دسته: حیوانات در خطر انقراض

  • وضع ببرها فاجعه است

    تابناک نوشت: ولادیمیر پوتین نخست وزیر روسیه سه شنبه در نشستی در سن پترزبورگ که در آن نمایندگانی از سیزده کشور حضور داشتند اعلام کرد وضع ببرها در جهان نزدیک به فاجعه است.

    پوتین خاطر نشان کرد شمار این گربه سانان در وضع طبیعی در طول یک قرن سی برابر کاهش یافته و به سه هزار ودویست قلاده رسیده است و زیستگاه های کنونی این جانور اکنون هفت درصد از زیستگاه هایی را که پیش از این وجود داشته است تشکیل می دهد.

    پوتین تاکید کرد :” این نتیجه تاسف بار و غم انگیز است .” به گزارش خبرگزاری فرانسه از سن پترزبورگ، نشست سن پترزبورگ قرار است برنامه ای جهانی را به منظور دو برابر کردن شمار ببرها تا سال دوهزار وبیست ودو اجرا کند.

  • آزادسازی هشت هوبره در بهرام گور

    مهر نوشت: حیات وحش بهرام گور سرشماری شدند

    رئیس اداره محیط زیست شهرستان نی ریز از انجام سرشماری حیات وحش در منطقه حفاظت شده بهرام گور خبر داد.

    حسن ابراهیمی در گفتگو با خبرنگار مهر در شیراز گفت: سرشماری پائیزه این منطقه از بیست و دوم آبان ماه آغاز شد.

    وی افزود: سرشماری حیات وحش منطقه حفاظت شده بهرام گور توسط 24 نفر از کارشناسان محیط زیست طبیعی و ماموران گارد اجرایی محیط زیست استان فارس و با هدف برآورد میزان زاد و ولد جمعیت حیات وحش این استان، بررسی عوامل تهدید و نقاط قوت مناطق حفاظت شده انجام شد.

    رئیس اداره محیط زیست نی ریز با بیان اینکه این ماموران هر کدام سرشماری در یک منطقه را برعهده داشتند، افزود: در این راستا ماموران با دوربین مناطق حوزه خود را کنترل و در لیست خود نوع و جنسیت حیات وحش را ذکر کرده اند.

    وی با اشاره به اینکه در این مرحله پستانداران منطقه بهرام گور سرشماری شدند، اضافه کرد: در این چهار روز هزار مورد از حیات وحش منطقه سرشماری شده که از این تعداد 413 کله بز، 243 قوچ و میش، 329 گورخر و 15 جبیر بوده است.

    ابراهیمی با بیان اینکه خشکسالی طی چند سال مشکلات زیادی را برای حیات وحش استان فارس و منطقه بهرام گور به وجود آورده، تصریح کرد: به رغم وقوع خشکسالی و نبود علوفه کافی برای حیات وحش آمار گورخرهای این منطقه نسبت به سال گذشته افزایش خوبی داشته است.

    وی افزود: به دلیل خشکسالی و نبود علوفه کافی، زایش در سه مورد از حیات وحش شامل کله بز، قوچ و میش کاهش یافته بنابراین آمار این سه جمعیت نسبت به سال گذشته کاهش یافته است.

    آزادسازی هشت هوبره در بهرام گور

    رئیس اداره محیط زیست نی ریز در بخش دیگری از سخنان خود از رهاسازی تعدادی پرنده در منطقه حفاظت شده بهرام گور خبر داد و افزود: سه پرنده دلیجه و یک مورد بالابان توسط ماموران محیط زیست استان فارس در منطقه حفاظت شده بهرام گور رها سازی شدند.

    وی ادامه داد: همچنین هشت هوبره که از شکارچیان غیرمجاز کشف شده بود پس از طی شدن مراحل قانونی در این منطقه حفاظت شده رها شدند.

    منطقه حفاظت شده بهرام گور در شرق استان فارس و شمال شرقی شهرستان نی ریز قرار دارد و وسعت این منطقه 40 هزار و 800 هکتار و ارتفاع بلندترین نقطه آن دو هزار و 787 متر بوده و دارای آب و هوای گرم و خشک و بارندگی حدود 200 میلی متر است.

    این محدوده از سال 1351 با عنوان منطقه حفاظت شده “بهرام گور” تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست فارس قرار گرفته است. منطقه حفاظت شده بهرام گور تنها منطقه در کشور است که جمعیت قابل ملاحظه و پویایی از گورخر ایرانی را در خود جای داده است.

    حضور دیگر گونه های ارزشمند نظیر جبیر، گربه کاراکال، زاغ بور، هوبره، و… ارزش اکولوژیکی این زیستگاه پهناور را دو چندان می کند و تماشای حیات وحش به خصوص گونه های در معرض تهدیدی نظیر گورخر ایرانی، هوبره و زاغ بور در این منطقه به سادگی امکان پذیر است.

  • ماهیان خاویاری خزر در فهرست جانوران در حال انقراض

    مهر نوشت: رئیس انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری با تاکید بر اینکه ماهیان خاویاری خزر در فهرست جانوران در حال انقراض قرارگرفته اند، بر لزوم حفظ این فسیل زنده تاکید کرد.

    محمد پورکاظمی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: صید قاچاق، صید قانونی اما بیش ازظرفیت، آلودگی خزر و ناهماهنگی کشورهای حاشیه این دریاچه در زمینه حفاظت و بازسازی ماهیان خاویاری مهمترین عوامل انقراض تدریجی این گونه های ارزشمند دریایی هستند.

    وی عنوان کرد: کاهش استحصال خاویار از خزر در 20 سال گذشته نشان می دهد این عوامل آسیبهایی جدی به روند تداوم حیات ماهیان خاویاری خزر وارد کرده است.

    رئیس انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری ادامه داد: در حالیکه 19 سال پیش 76 تن خاویار از خزر استحصال شد این رقم پارسال به931 کیلوگرم کاهش یافت و با روند فعلی پیش بینی می شود استحصال خاویار از خزر تا10سال آینده به طور کامل متوقف شود.

  • ممنوعیت صید ماهیان خاویاری برای پنج سال

    خاویار.jpg

    مهر نوشت: همسایگان خزر تفاهمنامه امنیتی امضا کردند/ ممنوعیت صید ماهیان خاویاری سران 5 کشور ساخلی خزر در پایان سومین اجلاس خود در باکو یادداشت تفاهم همکاری‌های امنیتی در 15 بند امضا کردند.

    به گزارش خبرگزاری مهر، سومین اجلاس سران پنج کشور ساحلی خزر شامگاه پنجشنبه با امضای یادداشت تفاهم همکاری‌های امنیتی دریای خزر به کار خود پایان داد.

    این یادداشت تفاهم که در15 بند به امضا رسید کلیه مسائل مربوط به امنیت دریای خزر و به ویژه امنیت زیست محیطی آن را مورد توجه قرار داده و در بخشی از آن مقرر شد صید ماهیان خاویاری از این دریا برای پنج سال منوط به آنکه کارشناسان حداکثر ظرف مدت سه ماه راه‌های اجرای این بخش از توافق را بررسی و اعلام نمایند، ممنوع شود.

    همچنین در این اجلاس روسای کشورهای ساحلی توافق کردند کارشناسان کشورهای عضو در یک مدت زمان مشخص بررسی‌های کارشناسی لازم برای تعیین عرض جغرافیایی و حدود حق حاکمیت پنج کشور عضو از خزر را انجام دهند.

    دکتر احمدی نژاد در کنفرانس خبری روسای جمهور پنج کشور ساحلی که پس از پایان اجلاس برگزار شد‏، با مثبت ارزیابی کردن این اجلاس گفت: روند همگرایی دریای خزر از اجلاس عشق‌آباد شروع شده، در تهران پایه‌های آن تقویت شد و در باکو راه برای تکمیل رژیم حقوقی دریای خزر باز شد و به هدف کشورهای عضو که پیدا کردن راهی برای حفظ منافع پایدار همه ملت‌های حاشیه خزر بود، نزدیک‌تر شدیم.

    دکتر احمدی نژاد خزر را دارای سه ویژگی برجسته دانسته و در تشریح آنها اظهار داشت: ارزش‌های فرهنگی ریشه‌دار و عمیق، ثروت عظیم و جغرافیای خاص خزر به عنوان یکی از اهرم‌های تعادل شرق و غرب سه ویژگی خاص خزر هستند که اهمیت خاصی را به آن می‌بخشد.

    در پایان این اجلاس همچنین بیانیه مشترکی نیز از سوی روسای جمهور پنج کشور منتشر شد.

    همسایگان خزر تفاهمنامه امنیتی امضا کردند/ ممنوعیت صید ماهیان خاویاری
    سران 5 کشور ساخلی خزر در پایان سومین اجلاس خود در باکو یادداشت تفاهم همکاری‌های امنیتی در 15 بند امضا کردند.
    به گزارش خبرگزاری مهر، سومین اجلاس سران پنج کشور ساحلی خزر شامگاه پنجشنبه با امضای یادداشت تفاهم همکاری‌های امنیتی دریای خزر به کار خود پایان داد.

    این یادداشت تفاهم که در15 بند به امضا رسید کلیه مسائل مربوط به امنیت دریای خزر و به ویژه امنیت زیست محیطی آن را مورد توجه قرار داده و در بخشی از آن مقرر شد صید ماهیان خاویاری از این دریا برای پنج سال منوط به آنکه کارشناسان حداکثر ظرف مدت سه ماه راه‌های اجرای این بخش از توافق را بررسی و اعلام نمایند، ممنوع شود.

    همچنین در این اجلاس روسای کشورهای ساحلی توافق کردند کارشناسان کشورهای عضو در یک مدت زمان مشخص بررسی‌های کارشناسی لازم برای تعیین عرض جغرافیایی و حدود حق حاکمیت پنج کشور عضو از خزر را انجام دهند.

    دکتر احمدی نژاد در کنفرانس خبری روسای جمهور پنج کشور ساحلی که پس از پایان اجلاس برگزار شد‏، با مثبت ارزیابی کردن این اجلاس گفت: روند همگرایی دریای خزر از اجلاس عشق‌آباد شروع شده، در تهران پایه‌های آن تقویت شد و در باکو راه برای تکمیل رژیم حقوقی دریای خزر باز شد و به هدف کشورهای عضو که پیدا کردن راهی برای حفظ منافع پایدار همه ملت‌های حاشیه خزر بود، نزدیک‌تر شدیم.

    دکتر احمدی نژاد خزر را دارای سه ویژگی برجسته دانسته و در تشریح آنها اظهار داشت: ارزش‌های فرهنگی ریشه‌دار و عمیق، ثروت عظیم و جغرافیای خاص خزر به عنوان یکی از اهرم‌های تعادل شرق و غرب سه ویژگی خاص خزر هستند که اهمیت خاصی را به آن می‌بخشد.

    در پایان این اجلاس همچنین بیانیه مشترکی نیز از سوی روسای جمهور پنج کشور منتشر شد.

  • گورخری پس از برخورد با فنسهای منطقه بهرام گور تلف شد!

    عکس تزئینی است

    مهر نوشت: خشکسالی امان زیستمندان بهرام گور را برید

    گورخری که برای یافتن علوفه از منطقه بهرام گور خارج شده بود پس از بازگشت به خانه با برخورد با فنسهای منطقه تلف شد تا همچنان خشکسالی و کمبود منابع غذایی مشکل عمده زیستمندان نه تنها بهرام گور بلکه سایر گونه های فارس باشد.

    به گزارش خبرنگار مهر در شیراز، این گورخر چندی پیش همراه چندین راس گورخر دیگر از قسمتی از بهرام گور که فنس کشی نشده بود عبور کرده و به اراضی کشاورزی اطراف رفته بود تا برای خود علوفه مناسبی بیابد اما پس از بازگشت به خانه با سرعت زیاد به فنس کشیهای منطقه برخورد کرد و در اثر شکستگی گردن تلف شد.

    در این رابطه رئیس محیط زیست شهرستان نی ریز گفت: علوفه مورد نیاز گونه های مختلف بهرام گور خریداری شده و در منطقه توزیع می شود اما گورخر به تغذیه علوفه تازه عادت دارد.

    حسن ابراهیمی ادامه داد: پدیده خشکسالی باعث شده که حیات وحش در این منطقه با کمبود علوفه مواجه باشند.

    وی تصریح کرد: برخی از گونه های حیات وحش این منطقه قادر هستند خودشان را با شرایط وفق بدهند اما به رغم اینکه علوفه خریداری شده و در بهرام گور نیز توزیع می شود اما گورخرها برای تامین علوفه تازه به اراضی کشاورزی و باغات اطراف منطقه می روند.

    رئیس محیط زیست شهرستان نی ریز همچنین بیان کرد: گورخر تلف شده برای تاکسیدرمی به شیراز منتقل شد.

    حدود چهار ماه پیش نیز یک راس گورخر که برای یافتن علوفه از بهرام گور خارج شده بود با یک کامیون برخورد کرد و از بین رفت.

    به گزارش مهر، آنچه برای مقابله با پدیده خشکسالی باید انجام شود نظیر توزیع علوفه، ایجاد آبشخور و… توسط محیط زیست به خوبی در حال انجام است اما شدت خشکسالی به حدی است که برخی گونه هایی نظیر گورخر که باید از علوفه تازه استفاده کنند را با مشکل ایجاد کرده است.

    البته با اختصاص اعتبارات استانی می توان تا حدودی مشکلات زیستی منطقه را حل کرد که بر اساس آن با هدایت آب از چشمه های بالایی بهرام گور به منطقه، هم شرایط تامین آب گونه ها تامین می شود و هم زمینه ایجاد علوفه های تازه و منابع غذایی متنوع نیز فراهم خواهد شد.

    البته این دسته از اقدامات با اعتبارات سازمانی محقق نخواهد شد از این رو باید اعتبارات استانی را به این بخش تزریق کرد تا حیات وحش منطقه بیش از پیش در خطر قرار نگیرند.

    خشکسالیهای اخیر استان فارس نه تنها زیستمندان بهرام گور بلکه امان سایر زیستمندان حفاظت شده استان را بریده و این شرایط به گونه ای رقم خورده که هر روز این گونه ها با مشکلات مختلفی باید دسته و پنجه نرم کنند که البته تدابیر مناسبی برای مقابله با خشکسالی و کنترل جمعیت گونه ها از سوی محیط زیست در دست انجام است که ازآنجمله می توان به توزیع دستی علوفه و ایجاد آبشخورهای متعدد اشاره کرد اما شدت خشکسالی و آسیبهایی که مناطق حفاظت شده از این پدیده طبیعی دیده اند شرایط را برای زیست گونه های مختلف سخت کرده است.

    منطقه حفاظت شده بهرام گور در شرق استان فارس و شمال شرقی شهرستان نی ریز قرار دارد و وسعت این منطقه 40 هزار و 800 هکتار و ارتفاع بلندترین نقطه آن دو هزار و 787 متر بوده و دارای آب و هوای گرم و خشک و بارندگی حدود 200 میلی متر است.

    این محدوده از سال 1351 با عنوان منطقه حفاظت شده “بهرام گور” تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست فارس قرار گرفته است. منطقه حفاظت شده بهرام گور تنها منطقه در کشور است که جمعیت قابل ملاحظه و پویایی از گورخر ایرانی را در خود جای داده است.

