دیده بان حقوق حیوانات: ۲۱ تا ۲۹ آوریل ۲۰۱۲ به رسم سال های گذشته “هفته جهانی آزادسازی حیوانات آزمایشگاهی” نامگذاری شده بود.
به گزارش حکیم مهر در این هفته گروه‌های فعال حقوق حیوانات در کشورهای مختلف دنیا با برگزاری نشست‌ها و سخنرانی‌ها و برنامه‌های گوناگون برای کاهش استفاده از حیوانات آزمایشگاهی و صدمات وارده به آنها تلاش میکنند.
این امر در کشور ما به رسم معمول از سوی نهادهای مرتبط بخصوص سازمان دامپزشکی، جامعه دامپزشکان ایران ، سازمان نظام دامپزشکی و حتی انجمن حمایت از حیوانات بطور کلی با غفلت روبرو است!
طبق آمار رسمی منتشر شده به طور متوسط هر یک از انسانها در طول عمر ۷۰ ساله خود ۶۰۰ عدد مرغ، ۶۰ عدد گوسفند و بز یا (خوک) و پنج عدد گاو می‌خورد. در ضمن به ازای هر فرد پنج عدد موش و دو عدد رت صرف کارهای آزمایشی و تحقیقاتی می شود.
در برخی کشورها می توان تعداد حیوانات بکار گرفته شده در جریان آزمایشات را تخمین زد مثلاً در هر یک از کشورهای اروپایی مانند انگلستان و آلمان هر ساله بر روی دو تا سه میلیون حیوان آزمایش میشود.
تعداد بسیار زیادی از حیوانات در مرحله پرورش یا حمل و نقل یا شکار کشته میشوند. با یک حساب سرانگشتی میتوان تخمین زد سالانه حدود پانصد میلیون حیوان قربانی این آزمایشات میشوند به عبارت دیگر در هر ثانیه ۳۳ حیوان در آزمایشگاه‌های دنیا کشته میشوند!
با عرض سلام
چند نکته درباره آزمایش روی حیوانات از دیدگاه دانشمندان و پزشکان:
مخالفان آزمایش روی حیوانات متهم میشوند که با پیشرفت های علمی مخالف هستند ولی در حقیقت بسیاری از کسانی که مخالف اینگونه آزمایش ها هستند، دانشمندان و پزشکانی هستند که آزمایش های حیوانی را خطرناک برای سلامتی بشر می دانند. زیرا اینگونه آزمایشات گمراه کننده هستند.
پروفسور “Pietro Croce” نویسنده کتاب “آزمایش روی حیوانات یا علم؟” که خود سالها بر روی حیوانات آزمایش های مختلف انجام میداد، چنین اظهار داشته:
“اگر من هنوز هم در سودمندی آزمایش روی حیوانات اعتقاد داشتم، می گفتم: بیایید این کار را انجام دهیم. اما من به این نتیجه رسیده ام که این کار به سبب نتایج غیر قابل اعتمادش نه تنها سودمند نیست بلکه به شدت برای علم پزشکی ویران کننده است. اگر من از لغو آزمایش های حیوانی حمایت می کنم، نگرانی ام بخاطر درد و رنجی که حیوانات متحمل می شوند نیست بلکه من نگران سلامتی انسان ها هستم.”
آزمایش های حیوانی بی معنی و بیهوده هستند زیرا واکنش بدن انسانها و حیوانات نسبت به داروها و مواد شیمیایی متفاوت است. نه تنها در گونه های مختلف بلکه در واکنش بدن اعضای گونه های مشابه با توجه به سن و جنس آنها نیز تفاوت بسیار بزرگی است.
دارویی که برای شخص بالغی تجویز می شود و برای او بی خطر است، می تواند برای کودکان کشنده باشد یا دارویی که برای مردان بی خطر است، برای زنان زیان آور می تواند باشد.
حیوانات موجوداتی منحصر بفرد هستند و کاملا شبیه انسانها نیستند حال تا چه حد تفاوت خواهد بود بین انسان و گونه های دیگر حیوانات!
بعضی قارچ ها که برای انسانها سمی هستند، برای خرگوش ها در حکم غذایی لذیذ بشمار می آیند!
گوسفندان می توانند مقدار قابل توجهی از آرسنیک که سم مورد علاقه آدمکش هاست را تحمل کنند!
استرکنین که سمی بسیار قوی است هیچ تاثیری بر خوکچه های هندی، جوجه یا میمون ندارد!
