نویسنده: تحریریه 2

دیده بان حقوق حیوانات ایران: این میمون 2 ساله علاقه خاصی به مراقبت از نوزاد حیوانات دیگر در باغ وحش برلین(آلمان) دارد و اکنون نیز در حال شیر دادن به یک توله ببر 60 روزه است!

دیده بان حقوق حیوانات ایران: آیا اجداد پرندگان نخستین پرواز خود را بال زدن از روی زمین آغاز کردند یا با پرش از ارتفاع وسر خوردن به‌جای سقوط آزاد؟ بررسی دو نمونه از ابتدایی‌ترین اجداد پرندگان پاسخ دقیق این سوال را مشخص کرده است.

در هر کتاب درسی زیست‌شناسی فرگشتی، بدون شک به چند مثال خیلی روشن از تاریخ فرگشت حیات پرداخته شده است: فرگشت نهنگ‌ها از نسل پستانداران خشکی‌زی، فرگشت اسب‌ها از نسل پستانداران پنج انگشتی به اندازه گربه، فرگشت مهره‌داران خشکی‌زی از نسل ماهی‌ها و گل سرسبد همه این‌ها: فرگشت پرندگان از نسل خزندگان بدون پرواز. تا سال‌ها دعوا بر سر این بود که کدام گروه از خزندگان نزدیک‌ترین خویشاوندان پرندگان هستند و البته پس از اکتشافات درخشان و پی‌درپی در سرزمین چین، این دایناسورها بودند که پرندگان را درسته بلعیدند و یک قلپ آب هم روی آن نوش جان فرمودند. اکنون پرندگان نه به عنوان یک شاخه جداشده از خزندگان، بلکه به عنوان یکی از زیرگروه‌های آن‌ها، و البته در دل دایناسورها رده‌‌بندی می‌شوند و البته هیچ نقطه تاریکی هم درباره روند فرگشت ظاهری آن‌ها باقی نمانده است. در حقیقت می‌توانیم پله به پله مسیر تغییرات ریخت‌شناسی ابتدایی‌ترین موجود مارمولک‌مانند تا کبوترهای امروزی را بر اساس سنگواره‌های بسیار بسیار زیادی که طی این سال‌ها کشف‌شده‌اند به شما نشان دهیم. اما در این میان هنوز یک راز خیلی بزرگ باقی مانده‌است.
ما نمی‌دانیم نخستین‌ بار کدام یک از این جانوران پردار توانست بال بزند و بپرد. فرگشت شاه‌پرها مدت‌ها پیش از فرگشت پرواز رخ داده و البته انگیزه اصلی دایناسورها برای داشتن شاه‌پرهای بلند و رنگی و زیبا نیز در اصل انتخاب جفت بوده است. سنگواره‌های پردار دایناسورهایی که تا دیروز برهنه تصورشان می‌کردیم، اکنون نه فقط در چین بلکه در اروپا و آمریکای شمالی هم چهره عیان می‌کنند و دانشمندان بیش از پیش مطمئن شده‌اند میلیون‌ها سال پیش از این‌که پرنده‌ای از نسل دایناسورها پرواز را تجربه‌کند، دایناسورها دارای پر و شاه‌پرهای رنگی و زیبا شده‌بودند و در نتیجه پرندگان تنها یکی از گروه‌های متعددی بودند که در آن روزها بدنی پردار و بال‌هایی گشوده داشتند.
به هرحال تصور اغلب دانشمندانی که حتی پیش از اکتشافات اخیر، از روی استخوان‌شناسی دایناسورها مطمئن بودند پرندگان از نسل آن‌ها هستند، این چنین بود که موجوداتی مثل Archaeopteryx [آرکیوپ‌تریکس] به خوبی پرواز می‌کردند و در حالی که پسرعموهای زمینی خود را سر کار گذاشته‌اند، مدام از میان شاخه‌های درختان به این سو و آن‌سو می‌پریدند. در برابر این گروه، دانشمندان دیگری نیز بودند که احساس می‌کردند یک جای این ماجرا می‌لنگد.

