دسته: دانش

  • آفت‌کش‌ها بلای جان حشرات و بی‌مهرگان

    دیده بان حقوق حیوانات: نتایج حاصل از بررسی آفت‌کش‌های سیستمیک با ترکیبات «نئونیکوتینوئید»ها و «فیپرونیل»ها نشان می‌دهد که این مواد باعث نابودی طیف وسیعی از بی‌مهرگان شده و عامل اصلی کاهش جمعیت زنبورهای عسل هستند.

    به گزارش ایسنا نگرانی‌ها نسبت به اثر مخرب آفت‌کش‌های سیستمیک بر طیف وسیعی از جانداران مفید طی 20 سال اخیر افزایش یافته اما علم تاکنون هیچ دلیل و مدرک مستندی برای آن ارائه نداده است. در نهایت یک گروه ضربت متشکل از گروهی از محققان مستقل بین‌المللی وابسته به اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) به بازبینی مجدد 800 گزارش در این زمینه پرداخته و به شواهد واضحی از خطرات ناشی از این آفت‌کش‌ها دست یافتند که این شواهد بر لزوم اجرای اقدامات نظارتی فوری تاکید می‌کند.

    این آنالیز که با عنوان ارزیابی یکپارچه جهانی در نشریه «مطالعه علوم و آلودگی محیط زیست» منتشر شده، نشان می‌دهد مشتقات نئونیکوتینوئیدی، تهدید جدی برای زنبورهای عسل و سایر حشرات گرده افشان نظیر پروانه‌ها هستند. این ترکیبات همچنین بر نرم‌تنانی نظیر کرم‌های خاکی و پرندگان اثر سوء می‌گذارند.

    به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه رسمی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت، نئونیکوتینوئیدها سموم اثرگذار روی دستگاه عصبی هستند که دامنه تاثیر آنها از مرگ ناگهانی تا عوارض درازمدت را شامل می‌شود. حتی قرارگیری طولانی‌مدت در معرض میزان اندک این مواد سمی نیز می‌تواند کشنده باشد. از عوارض بلندمدت این آفت‌کش‌ها نیز می‌توان به آسیب به حس بویایی یا حافظه و ناباروری اشاره کرد. این آفت‌کش‌ها در زنبورهای عسل عادات تغذیه‌ای را تغییر داده و اشتهای آنها را کاهش می‌دهند.

    نئونیکوتینوئیدها همچنین در کرم‌های خاکی، غریزه حفر تونل را دستخوش تغییر کرده و در حشرات گرده افشان‌ سبب دشواری در پرواز و آسیب‌پذیری در برابر بیماری‌ها می‌شوند.

    «ژان مارک بانماتین»، متخصص مرکز تحقیقات علمی فرانسه و یکی از محققان ارشد این مطالعه می‌گوید: شواهد درباره اثرات مخرب این آف‌کش‌ها بسیار واضح است و ما خود شاهد نابودی حاصلخیزی محیط زیست، طبیعت و مزارع خود هستیم که این آسیب‌ها مشابه آسیب‌هایی است که استفاده از «اورگانوفسفات»ها یا «ددت» از خود به جای گذاشت.

    این مطالعه همچنین نشان داد آسیب پذیرترین جانداران در برابر این آفت‌کش‌ها، بی‌مهرگان ساکن خشکی نظیر کرم‌های خاکی و پس از آنها آسیب‌پذیرترین جانداران حشرات گرده افشان نظیر زنبورهای عسل و پروانه‌ها هستند.

  • آفت‌کش‌ها بلای جان حشرات و بی‌مهرگان

    دیده بان حقوق حیوانات: نتایج حاصل از بررسی آفت‌کش‌های سیستمیک با ترکیبات «نئونیکوتینوئید»ها و «فیپرونیل»ها نشان می‌دهد که این مواد باعث نابودی طیف وسیعی از بی‌مهرگان شده و عامل اصلی کاهش جمعیت زنبورهای عسل هستند.

