دیده بان حقوق حیوانات: تالاب سرخرود واقع در منطقه وزرامحله از سال ۱۳۸۶ میزبان زمستانی هزاران قوی مهاجر است .این پرندگان مهاجر با پیمودن بیش از ۵ هزار کیلومتر از نواحی سردسیر برای گذراندن زمستانی آرام به این منطقه می‌آیند.منطقه سرخرود در حدفاصل بین شهرستان فریدونکنار و محمودآباد مازندران واقع شده است.
نرگس روحانی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: بازدیدهای مکرر انجمن حمایت از حیوانات از قوهای مهاجر منطقه سرخرود نشان می دهد تعدادی از قوهای تلف شده در این منطقه به نوعی ویروس آلوده هستند.
به گفته وی، برای تعیین نوع ویروس از لاشه قوهای تلف شده در منطقه نمونه برداری و به دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران انتقال داده شد و بر اساس نظر متخصصان و اعضای هیئت علمی این دانشکده آلودگی قوها به ویروس قطعی است.
تعیین نوع ویروس توسط آزمایشگاه سازمان دامپزشکی تا پایان هفته
روحانی اظهار داشت: تعیین نوع این ویروس منوط به بررسیهای تکمیلی آزمایشگاه سازمان داپزشکی است که قرار است تا پایان این هفته توسط این آزمایشگاه اعلام شود.
ویروس قطعا آنفلوانزای مرغی نیست
عضو انجمن حمایت از حیوانات تصریح کرد: بر اساس بررسیهای انجمن حواشی این منطقه تا شعاع حدود 5 کیلومتری هیچ مرغداری وجود ندارد و بر اساس آزمایشهای ابتدایی سازمان دامپزشکی این ویروس از نوع آنفلوانزای مرغی نیست.
ویروس از نوع ویروسهای مشترک بین انسان و دام است
وی افزود: بررسیهای مقدماتی نشان می دهد که این ویروس حتما از نوع ویروسهای مشترک بین انسان و حیوان است بنابراین احتمال انتقال آن به انسان وجود دارد.
روحانی با بیان اینکه قوها به ویژه قوهای جوان از پرندگان بسیار حساس نسبت به ویروسها هستند احتمال اپیدمی شدن این ویروس را در بین سایر پرندگان منطقه مانند مرغابی سانان، غازها و درناها ضعیف دانست و گفت: البته بازهم تا زمان مشخص شدن نوع دقیق ویروس چیزی معلوم نیست و امکان دارد این ویروس از نوعی باشد که سایر پرندگان را نیز درگیر کند. اما تا کنون این آلودگی در میان سایر پرندگان منطقه دیده نشده است.
تلفات قوهای سرخرود بر اثر کمبود غذا نیست/احتمالا ویروس عامل تلفات
عضو انجمن حمایت از حیوانات تصریح کرد: سالهای گذشته همواره شامل تلفات گسترده قوهای مهاجر در این منطقه بودیم اما هرگز از قوهای تلف شده نمونه برداری نشده بود و تصور می شد که این قوها در اثر کمبود غذا و یا بیماریهای انگلی که در میان پرندگان رایج است تلف می شدند. اما امسال برای نخستین بار نمونه بردای، کالبدشکافی و آزمایش نمونه ها توسط دامپزشکی در حال انجام است.
وی یاد آور شد: با توجه به نمونه برداری از لاشه های تلف شده این قوها از ذخیره چربی مناسبی برخوردارند بنابراین مشکلی از نظر تغذیه نداشته اندو این نشان می دهد که تمهیدات انجمن حمایت از پرندگان مهاجر برای نیاز های تغذیه ای این پرندگان مناسب بوده و علت تلفات کمبود غذا نیست.
سازمان محیط زیست آموزش محیط بانان و معدوم کردن لاشههای آلوده را در دستور کار قرار دهد
روحانی با بیان اینکه بسیاری از ان جی او ها و حتی سازمان محیط زیست از این موضوع و اصولا از بیماری های پاتوژنی حیواناتبی اطلاعند اظهار داشت: با توجه به قابل انتقال بودن این ویروس به انسان بایستی سازمان محیط زیست آموزش های لازم به محیط بانان منطقه و همچنین جمع اوری و معدوم کردن بهداشتی لاشه های آلوده را هر چه سریعتر در دستور کار قرار دهد.
