برچسب: ایرانی

  • زنبورهای چینی در کندوهای ایرانی!

    دیده بان حقوق حیوانات: عدم معرفی برند برای این محصولات موجب شده است این فراورده های بسیار مهم اکثرا به صورت فله ای و در نهایت به دست دلالان خریداری و در نهایت به بازار مصرف داخلی و یا خارجی ارسال شود.

    دشت‌های مملو از گل‌های رنگارنگ رابر این روزها شاهد فصل دوم برداشت عسل است با این وجود بیماری لوک آمریکایی، واردات بی رویه عسل چینی و عدم برنامه ریزی در بازاریابی به مشکلات عمده تولید کنندگان عسل تبدیل شده است.

    به گزارش مهر، شهرستان رابر در استان کرمان به بهشت گمشده ای می ماند که زیبایی های طبیعت را در خود جای داده است وجود جنگل‌های انبوه، رودخانه‌های جاری در اعماق دره ها، چشمه ساران و زیبایی های بی نظیر و زیبای طبیعی در مناطق کوهستانی این شهرستان، رابر را به یکی از بکرترین و زیباترین مناطق استان کرمان تبدیل کرده است.

    دشت‌های مملو از گل و گیاه این شهرستان جشنواره ای از رنگ را در ایام مختلف سال تشکیل می دهد که مردم سخت کوش این دیار این تلولو زیبای طبیعت را در قالب زنبورداری بر سر سفره های ایرانیان آورده اند و در نهایت محصول این هنرنمایی به یکی از خوش طعم ترین عسلهای ایران زمین تبدیل شده است.

    جشنواره‌ای از رنگ و طعم

    عسل رابر در کنار خواص درمانی و طعم منحصر به فردش دارای تنوع رنگی و طعم متفاوت است به طوری که عسل هر یک از دهستانهای رابر طعم و رنگ خاص خود را به دلیل وجود گیاهان مختلف دارد و این امر در طول سال نیز رخ می دهد به این گونه که در هر یک از ایام سال عسل تولیدی دارای رنگ و خاصیت درمانی خاص است.

    شرایط اقلیمی خاص و بکر بودن منطقه در کنار شیوه های سنتی و دست نخورده تولید عسل در رابر موجب شده است این شهرستان به پایتخت تولید عسل استان کرمان و یکی از مشهورترین تولید کنندگان عسل ایران تبدیل شود.

    پرورش زنبور عسل و تولید این محصول در کنار تولید گردو و دامداری از مهمترین پایه های اقتصادی مردم این منطقه محسوب می شود که متاسفانه کمتر از سوی مسئولان با برنامه ریزی و ساماندهی همراه بوده اند و در برخی مواقع نیز بی سلیقگی هایی در پرداختن به این پتاسیلها حتی موجب ضربه زدن به این پتاسیلهای بومی شده است.

    از این جمله می توان به عدم برپایی جشنواره گردو در کرمان و همچنین عدم معرفی صحیح عسل این مناطق نام برد از سوی دیگر صنایع بالادستی هیچ یک از این تولیدات در استان وجود ندارد و سیستم بازاریابی و بسته بندی نیز آرزویی است برای تولید کنندگان عسل و گردوی رابر و سایر مناطق استان کرمان.

    عدم معرفی برند برای این محصولات موجب شده است این فراورده های بسیار مهم اکثرا به صورت فله ای و در نهایت به دست دلالان خریداری و در نهایت به بازار مصرف داخلی و یا خارجی ارسال شود.

    این امر را اگر در کنار واردات بی رویه عسل چینی بگذاریم فرمولی را خواهیم یافت که دو طرف معادله اش هیچ توازنی با هم ندارد.

