دیده بان حقوق حیوانات ایران: مرغابی وحشی سیبری ، پایش که به مازندران می رسد ، عمرش نیز به پایان می آید مگر آن که شانس یارش باشد و از این مهاجرت چند هزار کیلومتری ، جان سالم بدر برد و به سیبری بازگردد.
به گزارش عصر ایران، همه ساله از نیمه های مهر ماه تا نزدیکی های عید نوروز ، شکارچیان منطقه “سرخرود” در نزدیکی فریدونکنار با دام هایی به سراغ برکه ها و رودخانه های اطراف در این منطقه می روند و به انتظار صید مرغابی هایی می نشینند که خسته از یک پرواز چند هزار کیلومتری و پس از مصرف چربی های ذخیره بدنشان در پرواز ، به زمین می نشینند تا غذایی بخورند و تجدید قوا کنند و به سفر طولانی خود برای رسیدن به سرزمین های گرمتر ادامه دهند.
همه ساله از اواخر ماه سپتامبر (شهریور) مهاجرت مرغابی های سیبریایی از مناطق سردسیر روسیه به سمت سرزمین های گرم تر جنوبی آغاز می شود و این مرغابی ها وقتی به سواحل دریای مازندران می رسند برای تجدید قوا فرود می آیند تا غذایی بخورند و تجدید قوا کنند و به سفر خود ادامه دهند ، اما بخش اعظمی از این مرغابی ها از این فرود سر سلامت به در نمی برند و شکار صیادانی می شوند که برای آنها تورها و دام های زیادی روی زمین چیده اند.5 قرن است که می کشیم
5 قرن است می کشیم
از مهدی فروشنده بازار مرغابی های وحشی درباره شغلش می پرسم ، می گوید : “این شغل آبا و اجدادی ما است . این شکار 5 قرن است که ادامه دارد و کسی نمی تواند جلوی آن را بگیرد.”
وقتی به او می گویم : شکار این مرغابی ها در همه جای دنیا ممنوع است ، لبخندی می زند و می گوید:”بله ممنوع است تنها در ایران شکار می شود واین کار برای امسال و پارسال نیست قرن ها است در این منطقه این مرغابی ها شکار می شوند.”
در گفتگو با یک فعال محیط زیست که در کنار جاده ایستاده و با ناراحتی به صحنه خرید و فروش این مرغابی های شکار شده نگاه می کند ، اطلاعاتی درباره این مرغابی ها کسب می کنم.این فعال محیط زیست با ابراز تاسف از شکار این مرغابی ها در این منطقه می گوید: همه ساله این مرغابی ها همزمان با آغاز فصل پاییز از مناطق سردسیر در سیبری وشمال کانادا به سمت مناطق گرم تر در جنوب مهاجرت می کنند.وی با اشاره به اینکه در همه کشورهای جهان شکار این پرنده ها ممنوع است می گوید : اما در ایران دو عدد متوسط از این مرغابی ها به قیمت 30 هزار تومان معامله می شود.
پرندگان مهاجر
در کنار جاده فریدونکنار و در منطقه سرخرود یک بازار کنار جاده ای وجود دارد که از بیش از 10 میز و یک روکش مسقف تشکیل شده است . در این بازار مرغابی های وحشی به فروش می رسند.
قیمت سایزهای کوجک این مرغابی ها جفتی 15 هزار تومان است وقیمت سایزهای بزرگ تر تا 40 هزار تومان هم می رسد.فروشنده ها مرغابی ها را دو به دو می فروشند .عده ای از مسافران شمال و توریست هایی که از تهران و دیگر شهرهای کشور برای گشت و گذار و تفریح به این منطقه آمده اند اتومبیل های خود را در مقابل این بازار کوچک پارک می کنند و بر ای خرید مرغابی با فروشندگان محلی ” چک و چانه ” می زنند.از یکی از آنها که مرد میانسالی است درباره شکار این مرغابی می پرسم ، و در پاسخ متوجه می شوم که این مرد میانسال به خوبی از وضعیت شکار و ممنوعیت آن آگاه است.
از حرف هایش کاملا پیداست که با این بازار سال ها آشنا است چون می گوید: هر وقت در پاییز یا زمستان به این منطقه می آیم برای خرید مرغابی به این بازار می آیم . چون گوشت لذیذی دارد و همسرم گوشت این مرغابی ها را خیلی دوست دارد.
او که یک مهندس معمار و در ولنجک تهران ساکن است وقتی متوجه می شود که من خبرنگارم، ادامه می دهد:”تو رو خدا با ایجاد حساسیت یک کار ی نکنید که این بازار مرغابی ها از اینجا جمع بشود. چون خود شما بهتر می دانید جمع شدن این بازار از اینجا به معنای خاتمه یافتن شکار این حیوان نیست . بازار از اینجا جمع می شود اما بازار زیر زمینی وجود خواهد داشت و تنها قیمت ها بالاترخواهد رفت و همین مساله انگیزه ای برای شکارچیان خواهد بود تا هر چه بیشتر و بیشتر صید کنند.”
فروشنده ها مرغابی ها را بر روی میزها چیده اند و منتظر مشتری های عموما تهرانی هستند تا دست در جیب کنند و چند تایی از آنها را بخرند.مردی که به همراه همسر خود از تهران آمده 10 مرغابی خریده و نزدیک به 200 هزار تومان به فروشنده ها پرداخته است . دو کیسه نایلونی خود را در صندوق عقب اتومبیلش گذاشته و با لبخندی از محل دور می شود و این سرنوشت غم انگیز پرندگان سیبری در ایران است.
____________________
