تکمیل این خبر پایان یافت.

دیده بان حقوق حیوانات: با کمال تاسف، بنا به اظهار افراد آگاه، شیرهای باغ وحش ارم تهران به دلیل ابتلا به بیماری مشمشه معدوم شدند.

به گزارش دیده بان حقوق حیوانات، دستور معدوم سازی تمامی شیرهای باغ وحش از سوی مقام مسوول صادر شده و امروز این دستور در محل زندگی شیر های باغ وحش اجرا شده است.

بالاخره پس از جدالی طولانی مدت بین مسوولان باغ وحش، سازمان حفاظت محیط زیست، سازمان دامپزشکی و طراحان پروژه احیای ببر مازندران، بدترین اتفاق زیست محیطی چند سال اخیر، نه در طبیعت، بلکه در زندان بزرگ حیوانات رخ داد. باغ وحش ارم، امروز شاهد مرگ عزیزترین حیواناتش بود، شیرهایی با سابقه و توله شیرهایی دلربا.

این در حالی است که خبر معدوم سازی شیرهای  باغ وحش ارم با شلیک گلوله به مغز حیوانات نیز منتشر شده است.

در صورت صحت چنین اتفاقی، دیده بان حقوق حیوانات خواهان استعفای مسوولین باغ وحش و ریاست سازمان محیط زیست بوده و پیگرد قضایی متخلفین و مقصرین را از قوه قضاییه خواهان است.

تکمیلی۱:

بنا به اخبار واصله، تعداد ۱۴ شیر معدوم شده و از سرنوشت دو توله شیر یک ساله خبری در دست نیست.

تکمیلی۲:

به گزارش سبز پرس در حال حاضر تمامی شیرهای باغ وحش به غیر از دو توله و یک شیر نر بالغ با استفاده از داروهای بیهوشی قوی معدوم شدند و مسئولان باغ وحش قصد دارند تا از معدوم کردن سه شیر باقیمانده جلوگیری کنند.

به گزارش خبرگزاری محیط زیست ایران چند روز بعد از مرگ ببر نر سیبریایی سرانجام امروز مدیران باغ وحش تهران از بیم همه گیری بیماری مشمشه تصمیم به کشتن شیرهای این باغ وحش گرفتند. بر اساس این گزارش همه شیرها با شلیک گلوله به شقیقه شان کشته شدند.

تکمیلی۳:

سبز پرس در گزارشی اختصاصی نوشت: به منظور جلوگیری از شیوع گسترده بیماری مشمشه؛ عملیات معدوم‌سازی شیرهای باغ وحش تهران آغاز شد.

تکمیلی۴:

ایرن نوشت: سرانجام شیرها را به گلوله بستند

امروز در ارم: تیرباران ۱۴ شیر

۱۴ شیر باغ وحش ارم در تهران امروز با شلیک گلوله کشته شدند.

به گزارش خبرگزاری محیط زیست ایران چند روز بعد از مرگ ببر نر سیبریایی سرانجام امروز مدیران باغ وحش تهران از بیم همه گیری بیماری مشمشه تصمیم به کشتن شیرهای این باغ وحش گرفتند. بر اساس این گزارش همه شیرها با شلیک گلوله به شقیقه شان کشته شدند.

از زمان مرگ ببر سیبریایی تاکنون باغ وحش تهران تعطیل بوده است. رئیس سازمان محیط زیست امروز اعلام کرده بود علت مرگ ببر سیبریایی خوراندن گوشت آلوده به آن بوده است. شیرهای باغ وحش ارم هم از همین گوشتها تغذیه می کرده اند و از این نظر مرگ ببری که قرار بود ابزار احیای نسل ببر هیرکانی باشد و تیرباران ۱۴ شیر می تواند پرونده تازه ای را از سوئ مدیریت و اهمال در پارک ارم را باز کند. البته مدیر باغ وحش تهران پیش از این با رد ادعاهای سازمان حفاظت محیط زیست مدعی شده بود همه گیری بیماری در گربه سانان این باغ وحش عامل داخلی نداشته و منشائ آن احتمالا بیماریی بوده که دو ببر سیبریایی از روسیه با خود آورده اند.

