دسته: حیوانات در خطر انقراض

دیده بان حقوق حیوانات: رییس پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی گفت: بهره گیری از ظرفیت‌های ژنی “کوشکی” و “دلبر” در دستور کار قرار دارد.

هومن جوکار در گفت و گو با ایسنا در پاسخ به این سوال که آیا تکثیرنسل دو یوزپلنگ در قفس ( کوشکی و دلبر ) که یکی در زیستگاه میان دشت خراسان شمالی و دیگری در زیستگاه سمنان قرار دارند، امکان پذیر خواهد بود، اظهار کرد: به اعتقاد بنده این امر موفقیت آمیز نخواهد بود.

وی با بیان اینکه هنوز در دنیا تکثیر یوزپلنگ در قفس تجربه نشده است، تصریح کرد: بنده نمی توانم بگویم که این کار غیرممکن است اما برای این نوع تکثیر با دشواری های زیادی روبرو هستیم.

رییس پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی توضیح داد: آن چه که واضح است این است که یوزپلنگ باید در طبیعت با مادر خود راه برود، تا شیوه های زندگی و شکار در طبیعت را از مادر خود بیاموزد و اگر تکثیر در قفس انجام شود ما یوزپلنگ هایی را نخواهیم داشت که در طبیعت زندگی و شکار را یاد گرفته باشند بلکه ما توله یوزهایی را خواهیم داشت که زندگی در طبیعت را یاد نگرفته اند و با طبیعت آشنا نیستند و به احتمال زیاد بقا هم نخواهند داشت.

جوکار با بیان اینکه استفاده از ظرفیت های موجود این دویوزپلنگ یکی از راهکارهایی است که می توان از آن بهره برد، تاکید کرد: بهره گیری از ظرفیت آموزشی و پژوهشی بر روی این دو یوز و همچنین ذخیره سازی ژن آنها برای آینده در دستورکار سازمان حفاظت محیط زیست کشور قرار دارد

دیده بان حقوق حیوانات: با حضور اعضای انجمن ملی و محیط بانان برتر حفاظت ازیوزپلنگ ایرانی از فعالان حوزه حفاظت از این گونه درمشهد تجلیل به عمل آمد.

به گزارش روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان رضوی،روز گذشته با حضور اعضای انجمن حفاظت از یوزپلنگ ایرانی ، محیط بانان برتر دراین حوزه و سازمانهای مردم نهاد زیست محیطی استان، نشستی به منظور تبادل نظر و هم اندیشی درخصوص ارتقاء وضعیت حفاظتی این گونه ارزشمند  و تجلیل از فعالان موضوع ،درسالن همایش حفاظت محیط زیست استان برگزار شد.

معاون پروژه ملی یوز پلنگ آسیایی در جمع محیط بانان برتر و موثر در این پروژه طی سخنانی عنوان داشت :نخستین بار پروژه های ردیابی یوز از خراسان بزرگ آغاز شد و این استان به عنوان یکی از مناطق یوز خیز همواره مورد توجه بوده است .

رجبعلی کارگر ادامه داد :پس از تقاضای حفاظت محیط زیست استان درخصوص توسعه شناسایی و ردیابی این گونه، این انجمن آمادگی خود را برای تحویل دوربین و تجهیزات لازمه و برگزاری کارگاه های آموزشی جهت زنده گیری پلنگ و…اعلام کرده است .

 وی درادامه درخصوص جمعیت یوز  و وضعیت کنونی این گونه گفت: بر اساس اسناد و شواهد ثبت شده انجمن ، از 62 سال قبل درکشورهایی که مدعی حضور این گونه بودند ، به جز ایران هیچ شاهدی مبنی بر حضور آن در خارج از کشور به ثبت نرسیده است و گزارشی دراین باره دریافت نشده ،هرچند احتمال حضور آن در کشورهای همسایه همچون ترکمنستان وجود دارد و لیکن آنگونه که باید در بحث تحقیق برای به ثبت رساندن حضور آن کاری توسط متولیان موضوع در آن کشورها صورت نگرفته است.