شرح عکس: Archaeopteryx [آرکیوپ‌تریکس] که اسمش را هم اغلب ایرانی‌ها اشتباه تلفظ می‌کنند این شکلی بوده است و تنها با بالارفتن از میان شاخه‌های درختان می‌توانسته به همان شیوه‌ای که امروزه سنجاب‌های پرنده از میان شاخه‌های درختان می‌پرند و روی هوا سر می‌خورند، ادای پروازکردن را دربیاورد و از جای مرتفع‌تر با بال‌هایی گشوده به جای کم‌ارتفاع‌تر سر بخورد. نسل‌های بعد از این موجود البته با تغییرات بسیار کوچکی در آناتومی بال‌ها و کتف و پرهایشان قادر به پرواز حقیقی شدند.

آن‌ها اعتقاد داشتند آرکیوپ‌تریکس و پسرعموهایشان به عنوان نخستین نمایندگان دایناسورها در آسمان، اصلاً قادر به بال‌زدن و اوج گرفتن نبوده‌اند و نهایت هنرنمایی‌شان همین بوده که از نوک شاخه درخت به پایین بپرند و هنوز چند میلیون سال زمان لازم بوده تا این حیوانات کوچولوی پردار به چیزی تبدیل شوند که بتواند با نیروی بال‌هایش مدتی را هوا سپری کند. تاکنون تمام آزمایش‌هایی که درباره بررسی این دو فرضیه انجام می‌شد محدود بودند به مباحث نظری آیرودینامیک و نهایتاً آزمون‌های تونل باد.

شرح عکس: تصویری از Ornithomimus [اورنیتومایموس]، دایناسوری همه‌چیزخوار و شترمرغ‌مانند که البته تنها شباهتی ظاهری به شترمرغ‌های امروزی داشت و در حقیقت از پسرعموهای خیلی دور پرنده‌ها محسوب می‌شد. مدت‌ها بود که دانشمندان چنین دایناسورهایی را با بدن‌های برهنه و مارمولک‌مانند تصور می‌کردند، اما سنگواره پردار این دایناسور که چند هفته پیش در کانادا کشف شد، نشان داد حتی این پسرعموی دور پرندگان هم پرهایی به خوشگلی پسرعموهای آسمان‌گیر خود داشته است و جالب‌تر این‌که نمونه نابالغ این دایناسور تنها دارای پوش‌پرهای کوتاه بوده و پرهای رنگی و بلند دست‌ها پس از بلوغ (و احتمالا برای جلب جفت‌های مناسب) رشده می‌کرده‌اند.

اما چند روز پیش مقاله‌ای در مجله Current Biology منتشر گردید که شاید مهر نهایی را پای حکم آرکیوپ‌تریکس زده باشد. دیرینه‌شناسی که این مقاله را تألیف کردند، دوباره نشسته‌اند از نو سنگواره‌های آرکیوپ‌تریکس و یکی دیگر از پسرعموهای پردار او موسوم به Anchiornis [آنکی‌اورنیس] را بررسی کرده‌اند و درست و حسابی پرهای روی بال آن‌ها را شمرده‌اند. نتیجه‌ای که آن‌ها از بررسی این موجودات پردار به دست آورده‌اند تقریباً تمام خیالات دانشمندان پیشین را نقش بر آب کرد. طبق این داده‌ها شاه‌پرهای روی بال آرکیوپ‌تریکس و آنکی‌اورنیس اصولاً بیش از آن‌که به درد پرواز بخورند، به درد سقوط آزاد با سرعت کم می‌خورده‌اند. این شاه‌پرها بر خلاف شاه‌پرهای آیرودینامیک پرندگان امروزی، نیروی اصطکاک زیادی با هوا ایجاد می‌کردند و در عمل باعث می‌شدند حیوان بتواند مسافتی اندک میان شاخه‌ها و به احتمال بیشتر از شاخه‌ها به زمین سقوط آزاد بی‌خطر انجام دهد و بس. به علاوه چنین شاه‌پرهایی هرگز نیروی بالابرنده بر اثر بال‌زدن ایجاد نمی‌کردند. بنابراین اکنون نه بر اساس تخیلات و محاسبات صرف، بلکه بر اساس یک مدرک عینی، می‌دانیم که آرکیوپ‌تریکس ناچار بوده برای سر خوردن روی جریان هوا، خودش را از درخت بالا بکشد و بعد پرواز کند.