    به گزارش ایسنا، نگرانی‌ها نسبت به اثر مخرب آفت‌کش‌های سیستمیک بر طیف وسیعی از جانداران مفید طی 20 سال اخیر افزایش یافته اما علم تاکنون هیچ دلیل و مدرک مستندی برای آن ارائه نداده است. در نهایت یک گروه ضربت متشکل از گروهی از محققان مستقل بین‌المللی وابسته به اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) به بازبینی مجدد 800 گزارش در این زمینه پرداخته و به شواهد واضحی از خطرات ناشی از این آفت‌کش‌ها دست یافتند که این شواهد بر لزوم اجرای اقدامات نظارتی فوری تاکید می‌کند.

    این آنالیز که با عنوان ارزیابی یکپارچه جهانی در نشریه «مطالعه علوم و آلودگی محیط زیست» منتشر شده، نشان می‌دهد مشتقات نئونیکوتینوئیدی، تهدید جدی برای زنبورهای عسل و سایر حشرات گرده افشان نظیر پروانه‌ها هستند. این ترکیبات همچنین بر نرم‌تنانی نظیر کرم‌های خاکی و پرندگان اثر سوء می‌گذارند.

    به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه رسمی اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت، نئونیکوتینوئیدها سموم اثرگذار روی دستگاه عصبی هستند که دامنه تاثیر آنها از مرگ ناگهانی تا عوارض درازمدت را شامل می‌شود. حتی قرارگیری طولانی‌مدت در معرض میزان اندک این مواد سمی نیز می‌تواند کشنده باشد. از عوارض بلندمدت این آفت‌کش‌ها نیز می‌توان به آسیب به حس بویایی یا حافظه و ناباروری اشاره کرد. این آفت‌کش‌ها در زنبورهای عسل عادات تغذیه‌ای را تغییر داده و اشتهای آنها را کاهش می‌دهند.

    نئونیکوتینوئیدها همچنین در کرم‌های خاکی، غریزه حفر تونل را دستخوش تغییر کرده و در حشرات گرده افشان‌ سبب دشواری در پرواز و آسیب‌پذیری در برابر بیماری‌ها می‌شوند.

    «ژان مارک بانماتین»، متخصص مرکز تحقیقات علمی فرانسه و یکی از محققان ارشد این مطالعه می‌گوید: شواهد درباره اثرات مخرب این آف‌کش‌ها بسیار واضح است و ما خود شاهد نابودی حاصلخیزی محیط زیست، طبیعت و مزارع خود هستیم که این آسیب‌ها مشابه آسیب‌هایی است که استفاده از «اورگانوفسفات»ها یا «ددت» از خود به جای گذاشت.

    این مطالعه همچنین نشان داد آسیب پذیرترین جانداران در برابر این آفت‌کش‌ها، بی‌مهرگان ساکن خشکی نظیر کرم‌های خاکی و پس از آنها آسیب‌پذیرترین جانداران حشرات گرده افشان نظیر زنبورهای عسل و پروانه‌ها هستند.

  • چرا کوالاها درختان را بغل می کنند؟

    http://arw.ir/wp-content/uploads/2012/05/Animal-Rights-Watch-ARW-3487.jpg

    دیده بان حقوق حیوانات:  کارشناسان حیات‌وحش در یک مطالعه تازه دریافتند که کوآلاها برای خنک کردن بدن خود، تنه درختان را بغل می‌کنند.

    به گزارش ایسنا، در این بررسی کارشناسان با کمک دوربین‌های حرارتی دریافتند در محیط های گرمتر این پستانداران پشمالو به بخش‌های خنک‌تر درختان پناه می‌برند و تا جایی که می‌توانند خود را به تنه درخت نزدیکتر می‌کنند.

    این گروه کارشناسی از دانشگاه ملبورن به بررسی رفتارهای کوآلاها در فصل‌های مختلف سال و چگونگی تنظیم کردن دمای بدنشان پرداختند. در این بررسی مشاهده شد که این حیوانات در فصل زمستان در قسمت‌های بالایی درختان زندگی می‌کنند اما در تابستان به قسمت‌های پایین‌تر آنها می‌چسبند.

    به گزارش ایسنا به نقل از شبکه خبری بی‌بی‌سی، کارشناسان تاکید دارند که این رفتار کوآلاها به آنها کمک می‌کند تا از کاهش آب بدنشان جلوگیری شود و آنها را قادر می‌سازد که گرمای بدنشان را به تنه درخت‌ها منتقل کنند.