کارگر از دوازده سال تحقیق مداوم بر روی اثبات حضور یوز پلنگ درایران سخن گفت و افزود حاصل این تحقیقات برداشت 1200 تصویر از یوز بوده که بر این اساس حضور 50 قلاده یوز به ثبت رسیده است.هرچند این موضوع بنا بر امکانات محدود موجود صورت گرفته و قطعا شمار این گونه فراتر از تعداد به ثبت رسیده است.

وی ادامه داد :در وسعت شش میلیون هکتاری که درقالب ده زیستگاه واقع در شش شش استان کشور و  معادل یک سوم کل زیستگاههای کشور است، تنها 107کارشناس این انجمن نظارت میکنند و بر اساس سرشمار های صورت گرفته 50 قلاده تنها در یک میلیون هکتار از وسعت یاد شده به ثبت رسیده است.

وی همچنین از مشاهدات سه ماهه اخیر دراین خصوص سخن گفت و وجودیک قلاده ماده یوز به همراه چهار توله  یک ساله را که تا کنون در هیج کجای دنیا به ثبت نرسیده است گواهی بر این ادعا برشمرد که منطقه یوز خیز میاندشت  و توران از جمله زیستگاه های غنی از طعمه  و مستعد زیست یوزپلنگ است.

کارگر گفت:درعین حال این گونه همچنان درمعرض تهدید و خطر انقراض است و انجمن یوز ، این گونه را به منظور تأمین خسارات وارده به اتلاف گونه و تخریب زیستگاه آن تحت  پوشش بیمه درآورده است همچنین دامداران نیز به منظور تأمین خسارات محتمله یوز به دامهای دراختیارشان تحت پوشش بیمه  قرار گرفته اند.

کارگر از اثر بخش بودن کارگاه های آموزشی برگزار شده جهت بومیان مناطق سخن گفت و از همراهی سازمانهای مردم نهاد زیست محیطی دراین خصوص تقدیر و تشکر کرد.

گفتنی است درادامه این نشست از فعالیت های سازمانهای مردم نهاد زیست محیطی خراسان و نیز انجمن علمی دانشکده محیط زیست و منابع طبیعی دانشگاه فردوسی مشهد بواسطه برگزاری کارگاه آموزشی، برپایی نمایشگاه و ارتقاء سطح معلومات کودکان در خصوص اهمیت حفظ گونه ارزشمند یوز پلنگ ایرانی تجلیل شد.

