برچسب: درنا

  • بدمینتون بازان کشور با «میش مرغ» سفیر محیط زیست شدند

    دیده بان حقوق حیوانات: چگونه می‌توان بین ورزش و محیط زیست ارتباط برقرار کرد و از ظرفیت های یکی برای تقویت دیگری بهره برد؟ اگر پاسخ دادن به این سوال تا دو سال پیش سخت به نظر می‌رسید، حالا آنقدر ساده شده که می‌توان برایش مثال هم آورد؛ مثالهایی که روز به روز بر تعدادشان افزوده می‌شود.

    به گزارش «تابناک»، پس از تجربه موفق درج لوگوی یوز ایرانی روی پیراهن ملی پوشان فوتبال کشورمان و آگاهی بخشی درباره این گونه بی نظیر حیات وحش ایران که در آستانه انقراض قرار دارد، اتفاقی در کشورمان رقم خورد که کمتر مجال رسانه‌ای شدن یافت ولی کم کم اثرات آن در حال پدیدار شدن است.

    از جمله این اتفاقات، انتخاب «درنا» به عنوان نماد فدراسیون والیبال کشور بود که به درج تصویرواره این گونه زیبای حیات وحش ایران بر پیراهن ملی پوشان والیبال نیز کشیده شد و قرار بود با بلندقامتان کشورمان در لیگ جهانی امثال بدرخشد اما در نهایت به دلایلی نامعلوم متوقف ماند و امید می‌رود که در دوره آتی لیگ جهانی والیبال محقق شود.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1428

    اما انتخاب درنا به عنوان نماد فدراسیون والیبال آغاز یک ماجرا بود؛ آغاز همکاری فدراسیون های ورزشی با سازمان محیط زیست که بر اساس تفاهم نامه همکاری امضا شده میان وزارت ورزش و سازمان محیط زیست شکل گرفته است و با اتفاقی که در فدراسیون بدمینتون کشورمان رخ داد، احتمالا به زودی بیشتر درباره آن خواهیم شنید.

    بدمینتون بازان کشور با «میش مرغ» سفیر محیط زیست شدندبر اساس این تفاهم نامه، برخی گونه های نادر و کم نظیر جانوری و گیاهی کشورمان که به دلایلی نسلشان در حال تهدید است و حتی سایه شوم انقراض بر سرشان گسترده شده، طی بررسی های مختلف انتخاب شده و به عنوان نماد فدراسیون های مختلف ورزشی معرفی خواهند شد تا به کمک ورزشکاران به مردم معرفی شده و در سایه آگاهی بخشی به جامعه، امید به بقا و محافظتشان افزایش یابد.

    پیرو این برنامه قابل تقدیر، اکنون نوبت فدراسیون بدمینتون رسیده که گونه زیبا و نادر «میش مرغ» را به عنوان نماد خود معرفی نموده و در مسابقات مختلفی که در کشور برگزار می‌کند، از این نماد بهره بگیرد؛ نمادی که احتمالا به زودی در لباس بدمینتون بازان هم درج خواهد شد تا ما و شمایی که درباره این پرنده زیبا، زیستگاه، خطراتی که حیاتش را تهدید می‌کند و… اطلاعات اندکی داریم، به واسطه بدمینتون بر آگاه هایمان افزوده شود.

    بهزاد بهروزی، مدیر روابط عمومی این فدراسیون در این باره به «تابناک» می‌گوید: نماد میش مرغ به تازگی در مسابقات انتخابی ای که در استان آذربایجان غربی و شهر بوکان برگزار شد، رونمایی شد و در حاشیه برگزاری مسابقات، اقداماتی برای معرفی این گونه در خطر انقراض ترتیب داده شد. این در حالی بود که بوکان (همان محل برگزاری مسابقات)، مهمترین زیستگاه این پرنده زیبا در کشور است.

    وی با تاکید بر این نکته که تلاش خواهند کرد با همکاری اسپانسرها و مذاکراتی که صورت خواهند داد، در معرفی هرچه بیشتر این پرنده به کمک ورزشکاران این رشته موثر واقع شوند، گفت: هدف اصلی انتخاب نمادهایی از حیات وحش کشور برای فدراسیون های ورزشی، استفاده از ظرفیت ورزش در حفاظت از محیط زیست و تبدیل ورزشکاران به سفیران این عرصه است و ما نیز در این مسیر گام بر می‌داریم.

    البته این هنوز ابتدای راه است ولی هرچه باشد،جای خوشحالی خواهد داشت که می‌بینیم در میان نابسامانی هایی که گاه همگان را آزار می‌دهند، تصمیماتی تا این اندازه کارگشا اتخاذ شده و به کار بسته می‌شود.