    حضور دیگر گونه های ارزشمند نظیر جبیر، گربه کاراکال، زاغ بور، هوبره و… ارزش اکولوژیکی این زیستگاه پهناور را دو چندان می کند و تماشای حیات وحش به خصوص گونه های در معرض تهدیدی نظیر گورخر ایرانی، هوبره و زاغ بور در این منطقه به سادگی امکان پذیر است.

  • اجلاس بین المللی ببر فردا در سن پطرزبورگ آغاز می شود

    مهر نوشت:

    اجلاس بین المللی ببر با حضور وزرای محیط زیست 14 کشور و نمایندگان سازمانهای بین المللی به منظور بررسی مسائل مربوط به حفاظت ببر، مدیریت کارآمد راه حل زیستگاه‌ها و بهبود و ارتقای قوانین موجود از فردا یکشنبه در شهر سن پطرزبورگ روسیه آغاز می شود.

    به گزارش خبرگزاری مهر، در این اجلاس تلاش می شود اقدامات مقابله ای برای جلوگیری از شکارغیر قانونی، حمایت از جوامع محلی، راه حلهای مالی پایدار، ایجاد مکانیزم های بین المللی برای هماهنگ کردن فعالیتهای حفظ ببر و مسایل دیگر به مدت پنج روز مطرح شود.

    محمد جواد محمدی زاده رئیس سازمان حفاظت محیط زیست روز دوشنبه در این اجلاس در زمینه مسایل مربوط به ببر سخنرانی می کند.

    این اجلاس با ابتکار دولت روسیه فدراتیو و همکاری سازمان های حمایت کننده همچون بانک جهانی، تسهیلات جهانی محیط زیست، صندوق جهانی حیات وحش، مؤسسه سیمسون وصندوق حفظ ببر مطابق با تقویم مشرق زمین که به عنوان سال ببر نامگذاری شده است، برگزار می شود که سران کشورهای صاحب ببر در آن شرکت می کنند.

    بنا بر این گزارش، جمعیت کلی ببرها در جهان از 100 هزار به 3 هزار و 200 کاهش داشته که روند این کاهش همچنان ادامه دارد و زیست گاه‌های ببر در دهه گذشته تا 40 درصد کاهش داشته است. شکار غیر قانونی و درآمد غیر قانونی تجارت ببر و مشتقات آن رو به افزایش بوده و رشد تقاضا برای استفاده از محصولات ببرها در بسیاری از کشورها بسیار هشدار دهنده است.

    تمام این مسائل تهدید بسیار جدی برای بقای ببر در حیات وحش است و اگر این روند ادامه یابد ببرهای وحشی برای همیشه ناپدید خواهند شد.

    در پایان این اجلاس انتظار می رود اسناد مهمی به عنوان نتیجه این اجلاس شامل برنامه بهبود جهانی وضعیت ببر و بیانیه سران کشورهای حوزه ببر برای در نظر گرفتن اقدامات ضروری در راستای حفظ ببرو اقدامات اعاده ای برای بازگرداندن ببر به طبیعت به امضا برسد.

  • 13 توله یوزپلنگ در سال جاری به دنیا آمده اند

    مهر نوشت:

    نتایج جدیدترین بررسی ها در منطقه حفاظت شده بافق حاکی از به دنیا آمدن حداقل 13 توله یوزپلنگ در سال جاری است.

    به گزارش خبرگزاری مهر، حضور این خانواده از یوزپلنگ بر اساس آثار و نمایه تازه آنها مسجل شده که بسیار امیدوار کننده است.

    پیش از این، حضور 7 خانواده مختلف از یوزها در 5 منطقه به اثبات رسیده بود که با احتساب بافق، با قطعیت می توان گفت که بدون شک در سال 1389، حداقل 8 ماده یوز مختلف در ایران زایمان کرده و در مجموع حداقل 13 توله مختلف به دنیا آورده اند.

    این توله یوزپلنگها در بیش از نیمی از زیستگاه های یوزپلنگ در کشور به دنیا آمده اند که عبارتند از توران، نای بندان، دره انجیر، میاندشت، سیاهکوه و بافق. درعین حال، گزارشهای تأیید نشده ای نیز از زادآوری یوزها در منطقه دربند راور نیز در دست است.

    این درحالی است که گزارشهای تأیید شده از حضور توله یوزها در سال 1388 به پایین ترین سطح خود طی یک دهه گذشته رسیده و غیر از منطقه توران، در هیچ منطقه دیگری یوز همراه با توله هایش رسما گزارش نشده بود. ولی خوشبختانه با تلاشهای محیط بانان و پرسنل زیستگاه ها، سال 1389 برای بقای یوزها در ایران بسیار امیدوار کننده بوده است.

    نرخ زادآوری یوزها و نسبت توله ها در هر سال از مهمترین شاخصهای پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی بوده و از همین رو بررسی و تأیید چنین گزارشهایی از اهمیت خاصی برخوردار است، به طوریکه به محض دریافت چنین گزارشهایی، کارشناسان پروژه در تهران یا کارشناسان استانها به سرعت جهت بررسی به زیستگاه ها اعزام می شوند.

    میزان مشاهدات یوز همراه با توله در سال 1389، بدون شک یک رکورد تاریخی طی یک دهه گذشته بوده و نشانگر روند مثبت تلاشها برای حفظ نادرترین گربه سان کشور است.

  • بازگشت حیوانات منقرض‌شده

    تابناک نوشت:

    دانشمندان و طرفداران محیط‏زیست همواره از این‏که زندگی حیوانات در معرض خطر بیفتد، ابراز نگرانی می‏کنند.

    به گزارش همشهری،  نسل هرگونه از جانداران آن‌قدر دارای ارزش است که در گوشه و کنار دنیا گروه‏های تحقیقاتی زیادی تلاش می‏کنند تا آنها را از خطر انقراض نجات بدهند. در حال حاضر 25 هزار گونه از جانداران در فهرست قرمز (فهرستی از جانداران در معرض خطر) قرار دارند که از این تعداد هر سال حدود 52 تای آنها با خطر جدی انقراض روبه‏رو می‏شوند. به تازگی گروهی از دانشمندان در انگلستان توانستند با ابداع روش جدیدی به بازگشت حیواناتی که منقرض می‏شوند، امیدوار شوند.

    در این روش خون جانورانی که در حال انقراض هستند، جمع‏آوری و در محفظه ‏های سردی نگهداری می‏شود. در این خون، دی ان ای حیوان وجود دارد که به دانشمندان نشان می‏دهد جانور از کجا آمده و چه ویژگی‏هایی داشته است. به این ترتیب آنها بر این باورند که روزی با استفاده از دی ان های جمع‏آوری شده، می‏توانند حیواناتی را که از بین رفته‏اند به کره زمین بازگردانند. سال گذشته یک گروه اسپانیایی این روش را روی گونه‏ای بز امتحان کردند که نوزاد متولد شده پس از زمان کوتاهی، از بین رفت.

  • بارقه های امید برای ادامه حیات سمندر لرستانی

    مهر نوشت:

    در حالیکه اخبار هر روزه قاچاق سمندر از مرز استان خوزستان علاقمندان به محیط زیست را نگران انقراض این گونه منحصر به فرد کرده بود که با شناسایی زیستگاه جدید این گونه بارقه های امید برای ادامه حیات سمندر لرستانی شکل گرفت.

    به گزارش خبرنگار مهر در خرم آباد، سمندر لرستانی گونه ای از راسته دوزیستان دم دار است که در محیطی از بقایای جنگلهای بلوط حاوی آبهای خنک زیست کرده و بر پشت خود خالها یا نوارهای زرد و نارنجی چشمگیر روی زمینه قهوه ای دارند و زیر بدنشان زرد یا نارنجی قرمز است.

    در حالیکه اخیرا از سوی کشورهای عضو قرارداد حمایت از گونه های طبیعی(ساتیس) در قطر ممنوعیت معامله این گونه نادر در دنیا به تصویب رسیده است که فروش و عرضه این گونه زیبا در شهرهای مختلف کشور برای نگهداری در آکواریم های خانگی و همچنین بر روی سفرهای هفت سین همچنان استمرار دارد که آخرین مورد آن عرضه سمندر لرستانی در نمایشگاه بین المللی استان فارس بود.

    بنابر این گزارش چندی قبل کشورهای عضو قرارداد حمایت از گونه های طبیعی(ساتیس) در قطر نشستی برگزار کردند که تا سوم فروردین سال جاری ادامه داشت. موضوع نشست مذکور تصویب قراردادهایی به منظور حفظ چند گونه از جانورانی بود که نسلشان درحال انقراض است.

    زیستگاه جدید سمندر لرستانی

    ماهیهای کورال، نوعی قورباغه آمریکای لاتین با چشم‌های قرمز و سمندر کوه‌های زاگرس(سمندر لرستانی) سه گونه‌ای هستند که موضوع این نشست قرار گرفتند.

    با توجه به قرار گرفتن سمندر لرستانی در لیست قرمز سازمان جهانی حفاظت از محیط زیست به درخواست “سازمان محیط زیست ایران” ممنوعیت خرید و فروش بین المللی این‌گونه در دستور کار اجلاس ساتیس قرار داد.

    معاهده ساتیس، معاهده‌ای است که در سال 1973 به منظور جلوگیری از تجارت گونه‌‌های جانوری و گیاهی در معرض خطر انقراض ایجاد شد که ایران نیز عضو این معاهده است. نگرانی از احتمال انقراض نسل سمندر لرستانی باعث شد در این نشست این کشورها معامله این جانور در خارج از ایران را ممنوع کنند.

    سمندر لرستانی گونه ای است که در سالهای اخیر به دلایل مختلفی همچون قاچاق و خشکسالی در سراشیبی انقراض قرار گرفته است. این گونه در سراسر دنیا تنها هفت زیستگاه داشته که تمامی آنها در مرز بین استانهای خوزستان و لرستان واقع شده اند که این امر خود زمینه قاچاق این گونه را فراهم کرده است.

    از چند ماه پیش زمزمه هایی مبنی بر مشاهده گونه نادر و منحصر به فرد سمندر لرستانی توسط چند نفر از مردم بومی جنوب استان لرستان از اداره کل حفاظت محیط زیست لرستان شنیده می شد.

    سرانجام هفته گذشته راهی جاده ای شدیم که در انتهای آن گونه ای شاخص و ارزشمند چشم به راه حمایت و حفاظت بود. خرم آباد را به جنوب استان ترک کردیم و 938 متر از سطح آبهای آزاد را بالا رفتیم تا در دل انبوه درختان سر به فلک کشیده به چشمه ای رسیدیم که سمندر 14 سانتی متری لرستان در آن با آرامش و به دور از فرصت طلبی قاچاقچیان حیوانات زندگی می کرد.

    آنچه که بیش از کشف زیستگاه جدید سمندرهای لرستانی برایمان لذت بخش بود، دیدگاه کاملا زیست محیطی اهالی آن منطقه بود. با اینکه چهار خانوار در این منطقه ساکن بودند اما نسل اندر نسل خود را حامی سمندر لرستانی می دانستند. هنگامی که جمله “این گونه متعلق به استان است و نمی گذاریم کسی آن را ببرد” را از زبان بزرگ این خانواده ها شنیدم واقعا احساس لذت کردم.

    سمندر لرستانی در زیستگاه جدید

    پیدا شدن این زیستگاه جدید به عنوان هشتمین زیستگاه جهانی این گونه شاخص استان لرستان، خبری خوش برای تمامی فعالان عرصه محیط طبیعی و حیات وحش ایران و حتی جهان است.

    اما آنچه در حال حاضر بسیار ضروری است، حفاظت از این زیستگاه جدید است. زیستگاه جدید سمندر از لحاظ اکولو‍ژیکی در درجه بسیار بالایی قرار گرفته و تشکلهای زیست محیطی استان خواستار ارتقای این زیستگاه به یک منطقه حفاظت شده هستند.

    معاون محیط طبیعی اداره کل محیط زیست استان لرستان در این رابطه در گفتگو با خبرنگار مهر در خرم آباد در سخنانی اظهار داشت: شناسایی زیستگاه جدید سمندر لرستانی نگرانیهای ما را در این زمینه مرتفع کرد.

    نبی الله قائدرحمتی با بیان اینکه این زیستگاه جدید با همکاری مردم منطقه و همیاران محیط زیست شناسایی شده است، بیان داشت: این زیستگاه در جنوب شرقی شهر خرم آباد قرار دارد و در آن به وفور سمندر لرستانی دیده می شود.

    وی تصریح کرد: با شناسایی این زیستگاه جدید تکثیر سمندر لرستانی منتفی خواهد شد.

    معاون محیط طبیعی اداره کل محیط زیست استان لرستان با اشاره به پیگیری این اداره کل برای حراست از زیستگاه جدید که به طور کامل در خاک لرستان قرار دارد، بیان داشت: در حال حاضر کل منطقه در حال آماربرداری است که به زودی نتایج مطالعات آن مشخص خواهد شد.

    قائدرحمتی با اشاره به اینکه پیش از این تنها سمندر در مرز لرستان و خوزستان دیده شده بود، افزود: این در حالی است که قرارگیری زیستگاه سمندر در مسیر قطار موجب قاچاق این گونه از خاک خوزستان می شد.

    وی با بیان اینکه تا محل زیستگاه جدید سمندر لرستانی 15 ساعت پیاده روی است، بیان داشت: در این منطقه بین هفت تا 10چشمه وجود دارد که سمندرلرستانی در آنها بدون هیچگونه تهدیدی زندگی می کند.

    معاون محیط طبیعی اداره کل محیط زیست استان لرستان خاطرنشان کرد: این اداره کل به دنبال این است که در راستای حراست از این گونه منحصر به فرد زیستگاه جدید سمندر لرستان را به عنوان یک اثر طبیعی ملی ثبت کند.

    به هر حال امید می رود با شناسایی زیستگاه جدید سمندر و تحقق برنامه های محیط زیست برای ثبت این زیستگاه به عنوان یک اثر طبیعی ملی زمینه حراست از این گونه که بار دیگر فرصت حیات خود را به طبیعت این مرز و بوم داده است محیا شود.
    …………………………………………
    گزارش: صدیقه حسینی
    عکس: محسن تیزهوش

  • ثبت مهاجرت 150 کیلومتری یوز از دره انجیر به سیاهکو

    مهر نوشت:

    معاون پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی با اعلام اینکه تصاویر ثبت شده از یک ماده یوز بالغ در زمستان سال 88 در زیستگاه دره انجیر و مطابقت آن با تصویری در تابستان امسال در زیستگاه سیاهکوه نشان می دهد این یوز 150 کیلومتر را در چند ماه پیموده است.

    محمد صادق فرهادی نیا در گفتگو با خبرنگار مهر با تاکید بر اینکه در تابستان امسال 60 عکس از یوزپلنگ گرفته شده است که بیشرین عکسها مربوط به زیر درختان بنه و گز در منطقه نایبندان و در کنار رودخانه است گفت: مطالعات از پنج یوز در منطقه دره انجیر نشان می دهد سه یوز نر، یکی نابالغ و دیگری جنسیتش نامشخص است.