    عسل چینی در ویترین مغازه‌ها

    در حالی سعی در معرفی تولیدات داخلی از جمله عسل خوش طعم و منحصر به فرد رابر داریم و این معجون را به عنوان نجات بخش اقتصاد رابر می دانیم که عسلهای چینی به صورت عمده و با کیفیت بسیار نازل از خارج با استفاده از کشتیهای تجاری در بنادر پهلو می گیرند و زنبور دار رابری که در کوهستانها و دشتهای این شهرستان سالها منتظر دست رنجش و عرضه به بازار مصرف است در نهایت تعجب عسلهای چینی را در ویترین مغازه ها می بیند که با وجود کیفیت بسیار اندک با بسته بندیهای زیبا و قیمتی متناسب با عسل داخلی عرضه می شود، این درحالی است که کارشناسان بهداشتی به دلیل آلودگی بسیار شدید عسلهای چینی نسبت به شیوع بیماریهای کبدی ناشی از مصرف این عسلهای چینی هشدار می دهند.

    هم اکنون از مجموع 600 تن تولید عسل سالیانه استان کرمان بیش از 200 تن مختص شهرستان رابر است و گفته می شود که 23 هزار و 338 کلنی زنبور در این شهرستان وجود دارد هر چند که شرایط جوی از جمله خشکسالی و سرمای شدید هوا تا حدودی مشکلاتی را در  تولید این محصول ایجاد کرده است اما همچنان رابر در صدر تولید عسل کرمان قرار دارد و بارندگی به موقع و رشد و نمو گیاهان بومی موجب افزایش تولید این محصول در سال جاری شده است.

    با وجود تمام مشکلات موجود در زمینه پرورش عسل در کرمان صادرات عسل رابر به خارج از کشور توانسته نقش قابل توجهی در درآمد زایی برای مردم منطقه و ارزآوری داشته باشد با این وجود به نظر می رسد حمایتهای اقتصادی از زنبور داران رابری می تواند زمینه را برای افزایش تولید ملی و تحول در اشتغال منطقه ایجاد کند.

    صادرات عسل رابر/ لزوم حمایت مسئولان

    محمد شمس الدینی یکی از تولید کنندگان عسل در رابر اظهارداشت: در شهرستان رابر همه شرایط مهیا شده است که محصول عسل به صورت طبیعی و بکر به دست مشتری برسد بطوریکه این شهرستان یکی از زیباترین عرصه های طبیعی را به لحاظ تنوع رویش گیاهان مختلف در دشتها را دارد و شرایط آب و هوایی بهترین اقلیم را برای پرورش زنبور عسل فراهم کرده است و به همین دلیل بیشترین کولنیهای زنبور عسل در استان کرمان در رابر وجود دارد و از این منظر جایگاه مناسبی داریم.

    این کارشناس پرورش زنبور عسل افزود: با توجه به نظر کارشناسان عسل رابر بیشتر از اینکه جنبه غذایی داشته باشد جنبه دارویی دارد و بسیاری از مصرف کنندگان نیز به همین دلیل از عسل رابر استفاده می کنند ضمن اینکه بخشی از بازارهای صادراتی عسل نیز توسط تولید کنندگان این شهرستان تامین می شود.

    وی افزود: با وجود تمام این داشته ها متاسفانه آمارها نشان می دهد که مسئولان در این خصوص عقب تر از کشاورزان هستند.

    وی ادامه داد: این در جهان چهارمین کشور دارای بیشترین کلنیهای زنبور است اما در تولید عسل مقام هشتم را داریم و این نشان از عدم بهره وری مناسب از داشته هایمان است.

    شمس الدینی گفت: اینکه کشاورز از تمام توانش برای تولید عسل استفاده می کند اجرایی شده است اما اینکه تسهیلاتی برای توسعه این صنعت در کشور مهیا شود تنها در حد حرف است.

    وی گفت: عسل باید تشکیلاتی جداگانه داشته باشد در حالیکه کمترین توجه به این بخش می شود.

    ساختار فرسوده مهمترین مشکل تولید عسل

    وی مهمترین چالش موجود در بخش تولید عسل در کشور و به تبع آن در استان کرمان را فرسوده شدن زیر ساختها می داند و می گوید باید از علم روز و تجهیزات روز دنیا برای تولید عسل استفاده کنیم و اگر اینچنین نیز نمی کنیم حداقل کندوهای فرسوده را جایگزین کنیم که این کار به دلیل هزینه بر بودن از عهده زنبوردار خارج است و باید مورد حمایت ویژه قرار گیرد.