شرح عکس: روند فرگشت بال و پر در نخستین پرندگان تاریخ. ابتدایی‌ترین حالت (سمت چپ) متعلق به دایناسورهای پرداری مثل Anchiornis [آنکی‌اورنیس] است که تنها شاه‌پرهای نسبتاً کم‌قدرت و کوتاه و نمایشی داشتند و پوش‌پرهای روی بال‌های آن‌ها چندان متمایز از شاه‌پرها نبود. در مرحله بعدی، به Archaeopteryx [آرکیوپ‌تریکس] می‌رسیم که دارای شاه‌پرهایی بلندتر ولی چندلایه است. شاه‌پرها در این موجود هنوز توانایی لازم جهت ایجاد نیروی بالابرنده کافی را ندارند. در نسل‌های بعد به پرندگانی مثل Confuciusornis [کونفیوشس‌اورنیس] می‌رسیم که دارای شاه‌پرهای بلند و واقعاً کشیده هستند که باعث می‌شد بتوانند با بال‌زدن یک پرواز حقیقی را تجربه کنند. آناتومی استخوان‌های بال هم در این دایناسور مستحکم‌تر شده ولی هنوز انگشتان دست برخلاف پرندگان امروزی، از همدیگر جدا هستند.

پرواز حقیقی میلیون‌ها سال پس از آرکیوپ‌تریکس و در نسل‌های بعدی این موجودات پدید آمده و البته نه تنها با مستحکم‌ترشدن و درازترشدن پرها که با تغییر جهت سمت مفصل بازو به پشت بدن پرندگان همراه بوده‌است (دفعه بعد که مرغ می‌خوردید دقت کنید که بال مرغ در ناحیه بازو به سمت بالا و پشت بدن قرار گرفته است، و البته فراموش نکنید که این موجود، بازمانده از حیات وحش دوران دایناسورهاست.

منبع: خبر آنلاین

دیده بان حقوق حیوانات ایران: سنجاقک‌ها مدت زیادی از عمر خود را زیر آب می‌گذرانند، بعد از آب خارج می‌شوند و از هوا تنفس می‌کنند. اما ماده‌ها باید به زیر آب برگردند تا تخم‌گذاری کنند. آن‌ها با همکاری نرها، از روشی جالب استفاده می‌کنند!

در هوای خنک صبحگاهی، حشرات به آهستگی حرکت می‌کنند و این زمان،‌ فرصت خوبی برای عکاسان است تا عکس‌های بی‌نظیری از این موجودات بگیرند، مانند تصویر این سنجاقک پوشیده از شبنم صبحگاهی که توسط اندرج پاکان، ‌عکاسی که به عکس گرفتن از حشرات علاقمند است گرفته شده است. (برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید) او حشرات را ساکنین دنیای هیولاهای کوچک توصیف می‌کند.