تکمیلی۵:

توضیحاتی در رابطه با بیماری مشمشه:

«مشمشه» یک بیماری قابل انتقال از حیوان به انسان است که با توجه به سابقه وجود آن در کشورهای همسایه و به خصوص گزارش موارد اخیر طغیان بیماری در بین تک‌سمی‌ها (الاغ، قاطر و اسب) در کشور عراق و احتمال ورود این حیوانات آلوده به داخل کشور به عنوان یک تهدید جدی برای جمعیت تک‌سمی‌ها و جمعیت انسانی در کشور مطرح است.

بقراط برای اولین بار مشمشه را توضیح داده است و برای سال‌ها به عنوان یک بیماری شغلی در افرادی که با اسب در تماس هستند همچنین دامپزشکان و کارکنان آزمایشگاه‌ها مطرح بوده است. عامل مشمشه همراه با سیاه زخم به عنوان سلاح بیولوژیک مدرن از سال ۱۹۱۵ میلادی مورد استفاده قرار گرفته است.

بیماری در انسان به دنبال تماس مستقیم با حیوانات آلوده یا تماس با بافت‌های آنها منتقل می‌شود. عامل بیماری از طریق آئروسل همچنین ضایعات پوستی یا مخاط ملتحمه، دهان یا بینی وارد بدن می‌شود. موارد تک‌گیر در دامپزشکان، اسب‌سواران و کارکنان آزمایشگاه اتفاق می‌افتد.

عامل بیماری

عامل بیماری باکتری گرم منفی غیر متحرک، فاقد کپسول و غیر هاگزا بنام پسودوموناس مالئی (Pseudomonas mallei) است که گاهی بورخولدریا مالئی (Burkholderia mallei) نیز نامیده می شود.

همه‌گیرشناسی

پسودومناس مالئی یک انگل اجباری بوده که به آسانی با نور، گرما و ضدعفونی کننده‌های معمولی از میان می‌رود و بنظر نمی‌رسد در جای آلوده بیش از شش هفته زنده بماند. اسب‌ها، قاطرها و الاغ‌ها از گونه‌های معمول درگیر می‌باشند.

جانورانی که از تغذیه بدی برخوردارند و یا در جای نامناسب نگهداری می‌شوند از حساسیت بیشتری برخوردارند.

انسان نیز در زمره جانداران حساس به این عامل عفونی است که بیشتر موارد بیماری منجر به مرگ می‌شود. جانوران آلوده و یا حاملینی که در ظاهر تندرست بوده واز بیماری جان بدر برده‌اند عمده‌ترین منابع عفونت بشمار می‌آیند.

روش انتشار آلودگی بدین صورت است که آسیب‌ها و ضایعه‌های ششی (آبسه مانند) ناشی از باکتری پاره شده و عامل بیماری به درون برونشیول‌ها راه یافته و سبب عفونی شدن راه‌های تنفسی بالایی می‌گردد که با دفع شدن ارگانیسم (باکتری مولد) از بینی ودهان امکان انتشار و انتقال آن فراهم خواهد شد.

انتشار بیماری بیشتر از راه بلع مواد غذائی آلوده با منشا ذکر شده اتفاق می‌افتد که در این زمینه آبشخورهای مشترک وآلوده نقش بسزایی خواهند داشت.

تماس مستقیم پوست با پوست آلوده و وسایل تیمار (مانند غشو) اگر چه می‌تواند خطر آفرین باشد لیکن گاهی ایجاد بیماری پیشرونده می‌نماید. همچنین انتشار بیماری از راه استنشاقی نیز می‌تواند اتفاق بیافتد ولی این شکل آلودگی چه بسا تحت شرایط طبیعی نادر ‌باشد.

مشمشه هم‌اکنون در کشورهای آمریکای شمالی ریشه کن شده‌است ولی مناطقی از جهان منجمله آسیای صغیر، آسیا و آفریقا همچنان آلوده هستند. از آنجا که به تازگی پرورش و نگهداری اسب بویژه به صورت متراکم رو به پیشرفت می‌باشد و جابجائی دامها در این شرایط بیش از گذشته و به مقاصد گوناگون صورت می‌گیرد، بروز و گسترش بیماری مشمشه در این جمعیت‌ها دور از انتظار نیست. در چنین شرایطی میزان مرگ ومیر بسیار بالا خواهد رفت و شمار کمی از حیوانات که بظاهر بهبود می‌یابند (حاملین) بیماری ابقاء می‌یابد و گاهی می‌شود حیوانات به گونه کامل بهبود یابند.