    شمس الدینی گفت: ما می گوییم عسل داریم و این محصول با کیفیت بسیار عالی تولید می شود اما نمی گوییم تا کنون برای توسعه این صنعت چه کرده ایم.

    وی گفت: زنبور داری شغل آبا و اجدادی مردم رابر است و وجود این صنعت در منطقه عادی است اما باید دید برای گسترش صنعت چه کاری شده است.

    وی ادامه داد: وقتی زنبوردار مجبور است محصول را فله ای تحویل بازار دهد حتی کسی متوجه نمی شود که این عسل تولید رابر است.

    این کارشناس زنبورداری افزود: در حال حاضر محصول به صورت فله ای و در ظروف بزرگ پلاستیکی در عطاریهای کرمان عرضه می شود و در بهترین شرایط در ظروف کوچکتر به دست مصرف کننده می رسد اما هیچ برندی در خصوص معرفی عسل رابر وجود ندارد مثل گردوی رابر که درنهایت با اسم تویسرکان به خارج از کشور عرضه می شود.

    سود زنبورداری نصیب دلالان می شود

    علی شهابی زنبوردار رابری نیز در خصوص مشکلات زنبور داران این شهرستان به مهر گفت: هیچ حمایتی از تولید کننده عسل عملا صورت نمی گیرد و در نهایت پس از یک سال تلاش مداوم و برداشت عسل در دو فصل پائیز و بهار خریدار ما دلالهایی هستند که به قیمت پائین محصول را از تولید کننده می خرند و در نهایت در شهرهای دیگر با قیمتها چند برابر سود سالانه ما به مصرف کننده می فروشند.

    وی افزود: برای تداوم زنبورداری در رابر باید جذابیت‌های لازم را نیز ایجاد کرد و حداقل زیر ساختهای تولید عسل و عرضه مناسب را به بازار به وجود آورد.

    شهابی ادامه داد: مغازه ها مملو است از عسلهای چینی و غیراستاندارد که با بسته بندیهای بسیار شیک در فروشگاههای مختلف عرضه می شود اما چرا عسل رابر هیچ برند و مشخصه ای ندارد و بدون بسته بندی و به صورت کیلویی با قیمتی کم عرضه می شود؟

    وی ادامه داد: حمایت از تولید ملی در رابر در قالب حمایت از تولید کننده عسل و گردو تبلور پیدا می کند و باید عملا در این راه قدم برداریم در صورتیکه این امر در رابر مسئله ای فراموش شده است.

    تولید سالانه 200 تن انگبین

    ایام ذوالعلی، مدیرجهاد کشاورزی رابر در خصوص تولید این محصول به خبرنگار مهر می گوید: تولید سالانه محصول در رابر 200 تن محصول است و صادرات نیز به استانهای دیگر و حتی خارج از استان صورت می گیرد.

    وی ادامه داد: رابر قطب تولید این محصول در استان کرمان محسوب می شود و به دلیل کیفیت و طعم در سطح کیفی بسیارمطلوب درجه بندی شده است.
    وی به وجود گیاهان متنوع در رابر اشاره کرد و گفت: تمام تمرکز ما بر حمایت از کشاورزان و دامدارن و زنبور داران قرار گرفته است و سعی می کنیم با آموزش و زنبورداران و بررسی های بهداشتی در راستای ارتقای کمی و کیفی محصول در شهرستان گام برداریم.

    وی ادامه داد: کرمان در تولید عسل در کشور رتبه پانزدهم را دارد و در این میان رابر در استان کرمان رتبه نخست را به خود اختصاص داده است اما از نظر کیفیت عسل رابر و طعم و رنگ متنوع دارای بازار مصرف  بسیار مناسب است و به همین دلیل توسعه این صنعت و سرمایه گذاری در این بخش بسیار مقرون به صرفه است.

  • تهیه فیلم از نحوه زیست یک قلاده پلنگ ایرانی برای نخستین بار

    دیده بان حقوق حیوانات: سرپرست محیط زیست شهرستان سراوان گفت: پس از شش سال تلاش با همت محیط بانان و همیاران محیط زیست این شهرستان با استفاده از دوربین‌های تله ای از یک قلاده پلنگ کمیاب، تصویر برداری شد.