به گزارش پاپ‌ساینس به نقل از خبرآنلاین، پاکان این تصویر را در محدوده دریاچه دوبنیک واقع در اسلواکی گرفته است. این در واقع یک دمسل‌فلای (Damselfly) یا همان سنجاقک معمولی است که نباید آن را با گونه بسیار مشابهش یعنی آسیابک (Dragonfly) اشتباه گرفت. دمسل‌فلای‌ها اغلب طول عمر خود را در زیر آب سپری می‌کنند. آن‌ها ممکن است از چند هفته تا حتی یک سال به صورت لارو در زیر آب زندگی کنند. حتی وقتی که تغییر می‌کنند و می‌توانند در هوا تنفس کنند و در واقع تبدیل به بزرگسالانی می‌شوند که بال دارند و می‌توانند در هوا بپرند، در بسیاری از گونه‌ها، ‌ماده‌ها به زیر آب برمی‌گردند تا در آن‌جا تخم‌گذاری کنند.
اما آن‌ها در بزرگسالی برای ماندن زیر آب،‌ به هوا نیاز دارند. مژک‌های روی بدنشان، دور خود حباب‌هایی از هوا تشکیل می‌دهند که مانند کپسول‌های هوای مینیاتوری، ‌اکسیژن لازم را برای آن‌ها نگه می‌دارد. جفت‌های آن‌ها هم نقش جالبی دارند. آن‌ها بیرون از آب، روی سطح باقی می‌مانند و وقتی ماده،‌ دوباره نیاز به هوا داشته باشد، ‌آن را از آب بیرون می‌کشند.

_____________________

پرتره حشرات/ تصویری

درس‌های حیوانات برای سلامتی ما: از چاقی سنجاقک تا اعتیاد گوسفندان

پرتره از حشرات غول پیکر /تصویری

دیده بان حقوق حیوانات ایران: آریل نام شیری است که با یک بیماری مادرزادی به دنیا آمده و طی 5 سال گذشته نتوانسته روی پاهای خود حرکت کند. این شیر در مرکز نگهداری حیوانات در سائوپائولوی برزیل نگهداری می شود.

دیده بان حقوق حیوانات ایران: زندگی شهری برای حیوانات هم چالش‌برانگیز است. اما پرنده‌ها، سازگاری خوبی نشان می‌دهند. آن‌ها یاد گرفته‌اند که با جای دادن ته‌سیگار در لانه، هم انگل‌ها را دفع می‌کنند و هم، با عایق‌بندی،‌ لانه‌ای راحت‌تر برای خود درست کنند.
زندگی شهرنشینی فقط برای انسان‌ها جدید و پر از چالش نیست. موجودات دیگری که در کنار انسان‌ها در شهرها زندگی می‌کنند، از گربه‌ها و کلاغ‌ها گرفته تا پرنده‌های کوچک، مجبورند که خود را با سبک زندگی تازه، مواد و خوراکی‌های تازه و مسائل تازه وفق دهند تا بتوانند زنده بمانند.

