دیده بان حقوق حیوانات: دشواری در اجرای برنامه‌های حفاظت از «مارخور»های بومی شمال پاکستان، مسئولان این کشور را بر آن داشته تا به برنامه‌های کمکی مبتنی بر همکار‌های محلی متوسل شوند.
به گزارش ایسنا حفاظت از «مارخور»ها که یک گونه در معرض خطر و بزرگ جثه بزهای کوهی هستند دشواری‌ها و پیچیدگی‌های جغرافیایی خاصی دارد که این امر باعث شده مسئولان برنامه حفاظت از مارخورها تنها راه موثر برای حفاظت از این گونه را همکاری مردم محلی بدانند.
بنابر اعلام مسئولان حفاظت از گونه‌ها در پاکستان، منطقه «گلگت – بلتستان» در شمال پاکستان یک منطقه حیاتی برای شکار و منبع اصلی آب آشامیدنی صدها میلیون نفر از ساکنان محروم پاکستان محسوب می‌شود. این منطقه مهمترین بخش عبوری رودخانه ایندوس (سند) به شمار می‌رود لذا حفاظت و مدیریت منابع طبیعیِ آن، بازتاب‌های مهمی در سراسر این کشور و منطقه به همراه خواهد داشت. این منطقه همچنین همیشه متاثر از ناآرامی‌ها و درگیری‌ها بوده است.
«پیتر زالر»، قائم مقام اجرایی انجمن حفاظت از حیات وحش آسیا (WCS) می‌گوید: قابلیت ایجاد سازمان‌های مدیریتی مردمی و پس از آن متصل کردن آنها با بدنه‌های دولتی ملی و استانی برای ایجاد پیوندهای قوتی‌تر میان دولت و جوامع محلی حیاتی است.
به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN)، برخلاف بسیاری از موضوعات دیگر، مسئله حفاظت از طبیعت در پاکستان نظیر حفاظت از حیات وحش، آب، خاک و جنگل‌ها در شمال پاکستان ارزش‌های مشترک فرهنگی و سیاسی دارد و زندگی و معیشت مردم محلی آنجا به این منابع وابسته است. در نتیجه اقدام به فعالیت مشترک برای یافتن راه حل و دستیابی به پیمان مشترک، سبب یافتن ارزش‌های مشترک می‌شود که گروه‌ها و جوامع مختلف را با هم متحد خواهد کرد.
اگرچه در این برنامه بر حفاظت از منابع طبیعی تمرکز شده اما تیم حاضر در اجرای این برنامه ارتباطات حیاتی را در میان و داخل جوامع ایجاد کرده‌اند که می‌تواند زمینه‌ساز یک انجمن مطمئن برای دستیابی به راه‌حل‌های مشترک و در نتیجه ترویج درک مشترک و رویکرد مثبت شود.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.