عضو انجمن حمایت از حیوانات تأکید کرد البته انجمن تا جایی که توانسته به محیط بانان منطقه در این خصوص اطلاع رسانی کرده و آموزش های لازم را داده است.
شکارچیان دستکم به خاطر سلامتی خودشان از شکار این پرندگان دست بردارند
وی در ادامه گفت: همچنین با توجه به قابل انتقال بودن این آلودگی از حیوان به انسان و از نظر اینکه در اطراف منطقه سرخرود مجامع انساننی و روستاهای بسیاری وجود دارد شکارچیان غیر مجاز و سدجویان باید بدانند که با تماس با این گون احتمال ابتلا به ویروس مذکور که هنوز مشخص نیست چقدر م یتواند برای انسالن خطرناک باشد وجود دارد بنابراین شکارچیان به خاطر خودشان هم که شده از شکار این پرندگان دست بکشند.
روحانی در خصوص علت ابتلا به این الودگی گفت: به هرحال این قوها مسیر طولانی از سیبری تا کشورمان را پیموده اند و معلوم نیست سر راهشان به چه عوامل آلودگی ارتباط داشته اند .
عضو انجمن حمایت از حیوانات در پایان از مسئولان سازمان محیط زیست درخواست کرد هرچه سریعتر به این موضوع رسیدگی کنند.
دیده بان حقوق حیوانات: مسعود محمدی و محمد احمدی از فعالان محیط زیست بیش از 10 سال است که پرندگان مهاجری را که زخمی یا بیمار شده اند را تیمار کرده و بعد رها سازی می کنند.
به گزارش مهر مسعود احمدی تیمار پرندگان را در حیاط خانه خود انجام می دهد.این رها سازی جمعه در تالاب قوهای آوازه خان در سرخرود انجام گرفت.
عکس : مجید نیکجو/ مهر
دیده بان حقوق حیوانات: حضور زمستانی قو های مهاجر در آب‌بندان‌های سرخرود مازندران صحنه های زیبایی را بوجود آورده و شاید بهترین موقعیت برای این یادآوری است که محیط زیست را پاس بداریم . همانگونه که حق حیات و زندگی سالم را برای خود مقدم می دانیم به زندگی جانوران نیز احترام بگذاریم.
ایسنا
دیده بان حقوق حیوانات ایران: با گذشت بيش از يكماه از تغذيه دستي هزاران قوي مهاجر در سرخورد مازندران ، تاكنون بيش از 27 تن ذرت و گندم در بين قوها توزيع شده است اما حالا با به اتمام رسيدن كمك هاي نقدي جمع آوري شده براي تهيه غذا،نگراني از پراكندگي اين مهاجران خسته براي جستجوي غذا و شكار شدن شان توسط شكارچيان شدت گرفته است.
محمد علي اله قلي،عضو هيئت مديره كانون محيطبان در گفتگو با سبزپرس با تاكيد بر تداوم ياري رساني به قوها توسط طرفداران محيط زيست گفت: تا ٢٥ بهمن ماه 27.5 تن ذرت و گندم برای تغذیه دستی قوها تهیه و به قوها داده شده که از این مقدار ٦ تن را محیط زیست مازندران تامین کرده و حدود ٣ تن را شهرداری سرخرود و ١٨.٥ تن دیگر حاصل کمک های طبیعت دوستان واقعی بوده است.
وي افزود : ضمن تشكر از تمامي گروههاي حامي و طرفداران راستين محيط زيست و حيات وحش كه با كمك هاي نقدي خود ما را در تهيه غذا براي اين پرندگان ياري كردند اما بايد بگويم هنوز ٣ هفته دیگر تا زمانی که باید به قوها غذا رسانی شود باقی مانده و اگر غذارساني متوقف شود قوها در مكان فعلي نمي مانند و مجبور هستند براي تهيه غذا به دامگاههاي اطراف بروند كه در نتيجه احتمال شكار و صيدشان بسيار زياد است.
اين فعال محيط زيست كه اكنون نزديك به دوماه است براي غذارساني و حفاظت از زيستگاه قوها در كنار محيطبانان سرخرودي همكاري مي كند، گفت: از فعالان و عاشقان واقعي طبيعت درخواست مي كنم تا قوها را فراموش نکنید چون در حال حاضر دیگر هیچ غذائی برای دست کم ٥٠٠٠ قو در زمین ها باقی نمانده و بايد هر چه سريعتر نسبت به تهيه غذا براي آنها اقدام كنيم .
