دسته: حیوانات در خطر انقراض

  • خشکسالی محیط زیست کرمان را با تهدید جدی مواجه کرده است

    مهر نوشت:

    مدیرکل محیط زیست کرمان با اشاره به تداوم خشکسالی در این استان گفت: علیرغم کمبود شدید منابع آبی در حیات وحش و تهدید زندگی بسیاری از گونه های نادر گیاهی و جانوری اعتبار خشکسالی محیط زیست کرمان در سال جاری اختصاص نیافته است.

    عباسعلی دامنگیر در گفتگو با خبرنگار مهر در کرمان با اشاره به خشکسالیهای شدید و پیاپی و کم آبی در محیط زیست استان کرمان گفت: این خشکسالیها بر محیط زیست کرمان تاثیر گذاشته است و ادامه حیات وحش جانوری و گیاهی کرمان را تهدید می کند.

    وی گفت‌: با وجود تاثیر شدید خشکسالی بر محیط زیست اعتبارات خشکسالی طی سال جاری در کرمان اختصاص نیافته و مشکلاتی را برای حفاظت از عرصه های طبیعی ایجاد کرده است.

    این مسئول ادامه داد: در همین راستا حفاظت از حیوانات وحشی در چهار منطقه کرمان به شدت در حال انجام است که شامل ایجاد آبشخورهای حیوانات وحشی و حتی تغذیه دستی در برخی موارد می شود.

    دامنگیر گفت: خشکسالی بسیاری از منابع آب از جمله رودخانه ها و چشمه های موجود در حیات وحش را خشکانده است.

    این مسئول افزود: یکی از دیگر پدیده هایی که می تواند جمعیت حیاط وحش را در کنار خشکسالی تحت تاثیر منفی قرار دهد شکار غیرمجاز است که در همین چارچوب هزار و 200 شکارچی در کرمان طی سه سال گذشته دستگیر شده اند.

    مدیرکل محیط زیست کرمان ادامه داد: اکثر افراد دستگیر شده در استان کرمان متاسفانه در مناطق شکار ممنوع فعالیت می کنند.

    وی ادامه داد: هم اکنون با احداث 22 پاسگاه محیط بانی در مناطق مختلف و تجهیز محیط بانان بسیاری از مشکلات کاهش یافته است و نظارت به شدت ادامه دارد.

    وی با تاکید بر لزوم فرهنگ سازی به خصوص در بین مردم بومی گفت: راه اندازی تشکلهای مردم نهاد در این زمینه بسیار تاثیرگذار است که در همین راستا کانون حافظان محیط زیست در کرمان تشکیل شده است.

    استان کرمان محل زندگی حیوانات نادری مانند یوز پلنگ آسیایی، خرس سیاه آسیایی، هوبره، آهو و گوره خر ایرانی است که هر یک از این حیوانات در معرض خطر انقراض قرار دارند.

  • ورود 30 هزار پرنده مهاجر به تالابهای آمل و محمودآباد

    مهر نوشت:

    رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستانهای آمل و محمودآباد از ورود بیش از 30 هزار انواع پرندگان مهاجر آبزی و کنارآبزی به تالاب، آبگیرها و آبندانهای این شهرستانها خبر داد.

    بهمن صادق نژاد در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: همه ساله با آغاز فصل سرما بیش از 200 هزار قطعه پرنده در قالب 70 گونه از نیمکره شمالی به ویژه سیبری وارد این تالاب می‌شوند.

    وی افزود: بعضی از این پرندگان در فهرست گونه های در معرض خطر انقراض جهانی قرار دارند که دُرنای سیبری، خروس کولی ، قوی فریادکش و کنگ ، عروس غاز و پلیکان خاکستری از جمله آنها هستند.

    رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستانهای آمل و محمودآباد تصریح کرد: برخی از این گونه های مهاجر از جمله درنای سیبری عبوری هستند و پس از مدتی استراحت ، منطقه را به سمت جنوب ترک می‌کنند و برخی گونه ها نیز زمستان گذرانی می کنند که با گرم شدن هوا در اواخر اسفند منطقه را ترک می‌کنند.

    صادق نژاد با تاکید بر اینکه با ورود پرندگان مهاجر به مازندران و احتمال بیماری در این دسته از پرندگان، شکار وحوش در منطقه هم ممنوع شده است، اضافه کرد: در این خصوص هیچ پروانه جدید شکار صادر نمی شود و در صورت مشاهده متخلفان برابر قانون با آنان بر خورد خواهد شد.

    وی از مردم منطقه نیز خواست در صورت مشاهده افراد سودجو و فرصت طلب در شکار گونه های با ارزش جانوری مراتب را به محیط بانان منطقه اطلاع دهند.

  • 5 گونه لاک پشت خلیج فارس در خطر انقراض

    دبیر کل دفتر دریایی سازمان حفاظت محیط زیست کشور از تشکیل اجلاس منطقه ای کشورهای عضو راپمی برای برنامه ریزی نجات لاک پشتهای در خطر انقراض خلیج فارس خبر داد و گفت: هر پنج گونه لاک پشتهای خلیج فارس جزو گونه های در معرض نابودی هستند.

    امید صدیقی در گفتگو با خبرنگار گفت: لاک پشت منقار عقابی و لاک پشت سبز که عمدتا در جزایر ایران و در مرز آبی خلیج فارس و دریای عمان تخم گذاری می کنند از گونه های شدیدا در معرض خطر هستند که تلاش می شود شرایط زیستی آنها بیش از این تهدید نشود.

    وی تاکید کرد: هفت کشور عضو سازمان محیط زیست دریایی خلیج فارس (راپمی) درنشستی که روزسه شنبه در تهران داشتند با مصوبات ویژه، برنامه ای بلند مدت برای حفاظت بهتر از محیط زیست خلیج فارس و دریای عمان به خصوص گونه های در معرض خطر مانند لاک پشتها ارائه دادند.