ویتامین ث که برای بدن انسان بسیار ضروری است اگر از رژیم غذایی موش، گربه و یا سگ ها حذف شود، مشکلی برای آنها ایجاد نمی کند زیرا بدن آنها خود این ویتامین را تولید می کند.
سیستم ایمنی بدن انسانها با حیوانات تفاوت بسیار دارد بطور مثال:
سگها میتوانند بدون اینکه بیمار شوند از گودالهای گل آلود آب بنوشند. گربه ها با لیسیدن، کثافت های روی پشمشان را تمیز میکنند و موشها در آلودگی فاضلاب ها مقاوم می شوند و رشد می کنند.
این فهرست را پایانی نیست…
بنا به اظهار ارنست بوریس چین ” Ernst Boris Chain ” برنده جایزه نوبل بخاطر تحقیقاتش در کشف پنیسیلین: “هیچ گونه آزمایش دارویی بر روی حیوانات حتی اگر بر روی گونه های جانوری متعدد از جمله پستانداران، تحت تمام شرایط ممکن و قابل تصور انجام شده باشد نمیتواند این تضمین را بدهد که بر روی انسان هم همان اثر را داشته باشد زیرا در بسیاری از جهات انسان شبیه حیوان نیست.”
هواداران آزمایش روی حیوانات بسیار دلشاد و مفتخر هستند که با آزمایش بر روی حیوانات، پنیسیلین و آنتی بیوتیک کشف شد… اما
هاوارد والتر فلوری “Sir Howard Walter Florey” یکی دیگر از برندگان جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال ١٩۴۵ که به همراه “ارنست بوریس چین” پنیسیلین کشف شده درسال ۱۹۲۸ توسط الکساندر فلمینگ را جدا کرد و برای بیماران به کار برد، چنین اظهار داشته: “این از خوش شانسی ما بود که در آزمایشات اولیه سمی بودن پنیسیلین از موش ها استفاده کردیم. اگر ما از خوکچه هندی استفاده کرده بودیم به این نتیجه میرسیدیم که پنی سیلین ماده ای بسیار سمی است”
یکی از ادعاهای نادرست در حمایت از آزمایش بر روی حیوانات این است که: امکان پذیر است با آزمایش بر روی حیوانات، واکنش های انسان را نسبت به مواد شیمیایی و داروها پیش بینی کرد.
اما این پیش بینی به هیچ وجه امکان ندارد زیرا واکنش گونه های مختلف به میزان مواد شیمیایی وارد شده به بدنشان متفاوت است.
در بریتانیا تمامی داروها قبل از اینکه به مصرف انسان ها برسند بروی حیوانات آزمایش می شوند.
نتیجه این کار، گزارش های روزانه در روزنامه هاست در رابطه با حذف یک دارو و یا عوارض جانبی وحشتناک دارویی که موجب مرگ یا آسیب دیدگی های شدید شده . در سال ٢٠٠۴، تنها در بریتانیا، مصرف دارو باعث مرگ بیش از ١٠٠٠٠ نفر شده. بنا به گزارش روزنامه ها، در سال ٢٠٠۶ بیش از ٢۵٠,٠٠٠ نفر بدلیل عوارض جانبی استفاده از دارو در بیمارستان ها بستری شدند. در مجموع هزینه های آن به ۴۶۶ میلیون پوند می رسد که البته تمامی این داروها برای اطمینان از نتایج آن بطور گسترده بر روی حیوانات آزمایش شده بودند!
به ما گفته شده که بیماران دیابتی، سلامتی خود را مدیون حیوانات آزمایشگاهی هستند.
دکتر ” Tony Page” نویسنده کتاب “نقاب برداری از آزمایش روی حیوانات” اینچنین می گوید:” زمانیکه سخن از آزمایش های حیوانی و پژوهش دیابت بمیان می آید باید همواره این قانون طلایی آزمایش روی حیوانات را بیاد داشته باشیم که هیچکدام از نتایج حاصله از این آزمایش ها را نمی توان با اطمینان خاطر به انسان منتقل کرد. تفاوت های فیزیولوژیکی غیر قابل پیش بینی بسیاری وجود دارد.”
“زمانی که فردریک بنتینگ و همکارش چارلز بست در سال ١٩٢١ آزمایش بیرحمانه و هولناک شان را با تزریق انسولین به سگی انجام دادند و در پی نتایجی که حاصل شده بود تصمیم گرفتند آن را روی انسان آزمایش کنند. در اصل این انسولین برای انسان زیان آور بود. لئونارد تامسون ١۴ ساله بعنوان یک مدل انسانی زجر بسیار کشید و در واقع پایه درمان بیماری دیابت، آزمایش روی حیوانات نبود بلکه تحقیق و آزمایش بر روی بدن انسان بود.”