گفتني است امسال چهارمين سالي است كه هزاران قوي مهاجر براي زمستان گذراني، با مهاجرت از سيبري به ايران شاليزارهاي سرخرود را انتخاب كرده و به اين منطقه آمده اند.
_______________________________________________________________________
دیده بان حقوق حیوانات ایران: محمد علي اله قلي*: امسال هم در ادامه زمستانهای ٣ سال گذشته قوهای مهاجر برای چهارمین سال به منطقه فریدونکنار و سرخرود مازندران آمدند البته با ٢ تفاوت عمده، یک اینکه امسال قو ها یک ماه زودتر به این منطقه مهاجرت کردند و دوم اینکه بر خلاف سالهای قبل که به مرور به جمعیتشان اضافه میشد اینبار یکباره بیش از ٣٠٠٠ بال قو در شالیزارهای منطقه فرود آمدند و سپس در کمتر از یک هفته این جمعیت به بیش از ٥٠٠٠ بال از ٣ گونه قوی فریادکش، گنگ و کوچک رسید که این پدیده، صحنه شگفت انگیز و در عین حال نگران کننده ای را در این منطقه پدید آورده است و احتمال میرود که در آینده نزدیک جمعیت های بیشتری نیز به جمعیت فعلی اضافه شوند.
به گزارش سبز پرس، شالیزارها زیستگاه طبیعی این پرندگان نیستند و به احتمال بسیار زیاد این قوها به دلیل ناامنی و حضور دائمی شکارچیان در زیستگاه هائی طبیعی مانند تالاب بين المللي و پناهگاه حيات وحش میانکاله وادار به ترک آنجا و انتخاب این شالیزارها برای زمستان گذرانی شده اند و طبیعتا این شالیزارها ظرفیت تأمین غذا برای قوها را نخواهند داشت.
این درحالی است که کل این منطقه از مازندران به شدت برای قوها و سایر پرندگان مهاجر به دلیل حضور صیادان بی شمار محلی که عمدتا به وسیله تورهای هوائی پرندگان مهاجر را شکار می کنند ناامن است.
قوها برای سال چهارم این محدوده کوچک (شالیزارهای روستا وزراء محله واقع در شهر سرخرود حدفاصل بین محمودآباد و بابلسر) را برای زمستان گذرانی انتخاب کرده اند که قطعا دلایلی به جز امنیت این منطقه کوچک و تغذیه نسبتا مناسب که در ٣ سال گذشته هم به شکل دستی برایشان انجام شده، موجب این انتخاب برای زمستان گذرانی شان نشده است.
درحال حاضر شالیزارهای منطقه سرخرود مملو از قوهای سرمازده و گرسنه است اما فقط بخش کوچکی از شالیزارهای این منطقه امنیت لازم را برای حضور قو ها دارند و آن شالیزارها واقع در روستای وزراء محله اند .
همانند گذشته سعی بر این است که این امنیت در کنار تامین غذا برای قو ها در این منطقه حفظ شود و به این ترتیب قو ها نیاز به جابجایی از این محدوده امن و پرواز به سایر نقاط را نداشته باشند. منطقه سرخرود که محل تمرکز اصلی قوها میباشد از نظر مدیریت مناطق زیر نظر اداره محیط زیست محمودآباد است.
این اداره در حال حاضر به جز مدیر اداره فقط ٢ نفر کارمند دیگر دارد که هر ٢ نفر به همراه مدیرشان به شکل شبانه روزی حتی روزهای جمعه برای حفظ قوها در تلاش هستند و این در نوع خود در مقایسه با عملکرد سایر ادارات محیط زیست در سراسر ایران کم سابقه است.گفتنی است مساحت حوزه استحفاظی این اداره با سه نفر کارمند بیش از ٥٠٠ هزار هکتار است.
متاسفانه با وجود همه تلاش ها به دلیل جمعیت بالای این پرندگان و پرواز دسته هائی از آنها به اطراف برای جستجو غذا گزارش هائی از شکار قو ها وجود دارد و تاکنون تعدادی از آنها به اشکال مختلف شکار شده اند و البته تعدادی از متخلفین نیز توسط مأمورین شناسایی و دستگیر شده اند .
