دسته: آخرین خبرها

  • طلاق به خاطر 3 سگ!

    به گزارش ایران :

    مرد جوان وقتي مطمئن شد همسرش پس از 10 سال زندگي همچنان سگ‌هايش را به او ترجيح مي‌دهد، دادخواست طلاق داد.
    زن و مرد روبه‌روي قاضي عموزادي – رئيس شعبه 268 دادگاه خانواده – نشسته بودند. مرد هر از گاهي به همسرش زيرچشمي نگاهي مي‌انداخت و زير لب ناسزا مي‌گفت.
    دقايقي بعد وقتي قاضي علت تقاضاي طلاق آنها را پرسيد خود را روي صندلي جابه‌جا كرد و گفت: آقاي قاضي من و همسرم «ويدا»‌ 10 سال قبل آشنا شديم. پس از مدتي رفت و آمد به هم علاقه‌مند شده و تصميم به ازدواج گرفتيم. وقتي خانواده‌ام را در جريان موضوع قرار دادم با خوشحالي براي اين وصلت اعلام آمادگي كردند.

    بنابراين خيلي زود و پس از برگزاري مراسم عقد «ويدا» را با مهريه 514 سكه طلا به عقد دائم درآوردم. همسرم زن بسيار خوب و مهرباني است اما تنها چيزي كه در اين ‌سال‌ها آزارم داده دلبستگي شديد او به سگ‌هايش است. حال آنكه قبل از شروع زندگي مشترك مخالفت جدي خود را با نگهداري سگ‌هايش در خانه اعلام كرده بودم. او هم قول داده بود در اين‌باره تجديدنظر كند. بنابراين «ويدا» به‌رغم ميل باطني سگ‌هايش را در خانه پدرش گذاشت و زندگي مشترك‌مان را آغاز كرديم.

    اما سه ماه از ازدواجمان گذشته بود كه كم‌كم متوجه افسردگي شديد همسرم شدم چرا كه با من حرف نمي‌زد، به مسائل خانه رسيدگي نمي‌كرد و حتي وقتي ميهمان به خانه مي‌آمد به اتاق خوابش مي‌رفت و خود را مخفي مي‌كرد.

    در چنين شرايطي از آنجا كه بسيار نگران سلامتي‌اش بودم تصميم گرفتم كه مشكل را با كمك يك دكتر روانشناس حل كنم. سرانجام او گفت دوري و وابستگي شديد «ويدا» به سگ‌هايش عامل اصلي افسردگي اوست. بنابراين پيشنهاد داد براي مدتي اجازه دهم همسرم سگ‌هايش را به خانه بياورد. با اين حال برخلاف ميل باطني‌ام موافقت كردم زيرا سلامتي همسرم برايم مهمتر بود. به همين دليل بدون اطلاع همسرم به خانه مادرش رفتم و هر سه سگش را همراه خود به خانه آوردم. همسرم با ديدن سگ‌هايش از خوشحالي در پوستش نمي‌گنجيد. به خاطر بازگشت سگ‌هايش چند شب بعد ميهماني مفصلي گرفت، در اين ميان من هم با وجود مخالفت و تنفرم از حضور سگ‌ها در خانه به خاطر خوشحالي همسرم چاره‌اي جز سكوت نديدم!

    مرد جوان آهي كشيد و ادامه داد: چهار سال پس از ازدواجمان همسرم پيشنهاد كرد بچه‌دار شويم كه بشدت با او مخالفت كردم چرا كه معتقد بودم وجود سگ‌ها در خانه مي‌تواند براي يك نوزاد بسيار خطرناك باشد. بنابراين همسرم با وجود اينكه علاقه زيادي به مادر شدن داشت به خاطر سگ‌هايش قيد بچه‌دار شدن را هم زد.

    آقاي قاضي حالا حدود 10 سال از شروع زندگي مشترك‌مان گذشته و من تا امروز روي تمام خواسته‌هايم به خاطر همسرم پا گذاشته‌ام و برخلاف ميل باطني‌ام در كنار 3 سگ زندگي سخت و طاقت‌فرسايي را گذراندم اما ديگر از اين وضع خسته شده‌ام چرا كه 10 سال است پدر و مادر و خانواده‌ام پا به خانه ما نگذاشته‌اند و در 45 سالگي هنوز فرزندي ندارم! ضمن اينكه هر روز شاهد پيشرفت بيماري تنگي نفس و آسم در همسرم هستم. تمام پزشكان هم معتقدند علتش زندگي با سگ‌هاست. چندي قبل هم با همسرم شرط كردم بين من و سگ‌هايش يكي را انتخاب كند كه او هم ترجيح داد كنار سگ‌هايش زندگي كند. بنابراين حاضر شده تمام مهريه و حق و حقوقش را ببخشد تا توافقي از هم جدا شويم.