    لاکپشت پوزه عقابی از گونه های در معرض خطر خلیج فارس

    صدیقی اظهار داشت: اجلاس مشترک هفت کشور ایران، عربستان، کویت، قطر، عمان، امارات و بحرین در خصوص پایش مستمر و مدیریت و احیای زیستگاههای لاک پشتهای در خطر انقراض در آبهای خلیج فارس بود که اجلاس موفقی ارزیابی می شود.

    این کارشناس محیط زیست دریایی با تاکید بر برنامه ریزی های صورت گرفته و مصوبات اجلاس مشترک کشورهای حاشیه خلیج فارس گفت: این برنامه ها باید در سالهای 2011 و 12 اجرایی شوند.

    وی اظهار داشت: با ارئه اطلاعات ژنیتکی، کار برنامه ریزی برای حفاظت و پایش زیستگاههای تخریب شده این گونه های دریایی در دستور کار کارگروه قرار گرفت و همه کشورها برای ملزم کردن دستگاههای اجرایی به تفاهم رسیدند.

    مدیرکل دفتر دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، آموزش نیروهای بومی و اجرای عملیات میدانی در همه کشورهای عضو راپمی و انجام پروژه های تحقیقاتی، امضای اولین تفاهم نامه راپمی و IUEN (دفتر محیط زیست عمران ملل متحد) را از جمله مصوبات کلی و مهم این اجلاس عنوان کرد.

    خشک کردن دریا عامل تخریب زیستگاه و محل تخم ریزی لاکپشتها است.
    لاک پشت سبز


    خشک کردن دریا عامل تخریب زیستگاه و محل تخم ریزی لاکپشتها است

    صدیقی با اشاره به اینکه خشک کردن دریا در سواحل یکی از مخرب ترین عوامل از بین رفتن زیستگاههای لاک پشتها است، افزود: تمامی کشورها موظف شدند فرستنده های ماهواره ای را به بدن لاک پشتها نصب کنند تا میزان مهاجرت و کریدورهای عبور آنها شناسایی شود و مدیریت حفاظت از آنها آسانتر شود.

    وی با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی ایران بیشترین اطلاعات ژنتیکی و مطالعات میدانی در مورد لاک پشتها را در اختیار دارد، گفت:این اجلاس تلاش داشت برنامه مدونی برای حفاظت بهتر ازلاک پشتهای دریایی ارئه دهد که به نظرمی رسد اجلاس موفقی بوده است.

  • آغاز تخمگذاری لاک پشتهای سبز در سواحل شنی دریای عمان

    مهر نوشت:

    تخم گذاری گونه لاک پشت سبز در سواحل شنی دریای عمان در چابهار با آغاز فصل پاییز شروع می شود به طوری که سواحل شنی این منطقه بستر مناسبی برای تخم ریزی لاکپشتهای سبز در معرض انقراض است.

    به گزارش خبرنگار مهر، آغاز فصل پاییز در نوار ساحلی دریای عمان همه ساله با تخمگذاری لاکپشتهای سبز در سواحل ماسه ای مصادف می شود. لاک پشتهای آبهای آزاد، سالیان سال شنا می کنند اما در نوار ساحلی جنوب و جنوب شرق ایران بستری آرام و مطمئن برای تخم گذاری پیدا می کنند.

    مسئول روابط عمومی اداره محیط زیست سیستان و بلوچستان به خبرنگار مهر گفت: برای معرفی و شناساندن طبیعت و جاذبه های نوار ساحلی، با توافقات بعمل آمده بین صدا و سیما و اداره کل حفاظت محیط زیست استان تهیه و ساخت مستندی نسبتاً بلند بنام “د مثل دریا” آغاز شده که دست اندرکاران این برنامه قصد دارند در هر قسمتی از این برنامه به معرفی جاذبه های طبیعی – گردشگری ساحلی، موجودات زنده و اکوسیستمهای منحصربفرد منطقه بپردازند.

    منصور حیدری به رخدادی غیرمنتظره برای اعضای گروه مستندسازی اشاره کرد و افزود: مأمورین اجرایی محیط زیست که به منظور تصویربرداری از محلهای زندگی لاک پشتهای دریایی در طول نوار ساحلی شهر چابهار در حال بررسی بودند موفق به فیلمبرداری و ضبط مراحل مختلف تخمگذاری لاک پشت سبز شدند.

    لاک پشت سبز یکی از پنج گونه لاک پشتهای دریایی است که در آبهای گرمسیری دریای عمان و خلیج فارس زندگی می کنند. با توجه با اینکه جمعیت قابل توجهی از این خزندگان عظیم الجثه در آبهای ساحلی زادآوری می کنند جمع آوری مستندات علمی در خصوص وقایع زاد و ولد و مرگ و میر این جانوران در معرض خطر انقراض ضروری به نظر می رسد.

    شهرستان چابهار با توجه به وسعت و تنوع زیاد نواحی ساحلی دارای سواحل ماسه ای متعدد و مستعدی جهت تخمگذاری این موجودات عظیم الجثه بوده (از خلیج چابهار تا خور تیس) که در این فصل آغوش بر لاک پشتهای سبز دریایی مادر می گشاید تا پذیرای نوزادانی باشند که تا زمان گام نهادن بر ساحل زندگی باید روزهایی را در پناه گرمای دستان پر سخاوت شنهای ساحلی سپری کنند.

    در حال حاضر با توجه به مطالعات اندک و همچنین به دلیل وسعت زیاد محدوده ساحل ماسه ای مستعد تخمگذاری لاک پشتان دریایی در چابهار، هنوز آمار و اطلاعات دقیقی از تعداد تخمگذاری ها موجود نیست ولی با توجه به گزارشات واصله از جوامع محلی و صیادان به نظر می آید تعداد زیادی از این لاک پشتها سواحل چابهار خصوصاً ساحل ماسه ای اطراف روستای کچو را در این فصل برای تخمگذاری انتخاب می کنند.