    دهقان نژاد در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه سیستان و بلوچستان افزود: طول بدن این جانوار به همراه دم دو متر و وزن بدنش به 80 کیلوگرم می رسد .

    وی با اشاره به اینکه زیستگاه این حیوان، منطقه حفاظت شده بیرک شهرستان زابلی است، گفت: با رسیدن به فصل جفتگیری پلنگ از محدوده زیست خود بیرون می آید و با ایجاد واکنش هایی از جمله غرش و نعره در منطقه اقدام به جفت یابی می کند.

    دهقان‌نژاد همچنین افزود: تاکنون در شهرستان سراوان – سیب سوران و زابلی چندین پلنگ ایرانی شناسایی که در منطقه حفاظت شده بیرک نگهداری و محافظت می شوند.

    ________________________

    گلوله، تبر و آتش؛ سرنوشت دلخراش پلنگ ایرانی

    محیط زیست اصفهان به شکار پلنگ می رود!

    بررسی وضعیت و مدلسازی پراکنش پلنگ در استان خراسان شمالی

     

  • قویترین مرد آلمان گیاهخواری ایرانی است

    دیده بان حقوق حیوانات: قوی‌ترین مرد سال آلمان جوان ایرانی‌الاصلی است که از سال‌ها پیش در آلمان زندگی می‌کند.

    به گزارش آفتاب به نقل از دویچه وله، قوی‌ترین مرد سال آلمان جوان ایرانی‌الاصلی است که از سال‌ها پیش در آلمان زندگی می‌کند. این ورزشکار نه تنها هفت سال است که گوشت را کنار گذاشته، بلکه اخیرا هر نوع پروتئین حیوانی را هم از رژیم غذایی خود حذف کرده است.

    انجام ورزش سنگین بدون تأمین انرژی از منابع غذایی حیوانی برای بسیاری قابل تصور نیست. یک شهروند ایرانی‌الاصل آلمان اما خلاف این موضوع را اثبات کرده است. پاتریک بابومیان که سابقه‌ی بیش از دو دهه ورزش قدرتی را دارد، نه تنها از 7 سال پیش لب به گوشت نزده، بلکه از 7 ماه پیش منابع انرژی حیوانی نظیر شیر و تخم‌مرغ را هم به‌طور کامل از رژیم غذایی خود حذف کرده و گیاهخوار مطلق شده است.

    بابومیان با وجود این در سال 2011 به‌عنوان قوی‌ترین مرد آلمان برگزیده شد. وی خود می‌گوید تغییر رژیم غذایی نه‌تنها از توان او نکاسته بلکه به بهترشدن فرم بدنش هم کمک بسیاری کرده است.

    پاتریک بابومیان عناصر موجود در غذاهای ایرانی مانند برنج و لوبیا را منابع غنی انرژی می‌داند.

    پاتریک بابومیان در سال 1979، در روزهای پرهیاهوی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پیش از آغاز جنگ عراق و ایران، در آبادان از پدری آبادانی و مادری اصفهانی به دنیا آمد. خانواده‌ی پاتریک برای دورکردن او از سروصدا و مخاطرات جنگ، او را به اصفهان فرستادند؛ جایی که در آن پاتریک نخستین سال‌های زندگی و مدرسه را سپری کرد. او تنها در تعطیلات برای دیدار با دیگر اعضای خانواده به بندر ماهشهر می‌رفت.

    قوی‌ترین مرد آلمان در سال 2011 زمانی که 4 سال داشت در آستانه زمستان پدر و خواهر کوچک‌ترش را در یک تصادف رانندگی از دست داد. مادر پاتریک که به همراه پدر و خواهر او در اتومبیل از ماهشهر به اصفهان می‌آمد، هم جراحت‌های سختی برداشت. پاتریک بابومیان از آن پس در کنار مادر و مادربزرگش بزرگ شد.

    هنگامی که پاتریک 7 سال داشت ایران را به همراه مادر و مادربزرگ به مقصد ایالات متحده آمریکا ترک کرد. در روزهای توقف موقت در آلمان اما این کشور نظر مادر پاتریک را به خود جلب می‌کند و آلمان به مقصد نهایی خانواده تبدیل می‌شود.