در تغذيه قوهاي گرسنه ما را ياري كنيد
تمامی هزینه های حضور افراد داوطلب که به جهت حفظ این پرندگان فعالیت می کنند به عهده خود این افراد می باشد و همه کمک های شما صرفا برای خرید غلات هزینه خواهد شد. در صورت تمایل هر یک از افراد علاقمند به اطلاع از روند کار فاکتورهای خرید غلات همواره آماده ارایه خواهند بود.
همچنین شما میتوانید خودتان به منطقه سفر کرده و اقدام به خرید ذرت یا گندم کنید و سپس با هماهنگی کیسه ها را در انباری که در روستای وزراء محله سرخرود، نزدیک محل قو ها توسط یکی از دوستان به هدف نگه داری دانه ها قبل از پخش در اختیار ما قرار داده شده است بگذارید و همزمان با ما در پخش دانه ها که معمولا عصر هر روز(در صورت وجود غذا) بعد از غروب آفتاب میباشد همراه باشید.
نحوه پخش به این شکل است که ابتدا درون قایقی که به همین منظور تهیه شده است میزان حداکثر ٦٠٠ کیلوگرم ذرت و گندم پر می شود و سپس ٢ نفر این قایق را در داخل شالیزارهول داده و یک یا ٢ نفر دیگر به وسیله سطل دانه ها را پخش می کنند. این عمل در هر غروب تا اتمام پخش حداقل ١٢٠٠ کیلوگرم ادامه خواهد داشت .
قطعا این غذا دادن دستی تا زمانی که قوها به زیستگاه های جوجه آورییشان باز گردند جان صدها بال از آنها را نجات می دهد و علاوه برقوها، تعداد نه چندان کمی از سایر انواع اردک ها و غازهای وحشی نیز در کنار قوها از این دانه ها تغذیه خواهند کرد و طبعا کمتر شکار خواهند شد.
سال گذشته تنها باقیمانده نژاد غربی “درنای سیبری” که یک درنای بزرگ نر است و چند سالیست که تنها برای زمستان گذرانی به این منطقه می اید نیز ١٥ روز آخر زمستان را تماما در بین قو ها که سال قبل در حدود ٣٥٠٠ بال بودند گذراند.
از دوستان علاقه مند به حفظ طبیعت و حیات وحش تقاضا میشود مانند سالهای گذشته برای خرید ذرت و گندم، به جهت غذا رسانی و حفظ قو ها در این محدوده امن و جلوگیری از پخش شدن بیشتر قوها “هرچند ناچیز” به ما یاری رسانند. عكس هاي بالا، دومين عكس روزهای نخست حضور قوها در اواسط دیماه سال ١٣٩١ را نشان مي دهد. قو ها در این عکس در حال تغذیه از برنجی هستند که بعد از برداشت شالیزار در مرداد ماه مجددا رویش کرده و به حال خود رها شده اند.
قوها ظرف مدت کوتاهی تمامی این برنج ها را خورده و عرصه شالیزارها را خالی از هرگونه گیاه و بوته وغذائی کرده اند و به اصطلاح مردم محلی دراین زمان شالیزارها آب تخت می شوند.
به این معنی که سطح شالیزارها مانند سطح دریا” مبدل به یک پهنه آبی یک دست شده است که عکس اول بالا که ازهمان مکان مدتی بعد ثبت شده است این تغییر به وضوح قابل مشاهده است. این همان زمانیست که باید با پخش غذا به شکل مستمر قوها را در این محل امن، در کنار ماموران محیط زیست و به دور از دسترس فرصت طلبان نگاه داریم
در عكس هاي زير مهدي گلي- محيطبان- و محمد علي اله قلي در حال تخليه ذرت در قايق براي قوها هستند .
گرسنگي جان قوها را تهديد مي كند
قوها در این زمان هیچ منبع غذائی دیگری در اختیار ندارند و در صورت ادامه گرسنگی علاوه بر پراکنده شدن دسته های این پرندگان به مناطق ناامن اطراف بر شمار قو های ضعیف که به مرور توانائی پرواز خود را از دست میدهند نیز به سرعت افزوده خواهد شد. خوشبختانه به دلیل غذا رسانی به موقع تاکنون تعداد بسیار کمی از قوها ضعیف یا بیمار شده اند و آمار تلفات تا این لحظه بسیار کم بوده است.