    با این حال با توجه به تهدیدات زیاد طبیعی و بشری موجود در منطقه چابهار برای اماکن تخم گذاری و زادآوری این لاک پشت ها، حفاظت از محدوده های تخمگذاری این گونه های ارزشمند دریایی در چابهار نیاز به انجام اقدامات حفاظتی و اعمال برنامه های مدیریت زیست محیطی گسترده ای دارد.

  • فاجعه در مریوان

    فرارو نوشت:

    چند ماهی است حيات‌وحش منطقه زاگرس به علت آتش‌سوزي‌هاي هر روز و فراگير به شدت در معرض خطر قرار گرفته است.

    گستردگی آتش سوزی در جنگلهای بلوط زار غرب ایران به اندازه ای شدت یافته که 30 سازمان غیردولتی با ارائه گزارشهای مستند از آتش سوزیهای پی در پی از رسانه ها، مجلس و دولت خواستند برای جلوگیری از تخریب بیش از پیش این ذخیرگاههای طبیعی وارد عمل شوند.

    دبیر انجمن محیط زیستی “سبز چیا” در مریوان با استمداد از رسانه ها و نمایندگان مردم در دولت و مجلس خواست به جنگلهای زاگرس به طور جدی توجه کنند.

    وی گفته، از سال 86 آتش سوزی به شکلی سازمان یافته و تصاعدی در کردستان به خصوص شهر مریوان در حال گسترش است و این گمان را در ذهن متبادر می کند که تعمدی در کار است و دستهایی به عمد جنگلها را به آتش می کشند.

    قادری با اشاره به ثبت بیش از 569 مورد آتش سوزی تا شب یکشنبه 9 آبان ماه در این منطقه اظهار داشت: «هزاران هکتار از جنگلهای زاداور بلوط از اواخر خرداد تا امروز طعمه حریق شده که تمهیداتی برای کنترل و مهار آن اندیشیده نشده و هر روز شاهد این آتش سوزی ها هستیم».

    دليل اين آتش‌سوزي‌ها هر چه كه باشد عمدي يا غيرعمدي،بايد هر چه سريعتر نسبت به بررسي علل و چاره‌انديشي در مورد آن اقدام شود. اكنون نيز به واقع بسيار دير شده است، چشم‌پوشي و سهل‌انگاري مسئولان امر در قبال اين فاجعه به واقع كفران نعمت است.

    ماجرا از سال 86 آغاز شد درخت‌ها اول يكي‌يكي طعمه مي‌شدند و اين مساله مردم محلي را زياد نگران نمي‌كرد، اما به ناگاه هكتار به هكتار جنگل شروع به از بين رفتن كرد تا امروز كه هزار‌هزار هكتار جنگل خاكستر مي‌شود. آتش اكنون كابوس جنگل‌هاي‌ بلوط مريوان است.

    ايرج قادري از اعضاي انجمن «سبزچيا» در مريوان مي‌گويد: آن اوايل تعداد و وسعت آتش‌سوزي‌ها خيلي كم بود. نهايتا يك آتش‌سوزي كوچك در هر ماه اما اكنون اوضاع خيلي فرق كرده و حتي گاهي پنج آتش‌سوزي در يك روز رخ مي دهد.

    به طور متوسط در هر بار آتش‌سوزي ده تا 20 هكتار از جنگل‌هاي بلوط طعمه حريق مي‌شود، بعضي وقت‌ها 20 هكتار و حتي تا پنج هزارهكتارجنگل در آتش مي‌سوزد.

    به دليل اجراي طرح صيانت از جنگل‌ها كه اجازه چراي دام را در جنگل‌ به مردم محلي نمي‌دهد، تجمع علف‌هاي خشك‌ شده در سطح زمين، جنگل را مستعد آتش‌سوزي مي‌كند و جرقه‌اي كوچك به سرعت آتشي بزرگ را برمي‌افروزد.

    عامل عمده ديگر آتش‌سوزي در مناطق غرب كشور به ويژه در مريوان فعاليت‌ها و مانورهاي برخي نيروهاي نظامي در منطقه است. شاهد اين مدعا هم آتش گرفتن قسمتي از جنگل‌هاي اين نواحي بلافاصله پس از اجراي يك عمليات و مانور در منطقه است.

    گرچه مسئوليت اطفا حريق و حفاظت از اين جنگل‌ها بر عهده يگان حفاظت سازمان جنگل‌ها و مراتع قرار دارد، اما كل تشكيلات اطفا حريق در شهرستان مريوان با وسعت جنگلي بيش از 120 هزار هكتار تنها به دو اكيپ 12 نفري محدود مي‌شود كه آن هم به صورت پيمان‌كاري مشغول به كارند و جالب اينكه در حال حاضر قرارداد كاري آنها نزديك به يك هفته است به پايان رسيده و اين گروه عملا در هيچ يك از عمليات‌هاي اطفاء حريق در يك هفته اخير شركت نكرده‌اند.

    با وجود اين از سال 86 كه آتش‌سوزي‌ها در مريوان شدت گرفت مردم محلي خود، دست به كار شدند و به صورت سازماندهي شده عمليات اطفاء حريق را با وسايلي بسيار ابتدايي بر عهده گرفتند.

    مديريت و سازماندهي مردم محلي بر عهده تشكل مردم‌نهاد انجمن سبزچيا است. مردم محلي مريوان در غالب گروه‌هاي داوطلب بدون دريافت هيچ كمك دولتي در هر ساعتي از شبانه‌روز به محل وقوع آتش‌سوزي در جنگل‌هاي منطقه خود رفته و سريعا در گروه‌هاي كوچك سازماندهي شده به خاموش كردن آتش مشغول مي شوند.

    سوختگي، مارگزيدگي، شكستگي، بريدگي، خفگي و محاصره شدن در آتش، مخاطراتي است كه اعضاء‌ داوطلب گروه اطفاء حريق با آن روبرو هستند.

    بسيار اتفاق افتاده كه گروهي كه براي خاموش كردن آتش اعزام شده‌اند براي پنج تا شش ساعت در محاصره آتش قرار گرفته‌اند و به سختي توانسته‌اند جان سالم از مهلكه به دربرند.

