دیده بان حقوق حیوانات: در حالی که کشتن حیوانات برای مصرف خوراکی، لا اقل یک توجیه حداقلی دارد، علاقه به شکار بی دلیل و ماهیگیری های معروف به ورزشی حتی از این یک دلیل نیز عاری هستند. در ماهیگیری ورزشی یا بگیر و رها کن، این صرفا خوی وحشی گری و خودخواهی بشر است که منجر به ایراد جرح و زخم در دهان و بدن ماهی شده، و ماهی نگون بخت با همین شرایط به آب بازگردانده می شود. بسیاری از این ماهی ها به دلیل عفونت مجرای گوارش و عدم قابلیت تغذیه از بین می روند و برخی دیگر به دلیل ترشحات شدید غدد داخلی در پاسخ به استرس جان می دهند.
ماهی 15 کیلوئی صید شده توسط یکی از علاقمندان به ماهی گیری دریاچه ارم، پس از دقایقی خروج از آب و انداختن عکس یادگاری با صیاد خود، مجدداً به جمع خانواده اش بازگشت.
یکی از بزرگترین ماهی های کپور دریاچه ارم که آماده تخم ریزی نیز شده بود، پس از صید توسط عرشیا؛ از همشهریان عزیز که سالهاست اوقات فراغت خود را با این ورزش مهیج سپری می کند با رها شدن در آب دریاچه، بار دیگر فرصت زندگی را تجربه کرد.
این جوان 27 ساله در گفتگو با روابط عمومی ارم سبز گفت : من از سال 1380 بصورت حرفه ای و با هدف تفریح ماهی گیری می کنم و توی این مدت به جاهای مختلف سفر کرده ام که از آن جمله می توانم به سد ارومیه و سدهای دیگر اشاره کنم، ولی بدلیل نزدیکی محل زندگی ام به پارک ارم، مدت زیادی است که در این مجتمع تفریحی به این تفریح می پردازم. توی سالهای گذشته ماهی های زیادی به قلابم افتادن، که بزرگترین آنها حتی 10 تا 14 کیلو هم وزن داشتند ولی آن روزها بدلیل کم تجربه بودنم، موفق نشده بودم از آب خارجشان کنم و در حقیقت این ماهی، اولین ماهی بزرگی بود که من موفق شده بودم از آب خارجش کنم.
عرشیا در خصوص چگونگی صید این ماهی گفت : واقعیتش را بخواهید از اونجا که امروز تنها به پارک آمده بودم و فکرش را نمی کردم این ماهی به قلابم بیافتد دقایق خیلی سختی را پشت سر گذاشتم تا این ماهی را صید کنم. یک ساعتی بود قلاب به آب انداخته بودم و منتظر نشسته بودم تا طبق معمول ماهی های قزل رها شده در آب را صید کنم تا اینکه قلابم شروع کرد به کشیده شدن. وقتی شروع کردم به کشیدن قلاب فهمیدم دقایق سختی رو با ماهی به قلاب افتاده در پی خواهم داشت. به هزار زحمت وقتی ماهی رو به کنار دریاچه کشاندم و هیکلش رو دیدم، فهمیدم که به این راحتی نمی توانم از پسش بر بیام و بهمین دلیل تصمیم گرفتم با لباس برم توی آب و با کمک دست از آب بیرون بیارمش. خیلی کار سختی بود و تقریباً مطمئن شده بودم که کار من نیست و بهمین دلیل با صدا زدن دو نفر از جوانان عبوری، از آنها کمک خواستم و بالاخره به هر زحمتی بود درش آوردیم.
این صیاد در خصوص دلیل رها کردن مجدد ماهی به آب گفت : واقعیتش وقتی ماهی رو از آب بیرون آوردم، متوجه شدم که ماهی ماده است و شکمش پر از تخم است و برای لحظه ای فکر کردم این ماهی قرار است به زودی مادر ماهی های کوچکی بشه که در سالهای بعد می توانند اوقات فراغت بسیاری از علاقمندان به این تفریح مهیج را تامین کنند و به همین خاطر دلم نیامد با خودم ببرمش و به همین دلیل هم ماهی را پس از انداختن چند عکس یادگاری، مجددا آن را به آب دریاچه سپردمش.
عرشیا که این خاطره را یک خاطره فراموش نشدنی برای خودش می دانست و می گفت آنقدر به این ورزش علاقمند است که فکر نمی کند به این زودی ها آن را کنار بگذارد با گفتن این جمله که ” تا هر موقع که ماهی را از آب بگیری تازش منهم ماهی گیری می کنم ” در پاسخ به این سئوال که اگر روزی شاهد به دام افتادن همین ماهی باشه چه کار خواهد کرد، گفت : احساس می کنم یک جورهایی به آن وابستگی عاطفی پیدا کردم و اگر خودم این ماهی رو بگیرم حتماً دوباره رهاش می کنم و اگر ببینم کس دیگری هم آن را صید کرده مطمئناً ازش خواهش می کنم رهاش کنه. البته باید بگم که این ماهی تا سه ماه به سمت هیچ قلابی نخواهد رفت.
● منبع: روابط عمومي ارم سبز – تاريخ شمسی نشر 02/02/1392