    قوی‌ترین مرد سال 2011 آلمان ریشه‌های گرایش به رشته ورزشی خود را در سال‌های نخست زندگی‌اش می‌بیند: «من در خانواده‌ی سه‌نفره‌ای بزرگ شدم که دو عضو دیگر آن زن بودند.» اشاره‌ی او به مادر و مادر بزرگ‌اش است که پس از مرگ پدر برای او باقی ماندند.

    به گفته‌ی پاتریک، کودکان ساختارهای روشنی از زندگی در خانواده دارند؛ این‌که باید در دامن خانواده بود و به‌عنوان مثال در ساعتی خاص به مدرسه رفت. این ساختارهای ثابت احساس امنیت و کنترل اوضاع را به کودک القا می‌کنند. وقتی این حس امنیت با پیش‌آمدی تلخ در خانواده خدشه‌دار می‌شود، عضو کوچک خانواده ممکن است به سمت کسب نیرویی خارق‌العاده برای محافظت از دیگر اعضا گرایش پیدا ‌کند.

    یک رشته از خاطراتی که پاتریک بابومیان پس از گذشت 26 سال هنوز در سر دارد، به دوران مدرسه در اصفهان برمی‌گردد. جالب این‌که قوی‌ترین مرد آلمان در آن دوران در میان همکلاسی‌ها کوچک‌ترین جثه را داشته و بارها از سوی همقطارانش کتک هم خورده است! او می‌گوید شاید این موضوع هم انگیزه‌ای بوده برای پاتریک کوچک که روزی بسیار قوی شود.

    خاطرات مسافرت با اتوبوس از اصفهان تا تهران یا خاطرات مشاهده کوه‌های اطراف اصفهان همچنان در ذهن او برجسته‌اند.

    پاتریک بابومیان در حال حاضر مقیم شهر “پوتسدام” در نزدیکی برلین، پایتخت آلمان است. وی علاوه بر حضور در فهرست یکی از قوی‌ترین مردان جهان، دوران مربی‌گری در این رشته را پشت سر گذاشته است. بابومیان که اعتقاد دارد ذهن و جسم را باید همزمان پرورش داد، تحصیل در رشته‌ی روانشناسی را نیز به پایان برده و در حال تنظیم پایان‌نامه‌ی خود است.

    به گزارش دویچه‌وله، این ورزشکار 121 کیلویی به‌عنوان یک گیاهخوار در فهرست قوی‌ترین مردان جهان بسیار مورد توجه رسانه‌های مختلف است. وی همچنین در حال تنظیم کتابچه‌ای است برای کمک به کسانی که علاقه دارند این ورزش سنگین را با تغذیه‌ی گیاهی یا رژیم غذایی بدون گوشت ادامه دهند.

    بابومیان در هفته‌های اخیر و در مسابقات سال 2012 آلمان با فاصله‌ی ناچیزی نسبت به رقیب خود به مقام دومین مرد قوی آلمان رسید.

  • «جنگال» و «دلبر» مشهورترین یوزپلنگ‌های ايرانی

    دلبر یوزپلنگ توران

    دیده بان حقوق حیوانات: «جنگال» و «دلبر» مشهورترین یوزپلنگ‌هاي ايراني هستند.

    به گزارش ايسنا، يكي از مشهورترين یوزپلنگ‌هاي ايراني «جنگل» است. جنگل در زمان مرگ، رکورد بالاترین سن ممکن برای یک یوزپلنگ در حیات وحش را شکست. اين جانور سال گذشته و در سن 14 سالگی مرد.

    از سوي ديگر «دلبر» نيز جوانترین یوزپلنگ ايراني است. دلبر توسط محیطبانان در منطقه توران و در حالی پیدا شد که در میان گوسفندان یک چوپان بود. اين پستاندار در حال حاضر در پناهگاهی در پارک ملی توران و در اسارت زندگی می‌کند زیرا مشخص نیست که بتواند دوباره به محیط وحش بازگردد.

    ظاهرا در این گزارش نام کوشکی، یوز نر میاندشت که کودکی را در پارک پردیسان تهران سپری کرد فراموش شده است.