    غير از فهرست بلندبالاي گونه‌هاي تشكيل‌دهنده پوشش گياهي منطقه كه در اثر آتش‌سوزي از بين رفته‌اند، آمار جانوراني قرباني اين فاجعه نيز به شدت تكان‌دهنده است.

    آتش سوزی ها در بلوط زاران منطقه به حدی است که قاچاقچیان گونه های بی نظیر حیات وحش مثل سنجابها، به راحتی روزانه تعداد زیادی از آنها را شکار و به شهرهایی مانند تهران قاچاق می کنند و این بزرگترین خطر برای نابودی جنگلهای بلوط است.

    به گفته مردم محلي به جز مديركل منابع طبيعي استان كردستان هيچ مقام مسئول ديگري تاكنون براي سركشي و بررسي عمق فاجعه از جنگل‌هاي سوخته زاگرس بازديدي نكرده است.

    اينكه چرا سازمان حفاظت محيط‌زيست دست‌ روي دست گذاشته و نظاره‌گر این تصاویر است جاي سئوال دارد.

  • یوز هنوز به پشت سرش نگاه می کند

    مهر نوشت:

    یوزپلنگ

    زیستگاه های ده گانه یوز پلنگ آسیایی در قلب ایران، آخرین ایستگاه حیات این گونه در معرض خطر است که با مدیریت پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی تلاش شده این گربه زیبا و دلفریب از انقراض نجات یابد، گربه ای که هنوز هم به حمایت و حفاظت نیاز دارد.

    به گزارش خبرنگار مهر، امروزه جدا از اینکه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی(Cheetah Asian) وظیفه ای ملی محسوب می  شود حفظ این گونه به عنوان راس هرم حیات وحش در ایران برای اغلب جانورشناسان و کارشناسان حیات وحش دنیا بسیار اهمیت دارد و برای موفقیت این پروژه تلاش می کنند.

    یوزپلنگ آسیایی با ظرافت و چابکی اش دل بسیاری از علاقمندان به حیات وحش را ربوده است. گونه ای که به دلیل شباهتش به پلنگ مانند خود این گونه اغلب مورد هجوم انسان قرار گرفته و نسلش در آستانه انقراض قرار گرفته است. با این حال بسیاری چشم به زیستگاههای یوز در ایران دوخته اند، زیستگاههایی که تا امروز به سختی توانسته اند یوزپلنگ تیزپا را در خود محافظت کنند.

    با این حال همایش علمی آموزشی بررسی عملکرد مسولان و محیط بانان زیستگاههای ده گانه یوزپلنگ آسیایی در کشور، بسیاری از محیط بانان عاشق را به پناهگاه حیات وحش عباس آباد نائین در نزدیکی معدن دو هزار و پانصد ساله سرب نخیلو کشاند تا بهانه ای برای تبادل اطلاعات و ارائه گزارش از آخرین تلاشها برای نجات یوز آسیایی از چنگال انقراض باشد.

    در طول این همایش دائم به این فکر می کنم که” یوزپلنگ ایرانی که در تصاویر پخش شده با هیجان ترس به پشت سرش نگاه می کند از ما چه می خواهد؟ آیا از ما می خواهد مراقبش باشیم؟ این موضوع را در قالب یک پرسش در طول همایش از خودم و کارشناسان و محیط بانان می پرسم: چرا یوز به پشت سرش نگاه می کند؟”

    پناهگاه حیات وحش عباس آباد یکی از زیستگاههای یوز آسیایی است که حالا دیگر ایرانی خوانده می شود. این پناهگاه محلی برای برداشت سرب و نقره در صدها سال پیش بوده است. زیستگاهی که به رغم شناخته شده بودن معدن سرب در روستایی که پوشش درختانش حوسمان را به منطقه ای گرمسیری معطوف می کند، همچنان در دل کویرهای مسطح محل زندگی یوز پلنگ است و یوز در آن به آرامی می جهد.
    روستای نخیلو در نزدیکی کویر طبس و در دل کویرهای عباس آباد نائین در جوار معدنی باستانی واقع است. سبزی درختان خرما در ابتدای ورود متوجه مان می کند که اینجا آبادانی و رونق وجود دارد. با اینکه معدن سرب نخیلو بهانه ای برای حیات سالیان سال انسان در این زیستگاه حیات وحش بوده اما با این همه هیچ آسیبی به محیط زیست و گونه های وحشی منطقه وارد نشده است. با این حال نخیلیو از جمعیت روستا نشین آرام آرام تهی شده است.
    نخلهای دهکده نخلک با ظاهری تکیده در دامنه رشته کوهی روئیده در دل کویر عباس آباد نائین مثل تمامی نخلهای ایران محجوب و سربزیرند و ظاهرا به دلیل مشکلات آب و آلودگیهای دیگر جز هشتاد کارگر معدن، کسی در روستا نمانده است.

    جورابچیان رئیس پروژه یوز ایرانی که مانند هیمشه جدی ترین عضو این همایش ویژه است، برنامه ها را مدیریت می کند. طبق همه برنامه ها قران و سرود ایران نواخته می شود. همه ایستاده اند با لباسهای سبزی که نشانه هایی از حفاظت از محیط زیست ایران را بر خود دارد.

    علیرضا جورابچیان مدیر ملی پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی

    او آرام و به نجوا می گوید: “برای حفاظت از یوز باید عاشق بود. با وجود تمامی مشکلات و مشقتهای کار و درآمد کم و نبود امکانات باید عاشق بود تا بتوان در دل این کویرها از یوز پلنگ به عنوان میراثی ملی محافظت کرد.”
    نماهنگی که در آن رهبر معظم انقلاب از مضرات تخریب محیط زیست حرف می زند پخش می شود. ایشان می فرمایند:” ضربه به محیط زیست گاهی غیر قابل جبران است. اسلام هم بر محیط زیست تاکید کرده است. چیزی است که امروز دنیا به آن دست یافته جزو تعالیم اسلام است.”