    زن جوان كه تا آن لحظه سكوت كرده بود به قاضي گفت: زماني كه يك دختر بچه بودم يكي از بستگانم كه مقيم خارج است 3 توله سگ گرانقيمت برايم هديه آورد. من كه علاقه شديدي به آنها داشتم تمام تلاشم را براي بزرگ كردن آنها به كار بستم. حالا هم نمي‌توانم از آنها جدا شوم. همسرم نيز نمي‌تواند با اين شرايط كنار بيايد بنابراين مهريه‌ام را مي‌بخشم تا توافقي از هم جدا شويم.

    قاضي عموزادي پس از شنيدن اظهارات اين زوج و بنا به توافق‌شان حكم طلاق آنها را صادر كرد.

  • دیدنی های امروز حیوانات 89/11/2

    برگرفته از خبرگزاری عصر ایران :

    يك مرد روستايي رومانيايي با اسبش

    بازي آرانگوتان ها در باغ وحش ملبورن استراليا

    بدون شرح!

  • بهمن گان، جشن اندیشه ی نیک و پاسداشت حیوانات

    هرمز مهر رام

    در سرزمین کهن ایران، از دیرین ترین دوران، پاسداشت و گرامیداشت «چرخه ی آفرینش» یا «طبیعت» از بن مایه های اساسی دینی- اخلاقی، و نیازهای روزمره انسانی بوده است. زیرا آدمی، بدون آخشیج های چهارگانه ی آب و خاک و آتش و باد، نمی تواند به زندگی شاد خود، که فرهنگ ایرانزمین بر آن همیشه تاکید داشته است، ادامه دهد.
    افزون بر آخشیج های چهارگانه ی طبیعت، جانداران سودبخش -که باشندگی آنها، نه تنها به انسان یاری می رساند بلکه ساز و کار سامانه ی کاینات نیز بدون این جانداران از کار می افتد- نیز از جایگاه والایی برخوردارند و نگهداری و بزرگداشت آنها، یک خویشکاری ای اساسی است. در کتابی به نام “دینکرت” که از متون پهلوی میانه است می خوانیم: از آنجایی که در ایران باستان، زدن جانداران جرمی بس بزرگ شمرده می شده و بر آن پادافرهی بس گران نهاده بودند، اگر کسی چارپای خود را با چوب بزند، براساس اینکه زننده با دست راست و به سوی ران یا لگن راست یا چپ و یا از بالا بزند، جریمه ی او در دادگاه متفاوت بوده است؛ زیراکه زدن چارپا از هر سو، لطمه ی جسمانی متفاوتی به جانور می آورد (از بالا، فشار به ستون فقرات و آزردن استخوان ها، که جریمه اش بیشتر بوده، با دست راست، آزردن بیشتر جانور و جریمه ی سنگین تر و با دست چپ از آنجا که میدان زدن، کمتر است، جریمه اش هم کم تر است!) تشخیص رنجیدگی حیوان و میزان آن در ایران باستان بر عهده ی “دات بَئِشَه زَ” یا پزشکی قانونی بوده است (دات=داد، قانون- بئشه=درد و رنج- زَ: زننده که روی هم به چم پزشکی قانونی است. یادآوری: در ایران “پزشکی” از نخستین دانش ها به شمار می رفته است؛ برای نمونه: اوروَر بئشه زَ=گیاه پزشک-کارت بئشه ز:جراح- مانترا بئشه ز: روان پزشک…).