دیده بان حقوق حیوانات: / سعیده احسانی راد*: مقصد ما منطقه حفاظت شده میاندشت در استان خراسان شمالی زیستگاه یوزپلنگ ایرانی است. ماشین‌ها در مسیر خاکی کویر تقلا می‌کنند و گرد و خاک کویر را به خورد ما می‌دهند. چشم‌ها فقط به رنگ خاکی که بر برهوت کویر نشسته زل زده‌اند؛ نه آبادی‌ای می‌بینی و نه حتی جنبنده‌ای! تا چشم کار می‌کند، خاک است و کویر … تنها صدای این برهوت، صدای موتور ماشین‌هایی است که کویر را زیر چرخ‌های شان له می‌کنند و به جلو می‌روند. تصویر فنس‌ها و همچنین شبحی دور از برج و باروی سفید رنگی که بالای تپه‌ای آن دورها (پاسگاه محیط زیست محل زندگی آقای کوشکی) جا خوش کرده، خبر می‌دهند که کویرپیمایی 2ساعته ما رو به پایان است. شوق دیدار «کوشکی»،  پسر شش ساله‌ای را داریم که حرف و حدیث‌های زیادی از عشق دور افتاده‌اش«دلبر» در سرزمین توران در استان سمنان،  ورد زبان‌هاست، و گمان می‌رود روزی داستان این دو یوز مشکل پسند و خجالتی وارد ادبیات ایران شود. بگذریم از لحظات نخست رسیدن به مقصد و استقبال میزبان‌ها و باقی قضایا… خلاصه چشم‌مان به دیدارش روشن می‌شود!.
روی دوتا پاهایش نشسته؛ در سکناتش نشانی از افسردگی و در نگاه و ته چشمان قرمز رنگش،هیچ اثری از ترس دیده نمی‌شود. هیچ حدسی از نگاه‌های خیره‌اش به آدم‌هایی که با بی‌مهری او را از طبیعت بریده و زندگی در شرایط نیمه اسارت را نصیبش کرده‌اند، نمی‌توان زد. آقای کوشکی حتی اگر دلش هم بخواهد، نمی‌تواند پا از فنس بیرون گذارد و مانند حیات وحش منطقه میاندشت، کویر و تپه ماهورها را با سرعت بالایش بدود و خودش شکارش را انتخاب کند؛ نه این که خرگوشی را که محیط‌بانان برایش می‌اندازند و گوشت‌هایی را که زیر ساطور قصابان تکه تکه شده، با دندان‌های تیز و برنده‌اش بدرد و بخورد.
برای آقای کوشکی خرگوش می‌اندازند تا شکارش را به نمایش بگذارند. او حالا سوژه عکس و گزارش آدم‌هایی است که آسه آسه دنبال او قدم برمی‌دارند و دلبری‌هایش را سر می‌کشند. کوشکی حرکات مختلفی مثل کش وقوس دادن به بدن و راه رفتن و دویدن و ایستادن روی پاها و نشستن و خیره شدن و پنهان شدن در لابه لای بوته‌ها و… همه را در برابر نگاه‌های خریدار به نمایش می‌گذارد. لابد در پس ذهن خود می‌خواهد فرمانروایی بی‌چون و چرایش برقلمرو خود- که متعلق به زیستگاه یوز ایرانی است- را با وجود شرایط نیمه اسارت، به رخ بکشد.
مرتضی اسلامی ‌رئیس انجمن یوزپلنگ ایرانی در جریان کارگاه آموزشی که با حمایت مالی مؤسسه ایران برای آشنایی با شرایط زندگی یوزپلنگ آسیایی در میاندشت برگزار شد بحث تکثیر در شرایط نیمه اسارت در محدوده فنس کشی میاندشت را مربوط به سال87  می‌داند که بنا  بود علاوه بر دو یوز نر و ماده  طعمه‌ها نیز در محل زندگی آنها  تکثیر و رهاسازی شوند که متأسفانه بخاطر تغییرات مدیریتی و تکمیل نشدن بودجه این اتفاق صورت نگرفت و جدایی بین دو یوز که زندگی‌شان در شرایط نیمه اسارت در حال گذر است به درازا کشید.
اسلامی ‌محدوده فنس کشی برای زندگی این دو یوزپلنگ را که هزینه زیادی برای آن صرف شد 200هکتار بیان کرد که در حال حاضر بسیاری از این فنس کشی‌ها بی استفاده رها و تخریب شده و فقط 11هکتار آن برای نگهداری کوشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