    مدیر ملی پروژه بین المللی مثل یوز پلنگی که حواسش به همه جا هست، در گوشم می گوید: “مدیریت بهتر پروژه یوز تنها با حضو محیط بانان چابک و باهوش امکانپذیر است و برای این اصل باید به موفقیت در حفظ زیستگاهها به عنوان اولویت اصلی نگاه کرد چرا که یوز تنها زمانی می تواند دوام بیاورد که زیستگاههای بی خطر داشته باشد.”

    نماهنگ با صبحتهای بزرگان نظام پایان می یابد. پخش تصاویر دلفریب از یوزپلنگ مرا از شنیدن و نوشتن حرفهای جورابچیان باز می دارد. یوز حیوانی زیبا جسور، هوشیار اما در معرض خطر…، این پیغامی است که بعد از مشاهده هر باره یوز در ذهنم سوت می کشد.

    جورابچیان رئیس مو سفید شده پروژه حفاظت از یوز پلنگ آسیایی میکروفنش را روشن می کند. از ذیق وقت حرف می زند چیزی که به عقیده او در حیات یوزپلنگ هم بی تاثیر نیست. او با شتاب از همه می خواهد در زمان دقت کنند و مدیرعامل معدن سرب نخلک را که میزبانی ما در دل کویر را عهده دار شده، دعوت به صبحت می کند.

    حسینی از وظیفه اش برای حفاظت از محیط زیست و خدمت به حیات وحش حرف می زند. می گوید “این وظیفه ای ملی و شرعی است برایش.” کوتاه از علاقه اش به ادامه حیات یوزپلنگ در منطقه عباس آباد و در جوار معدن سرب نخلک سخن می گوید.

    در نشستهای تخصصی تلاش شده مسئولان محلی مثل بخشدار و فرماندار و مدیران داخلی به صحنه کشیده شوند تا ضرورت حیات یوز و دیگر گونه های زیستی برای حفظ تنوع زیستی و حیات در مناطق را بیشتر درک کنند.

    در این باره بخشدار انارک که تمام وقت همایش را با محیط بانان و کارشناسان حیات وحش همراهی می کند می گوید، می خواهد به نمایندگی از فرمانداری حرف بزند و از همه برای نجات محیط زیست تشکر کند.
    او از نگهبانان واقعی محیط زیست تشکر می کند و حامل پیام ایزدی، فرماندار نائین و حسنی نماینده مردم نائین در مجلس شورای اسلامی است که به عقیده بخشدار همه از حامیان محیط زیست هستند.
    عزیزی می افزاید: دو سال پیش بخش خور و بیاباناک به شهرستان اضافه شده است. نائین و خور و بیابانک در محیط زیست فعالیت جدی دارند. منطقه عباس آباد در دور سوم سفر به پناهگاه حیات وحش ارتقا یافته و این نشان می دهد خطه کویر برای حیات از حساسیت بالایی برخوردار است.
    منطقه عباس آباد نائین، یکی از زیستگاههای یوزپلنگ آسیایی

    همچنین مدیرکل محیط زیست استان اصفهان از تدبیر مدیر پروژه بین المللی تمجید می کند و معتقد است برای هماهنگی و همدلی بدنه سازمان و پروژه، باید پروژه حفاظتی یوز را همراهی کرد.

    احمدرضا لاهیجان زاده تاکید کرد: عرصه 6 و نیم میلیون هکتاری حفاظت از یوز را باید خارج از همه مسائل استانی و مرزها و  بخش بندیهای سازمانی دید و باید یوز را به یک چشم دید. چنانچه برایند این ماجرا نشان دهنده پیش روی پروژه یوز است.

    وی اضافه کرد: دو پروژه بین المللی در اصفهان در حال اجرا است که یکی حمایت از زاگرس مرکزی و پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی است. زاگرس به شدت به منطقه یوز نشین وابسته است. چهل درصد آب کشور در منطقه زاکرس تامین می شود و پوشش گیاهی بالای هزار و صد نوع شناسایی شده و این نقطه روبروی کویر است و تفاوت اقلیم و تنوع زیستی و زیستگاهی در اصفهان را نشان می دهد.

    وی اضافه کرد: تنوع زیستی و به خصوص تنوع گونه های حیات وحش در این منطقه کم نظیر است. در مناطق چهار گانه تعداد حیات وحش به 27 هزار در آهو، کل و بز و قوچ و میش رسیده که این روند، نوعی تصاعد رو به بالا را نشان می دهد.

    لاهیجان زاده همچنین به بحث خشکسالی در استانها اشاره کرد و خطاب به محیط بانان از سراسر کشور گفت: بعضی استانها با مشکل خشکسالی مواجه اند. این مسئله هم تهدید است هم فرصتی برای استانها که استفاده کنند.
    وی افزود: در بحث تغییرات اقلیمی تغییر برگشت پذیر نیست و مثل گذشته حداقل در 50 سال آینده باید از فکر بازگشت و ایجاد حالتی نرمال بیرون شویم و در فکر جبران کمبود آب در مناطق باشیم. برای همین منظور رقم یک میلیارد و صد میلیون تومان از اعتبارات خشکسالی برای استان در نظر گرفته شده است. این رقم صرف خرید تجهیزات نشده است. چون سال بعد همین مشکلات وجود دارد بنابراین روی زیستگاهها کار کردیم.

    مدیرکل محیط زیست اصفهان اضافه کرد: در سال 86 و ابتدای سال 87 به دلیل خشکسالی 30 میلیون تومان علوفه برای حیات وحش خریداری شد اما دیدیم فایده ای ندارد، چاه زدیم و اعتبار گرفتیم و کشت آبیاری قطره ای را ایجاد کردیم و نزدیک به 25 تن علوفه مازاد داشتیم که 10 تن آن را برای استان فارس فرستادیم.

