برچسب: شکار

دیده بان حقوق حیوانات: با متخلفان استفاده كننده از دستگاه شوك الكتريكي براي صيد ماهي در استان خوزستان برخورد قانوني مي شود

به گزارش روابط عمومي اداره كل حفاظت محيط زيست خوزستان برخورد با متخلفان صيد ماهي كه با روش غير مجاز استفاده از شوك الكتريكي اقدام به صيد ماهي مي كنند شديد تر مي شود.
عادل مولا معاون محيط زيست طبيعي اداره كل حفاظت محيط زيست خوزستان با بيان اين مطلب گفت به منظور حضور فعال  يگان حفاظت اين اداره كل در رودخانه هاي استان با باشگاه هاي قايق راني توافق شده  كه علاوه بر گشت رودخانه اي اين اداره كل از امكانات آنها نيز جهت مقابله با صيد غير مجاز استفاده نمايند . ايشان همچنين از همكاري دستگاه قضايي نيروي انتظامي استان در برخورد بااين گونه تخلفات ورسيدگي به موقع قدر داني نمود و افزود اين اداره كل  در تلاش است با ايجاد اسكله در رود خانه كارون حضور فعالي در اين منطقه  داشته باشد.
ايشان با بيان اين كه از ابتداي سال تا كنون 186نفر متخلف صيد با برق در استان دستگير شده اند افزود از اين متخلفين 35عدد باطري، 4 دستگاه موتور قايق11فروند بوت قايق ،11دستگاه موتور برق ، 17  دستگاه شوك الگتريكي و 47رشته تور ماهيگير ي كشف وضبط گرديده ومتخلفين نيز به مراكز قضايي استان معرفي شده اند.

______________________________________________________________________

حرکت شنیع و عجیب صیادان کارون/ صید ماهی با شوک الکتریکی و سم!/ تصاویر

دیده بان حقوق حیوانات: در سال 1909 «ناسونوف» (Nasonov) جانورشناس روس برای نخستین بار Ovis orientalis larestanica یعنی «گوسپند کوهی(قوچ) لارستان» را به دنیای علم معرفی کرد.

به گزارش سبزپرس بدون بهره گیری از دانش ژنتیک، رده بندی گونه و درواقع زیرگونه های گوسپندان کوهی فلات ایران تنها از دیدگاه شکل و به ویژه فرم شاخ بسیار دشوار است ولی در کل، نمونه های غربی کشور همچون «ارمنی» و «عراق (اراک)» و «اصفهان» را از گونه «قوچ موفلون» می دانند که پراکنش واقعی آن در ترکیه و ساحل شرقی مدیترانه (Levant) بوده و به وسیله انسان به احتمال زیاد از 10 هزارسال پیش به زیستگاه های چون جزیره «قبرس»، «کورسیکا» و «ساردنیا» انتقال یافت و نیای گوسپندان اهلی کنونی را تشکیل داده اند. نمونه های شرق ایران و به ویژه خراسان مربوط به گروه «اوریال ها» هستند که از این میان می توان به «اوریال بخارا» و «افغان» و «لاداخ» اشاره کرد.

پاره ای از پژوهشگران، نمونه های موجود در پارک ملی «بمو» در نزدیکی شیراز را مرتبط به جمعیت لارستان می دانند ولی بسیاری از منابع این زیرگونه را منحصر به لارستان و بوشهر به حساب می آورند.البته «هریسون» گزارش های مشکوکی از مشاهده و شکار گونه ای گوسپند کوهی در کوهستان های شمالی عمان داشته که به احتمال بسیار زیاد این نمونه ها از جنوب ایران به عمان انتقال یافته و گهگاه از اسارت فرار می کنند. اکنون در سایت پرورش و تکثیر در اسارت Al wabra  نمونه های زیبایی از قوچ لارستان در کنار پازن و دیگر نمونه های نایاب خاورمیانه و شاخ آفریقا وجود دارند.

کشور ایران به راستی برای پژوهشگران و طبیعت گردان و شکارچیان تروفی، کلکسیونی پربار از زیرگونه هایی چون «اوریال ماورای خزر»، «البرز مرکزی»، «ارمنی» و «اصفهان» است. ولی در این میان گوسپند وحشی لارستان تا حدودی مورد بی مهری قرار گرفته است.

جناب آقای مهندس هوشنگ ضیایی اشاره داشتند که در اواخر دهه 1350، بر پایه سرشماری برآورد شد که در حدود 10 هزار پازن، گوسپند کوهی و جبیر در جنوب استان فارس وجود دارند ولی پس از چند سال به دلیل برداشته شدن پوشش حفاظتی و آزادی عمل دارندگان سلاح غیرمجاز در کنار تخریب مراتع و اشغال آبشخورها این میزان به 100 فرد کاهش یافت و در 10 سال گذشته، دست اندازی به زیستگاه های چون «هورمود (هرمود)» به بهانه های گوناگون این زیستگاه شکننده را به شدت رو به قهقرا برده است.

با درنظر داشتن موارد یاد شده، مشاهده آگهی تبلیغ تور شکار قوچ لارستان در شبکه اینترنت شاید عجیب درنظر آید. در سایت www.ameri-cana.com  می توان شرایط شکار زیرگونه های گوسپندان کوهی، پازن و آهو را در ایران دید و با بهایی در حدود 15 هزار دلار می توان به نمونه مورد نظر دست یافت.