    جنگال
    جنگال پیش از مرگ/ پیرترین یوز آسیایی که سال گذشته بر اثر کهولت سن مرد.

     

    http://arw.ir/wp-content/uploads/2011/08/Animal-Rights-Watch-ARW-1630.jpg
    جسد جنگال/ عکس: جواد نجفی/ منبع: صفحه یوزپلنگ ایرانی در فیس بوک

    ____________________

    پیرترین یوزپلنگ ایران و جهان/ اولین و آخرین عکس

    پیرترین یوزپلنگ دنیا در ایران دیده شد

  • شیر ایرانی هندی شد!/ تصویری

    دیده بان حقوق حیوانات: شیر ایرانی که در نیم قرن اخیر در ایران مشاهده نشده لقب هندی گرفت.

    شیر ایرانی که روزگاری ابهتش در دشت ارژن لرزه به تن می انداخت، در کشور هند به عنوان شیر هندی معرفی می شود.

    بر اساس مقررات بین المللی تغییر نام گونه های جانوری در صورتی ممکن است که حد اقل 50 سال در خواستگاهشان دیده نشوند و متاسفانه بیش از نیم قرن قبل، شیر ایرانی در ایران به صورت قطعی منقرض شده است. گفته می شود شیرهای ایرانی به مرور زمان تا هندوستان مهاجرت کرده اند و در جنگل های گیر ایالت گجرات، تعداد قابل توجهی از نوادگان شیر ایرانی زیست می کند؛ نکته ای که با استناد به آن سال ها قبل پروژه احیای شیر ایرانی با گرفتن یک جفت شیر از هندوستان طرح شد ولی در مذاکرات طرف هندی درخواست یک جفت یوز در قبال تحویل یک جفت شیر داشت. درخواستی که اجابتش به هیچ شکل ممکن منطقی نبود و نیست. چند سال قبل نیز اعلام شد قرار است شیر ایرانی-هندی با یک جفت آهوی ایرانی مبادله شود؛ اتفاقی که تا کنون عملی نشده است.

    شرایط مشابهی برای ارزشمند ترین گربه سان موجود کشور رخ داده؛ یوزپلنگی که روزی آسیایی نام داشت، امروز یوز ایرانی خوانده می شود، چرا که بیش از پنجاه سال است که فقط داخل مرزهای ایران مشاهده شده است. هرچند که چد سال قبل اخبار غیر قابل استنادی از فروش یک تخته پوست یوز پلنگ در افغانستان شنیده می شد که در صورت صحت ممکن است حاکی از وجود یوز در ورای مرزهای ایران باشد.

    به هر روی تبدیل نام گونه ها به دلیل مشکلات اثبات قطعی عدم رویتشان در طول 50 سال در مرزهای خاص جغرافیایی هنوز مورد مناقشه گروه های مختلف است. یوز آسیایی در شرایطی ایرانی معرفی می شود که نام علمی آن هنوز تغییر نکرده و برخی هنوز استفاده از واژه یوز آسیایی را ارجح می دانند.

    تصاویر زیر حاکی از برخورد مشابهی در کشور هند است؛ Panthera leo persica نام علمی گونه ای است که شیر هندی (Indian Lion) معرفی می شود.

    تصاویر: سپهر سلیمی

  • دانشجوی ایرانی، برنده جایزه عکس برتر حمایت ازحیوانات ایتالیا

    دیده بان حقوق حیوانات: بزرگترین سازمان حمایت از حیوانات در ایتالیا (اویپا)، جایزه عکس برتر تقویم سال 2012 خود را به یک دانشجوی ایرانی اختصاص داد.

    به گزارش واحد مرکزی خبر «محمد حسن زاده» ، عکاس ایرانی مقیم ایتالیا، موفق شد جایزه عکس برگزیده ماه ژوئن (خرداد ماه) تقویم این سازمان بین المللی را  به نام خود ثبت کند.

    سازمان بین المللی حمایت ازحیوانات ایتالیا هرسال در چارچوب حمایت از حیوانات 12 اثر هنری را برای چاپ تقویم دیواری انتخاب و با نام هنرمندان ان چاپ می کند.