    این کارشناس حیات وحش تاکید کرد: یک ماده یوز بالغ که در سال 88 در چند نوبت در پناهگاه حیات وحش دره انجیر توسط دوربین های تله ای عکسبرداری شده بود در سال جاری همراه با سه توله در پارک ملی سیاهکوه در حالی که 150 کیلومتر را پیموده مشاهده و ثبت شده است.

    یوزپلنگ در زیستگاه دره انجیری

    این درحالی است که کارشناسان احتمال جابجایی و مهاجرت یوزها بین مناطق مختلف را همواره مطرح می کرده اند ولی این برای نخستین بار است که این فرضیه قدیمی به اثبات رسیده است.

    وی در ادامه اضافه کرد: ما سندی نداشتیم که نشان دهد یوزها در زیستگاههای مختلف جابجا می شوند ولی رد پای ماده یوز با توله اش در دره انجیری دیده شده و این تصاویر با اسناد مختلف قابل دفاع است.

    وی با اشاره به رفتارهای ویژه یوزپلنگ تاکید کرد: بین 4 تا 10 یوزپلنگ طبق مطالعات استاندارد جهانی در دره انجیری زندگی می کنند. اکثر یوزها در این منطقه به سمت درختان بنه و کنجوک می رفتند چرا که آنجا بستر مناسبی برای خوابیدن و ادرار کردن است. سه ماه پیش با 40 دوربین تله ای کار را شروع کردیم ولی مشکلی پیش آمد و به 33 دوربین رسیدم و ارتفاعات مهم منطقه را دوربین گذاری کردیم.

    این یوز با توله هایش از دره انجیری به سیاهکوه رفته است

    همچنین خالهای یوزپلنگها مانند اثر انگشت انسان منحصربفرد بوده و در هیچ یوزی یکسان نیستند از این رو مقایسه خالهای تصاویر گرفته شده همواره ابزار کارامدی برای مطالعه و انجام بررسی های جمعیت شناختی آنها است.

    به گفته فرهادی نیا، تصاویر یوزپلنگها در پارک ملی سیاهکوه با تصاویر گرفته شده توسط دوربین های تله ای در پناهگاه حیات وحش دره انجیر توسط کارشناسان پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی و اداره کل حفاظت محیط زیست یزد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت و مشخص شد این ماده یوز با یوز ماده ای که در سال گذشته در دره انجیر دیده شد مشابه بوده و مهاجرتی به طول بیش از 150 کیلومتر به این منطقه انجام داده است.

    سید جلال موسوی، سرپرست پناهگاه حیات وحش دره انجیر نیز در این باره گفت: این یوز در شهریور و آذر سال 1388 در 2 نقطه مختلف دره انجیر که فاصله ای بیش از 30 کیلومتر دارند دیده شده بود.

    از سوی دیگر، مرتضی عزیزی سرپرست پارک ملی سیاهکوه نیز برای نخستین بار از حضور این جانور بر اساس تصاویری که تیرماه سال 1389 در این منطقه گرفته شده بود خبر داد و همین مسئله این احتمال را پررنگ می کند که این ماده یوز در پارک ملی سیاهکوه زایمان کرده است.

    چنین مهاجرتی نشان دهنده لزوم حفظ یکپارچگی زیستگاه ها و ارزیابی دقیق جاده ها و طرح های توسعه پیش از احداث آنها است. درعین حال این پدیده نشان دهنده ارتباط برخی از زیستگاههای فعلی یوزپلنگ در ایران است که برای حفظ تنوع ژنتیکی آنها بسیار حیاتی است.

    پارک ملی سیاهکوه و پناهگاه حیات وحش دره انجیر از مهمترین زیستگاه های یوزپلنگ در کشور به شمار می روند. این دو منطقه در سالهای اخیر شاهد تلاشهای چشمگیر محیط بانان بوده و در حال حاضر از امنیت مناسبی برای یوز و طعمه هایش برخوردارند.

  • یوزپلنگ ایرانی به دام و انسان حمله نمی کند

    مهر نوشت:

    بسیاری از محیط بانان و مدیران زیستگاههای دهگانه یوز بر این باورند یوزپلنگ ایرانی حیوانی بی خطر است و به دام و انسان حمله نمی کند.

    به گزارش خبرنگار مهر، محیط بانان که بیشترین نزدیکی را به یوز، زیستگاه ها و مردم دارند بر این باورند که مردم با آگاهی رسانی و انتشار اطلاعات متوجه می شوند که گونه ای مانند یوزپلنگ نه تنها خطرناک نیست و به دام و انسان حمله نمی کنند بلکه گونه ای ارزشمند و دارای ارزشهای حفاظتی است.

    پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی به همین مناسبت بیست و یکمین کارگاه آموزشی تحلیلی خود را برای اولین بار با حضور مدیران و محیط بانان تمامی زیستگاههای ده گانه یوز در عباس آباد نائین برگزار کرد تا مدیران زیستگاههای یوز در کنار هم بنشینند.

    رئیس اداره محیط زیست شهرستان راور در استان کرمان که پناهگاه حیات وحش راور به عنوان یکی از زیستگاههای یوز را مدیریت می کند از اطلاعات و مشکلات پروژه در راور کرمان سخن می گوید و معتقد است: منطقه تحت مدیریتش وسیع و نیروهایش کم است. به دلیل قرار گرفتن در فلات مرکزی تنوع زیستی فوق العاده ای در منطقه وجود دارد و گونه های گیاهی و جانوری استان در راور زیاد است.

    مسعود سعید می گوید که اداره محیط زیست راور از سال 83 با دو نفر پرسنل شروع به فعالیت کرده است. او از تلفات یوز بر اثر حوادث رانندگی در این منطقه خبر می دهد و می گوید: کارش با تلفات یوز بر اثر تصادفات رانندگی آغاز شد و این خود آغاز نوعی مدیریت در پروژه یوز محسوب می شود.

    در اظهارات او می توان به تاریخ 8 آبان 87 به عنوان روز مرگ یک قلاده یوز در 25 کیلومتری راور اشاره کرد و همچنین در روز 16 اسفند همان سال لاشه دو قلاده یوز دیگر در منطقه در بند راور در منطقه معدن فلوری بعد از سه روز پیدا شدند.

    با این حال مدیران ارشد حیات وحش و دفتر حیات وحش سازمان محیط زیست 70 درصد تلفات حیات وحش ایران را ناشی از برخورد خوردها و تصادفات جاده ای می دانند. حادثه ای که بیش از آنکه نگران کننده باشد، هشدار دهنده است که با کنترل صحیح تر راهها و مدیریت استاندارد زیستگاهها می توان از مرگ هفتاد درصد تلفات حیات وحش جلوگیری کرد.

    سعید می گوید: این مسائل مدیریتش بر زیستگاه یوز در کرمان را تحت تاثیر قرار داده است. وی تاکید می کند که آثار ضرب و جرح بر بدن یوزها دیده نشد ولی آنها را شبانه منتقل کردند و به دلیل متعفن شدن برای سم شناسی به آزمایشگاه فرستاده شدند که مشخص شد بر اثر سم موش کش کشته شده اند.

    سعید اضافه می کند: نقشه حفاظت از یوز در سال 87 تهیه شد و منطقه راور کرمان به منطقه دیدبانی یوز پیوست و محیط بانان آموزش دیدند تا توانایی شناسایی آنها در منطقه افزایش یابد. همچنین ساخت پاسگاه دربند در دستور کار قرار گرفت و در نهایت فرهنگسازی و ذهنیت سازی در مردم محلی راهکار مناسبی به نظر رسید.

    وی از گزارشهای مردمی خبر داد و افزود: اویل سال 88 گزارشهای مردمی حاکی از مشاهده یوز در منطقه بود که بسیاری از آنها واقعی و تعدادی از گزارشها اشتباه عنوان شده اند. خودم در 26 آبان 88 دو قلاده یوز را از نزدیک مشاهده کردم ولی موفق به عکاسی از آنها نشدم.

    مسعود سعید مدیر زیستگاه منطقه دربند راور در کرمان تعداد یوزهای ثبت شده در زیستگاه را عنوان نمی کند اما می گوید: در مناطق نا امن ساربانها، گزارشهایی از وجود یوز دادند که این گزارشها بررسی شده و صحت آنها با مشادات علمی اثبات شد.

    او از دستگیری شکارچیان طعمه های یوز خبر می دهد که متخلفین در 6 مورد در سال 89 اقدام به شکار کرده اند و به مدیر ملی پروژه یوز قول می دهد با تکمیل امکانات مانند دوربین های تله ای و همکاری تشکلهای غیر دولتی بومی امسال از یوزپلنگ راور عکاسی می کند.

    محیط بان موسوی مدیر زیستگاه دره انجیر به عنوان پناهگاه حیات وحش دومین نفری است که از زیستگاه دره انجیز در یزد سخن می گوید:” این پناهگاه وسعتی معادل 175 هزار و 300 هکتار و 2 پاسگاه محیط بانی دارد. دو دستگاه موتور و تراکتور در اختیار داریم و چهار نفر نیرو. از سال 81 این منطقه پناه گاه حیات وحش اعلام شده از شکار در منطقه ممنوع است.”

    وی اضافه می کند: “10 هزار کیلومتر گشت خودرویی در یکسال و ماهیانه پنج هزار هکتار هم گشت موتوری انجام می دهد ولی مناطق آزاد در جوار پناهگاه حیات وحش دره انجیری زیاد است و به دلیل اینکه مناطق آزاد با منطقه در ارتباط است مشکلاتی نیز بوجود می آید.

    وی تاکید دارد که نیرو به اندازه کافی در اختیار ندارد و نیاز به فرهنگسازی بیشتر برای مردم هست چرا که ذهنیت عمومی مردم به منطقه و حیات گونه های مانند یوز جلب شده و گزارشهای مردمی از مشاهده یوز ما را دلگرم می کند. مردم به ما و ما به آنها اعتماد کامل داریم.

    موسوی از تجهیز امکانات مانند آبشخور و لوله کشی برای آب خبر داد و افزود: کل منطقه را دست گرفته ایم. دامهای اهلی غیر مجاز از منطقه تحت مدیریت خارج کردیم که شامل سه گروه دام می شد و کار حفاظت را جلو می بریم. در سال 89 با خشکسالی مواجه شدیم که با بودجه 15 میلیونی سه آب انبار در منطقه ساخته شد.

    مدیری پروژه دره انجیر معتقد است؛ مزیت آب انبارها بسیار زیاد است و نوعی ذخیره گاه محسوب می شوند ولی گاهی  آبرسانی با تانکر برای مقابله با خشکسالی و بهسازی چشمه ها هم در دستور کار بوده است. همچنین دوازده تن علوفه در منطقه خالی شده است.

    محمودی محیط بانی است که مسئولیت زیستگاه کالمند بهادران در یزد را بر عهده دارد. او توضیح می دهد که در سال 55 این منطقه شکار ممنوع اعلام شد و در سال 70 ارتقا یافت و حفاظت شده اعلام شد. 299 هزار هکتار وسعت دارد و کار تکثیر و پرورش گور ایرانی در آن نیز انجام شده است و حالا از سه راس گور به 30 راس رسیده اند.

    وی تاکید می کند: متخلفین 13 پرونده در سال 88 داشته اند که در سال 89 به 23 پرونده تخلف افزایش یافته است. اقدامات عمرانی مانند ساخت آب انبار انجام شده و چهار آب انبار به 27 آب انبار در سال 88 رسید.

    او از بیشترین تلفات یوز در جاده کرمان یزد خبر می دهد و می گوید: در مجموع 5 یوز در جاده کرمان یزد کشته شده که بعد ازاین اعلام خطر کار فرهنگسازی با نصب تابلو برای راننده ها آغاز شد و با مشاهده رد پای یوزپلنگ و پلنگ در منطقه  و همچنین شناسایی رد پای گرگ و کفتار و مشاهده هوبره و زاغ بور که پرنده شاخص منطقه است کیفیت تنوع زیستی منطقه مورد توجه قرار گرفت.

    یوزپلنگهای کشته شده در توران
    یوزپلنگهای کشته شده در توران

    محیط بان محمودی فرهنگسازی بین مردم را بسیار با اهمیت دانست و گفت: کار فرهنگی و آموزشی برای شناسایی یوز به مردم بسیار حیاتی است.

    همچنین مدیر پروژه بین المللی یوز آسیایی در باره منطقه کالمند بهادران گفت: بیشترین جمعیت آهو به عنوان طعمه یوز در این منطقه بوده اما آهوها به دلایل متعدد در این منطقه کم شده اند و باید دنبال دلیل این مشکل بود چرا که خشکسالی دلیلی برای کاهش جمعیت حیات وحش محسوب نمی شود.

    علیرضا جورابچیان تاکید کرد: کشورما به وضعیت خشکسالی عادت دارد و اقدامات برای علوفه رسانی به این شکل صحیح نیست چرا که منطقه کالمند کریدور و گذرگاه حیات وحش منطقه است و محیط بانان این منطقه باید اثبات کنند یوز به صورت دائم وجود دارد یا نه؟

    از سوی دیگر اکبری مدیر منطقه نائین و زیستگاه عباس اباد با اشاره به نقش آموزش و برگزاری جلسات با مسئولان شهرستان برای تبین فرهنگ نگهداری گونه های طبیعی و ضرورت آنها به اقدامات انجام شده در محدوده مدریت خود پرداخت و گفت: برای مدیریت بهتر منطقه معتمدین، مزرعه داران و مرتع داران، دستگاههای قضایی که با آنها ارتباطاتی داشتیم و رسانه ها را برای همگرایی دعوت کردیم.

    بابک جورابچیان دامپزشک وظیفه پروژه یوز با ارائه گزارشی از بیماریهای حیات وحش و چگونگی حفاظت آنها گفت: بیماری همیشه هست و در همه فصلها برای حیات وحش مشکلاتی پیش می آید اما محیط بانان باید از بیماریهای منطقه مطلع باشند.

    وی همچنین بیماریهای حیات وحش را سبب ضررهای اقتصادی زیادی دانست و افزود: گاهی بیماری قابل انتقال به انسان است و البته در وحوش مرگهای دسته جمعی اتفاق می افتد که باید تحقیق شود و عامل اولیه پیدا شود.

    وی با اشاره به اینکه انسان هم می تواند مثل گونه های حیوانی ناقل بیماری باشد، بیماری های مشترک بین انسان و حیوان را برشمرد و گفت: بیماری ها از حیوان به انسان منتقل می شوندو نمونه هایی مانند آنفلونزای مرغی، سل و طاعون که سه بار نسل بشر را به شدت تهدید کرد از جمله این بیماری ها است.

    همچنین مرعشی دامپزشک دفتر حیات وحش سازمان محیط زیست خطاب به محیط بانان گفت: تفاهم نامه ای با بهداشت جهانی برای ارائه گزاش تلفات حیات وحش امضا شده است که باید آزمایشگاهی باشد و هر تلفاتی در منطقه هست باید علت اصلی را پیدا کنند و در پایان سال باید گزارشی از کل کشور برای مراجع جهان ارسال کنیم.