  • کشف پنج تخم سالم دایناسور/ تصویر

    http://europe.chinadaily.com.cn/china/images/attachement/jpg/site1/20120229/0013729e480910b7af190c.jpg

    دیده بان حقوق حیوانات: دانشمندان چینی در استان سین چیان پنج تخم دایناسور کشف کرده اند که کاملا سالم مانده اند این برای نخستین بار است که تخم ها و اسکلت هایی به این سالمی پیدا شده و این تخم ها متعلق به دایناسورهای پرنده غول پیکری هستند که یکصد وبیست میلیون سال قبل می زیستند

    به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر به نقل از پایگاه اینترنتی روسی اینترنووستی، این کشف منحصر به فرد در استان سین چیان واقع در شمال غرب چین رخ داده است و پژوهشگران تخم های پتروزاروس یعنی دایناسورهای پرنده غول پیکری را پیدا کرده اند که یکصد و بیست میلیون سال قبل می زیستند.

    علاوه بر این اسکلتهای نسبتا سالم پنج دایناسور ماده و چهل دایناسور نر هم کشف شده است. به گفته دانشمندان دیرینه شناس این نخستین بار است که تخمها و اسکلت هایی به این سالمی پیدا شده است. ضمنا بقایای کشف شده به نوع ناشناخته ای به این موجود تعلق دارد.

    به عقیده پژوهشگران این پرندگان که طول بالشان به سه متر و چهل سانتی متر می رسید به صورت دسته جمعی می زیستند،‌ آشیانه های خود را نزدیک آبهای شیرین می ساختند و برای جلوگیری از خشک شدن تخم هایشان آنها را زیر شن ها قرار می دادند.

    جامعه دانشمندان جهان شمال غربی چین را مهمترین منطقه ای نامیده اند که امکان تحقیق روی پتروزاروسها در آن وجود دارد.

  • شتر عامل انتقال ویروس کرونا

    دیده بان حقوق حیوانات: متخصصان بهداشت عربستان سعودی با قطعیت بیشتری شتر را عامل انتقال «ویروس کرونا» به انسان معرفی کردند.

    به گزارش ایسنا، دریکی از آخرین موارد فوت ناشی از ابتلا به سندروم تنفسی خاورمیانه موسوم به «مرس»، یک شهروند سعودی که از یکی از شترهای گله‌اش که ناقل ویروس کرونا بود، به این ویروس آلوده شد.

    این مسئله سبب شد تا متخصصان سلامت بر نقش اصلی شتر در انتقال این عفونت مهلک به انسان صحه بگذارند و ترشحات مخاط بینی شتر را عامل اصلی انتقال ویروس کرونا به انسان معرفی کنند.

    بیماری «مرس» از نخستین ظهور خود در سال 2012 میلادی تاکنون 691 نفر را به خود مبتلا کرده که از این میان به تنهایی 284 نفر در عربستان سعودی جان باخته‌اند.

    به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری رویترز، مطالعاتی که در ماه اوت 2013 میلادی انجام شد، جزو نخستین مواردی بود که در آن اعلام شد شترهای خاورمیانه به احتمال فراوان عامل اصلی انتقال این ویروس هستند.

    درهمین حال وزارت بهداشت عربستان سعودی که به دلیل اقدامات ضعیف خود در کنترل این بیماری از سوی محققان و پزشکان بین‌المللی مورد انتقاد شدید قرارگرفته اعلام کرد قصد دارد یک مرکز جدید نظارت و کنترل مؤثر بیماری مرس را راه‌اندازی کند.

    شبکه سی‌ان‌ان نیز به نقل از مقامات بهداشت امارات اعلام کرد در این کشور تاکنون 69 نفر به ویروس کرونا آلوده شده‌اند که از این میان 10 نفر جان باخته‌اند.

  • حقیقت پاستیل های رنگارنگ را اینجا ببینید/ تصویری

    حقیقت پاستیل های رنگارنگ را اینجا ببینید/ تصویری

    Animal-Rights-Watch-ARW-7324

    دیده بان حقوق حیوانات: آیا می دانید انچه هنگام جویدن پاستیل می خورید چیست؟ شاید پاسخ برایتان کمی عجیب باشد: ژلاتینی که محصول جوشاندن طولانی مدت پوست، غضروف و استخوان حیواناتی است که دور ریز های صنایع تولید گوشت به حساب می آیند!