    درتقویم 2012 سازمان بین المللی حمایت از حیوانات ایتالیا که از سوی سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده، از بین صدها عکس ارسالی، تصاویر برگزیده 12 عکاس از جمله محمد حسن زاده  عکاس جوان ایرانی انتخاب و منتشر شده است.

    خانم «پائولا پاپی»، یکی از مسئولان این سازمان  با بیان این که این تقویم در ایتالیا و دیگر کشورهای اروپایی توزیع می شود، گفت: این برای نخستین بار است که یک عکاس ایرانی موفق  به دریافت جایزه عکس برتر تقویم سازمان ما می شود.

    وی افزود: اثرهنرمند جوان ایرانی بسیار زیبا است و بیننده را تحت تاثیر قرار می دهد.

    موضوع عکس برگزیده این دانشجوی ایرانی درباره نگاه های متحیر دو میمون باغ وحش رم است که یکی از آنها با خیره شدن به دوربین، نوعی ژست عکاسی را تداعی می کند.

  • مشاهده دو قلاده یوزپلنگ در پناهگاه حيات وحش دره انجير اردكان

    یوز،اردکان،یزد،دره انجیر،مشاهده

    دیده بان حقوق حیوانات: دو قلاده يوزپلنگ در پناهگاه حيات وحش دره انجير اردكان مشاهده شد.
    به گزارش سازمان حفاظت محیط زیست، معاون محيط طبيعي محيط زيست استان يزد گفت: در چند روز اخيرمامورين پناهگاه حيات وحش دره انجير اردكان حين گشت زني و كنترل منطقه موفق به مشاهده دو قلاده يوزپلنگ و تهيه تصوير و عكس از يكي از آنها شدند.
    وي خاطر نشان كرد: براساس بررسي مشاهدات سال جاري جابجايي يوز پلنگ در اين منطقه بيش از گذشته مشهود بوده و خطر تصادف جاده اي آنها در محور يزد – طبس  تشديد شده است .

  • شیر ایرانی بعد از 104 سال در کرخه احیا می شود

    دیده بان حقوق حیوانات: رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: شیر ایرانی بعد از 104 سال از انقراض، در منطقه حفاظت شده کرخه در استان خوزستان احیا می شود.

    به گزارش خبرگزاری مهر، محمد جواد محمدی زاده ظهر سه شنبه در مراسم افتتاح ایستگاه تحقیقات زیست محیطی شمال خوزستان در دزفول اظهار کرد: احیای شیر ایرانی یکی از اهداف اصلی سازمان محیط زیست کشور است به همین دلیل قصد داریم چند قلاده شیر ایرانی را از کشور هند به منطقه حفاظت شده کرخه در استان خوزستان منتقل کنیم تا این در این منطقه احیا و تکثیر شود.
    وی افزود:‌ اجرای این برنامه در آینده نزدیک در این سازمان عملی خواهد شد.
    محمدی زاده تصریح کرد: شیر ایرانی در کشور ما سالهاست که منقرض شده و آخرین بار 104 سال قبل در شهر دزفول و دشت ارژن استان فارس مشاهده شده و از آن پس تاکنون دیگر مشاهده نشده است.
    وی با اشاره به اینکه زیستگاه اصلی شیر ایرانی، دشت ارژن فارس است ولی این منطقه اکنون به طور کامل تخریب شده است، تصریح کرد: مطالعاتی در این سازمان برای یافتن منطقه ای جایگزین انجام شده که 30 هکتار از اراضی حد فاصل رودخانه کارون و کرخه در استان خوزستان برای احیای شیر ایرانی مناسب تشخیص داده شده است.
    معاون رئیس جمهور با اشاره به اینکه شیر ایرانی به آسیای میانه مهاجرت کرده بود ولی اکنون تنها در منطقه ای کوچک در کشور هند و باغ وحشهای کشورهای اروپایی وجود دارد، تاکید کرد: شیر ایران به علت اینکه از زیستگاه اصلی خود دور شده تغییر وضعیت داده و اکنون بیشتر شبیه یک گوسفند است ولی می توان امیدوار بود با انتقال آن به منطقه در کرخه شاهد رشد مناسب این حیوانی ایرانی باشیم.
    محمدی زاده گفت: خوشبختانه توافقات خوبی با وزیر محیط زیست کشور هندوستان داشته ایم و به زودی شاهد انتقال چند قلاده شیر ایرانی به منطقه کرخه در شمال استان خوزستان خواهیم بود که در صورت انجام این امر، تحول مهمی در بخش حیات وحش منطقه صورت خواهد گرفت.
    وی ادامه داد: برای فنس کشی منطقه ای که قرار است شیر ایرانی در آن نگهداری شود نیز توافقات خوبی با استانداری خوزستان صورت گرفته و بخشی از این کار در دست انجام است.
    رئیس سازمان حفاظت محیط زیست به افتتاح ایستگاه تحقیقات زیست محیطی شمال خوزستان اشاره کرد و گفت: این مرکز تحقیقاتی علاوه بر فعال سازی پژوهش و مطالعه در استان خوزستان می تواند به استانهای جنوب غرب کشور نیز خدمات رسانی کند.
    محمدی زاده یادآور شد: تاسیس ایستگاه تحقیقات زیست محیطی جنوب غرب کشور یکی از مصوبات هیئت دولت است که تاکنون به علت برخی کم لطفی ها محقق نشده است.

