دیده بان حقوق حیوانات: مدیرکل دفتر تنوع‌زیستی و حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست با بیان اینکه حفظ گور ایرانی در زیستگاه طبیعی آن از اولویت‌های سازمان حفاظت محیط زیست است، تاکید کرد: معتقدیم این گونه‌ها تا زمانی که در طبیعت هستند می‌توانند در پایداری محیط زیست نقش ایفا می‌کنند لذا قرار نیست آنها را در اسارت نگهداری کنیم.
مهندس حسین محمدی در گفت‌وگو باایسنا با بیان اینکه جمعیت‌های گور ایرانی در بهرام گور آخرین بازماندگان این گونه در ایران است، گفت: تا زمانی که این گونه در طبیعت است، ارزش زیست محیطی داشته و زنده گیری این جانوران وحشی و نگهداریشان در اسارت ارزش‌های اکولوژیکی، ارزش‌های زیبا شناختی و سایر ارزش‌های طبیعی آنها را از بین می‌برد.
وی با اشاره به ایجاد فضای محصور در دره باغ بوانات استان فارس برای نگهداری و تکثیر گور ایرانی، اظهار کرد: از اهداف دراز مدت سازمان حفاظت محیط زیست ایجاد یک جمعیت پایدار از گورخر و معرفی این گونه به زیستگاههای طبیعی و تاریخی آن در این سایت است.
محمدی با اعلام مخالفت سازمان حفاظت محیط زیست برای تکثیر در اسارت گونه‌های وحشی، اظهار داشت: حفظ گونه‌های جانوری در طبیعت و زیستگاه طبیعی آنها از اهداف و اولویت‌های دراز مدت سازمان حفاظت محیط زیست است.
به گفته مدیرکل دفتر تنوع‌زیستی و حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست جمعیت گورخر آسیایی در استان فارس افزایش یافته است.
وی با اعلام اینکه رشد جمعیت این گونه در پارک ملی خارتوران شیب صفر را داشته است ،خاطرنشان کرد: جمعیت گور ایرانی در پارک ملی بهرام گور افزایش پیدا کرده است.
محمدی افزود : جمعیت گور ایرانی در بهرام گور حدود 400 راس برآورد شده است و در 10 سال گذشته تا کنون جمعیت گور ایرانی در این منطقه رو به افزایش بوده است.
مدیرکل دفتر تنوع‌زیستی و حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: هیچ گونه کاهش فاحشی در جمعیت گور ایرانی در بهرام گور وجود ندارد.
وی حفاظت از گورخر آسیایی را از افتخارات سازمان حفاظت محیط زیست برشمرد و گفت: با اقدامات حفاظتی از گذشته و اعلام حفاظت در زیستگاههای اصلی گور ایرانی از روند انقراض آن جلوگیری شده است.
مدیرکل دفتر تنوع‌زیستی و حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به اینکه این گونه در بسیاری از نقاط دنیا از جمله آسیا منقرض شده است، افزود: تنها جمعیت‌های خوب و موثر این گونه در کشور ما حفاظت می شود.
وی تصریح کرد: اعتقاد داریم تخریب زیستگاه ، دخل و تصرف غیر اصولی بدون ارزیابی و اشغال زیستگاه به واسطه دام، فعالیتهای انسانی موجب تشدید یا شدت انقراض این گونه خواهد شد.
محمدی با بیان اینکه مهاجرت با مسافت‌های طولانی از ویژگی های این گونه است، افزود: در مسیرهای مهاجرت، شکارچیان غیرمجاز این گونه را شکار می‌کنند و بعضا گورخرهایی داشتیم که مهاجرت کردند و به زیستگاه های اصلی خود بازنگشتند.
وی از طراحی پروژه شناسایی مسیرهای مهاجرت گور ایرانی خبر داد و گفت: با شناسایی مسیر های مهاجرت این گونه می توان آن را حفاظت و مدیریت کرد.
محمدی ادامه داد : این پروژه با همکاری دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشگاه دامپزشکی وین اتریش ، با هدف تعیین مسیر مهاجرت ، گستره خانگی و رجحان غذایی و سایر ویژگی های این گونه طراحی شده و در حال اجراست.
وی با اعلام اینکه تعیین مسیر مهاجرت با نصب 10 ردیاب ماهواره‌ای انجام می شود، اظهار داشت : برنامه عمل حفاظت از گونه گورخر آسیایی در دستورکار سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد و جزو 30 گونه‌ای است که برای تدوین برنامه عمل حفاظت انتخاب شده است.
محمدی با بیان اینکه گورخر ایرانی ، تنها گونه فرد سم وحشی در ایران است، اظهار داشت : در گذشته این گونه در محدوده شرق ایران وکشور های همسایه و آسیای میانه پراکنش داشته است، ولی در نیم قرن گذشته زیستگاه این گونه در فلات ایران و جمعیت کوچکی در ترکمنستان گزارش می شود.
محمدی با بیان اینکه ویژگی های زیستگاههای این گونه در خارتوران و بهرام گور مثل مناطق استپی،نیمه بیابانی و تپه ماهوری است، افزود: این گونه در مقابل تعارضات ، حضور انسان ، دام و تخریب زیستگاه حساس است .
وی ادامه داد : هم اکنون این گونه، در رده حفاظتی IUCN، گونه در معرض خطر انقراض محسوب می شود و در ضمیمه 1 کنوانسیون سایتیس قرار دارد.
مدیرکل دفتر تنوع‌زیستی و حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست خاطرنشان کرد: از سال 1370 یک جمعیت کوچکی از این گونه در خارتوران سمنان زنده‌گیری می‌شود و برای تکثیر در اسارت به فضای محصور کالمند بهادران یزد منتقل می شوند.
وی با اعلام اینکه در حال حاضر 500 راس از این گونه در اسارت تکثیر شده است ، هدف از تکثیر این گونه در اسارت ، معرفی مجدد این گونه و احیای آن در زیستگاه هایی که این گونه قبلا حضور داشته است عنوان کرد.
محمدی خاطرنشان کرد: حدود 10 راس از این جمعیت تکثیر شده به زیستگاه های طبیعی کالمند بهادران معرفی شده است و سه جمعیت کوچک هم در کرمان، خراسان رضوی و خارتوران از این گونه ایجاد شده و در دراز مدت با تقویت ژنتیکی این گونه و افزایش جمعیت به یک جمعیت موثر به زیستگاه های طبیعی معرفی خواهند شد.
