1375 دیده شد و این تصور می‌رفت که جمعیت این ماهی به طور کامل محو شده و از بین رفته است. اما خوشبختانه تا زمان اتفاق افتادن این رویداد، تعدادی از این ماهی‌ها از خطر انقراض نجات پیدا کرده بودند. تعدادی از این حیوانات در اسارت پرورش یافت و سپس در دو دریاچه نزدیک رها شدند. جمیعت این ماهی‌ها در دریاچه ابرون که برای اولین بار در سال 1992 / 1371 در آن رها شدند، در حال افزایش است. گروه دوم که در سد Strathgordon رها شده‌اند نیز نجات پیدا کرده‌اند، اما تاکنون موفقتی برای تولیدمثل نداشته‌اند.
  • گونه‌ای که هنوز دارد برای بقا تلاش می‌کند

    خبرآنلاین نوشت:

    عکسی که توسط محققان جامعه جانورشناسی از بوزینه تنبل سریلانکا که تصور می‌شد حدود یک‌قرن پیش منقرض‌‌شده گرفته شده است، نشان می‌دهد این جاندار علیرغم از دست‌دادن زیستگاهش هنوز دارد برای حیات تلاش می‌کند.

    امروزه جانوران بسیاری را می‌شناسیم که در معرض خطر انقراض هستند یا منقرض شده‌اند. بوزینه تنبل یکی از این جانوران است با این تفاوت که پیش از این تصور می‌شد یکی از زیرگونه‌های آن با نام علمی Loris tardigradus nycticeboides، ساکن مناطق حفاظت‌شده مرکزی کشور سریلانکا سال‌هاست که منقرض شده است.

    چیزی حدود یک‌قرن است که نمونه تازه‌ای از این جاندار مشاهده نشده است. اما عکسی که مشاهده می‌کنید، توسط یکی از اعضای جامعه جانورشناسی لندن در جنگل‌های کوهستانی سریلانکا گرفته شده و نشان می‌دهد این جاندار کوچک هنوز دارد روی زمین زندگی می‌کند.


    این پستاندار که حدود 20سانتیمتر طول دارد یکی از دو زیرگونه بوزینه تنبل لاغر است. زیرگونه دیگر نیز به دلیل از دست‌دادن زیستگاه در معرض خطر انقراض قرار دارد.

    چشم‌های بزرگ این جاندار، در شب دیدی فوق‌العاده دارند و می‌توانند برای شکار حشرات در تاریکی به خوبی مورد استفاده قرار بگیرند.

    این جاندار هم مانند انسان و میمون‌ها به راسته نخستی‌ها تعلق دارد اما از گروه ابتدائی‌تری موسوم به پیش‌میمون‌ها مشتق شده است.

    منبع: نیوساینتیست ترجمه: محبوبه عمیدی

  • بزرگ‌ترین طوطی روی زمین

    دانش  – بزرگ‌ترین طوطی روی زمین که رنگ آبی پرهایش، زیبایی خاصی به او بخشید، 1 متر طول دارد و با منقارش می‌تواند نارگیل را نیز بشکند! ماکائو در تعداد چند هزار قطعه، جزو گونه‌های در معرض خطر طبقه بندی شده است.

    ماکائوی آبی، بومی آمریکای جنوبی است و فاصله نوک تا دم آن تا 1 متر هم می‌رسد. در این ابعاد، این پرنده بزرگ‌ترین طوطی روی زمین است و حتی می‌تواند به کمک منقار عظیمش، پوسته نارگیل را بشکند!

    این پرنده یکی از گونه‌های بسیار‌کمیاب روی زمین به شمار می‌رود، تنها چند‌هزار قطعه از آن در جهان باقی مانده است. ماکائوی آبی هم مانند بسیاری از طوطی‌های دیگر در معرض خطر خرید‌و‌فروش غیرقانونی و تخریب زیستگاه قرار دارد.

    بدن این پرنده هم مانند سایر مهره‌داران توانایی تولید رنگ‌دانه‌های آبی را ندارد. رنگ آبی تیره پرهای این پرنده حاصل تفرق نور توسط مجاری هوایی بسیار‌ کوچکی است که با تداخل فزاینده، رنگ آبی را پراکنده می‌کنند.