رئیس انجمن یوزپلنگ ایرانی مدت زندگی کوشکی در میاندشت را 7سال می‌داند و معتقد است منطقی نیست جدایی این دو یوز طولانی شود و به سن پیری برسند و زایشی بین شان اتفاق نیفتد و بمیرند، هر چند تکثیر در اسارت، راهکار حفاظتی مؤثری برای گوشتخواران نیست اما این دویوز به واسطه شکار شدن پدر و مادرشان مهارت زندگی و شکار در طبیعت را نیاموخته‌اند و دیگر جزو آمار حیات وحش به حساب نمی‌آیند.
حاشیه مرکزی کویر ایران زیستگاه باقی‌مانده از یوزآسیایی
یوزپلنگ از جمله گونه‌های در حال انقراض در دنیاست که فقط می‌توان باقی مانده جمعیت کم یوزها را در قاره آسیا و آفریقا دید. رئیس انجمنیوزپلنگ ایرانی، جمعیت یوزپلنگ را با توجه به گزارش‌های صندوق حفاظت از یوزپلنگ در آفریقا بین 9 تا 12هزار یوز بیان می‌کند که در 26کشور این قاره  زندگی می‌کنند، درآسیا جمعیت یوز به 100می‌رسد که 30 قلاده آن در منطقه خوش ییلاق شاهرود زندگی می‌کنند.
اسلامی‌، جمعیت قطعی یوز آسیایی را که براساس پژوهش‌های سه ساله انجمن از سال 90 تا 92صورت گرفته، بین 40 تا 70 بیان می‌کند که این تحقیقات در زیستگاه قطعی و منتخب یوز در 5 منطقه صورت گرفته است.
در حال حاضر پراکندگی یوز آسیایی به حواشی مرکزی کویر ایران محدود شده که شامل استان‌های یزد، خراسان شمالی، رضوی و جنوبی، سمنان،کرمان و اصفهان بوده که به عنوان آخرین پناهگاه‌های یوزایرانی در حال تخریب هستند.
انجمن یوزپلنگ آسیایی برای تدوین شناسنامه تصویری برای هر یوز دوربین‌های الکترونیکی  در زیستگاه‌های یوز مستقر کرده است. اسلامی ‌تک درخت‌ها در مناطق باز، رودخانه‌ها و خط رأس‌ها را محل تردد یوزها برای جانمایی دوربین‌ها و عکس گرفتن از آنها بیان می‌کند، خال‌های روی بدن یوزها بهترین نشانه‌ها برای شناسایی آنهاست زیرا خال‌های بدن یوز مثل اثر انگشت انسان‌ها منحصر به فرد است و همسان نیست. کارت‌های شناسایی یوزها نشان می‌دهد که یوزها در ایران مهاجرت‌های وسیعی دارند و بین مناطق جابه جا می‌شوند، همین جابه جایی آمار گرفتن از تعداد یوزها را دچار اشکال می‌کند زیرا ممکن است یک یوز در سال چند مسیر طولانی را طی کند و محیط‌بانان در شمارش آنها اشتباه کنند.
جاده‌ها در کمین سریع‌ترین دونده گوشتخوار جهان
از یوزپلنگ‌ها به عنوان سریع‌ترین موجودات روی زمین نام می‌برند که می‌توانند در عرض سه ثانیه سرعت خود را به 100کیلومتر در ساعت برسانند. رنگ بدن زرد کم رنگ با خال‌های کوچک سیاه و گرد و خط اشکی که از گوشه چشم تا گوشه لب آنها امتداد یافته این حیوان را از  پلنگ و ببر متفاوت می‌کند.
رئیس انجمن یوزپلنگ آسیایی تغییرات اقلیمی، خشکسالی، تعارضات انسانی و ساخت و ساز در حاشیه زیستگاه‌های یوز و کمبود نیروی حفاظتی را از عوامل تهدیدکننده زندگی یوز ایرانی می‌داند. به عنوان مثال در منطقه میاندشت منابع آبی محدود یوزها توسط شترها در حال تخریب بود که انجمن یوز با کشیدن حصار فلزی و مانع شدن از حضور شترها آبشخورهای حیوانات مختلف در منطقه حفاظت شده میاندشت را از خطر نابودی نجات داد.
اسلامی ‌محل زندگی یوز ایرانی را روی خط اورانیوم در مناطق مختلف بیان می‌کند که باعث شده ساخت معدن برای اکتشاف و جاده سازی برای دسترسی به معادن جمعیت یوزها را در زیستگاه‌های‌شان کاهش دهد که این اقدامات اعتراضات فراوان از سوی انجمن‌های محیط زیست را در پی داشت تا این زیستگاه‌ها از خطر نابودی رهایی یابد. این اتفاق خوشبختانه در منطقه بافق با موفقیت همراه بود و جاده سازی متوقف شد.