    بهادر زکی زاده، دبیر فدراسیون بدمینتون در این باره به «تابناک» می‌گوید: در مسابقات اخیر با اقداماتی مانند نصب بلبوردهای تبلیغاتی در سطح شهر و تهیه و توزیع بروشورهایی درباره میش مرغ تلاش شد که این گونه به مردم معرفی شود و به همین ترتیب برای مسابقات آتی انتخابی بدمینتون کشور که در بیرجند برگزار خواهد شد هم برنامه ریزی‌هایی شده که معرفی این گونه ادامه داشته باشد.

    وی با تاکید بر اینکه درج لوگوی این گونه روی پیراهن بدمینتون بازان یکی از اقدامات در دست اقدام خواهد بود، می‌افزاید: از ابتدای انتخاب میش مرغ به عنوان نماد فدراسیون بدمینتون، جلساتی برای معرفی این گونه و آگاهی بخشی دقیق درباره آن برای مدیران فراسیون برگزار شد و در ادامه تلاش خواهیم داشت که با حضور مسئولان و کارشناسان محیط زیست، آگاهی ورزشکارانمان در این زمینه را افزایش دهیم تا به عنوان سفیران محیط زیست، بتوانند موثر واقع شده و در مجموع به اینجا برسیم که گونه هایی مانند این پرنده بی نظیر از خطر انقراض دور شوند. البته نه ما، بلکه همه فدراسیون هایی که در این امر ورود کرده و یکی از گونه های نادر را به عنوان نماد انتخاب کرده‌اند، در ابتدای راه هستیم و به مرور بهتر خواهیم توانست در این عرصه فعالیت کرده و یاری‌گر محیط زیست باشیم.

    ______________________________________________________

    پرنده نادر میش مرغ، نماد فدراسیون بدمینتون شد

     

  • شاید آخرین بار باشد که شاهد این مهاجرت عجیب هستیم؛ «امید» برای هفتمین سال پیاپی در فریدونکنار فرود آمد

    شاید آخرین بار باشد که شاهد این مهاجرت عجیب هستیم؛ «امید» برای هفتمین سال پیاپی در فریدونکنار فرود آمد

    Animal-Rights-Watch-ARW-5312

    دیده بان حقوق حیوانات: هشتم آبان ماه پارسال، دهم آبان ماه پیرارسال، سوم آبان ماه سه سال پیش و اکنون نهم آبان ماه 93؛ در هشت سال اخیر، جز سال 1389، «امید» هرساله مسیری بسیار طولانی را طی کرده تا فصل سرما را در قتلگاه پرندگان مهاجر در کشورمان سپری کند.

    http://cdn.tabnak.ir/files/fa/news/1393/8/10/437784_834.jpg

    به گزارش «تابناک»، آخرین بازمانده جمعیت غربی درنای سیبری که با نام «امید» میان دوست داران حیات وحش شناخته می‌شود، بامداد روز گذشته بار دیگر در تالاب فریدونکنار فرود آمد؛ درنای نری که اغلب در آبان ماه به کشورمان می‌رسد، جز سالی که جفتش را از دست داد و نیامد و یک بار که دیرتر به کشورمان رسید.

    مهاجرت این پرنده تالاب دوست به کشورمان در حالی هر ساله انجام می‌شود که از جمعیت بازمانده درناهای غرب سیبری، از دسته‌ای که راهی جنوب خزر می‌شدند، حدود یک دهه است که تعداد مهاجران به کمتر از انگشتان یک دست رسیده و هر ساله انتظار می‌رود که به کل به بوته فراموشی سپرده شود.

    http://cdn.tabnak.ir/files/fa/news/1393/8/10/437781_677.jpg

    این تعداد در سال 86 به سه درنا رسیده بود که متاسفانه یکی بر اثر شلیک یک شکارچی ناآگاه از بین رفت تا امید و جفتش، آخرین درناهایی باشند که سال بعد مسیر طولانی غرب سیبری به فریدونکنار را پرواز کنند؛ سفری که دیگر به این شکل تکرار نشد چون درنای ماده در سفر سال 87 به ایران، در نزدیکی تالاب ازباران هدف شلیک قرار گرفت و پیرو آن امید یکسال مهاجرت نکرد.

    اما حالا چند سالی است که به طور متوالی در مسیری که قرن ها دسته بزرگی از درناها هرساله می‌رفتند و بازمی‌گشتند، می‌آید و می‌رود تا آخرین رشته‌های امید به بقای این مهاجرت عجیب و استثنایی برقرار بماند؛ آخرین رشته‌های لرزانِ امید.

    از سال 87 که جفت امید هدف شلیک یک شکارچی قرار گرفت و مسئولان از پذیرش آن سرباز زدند، مهاجرت دسته غربی درناهای غرب سیبری چون شمعی شده که آخرین کورسوهای عمرش سپری می‌شود چون پیشتر تلاش های متعدد روس ها برای حفظ کوچ این گونه در معرض انقراض به شکست منجر شده است؛ هرچند تکثیر این گونه در مناطق محافظت شده مقدور بوده است.