    وی اضافه کرد: شناسایی و اعلام بیماری های حیات وحش در مناطق تحت مدیریت نه تنها نقطه ضعفی محسوب نمی شود بلکه حس مسئولیت شناسی محیط بانان را نشان می دهد.

    مدیر منطقه حفاظت شده و پارک ملی سیاهکوه با اشاره به موقعیت جغرافیایی این زیستگاه در شمال یزد گفت: این زیستگاه در 40 کیلومتری شهر اردکان واقع است و مساحت آن 200 هزار هکتار است. این منطقه در سال 81 به عنوان پارک ملی اعلام شد و امکانات و تجهیزات آن شامل سه منبع آب و دو پاسگاه محیط بانی و استقرار منابع آبگیری در منطقه است.

    عزیزی افزود: رفتارها برای جلوگیری از تخلفات در حین گشت و کنترل بیشتر پیشگیرانه بوده و در پارک ملی به صفر رسیده است.

    وی به مشاهدات یوز اشاره کرد و اظهار داشت: تعامل با زیستگاههای اطراف و مناطق آزاد در اولویت برنامه های سیاهکوه است و با توجه به اینکه بسیاری از مسولین محلی از وضعیت و اهمیت زیستگاه و گونه های وحشی آن به خصوص یوز اطلاع نداشتند آنها را آشنا و حتی علاقمند کردیم.

    وی به وجود تعارض در منطقه اشاره کرد و گفت: به جز وجود معدنی در منطقه و همین طور جاده چوپانان و تلف شدن تعدادی از یوزها کمبود نیرو و نبود امکانات موتوری برای گشت زنی مشکل جدی در این زیستگاه وجود ندارد.

    یوسف نژاد رئیس اداره محیط زیست بافق به عنوان یکی از زیستگاههای دهگانه یوز در مورد فعالیتهای انجام شده در منطقه توضیح داد که محیط بان مهمترین رکن کار هستند و اگر آنها کار خود را بلد نباشند مشکلات بر زیستگاهها سرازیر می شود و امیدی به حفظ و حمایت از گونه های در معرض خطر وجود ندارد.

    وی اضافه کرد: یک دامدار از من سوال کرد حالا که شیر در ایران منقرض شده چه اتفاقی افتاده که یوزپلنگ هم منقرض شود؟ برای این سوال پاسخهای زیادی وجود دارد  اما مهمتر از پاسخ ایجاد ذهنیت برای نگهداری از گونه های زیستی است.

    وی با اشاره به وسعت 88 هزار هکتاری زیستگاه بافق افزود: یوز و پلنگ گونه های مهمی هستند که در بافق زندگی می کنند و البته باید به گونه های گیاهی و بیابانی که در این منطقه زیاد اند نیز اشاره کرد.

    یوسف نژاد تاکید کرد: مردم شناخت کاملی از یوز دارند و البته تصاویری از یوز و پلنگ گرفته شده که نشان دهنده امنیت زیستگاه است ولی باید به کمبود شدید مانند نبود نیرو نیز اشاره کرد. قراردادها مشکل دارند و محیط بانان با مشکلات زیادی مانند کمبود سوخت و گران بودن آن برای خودروها و موتورها مواجه اند.

    حاتمی از دیگر محیط بانان زیستگاههای ده گانه یوزپلنگ در منطقه نایبندان طبس است که رئیس اداره محیط زیست طبس را نیز بر عهده دارد.

    وی در این گزارش از قدمت زیستگاه تحت مدیریتش سخن گفت و افزود: نایبندان به لحاظ قدمت و اهمیت از بهترین زیستگاههای ایران است و یک میلیون و چهارصد بیست یکهزار هکتار وسعت دارد. از وز اول ماه آذر سال 74 تا 79 منطقه شکار ممنوع بود بعد در سال 80 پناهگاه حیات وحش اعلام شد.

    وی تاکید کرد: نیروهای اجرایی این پناهگاه حیات وحش 12 نفر اند که هفت نفر آنها در پروژه یوز فعالیت دارند و سه نفر پیمانی و دو نفر سرباز وظیفه اند.

    همچنین بهمن نجفی کارشناس محیط زیست که توصیف زیبایی از طبیعت و یوز ارائه می دهد از ارزشهای یوز در کویر طبس حرف می زند و پنج صفت تفضیلی “ترین” به طبس اضافه می کند که بزرگترین شهرستان ایران، بزرگترین زیستگاه، کم معارض ترین، آرامش و امنیت و البته محروم ترین به لحاظ نیروی انسانی است.

    او از کمبود نیرو حرف می زند و می گوید: برای هر دوهزار هکتار یک نیرو داریم که رقم کمی است. او از سالهای دور در دهه شصت حرف می زند و می گوید: اولین یوزها در روز زلزله طبس دیدیم. یوزی با توله هایش که لاشه یک قوچ رو می خورد. توله ها رو گرفتیم ولی پس از زلزله رهایشان کردیم. یوز به راه خود رفت.

    نجفی با اشاره به اینکه مناطق با بررسی دقیق انتخاب شده اند و در طی 9 سال دو برابر شده اند گفت: بیشترین یوز را عباس مرکلانی دیده که 88 بار و حتی پیرتیرن یوز جهان که چنگال نام گرفته نیز در طبس دیده شده است.

    او از زبان یوز حرف می زند که” وقتی موتور نبود و اسلحه، روزی که شتربان بی آزار و ساربانان نی نواز و بی سلاح آرام و بی صدا در کویر می راندند ما جمعیتمان بیش از این بود و ای آدمیان پس از شیر و ببر ایرانی به شما محتاجیم و کاش خلوتی…

    علیرضا جورابچیان مدیر پروژه یوز می گوید:” نجفی علاقمند به یوز است و بارها در کوه و دشت جانش را در معرض خطر گذاشته است.

    قبل از اجرای پروژه یوز نزدیک به 27 سال عکسی از یوزپلنگ در ایران نبود و آخرین عکاسی در سال 51 توسط آقای بیژن فرهنگ دره شوری در خوش یلاق انجام شد. الان نزدیک به 200 عکس از یوز پلنگ گرفته شده است. یوزی که هیچ کس باور نداشت در ایران زندگی کند.

    جورابچیان در این باره می گوید: پیتر جکسون رئیس گربه سانان” آی یو سی ان” در مقاله ای در نشنال جغرافی گفته بود در ایران هیچ یوزی نیست جز ماریتا که در پارک پردیسان در اسارت است.

    به نظر می رسد محیط بانان پارک ملی کویر، میاندشت و توران نیز شبیه به دیگر زیستگاهها دغدغه ها و مشکلاتی برای نجات یوز دارند و همگی در کمبود امکانات و مشکلات کار مشرکند ولی آنچه محیط زیست ایران را شکوهمند می کند عزمی بود که در محیط بانان سبز پوش برای حفاظت از آخرین بازمانده های یوزپلنگ آسیایی دیده می شود.

  • اجرای طرح تکثیر یوزپلنگ آسیایی در خراسان شمالی

    مهر نوشت:

    مدیرکل محیط زیست خراسان شمالی گفت: طرح تولید مثل یوز پلنگ آسیایی بزودی با همکاری دفتر حیات وحش در این استان اجرا می شود.

    محمد ممشتی در گفتگو با خبرنگار مهر در بجنورد اظهار داشت: در سطح کشور ایران حدود 50 تا 60 قلاده یوزپلنگ داریم که 9 قلاده از آن در خراسان شمالی سرشماری شده است.

    وی افزود: یوزپلنگ آسیایی که طرح تولید مثل آن در استان به اجرا می شود پس تکثیر در مناطق حفاظت شده رها سازی می شوند.
    وی گفت: خراسان شمالی دارای تنوع زیستی بالایی است و یوزپلنگ آسیایی در ناحیه کویری، جنوب و جنوب غربی استان مشاهده شده است.
    وی خاطر نشان کرد: با توجه به اینکه یوزپلنگ آسیایی به علت وجود دام و تخریب زیستگاه ها، برای تأمین غذا مسیر طولانی را باید طی کند تصمیم داریم طعمه های یوزپلنگ را در داخل منطقه برای دسترسی آسان به غذا تکثیر کنیم.

    ممشتی ادامه داد: عمده تهدید یوزپلنگ آسیایی تخریب زیستگاه است و نظر به اینکه یوزپلنگ حیوانی اجتماع گریز است، وجود دام و انسان و تخریب زیستگاه ها عمده تهدید انقراض آن به شمار می رود.

    مدیرکل محیط زیست خراسان شمالی تصریح کرد: یوزپلنگ آسیایی نمونه ای از گونه های در معرض انقراض است که فقط در ایران مشاهده می شود و در حال حاضر این گونه در کل آسیا از بین رفته و فقط در نواحی یزد، سمنان، فارس و خراسان شمالی مشاهده شده است.

  • طرح تکثیر گورخر ایرانی در استان یزد آغاز شد

    مهر نوشت:

    معاون محیط طبیعی محیط زیست استان یزد از آغاز طرح تکثیر و پرورش گورخر ایرانی در استان یزد و در شهرستان ابرکوه خبر داد.

    حسن اکبری در گفتگو با خبرنگار مهر در یزد اظهار داشت: این طرح با هدف احیای مجدد این گونه در زیستگاههای مطلوب در استان یزد به مرحله اجرا درآمده است.

    وی بیان داشت: این طرح در مساحتی به وسعت 160 هکتار و با انتقال چهار راس گورخر از گوراب مهریز اجرا می شود.

    اکبری خاطرنشان کرد: بیشتر دشتهای استان یزد به ویژه کفه تاغستان، پنج انگشت تا مروست و قره ‌تپه هرات، زیستگاههای خوب گورخر ایرانی در گذشته بوده است.

    وی ادامه داد: در گذشته شاهد جمعیت چند هزاری گورخر در دشتهای استان یزد بوده ‌ایم اما به دلیل شکار بی ‌رویه در زیستگاههای طبیعی، این گونه تقریبا در حال نابودی است.

    تنها 700 راس گورخر ایرانی در کشور وجود دارد

    معاون محیط طبیعی محیط زیست استان یزد خاطرنشان کرد: هم ‌اکنون تنها 700 راس گورخر ایرانی در دو منطقه کشور وجود دارد.

    اکبری یادآور شد: سازمان محیط زیست تلاش می کند تا با تکثیر این گونه ارزشمند در سایتهای مشخص، گورخر ایرانی را در زیستگاههای طبیعی ایران احیا کند.

    طرح تکثیر گورخر ایرانی

    وی اقدامات انجام شده در سایت ابرکوه برای حفظ و تکثیر گونه ارزشمند گورخر ایرانی را شامل فنس ‌کشی، ایجاد انبار علوفه، ساخت استخر ذخیره آب و استقرار کانکس و تجهیزات برای استقرار دو مامور مستقر در این محل برشمرد.

    وی خاطرنشان کرد: در این منطقه پرنده‌ های مهاجر، هوبره و پرنده‌های شکاری نیز وجود دارند که ماموران مستقر در این سایت، اقدامات حفاظتی مرتبط با آنان را نیز انجام می ‌دهند.

    اکبری افزود: این منطقه در آینده می ‌تواند به عنوان محلی برای انجام کارهای تحقیقاتی و آموزشی و تفرجگاهی مورد استفاده قرار گیرد.

    هم اکنون آمار جبیرهای استان یزد به 10 راس رسیده است

    وی یکی دیگر از طرحهای سازمان محیط زیست در استان را طرح احیای جبیر دانست که با شش راس شروع شده و هم ‌اکنون تعداد آنها به 10 راس رسیده است.

    اکبری خاطرنشان کرد: طرح گوزن زرد نیز که در جنگل باغ شادی خاتم در حال اجراست، توانسته تعداد گوزنهای زرد را به هشت راس برساند و طرح گور خر گوراب مهریز نیز از دیگر طرح‌ های در دست اجرا با هدف تکثیر و حفظ این گونه است.

    وی همچنین از مردم و مسئولان خواست؛ فرهنگ‌سازی در مورد حفاظت از محیط زیست را به طور جدی دنبال کنند.

  • خشکسالی محیط زیست کرمان را با تهدید جدی مواجه کرده است

    مهر نوشت:

    مدیرکل محیط زیست کرمان با اشاره به تداوم خشکسالی در این استان گفت: علیرغم کمبود شدید منابع آبی در حیات وحش و تهدید زندگی بسیاری از گونه های نادر گیاهی و جانوری اعتبار خشکسالی محیط زیست کرمان در سال جاری اختصاص نیافته است.

    عباسعلی دامنگیر در گفتگو با خبرنگار مهر در کرمان با اشاره به خشکسالیهای شدید و پیاپی و کم آبی در محیط زیست استان کرمان گفت: این خشکسالیها بر محیط زیست کرمان تاثیر گذاشته است و ادامه حیات وحش جانوری و گیاهی کرمان را تهدید می کند.

    وی گفت‌: با وجود تاثیر شدید خشکسالی بر محیط زیست اعتبارات خشکسالی طی سال جاری در کرمان اختصاص نیافته و مشکلاتی را برای حفاظت از عرصه های طبیعی ایجاد کرده است.

    این مسئول ادامه داد: در همین راستا حفاظت از حیوانات وحشی در چهار منطقه کرمان به شدت در حال انجام است که شامل ایجاد آبشخورهای حیوانات وحشی و حتی تغذیه دستی در برخی موارد می شود.

    دامنگیر گفت: خشکسالی بسیاری از منابع آب از جمله رودخانه ها و چشمه های موجود در حیات وحش را خشکانده است.

    این مسئول افزود: یکی از دیگر پدیده هایی که می تواند جمعیت حیاط وحش را در کنار خشکسالی تحت تاثیر منفی قرار دهد شکار غیرمجاز است که در همین چارچوب هزار و 200 شکارچی در کرمان طی سه سال گذشته دستگیر شده اند.

    مدیرکل محیط زیست کرمان ادامه داد: اکثر افراد دستگیر شده در استان کرمان متاسفانه در مناطق شکار ممنوع فعالیت می کنند.

    وی ادامه داد: هم اکنون با احداث 22 پاسگاه محیط بانی در مناطق مختلف و تجهیز محیط بانان بسیاری از مشکلات کاهش یافته است و نظارت به شدت ادامه دارد.

    وی با تاکید بر لزوم فرهنگ سازی به خصوص در بین مردم بومی گفت: راه اندازی تشکلهای مردم نهاد در این زمینه بسیار تاثیرگذار است که در همین راستا کانون حافظان محیط زیست در کرمان تشکیل شده است.

    استان کرمان محل زندگی حیوانات نادری مانند یوز پلنگ آسیایی، خرس سیاه آسیایی، هوبره، آهو و گوره خر ایرانی است که هر یک از این حیوانات در معرض خطر انقراض قرار دارند.

  • ورود 30 هزار پرنده مهاجر به تالابهای آمل و محمودآباد

    مهر نوشت:

    رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستانهای آمل و محمودآباد از ورود بیش از 30 هزار انواع پرندگان مهاجر آبزی و کنارآبزی به تالاب، آبگیرها و آبندانهای این شهرستانها خبر داد.

    بهمن صادق نژاد در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: همه ساله با آغاز فصل سرما بیش از 200 هزار قطعه پرنده در قالب 70 گونه از نیمکره شمالی به ویژه سیبری وارد این تالاب می‌شوند.