اسلامی‌ به تلفات یوزها در جاده‌ها اشاره می‌کند که در دهه 80  تلف شدن 27یوزپلنگ در جاده‌ها به ثبت رسید  40درصد تلفات یوز پلنگ دردهه 80 فقط به واسطه تلفات جاده‌ای بوده که نشان می‌دهد سهم جاده‌ها در کشته شدن یوزپلنگ‌ها بیشتر از عوامل دیگر  بوده است.
اما چه راهکاری برای کاهش تلفات یوزها در جاده‌ها وجود دارد، اسلامی ‌تابلوهای هشدار دهنده در زیستگاه‌های یوز را برای هشدار استاندارد نمی‌داند، ساخت روگذرها، زیرگذرها، آبگذرها و فنس کشی مستلزم هزینه زیاد است.
رئیس انجمن یوزپلنگ ایرانی به ابتکارات کشورهای دیگر برای حفاظت از یوزها در حاشیه جاده‌ها اشاره می‌کند که در کانادا فنس کشی کنار جاده‌ها توانسته تا  92درصد تلفات را کاهش دهد، آنها از سنسورها و جانمایی چراغ قرمز برای کاهش تلفات در جاده‌ها بهره بردند. به عنوان مثال در بحث سنسورها وقتی اتومبیل در حال حرکت است سنسورها صدا را به گوش حیوانات انعکاس می‌دهد که آن صدا برای آدم‌ها قابل تشخیص نیست و هشداری است برای اینکه این حیوانات از جاده عبور نکنند.
اسلامی‌ به نبود محدودیت سرعت در محل تردد یوزها اشاره می‌کند که در روز بیشتر تصادفات حیوانات به علت تشخیص ندادن فاصله جانبی است و در شب نیز چراغ ماشین‌ها حیوانات را به کشتن می‌دهد پیشنهادی در قالب بسته کارشناسی از سوی انجمن برای کاهش تلفات جاده‌ای به  سازمان محیط زیست داده شد تا با  تشکیل کارگروهی با مشارکت معاونت حفاظت از محیط زیست، وزارت راه و شهرسازی، پلیس راهنمایی و رانندگی این طرح کارشناسی به صورت پایلوت به اجرا درآید که این طرح به صورت آزمایشی در پارک ملی گلستان و کالمند بهادران در حال اجرا است که در صورت موفق بودن به دیگر مناطق تسری پیدا می‌کند.
پایین بودن اقدامات حفاظتی از استانداردهای جهانی
مساحت زیستگاه‌های یوزپلنگ ایرانی در 7 استان شش و نیم میلیون هکتار است. به گفته اسلامی برای نیروهای حفاظتی در جهان استانداردی وجود دارد که براساس  آن به ازای هر 2هزار هکتار عرصه خشکی یا هر هزار هکتار عرصه تالابی، یک محیط بان باید وجود داشته باشد که در ایران  برای این مساحت جدا از مناطق آزاد حداکثر یک محیط‌بان وجود دارد؛ یعنی هر 64 هزار هکتار یک محیط‌بان که این 32 برابر کمتر از استانداردهای جهانی است. رئیس انجمن یوزپلنگ ایرانی به سفر یکی از کارشناسان محیط‌زیست آفریقایی به منطقه نای بندان اشاره می‌کند که این کارشناس اذعان کرد که اگر ما چنین منطقه حفاظت شده‌ای را داشتیم حداقل 50 محیط‌بان مسلح را برای حفاظت از آنجا به کار می‌گرفتیم در صورتی که الان در نای بندان 5محیط بان وجود دارد که فقط یک نفر از آنها مسلح است.
  به صفر رسیدن تلفات یوز در میاندشت
انجمن یوزپلنگ آسیایی برای حفاظت از یوز ایرانی به  کارهای پژوهشی در قسمت امن پارک ملی ضامن آهو در منطقه حفاظت شده میاندشت در یک مقطع 10ساله پرداخت و با کاشت دوربین‌های طلایی به برآورد جمعیت دقیق از یوزها رسید و این انجمن با آموزش چوپانان و دامداران در شناخت یوز تلفات یوزها را در این منطقه به صفر رساند. نمونه عینی آن مشاهده یوز در منطقه سرخ چشمه بود که مردم از آن عکس گرفتند و آن را به محیط زیست ارسال کردند در حالی که در گذشته آنچه به محیط‌زیست می‌رسید فقط لاشه یوزها بود!