  • کشف گونه جدید کورماهی در آمریکا

    دیده بان حقوق حیوانات: زیست‌شناسان موفق شدند گونه جدیدی از کورماهیان را در «غار ماموت» واقع در ایالت کنتاکی آمریکا کشف کنند.

    به گزارش ایسنا، این گونه جدید که جزو گونه‌های در معرض خطرِ کورماهی‌ها محسوب می‌شود اختصارا «کورماهی ایندیانایی» نام گرفته است. این کورماهی با نام علمی Amblyopsis hoosieri نزدیکترین خانواده به گونه A.Spelaea است که در غار طبیعی ماموت ایالت کنتاکی یافت شده است.

    رودخانه «اوهایو» همانگونه که ایالت‌های «ایندیانا» و «کنتاکی» را از هم جدا کرده، این گونه کورماهی را نیز از هم جدا کرده است.

    اگرچه این دو گونه تفاوت‌های جزیی با هم دارند اما یکی از این دو گونه یعنی گونه A.Spelaea‌ در ژن بینایی خود دچار جهش شده است. این در حالی است که گونه جدید با وجود نداشتن چشم و بینایی شاهد این جهش ژنی نبوده است.

    به نقل از ساینس‌ورلدریپورت، «کورماهی ایندیانایی» همچنین از نظر ظاهری با کورماهی A.Spelaea متفاوت است. این گونه جدید دارای بدنی با برجستگی‌های کنگره‌ای و باله‌های کوتاه‌تر است. گونه جدید همچنین اندام‌های حسی پوستی کوچکتری دارند. این اندام‌های حسی به آنها کمک می‌کند تا در آب‌های تاریک غار امکان حرکت پیدا کنند.

    گونه جدید کورماهی همچنین نخستین گونه جدید از کورماهی‌هایی به شمار می‌رود که طی 40 سال گذشته در آمریکا کشف شده‌ است. نتایج این کشف که در نشریه ZooKeys‌ منتشر شده نشان می‌دهد با وجود اینکه تصور می‌شود مناطقی از کره خاکی کاملا کنکاش شده‌اند اما هر روز شاهد کشف گونه‌های جدید در آنها هستیم.

  • خطر ورود گونه های غیر بومی به محیط های طبیعی

    دیده بان حقوق حیوانات: رئیس اداره محیط زیست طبیعی استان تهران مطرح کرد: آسیب های زیست محیطی محدود به ورود آلاینده ها، پساب ها به زیست بوم ها و یا از بین بردن گونه های جانوری و گیاهی بر اثر مواد شیمیایی نیست بلکه بسیاری از این آسیب ها ناشی از دستکاری در نظام طبیعی زیست بوم ها می باشد.

    به گزارش سایت اطلاع رسانی محیط زیست استان تهران (سامات) امیرعباس احمدی با اعلام این موضوع گفت : یکی از این آسیب ها که بویژه در سالهای اخیر در بسیاری از کشورهای جهان مورد توجه بسیاری قرار گرفته است ، مسئله ورود گونه های غیر بومی به اکوسیستم های طبیعی می باشد.

    وی افزود در این اکوسیستمها اساس تعادل بین جمعیت های (جانوری ، گیاهی) و منابع موجود در آنها شکل گرفته و پایدار می مانند.

    احمدی با اشاره به اینکه ورود هر نوع موجود زنده باعث تغییر در این نظم طبیعی شده و زیست بوم ها را دچار تغییر می نماید، گفت : اغلب این تغییرات می تواند ماهیت مخرب داشته باشند. یک گونه غیر بومی می تواند به هریک از گروه ها یا طبقات موجودات زنده اعم از ویروس ها ، قارچ ها ، جلبک ها ، خزه ها ، سرخسها ، گیاهان، مهره داران ، ماهی ها ، دوزیستان ، پرندگان و پستانداران گفته شود.