    وی افزود: بعضی از این پرندگان در فهرست گونه های در معرض خطر انقراض جهانی قرار دارند که دُرنای سیبری، خروس کولی ، قوی فریادکش و کنگ ، عروس غاز و پلیکان خاکستری از جمله آنها هستند.

    رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستانهای آمل و محمودآباد تصریح کرد: برخی از این گونه های مهاجر از جمله درنای سیبری عبوری هستند و پس از مدتی استراحت ، منطقه را به سمت جنوب ترک می‌کنند و برخی گونه ها نیز زمستان گذرانی می کنند که با گرم شدن هوا در اواخر اسفند منطقه را ترک می‌کنند.

    صادق نژاد با تاکید بر اینکه با ورود پرندگان مهاجر به مازندران و احتمال بیماری در این دسته از پرندگان، شکار وحوش در منطقه هم ممنوع شده است، اضافه کرد: در این خصوص هیچ پروانه جدید شکار صادر نمی شود و در صورت مشاهده متخلفان برابر قانون با آنان بر خورد خواهد شد.

    وی از مردم منطقه نیز خواست در صورت مشاهده افراد سودجو و فرصت طلب در شکار گونه های با ارزش جانوری مراتب را به محیط بانان منطقه اطلاع دهند.

  • 5 گونه لاک پشت خلیج فارس در خطر انقراض

    دبیر کل دفتر دریایی سازمان حفاظت محیط زیست کشور از تشکیل اجلاس منطقه ای کشورهای عضو راپمی برای برنامه ریزی نجات لاک پشتهای در خطر انقراض خلیج فارس خبر داد و گفت: هر پنج گونه لاک پشتهای خلیج فارس جزو گونه های در معرض نابودی هستند.

    امید صدیقی در گفتگو با خبرنگار گفت: لاک پشت منقار عقابی و لاک پشت سبز که عمدتا در جزایر ایران و در مرز آبی خلیج فارس و دریای عمان تخم گذاری می کنند از گونه های شدیدا در معرض خطر هستند که تلاش می شود شرایط زیستی آنها بیش از این تهدید نشود.

    وی تاکید کرد: هفت کشور عضو سازمان محیط زیست دریایی خلیج فارس (راپمی) درنشستی که روزسه شنبه در تهران داشتند با مصوبات ویژه، برنامه ای بلند مدت برای حفاظت بهتر از محیط زیست خلیج فارس و دریای عمان به خصوص گونه های در معرض خطر مانند لاک پشتها ارائه دادند.


    لاکپشت پوزه عقابی از گونه های در معرض خطر خلیج فارس

    صدیقی اظهار داشت: اجلاس مشترک هفت کشور ایران، عربستان، کویت، قطر، عمان، امارات و بحرین در خصوص پایش مستمر و مدیریت و احیای زیستگاههای لاک پشتهای در خطر انقراض در آبهای خلیج فارس بود که اجلاس موفقی ارزیابی می شود.

    این کارشناس محیط زیست دریایی با تاکید بر برنامه ریزی های صورت گرفته و مصوبات اجلاس مشترک کشورهای حاشیه خلیج فارس گفت: این برنامه ها باید در سالهای 2011 و 12 اجرایی شوند.

    وی اظهار داشت: با ارئه اطلاعات ژنیتکی، کار برنامه ریزی برای حفاظت و پایش زیستگاههای تخریب شده این گونه های دریایی در دستور کار کارگروه قرار گرفت و همه کشورها برای ملزم کردن دستگاههای اجرایی به تفاهم رسیدند.

    مدیرکل دفتر دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، آموزش نیروهای بومی و اجرای عملیات میدانی در همه کشورهای عضو راپمی و انجام پروژه های تحقیقاتی، امضای اولین تفاهم نامه راپمی و IUEN (دفتر محیط زیست عمران ملل متحد) را از جمله مصوبات کلی و مهم این اجلاس عنوان کرد.

    خشک کردن دریا عامل تخریب زیستگاه و محل تخم ریزی لاکپشتها است.
    لاک پشت سبز


    خشک کردن دریا عامل تخریب زیستگاه و محل تخم ریزی لاکپشتها است

    صدیقی با اشاره به اینکه خشک کردن دریا در سواحل یکی از مخرب ترین عوامل از بین رفتن زیستگاههای لاک پشتها است، افزود: تمامی کشورها موظف شدند فرستنده های ماهواره ای را به بدن لاک پشتها نصب کنند تا میزان مهاجرت و کریدورهای عبور آنها شناسایی شود و مدیریت حفاظت از آنها آسانتر شود.

    وی با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی ایران بیشترین اطلاعات ژنتیکی و مطالعات میدانی در مورد لاک پشتها را در اختیار دارد، گفت:این اجلاس تلاش داشت برنامه مدونی برای حفاظت بهتر ازلاک پشتهای دریایی ارئه دهد که به نظرمی رسد اجلاس موفقی بوده است.

  • آغاز تخمگذاری لاک پشتهای سبز در سواحل شنی دریای عمان

    مهر نوشت:

    تخم گذاری گونه لاک پشت سبز در سواحل شنی دریای عمان در چابهار با آغاز فصل پاییز شروع می شود به طوری که سواحل شنی این منطقه بستر مناسبی برای تخم ریزی لاکپشتهای سبز در معرض انقراض است.

    به گزارش خبرنگار مهر، آغاز فصل پاییز در نوار ساحلی دریای عمان همه ساله با تخمگذاری لاکپشتهای سبز در سواحل ماسه ای مصادف می شود. لاک پشتهای آبهای آزاد، سالیان سال شنا می کنند اما در نوار ساحلی جنوب و جنوب شرق ایران بستری آرام و مطمئن برای تخم گذاری پیدا می کنند.

    مسئول روابط عمومی اداره محیط زیست سیستان و بلوچستان به خبرنگار مهر گفت: برای معرفی و شناساندن طبیعت و جاذبه های نوار ساحلی، با توافقات بعمل آمده بین صدا و سیما و اداره کل حفاظت محیط زیست استان تهیه و ساخت مستندی نسبتاً بلند بنام “د مثل دریا” آغاز شده که دست اندرکاران این برنامه قصد دارند در هر قسمتی از این برنامه به معرفی جاذبه های طبیعی – گردشگری ساحلی، موجودات زنده و اکوسیستمهای منحصربفرد منطقه بپردازند.

    منصور حیدری به رخدادی غیرمنتظره برای اعضای گروه مستندسازی اشاره کرد و افزود: مأمورین اجرایی محیط زیست که به منظور تصویربرداری از محلهای زندگی لاک پشتهای دریایی در طول نوار ساحلی شهر چابهار در حال بررسی بودند موفق به فیلمبرداری و ضبط مراحل مختلف تخمگذاری لاک پشت سبز شدند.

    لاک پشت سبز یکی از پنج گونه لاک پشتهای دریایی است که در آبهای گرمسیری دریای عمان و خلیج فارس زندگی می کنند. با توجه با اینکه جمعیت قابل توجهی از این خزندگان عظیم الجثه در آبهای ساحلی زادآوری می کنند جمع آوری مستندات علمی در خصوص وقایع زاد و ولد و مرگ و میر این جانوران در معرض خطر انقراض ضروری به نظر می رسد.

    شهرستان چابهار با توجه به وسعت و تنوع زیاد نواحی ساحلی دارای سواحل ماسه ای متعدد و مستعدی جهت تخمگذاری این موجودات عظیم الجثه بوده (از خلیج چابهار تا خور تیس) که در این فصل آغوش بر لاک پشتهای سبز دریایی مادر می گشاید تا پذیرای نوزادانی باشند که تا زمان گام نهادن بر ساحل زندگی باید روزهایی را در پناه گرمای دستان پر سخاوت شنهای ساحلی سپری کنند.

    در حال حاضر با توجه به مطالعات اندک و همچنین به دلیل وسعت زیاد محدوده ساحل ماسه ای مستعد تخمگذاری لاک پشتان دریایی در چابهار، هنوز آمار و اطلاعات دقیقی از تعداد تخمگذاری ها موجود نیست ولی با توجه به گزارشات واصله از جوامع محلی و صیادان به نظر می آید تعداد زیادی از این لاک پشتها سواحل چابهار خصوصاً ساحل ماسه ای اطراف روستای کچو را در این فصل برای تخمگذاری انتخاب می کنند.

    با این حال با توجه به تهدیدات زیاد طبیعی و بشری موجود در منطقه چابهار برای اماکن تخم گذاری و زادآوری این لاک پشت ها، حفاظت از محدوده های تخمگذاری این گونه های ارزشمند دریایی در چابهار نیاز به انجام اقدامات حفاظتی و اعمال برنامه های مدیریت زیست محیطی گسترده ای دارد.

  • فاجعه در مریوان

    فرارو نوشت:

    چند ماهی است حيات‌وحش منطقه زاگرس به علت آتش‌سوزي‌هاي هر روز و فراگير به شدت در معرض خطر قرار گرفته است.

    گستردگی آتش سوزی در جنگلهای بلوط زار غرب ایران به اندازه ای شدت یافته که 30 سازمان غیردولتی با ارائه گزارشهای مستند از آتش سوزیهای پی در پی از رسانه ها، مجلس و دولت خواستند برای جلوگیری از تخریب بیش از پیش این ذخیرگاههای طبیعی وارد عمل شوند.

    دبیر انجمن محیط زیستی “سبز چیا” در مریوان با استمداد از رسانه ها و نمایندگان مردم در دولت و مجلس خواست به جنگلهای زاگرس به طور جدی توجه کنند.

    وی گفته، از سال 86 آتش سوزی به شکلی سازمان یافته و تصاعدی در کردستان به خصوص شهر مریوان در حال گسترش است و این گمان را در ذهن متبادر می کند که تعمدی در کار است و دستهایی به عمد جنگلها را به آتش می کشند.

    قادری با اشاره به ثبت بیش از 569 مورد آتش سوزی تا شب یکشنبه 9 آبان ماه در این منطقه اظهار داشت: «هزاران هکتار از جنگلهای زاداور بلوط از اواخر خرداد تا امروز طعمه حریق شده که تمهیداتی برای کنترل و مهار آن اندیشیده نشده و هر روز شاهد این آتش سوزی ها هستیم».

    دليل اين آتش‌سوزي‌ها هر چه كه باشد عمدي يا غيرعمدي،بايد هر چه سريعتر نسبت به بررسي علل و چاره‌انديشي در مورد آن اقدام شود. اكنون نيز به واقع بسيار دير شده است، چشم‌پوشي و سهل‌انگاري مسئولان امر در قبال اين فاجعه به واقع كفران نعمت است.

    ماجرا از سال 86 آغاز شد درخت‌ها اول يكي‌يكي طعمه مي‌شدند و اين مساله مردم محلي را زياد نگران نمي‌كرد، اما به ناگاه هكتار به هكتار جنگل شروع به از بين رفتن كرد تا امروز كه هزار‌هزار هكتار جنگل خاكستر مي‌شود. آتش اكنون كابوس جنگل‌هاي‌ بلوط مريوان است.

    ايرج قادري از اعضاي انجمن «سبزچيا» در مريوان مي‌گويد: آن اوايل تعداد و وسعت آتش‌سوزي‌ها خيلي كم بود. نهايتا يك آتش‌سوزي كوچك در هر ماه اما اكنون اوضاع خيلي فرق كرده و حتي گاهي پنج آتش‌سوزي در يك روز رخ مي دهد.

    به طور متوسط در هر بار آتش‌سوزي ده تا 20 هكتار از جنگل‌هاي بلوط طعمه حريق مي‌شود، بعضي وقت‌ها 20 هكتار و حتي تا پنج هزارهكتارجنگل در آتش مي‌سوزد.

    به دليل اجراي طرح صيانت از جنگل‌ها كه اجازه چراي دام را در جنگل‌ به مردم محلي نمي‌دهد، تجمع علف‌هاي خشك‌ شده در سطح زمين، جنگل را مستعد آتش‌سوزي مي‌كند و جرقه‌اي كوچك به سرعت آتشي بزرگ را برمي‌افروزد.

    عامل عمده ديگر آتش‌سوزي در مناطق غرب كشور به ويژه در مريوان فعاليت‌ها و مانورهاي برخي نيروهاي نظامي در منطقه است. شاهد اين مدعا هم آتش گرفتن قسمتي از جنگل‌هاي اين نواحي بلافاصله پس از اجراي يك عمليات و مانور در منطقه است.

    گرچه مسئوليت اطفا حريق و حفاظت از اين جنگل‌ها بر عهده يگان حفاظت سازمان جنگل‌ها و مراتع قرار دارد، اما كل تشكيلات اطفا حريق در شهرستان مريوان با وسعت جنگلي بيش از 120 هزار هكتار تنها به دو اكيپ 12 نفري محدود مي‌شود كه آن هم به صورت پيمان‌كاري مشغول به كارند و جالب اينكه در حال حاضر قرارداد كاري آنها نزديك به يك هفته است به پايان رسيده و اين گروه عملا در هيچ يك از عمليات‌هاي اطفاء حريق در يك هفته اخير شركت نكرده‌اند.

    با وجود اين از سال 86 كه آتش‌سوزي‌ها در مريوان شدت گرفت مردم محلي خود، دست به كار شدند و به صورت سازماندهي شده عمليات اطفاء حريق را با وسايلي بسيار ابتدايي بر عهده گرفتند.

    مديريت و سازماندهي مردم محلي بر عهده تشكل مردم‌نهاد انجمن سبزچيا است. مردم محلي مريوان در غالب گروه‌هاي داوطلب بدون دريافت هيچ كمك دولتي در هر ساعتي از شبانه‌روز به محل وقوع آتش‌سوزي در جنگل‌هاي منطقه خود رفته و سريعا در گروه‌هاي كوچك سازماندهي شده به خاموش كردن آتش مشغول مي شوند.

    سوختگي، مارگزيدگي، شكستگي، بريدگي، خفگي و محاصره شدن در آتش، مخاطراتي است كه اعضاء‌ داوطلب گروه اطفاء حريق با آن روبرو هستند.

    بسيار اتفاق افتاده كه گروهي كه براي خاموش كردن آتش اعزام شده‌اند براي پنج تا شش ساعت در محاصره آتش قرار گرفته‌اند و به سختي توانسته‌اند جان سالم از مهلكه به دربرند.

    غير از فهرست بلندبالاي گونه‌هاي تشكيل‌دهنده پوشش گياهي منطقه كه در اثر آتش‌سوزي از بين رفته‌اند، آمار جانوراني قرباني اين فاجعه نيز به شدت تكان‌دهنده است.

    آتش سوزی ها در بلوط زاران منطقه به حدی است که قاچاقچیان گونه های بی نظیر حیات وحش مثل سنجابها، به راحتی روزانه تعداد زیادی از آنها را شکار و به شهرهایی مانند تهران قاچاق می کنند و این بزرگترین خطر برای نابودی جنگلهای بلوط است.

    به گفته مردم محلي به جز مديركل منابع طبيعي استان كردستان هيچ مقام مسئول ديگري تاكنون براي سركشي و بررسي عمق فاجعه از جنگل‌هاي سوخته زاگرس بازديدي نكرده است.