  • کبوتران حافظه تصویری دارند؟

    آزمایش‌های جدید نشان می‌دهد کبوترها می‌توانند براساس مناظر آشنایی که پیش‌از این دیده‌اند، جهت‌یابی می‌کنند.
    کبوتران حافظه تصویری دارند؟

    قابلیت جهت‌یابی در کبوتران یکی شگفت‌انگیزترین رازهای دنیای حیوانات است که رازهای سربه‌مهر فراوانی در خود نهفته دارد. دانشمندان برای درک بهتر این توانایی کبوتران، دستگاهی الکترونیکی طراحی کرده‌اند که می‌تواند فعالیت‌های مغزی و موقعیت مکانی کبوتران را در حین پرواز، همزمان اندازه‌گیری کند. شاید بهتر باشد این دستگاه را iPigeon (آی.کبوتر) نامید!

    دانشمندان دانشگاه زوریخ با استفاده از این دستگاه که نورولاگر2 نام دارد، سعی دارند فعالیت مغزی کبوتران را در زمان جهت‌یابی بررسی کنند. نورولاگر در حقیقت از 2 دستگاه تشکیل شده، یک دستگاه جی.پی.اس بسیار کوچک که در پشت کبوتر نصب می‌شود و یک دستگاه الکتروکاردیوگراف سبک 2گرمی که فعالیت‌های مغزی کبوتر را به‌هنگام پرواز ثبت می‌کند. این اطلاعات در یک کارت حافظه بسیار کوچک ذخیره می‌شوند و بعد از پرواز کبوتر، مورد بررسی قرار می‌گیرد.

    بررسی‌های اولیه اطلاعات بدست‌آمده، نشان داده است بسته به این‌که کبوترها به چه چیزی نگاه می‌کنند، چندین موج مختلف در مغز آن‌ها ایجاد می‌شود.

    این تیم تحقیقاتی در اولین مرحله آزمایش‌ها، کبوتران را در فاصله 18 کیلومتری ساحل مدیترانه رها کردند. آن‌ها متوجه شدند زمانی‌که این کبوترها از روی دریا عبور می‌کردند، فعالیت مغزی آن‌ها فرکانس کم‌تری دارد، چرتکه سطح دریا اطلاعات خاصی در اختیار کبوتران قرار نمی‌دهد.

    اما زمانی‌که کبوترها به مرز ساحلی دریا رسیدند، فرکانس موج‌های مغزی آن‌ها افزایش پیدا کرد. هم‌چنین زمانی‌که این کبوترها از روی مکان‌هایی مانند آزادراه‌های شهری عبور می‌کردند، فرکانس امواج مغزی آن‌ها افزایش پیدا می‌کرد که نشان می‌دهد مغز آن‌ها در هنگام دریافت اطلاعات بیش‌تر، عکس‌العمل نشان می‌دهد.

    هم‌چنین زمانی که کبوتران گروهی پرواز می‌کنند، فعالیت مغزی آن‌ها در مقایسه با زمانی‌که انفرادی پرواز می‌کنند، به‌شدت کم‌تر است. یکی از مهم‌ترین دلایل این امر، این است که وقتی کبوترها گروهی پرواز می‌کنند، برای جهت‌یابی نیاز چندانی به نگاه کردن به سطح زمین ندارند و فقط با دنبال کردن مسیر پرواز دیگر کبوترها، راه خود را ادامه می‌دهند.

    هم‌چنین دانشمدان متوجه شدند زمانی‌که کبوترها به زمین‌های ناهموار نگاه می‌کنند، فعالیت مغزی آن‌ها افزایش پیدا می‌کند؛ زیرا آن‌ها مجبورند اطلاعات بیش‌تری را که برای جهت‌یابی نیاز دارند، پردازش کنند. در این بررسی‌ها مشخص شد فعالیت‌های مغزی کبوترها نقش مهمی در جهت‌یابی آن‌ها بازی می‌کند. بیشترین فعالیت مغزی کبوترها در زمانی ثبت شد که این کبوترها در هنگام پرواز قصد تغییر مسیر را دارند.

    دورا بیرو، زیست‌شناس دانشگاه آکسفورد گفت: «نتایج این بررسی بسیار برای ما جالب توجه بود. این دستگاه پنجره‌های تازه‌ای راجع به فعالیت‌های مغزی پرندگان در هنگام جهت‌یابی در اختیار دانشمندان قرار داد».

    البته این دانشمندان تحقیقات خود را به کبوتران محدود نکرده‌اند. آن‌ها اخیرا تیم تحقیقاتی مشترکی را با دانشمندان پاناما تشکیل داده‌اند تا فعالیت‌های مغزی حیوانی را به نام خرس تنبل بررسی کنند، اما در نهایت متوجه شدند فعالیت مغزی حیواناتی که دارای حرکت کندی هستند، چندان جالب نیست.

    نیوساینتیست، 25 ژوئن– ترجمه: ابوالفضل کریمی