به نظر می‌رسد پرنده‌های شهری، خود را با زندگی در شهر حسابی وفق داده‌اند و کم‌کم دارند می‌آموزند که چه‌طور از یافتنی‌های درون شهر برای ساختن لانه‌های بهتر استفاده کنند. برای نمونه،مطالعه جدید محققین نشان می‌دهد پرندگان یاد گرفته‌اند از ته‌سیگار، به نحوی مفید در ساخت لانه خود استفاده کنند. به گفته محققین، پرنده‌های شهری، ته‌سیگار‌ها را در لانه‌های خود جا می‌دهند تا هم، حشره‌های ریز مزاحم را از خود دور کنند و هم، لانه‌های خود را عایق کرده باشند.
به گزارش دیسکاوری و به نقل از خبرآنلاین محققین به تازگی در مطالعات خود توانسته‌اند توضیح بدهند که چرا در لانه بسیاری از پرنده‌های ساکن شهرها، ته‌سیگار پیدا می‌شود.  ایزابل لوپز- رول، از موسسه اکولوژیا، UNAM، به اتفاق همکارانش با مطالعات خود، ‌به تاثیر کشنده و دافع ته‌سیگار بر انگل‌ها پی برده‌اند. به طور خلاصه، شما اگر به جای یک انگل باشید، به هیچ‌عنوان به سمت محلی که در آن یک ته‌سیگار وجود دارد نمی‌روید.
نویسندگان این مقاله می‌گویند: «میزان استات سلولز ناشی از ته‌سیگار در لانه‌های دو نوع از متداول‌ترین پرنده‌های ساکن شهر، با تعداد انگل‌هایی که به لانه‌ها هجوم می‌برند، رابطه‌ای منفی دارد. به علاوه، در حالی که انگل‌ها جذب تله‌های گرمایی اطراف ته‌سیگار کشیده شده یا مصرف‌نشده می‌شوند، تعداد کمی از آن‌ها واقعا به سراغ آن می‌روند،‌ فرض بر این است که دلیل این دوری کردن،‌ نیکوتین باشد.»
علاوه بر این، دو گونه پرنده مورد مطالعه، یعنی گونه‌ای موسوم به فنچ خانگی و گنجشک، از ته‌سیگار برای عایق‌بندی لانه خود در نتیجه ایجاد شرایطی راحت‌تر، استفاه می‌کنند. البته، سایر پرنده‌ها هم در لانه خود ته‌سیگار جای می‌دهند، اما در این مطالعه، این دو گونه هدف بررسی بوده‌اند.
به گفته محققین این مطالعه، پرنده‌ها به طور معمول در طبیعت برای دور کردن انگل‌ها از لانه‌های خود،‌ از روش‌های متنوعی استفاده می‌کنند. برای نمونه، برخی از گونه‌های پرندگان، گیاهان تازه را به لانه خود می‌برند که حاوی ترکیبات فرار هستند و انگل‌ها را دفع می‌کنند. بنابراین، استفاده از ته‌سیگار، ‌در راستای یک رفتار قبلی است.
محققین در این‌باره می‌نویسند: «به دلیل این که شهرنشینی، ‌فراوانی و نوع منابعی که زندگی پرندگان به آن‌ها وابسته است را تغییر داده، از جمله موادی که برای ساخت لانه به کار می‌روند و گیاهانی که برای خود- درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند، همان‌طور که نتایج ما در این مطالعه هم نشان می‌‌دهد، شهرنشینی چالش‌های جدیدی را در زندگی پرندگان ایجاد کرده است. پرنده‌ها هم با سازگاری، از عهده این چالش‌ها برآمده‌اند.»

________________________________________________

با حفظ فضای سبز پرندگان شهری می مانند

پرندگان با تغییرات آب و هوا آوازهای مختلف می‌خوانند

دیده بان حقوق حیوانات ایران: روباه قطبی یکی از آن معدود حیواناتی است که می تواند سرمای شدید را در قطب دوام بیاورد. این روباه در نواحی قطبی اروپا، آسیا و آمریکای شمالی زندگی می‌کند.

دیده بان حقوق حیوانات ایران: به تازگی شرکت گوگل در ادامه پروژه گوگل مپ، اقداماتی را آغاز کرده تا دنیای زیر آب را نیز در اختیار کاربران خود قرار دهد.  تصاویر زیر فقط گوشه ای از دنیای خارق العده زیر آب است.

دیده بان حقوق حیوانات ایران: عکاسی از حیوانات اهلی خیلی شبیه عکاسی از کودکان است- نوازش کردن و ترغیب آن ها به یک کامپوزیشن بی عیب سخت است. اما وقتی این کار را به خوبی انجام دهید نتیجه آن ارزشمند است.
اگر شخصاً با سوژه آشنا باشید کار با حیوانات خیلی راحت است. نکات زیر چند ایده درباره این که چه طور عکس های فوق العاده ای از حیوانات بگیرید به شما ارائه می دهند.

مرحله 1. روی ویژگی ها تمرکز کنید

یکی از اولین مواردی که باید مد نظر قرار دهید اینست که می خواهید حیوان را در عکس چگونه به تصویر بکشید. ببینید آیا حیوان ویژگی، عادت یا فیزیک خاصی دارد که بتوانید از آن عکس بگیرید. این امر می تواند به خوبی روی ژست هایی که می خواهید حیوان در عکس ها داشته باشد تأثیر بگذارد. تأثیر ویژگی های چهره حیوانات، از قبیل دندان و چشم، را امتحان کنید و به حد اعلی برسانید. شاید بتوانید حیوان را ترغیب کنید واکنش خاصی نشان دهد، اما یک قانون خوب که باید با آن شروع کنید تمرکز روی چشم هاست.