    علیرضا جورابچیان که رئیس کارگاه تبادل اطلاعات محیط بانان و مدیران مناطق دهگانه حفاظت از یوزپلنگ را به عهده داشت از رئیس پروژه ها خواست گزارش خود را ارائه کنند و در این زمینه به خود استرسی راه ندهند چرا که هدف از این همایش ایجاد زمینه برای خودباوری برای ارئه توانایی خود در حفظ گونه ها و مدیریت صحیح یوزپلنگ آسیایی است.
    او پیش از آنکه آنها سخن بگویند، به من می گوید که جواب پرسشم را در اختیار دارد اما ابتدا می خواهد نظر دیگران را بپرسد. در کنفرانس، پرسشی که ذهنم را درگیر کرده بود را با میهمانان در میان می گذارد: “چرا یوزپلنگ هنوز به پشت سرش نگاه می کند؟”

    ……………..
    ادامه دارد
  • آموزش خرس های پاندا برای مسابقات گوانگجو

    مهر نوشت:

    تربیت کنندگان با تجربه شش خرس پاندا متولد 2009 را برای حضور در برنامه های نمایشی مسابقات آسیایی گوانگجو ماه آینده چین آماده می کنند.

    پاندا

    عکس/ شینهوا – خبرگزاری مهر

  • مراقب باشیم سایه همای سعادت از سرمان نرود

    مهر نوشت:

    هما پرنده داستانها و اساطیر باستانی ایران که عمرش به قدمت تاریخ این مرز و بوم است به دلیل وقوع حوادث طبیعی و انسانی متعدد، زیستگاه خود را در کوهستانهای غربی زاگرس از دست داده به طوری که متخصصان حیات وحش نگران انزوای کامل این گونه نادر هستند.

    به گزارش خبرنگار مهر، هما مرغ مهاجری است که کمتر شکار می شود ولی به استناد گفته های یک متخصص حیات وحش، حیات این گونه در زیستگاههای ایران چندان مطلوب نیست. دکتر منصور جمشیدی با اشاره به اینکه هیچ مطالعه ای در سالهای گذشته و حال، روی این گونه اساطیری نشده به خبرنگار مهر گفت: با اینکه نام هما در تاریخ و ادبیات ایران به وفور آمده اما این پرنده بومی ایران نیست و گونه ای مهاجر محسوب می شود.

    این کارشناس و متخصص پرنده شناسی هما را جزو پرندگان بالای زنجیره غذایی در طبیعت دانست و افزود: هما به طور مستقیم از بین نمی رود چون کمتر شکار می شود اما با شکار بی رویه برخی پرندگان که زنجیره غذایی این گونه محسوب می شوند و همین طور تخریب زیستگاهها در ایران، حیاتش در معرض خطر قرار می گیرد.

    بسیاری از ایرانیان هما را یکی از گونه‌های طبیعت ایران می دانند که در منطقه البرز مرکزی پرنده ای بومی محسوب می‌شود اما دکتر منصوری معتقد است با اینکه هما در مناطقی از ایران مانند کوهستانهای زاگرس غربی و جنوب غربی و همین طور یکی از جزایر نه گانه دریاچه ارومیه زادآوری کرده اما هرگز بومی ایران محسوب نمی شود و بومی ارتفاعات آلپ در اروپای شمالی است.

    این گونه کم نظیر به گفته مقامات سازمانهای نظارتی و گروههای فعال محیط زیستی در معرض انقراض قرار دارد چرا که مشاهده آن سال به سال در مناطق مختلف کمتر شده است، با این حال بسیاری از متخصصان معتقدند وجود این نوع پرندگان در هر منطقه ای نشانه سلامت زیست محیطی آن منطقه است.

    هما پرنده ای شکاری است که بیشتر به یک شاهین عظیم شباهت دارد. طرح مشخص بدن در حال پرواز، این پرنده را از سایر پرندگان متمایز می کند. بدنی به طول یک متر یا کمی بیشتر دارد، بالهایش دراز، کم‌عرض و زاویه‌دار است و دمی بلند، لوزی شکل و تیره رنگ دارد.

    سطح پشتی، بالها و دم آن سیاه مایل به خاکستری و سرش به طور کلی نخودی رنگ است. اطراف چشم و ناحیه پس منقار سیاه رنگ است که به یک دسته موی سیاه ریش مانند در زیر منقار منتهی می‌ شود. سطح شکمی نارنجی مایل به زرد و ناحیه سینه به طور واضح نارنجی رنگ است که با بالهای تیره تضاد خاصی را نشان می‌‌دهد.

    هما از پرندگان شکاری دیگر فعال‌تر و معمولا تک‌زی است و بیشتر در کوهستانهای مرتفع و دورافتاده زندگی می‌کند و در غارهای مشرف به پرتگاه‌ها آشیانه می‌سازد. از زیستگا‌ه‌های مهم این گونه زیستی، پارک ملی لار و بمو و منطقه حفاظت شده دنا است.

    جمشید منصوری در ادامه می گوید: به دلیل وقوع جنگ در دهه های گذشته و نا امن بودن مناطق کوهستانی غرب زاگرس به خصوص در کردستان و تداوم بمباران و ایجاد سر و صداهای مهیب، هما زیستگاه خود در این مناطق از دست داده است. با این حال وضعیتش به نسبت گونه های دیگر بهتر است چون در ارتفاعات بالا و دور از خطر زندگی می کند.

    این کارشناس محیط زیست تاکید کرد: آلودگی و تخریب زیستگاهها تولید مثل هما را متوقف می کند و می تواند باعث کاهش جمعیت آن شود اگرچه به نسبت گونه های دیگر پرندگان، جمعیت کم هما دلیل بر وضعیت نگران کننده آن نیست چرا که این پرنده تک زی است و اگر برای نمونه بگوییم امسال 200 هزار مرغابی سر سبز به زیستگاه مهاجرت کرده شاید این تعداد کم باشد اما اگر بگوییم تنها 10 پرنده هما به زیستگاه مهاجرت کرده آمار مناسبی است.