اسلامی ‌بعد مسافت و مساحت را معیاری مهم برای حفاظت از یوز می‌داند که به جز منطقه توران تمام زیستگاه‌های یوز مساحت کوچکی دارند؛ کم بودن جمیعت یوز می‌طلبد تا سیاست حفاظت تغییر یابد و یوزها به صورت شبکه‌ای در منطقه  حفاظت شده کوچک یا بزرگ زندگی کنند.
جای خالی تورهای اختصاصی حیات وحش
می‌توان کارگاه آموزشی آشنایی با یوز برای خبرنگاران رسانه‌ها را نمونه‌ای از تورهای اختصاصی حیات وحش دانست. محمد گائینی مسئول تورهای حیات وحش انجمن یوز آسیایی برپایی تورهای اختصاصی حیات وحش را پراکنده و موردی می‌داند که  مؤسسات فعال در زمینه محیط‌زیست اجرا می‌کنند. او تورهای اختصاصی حیات وحش را بسیار خوب می‌داند و می‌گوید، مثلاً روستای سرخ چشمه نزدیک پاسگاه محیط‌زیست میاندشت قابلیت تورهای بوم گردی را دارد که می‌تواند با اقامت شبانه هرماه برگزار شود. یوز بهترین بهانه است تا مردم را به روستاهای بکر کویری بکشاند که از آلودگی‌های صوتی و نوری دور هستند.
خیلی از گردشگران دنبال چنین مکان‌هایی هستند. هتل و امکانات لوکس برای شان مهم نیست. می‌خواهند جایی بروند که مثلاً از قنات آب بیاورند و هر سختی را تحمل کنند و زندگی ساده گذشته را بی‌هیچ تجملی تجربه کنند.
گائینی معتقد است برپایی تورهای حیات وحش و طبیعت گردی  با محوریت کویر باید به صورت مرتب برگزار شود و برای آن تورهای سالانه تعریف کرد. دوری از تهران نباید بهانه‌ای برای فراموشی تورهای حیات وحش شود.
خداحافظی از آقای کوشکی
تصور  از یوزهای  ایرانی که در شرایط نیمه اسارت در توران و میاندشت به سر می‌برند فقط به شنیده‌ها محدود شده بود حتی عکس‌ها حس زندگی در جایی را که متعلق به یوز ایرانی است، به خوبی انتقال نمی‌داد اما وقتی آقای کوشکی را در میاندشت در همنشینی با حیوانات دیگر از پشت فنس‌ها دیدیم یک سؤال برای همه به وجود آمد:«آیا کوشکی و دلبر می‌توانند دور از زیستگاه‌های شان در پردیسان به سلامت  زندگی‌شان را ادامه دهند؟» به اعتقاد رئیس انجمن یوز آسیایی، آوردن کوشکی و دلبر به پردیسان با «اگر» بزرگی همراه است و میزان موفقیتش اصلاً معلوم نیست. تهران امکانات خوبی برای دامپزشکی و همچنین مونیتورینگ پیشرفته‌ای دارد اما امنیت نگهبانی در پردیسان همراه با ریسک است. تا به حال این دو یوز به واسطه دوری از مرکز از  تنش‌ها و تصمیم گیری‌های عجولانه به دور بوده‌اند لازم است برای تصمیم‌گیری در محیط‌زیست افراد در جایگاه‌های مختلف شرایط و عواقب انتقال این دو یوز را سنجیده و بهترین تصمیم را در فضایی به دور از حاشیه بگیرند. پردیسان شاید اجرایی‌ترین راه باشد اما بهترین گزینه نیست.  اسلامی‌ درباره نگهداری کوشکی و دلبر در میاندشت می‌گوید: خراسان شمالی خیلی مدعی است که بتواند کوشکی را نگه دارد اما این امر نیازمند تأمین زیرساخت‌هاست مثل تجهیز مراکز دامپزشکی استان و حضور مستمر دامپزشک متخصص و افزایش نیروهای حفاظتی. در منطقه‌ای که کوشکی زندگی می‌کند دو نگهبان به صورت شبانه روز حضور دارند که اگر دلبر اضافه شود نیاز به نیروی حفاظتی بیشتر است و هزینه جدی را می‌طلبد. رئیس انجمن یوز آسیایی در آخر می‌گوید: ترجیح ما این است که با کمک به استان، دلبر و کوشکی به تهران نیایند که البته باز هم توانایی استان برای تأمین هزینه‌ها و زیرساخت‌ها با اما و اگر همراه است؛ که اگر استان در نهایت نتواند از پس کار برآید، گزینه‌ای بهتر از پردیسان وجود ندارد.