  • اصالت شیر هندی، ایرانی است / پروژه ورود آن به ایران شکست می‌خورد

    دیده بان حقوق حیوانات: یک کارشناس محیط زیست با بیان اینکه اصالت شیر هندی، ایرانی است، گفت: پروژه ورود شیر ایرانی به ایران همان شکستی را تحمل خواهد کرد که ببر ایرانی تحمل کرد.

    اسماعیل کهرم در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس در خصوص ورود شیر اصیل ایرانی از کشور هندوستان که به تازگی از سوی مسئولان محیط زیست مطرح شده است، اظهار داشت: شیر آسیایی که نام علمی آن pathera leo persica است هم‌اکنون 400 قلاده آن در جنگل گیر در کشور هندوستان زندگی می‌کنند.

    وی در پاسخ به این پرسش که شیرهایی که در هندوستان است همان شیرهایی است که 100 سال پیش در ایران زندگی می‌کرده‌اند؟ گفت: آخرین شیری که در ایران زندگی می‌کرد در سال 1324 پیدا شد.

    کهرم افزود: شیرهای اصیل ایرانی در حدود 100 سال گذشته در ایران منقرض شده است و به این شیرها شیر آسیایی هم گفته می‌شود.

    این کارشناس محیط زیست در پاسخ به این پرسش که می‌توان شیر ایرانی را در کشور احیا کرد، تصریح کرد: خیر؛ چرا که ما جایی نداریم که یک قلاده از این شیر بدون حمله به انسان و احشام بتواند زندگی کند.

    محیط زیست به جای اقدامات نمایشی به اصل مطلب بپردازد
    وی ادامه داد: پروژه ورود شیر ایرانی به ایران همان شکستی را تحمل خواهد کرد که ببر ایرانی تحمل کرد.

    کهرم گفت: بنده به سازمان حفاظت محیط زیست توصیه می‌کنم به جای این اقدامات نمایشی به اصل مطلب بپردازد و از تالاب‌ها و مناطق محافظت کند.

    وی با بیان اینکه اگر شیر ایرانی به ایران بیاید، در منطقه محصور برده می‌شود، تأکید کرد: با ورود شیر ایرانی، آن را در دشت ارژن و کرخه رها نمی‌کنند چراکه با رهاسازی، این حیوان انسان‌ها و محصولات را از بین می‌برد بنابراین این اقدامات از وظایف باغ وحش است.

    کهرم عنوان کرد: با ورود شیر به ایرانی محیط‌بان باید الاغ‌های پیر را بکُشد و به عنوان غذا به شیرها بدهد بنابراین این که نمی‌شود احیا شیر ایرانی.

    این فعال محیط زیست خاطرنشان کرد: شیر ایرانی در جنگل گیر هندوستان آزاد است و سالی چند نفر را می‌کشد و می‌خورد.