    وی ادامه داد: ورود گونه های غیر بومی از عوامل موثر در انقراض گونه می باشد. گونه های غیر بومی همچون عوامل بیماریزا، شکارچی و یا گیاهخوارانی عمل نمایند که از گونه های طبیعی تغذیه می کنند. رئیس اداره محیط زیست استان تهران تصریح کرد: این گونه ها بر سر منابع غذایی، فضا و نور با گونه های بومی رقابت می کنند و یا در تلاقی های ژنتیکی شرکت نموده و در نهایت ممکن است سبب تغییرات زیادی در زیستگاه شوند.

    احمدی از : تاثیر بر افراد ، تغییر در جمعیت ها ، تغییر در مورفولوژی ، تاثیرات رفتاری به عنوان مصادیق کلی این تغییرات نام برد.

    وی در پایان خاطر نشان کرد: گسترش گونه های غیر بومی پدیده ای است که می تواند بعنوان یکی از شاخصهای مهم در ارزیابی آسیب پذیری های زیست محیطی مورد توجه قرار گیرد. به نظر می رسد که علیرغم مصادیق و نمونه های مشهودی مانند آبزی شانه دار دریای خزر یا آزولای تالاب انزلی ، این مسئله در ایران چندان مورد بررسی قرار نگرفته است.

  • تهدیدهای زندگی مدرن برای پرندگان مهاجر

    تهدیدهای زندگی مدرن برای پرندگان مهاجر

    Animal-Rights-Watch-ARW-300x250-UP011

    دیده بان حقوق حیوانات: بنابر آمارهای جدید سازمان‌های طرفدار حیات وحش تنها در آمریکا سالانه بیش از یک میلیارد پرنده به دلیل فعالیت‌های انسانی تلف می‌شوند.

    به گزارش ایسنا، شکار و کنترل آفات با سموم و آفت‌کش‌ها تنها بخش کوچکی از عوامل موثر در مرگ‌ومیر پرندگان محسوب می‌شوند اما سهم بیشتری از این تلفات ناشی از سایر فعالیت‌های انسانی است.

    در این گزارش به نقل از سایت «دیده‌بان پرندگان چیپروودز» به برخی از تهدیدهای پیش‌روی پرندگان به ویژه پرندگان مهاجر و راه‌های به حداقل رساندن این تهدیدها اشاره شده تا ساکنان شهر‌ها ترغیب کند که با آگاهی از این اقدامات پیشگیرانه بتوانند سالانه از مرگ میلیون‌ها پرنده جلوگیری کنند. مهمترین این تهدیدها برای پرندگان عبارتند از:

    گربه‌های خانگی

    گربه‌های خانگی در آمریکای شمالی به تنهایی عامل کشتار چهار میلیون پرنده در روز یا به عبارت بهتر بیش از یک میلیارد پرنده آوازه‌خوان در سال هستند. جالب اینجاست که در این آمار، مرگ‌ومیرهای ناشی از حمله گربه‌های خیابانی و وحشی گنجانده نشده است. گربه‌ها شکارچیان بسیار قهاری هستند که حتی قادرند برخی از پرندگان بسیار منزوی نظیر آبچلیک‌های زرد را نیز شکار کنند.

    – راه‌حل: به راحتی با کنترل رفتارهای گربه‌های خانگی می‌توان تاثیر بسیار مثبتی بر حفاظت از پرندگان آوازه‌خوان داشت.

    برخورد با شیشه‌های ساختمان‌ها

    سالانه حدود 80 میلیون پرنده آوازه‌خوان بر اثر برخورد با شیشه پنجره‌ها جان خود را از دست می‌دهند. این پرندگان بر اثر شکستگی استخوان‌ها و یا جراحت‌های داخلی تلف می‌شوند. پرندگان که اغلب با سرعت بالا پرواز می‌کنند با مشاهده انعکاس تصویر درختان در داخل شیشه ساختمان‌ها، مستقیما با سمت شیشه و نمای ساختمان‌ پرواز کرده و به شدت با آنها برخورد می‌کنند.

    – راه‌حل: با چسباندن تصویری از یک شاهین در پشت پنجره می‌توان از برخورد پرندگان به شیشه جلوگیری کرد. از آنجا که شاهین در طبیعت برای پرندگان یک تهدید محسوب می‌شود، آنها با مشاهده این تصویر از پنجره فاصله گرفته و در نتیجه به صورت طبیعی از برخورد با پنجره در امان می‌مانند.