    اينكه چرا سازمان حفاظت محيط‌زيست دست‌ روي دست گذاشته و نظاره‌گر این تصاویر است جاي سئوال دارد.

  • یوز هنوز به پشت سرش نگاه می کند

    مهر نوشت:

    یوزپلنگ

    زیستگاه های ده گانه یوز پلنگ آسیایی در قلب ایران، آخرین ایستگاه حیات این گونه در معرض خطر است که با مدیریت پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی تلاش شده این گربه زیبا و دلفریب از انقراض نجات یابد، گربه ای که هنوز هم به حمایت و حفاظت نیاز دارد.

    به گزارش خبرنگار مهر، امروزه جدا از اینکه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی(Cheetah Asian) وظیفه ای ملی محسوب می  شود حفظ این گونه به عنوان راس هرم حیات وحش در ایران برای اغلب جانورشناسان و کارشناسان حیات وحش دنیا بسیار اهمیت دارد و برای موفقیت این پروژه تلاش می کنند.

    یوزپلنگ آسیایی با ظرافت و چابکی اش دل بسیاری از علاقمندان به حیات وحش را ربوده است. گونه ای که به دلیل شباهتش به پلنگ مانند خود این گونه اغلب مورد هجوم انسان قرار گرفته و نسلش در آستانه انقراض قرار گرفته است. با این حال بسیاری چشم به زیستگاههای یوز در ایران دوخته اند، زیستگاههایی که تا امروز به سختی توانسته اند یوزپلنگ تیزپا را در خود محافظت کنند.

    با این حال همایش علمی آموزشی بررسی عملکرد مسولان و محیط بانان زیستگاههای ده گانه یوزپلنگ آسیایی در کشور، بسیاری از محیط بانان عاشق را به پناهگاه حیات وحش عباس آباد نائین در نزدیکی معدن دو هزار و پانصد ساله سرب نخیلو کشاند تا بهانه ای برای تبادل اطلاعات و ارائه گزارش از آخرین تلاشها برای نجات یوز آسیایی از چنگال انقراض باشد.

    در طول این همایش دائم به این فکر می کنم که” یوزپلنگ ایرانی که در تصاویر پخش شده با هیجان ترس به پشت سرش نگاه می کند از ما چه می خواهد؟ آیا از ما می خواهد مراقبش باشیم؟ این موضوع را در قالب یک پرسش در طول همایش از خودم و کارشناسان و محیط بانان می پرسم: چرا یوز به پشت سرش نگاه می کند؟”

    پناهگاه حیات وحش عباس آباد یکی از زیستگاههای یوز آسیایی است که حالا دیگر ایرانی خوانده می شود. این پناهگاه محلی برای برداشت سرب و نقره در صدها سال پیش بوده است. زیستگاهی که به رغم شناخته شده بودن معدن سرب در روستایی که پوشش درختانش حوسمان را به منطقه ای گرمسیری معطوف می کند، همچنان در دل کویرهای مسطح محل زندگی یوز پلنگ است و یوز در آن به آرامی می جهد.
    روستای نخیلو در نزدیکی کویر طبس و در دل کویرهای عباس آباد نائین در جوار معدنی باستانی واقع است. سبزی درختان خرما در ابتدای ورود متوجه مان می کند که اینجا آبادانی و رونق وجود دارد. با اینکه معدن سرب نخیلو بهانه ای برای حیات سالیان سال انسان در این زیستگاه حیات وحش بوده اما با این همه هیچ آسیبی به محیط زیست و گونه های وحشی منطقه وارد نشده است. با این حال نخیلیو از جمعیت روستا نشین آرام آرام تهی شده است.
    نخلهای دهکده نخلک با ظاهری تکیده در دامنه رشته کوهی روئیده در دل کویر عباس آباد نائین مثل تمامی نخلهای ایران محجوب و سربزیرند و ظاهرا به دلیل مشکلات آب و آلودگیهای دیگر جز هشتاد کارگر معدن، کسی در روستا نمانده است.

    جورابچیان رئیس پروژه یوز ایرانی که مانند هیمشه جدی ترین عضو این همایش ویژه است، برنامه ها را مدیریت می کند. طبق همه برنامه ها قران و سرود ایران نواخته می شود. همه ایستاده اند با لباسهای سبزی که نشانه هایی از حفاظت از محیط زیست ایران را بر خود دارد.

    علیرضا جورابچیان مدیر ملی پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی

    او آرام و به نجوا می گوید: “برای حفاظت از یوز باید عاشق بود. با وجود تمامی مشکلات و مشقتهای کار و درآمد کم و نبود امکانات باید عاشق بود تا بتوان در دل این کویرها از یوز پلنگ به عنوان میراثی ملی محافظت کرد.”
    نماهنگی که در آن رهبر معظم انقلاب از مضرات تخریب محیط زیست حرف می زند پخش می شود. ایشان می فرمایند:” ضربه به محیط زیست گاهی غیر قابل جبران است. اسلام هم بر محیط زیست تاکید کرده است. چیزی است که امروز دنیا به آن دست یافته جزو تعالیم اسلام است.”

    مدیر ملی پروژه بین المللی مثل یوز پلنگی که حواسش به همه جا هست، در گوشم می گوید: “مدیریت بهتر پروژه یوز تنها با حضو محیط بانان چابک و باهوش امکانپذیر است و برای این اصل باید به موفقیت در حفظ زیستگاهها به عنوان اولویت اصلی نگاه کرد چرا که یوز تنها زمانی می تواند دوام بیاورد که زیستگاههای بی خطر داشته باشد.”

    نماهنگ با صبحتهای بزرگان نظام پایان می یابد. پخش تصاویر دلفریب از یوزپلنگ مرا از شنیدن و نوشتن حرفهای جورابچیان باز می دارد. یوز حیوانی زیبا جسور، هوشیار اما در معرض خطر…، این پیغامی است که بعد از مشاهده هر باره یوز در ذهنم سوت می کشد.

    جورابچیان رئیس مو سفید شده پروژه حفاظت از یوز پلنگ آسیایی میکروفنش را روشن می کند. از ذیق وقت حرف می زند چیزی که به عقیده او در حیات یوزپلنگ هم بی تاثیر نیست. او با شتاب از همه می خواهد در زمان دقت کنند و مدیرعامل معدن سرب نخلک را که میزبانی ما در دل کویر را عهده دار شده، دعوت به صبحت می کند.

    حسینی از وظیفه اش برای حفاظت از محیط زیست و خدمت به حیات وحش حرف می زند. می گوید “این وظیفه ای ملی و شرعی است برایش.” کوتاه از علاقه اش به ادامه حیات یوزپلنگ در منطقه عباس آباد و در جوار معدن سرب نخلک سخن می گوید.

    در نشستهای تخصصی تلاش شده مسئولان محلی مثل بخشدار و فرماندار و مدیران داخلی به صحنه کشیده شوند تا ضرورت حیات یوز و دیگر گونه های زیستی برای حفظ تنوع زیستی و حیات در مناطق را بیشتر درک کنند.

    در این باره بخشدار انارک که تمام وقت همایش را با محیط بانان و کارشناسان حیات وحش همراهی می کند می گوید، می خواهد به نمایندگی از فرمانداری حرف بزند و از همه برای نجات محیط زیست تشکر کند.
    او از نگهبانان واقعی محیط زیست تشکر می کند و حامل پیام ایزدی، فرماندار نائین و حسنی نماینده مردم نائین در مجلس شورای اسلامی است که به عقیده بخشدار همه از حامیان محیط زیست هستند.
    عزیزی می افزاید: دو سال پیش بخش خور و بیاباناک به شهرستان اضافه شده است. نائین و خور و بیابانک در محیط زیست فعالیت جدی دارند. منطقه عباس آباد در دور سوم سفر به پناهگاه حیات وحش ارتقا یافته و این نشان می دهد خطه کویر برای حیات از حساسیت بالایی برخوردار است.
    منطقه عباس آباد نائین، یکی از زیستگاههای یوزپلنگ آسیایی

    همچنین مدیرکل محیط زیست استان اصفهان از تدبیر مدیر پروژه بین المللی تمجید می کند و معتقد است برای هماهنگی و همدلی بدنه سازمان و پروژه، باید پروژه حفاظتی یوز را همراهی کرد.

    احمدرضا لاهیجان زاده تاکید کرد: عرصه 6 و نیم میلیون هکتاری حفاظت از یوز را باید خارج از همه مسائل استانی و مرزها و  بخش بندیهای سازمانی دید و باید یوز را به یک چشم دید. چنانچه برایند این ماجرا نشان دهنده پیش روی پروژه یوز است.

    وی اضافه کرد: دو پروژه بین المللی در اصفهان در حال اجرا است که یکی حمایت از زاگرس مرکزی و پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی است. زاگرس به شدت به منطقه یوز نشین وابسته است. چهل درصد آب کشور در منطقه زاکرس تامین می شود و پوشش گیاهی بالای هزار و صد نوع شناسایی شده و این نقطه روبروی کویر است و تفاوت اقلیم و تنوع زیستی و زیستگاهی در اصفهان را نشان می دهد.

    وی اضافه کرد: تنوع زیستی و به خصوص تنوع گونه های حیات وحش در این منطقه کم نظیر است. در مناطق چهار گانه تعداد حیات وحش به 27 هزار در آهو، کل و بز و قوچ و میش رسیده که این روند، نوعی تصاعد رو به بالا را نشان می دهد.

    لاهیجان زاده همچنین به بحث خشکسالی در استانها اشاره کرد و خطاب به محیط بانان از سراسر کشور گفت: بعضی استانها با مشکل خشکسالی مواجه اند. این مسئله هم تهدید است هم فرصتی برای استانها که استفاده کنند.
    وی افزود: در بحث تغییرات اقلیمی تغییر برگشت پذیر نیست و مثل گذشته حداقل در 50 سال آینده باید از فکر بازگشت و ایجاد حالتی نرمال بیرون شویم و در فکر جبران کمبود آب در مناطق باشیم. برای همین منظور رقم یک میلیارد و صد میلیون تومان از اعتبارات خشکسالی برای استان در نظر گرفته شده است. این رقم صرف خرید تجهیزات نشده است. چون سال بعد همین مشکلات وجود دارد بنابراین روی زیستگاهها کار کردیم.

    مدیرکل محیط زیست اصفهان اضافه کرد: در سال 86 و ابتدای سال 87 به دلیل خشکسالی 30 میلیون تومان علوفه برای حیات وحش خریداری شد اما دیدیم فایده ای ندارد، چاه زدیم و اعتبار گرفتیم و کشت آبیاری قطره ای را ایجاد کردیم و نزدیک به 25 تن علوفه مازاد داشتیم که 10 تن آن را برای استان فارس فرستادیم.

    علیرضا جورابچیان که رئیس کارگاه تبادل اطلاعات محیط بانان و مدیران مناطق دهگانه حفاظت از یوزپلنگ را به عهده داشت از رئیس پروژه ها خواست گزارش خود را ارائه کنند و در این زمینه به خود استرسی راه ندهند چرا که هدف از این همایش ایجاد زمینه برای خودباوری برای ارئه توانایی خود در حفظ گونه ها و مدیریت صحیح یوزپلنگ آسیایی است.
    او پیش از آنکه آنها سخن بگویند، به من می گوید که جواب پرسشم را در اختیار دارد اما ابتدا می خواهد نظر دیگران را بپرسد. در کنفرانس، پرسشی که ذهنم را درگیر کرده بود را با میهمانان در میان می گذارد: “چرا یوزپلنگ هنوز به پشت سرش نگاه می کند؟”

    ……………..
    ادامه دارد
  • آموزش خرس های پاندا برای مسابقات گوانگجو

    مهر نوشت:

    تربیت کنندگان با تجربه شش خرس پاندا متولد 2009 را برای حضور در برنامه های نمایشی مسابقات آسیایی گوانگجو ماه آینده چین آماده می کنند.

    پاندا

    عکس/ شینهوا – خبرگزاری مهر

  • مراقب باشیم سایه همای سعادت از سرمان نرود

    مهر نوشت:

    هما پرنده داستانها و اساطیر باستانی ایران که عمرش به قدمت تاریخ این مرز و بوم است به دلیل وقوع حوادث طبیعی و انسانی متعدد، زیستگاه خود را در کوهستانهای غربی زاگرس از دست داده به طوری که متخصصان حیات وحش نگران انزوای کامل این گونه نادر هستند.

    به گزارش خبرنگار مهر، هما مرغ مهاجری است که کمتر شکار می شود ولی به استناد گفته های یک متخصص حیات وحش، حیات این گونه در زیستگاههای ایران چندان مطلوب نیست. دکتر منصور جمشیدی با اشاره به اینکه هیچ مطالعه ای در سالهای گذشته و حال، روی این گونه اساطیری نشده به خبرنگار مهر گفت: با اینکه نام هما در تاریخ و ادبیات ایران به وفور آمده اما این پرنده بومی ایران نیست و گونه ای مهاجر محسوب می شود.

    این کارشناس و متخصص پرنده شناسی هما را جزو پرندگان بالای زنجیره غذایی در طبیعت دانست و افزود: هما به طور مستقیم از بین نمی رود چون کمتر شکار می شود اما با شکار بی رویه برخی پرندگان که زنجیره غذایی این گونه محسوب می شوند و همین طور تخریب زیستگاهها در ایران، حیاتش در معرض خطر قرار می گیرد.

    بسیاری از ایرانیان هما را یکی از گونه‌های طبیعت ایران می دانند که در منطقه البرز مرکزی پرنده ای بومی محسوب می‌شود اما دکتر منصوری معتقد است با اینکه هما در مناطقی از ایران مانند کوهستانهای زاگرس غربی و جنوب غربی و همین طور یکی از جزایر نه گانه دریاچه ارومیه زادآوری کرده اما هرگز بومی ایران محسوب نمی شود و بومی ارتفاعات آلپ در اروپای شمالی است.

    این گونه کم نظیر به گفته مقامات سازمانهای نظارتی و گروههای فعال محیط زیستی در معرض انقراض قرار دارد چرا که مشاهده آن سال به سال در مناطق مختلف کمتر شده است، با این حال بسیاری از متخصصان معتقدند وجود این نوع پرندگان در هر منطقه ای نشانه سلامت زیست محیطی آن منطقه است.

    هما پرنده ای شکاری است که بیشتر به یک شاهین عظیم شباهت دارد. طرح مشخص بدن در حال پرواز، این پرنده را از سایر پرندگان متمایز می کند. بدنی به طول یک متر یا کمی بیشتر دارد، بالهایش دراز، کم‌عرض و زاویه‌دار است و دمی بلند، لوزی شکل و تیره رنگ دارد.

    سطح پشتی، بالها و دم آن سیاه مایل به خاکستری و سرش به طور کلی نخودی رنگ است. اطراف چشم و ناحیه پس منقار سیاه رنگ است که به یک دسته موی سیاه ریش مانند در زیر منقار منتهی می‌ شود. سطح شکمی نارنجی مایل به زرد و ناحیه سینه به طور واضح نارنجی رنگ است که با بالهای تیره تضاد خاصی را نشان می‌‌دهد.