در ابتدا سرطان یک بیماری نادر بود. مصیبت سرطان به موازات ورود سیل محصولات سمی مصنوعی در محیط زیست افزایش یافته است. ورود هزاران مواد دارویی، صنعتی، نظامی، و مواد شیمیایی کشاورزی به محیط زیست که تمامی آن از طریق کانال “آزمایش شده بر روی حیوانات” و با مارک ایمنی بودند، در سراسر جهان باعث مرگ و نابودی مرد، زن، کودک، پرنده، ماهی، گربه، سگ، رودخانه ها، دریاچه ها، درختان و مناطق مختلف این سیاره شده و می شود.
در واقع نسبت به ۶۶ سال پیش هیچگونه پیشرفتی در این زمینه حاصل نشده به جز هزینه های سرسام آور و میلیونها حیوانی که غیر ضروری زجر داده و کشته شدند.
دکتر “Irwin Bross” در مقاله ای تحت عنوان “استفاده از حیوانات آزمایشگاهی در تحقیقات سرطان: کلاهبرداری چند میلیارد دلاری” ضمن اعتراض به ظلم و ستم غیرضروری که به حیوانات روا می شود اینچنین نوشته: “از نقطه نظر علمی، سیستم های مدل حیوانی در تحقیقات سرطان یک شکست کامل بوده است. آنها نه تنها حیوانات را کشتند که همچنان انسانها را هم می کشند. هیچ مدرک و شاهد واقعی وجود ندارد که نشان دهد استفاده از حیوانات در تحقیقات سرطان، منجر به پیشگیری و یا درمان سرطان در حتی یک انسان شده.”
پس چگونه است که با وجود اثبات بی ارزش بودن آزمایش روی حیوانات، این تحقیقات همچنان ادامه دارد؟ پاسخ آن بسیار ساده است: پول!
تحقیقات حیوانی تبدیل به صنعتی عظیم شده وبقای آن بستگی به ناآگاهی مردم و ندانستن حقیقت دارد. این صنعت عظیم شامل: عرضه کنندگان بی شمار حیوان آزمایشگاهی، صدها شرکت ارائه دهنده قفس، غذا، بستر، اپراتورهای تجربی، مخازن آب، الکترودها، چاقوهای جراحی، دستگاه های ضابط، حمل و نقل کنندگان حیوانات و هزاران آزمایش کننده روی حیوانات که از طریق انتشار مقالات خود در مجلات پزشکی، امید به پیشرفت های شغلی و همچنین دریافت کمک های مالی بزرگ از طرف کارخانه های داروسازی دارند. موسسات تحقیقاتی و بسیاری شرکت های داروسازی و شیمیایی که میلیاردها پوند سودشان، وابسته به بی اعتباری آزمایش هایی است که روی حیوانات انجام می شود.
و نیز تعداد بیشمار موسسه های تحقیقاتی و دانشگاه هایی که از راه آزمایش روی حیوانات سود فراوان می برند. موسسه های خیریه پزشکی و بزرگترین نیکوکاران که همان صنعت داروسازی است، کسانی که استفاده شان در شفا نیافتن است.
اما این تنها داروها نیستند که برای سلامتی انسانها زیان آور می باشند. در کنار آزمایش های دارویی، برای ساختن لوازم آرایشی، رنگ مو، روغن ترمز و دیگر محصولات خودرو، پاک کننده ها و ضد عفونی کننده ها، تمیز کننده اجاق گاز، علف کش ها و آفت کش ها، خمیر دندان و دیگر محصولات بهداشتی، رنگ، افزودنی های مواد غذایی نیز روی حیوانات آزمایش می کنند.
صدها و هزاران ترکیب دارویی، صنعتی، نظامی و سموم کشاورزی از طریق زمین و هوا، آبها و مواد غذایی، باعث مرگ و مسمومیت انسانها و حیوانات می شوند و همچنین باعث نابودی محیط زیست.
بسیاری از این مواد شیمیایی تقلبی تحت نام محصولات ایمن و سلامتی که بر روی حیوانات آزمایش شده اند به بازارها راه پیدا کرده اند.
آزمایش بر روی حیوانات به معنای واقعی کلمه، هزینه ای است که برای نابودی کره زمین می پردازیم.
واقعیت این است که با وجود تمامی هزینه های سرسام آوری که صرف آزمایش روی حیوانات می شود و به بهای جان میلیونها حیوان و هزاران انسان، سلامت انسانها روز به روز شیب نزولی را طی می کند.
[…] […]