    تصادف با خودروها

    سالانه 57 میلیون پرنده در آمریکا در اثر برخورد با خودرو جان خود را از دست می‌دهند. این آمار بدین معناست که سالانه به ازای هر 28 کیلومتر مسافت 15 پرنده کشته می‌شود.

    – راه حل: اگرچه بسیاری از این برخوردها اجتناب‌ناپذیرند اما با دقت بیشتر در رانندگی و اهمیت دادن به حفظ جان این حیوانات بی‌آزار و در عین حال ارزشمند برای محیط زندگی‌ انسان به ویژه در مناطقی که معمولا پرندگان از عرض خیابان پرواز می‌کنند می‌توان این حوادث را به حداقل رساند.

    برخورد با برج‌های مخابراتی و ساختمان‌های بلند

    برج‌های مخابراتی برای پرندگانی که در شب مهاجرت می‌کنند یک تهدید جدی محسوب می‌شوند. این برج‌های مخابراتی به حدی خطرناکند که می‌توانند در یک شب به راحتی بیش از 5000 پرنده را تلف کنند. بسیاری از پرندگانی که بالاتر از ارتفاع درختان پرواز کرده و مهاجرت می‌کنند ممکن است با برج‌ها و آنتن‌های مخابراتی و کابل‌های آنها برخورد کنند. در شب‌های مه‌آلود، چراغ‌های نصب شده روی آنتن‌های مخابراتی سبب تغییر مسیر پرندگان به اطراف برج شده و بسیاری از پرندگان در برخورد با کابل‌های مخابراتی کشته می‌شوند. سالانه حدود یک میلیون پرنده آوازه‌خوان در آمریکا در اثر برخورد با ساختمان‌های بلند کشته می‌شوند که بازهم در این میان پرندگان مهاجر بیش از سایرین آسیب می‌بینند. در طول مهاجرت بهاره، ساختمان‌های جنوبی برای پرندگانی که به سمت شمال مهاجرت می‌کنند تهدید جدی محسوب می‌شوند و برعکس نمای شمالی ساختمان‌ها در طول مهاجرت پاییزی پرندگان، جان آنها را تهدید می‌کند. چراغ‌ها، لامپ‌ها و نورهای تزیینی سبب گیج‌شدن پرندگان و تغییر مسیر آنها شده و باعث برخورد آنها به ساختمان‌ها می‌شوند.

    – راه‌ حل: در طول فصل مهاجرت پرندگان یعنی بهار و پاییز چراغ‌های نمای ساختمان‌های بلند را خاموش کنیم.

    فرسایش و نابودی زیستگاه و توقفگاه پرندگان مهاجر

    ماجرای دنباله‌دار نابودی توقفگاه پرندگان مهاجر توسط انسان‌ها برای جمعیت پرندگان یک تهدید جدی محسوب می‌شود. پرندگان بدون داشتن یک زیستگاه مناسب و ایمن برای تخمگذاری نمی‌توانند جمعیت خود را حفظ کنند. بدون وجود توقفگاه‌های اصلی و مهم، پرندگان حتی قادر نیستند به سرزمین مادری خود بازگردند. این مشکل با افزایش جمعیت انسان حتی تشدید می‌شود.

    – راه‌حل: با پیروی از برنامه‌های عاقلانه و منطقیِ استفاده از زمین می‌توان راهی طولانی را برای حفاظت از زیستگاه پرندگان و سایر گونه‌های حیات وحش پیمود. همچنین انجام برخی از فعالیت‌های توسعه‌ای را می‌توان با حفظ برخی زیستگاه‌ها برنامه‌ریزی کرد.

  • کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی/ تصویری

    دیده بان حقوق حیوانات: طبیعت از پدیده‌های خارق‌العاده پر است. از لاک‌پشت‌های دریایی غول‌پیکری که تا نیم قرن پیش از سفرهای چارلز داروین می‌زیستند و هنوز به حیات خود ادامه می‌دهند تا وال‌هایی که بیش از 200 سال است نیزه شکارچیان نهنگ در تنشان جا خوش کرده (شاید این همان نیزه‌هایی است که همقطاران کاپیتان ایهب در جستجوی موبی دیک پرتاب کردند) و اسفنج‌های آب سردی که در دوران امپراتوری رومیان مشغول تغذیه بودند و هنوز نفس می‌کشند!