    در ادبیات داستانی کهن این مرز و بوم آمده است که هرگاه پادشاهی در می‌گذشته و وارثی برای جانشینی نداشته است، مردم را در میدانی جمع می کردند و همایی را رها می‌کردند. هما بر روی سر یا شانه هر کس که می نشست آن شخص پادشاه آن سرزمین می‌شد!

    اکثر ایرانیان هما را پرنده ای افسانه‌ای و همتای ققنوس می‌دانند. پرنده‌ای که تنها در داستانها و اساطیر باستانی وجود دارد در حالی که هما این روزها هم بر فراز ارتفاعات کشور دیده می شوند اگرچه آرام آرام آسمان از پرواز رویایی و آرامشان تهی می شود.

    با این وجود زرتشتیان ایران در معدود روستاهای مناطق کویری ایران به خوبی با این پرنده آشنایی دارند. آنها بر این باورند  که هرگاه هما به سراغ جسد فردی که بر روی بلندی یا دادگاهی قرار داده شده است بیاید، آن فرد در عالم جاودان سعادتمند خواهد شد. از این رو بود که ایرانیان زرتشتی هما را مرغ سعادت می‌دانستند.

    با این همه و بر خلاف اساطیر و داستان‌ها و باورهای زیبای ایرانی، هما نوعی لاشخور با نام علمی “Gypaetus Barbatus” است. لاشخوری که تنها استخوان و مغز استخوان می‌خورد و یکی از بزرگترین جثه ها را در بین 516 گونه پرنده کنونی ایران دارد. هما در حال حاضر جزو پرندگان حمایت شده ایران است و در لیست قرمز IUCN در رده پرندگان آسیب پذیر قرار دارد.

  • حیواناتی که از انقراض نجات پیدا کرده‌اند

    خبرآنلاین نوشت:

    سازمان ملل متحد، سال 2010 را سال تنوع زیستی نام نهاده تا انسان‌ها در رفتار خود را با طبیعت و دیگر موجودات زنده روی زمین تجدید نظر کنند.
    اگر شما هم مانند جورج تنها، آخرین بازمانده لاک‌پشت‌های گالاپاگوس باشید، آن‌گاه نبود زادوولد یا شبیه‌سازی باعث انقراض نسل شما خواهد شد. به همین دلیل انسان‌ها برای حفظ گونه‌های در حال انقراض قدم برداشته‌اند. موفقیت این تلاش‌ها سبب شده که دوست‌داران محیط زیست در برابر فهرست قرمز گونه‌های در معرض خطر اتحادیه بین‌المللی حفظ طبیعت، فهرستی موسوم به فهرست آبی را ایجاد کنند که گونه‌های نجات پیدا کرده از انقراض را پوشش دهد.
    گزارش تصویری امروز خبرآنلاین به معرفی پنج گونه در معرض انقراض می‌پردازد که با تلاش دوستداران طبیعت موفق شده‌اند از انقراض نجات پیدا کنند.

    راسوی پا سیاه

    راسوی پا سیاه (Black-footed ferret)
    کم‌ترین جمیعت ثبت شده : 18 ماستلا نیگریپس Mustela nigripes یک پستاندار کوچک در آمریکای شمالی است. این حیوانات معمولا از پستانداران کوچک دیگری به نام سگ‌های چمن زار تغذیه می‌کنند. این حیوانات آسیب بسیاری به محصولات کشاورزی وارد می‌کنند و به همین دلیل آژانس‌های دولتی آمریکا برای چند دهه تلاش زیادی برای از بین بردن آن‌ها کردند که این کار باعث شد نسل این حیوانات در معرض انقراض قرار بگیرد. تا دهه 1970 / 1350 تصور می‌شد آن‌ها به طور کامل منقرض شده‌اند. سپس در سال 1981 / 1360 جمعیتی از این حیوانات در ایالت ویومینگ کشف شد. اما جمعیت آن‌ها به دلیل بیماری به سرعت شروع به کم شدن کرد تا این که در سال 1986 / 1365 تعداد آن‌ها به 18 قطعه رسید. به همین دلیل همه این حیوانات گرفته شدند و برای چند سال در اسارت پرورش پیدا کردند و در سال 1991 / 1370 دوباره به حیات وحش بازگردانده شدند. با تلاش‌های صورت گرفته از آن زمان، جمیعت این حیوانات به بیش از 200 قطعه رسیده، اما هنوز هم نسل آن‌ها در معرض انقراض است.

    سوسمار درختی آبی

    سوسمار درختی آبی (Blue iguana)
    کم‌ترین جمیعت ثبت شده : 15 عدد در حیات وحش شاید خنده‌دار باشد که یکی از گونه‌هایی که به شدت در معرض انقراض دارد، طولانی‌ترین عمر را در بین مارمورلک‌های جهان دارد. سن پیرترین گونه از این حیوانات به 67 سال نیز رسیده است. زمانی که طول آ‌ن‌ها با احتساب دم به 1.5 متر می‌رسد، این سوسمارها می‌توانند رنگ پوست خود را از خاکستری استتارشونده به آبی تهدید کننده تغییر دهند تا وجود خود را اعلام کنند. سال‌ها شکار این حیوانات توسط گربه‌ها و سگ‌های شکاری که همراه انسان‌ها به جزایر کارائیب آورده شده بودند، ادامه پیدا کرد، طوری‌که تا سال 2002 / 1381 فقط 15 قطعه از این گونه در حیات وحش باقی بماند. در تلاشی گسترده برای حفظ این حیوان که با نام برنامه احیای سوسمار آبی نام‌گذاری شده بود، صدها عدد از این سوسمارها در اسارت پرورش یافته و سپس در حیات وحش رها شدند. تا سال 2005 / 1384 فقط 25 سوسمار آبی در طبیعت وجود داشت. اما خوشبختانه این سوسمارها باهوش و وقف‌پذیر بودند و در برابر اثرات جانبی ناشی از تولید مثل از یک نژاد مقاومت نشان دادند و به همین دلیل امیدهای زیادی برای نجات نسل آن‌ها وجود دارد.