سال گذشته تا پایان زمان حضور قوها در این محدوده در کل ١٥ تن ذرت و گندم به منظور تغذیه دستی این پرندگان برای آنها تأمین و در این زمین ها پخش شد که این مقدار امسال تا تاریخ ١٥ بهمن ماه ١٣٩١ که حداقل یک ماه دیگر تا پایان فصل زمستان گذرانی این پرندگان زمان باقی مانده است ١٤ تن از همین غلات بوده است .
عمده این ١٤ تن به همت دوستداران واقعی و راستین طبیعت این مرز و بوم که صرفا در کلام علاقمند به حفظ طبیعت نیستند وهمچنین یاری اداره حفاظت محیط زیست استان مازندران و شهرداری محترم سرخرود تامین شده است اما به قطع تا پایان فصل سرما به میزان بسیار بیشتری از این مقدار برای این تعداد قو نیاز خواهد بود.
اميد است همگی علاقه مندان واقعی طبیعت ایران بنا بر وظیفه انسانی وتعهدی که نسبت به حفظ طبیعت در وجود خود احساس می کنند شرایط بحرانی و حساس این پرندگان با شکوه را درک کرده و به یاری آنان همت گمارند.
در حال حاضر *بیش ازهر زمانی* با توجه به اینکه جمعیت قو ها نسبت به ظرفیت زیستگاه فعلی شان بسیار زیاد میباشد و غذای کافی برای این جمعیت در دسترسشان نیست، یاری رسانی شما برای بقا این پرندگان زیبا اقدام بسیار شایسته ای خواهد بود .
شماره کارت : 8716 0905 3372 6104
شماره حساب : 895 252 83 44
بانک ملت شعبه : 65235
شماره کارت : 5311 7004 5310 6273
شماره حساب : 14 81 250 380 000
بانک تجارت شعبه : 362
قیمت هر تن ذرت بین ٧٥٠ تا ٧٧٠ هزار تومان و قیمت هر تن گندم در حدود ٦٠٠ تا٦١٠ هزار تومان متغیر میباشد.
یادمان باشد آنها در جهنمی که انسانها برایشان ساخته اند، فقط من و شما را دارند. . .
به امید دیدارتان
محمدعلی الله قلی
73 15 177 0912
______________________________________________________________________
دیده بان حقوق حیوانات ایران: مرغابی وحشی سیبری ، پایش که به مازندران می رسد ، عمرش نیز به پایان می آید مگر آن که شانس یارش باشد و از این مهاجرت چند هزار کیلومتری ، جان سالم بدر برد و به سیبری بازگردد.
به گزارش عصر ایران، همه ساله از نیمه های مهر ماه تا نزدیکی های عید نوروز ، شکارچیان منطقه “سرخرود” در نزدیکی فریدونکنار با دام هایی به سراغ برکه ها و رودخانه های اطراف در این منطقه می روند و به انتظار صید مرغابی هایی می نشینند که خسته از یک پرواز چند هزار کیلومتری و پس از مصرف چربی های ذخیره بدنشان در پرواز ، به زمین می نشینند تا غذایی بخورند و تجدید قوا کنند و به سفر طولانی خود برای رسیدن به سرزمین های گرمتر ادامه دهند.
همه ساله از اواخر ماه سپتامبر (شهریور) مهاجرت مرغابی های سیبریایی از مناطق سردسیر روسیه به سمت سرزمین های گرم تر جنوبی آغاز می شود و این مرغابی ها وقتی به سواحل دریای مازندران می رسند برای تجدید قوا فرود می آیند تا غذایی بخورند و تجدید قوا کنند و به سفر خود ادامه دهند ، اما بخش اعظمی از این مرغابی ها از این فرود سر سلامت به در نمی برند و شکار صیادانی می شوند که برای آنها تورها و دام های زیادی روی زمین چیده اند.5 قرن است که می کشیم
5 قرن است می کشیم
از مهدی فروشنده بازار مرغابی های وحشی درباره شغلش می پرسم ، می گوید : “این شغل آبا و اجدادی ما است . این شکار 5 قرن است که ادامه دارد و کسی نمی تواند جلوی آن را بگیرد.”