    به گزارش جام جم آنلاین، برخی از این گونه جانوران از این قرارند:

    صدف خوراکی ماسه ای
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    پیش از همه بیایید به این نرم تن آب شور نگاهی بیندازیم که بومی منطقه پوگت ساوند در شمال غربی ایالات متحده است و می توانید رد پای آن را در بشقاب غذای مردمان این منطقه نیز بیابید! صدف های خوراکی ماسه ای دست کم 160 سال عمر می کنند که برای یک نرم تن عمر نسبتا بالایی است. طول پوسته این صدف از 15 تا 20 سانتی متر است و غیر از عمر بالا، خصیصه قابل توجه دیگرش، گردن ـ یا به اصطلاح سیفون ـ درازی است که طول آن به یک متر هم می رسد. جالب است بدانید این جانور بزرگترین نرم تن دنیا نیز به حساب می آید. صدف های خوراکی ماسه ای بالغ، عموما بجز انسان شکمو، دشمن دیگری ندارند!

    سوسمار تواتارا
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    در حال حاضر تنها دو گونه از سوسمار تواتارا باقی مانده و آنها را می توان بازمانده های خانواده ای دانست که 200 میلیون سال پیش روی کره زمین زندگی می کردند. تحقیقات بیست و پنج ساله یک جانورشناس انگلیسی مشخص کرده اسکلت بدنی این جانور دارای همان ساختاری است که خزندگان ۱۳۰ میلیون سال پیش داشتند. همچنین سوسمار تواتارا تنها نمونه باقیمانده از سوسمارهای سر پوزه ای است. از این گذشته، این جانور را می توان جزو کهن ترین مهره داران زنده روی زمین به شمار آورد. این دایناسورهای زنده معمولا بین صد تا دویست سال زنده می مانند.

    کرم های لوله ای
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    این موجود رنگارنگ و زیبای اعماق دریا در کنار روزنه های هیدروکربنی ـ نفت و متانی که در عمق آب نشت می کند ـ در کف اقیانوس زندگی می کند. این گونه حیات دارای رشد بسیار کندی است و می تواند نهایتا تا طول 3 متر رشد کند. کرم های لوله ای حدود 170 سال عمر می کنند، اما بسیاری از دانشمندان معتقدند برخی از آنها حتی بیش از 250 سال نیز عمر کرده اند. مشهورترین گونه کرم های لوله ای در عمق 500 تا 800 متری در خلیج مکزیک یافت می شود.

    توتیای دریایی قرمز
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    توتیای دریایی قرمز تنها در اقیانوس آرام یافت می شود و عموما در کرانه غربی شمال ایالات متحده زیست می کند. این جاندار در آب های کم عمق، آب های صخره ای با جزر و مد کم و تا عمق 90 متری زندگی می کند و در مناطق ساحلی با آب های مواج یافت نمی شود. تمام بدن این جانور دریایی از خارهای سرخ رنگی تشکیل شده که می توانند تا 8 سانتی متر رشد کنند. توتیای دریایی قرمز بدون هرگونه دست و پاست و دهان و پنج دندانش در زیر بدن جانور قرار گرفته است.

    جالب اینجاست که توتیای دریایی قرمز با چرخش به دور خود در عمق اقیانوس حرکت می کند. اگر آنقدر خوش اقبال بودید که یکی از این جانداران دریایی را ببینید، با احترام به آن بنگرید چرا که طول عمر این موجودات بیش از 200 سال است.

    وال سر کمانی
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    وال سر کمانی را که به نهنگ قطبی نیز مشهور است، می توان کهنسال ترین پستاندار سیاره آبی دانست. این آبزی که طول آن بیش از 20 متر و وزنش بالغ بر 75 تا صد تن است، در آب های قطبی و نزدیک به قطب شمال زندگی می کند. نکته حائز اهمیت درباره این ماهی غول پیکر آن که برخی از این وال ها در آب های اقیانوسی یافت شده اند که بیش از 200 سال است نیزه شکارچیان نهنگ در تنشان جا خوش کرده است! تخمین زده می شود، پیرترین وال سر کمانی دست کم 211 سال عمر داشته باشد.