    در شاهنامه، در داستان شورش فریدون بر ضحاک، فردوسی از گاوی به نام “اوژن” یا “پرمایه” نام می برد:
    همــان گــاو، کِــش نـام پرمابه بود
    ز گـــــاوان ورا بــــرتــــرین پـایه بود
    که کس در جهان گاو، چونان ندید
    نـــه از پـــیرسـر کــاردانــان شنید
    چون روزبانان و مردم کشان بابلی (که در قالب یک شخص به نام ضحاک گرد آمده اند)، آبتین پدر فریدون را می کشند، فرانک مادر فریدون، او را به پرستنده(=پرستار) گاو پرمایه می سپرد تا او را به شیر گاو بپروراند.
    این نکته نیز نشان می دهد که نهاد دیگری که با زادن فریدون در جهان پیدا می شود، با پرورش گاو و برخورداری این جانور از جایگاه و ارزش ویژه در زندگی مردمان ایرانشهر همراه بوده است.
    بابلیان که از این ارزش ویژه ی گاو در کیش ایرانیان (که در پیشبرد و گسترش کشاورزی و دامداری و فراورده های دامی و خوراکی و… نیروی ایرانیان را در زمینه ی جنگی نیز افزایش می داده و پشتیبانی می کرده است) به هراس افتاده بودند، چاره را در تباه کردن گاوان و چارپایان ایران می دیدند:
    خـبر شد به ضحاک، زان روزگـار
    از آن گـــاو پــرمایـــه و مــرغــزار
    بیامد بدان کینه چون پیل مست
    مـــر آن گـاو پر مایه را کرد پست
    و ایرانیان برای باز ستاندن کین گاو، با گرزهای گاو سر به نبرد با بابلیان و ضحاکیان برخاستند.
    این داستان خود نشان می دهد که جانوران سودمندی همچون گاو، با توجه به فرهنگ مبتنی بر کشاورزی و دامپروری ایرانیان، چقدر مهم بوده اند و کشتن و نابودی آنها، در واقع نابودی فرهنگ معیشت و زندگی ایرانیان بوده است.
    از سوی دیگر، در کتابی به نام، وندیداد(=دادِ نابود کننده ی دیو)، که گروهی امروزه آن را افزوده بر اوستا می دانند و برخی هم آن را نوشتار کهنی می دانند که به دست مغان ماد، نوشته شده است، درباره ی احترام به جانوران بسیار سخن آمده است. برای نمونه، جانوری چون سگ یا سگ آبی از اهمیت زیادی برخوردار است و کشتن آن جز بزرگترین گناهان است که کننده ی آن گرفتار شدیدترین پادافره (حتا مرگ) می شود. هرچند بسیاری بر این باورند که وندیداد کتابی انحرافی است که به دست افراط گرایان دینی نوشته شده؛ اما بن مایه اصلی کتاب که شامل، دادها و قانون هایی برای صدمه نرساندن به جانوران سودبخش است، ریشه ای درست و ایرانی دارد. هرچند که در همین کتاب، رسمی به نام “خرفسترنه” وجود دارد که از آن با نام قانون کشتن جانداران موذی و مضریاد می کنند.
    اشو زردشت، آموزگار و پیام آور خردمند ایرانی هم، یاران و پیروان خود را به احترام به جانداران تشویق کرده است و برای روزهایی از سال، نخوردن گوشت حیوانات را برای پاسداشت آنها، سودمند دانسته است. او، کیش خردمندانه ی خود را در واکنش به زیاده کاری های مغان ماد و روحانیان مهرپرستی (که در اواخرش، افراط گرایی جانشین اعتدال شده بود) که رسم قربانی کردن حیوانات و سوزاندن گوشت آنها را به گونه ی فزاینده ای انجام می دادند، بوجود آورد و همگان را از تباه کردن گوشت جانداران سودبخش و آلودن آتش، برحذر داشت.
    بهمن یا وُهومن: منش نیک
    بهمن، در اوستا “وُهومَنَ ” یا “وُهومَنُنگَه” به چم منش خوب یا نهاد نیک و گاه “وَهیشتَ مَنَ” به چم بهترین منش آمده و در پهلوی “وَهمَن” و در پارسی “بهمن” شده است.
    در گاهان، بهمن یکی از فروزه ها و گون(=صفت)های مزدا اهوره و در اوستای نو، یکی از امشاسپندان(=ورجاوندان جاودانه-مهین ایزدان) است که نماد اندیشه ی نیک و خرد و دانایی آفریدگار به شمار می آید. بهمن، آدمی را از خرد و تدبیر بهره ور و او را به آفریدگار نزدیک تر می کند و روان زردشت را در خواب به بارگاه اهورایی رهنمون می شود.
    همچنین، در گاهان بهمن پسر اهوره مزدا خوانده شده است که در روز پسین، کردار مردمان را می سنجد و هُرمَزد، ارزش کارمردمان را به یاری و میانجی او در می یابد. در دیگر بخش های اوستا، اهورامزدا، به دستیاری بهمن، جهان را می آفریند و بهمن است که نیکوکاران و اَشَوَنان را به پردیس رهنمون می شود. درمان بخشی “هَومَ”(=نوشابه ی آیینی) با خوشی “بهمن” همراه است.
    ایزدان “ماه” و “گُوش” و “رام” از هماران و همیاران امشاسپند(!) بهمن و “اَکَ مَنَ” یا “اَکَ مَنَنگه” از کَماله-دیوان(=چه سر نفرت انگیزی! صفت دیوان هفتگانه ی کارگزار اهریمن)  و دستیاران اهریمن، هَمِستار(=ضدّ) اوست.
    خویشکاری بهمن، در جهان اَستومند، پرورش و نگاهداری همه ی جانوران سودمند است. به نوشته ی بندهشن، خروس که سپیده دمان به بانگ خویش، مردمان را از خواب بر می انگیزد و به نیایش و کار و زندگی فرا می خواند و نیز جامه ی سپید و گل یاسمین سپید، ویژه ی امشاسپند بهمن است. نیز، دومین روز ماه و یازدهمین ماه سال را به نام این امشاسپند خوانده اند.
    جشن بهمنگان: نشانه ی نیکوکاری در خوش رفتاری با جانوران است
    بهمنگان، نام جشنی است که در بهمن روز از ماه بهمن -دوم بهمن ماه باستانی و بیست و ششم دی ماه کنونی- برگذار می شود. زیرا گاهشمار امروزی نسبت به گاهشمار باستانی که هر ماه سی روز و هر روز نامی داشته، دگرگون شده است.
    ابوریحان بیرونی، آن را “بهمنجه” خوانده که گویا معرب بهمنگان است. او درباره ی آن نوشته است:

    “بهمنجه، بهمن روزی است از بهمن ماه و بدین روز “بهمن سپید”(بیخی است سپید رنگ یا سرخ فام، همچون زردک که بهمنین یا بهمنان نیز خوانده می شود و در گذشته ریشه ی آن را به اسم بهمن سرخ و سپید در داروها به کار می بردند. واژه ی فرانسوی Behen به همین معنی است و از بهمن پارسی گرفته شده است) به شیر خالص پاک خوردند و گویند حفظ آید مردم را و فَرامُشتی برود. و اما در خراسان، مهمانی کنند بر دیگی که اندر او از هر دانه ی خوردنی که خورند، کنند و گوشت هر جانوری و حیوانی که حلالند و آنچه اندر آن وقت اندر آن بقعه یافته شود از تره و نبات…”
    اسدی نیز درباره ی این جشن آورده است: “بهمنجه، رسم پارسیان است. چون دو روز از ماه بهمن گذشته بودی، بهمنجه کردندی و این عیدی بودی و طعام پختندی و بهمن سرخ و بهمن زرد بر کاسه ها برافشاندندی.”
    انوری نیز چنین اشاره ای بدین جشن دارد:
    اندر آمد ز در حجره ی من صبحدمی
    روز بــهمنجه، یــعنی دوم بـهمن ماه
    زردشتیان، اما امروزه در جشن بهمنگتن از کشتار حیوانات و خوردن گوشت آنان خودداری می کنندو برخی باورمندان، این کار یعنی پرهیز از خوردن گوشت و کشتن گاو و گوسفند و کرغ و… را در همه ی روزهای ماه بهمن ماه پی می گیرند.
    یادآوری این نکته، شایان نگرش است که روزهای “وهومن” و “ماه” و “گوش” و “رام” در پیشگاه زردشتیان به نام روزهای “نَبُر” Nabor نامیده می شوند و هر ماه در چهار روز نام بردهی بالا، زردشتیان نَبُر نگاه می دارند. از این روی، در این روزها  جانداران سودمند را نمی کشند(ذبح نمی کنند) و گوشت آنها را نمی خورند.
    از آنجا که ایزد بهمن را پشتیبان مردان نیک منش می دانند (و پس از آن اسفند همین پیوند را با بانوان دارد…) این جشن را پشتیبان مردان نیکوکار نیز می دانند.

    برگرفته از وبلاگ دوستداران حیوانات و محیط زیست (آقای سپهر سلیمی)

  • كشتیم كه كشتیم، دلمان خواست که کشتیم، به شما چه؟!

    روزنامه نگار آزاد نوشت:

    دو سه روز است جار و جنجال و سر و صدا راه افتاده است که چرا چندین شیر را در باغ وحش تهران کشته اند؟ مدیر باغ وحش تهران هم جواب داده است که شیرهای بیچاره درد بی علاج داشتند و امیدی به شفایشان نبود. و اصلا” کشتیم که کشتیم، دلمان خواست که کشتیم، به شما چه؟
    ما در ایران اصلا” چیزی به نام باغ وحش نداریم . در بعضی از شهرها…یمان یک محوطه هایی را درست کرده اند و چند قفس تنگ و تاریک را ساخته اند و تعدادی حیوان بدبخت و زبان بسته را هم آنجا برده اند و در شرایطی سخت و بی رحمانه و جانفرسا و و زجرآور و در محیطی کثیف و غیربهداشتی ، با تغذیه ای بسیار بد ، زندانی کرده اند . آنوقت اسم این محیط های وحشتناک را گذاشته اند باغ وحش . این باغ وحش ها در کشور ما نه بودجه ای دارند ، نه سود دهی دارند ، نه درآمدی دارند ، نه بازدید کننده ای دارند ، نه نیروهای متخصص و ورزیده ای دارند ، نه مدیریت درستی دارند ، نه عموما” کارمندان دلسوزی دارند ، نه قانونی دارند ، نه ناظری دارند ، نه کارکنانشان عموما” درک و فهم و شناختی از حیات وحش و جانوران دارند ، نه شکل و شباهتی به باغ وحش های واقعی دنیا دارند و نه اصلا” خودشان هم می دانند که برای چه وجود دارند؟