وقتی به او می گویم : شکار این مرغابی ها در همه جای دنیا ممنوع است ، لبخندی می زند و می گوید:”بله ممنوع است تنها در ایران شکار می شود واین کار برای امسال و پارسال نیست قرن ها است در این منطقه این مرغابی ها شکار می شوند.”
در گفتگو با یک فعال محیط زیست که در کنار جاده ایستاده و با ناراحتی به صحنه خرید و فروش این مرغابی های شکار شده نگاه می کند ، اطلاعاتی درباره این مرغابی ها کسب می کنم.این فعال محیط زیست با ابراز تاسف از شکار این مرغابی ها در این منطقه می گوید: همه ساله این مرغابی ها همزمان با آغاز فصل پاییز از مناطق سردسیر در سیبری وشمال کانادا به سمت مناطق گرم تر در جنوب مهاجرت می کنند.وی با اشاره به اینکه در همه کشورهای جهان شکار این پرنده ها ممنوع است می گوید : اما در ایران دو عدد متوسط از این مرغابی ها به قیمت 30 هزار تومان معامله می شود.
پرندگان مهاجر
در کنار جاده فریدونکنار و در منطقه سرخرود یک بازار کنار جاده ای وجود دارد که از بیش از 10 میز و یک روکش مسقف تشکیل شده است . در این بازار مرغابی های وحشی به فروش می رسند.
قیمت سایزهای کوجک این مرغابی ها جفتی 15 هزار تومان است وقیمت سایزهای بزرگ تر تا 40 هزار تومان هم می رسد.فروشنده ها مرغابی ها را دو به دو می فروشند .عده ای از مسافران شمال و توریست هایی که از تهران و دیگر شهرهای کشور برای گشت و گذار و تفریح به این منطقه آمده اند اتومبیل های خود را در مقابل این بازار کوچک پارک می کنند و بر ای خرید مرغابی با فروشندگان محلی ” چک و چانه ” می زنند.از یکی از آنها که مرد میانسالی است درباره شکار این مرغابی می پرسم ، و در پاسخ متوجه می شوم که این مرد میانسال به خوبی از وضعیت شکار و ممنوعیت آن آگاه است.
از حرف هایش کاملا پیداست که با این بازار سال ها آشنا است چون می گوید: هر وقت در پاییز یا زمستان به این منطقه می آیم برای خرید مرغابی به این بازار می آیم . چون گوشت لذیذی دارد و همسرم گوشت این مرغابی ها را خیلی دوست دارد.
او که یک مهندس معمار و در ولنجک تهران ساکن است وقتی متوجه می شود که من خبرنگارم، ادامه می دهد:”تو رو خدا با ایجاد حساسیت یک کار ی نکنید که این بازار مرغابی ها از اینجا جمع بشود. چون خود شما بهتر می دانید جمع شدن این بازار از اینجا به معنای خاتمه یافتن شکار این حیوان نیست . بازار از اینجا جمع می شود اما بازار زیر زمینی وجود خواهد داشت و تنها قیمت ها بالاترخواهد رفت و همین مساله انگیزه ای برای شکارچیان خواهد بود تا هر چه بیشتر و بیشتر صید کنند.”
فروشنده ها مرغابی ها را بر روی میزها چیده اند و منتظر مشتری های عموما تهرانی هستند تا دست در جیب کنند و چند تایی از آنها را بخرند.مردی که به همراه همسر خود از تهران آمده 10 مرغابی خریده و نزدیک به 200 هزار تومان به فروشنده ها پرداخته است . دو کیسه نایلونی خود را در صندوق عقب اتومبیلش گذاشته و با لبخندی از محل دور می شود و این سرنوشت غم انگیز پرندگان سیبری در ایران است.
____________________
عکاس: علی محمدی
دیده بان حقوق حیوانات: مدیر انجمن دیده بان کوهستان گفت: قوهای مهاجر در هوای سرد فریدون کنار نیازمند کمک طبیعت دوستان برای تأمین غذای خود هستند.
عباس محمدی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: همزمان با فرود بیش از 950 قوی مهاجر در آبگیرهای فریدونکنار و با سرد شدن هوا در روزهای اخیر، کانون محیط بان از دوستداران طبیعت خواست تا در تامین غذای مورد نیاز قوهای مهاجر به منظور جلوگیری از شکار آنها توسط افراد فرصت طلب همکاری کنند.