    هما از پرندگان شکاری دیگر فعال‌تر و معمولا تک‌زی است و بیشتر در کوهستانهای مرتفع و دورافتاده زندگی می‌کند و در غارهای مشرف به پرتگاه‌ها آشیانه می‌سازد. از زیستگا‌ه‌های مهم این گونه زیستی، پارک ملی لار و بمو و منطقه حفاظت شده دنا است.

    جمشید منصوری در ادامه می گوید: به دلیل وقوع جنگ در دهه های گذشته و نا امن بودن مناطق کوهستانی غرب زاگرس به خصوص در کردستان و تداوم بمباران و ایجاد سر و صداهای مهیب، هما زیستگاه خود در این مناطق از دست داده است. با این حال وضعیتش به نسبت گونه های دیگر بهتر است چون در ارتفاعات بالا و دور از خطر زندگی می کند.

    این کارشناس محیط زیست تاکید کرد: آلودگی و تخریب زیستگاهها تولید مثل هما را متوقف می کند و می تواند باعث کاهش جمعیت آن شود اگرچه به نسبت گونه های دیگر پرندگان، جمعیت کم هما دلیل بر وضعیت نگران کننده آن نیست چرا که این پرنده تک زی است و اگر برای نمونه بگوییم امسال 200 هزار مرغابی سر سبز به زیستگاه مهاجرت کرده شاید این تعداد کم باشد اما اگر بگوییم تنها 10 پرنده هما به زیستگاه مهاجرت کرده آمار مناسبی است.

    در ادبیات داستانی کهن این مرز و بوم آمده است که هرگاه پادشاهی در می‌گذشته و وارثی برای جانشینی نداشته است، مردم را در میدانی جمع می کردند و همایی را رها می‌کردند. هما بر روی سر یا شانه هر کس که می نشست آن شخص پادشاه آن سرزمین می‌شد!

    اکثر ایرانیان هما را پرنده ای افسانه‌ای و همتای ققنوس می‌دانند. پرنده‌ای که تنها در داستانها و اساطیر باستانی وجود دارد در حالی که هما این روزها هم بر فراز ارتفاعات کشور دیده می شوند اگرچه آرام آرام آسمان از پرواز رویایی و آرامشان تهی می شود.

    با این وجود زرتشتیان ایران در معدود روستاهای مناطق کویری ایران به خوبی با این پرنده آشنایی دارند. آنها بر این باورند  که هرگاه هما به سراغ جسد فردی که بر روی بلندی یا دادگاهی قرار داده شده است بیاید، آن فرد در عالم جاودان سعادتمند خواهد شد. از این رو بود که ایرانیان زرتشتی هما را مرغ سعادت می‌دانستند.

    با این همه و بر خلاف اساطیر و داستان‌ها و باورهای زیبای ایرانی، هما نوعی لاشخور با نام علمی “Gypaetus Barbatus” است. لاشخوری که تنها استخوان و مغز استخوان می‌خورد و یکی از بزرگترین جثه ها را در بین 516 گونه پرنده کنونی ایران دارد. هما در حال حاضر جزو پرندگان حمایت شده ایران است و در لیست قرمز IUCN در رده پرندگان آسیب پذیر قرار دارد.

  • حیواناتی که از انقراض نجات پیدا کرده‌اند

    خبرآنلاین نوشت:

    سازمان ملل متحد، سال 2010 را سال تنوع زیستی نام نهاده تا انسان‌ها در رفتار خود را با طبیعت و دیگر موجودات زنده روی زمین تجدید نظر کنند.
    اگر شما هم مانند جورج تنها، آخرین بازمانده لاک‌پشت‌های گالاپاگوس باشید، آن‌گاه نبود زادوولد یا شبیه‌سازی باعث انقراض نسل شما خواهد شد. به همین دلیل انسان‌ها برای حفظ گونه‌های در حال انقراض قدم برداشته‌اند. موفقیت این تلاش‌ها سبب شده که دوست‌داران محیط زیست در برابر فهرست قرمز گونه‌های در معرض خطر اتحادیه بین‌المللی حفظ طبیعت، فهرستی موسوم به فهرست آبی را ایجاد کنند که گونه‌های نجات پیدا کرده از انقراض را پوشش دهد.
    گزارش تصویری امروز خبرآنلاین به معرفی پنج گونه در معرض انقراض می‌پردازد که با تلاش دوستداران طبیعت موفق شده‌اند از انقراض نجات پیدا کنند.

    راسوی پا سیاه

    راسوی پا سیاه (Black-footed ferret)
    کم‌ترین جمیعت ثبت شده : 18 ماستلا نیگریپس Mustela nigripes یک پستاندار کوچک در آمریکای شمالی است. این حیوانات معمولا از پستانداران کوچک دیگری به نام سگ‌های چمن زار تغذیه می‌کنند. این حیوانات آسیب بسیاری به محصولات کشاورزی وارد می‌کنند و به همین دلیل آژانس‌های دولتی آمریکا برای چند دهه تلاش زیادی برای از بین بردن آن‌ها کردند که این کار باعث شد نسل این حیوانات در معرض انقراض قرار بگیرد. تا دهه 1970 / 1350 تصور می‌شد آن‌ها به طور کامل منقرض شده‌اند. سپس در سال 1981 / 1360 جمعیتی از این حیوانات در ایالت ویومینگ کشف شد. اما جمعیت آن‌ها به دلیل بیماری به سرعت شروع به کم شدن کرد تا این که در سال 1986 / 1365 تعداد آن‌ها به 18 قطعه رسید. به همین دلیل همه این حیوانات گرفته شدند و برای چند سال در اسارت پرورش پیدا کردند و در سال 1991 / 1370 دوباره به حیات وحش بازگردانده شدند. با تلاش‌های صورت گرفته از آن زمان، جمیعت این حیوانات به بیش از 200 قطعه رسیده، اما هنوز هم نسل آن‌ها در معرض انقراض است.

    سوسمار درختی آبی

    سوسمار درختی آبی (Blue iguana)
    کم‌ترین جمیعت ثبت شده : 15 عدد در حیات وحش شاید خنده‌دار باشد که یکی از گونه‌هایی که به شدت در معرض انقراض دارد، طولانی‌ترین عمر را در بین مارمورلک‌های جهان دارد. سن پیرترین گونه از این حیوانات به 67 سال نیز رسیده است. زمانی که طول آ‌ن‌ها با احتساب دم به 1.5 متر می‌رسد، این سوسمارها می‌توانند رنگ پوست خود را از خاکستری استتارشونده به آبی تهدید کننده تغییر دهند تا وجود خود را اعلام کنند. سال‌ها شکار این حیوانات توسط گربه‌ها و سگ‌های شکاری که همراه انسان‌ها به جزایر کارائیب آورده شده بودند، ادامه پیدا کرد، طوری‌که تا سال 2002 / 1381 فقط 15 قطعه از این گونه در حیات وحش باقی بماند. در تلاشی گسترده برای حفظ این حیوان که با نام برنامه احیای سوسمار آبی نام‌گذاری شده بود، صدها عدد از این سوسمارها در اسارت پرورش یافته و سپس در حیات وحش رها شدند. تا سال 2005 / 1384 فقط 25 سوسمار آبی در طبیعت وجود داشت. اما خوشبختانه این سوسمارها باهوش و وقف‌پذیر بودند و در برابر اثرات جانبی ناشی از تولید مثل از یک نژاد مقاومت نشان دادند و به همین دلیل امیدهای زیادی برای نجات نسل آن‌ها وجود دارد.

    کبوتر صورتی

    کبوتر صورتی (Pink pigeon)
    کم‌ترین جمعیت ثبت شده : 10 در جزیره موریس در اقیانوس هند، نادرترین نوع کبوتر در جهان زندگی می‌کند که Nesoenas mayeri نام دارند. با ده‌ها سال تلاش تعداد کبوترهای صورتی به بیش از 350 قطعه رسیده است. طول این کبوتر 38 سانتی‌متر است که برای کبوترها اندازه بزرگی محسوب می‌شود و رنگ‌ پرهای آن هم قابل پیش‌بینی است. مهم‌ترین مشکل این کبوترها از دست دادن محل سکونت طبیعی است که با آورده شدن میمون‌های شکاری به این جزیره، مشکل مسکن حادتر هم شد. تا سال 1990 / 1360 فقط 10 قطعه کبوتر صورتی در جهان باقی مانده بود که همه آن‌ها در درخت‌های یک بیشه کوچک لانه کرده بودند. اما با برنامه‌هایی مانند پرورش این حیوانات در اسارت، بازگرداندن محل زندگی و کنترل شکارچیان تعداد این پرندگان در حال افزایش است، در غیر این صورت نسل این پرندگان منقرض شده بود.

    سار بالی

    سار بالی (Bali starling)
    آخرین جمعیت ثبت شده : 6 بزرگ‌ترین مشکل این پرنده زیبایی آن است. به دلیل ظاهر برجسته و قابل توجه – سفید درخشان به همراه پوست آبی در اطراف چشم و نوک پرهای مشکی در بال‌ها و دم – این حیوان به شدت در تجارت پرندگان قفسی محبوبیت پیدا کرد و به یکی از اهداف شکارچیان غیر قانونی بدل شد. Leucopsar rothschildi فقط در جزیره بالی در اندونزی زندگی می‌کند. در سال 1990 / 1369 جمعیت آن تا 15 قطعه پایین آمد و سپس با تلاش‌های صورت گرفته تعداد آن‌ها به 50 قطعه رسید. اما باز هم به دلیل شکار غیرمجاز در سال 2001 / 1380 فقط 6 قطعه از این حیوانات در حیات وحش باقی ماندند. با پروش این حیوانات در اسارت تا سال 2008 / 1387 تعداد جمعیت وحشی این حیوانات به 106 پرنده بالغ و 39 پرنده جوان رسید. ارزیابی‌های سال گذشته نشان می‌دهد جمعیت این پرنده بار دیگر در حال کم شدن است.

    پِدِر گالِکسیاس

    پِدِر گالِکسیاس (Pedder galaxias)
    آخرین جمیعت ثبت شده : در طبیعت منقرض شده و پرورش آن در اسارت ادامه دارد در سال 1972 / 1351 با وجود اعتراضات و شکایت‌های فراوان، دریاچه پدر در تاسمانی استرالیا به دلیل ساخت یک سد و نیروگاه برق‌آبی به طور کل به زیر آب رفت. یکی از خسارت‌های ساخت این سد انقراض ماهی‌هایی با ظاهر خال‌دار است. آخرین بار این ماهی در سال 1996 / 1375 دیده شد و این تصور می‌رفت که جمعیت این ماهی به طور کامل محو شده و از بین رفته است. اما خوشبختانه تا زمان اتفاق افتادن این رویداد، تعدادی از این ماهی‌ها از خطر انقراض نجات پیدا کرده بودند. تعدادی از این حیوانات در اسارت پرورش یافت و سپس در دو دریاچه نزدیک رها شدند. جمیعت این ماهی‌ها در دریاچه ابرون که برای اولین بار در سال 1992 / 1371 در آن رها شدند، در حال افزایش است. گروه دوم که در سد Strathgordon رها شده‌اند نیز نجات پیدا کرده‌اند، اما تاکنون موفقتی برای تولیدمثل نداشته‌اند.
  • کشف ميموني که دائم عطسه مي‌کند

    تابناک نوشت:

    گونه اي جديد از ميمون در جنگل هاي شمال برمه پيدا شده است. اين جانور، به خاطر شکل صورتش گرفتار مشکلي است که زندگي را براي او سخت کرده است.
    به گزارش جام جم انلاین به نقل از بی بی سی پس از آن که اوايل امسال شکارچيان محلي گزارش کردند که در اين منطقه جانوري را ديده اند که قبلا نديده بودند، دانشمندان کشف کردند که اين جانور گونه اي از ميمون است که تا حال ثبت نشده بود.

    آنچه در باره اين ميمون دم دراز سياه با گوش هاي سفيد عجيب است، شکل بيني سر بالاي اوست.
    بيني اين ميمون چنان به طرف بالا قرار گرفته که سوراخ هاي آن نيز کاملا رو به بالا و مشهود است.
    اين شکل بيني به اين معني است که وقتي باران مي آيد قطرات آب مستقيم وارد سوراخ هاي بيني ميمون مي شود و جانور شروع مي کند به عطسه کردن و آن هم بدون وقفه.
    ساکنان محلي که در نزديکي محيط زيست اين ميمون در استان کاچين زندگي مي کنند، مي گويند عطسه هاي او باعث مي شود خيلي راحت در فصل بارندگي رد آن گرفته شود.
    نام رسمي و علمي اين ميمون “راينو پيته کوس استرايکري” است اما به زبان محلي “ميموني با چهره اي از خود راضي” خوانده مي شود.
    گزارش شده که اين ميمون براي اين که عطسه نکند روزهاي متوالي سرش را بين دو پاي خود مي گذارد و مي نشيند.
    بنا به تخمين دانشمندان احتمالا اين گونه از ميمون به شدت رو به انقراض است و از جمعيت آن فقط سيصد و سي عدد به جاي مانده است که در ناحيه اي کوچک در اطراف رودخانه “ماو” زندگي مي کنند.
    به گفته دانشمندان محيط زيست اين ميمون به دليل قطع درختان جنگي و جاده و سد سازي توسط شرکت هاي چيني در حال از بين رفتن است.

  • بازگشت تنها بازمانده درنای سیبری به ایران

    وب سایت پرندگان ایران، ضمن تبریک این اتفاق به علاقمندان، نوشت:

    رسیدن آخرین درنای سیبری به جا مانده از جمعیت ایرانی بر دوستداران این پرنده خجسته باد

    درنای نر تنها، آخرین بازمانده جمعیت درنا که در گذشته نه چندان دور 16 قطعه از آن در ایران شمارش می شده  دوشنبه 3 آبان ماه1389 حضور درنای سیبری در دامگاه فریدون کنار توسط آقای احمدی و پیوسته از دامگاه داران ازباران و فریدونکار گزارش شده است و خانم الن توکلی گزارش فوق را تایید نموده است است.

    این روز نیک و خجسته را به تمام ایرانیان و دوستداران حیات وحش ایران تبریک می گوییم

    دلم میخواست داستان این عکسارو کوتاه براتون بگم، روز دوشنبه من با خانم الن توکلی و دکتر محمود کرمی دانشگاه قرار داشتم، خانم توکلی که سالهاست با عشق برای حفظ درنا و ساختار بومی و منحصر به فرد دامگاه در ایران تلاش می کنه با دیدن دوباره فیلم ساخته آقای صیامی در مورد درنا گریه کرد(هر چند که تمام صحنه های فیلم رو حفظ بود!!)من می تونستم غم از دست رفتن این پرنده زیبا رو در کلام و چهره دکتر کرمی هم ببینم،روزغم انگیزی بود … اما اون شب مثل روز روشن و زیبا شد! چون الن تماس گرفت و با خوشحالی گفت معجزه اتفاق افتاده ! یک درنا، یک درنا اومده!و باور نکردنی بود!