    یک تعداد جانور بی زبان و بی پناه و بیچاره را در گرسنگی و مریضی و تعفن و کثیفی و درد و رنج و زجر و زنجیر و عذاب و قفس های ی تنگ و تاریک نگه داشته اند که چه شود؟ مگر مجبورمان کرده اند که باغ وحش داشته باشیم؟ باغ وحش و فلسفهء وجودی باغ وحش و علت پیدایش باغ وحش در دنیا در واقع پاسخی طبیعی و منطقی و عقلانی بود به احساس علاقه و کنجکاوی تاریخی مردمان مغرب زمین نسبت به نگهداری حیوانات مختلف و وحشی و شگفت انگیز و پرورش و تماشای آنها . یک چنین علاقه ای هیچگاه در بین ما ایرانی ها و در فرهنگ ما وجود نداشته است . صد و بیست سال پیش مرحوم ناصرالدین شاه قاجار که به فرنگ رفته بود ، باغ وحش پاریس را هم دید و خوشش آمد . بعد از برگشتنش دستور داد که برایش در تهران یک باغ وحش اختصاصی بسازند که خودش داستان عجیب و تلخ و شیرینی دارد و شرحش را در مطلبی جداگانه خواهم نوشت . ناصرالدین شاه نه تنها باغ وحش بلکه خیلی چیزهای دیگری را هم در فرنگ دید و به عنوان سوغات تمدن و تجدد با خودش به ایران آورد و اصرار داشت که ما هم مثل فرنگی ها همان چیزها را داشته باشیم ، بدون اینکه هیچ نیازی به آنها داشته باشیم . بزور مجبورمان کرد وزارت خانه داشته باشیم ، دانشگاه و دارالفنون داشته باشیم ، مدرسه داشته باشیم ، باغ وحش داشته باشیم ، و خیلی چیزهای دیگری که به ضرب و زور و دنگ و فنگ ساخته شدند و الان روی دستمان مانده اند و نمی دانیم که با آنها چه کنیم؟ سالی چهار هزار نفر فقط در تهران به دلیل آلودگی هوای این شهر می میرند . با این اوصاف ما حتی نمی توانیم از خودمان نگهداری کنیم چه رسد به نگهداری از جانوران بدبخت شرق و غرب آفریقا . مگر مجبورمان کرده اند که این جانوران زبان بسته را بیاوریم در قفس بیندازیم تا از گرسنگی و مریضی بمیرند؟ محبت کردن به حیوانات اصلا” جزو فرهنگ ما نیست . البته همیشه استثناء ها و یک اقلیت بسیار کوچک و اندکی هم بوده اند که دوستدار محیط زیست و جانوران آن هستند . اما اینها استثناء هستند. ما که طبق استثناء ها و اقلیتهای بسیار اندک قضاوت نمی کنیم . عموم ما ایرانی ها همینی هستیم که داریم می بینیم . ما حیوانات را فقط به دو دستهء حلال گوشت (قابل خوردن) و حرام گوشت (غیر قابل خوردن) تقسیم بندی می کنیم . با یک چنین دیدگاهی که ما داریم جانوران بیچاره از دستمان گریزان هستند و نمی دانند که باید به کجا پناه ببرند . باغ وحش جایی هست که حیوانات در آن به دلیل برخورداری از محبت انسانها و نگهداری بهتر و مراقبت بیشتر و فضای راحت تر و رفاه و آزادی و امنیت و آسایش بیشتری که نسبت به محیط زیست طبیعی شان در آن دارند ، عمر بیشتری می کنند و از زندگی شان لذت بیشتری می برند . اما ما که یک چنین باغ وحش هایی را نداریم و نمی توانیم چنین محیطی را برای این حیوانات بیچاره فراهم کنیم . پس دیگر چه لزومی دارد که باغ وحش داشته باشیم؟ اصلا” ما را چه به این کارها؟ ما را چه به دارالفنون؟ ما را چه به باغ وحش؟

    عبداللطیف عبادی

    وب سایت روزنامه نگار آزاد

  • سرگردانی دایناسورهای کرمانی/ هزاران فسیل بار کامیون شد.

    کرمان – خبرگزاری مهر:

    سرانجام پس از چند سال تعطیلی موزه دیرینه شناسی کرمان با هزاران قطعه فسیل منحصر بفرد، اشیای موزه بار کامیون و درب موزه نیز بسته شد.

    به گزارش خبرنگار مهر در کرمان، داستان دایناسورها و فسیلهای منحصر به فرد کرمان سرانجام با بسته شدن درب موزه دیرینه شناسی کرمان تمام شد.

    در این موزه که سال 83 با همکاری محسن تجربه کار دیرینه شناس کرمانی و شهرداری کرمان تاسیس شد چهار هزار فسیل چینش شده بود و 30 هزار فسیل نیز در انبار نگهداری می شد.

    پس از گذشته سه سال از کار موزه درنهایت برق موزه در سال 86 قطع شد و به همین دلیل این مرکز تعطیل شد اما سال گذشته همزمان با بازدید یک هیئت فرانسوی به همراه چندین دانشمند دیرینه شناسی اروپایی برق مجددا وصل شد و روز بعد از این بازدید برق بار دیگر قطع شد.

    پرونده این موزه نهایتا درحالی بسته شد که هزاران فسیل منحصر بفرد بار کامیون و درب موزه نیز برای همیشه بسته شد.

    محسن تجربه کار، مدیر این موزه در این خصوص در گفتگو با خبرنگار مهر در کرمان اظهارداشت: متاسفانه پس از سالها تعطیلی موزه به دلیل قطع شدن برق و عدم همکاری مسئولان و با وجود تمام نامه نگاریها و پیگیریهایی که در سطوح مختلف صورت گرفت این موزه هم اکنون بسته شده است.