    صدف خوراکی دو کفه ای
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    صدف خوراکی دو کفه ای گونه ای از نرم تنان خوراکی است که برای مقاصد تجاری مورد بهره برداری قرار می گیرد. محققان هر یک از دایره های تیره رنگی را که روی پوسته این جاندار است، نشانه ای از یک سال عمر آن می دانند؛ درست همانند حلقه هایی که در تنه درختان است. نتایج تحقیقی روی برخی گونه های این صدف، نشان می دهد این جانداران بیش از 400 سال عمر می کنند. سال 1385 شمسی یک صدف خوراکی دو کفه ای از کف بخشی از اقیانوس در ساحل شمالی جزیره ایسلند صید شد که بنا به تحقیقات صورت گرفته حدودا 507 ساله بود و به عنوان کهنسال ترین جانور منفرد دنیا شناخته شد.

    تیولا
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    تیولا که به نام هایی چون عروس دریایی نورافشان یا عروس دریایی نامیرا نیز مشهور شده، گونه ای از عروس های دریایی است که دانشمندان را شگفت زده کرده و تنها جانداری است که می توان آن را سرچشمه جوانی دانست. از آنجا که این جاندار به طرز خارق العاده ای می تواند بارها از حالت بلوغ جنسی به حالت نابالغی یا پولیپ باز گردد، از نظر طبیعی عمرش نامحدود بوده و هرگز به علت کهولت سن نمی میرد. به همین سبب، تعداد این گونه زیبا از آبسان زیان در حال افزایش است و به اعتقاد دکتر ماریا میگ لیتا از «موسسه تحقیقات دریایی حاره اسمیتسونیان» باید انتظار یورش آرام و همه جانبه آنها را در آینده داشته باشیم.

    لاک پشت زمینی
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    لاک پشت های زمینی عضوی از خانواده خزندگان هستند و کهنسال ترین مهره داران کره زمین به شمار می روند. هریت نام یکی از مشهورترین و در عین حال پیرترین لاک پشت های گالاپاگوس است که سال 1385 شمسی در 175 سالگی از عارضه قلبی مرد. هریت آخرین نمونه از لاک پشت هایی بود که چارلز داروین در سفر دریایی مشهورش با کشتی بیگل آنها را از نزدیک دیده بود! جالب است بدانید اسفند 1384 نیز آدویتا ـ یک لاک پشت زمینی غول پیکر بومی جزیره آلدابرا ـ در 250 سالگی تلف شد.

    کپور گلگون
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    ماهی حوضی ژاپنی یا ماهی کپور گلگون گونه ای تزئینی و اهلی از ماهی کپور معمولی است. این گونه که با نام های دیگری چون کپور زربفت یا کپور ژاپنی نیز شناخته می شود معمولا در استخرهای مصنوعی صخره ای و آبگیرهای زینتی بخصوص در خانه های شرق آسیا یافت می شود. این گونه نخستین بار در دهه 1820 میلادی از اصلاح نژادی و پرورش کپور معمولی به وجود آمده است. این ماهی که نمادی از عشق و دوستی است، رنگ های سفید، قرمز، سیاه، زرد، آبی و خامه ای دارد. جالب این که، برخی گونه های این ماهی حتی می توانند بیش از 200 سال عمر کنند و کهنسال ترین آنها هاناکو نام دارد که تیر 1356 در 226 سالگی تلف شد.

    اسفنج جنوبگان
    کهنسال‌ترین جانداران سیاره آبی

    همان طور که از نام این گونه برمی آید، این آبزی را باید در آب های یخ زده قطب جنوب پیدا کرد. شاید به دلیل همین دمای بسیار کم آب های اقیانوس جنوبگان است که این جانور بی حرکت، دارای سرعت رشد فوق العاده کندی است. برخی جانورشناسان تخمین می زنند کهنسال ترین نمونه از این گونه موجودات حدود 1550 سال عمر دارند!