    بدون کمک مردم محلی امکان نداشت بتونم درنا رو پیدا کنم چون دامگاه فریدون کنار خیلی وسیعه، آقای احمدی(از دامگاه داران ازباران) به من گفت من شک ندارم درنا برگشته!! اما آقای پیوسته(از دامگاه داران فریدون کنار) که شب قبل از اومدن این مهمون عزیز زمستونی مطمئن نبود صبح زود با من تماس گرفت و با شادی گفت درنا است !!! خودشه اوومده دامگاه من!! و من راه افتادم… همه خیلی خوشحال بودن..کاش اونجا بودید..معجزه اتفاق افتاده بود…

    آخرین درنای سیبری ایران

    آخرین درنای سیبری ایران

    آخرین درنای سیبری ایران

    دُرنای سیبری پرنده‌ای است از خانواده درنایان.

    طول این پرنده ۱۳۵ سانتی‌متر و صدای آن آرام، آهنگین و رسا شبیه کروک کروک است. درنای سیبری در مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه‌ها به سر می‌برد.

    پراکندگی درنای سیبری بیشتر در جنوب چین، هند و سیبری روسیه است. درناهای گروه شمال روسیه زمستان‌ها به منطقه فریدون‌كنار مازندران ایران می‌کوچیدند ولی امروزه نسل آن‌ها در ایران تقریباً منقرض شده. در ایران در سال ۱۳۸۵ یک میلیون دلار برای حفظ نسل درنای سیبری در تالاب فریدون‌کنار اختصاص یافته‌است.

    پرهای سفید و براق ، رقص جذاب و صدای دلنشین ، این پرنده را از هزاران سال پیش محبوب انسان ساخته است.

    مردم بومی مناطق توندرا و تایگا در روسیه (مکانهای جوجه آوری)، این پرنده بزرگ ، سفید و زیبا را مقدس می دانند. مردم سیبری باور دارند که دیدن درنای سیبری باعث شفای بیماران می شود. در کشور هند که تا ۵ سال پیش درناهای سیبری به آنجا مهاجرت می کردند، این پرنده با عنوان «سوسن پرندگان» شناخته شده است.

    دانشمندان جهان نیز جذب ویژگی های تماشایی و غیرمعمول این پرنده شده اند. درنای سیبری دارای بلندترین نوک در بین سایر درناهاست و بیشترین وابستگی را به تالاب ها دارد. آنها در حالی که تا قوزک پا در آب هستند، در تالاب ها به جستجوی موجودات زنده کوچک و غدد گیاهان آبزی می پردازند. در هنگام احساس خطر، حتی رفتار نمایشی و صدای آنها با سایر درناها متفاوت است.

    مسیر مهاجرت سالانه درناهای سیبری فراتر از محدوده کشورها و قاره هاست. این مساله محققان را وادار می سازد تا در جهت کشف معمای حرکت این پرندگان تلاش کنند. زمانی که مناطق تالابی قطب شمالی در اواخر تابستان شروع به یخ زدن می کنند، پرنده های جفت به همراه جوجه هایشان حرکت به سمت مناطق گرم جنوبی را آغاز می کنند. مهاجرت معمولا در اواسط صبح زمانی که آسمان صاف و جریان هوا موافق است صورت می گیرد. در این هنگام آنها همراه با هوای گرم به اوج صعود می کنند و در این ارتفاع هزاران کیلومتر در مسیری که نیاکانشان پیمودند، به صورت شناور پرواز می کنند. این درناها در مسیر مهاجرت به جنوب ، در روز از یک تالاب به تالاب دیگر سفر می کنند یعنی قبل از تاریکی هوا در تالاب های مسیر فرود می آیند.

    بقای درنای سیبری بستگی به حفاظت از این گونه و همچنین حفاظت از تالاب هایی دارد که مناطق تابستان گذرانی ، استراحت و زمستان گذرانی این پرنده هستند. این تالاب ها همچون مرواریدهایی پیوسته در زنجیره مسیر مهاجرت هستند. مسیر مهاجرت درنای سیبری بیش از چندین هزار کیلومتر و فراتر از حدود مرزهای کشورها بوده و شامل مرزهایی است که در زمان مهاجرت حماسی نیاکان این پرنده وجود نداشتند. امروزه حفاظت از این پرنده زیبا و تالاب های مسیر مهاجرتش شدیدا وابسته به همکاری مردم کشورهای ایران ، افغانستان ، آذربایجان ، چین ، هند، قزاقستان ، مغولستان ، پاکستان ، ترکمنستان ، روسیه و ازبکستان است ، تا دست در دست هم این پرنده استثنایی را نجات دهند.

    یادداشت تفاهم بین المللی
    مسیرهای مهاجرت بین مرزی درنای سیبری نمایانگر چالش های حفاظتی است که در سایر موجوداتی که دارای مهاجرت های فرامرزی هستند نیز دیده می شود. بنابراین نیاز برای همکاری کشورها تحت یادداشت تفاهمی بین المللی برای حفاظت از درنای سیبری احساس شد. در سال ۱۹۹۳ تفاهمنامه ای تحت حمایت کنوانسیون حفاظت از گونه های وحشی مهاجر (CMS) با عنوان «یادداشت تفاهم حفاظت از درنای سیبری» به امضای ۱۱ کشور مسیرهای مهاجرت این درنای سیبری رسید. با حمایت کنوانسیون حفاظت از گونه های وحشی مهاجر و سایر نهادهای بین المللی ، مسوولان و کارشناسان دولتها می توانند به صورت ادواری تشکیل جلسه دهند و برنامه اقدام خود را برای حفاظت از درنای سیبری تدوین کنند.

    اقدام برای حفاظت از درنای سیبری

    در برنامه اقدام یادداشت تفاهم حفاظت از درنای سیبری مهمترین اقدامات برای حفاظت از درنای سیبری و زیستگاه آن تدوین می شود، که هر ۲ تا ۳ سال مورد بازبینی کشورهای عضو قرار می گیرد.

    اهداف اصلی در این برنامه عبارتند از:
    ۱) کاهش مرگ و میر مستقیم یا غیرمستقیم درنای سیبری

    ۲) انجام پایش و تحقیقات به منظور بهبود اطلاعات اکولوژیکی از درنای سیبری

    ۳) افزایش جمعیت و تنوع ژنتیکی

    ۴) بهبود حفاظت از زیستگاه و توسعه شبکه پروازی در شرق و غرب / مرکز آسیا

    ۵) افزایش آگاهی عمومی و تبادل اطلاعات

    ۶) تقویت همکاری های ملی و بین المللی

    در هر جلسه کشورها برنامه اقدام را با در نظرگیری اتفاقات افتاده و در حال وقوع ، علتها، بهترین آموخته ها و فعالیت های آتی بازنگری و اصلاح می کنند. این سند برای همکاری با ارگان های دولتی و مدیران مناطق حفاظت شده بسیار مفید است. خصوصا راهنمایی برای تصمیم گیری ها درخصوص اجرای قوانین مربوط به برنامه های پایش ، تلاشهای رهاسازی درنا و برگزاری رویدادهای آموزشی و جلسات مشترک است.

    پایش جمعیت درنای سیبری
    اگرچه درنای سیبری پرنده ای تاریخی در آسیاست ، تا دهه اخیر اطلاعات کمی درخصوص بیولوژی و نیازهای زیستی این پرنده وجود داشت. دکتر ولادمیر فلینت و تیم او رفتار و اکولوژی درنای سیبری را در مناطق جوجه آوری (شرق سیبری) در سالهای ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ مستند کردند. در سال ۱۹۸۰ دکتر زو فاچانگ و دکتر دینگ وینینگ مناطق زمستان گذرانی این درناها را در شرق آسیا در دریاچه پویانگ چین کشف کردند.

    در سال ۱۹۸۱ دکتر سروکین و تیمش مکان های آشیانه سازی درنای سیبری را در غرب سیبری در منطقه رودخانه کنوات پیدا کردند. در سال ۱۹۷۸ دکتر علی آشتیانی جمعیت کوچکی از درنای سیبری زمستان گذران را در سواحل جنوبی دریاچه خزر (منطقه فریدونکنار) در ایران کشف کرد. در سال ۱۹۹۶ دکتر یوری مارکین و کارشناسان ایرانی با همکاری انجمن پرندگان وحشی ژاپن ، یک ردیاب رادیویی را به یک پرنده نر در آن جمعیت نصب کردند.

    در بهار همان سال از طریق سیگنال های این ردیاب ، دکتر یوری مارکین توانست مکانهای آشیانه سازی این جمعیت غربی را در فاصله ۱۰۰۰ کیلومتری در جنوب کنوات (Kunovat) پیدا کند.

    از آن زمان به بعد سه جمعیت غربی ، مرکزی و شرقی درناهای سیبری با دقت پایش شدند. متاسفانه تعداد درناهای سیبری در جمعیت مرکزی که در کشور هند زمستان گذرانی می کردند از ۷۵ قطعه درسال ۱۹۷۴ تنها به یک جفت در سال ۱۹۷۸ کاهش یافت. این آخرین جفت نیز در سال ۲۰۰۲ از بین رفتند. جمعیت غربی درنای سیبری که به ایران مهاجرت می کنند بین سالهای ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۸ با حدود ۱۰ الی ۱۲ پرنده ثابت ماند ولی از آن زمان به بعد تعداد این پرنده مهاجر به ایران کاهش یافت به طوری که در زمستان ۱۳۸۵ تنها دو پرنده نر در این جمعیت باقیمانده بود.
    برخلاف این کاهش ، بررسی های اخیر از جمعیت شرقی درنای سیبری که به دریاچه پویانگ در چین مهاجرت می کنند نشان می دهد که جمعیت این گروه بیش از ۳ هزار قطعه است. گرچه این عدد نشانگر افزایش این جمعیت است ، ولی این افزایش می تواند به علت تراکم درناها در نتیجه نابودی سایر زیستگاه های آنها و همچنین پیشرفت روشهای سرشماری باشد. وضعیت تقریبا بهتر جمعیت شرقی می تواند به علت حفاظت بهتر درنای سیبری و زیستگاه های تالابی آن در دو کشور روسیه و چین باشد. کاهش شدید جمعیت غربی بدون شک به علت شکار بی رویه در نتیجه چالش های اجتماعی گسترده در برخی از کشورهای مسیر مهاجرت است.

    گزارش های اخیر مشاهده درناهای سیبری مهاجر در قزاقستان و در منطقه ولگا در روسیه این امید را می دهد که هنوز تعداد بیشتری درنا در جمعیت غربی وجود دارد.

    افزایش آگاهی عمومی
    هر تلاشی به منظور حفاظت بدون تغییر رفتار انسانی و افزایش درک از اهمیت حفاظت از درناها و تالاب ها بیهوده است.

    به منظور افزایش آگاهی عمومی کشورهای عضو یادداشت تفاهم حفاظت از درنای سیبری ، فعالیت های آموزشی بسیاری را با درگیر کردن مسوولان دولتی ، محققان ، مدیران بخش صنعت ، شکارچیان ، معلمان ، کشاورزان ، صیادان ، دانش آموزان و رسانه ها انجام داده اند و تا به امروز جلسات و دوره های آموزشی بسیاری به منظور درگیر نمودن شکارچیان ، صیادان و سایر ذینفعان درخصوص کاهش تهدیدات درناهای سیبری برگزار شده است.

    همچنین به این منظور مواد آموزشی بسیار زیاد و مفیدی شامل بروشور، پوستر، کتابچه ، عکس ، فیلم و غیره تولید و توزیع شده است.

    مراسم روز درنا هم اکنون در ۷۰ منطقه در ۸ کشور با درگیر کردن بخش خصوصی و NGO ها برگزار می شود. ثابت شده که چنین فعالیت هایی می تواند در حفاظت از این گونه بسیار موثر باشد.هدف بقای درنای سیبری با حمایت های مردم جهان و تلاش به منظور ساختن پلهایی که هرگز وجود نداشتند، می تواند به واقعیت بپیوندد. این داستان از سال ۱۹۷۰ با تلاش های فراوان دو دانشمند جهان آقایان جورج آرچیبالد (George Archibald) و ران ساوی (Ron Sauey) آغاز شد.

    در سال ۱۹۷۸ با کشف درناهای سیبری در ایران ، با همکاری بنیاد بین المللی اولین قدمها در جهت برآوردن آرزوی رهاسازی درناهای سیبری برداشته شد.

    امروزه پس از گذشت سالها تلاش و تحقیق برای حفاظت از درنای سیبری متاسفانه شاهد کاهش جمعیت این گونه پرنده باارزش و زیبا هستیم. امیدواریم که با همکاری صمیمانه مردم ایران و سایر کشورها بتوانیم این «سوسن پرندگان » را در این قاره پهناور حفظ کنیم

    میزان جوجه آوری جمعیت درنای سیبری را می توان از طریق نسبت تعداد جوجه ها به پرندگان بالغ در یک جمعیت در مناطق زمستان گذرانی ، در اوایل فصل ، قبل از آن که جوجه ها رنگشان تغییر یابد و سفید شوند، محاسبه کرد. مشکل اولیه برای جمعیت غربی (جمعیت ایران) چالش هایی است که در مسیر مهاجرت با آن روبه رو هستند، اما بتازگی استخراج نفت در مناطق جوجه آوری در غرب سیبری نیز تبدیل به یک مساله مهم شده است.

    حفاظت از زیستگاه درنای سیبری
    درنای سیبری مختص تالاب است. این پرنده ، نوک بلند و قوی اش را در گل فرو برده و از موجودات کوچک و ریشه و غدد گیاهان آبزی تغذیه می کند. در مناطق جوجه آوری یعنی مناطقی که درنای سیبری به جوجه های در حال رشد غذا می دهد، هر جفت پرنده ، جفت دیگر را از قلمرو تالابی بسیار بزرگش که معمولا چندین کیلومتر مربع است خارج می کند. برعکس این رفتار، در هنگام مهاجرت و در مناطق زمستان گذرانی ، درناهای سیبری معمولا در گروه بزرگ زندگی می کنند و از منابع فراوان غذایی موجود در اراضی غرقابی استفاده می کنند.

    ولیکن طبق گزارش درناهای سیبری همچنان در ایران و هند (مناطق زمستان گذرانی) رفتار قلمروگرایی را از خودشان نشان می دهند و این رفتاری است که در سایر درناهای بزرگ جثه مثل درنای فریادکش در تگزاس امریکا مشاهده شده است.

    اگرچه درناهای سیبری زمستان گذران در دریاچه پویانگ معمولا در گروههای بزرگ مشاهده شده اند ولی برخی از جفتها رفتار قلمروگرایی از خودشان نشان می دهند.علی رغم تفاوت فصلی در رفتار اجتماعی ، درنای سیبری نیاز به زیستگاه های وسیع تالابی دارند. در منطقه سیبری ، جایی که جمعیت انسانی کم است تالابهای وسیعی برای آشیانه سازی درناها وجود دارد. در مقابل در مسیر مهاجرت و در مناطق زمستانگذرانی ، درناهای سیبری با جمعیت بیشتری از انسان مواجه می شوند که فشار زیادی را روی منابع تالابی و به طور کل زیستگاه آنها ایجاد می کند.

    پروژه بین المللی

    با توجه به کاهش شدید جمعیت ، درنای سیبری در معرض انقراض قرار گرفته است. توجه به بقای این گونه و تالاب هایی که به آن وابسته است به سالها قبل بازمی گردد.