    هر کدام از فسیلها دارای ارزش منحصر بفرد هستند / نگران تخریب فسیلها هستم

    وی از سرنوشت فسیلها ابراز بی اطلاعی کرد و گفت: هر کدام از این فسیلها دارای ارزش علمی و تاریخی بالایی است و از پنج تا 570 میلیون سال قدمت داشتند.

    تخم دایناسور کشف شده در کرمان

    تجربه کار ادامه داد: برای جابجایی این فسیلها می بایست تدابیر خاصی در نظر گرفته شود و برخی از آنها باید لای روزنامه پیچیده می شد اما درنهایت با کامیون بار شده است.

    وی از خراب شدن احتمالی این فسیلها ابراز نگرانی کرد و گفت: چهار هزار فسیل در این موزه چیدکمان شده بود و 40 هزار فسیل هم در صندوقهایی در انبار نگهداری می شد.

    مناطق فسیل خیز کرمان درحال تخریب هستند

    تجربه کار افزود: باز شدن این موزه یک کار فرهنگی بود و باید از این اقدام حمایت می شد اما طی سالهای گذشته هیچ حمایتی از این حرکت فرهنگی صورت نگرفت.

    وی گفت: بسیاری از مناطق فسیل خیز در کرمان وجود دارد که به دلیل برخی فعالیتهای عمرانی و همچنین فرسایش تخریب آنها ادامه دارد از سوی دیگر بیرون آوردن این فسیلها موجب تخریب این چنینی آنها می شود.

    160 هزار فسیل در انبار خانه انبار شده است

    وی تصریح کرد: هم اکنون 160 هزار فسیل نیز در انبار خانه ام روی هم انبار شده است و به مرور خراب می شود.

    وی درخصوص برخی پیگیریها گفت: هیچ کدام از این مسائل به نتیجه نرسید و درنهایت هم وضعیت اینگونه شد.

    فسیلهای انبار خانه اجاره ای

    تجربه کار اضافه کرد: درحال حاضر موزه دشت خاک درحال فعالیت است که به دلیل قرار گرفتن در روستا و فاصله با کرمان کمتر مورد استقبال قرار می گیرد اما برخی فسیلهای این موزه منحصر به فرد است بطوریکه در این موزه یک استخوان گردن یک دایناسور غول پیکر نگهداری می شود.

    وی گفت: مردم دشت خاک خودشان از وجود این مرکز استقبال می کنند و به همین دلیل فعالیت این مرکز ادامه دارد.

    برخی جای پای دایناسور را به خود دایناسور ترجیح می دهند

    وی گفت: این فسیلها ثروت ملی استان کرمان است که باید حفظ شود اما در حال خراب شدن هستند و با این حال برخی افراد درحالی از تخریب جای پای دایناسور در روستای ده علیرضا ابراز نگرانی می کنند که خود فسیلها در حال از بین رفتن هستند.

    وی با اشاره به کشف تخم جانوران هم عصر با دایناسورها در کرمان افزود: در کشورهای دیگر میلیون ها دلار خرج پیدا کردن دی ان ای و شبیه سازی این حیوانات می شود اما ما در کرمان تخم این حیوانات را در اختیار داریم.

    موزه دیرینه شناسی ایمنی لازم را نداشت

    شهردار کرمان نیز در خصوص تخلیه موزه دیرینه شناسی کرمان در گفتگو با خبرنگار مهر در کرمان اظهارداشت: این موزه سالهاست که تعطیل شده است و به دلیل قرار گرفتن موزه در زیر زمین آب از دیوارها و سقف آن نفوذ می کرد که نشان از عدم استحکام آن بود.

    ابوالقاسم سیف الهی افزود: ساختمان این موزه غیر مقاوم بود و برای بازدید کنندگان نیز خطر آفرین می شد.

    وی ادامه داد: چندین بار برای تخلیه موزه اخطار دادیم و درنهایت نیز مجبور به تخلیه موزه شدیم.

    شهردار کرمان با تائید جابجایی فسیلها گفت: مدیر موزه می تواند برای تحویل این فسیلها به شهرداری مراجعه کند و از طریق قانونی آنها را دریافت کند.

    سیف الهی خاطرنشان کرد: فسیلهای سالم هستند و هیچ مشکلی برای آنها روی نداده است.

    وی افزود: در ضمن این پارک محل تجمع معتادان شده بود و از پنجره های بیروی موزه اقدام به ریخت آشغال می کردند و درنهایت مجبور به تخلیه موزه شدیم.

    …………………………………

    گزارش: امیررضا محمودی

  • پسر 10 ساله طعمه گرگ شد

    به گزارش فارس:

    پسر 10 ساله طعمه گرگ شد و پدر با ديدن سر فرزند خود در دهان گرگ متوجه ماجرا شد.