گوشتخوارانی همانند شیر می‌شود با خوردن گوشت آلوده به بیماری دچار شوند. همچنین آلودگی در گوسفند و بز نیز دیده شده‌است. با وجودی که انسانها به بیماری خیلی حساس نیستند ولی از راه جراحات پوستی می‌شود به بیماری، به شکل گرانولوماتوز و پیمی دچار شوند. مرگ ومیر موردی از میزان بالائی برخوردار است.

به گونه کلی اسبدارها که در ارتباط مستقیم و تنگاتنگ با اسب‌ها هستند و بویژه دامپزشکانی که بدون دقت عمل لازمه اقدام به کالبد گشایی حیوانات آلوده می‌کنند در برابر خطر قرار دارند.

جانوران در گیر با فرم مزمن بیماری بیشتر تا چندین ماه بیمار بوده و پی در پی بهبودی رانشان می‌دهند ولی سرانجام یا از پادر آمده و یا با یک بهبود ظاهری بعنوان موارد پنهان باقی می‌مانند.

هر گونه کالبد گشایی لاشه دام دچار به مشمشه بواسطه خطرات احتمالی بازداشته می‌باشد.

کنترل

شوربختانه این بیماری واکسن و روش پیشگیری از راه ایمن‌سازی ندارد و اهم روش‌های مهار بیماری بر این پایه‌اند: رعایت شرایط قرنطینه‌ای کامل و پیشگیری از هر گونه آمدوشد دام. منظور از دام، دامی است که چگونگی آن از دید سلامتی دقیقاً مشخص نیست. گفتنی است که هم‌اکنون همگی اسب‌هائی که بدست کارشناسان سازمان دامپزشکی کشور مورد آزمایش مالئین قرار گرفته‌اند واجد برگه گواهی سلامت مدت دار هستند که در آن چگونگی سلامتی دام کاملاً مشخص شده‌است.

انجام آزمایش مالئین به گونه همیشگی بفاصله هر ۳ هفته تا هنگامی که جمعیت دلخواه در ۳ آزمایش پیاپی هیچگونه موردی از واکنش مثبت و یا مشکوک نداشته باشد. جداسازی و اعدام هرچه تندتر دامهای رآکتور که بدین منظوراقدامات بهداشتی زیر باید به دنبال تشخیص دام رآکتور انجام گیرد:

۱ – وسایل انفرادی و تیمار دام دچار بطورکلی سوزانده و معدوم شود.

۲ – جایگاه اسب با مواد ضد عفونی کننده (مناسبترین ضد عفونی کننده سود سوز آور می‌باشد) پس از سوزاندن و دفن بهداشتی فضولات و کود ؛ گند زدائی شده و حد اقل بمدت ۶ هفته بکار گرفته شده قرار نگیرد.

۳ – معدوم کردن اسب آلوده با نگرش به خطرات احتمالی؛ به گونه‌ای انجام پذیرد که تماس با دام به کمترین ممکن برسد.

۴ – محل دفن لاشه باید پیش از معدوم کردن دام آلوده آماده شده باشد ؛ این محل باید بدوراز کانال آب، چشمه، کاریز و دیگر مسیرهای همگانی باشد.

منابع

* درسنامه پزشکی آکسفورد ۱،چاپ نشر دانشگاهی ، ۱۳۶۸

* میکروبیولوژی عمومی؛ دکتر فریدون ملکزاده، انتشارات دانشگاه تهران.

* میکروب‌های بیماری‌زا در مواد غذایی و اپیدمیولوژی مسمومیت‌های غذایی، دکتر ودود رضویلر، انتشارات دانشگاه تهران.

* باکتری‌شناسی عمومی، دکتر حس تاج‌بخش، انتشارات دانشگاه تهران.