* روزنامه ایران

دیده بان حقوق حیوانات:  اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) به منظور تکمیل تلاش‌ها برای حفاظت از ببرها با «انجمن جهانی ببرها» یادداشت همکاری امضا کرد.

به گزارش ایسنا،‌ انجمن جهانی ببرها (GTF) یک ارگان بین‌دولتی و متعهد به نجات ببرهای وحشی از خطر انقراض است. امضای این سند همکاری به دنبال اهمیت فوق‌العاده مسئله انقراض منطقه‌ای ببرها در آسیای میانه، اندونزی و همچنین بخش‌های وسیعی از چین انجام می‌شود. ضمن اینکه بسیاری از جمعیت‌های باقیمانده نیز به حدی کوچک هستند که توانایی حفظ بقای خود را در حیات وحش ندارند.

ماهیت سند همکاری IUCN-GTF، افزایش همکاری و مشارکت طرفین در کشورهای زیستگاه ببرها (TRC) شامل بنگلادش، بوتان، کامبوج، چین، هند، اندونزی، لائوس، مالزی، میانمار، نپال، روسیه، ‌تایلند و ویتنام است.

به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN)، این سند همکاری در آستانه دومین اجلاس ارزیابی دوباره نحوه اجرای برنامه جهانی احیاء ببرها (GTRP) که از 13 تا 16 دسامبر در «داکا»، پایتخت بنگلادش برگزار می‌شود به امضا خواهد رسید. همکاری مشترک IUCN-GTF شماری از سهامداران، منابع بسیج شده، کارشناسان و متخصصان سراسر آسیا را گردهم خواهد آورد.

دیده بان حقوق حیوانات:  دشواری در اجرای برنامه‌های حفاظت از «مارخور»های بومی شمال پاکستان، مسئولان این کشور را بر آن داشته تا به برنامه‌های کمکی مبتنی بر همکار‌های محلی متوسل شوند.

به گزارش ایسنا حفاظت از «مارخور»ها که یک گونه در معرض خطر و بزرگ جثه بزهای کوهی هستند دشواری‌ها و پیچیدگی‌های جغرافیایی خاصی دارد که این امر باعث شده مسئولان برنامه حفاظت از مارخورها تنها راه موثر برای حفاظت از این گونه را همکاری مردم محلی بدانند.

بنابر اعلام مسئولان حفاظت از گونه‌ها در پاکستان، منطقه «گلگت – بلتستان» در شمال پاکستان یک منطقه حیاتی برای شکار و منبع اصلی آب آشامیدنی صدها میلیون نفر از ساکنان محروم پاکستان محسوب می‌شود. این منطقه مهمترین بخش عبوری رودخانه ایندوس (سند) به شمار می‌رود لذا حفاظت و مدیریت منابع طبیعیِ آن، بازتاب‌های مهمی در سراسر این کشور و منطقه به همراه خواهد داشت. این منطقه همچنین همیشه متاثر از ناآرامی‌ها و درگیری‌ها بوده است.

«پیتر زالر»، قائم مقام اجرایی انجمن حفاظت از حیات وحش آسیا (WCS) می‌گوید: قابلیت ایجاد سازمان‌های مدیریتی مردمی و پس از آن متصل کردن آنها با بدنه‌های دولتی ملی و استانی برای ایجاد پیوندهای قوتی‌تر میان دولت و جوامع محلی حیاتی است.

به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN)، برخلاف بسیاری از موضوعات دیگر، مسئله حفاظت از طبیعت در پاکستان نظیر حفاظت از حیات وحش، آب، خاک و جنگل‌ها در شمال پاکستان ارزش‌های مشترک فرهنگی و سیاسی دارد و زندگی و معیشت مردم محلی آنجا به این منابع وابسته است. در نتیجه اقدام به فعالیت مشترک برای یافتن راه حل و دستیابی به پیمان مشترک، سبب یافتن ارزش‌های مشترک می‌شود که گروه‌ها و جوامع مختلف را با هم متحد خواهد کرد.

اگرچه در این برنامه بر حفاظت از منابع طبیعی تمرکز شده اما تیم حاضر در اجرای این برنامه ارتباطات حیاتی را در میان و داخل جوامع ایجاد کرده‌اند که می‌تواند زمینه‌ساز یک انجمن مطمئن برای دستیابی به راه‌حل‌های مشترک و در نتیجه ترویج درک مشترک و رویکرد مثبت شود.