مرحله 2. جهت

خیلی سخت است که عکس یک حیوان را طبیعی جلوه داد، زیرا حیوانات دستور العمل ها را دنبال نمی کنند و بطور غیر قابل پیش بینی عمل می کنند. اما شما می توانید برای این که حیوان واکنش نشان دهد و کارتان را آسان تر کد چند کار انجام دهید. سعی کنید توجه آن ها را جلب کنید- یا اسمشان را صدا بزنید یا از یک چیز لذت بخش یا بیسکویت استفاه کنید تا توجه شان به شما جلب شود. اگر شما صاحب حیوان نیستید، سعی کنید صاحبش حضور داشته باشد، زیرا حیوان به دستورهای صاحبش بهتر از دستورهای شما پاسخ می دهد. اگر دوست دارید، می توانید حیوان را با صاحبش یا حیوانات دیگر مقابل هم قرار دهید- این کار ممکن است لحظات فوق العاده ای فراهم کند.، اما شاید هم مشکل بزرگی ایجاد کند.

مرحله 3. خودتان را با آن ها هماهنگ کنید

مطمئن شوید یک لنز کاملاً سریع دارید، زیرا بدون شک حیوان خیلی این طرف و آن طرف می دود. تا می توانید تحرک داشته باشید، بنابراین تجهیزات زیادی دنبال خودتان راه نیندازید. شما باید بتوانید به حرکات حیوان پاسخ دهید.
همراه با حیوان بالا و پایین بروید، و فکر کنید دارید یک عکس پرتره می گیرید، چون می خواهید ازصورت سوژه و ابراز احساسات یا هر ژستی که می گیرد عکس بگیرید. همچنین، اگر می توانید، سعی کنید به حدی نزدیک شوید که بتوانید از جزئیات خز یا پوست عکس بگیرید و فریم را با سوژه تان پر کنید.

مرحله 4. محیط

مد نظر قرار دادن محیط و چیدمان محلی که در آن عکس می گیرید نیز بسیار مهم است. حیوان را به محلی ببرید که نور کافی داشته باشد- این محل می تواند در پارک، یا در خانه نزدیک پنجره یا یک منبع نور قوی باشد.
همچنین می توانید از شمع استفاده کنید، و حیوان را بسته به اندازه اش کنار یکی از وسایل خانه یا حتی در دست یک شخص قرار دهید! بخاطر داشته باشید که محیطی که انتخاب می کنید بر رفتار حیوان تأثیر می گذارد. احتمالاً جایی آشنا در داخل خانه باعث می شود رام و مطیع باشد، اما در بیرون از خانه یا حتی جایی که برایش ناآشناست ممکن است بتوان عکس های هیجان انگیزتری گرفت.

مرحله 5. کار متفاوتی انجام دهید

امیدوارم به چند ایده جدید درباره این که چه طور و کجا می توانید عکس بگیرید دست یافته باشید، اما از امتحان چیزی خلاقانه یا متفاوت نهراسید.
به فضایی که معمولاً حیوان تان را در آن می بینید فکر کنید و سعی کنید او را از آن محیط جابجا کنید و به یک محل یا محیط جدید ببرید. من برای یک عکس پرتره از حیوان مخالف گرفتن یک عکس بسیار دقیق از جزئیات صورت نیستم، اما لطفاً خلاق بودن را فراموش نکنید.

منبع : سایت  PersianGFX – پرشین جی اف ایکس

دیده بان حقوق حیوانات ایران: اقیانوس ها دنیای پر رمز و رازی هستند که سرشار از مخلوقات عجیب و شگفت آور است. مخلوقاتی که به زیباترین شکل، قدرت پروردگار را به تصویر می کشند.