ولی لطفا خشمگین نشده و کسی را به رگبار دشنام نگیرید!

مگر در منطقه قبیله ای نشین تورگار بلوچستان پاکستان مدیریت زیستگاه و شکار «قوچ اوریال افغان» و « بز مارخور سلیمان» در کنار افزایش جمعیت گونه و بهبود شرایط زیستگاه برای دیگر گونه ها باعث درآمد زایی و بهبود شرایط زیست در جامعه ای نشد که حمل اسلحه نشانه مردانگی بوده و ریش سپیدان قبائل حرف اول و آخر را می زنند؟

در این مورد بحث بهره کشی و یا بهره برداری پایدار از منابع طبیعی مطرح است. باید این پرسش مطرح شود که در زیستگاهی چون هورمود لارستان و دیگر نواحی زیستگاه این گونه، در کنار ورود شکارچیان خارجی چه تفاوتی در کیفیت و مدیریت زیستگاه انجام شده و جوامع محلی از این چرخه مالی چه بهره ای می برند؟

نکته مهم دیگر که مدیریت این گونه برنامه های شکار در ایران را به زیر سوال می برد، سن نمونه های شکار شده است. در سافاری های آفریقا مرسوم است که راهنما برای کم کردن زحمت خود (با مشاهده نخستین پلنگ هرچند ماده و یا جوان باشد) در برابر شکارچی بی اطلاع آمریکایی از درشتی و هیکل او متعجب شده و مشتری را تشویق به شلیک به این تروفی بی همتا می کند. در تصاویر وب سایت هایی که تورهای شکار در ایران برگزار می کنند، تصاویر نمونه قوچ های اصفهان و شیراز شکار شده با سنی در حدود 3 سال به چشم می خورد که از دیدگاه تروفی فاقد ارزش هستند. با این وجود تصاویر حاکی از شکار ان بدست شکارچیان خارجی می باشد.

اثر منفی شکار گزینشی شیرهای نر بر جمعیت شیرهای آفریقای غربی(زیرگونه سنگالی) به دست شکارچیان عموماً فرانسوی اکنون ثابت شده است. از شواهد امر پیداست که نظارت چندانی برکارکرد گردانندگان تورهای شکار خارجی در ایران وجود ندارد و بسیاری از شکارچیان خارجی بدون آموزش و آشنایی با گونه های ایران به نخستین جنبنده پیش رو شلیک می کنند.

یکی از موارد قابل بحث در صنعت شکار ایران، عدم شفافیت لازم است. کشورهایی چون ترکیه و پاکستان با مدیریت واقع گرایانه به جای بهره کشی از جمعیت زیستگاه های رو به قهقرا، در کنار درامد زایی و کارآفرینی توانسته اند به افزایش جمعیت گونه های شکاری و مهم تر از همه ایجاد ثبات و پایداشت زیستگاه های شکننده دست یابند. تا زمانی که مدیریت شکارگاه در ایران جایی نداشته و امری ناپسند تلقی شود، شاهد کشته شدن محیط بانان به دست شکارچیان متخلف (و بعضا جوامع محلی) و نابودی زیستگاه ها خواهیم بود. با یک حساب سرانگشتی آشکار است که در یک مدیریت ناکارآمد، فروختن و واگذار نمودن پارک های ملی و نواحی حفاظت شده بسیار سودآورتر از مدیریت صنعت گردشگری و طبیعت گردی و شکار است.

تنها یوزپلنگ در حکم رگ گردن و ناموس ما نیست. گوسپند کوهی لارستان به عنوان کوچکترین عضو این خانواده در جهان، در زیستگاه هایی با شرایط دشوار و شکننده بی گمان ارزش و اعتباری همپایه یوز آسیایی دارد. پاسداشت زیستگاه ها در کنار ثبات و افزایش جمعیت این گونه، باعث بهبود وضعیت گونه هایی چون جبیر و پازن خواهد شد و این احتمال پیش خواهد آمد که به تدریج با افزایش جمعیت و بهبود شرایط زیستگاه، گوسپندان کوهی لارستان گام به گام قادر به جاگیری و احیای جمعیت خود در زیستگاه های قدیم خویش باشند.

در حال حاضر، جمعیتی از گوسپندان کوهی لارستان در یک فنس در پارک جنگلی چیتگر وجود دارند و شایعه ای وجود دارد که پس از پاره شدن فنس و فرار چند نمونه، برای خالی نبودن عریضه تعدادی گوسپند کوهی البرز مرکزی به این جمعیت ایزوله اضافه شده است. (این مورد در منطقه گنوی هرمزگان به تحقق پیوست که نمونه های غیر بومی به جمعیت بومی اضافه شد.)

به هوش باشیم! مدیریت شکارگاه و صنعت شکار با شکل فعلی مدیریت محیط زیست در ایران سازگار و منطبق نیست. تجربه کشوری چون پاکستان بیش از تجربیات کشورهایی چون بلژیک و انگلیس با صدها سال قوانین مدون شکار در ایران کاربردی است.

منبع: سبزپرس/ کوشان مهران