    ، فردي كه در يك مرغداري در يكي از روستاهاي بوئين‌زهرا مشغول به كار بود فرزند خود را نيز به مرغداري مي‌برد.

    اين مرد و فرزندش در مرغداري كه در دو كيلومتري محل زندگي‌شان است، شب را به سر مي‌بردند تا اينكه صبح روز پنج‌شنبه سي‌ام دي ماه پدر فرزندش را براي رفتن به مدرسه به تنهايي راهي خانه مي‌كند تا به مدرسه برود.

    ساعاتي بعد پدر ناگهان متوجه حيواني مي‌شود، جلو كه مي‌رود با سر جدا شده فرزندش در دهان گرگ روبه‌رو شده با دنبال كردن گرگ سر فرزندش را برداشته و با ناله و گريه به روستا بازمي‌گردد.

    پس از جست‌وجو جسد اين پسر 10 ساله از ميان برف‌ها پيدا شد و با حضور خانواده به خاك سپرده شد.

  • كشف مرجان‌هاي مقاوم در برابر بيماري‌ها

    فارس:

    دانشمندان استراليايي صخره‌هاي مرجاني جديد مقاوم كشف كردند. محققان استراليايي به تازگي صخره‌هاي مرجاني را كشف كرده‌اند كه مي‌توانند در مقابل بالا رفتن دماي اقيانوس مقاومت كنند و اين مرجان‌ها با ديگر مرجان‌ها متفاوت هستند. بر طبق گفته پروفسور پيتر مومبي و دكتر لايت ياكوب از دانشگاه كيونزلند در استراليا، اين مرجان‌ها در مقابل بيماري‌ها بسيار مقاوم هستند. چندين دهه است كه محققان مطالعات متعددي را در مورد زندگي مرجان‌ها و تغيير دماي آب‌ها انجام مي‌دهند زيرا كه گرم شدن اقيانوس‌ها باعث مرگ مرجان‌هاي در بسياري از نقط دنبا شده است. در بسياري از مناطق به ويژه آگاريسيا و پوريتس مرجان‌هاي كوچك‌تر كه توانايي رشد سريع‌تري دارند، جايگزين مرجان‌هاي ديگر مي‌شوند. نتايج اين تحقيقات در مجموعه مقالات آكادمي ملي علوم استراليا منتشر شده است.

  • تصوير تكان‌دهنده از سوگواري دلفين‌ها

    به گارش ایسنا :

    دانشمندان با مشاهده يك دلفين مادر غمگين كه جسد فاسد شده فرزند خود را در شمال نيوزيلند با خود حمل مي‌كرد به اين نتيجه رسيده‌اند كه دلفين‌ها بيش از آنچه كه تا پيش از اين تصور مي‌شد شبيه انسان‌ها هستند.

    به گزارش ايسنا، به گفته دانشمندان، اين حركت براي دلفين‌ها عجيب نيست ولي براي اولين بار است كه توسط انسان‌ها مشاهده مي‌شود.


    محققان هنوز دليل اصلي اين رفتار را نمي دانند اما گمان مي‌كنند كه به ساختار گروهي و شيوه‌اي كه آنها از هم حمايت مي‌كنند ارتباط داشته باشد.

    دانشمندان دريافته‌اند كه برخي گونه‌هاي دلفين و وال از نورون‌هايي شبيه نورون‌هاي مغز انسان كه با همدلي و غم در ارتباط است برخوردارند.

    به گفته محققان، طبق گزارش‌هاي ثبت شده دلفين‌ها تا شش روز جسدها را با خود حمل مي‌كنند.

  • کوسه‌ها کوررنگ هستند .

    به گزارش خبرنگار «تابناک» اجتماعی :

    پژوهش‌هاي انجام شده از احتمال كوررنگي كوسه‌ها خبر مي‌دهد كه مي‌تواند براي شناگران و موج سواران و حتي خود كوسه‌ها مزايايي را در بر داشته باشد.

    به گزارش خبرنگار «تابناک» اجتماعی، محققان استراليايي با استفاده از روشي به نام ميكرو اسپكتروفوتومتري سلول‌هاي شبكيه‌اي 17 گونه از كوسه‌ها را در سواحل غربي استراليا بررسي كردند و متوجه شده‌اند در همه آنها معمولترين نوع دريافت‌كنندگان نور سلول‌هاي ميله‌اي هستند كه حساسيت زيادي نسبت به نور داشته و اجازه ديد در شب را نيز به آنها مي‌دهد اما امكان تشخيص رنگ‌ها را براي آنها ناممكن مي‌كند.

    در حالي كه كوسه‌ها فاقد سلول‌هاي مخروطي هستند كه واكنش‌هاي متفاوتي را نسبت به نورهاي مختلف دارند در چشمان انسان اين سلول‌هاي به تشخيص رنگ كمك مي‌كنند.
    به نوشته خبرگزاري فرانسه در 10 گونه از اين 17 نوع هيچ سلول مخروطي يافته نشد. در 7 نوع ديگر اين نوع سلول يافته شد، اما همه آنها تنها از يك نوع بود كه به طول موج حدود 530 نانومتر حساس است؛ يعني رنگ سبز.