گاو ماهی نوجوان
نور فلاش عکاس، درخشندگی بنفشی به این گاو ماهی شکم‌گرد مات در سواحل کنا در هاوایی بخشیده است. گاو ماهی شکم‌گرد که با نام جعبه‌ماهی شفاف نیز شناخته می‌شود، دو شاخک کوتاه در جلوی چشمانش دارد.
عکاس: کریس نیوبرت

اختاپوس دریایی
این اختاپوس دریایی، یا اختاپوس اقیانوسی آزاد، مشغول انتشار نور نئون در آب‌های نزدیک هاوایی است. بیشتر گونه‌های اختاپوس برخلاف سایر سرپایان، استخوان‌بندی درونی ندارند.
ستاره دریای در قطب جنوب
این عکس زیبا، یک ستاره دریایی را در دریای ودل نزدیک قطب جنوب به تصویر می‌کشد که در حال کش و قوس دادن به بازو‌های درخشان خود است.

حلزون پروانه‌ای دریایی
حلزون‌های دریایی کوچک که به عنوان پروانه‌های دریایی شناخته می‌شوند به شکل‌های مختلفی وجود دارند. از جمله این اشکال، شکل قلب است که این گونه ساکن دریای ودل قطب جنوب دارد.

هشت‌پا
این هشت‌پای تقریبا نیمه شفاف، به رنگ‌های قرمز و بنفش می‌درخشد. تقریبا نزدیک به 300 گونه مختلف از هشت‌پا وجود دارد که در اقیانوس‌های سراسر جهان یافت می‌شوند.

کرم مو سیخی
این تصویر نمای نزدیک از سر یک کرم مو سیخی در دریای ودل قطب جنوب، دهان کوچک شیپور مانند این شکارچی را نشان می‌دهد.

کوپای‌پاد
یک copepod (به معنای جانور پا پارویی) که گونه‌ای از زوپلانکتون محسوب می‌شود، در دریای ودل نزدیک قطب جنوب پرسه می‌زند. کوپای‌پادها خویشاوندان ذره‌بینی خرچنگ‌ها و میگوها هستند.

عروس دریایی شانه‌دار
تاریکی دریای ودل قطب جنوب به این جانور شانه‌دار شانسی برای نشان دادن سلول‌های زیست نورتاب آب‌نباتی رنگش داده است.

کریل قطب جنوب
کریل‌های قطب جنوب، همانند این گونه ساکن دریای ودل با معده‌ای لبریز از خزه‌های زرد زنگ، حلقه اتصالی حیاتی در شبکه غذایی اقیانوس هستند.

لارو عروس دریایی
این لارو گل مانند عروس دریایی scyphomedusa مشغول پرسه زدن در دریای ودل قطب جنوب است.

عقرب ماهی برگی‌شکل
بسیاری از ماهیان لیسه‌ای، همانند این عقرب ماهی برگی‌شکل کوچک در هاوایی، فاقد هرگونه وسیله دفاعی هستند. به همین دلیل از شفافیت تطبیق یافته با محیط به عنوان یک روش استتار استفاده می‌کنند.

عروس دریایی، قطب جنوب
یک عروس دریایی کوچک، با بازوهای چند لایه و توده مرکزی نارنجی پیدا از میان بدن شفافش، در آب‌های دریای ودل قطب جنوب پرسه می‌زند.

لارو میگو و عروس دریای
یک لارو میگو شفاف مشغول سواری بر پشت یک عروس دریایی شفاف در آب‌های نزدیک هاوایی است.

هشت‌پا، پاپوآ گینه نو
یک هشت‌پا شیری رنگ از چشم‌های بزرگ خود برای حرکت در آب‌های شبانه پاپو‌‌آ گینه‌نو استفاده می‌کند.

لارو سفره ماهی
سفره ماهی‌ها در مرحله نوزادی‌ خود، همانند این نمونه در هاوایی، نسخه برابر اصل روح مانند و کوچک‌تر سفره ماهی بالغ هستند.
منبع: نشنال جئوگرافیک – ترجمه: محمود حاج‌زمان (خبر آنلاین )