    کبوتر صورتی

    کبوتر صورتی (Pink pigeon)
    کم‌ترین جمعیت ثبت شده : 10 در جزیره موریس در اقیانوس هند، نادرترین نوع کبوتر در جهان زندگی می‌کند که Nesoenas mayeri نام دارند. با ده‌ها سال تلاش تعداد کبوترهای صورتی به بیش از 350 قطعه رسیده است. طول این کبوتر 38 سانتی‌متر است که برای کبوترها اندازه بزرگی محسوب می‌شود و رنگ‌ پرهای آن هم قابل پیش‌بینی است. مهم‌ترین مشکل این کبوترها از دست دادن محل سکونت طبیعی است که با آورده شدن میمون‌های شکاری به این جزیره، مشکل مسکن حادتر هم شد. تا سال 1990 / 1360 فقط 10 قطعه کبوتر صورتی در جهان باقی مانده بود که همه آن‌ها در درخت‌های یک بیشه کوچک لانه کرده بودند. اما با برنامه‌هایی مانند پرورش این حیوانات در اسارت، بازگرداندن محل زندگی و کنترل شکارچیان تعداد این پرندگان در حال افزایش است، در غیر این صورت نسل این پرندگان منقرض شده بود.

    سار بالی

    سار بالی (Bali starling)
    آخرین جمعیت ثبت شده : 6 بزرگ‌ترین مشکل این پرنده زیبایی آن است. به دلیل ظاهر برجسته و قابل توجه – سفید درخشان به همراه پوست آبی در اطراف چشم و نوک پرهای مشکی در بال‌ها و دم – این حیوان به شدت در تجارت پرندگان قفسی محبوبیت پیدا کرد و به یکی از اهداف شکارچیان غیر قانونی بدل شد. Leucopsar rothschildi فقط در جزیره بالی در اندونزی زندگی می‌کند. در سال 1990 / 1369 جمعیت آن تا 15 قطعه پایین آمد و سپس با تلاش‌های صورت گرفته تعداد آن‌ها به 50 قطعه رسید. اما باز هم به دلیل شکار غیرمجاز در سال 2001 / 1380 فقط 6 قطعه از این حیوانات در حیات وحش باقی ماندند. با پروش این حیوانات در اسارت تا سال 2008 / 1387 تعداد جمعیت وحشی این حیوانات به 106 پرنده بالغ و 39 پرنده جوان رسید. ارزیابی‌های سال گذشته نشان می‌دهد جمعیت این پرنده بار دیگر در حال کم شدن است.

    پِدِر گالِکسیاس

    پِدِر گالِکسیاس (Pedder galaxias)
    آخرین جمیعت ثبت شده : در طبیعت منقرض شده و پرورش آن در اسارت ادامه دارد در سال 1972 / 1351 با وجود اعتراضات و شکایت‌های فراوان، دریاچه پدر در تاسمانی استرالیا به دلیل ساخت یک سد و نیروگاه برق‌آبی به طور کل به زیر آب رفت. یکی از خسارت‌های ساخت این سد انقراض ماهی‌هایی با ظاهر خال‌دار است. آخرین بار این ماهی در سال 1996 / 1375 دیده شد و این تصور می‌رفت که جمعیت این ماهی به طور کامل محو شده و از بین رفته است. اما خوشبختانه تا زمان اتفاق افتادن این رویداد، تعدادی از این ماهی‌ها از خطر انقراض نجات پیدا کرده بودند. تعدادی از این حیوانات در اسارت پرورش یافت و سپس در دو دریاچه نزدیک رها شدند. جمیعت این ماهی‌ها در دریاچه ابرون که برای اولین بار در سال 1992 / 1371 در آن رها شدند، در حال افزایش است. گروه دوم که در سد Strathgordon رها شده‌اند نیز نجات پیدا کرده‌اند، اما تاکنون موفقتی برای تولیدمثل نداشته‌اند.
  • کشف ميموني که دائم عطسه مي‌کند

    تابناک نوشت:

    گونه اي جديد از ميمون در جنگل هاي شمال برمه پيدا شده است. اين جانور، به خاطر شکل صورتش گرفتار مشکلي است که زندگي را براي او سخت کرده است.
    به گزارش جام جم انلاین به نقل از بی بی سی پس از آن که اوايل امسال شکارچيان محلي گزارش کردند که در اين منطقه جانوري را ديده اند که قبلا نديده بودند، دانشمندان کشف کردند که اين جانور گونه اي از ميمون است که تا حال ثبت نشده بود.

    آنچه در باره اين ميمون دم دراز سياه با گوش هاي سفيد عجيب است، شکل بيني سر بالاي اوست.
    بيني اين ميمون چنان به طرف بالا قرار گرفته که سوراخ هاي آن نيز کاملا رو به بالا و مشهود است.
    اين شکل بيني به اين معني است که وقتي باران مي آيد قطرات آب مستقيم وارد سوراخ هاي بيني ميمون مي شود و جانور شروع مي کند به عطسه کردن و آن هم بدون وقفه.
    ساکنان محلي که در نزديکي محيط زيست اين ميمون در استان کاچين زندگي مي کنند، مي گويند عطسه هاي او باعث مي شود خيلي راحت در فصل بارندگي رد آن گرفته شود.
    نام رسمي و علمي اين ميمون “راينو پيته کوس استرايکري” است اما به زبان محلي “ميموني با چهره اي از خود راضي” خوانده مي شود.
    گزارش شده که اين ميمون براي اين که عطسه نکند روزهاي متوالي سرش را بين دو پاي خود مي گذارد و مي نشيند.
    بنا به تخمين دانشمندان احتمالا اين گونه از ميمون به شدت رو به انقراض است و از جمعيت آن فقط سيصد و سي عدد به جاي مانده است که در ناحيه اي کوچک در اطراف رودخانه “ماو” زندگي مي کنند.
    به گفته دانشمندان محيط زيست اين ميمون به دليل قطع درختان جنگي و جاده و سد سازي توسط شرکت هاي چيني در حال از بين رفتن است.