    اين سيستم شبكيه‌اي يعني كوسه‌ها قادر به تشخيص سايه‌هاي خاكستري رنگ هستند اما تشخيص رنگ‌ها خير. اين خصوصيت در ميان حيوانات خشكي بسيار نادر است؛ چرا كه تشخيص رنگ يكي از ابزارهاي بقا در زيستگاه‌هاي غيرآبي است.

    اما اين ویژگی در محيط دريا چندان مهم نيست. تحقيقات پيشين نيز نشان داده بود وال‌ها دلفين‌ها و فك‌ها نيز تنها داراي سلول‌هاي مخروطي سبز رنگ هستند.

    نتايج اين تحقيق مي‌تواند به جلوگيري از حمله كوسه‌ها به انسان كمك كرده و همچنين باعث ايجاد تورهاي ماهيگيري شود كه احتمال گرفتن كوسه‌ها را كاهش دهد.

  • شیری که خفه شد و سکوت رسانه ها

    شیری که خفه شد و سکوت رسانه ها

    دیده بان حقوق حیوانات: در حالی که دو روز از معدوم سازی وحشیانه تمامی شیر های باغ وحش تهران با شلیک مستقیم به سر می گذرد و هنوز در مورد مشخصات آمر، ضارب و نحوه اجرای این حکم اطلاع رسانی نشده، توجه رسانه های عمومی به این اتفاق جلب شده. به رغم مشکلات رخ داده، هنوز طراحان پروژه “احیای ببر منقرض شده مازندران توسط تکثیر ببرهای سیبری” بر صحت این طرح پافشاری می کنند. مقامات سازمان میط زیست و دامپزشکی در حالی تمام تقصیرات را از جانب باغ وحش و سیستم مدیریتی آن می پندارند که اثرات مشخص ورود دو ببر سیبری به باغ وحش و فشار وارد آمده بر شیرها قابل چشم پوشی نیست.

    اولین اخبار مبنی بر مرگ دو شیر در باغ وحش تهران، با تاخیری دو ماهه منتشر شد به شکلی ه رسانه ها خبر را به صورت خبر روز منتشر کرده و زمان مرگ را نزدیک اعلام کردند. پس از ورود جامعه دامپزشکی وسازمان محیط زیست به ماجرا، اخبار اصلاحی  زمان درست این اتفاق را دو ماه قبل از انتشار اعلام کردند. در این میان اما اولین مرگ در باغ وحش با سکوت خبری مواجه شد. اتفقای ناگوار که به دست “سیمبا” پیرترین و معروف ترین شیر نر باغ وحش رخ داد. پیش از مرگ دو شیر به علت بیماری، سیمبا شیر ماده ای را با فشردن گلو در قفس خفه کرد. ورود بی مقدمه دو ببر با ارزش سیبری، ارزشمند ترین حیوانات باغ وحش را از کانون توجه خارج کرد. شیر های پرتعداد باغ وحش که در اتاقک های موجود به سختی در اتقاق های چند نفره استراحت می کردند، با ورود مهمانان نو رسیده، دو اتاقک را نیز از دست دادند. نگهداری هر ببر در یک اتاقک جداگانه سبب  وارد آمدن استرس زیادی به شیرها شد. درگیری در شیرهای نر که طبیعتا موجودات قلمرو طلبی هستند، بالا گرفت و سیمبا، قدرتمند ترین شیر در اثر فشار وارده، این استرس را با خفه کردن یک ماده شیر بروز داد. به این شکل این اولین مرگ، سرآغاز نحسی شد برای سلسله مرگ های بعدی در پیشرفته ترین باغ وحش کشور.

    به گزارش دیده بان حقوق حیوانات، از حدود نه ماه قبل دو ببر سیبری مهمان باغ وحش تهران شدند. ببرهای سیبری بر اساس طرح مشاوران سازمان حفاظت محیط زیست و برای احیای نسل ببر منقرض شده مازندران با دو پلنگ ایرانی معاوضه شدند. قرار بود ببرها در زیستگاه محدودی در میانکاله رهاسازی شوند که پس از گذشت هشت ماه هنوز طراحان از عدم آمادگی این زیستگاه اطلاع می دهند.

    دو هفته پیش، ببر نر پس از تحمل بیماری در خفا مرد. بر طبق آزمایشات، این بیماری “مشمشه” تشخیص داده شد که بیماری مهلک و مشترک بین انسان و دام است. نتایج مثبت آزمایش شیرها به این بیماری، سبب شد دو روز قبل تمامی آنها با استفاده از اسلحه معدوم شوند.

    خبر مرتبط: خبر فوری: شیرهای باغ وحش ارم معدوم شدند+ تکمیلی

    خبر فوری: شیرهای باغ وحش ارم معدوم شدند+ تکمیلی