به گفته وی، در بسیاری از پارکهای ملی دنیا از جمله آمریکا تابلوهایی وجود دارد که بازدید کنندگان را از ریختن غذا برای جانوران نهی می کند و دلیل آن هم چنین عنوان می شود که با ریختن غذا، جانوران به جاده نزدیک می شوند و این، خطر برخورد آن ها را با خودروها بیشتر می کند.
محمدی اظهار داشت: همچنین جانوران خطرناک مانند خرس ممکن است با بوی غذا به انسان ها نزدیک شوند و خطر آفرین شوند و انسانها هم برای دفاع از خود آنان را بکشند.
وی افزود: همچنین جانوران وحشی ممکن است با گرفتن خوراک از انسان، مهارتهای طبیعی خود را از دست بدهند.
به اعتقاد محمدی، اما دادن خوراک به جانوران صد در صد و به هر ترتیبی نفی نشده است و همان استدلالی که برای توجیه علوفه پراکنی حساب شده داریم در خصوص سایر جانوران هم مصداق دارد.
وی اظهار داشت: محیط بانان پارک ملی گراند تیتان، در زمستان ها در “پناهگاه ملی گوزن شمالی” (National Elk Refuge) برای این گوزن ها علوفه می ریزند.
مدیر انجمن دیده بان کوهستان تصریح کرد: این پناهگاه حیات وحش، منطقه ای است در ناحیه ی جکسون هول در جنوب گراند تیتان که در زمستان ها پذیرای تا حدود هفت هزار گوزن شمالی است. این منطقه، سالهاست که در محاصره ی پدیده های انسان ساخت شامل شهر جکسون، مزرعه ها، جاده، و دیگر تاسیسات است.
به گفته وی، در سال 1912 منطقه حصار کشی شد تا گوزن ها وارد شهر نشوند، این کار سبب شد که دشت های جنوبی تر در زمستانها از دسترس گوزن ها بیرون شود. در نتیجه، در زمستان ها غذای طبیعی کافی برای گوزن ها وجود ندارد و به این دلیل، محیط بانان اقدام به ریختن یونجه (معمولا به شکل حب های فشرده) می کنند. بسته به سخت بودن شرایط زمستان و شمار گوزن ها، مقدار یونجه متغیر است و به هر حال در هر فصل چندین تن است.
محمدی یاد آور شد: در حال حاضر نیز به دلیل شرایط سرد حاکم بر آبگیرهای فریدونکنار برای جلوگیری از آسیب رسیدن به قوهای مهاجر در این آبگیرها به دلیل کمبود مواد غذایی و جستجوی این پرندگان به دنبال خوراک در مناطق پر خطر طبیعت دوستان می توانند در تأمین خوراک برای این قو های زیبا کمک رسانی کنند.
___________________
دیده بان حقوق حیوانات: در پی بروز تغییرات جوی در مناطق شمالی زمین و یخبندان گسترده در این مناطق امسال آبگیرها و تالاب‌های استا‌ن‌های شمالی ایران بیش از سالهای قبل میزبان پرندگان مهاجر بود. در این بین، مهاجرت بیش از 7000 قو به تالاب انزلی و 3500 قوی دیگر به سرخرود مازندران در یک ماه اخیر یکی از زیباترین چشم‌اندازهای طبیعی را در این دو استان رقم زده‌است، به طوری که کارشناسان محیط زیست اعلام کرده‌اند مهاجرت این تعداد قو به ایران در 30 سال گذشته بی سابقه بوده‌است.
به گزارش خبرآنلاین منطقه سرخرود، حدفاصل بین شهرستان فریدونکنار و محمودآباد مازندران در شرایطی میزبان 3500 قوی مهاجر شده که اتفاقا در این منطقه هیچ تالاب طبیعی با اهمیتی وجود ندارد! با این وجود قوهای مهاجر، سرخرود را که این روزها در بین ویلاهای شخصی، دامگاه‌های صید و صیادی و دکل‌های برق فشار قوی محاصره شده و هر از گاهی جان قوها را می‌گیرد، به ناچار برای زمستان گذرانی در مازندران انتخاب کردند.
از این رو تلاش اداره محیط زیست آمل و دوستداران محیط زیست این است تا حد امکان، شرایط زیست بهتری را برای این پرنده زیبا در سرخرود فراهم کنند تا حالا که قوها سرخرود را به دیگر زیستگاه‌های حفاظت شده استان ترجیح داده‌اند و در این منطقه فرود آمده‌اند با کمترین آسیب و تهدیدات جدی مواجه شوند.
شالیزارهایی که تا چندی قبل میزبان شالیکاران بود با پایان یافتن فصل برداشت برنج و بارش باران زمستانی، اکنون به آبگیرهای موقتی تبدیل شده و قوها نیز طبق سنت هرساله امسال هم به این آبگیرهای موقتی آمدند با این تفاوت که تا سال قبل، تنها 800 قو در سرخرود فرود می آمد اما امسال این تعداد به بیش از 4برابر افزایش یافته‌است و همین امر باعث شده تا آنها با کمبود غذا مواجه شوند.
اما زیباتر از صحنه های بی بدیل فرود قوها در منطقه سرخرود که این منطقه را به بهشت قوها تبدیل کرده ، مشارکت گروههای زیست محیطی، مردم و حتی شهرداری سرخرود با اداره محیط زیست آمل در تامین غذای مورد نیاز قوها است که نمایشی از حضور خودجوش مردم در حفاظت از محیط زیست است. هرچند در این میان، افراد فرصت‌طلبی هم هستند که سعی دارند قوها را به سمت دامگاه‌ها هدایت کنند و آنها را به دام بیندازند اما حضور شبانه روزی4محیطبان زحمتکش برای تامین امنیت منطقه و مساعدت مردم و NGO ها در تامین غذای قوها باعث شده تا امروز سرخرود مازندران به بهشت قوها تبدیل شود.
بهشتی که تماشای آن می‌تواند روح انسان خسته و دود زده شهرنشین را برای لحظاتی تلطیف کند و آرامش را به او بازگرداند. این روزها آبگیرهای سرخرود مملو از قوهای گنگ و فریاد کش است. 95درصد قوها از نوع فریاد کش و 5درصد نیز از نوع قوی گنگ هستند . قوها سراسر آبگیر را اشغال کرده‌اند و تا چشم کار می‌کند روی آب را این پرندگان سفید طنازقو پوشانده‌اند. سر و صدای قوها و تماشای صحنه‌های پرواز آنها بر فراز آبگیر چنان دیدنی و مسحور کننده است که همه روزه تعداد قابل توجهی از علاقه‌مندان به طبیعت را به منطقه می‌کشاند.
اما متاسفانه آبگیر، توسط دکل‌های برق فشار قوی محاصره شده و هر از گاهی قوها به محض اینکه از روی آب بلند می‌شوند تا پرواز کنند و اوج گیرند، در دام سیم‌های برق گیر افتاده و می‌میرند. اگر هم قویی جان سالم به در برد یا دچار برق گرفتگی میشود و به تدریج جان می‌دهد و یا دچار شکستگی و حتی قطع بال میشود.
محمدعلی الله قلی کارشناس محیط زیست و عضو انجمن محیطبان در مورد جلوگیری از تلفات در اثر برخورد با کابل برق می‌گوید: “با یک برنامه‌ریزی در نحوه دانه پاشیدن سعی کرده‌ایم آنها را از محل کابل‌ها دور کنیم که خوشبختانه موفق هم بوده و حسن آن این است که وقتی بلند می‌شوند چون وزن زیادی دارند زمانی که به دکل‌ها می رسند اوج گرفته‌اند؛ در صورتی که قبلا خیلی نزدیک به دکل‌ها می‌نشستند و هنگام بلند شدن تعداد زیادی با سیم‌ها برخورد و مقابل چشم ما به شالیزار سقوط می‌کردند و ساعتی بعد ما اجساد آنها را پیدا می‌کردیم.”
از سوی دیگر آبگیر هر ساله با ساخت‌وسازهای جدید تنگ‌تر میشود و عرصه برای پرندگان محدود تر و همین می‌تواند در آینده نزدیک به عنوان بزرگ‌ترین تهدید قوها قلمداد شود. اگر شالیزارها به ویلا و ساختمان تبدیل شوند و آبگیری وجود نداشته باشد دیگر قوها به سرخرود مازندران نمی‌آیند و این همه زیبایی وصف ناشدنی برای همیشه به تاریخ می پیوندد.