    درناهای پرورش داده شده هیچ فرقی با امثال امید ندارند اما حتی قرار دادن آنها در کنار گونه‌های طبیعی هم موجب نشده مهاجرت را بیاموزند و در نتیجه سالهاست که همه منتظرند تا مهاجرت درنای سیبری به فریدونکنار منقرض شود. منقرض شود چون خیلی دیر فهمیدیم که می‌بایست محدوده فرود این گونه شاخص از درنایان را حفاظت شده اعلام کنیم.

    Animal-Rights-Watch-ARW-8087

    حالا سالهاست که پاییز به نیمه نرسیده، آسمان و زمین را برای دیدن امید رصد می‌کنیم و در چهارماهی که میهمان کشورمان است، دورادور مراقبش هستیم و بعد زمان رفتنش را در تقویم علامت می‌زنیم اما نمی‌دانیم آیا این آخرین بار است که این درنای کهنسال را می‌بینیم یا خیر؟

    البته شاید مقصر ما نباشیم و اشکال از امید باشد که میان این همه تالاب در کشورمان، به فریدونکنار می‌آید و تالاب های این نقطه را که به قتلگاه پرندگان شهرت دارند، بر می‌گزیند! مگر نمی‌داند که این همه گونه مهاجر دیگر هر ساله در این منطقه هدف شلیک شکارچیان مجازو غیر مجاز قرار می‌گیرند، در انواع دام های گسترده شده اسیر می‌شوند، سفره آرای ضیافت ها می‌شوند یا بعد از تاکسی درمی شدن، در مغازه های سوغاتی فروشی، به فروش می‌رسند و… ؟

    شاید که نه، حتما ما مقصر نیستیم که اگر بودیم، از سرنوشت محکوم به انقراض امید درس می‌گرفتیم و تلاش می‌کردیم در فصلی که بسیاری پرندگان شمالی از سرمای کشنده راهی سرزمین‌مان شده بودند، نه دامی برایشان گسترده شود و نه صدای مهیب تفنگی به خاموش کردن صدای دلنشین این پرندگان خسته منجر شود!

    _______________________

    تنها پرواز می کند اما امید ها را ناامید نمی کند

    جایگزین‌کردن طبیعت‌گردی به جای شکار

    احداث اولین برج پرنده نگری ایران در فریدونکنار/ آگاه‌سازی جامعه محلی برای حفاظت از «امید»

    امید به طبیعت ایران بازگشت/ میهمان تنهای شمالی در دامگاه

    درنای امید تنها مهمان تالاب‌های مازندران/ مهاجرت ۷ میلیون قطعه پرنده به فریدونکنار

    دوما (دامگاه پرندگان وحشی)/ تصویری

    بازار پرندگان وحشی دامگاهی در فریدونکنار/ تصویری

    دامگاه فریدونکنار‍، قتلگاه میلیونی پرندگان مهاجر

    شکار ناموفق آخرین درنای سیبری ایران/ زندگی امید با شانس، محیط زیست به دنبال احیای شیر و ببر

    مهمان های پاییزی سرزمین ما و ثروتی که همراه خود می آورند

    بازگشت امید به طبیعت ایران/ درنای تنهایی که هنوز هم به میهمانی ایران می آید

    جهانگردانی که نیاز به حمایت دارند

  • درنا؛ پرنده‌ای درگیر سرنوشتی مبهم و رو به زوال

    دیده بان حقوق حیوانات: هوا سرد شده و همه می‌دانند باید روزانه منتظر پرنده‌های مهاجر در این شهر ساحلی بود ولی سئوال اینجاست که آیا فریدونکنار مهیای میزبانی شایسته برای نادرترین پرندگان موجود در جهان می‌شود.

    به گزارش فارس، نوروز امسال برای فریدونکناری‌ها با خبر کوچ دسته جمعی و گسترده بیش از 100 هزار قطعه انواع پرندگان مهاجر آبزی و کنار آبزی توام بود.

    انواع اردک‌های سرسفید و نوک پهن، چنگر، غاز، خوتکا، سرحنایی، غاز خاکستری، حواصیل، اگرت و الغوت برای زمستان‌گذرانی به تالاب‌ها، آب‌بندان‌ها و آب‌گیرهای فریدونکنار  پرواز می‌کنند.

    امسال نیز کوچ تعدادی پرندگان مهاجر زمستان‌ گذران به آبگیرها و آب‌بندان‌های فریدونکنار همانند سال گذشته بوده و به نظر کاهشی نداشته باشد، جالب‌تر اینکه مهاجرت انواع قوها بیش از پنج برابر در مقایسه با پارسال افزایش داشت.

    پرندگان مهاجر در نیمه دوم هر سال از مناطق سرد سیری به تالاب‌ها و آبگیرهای شهر سرخرود، روستای ازباران و تالاب بین‌المللی فریدونکنار کوچ می‌کنند و پس از زمستان‌گذرانی در تالاب‌های این مناطق در روزهای پایانی زمستان به سمت سیبری کوچ کرده وجود تالاب و آب‌بندان‌های وسیع در منطقه عواملی است که باعث افزایش گونه‌های مختلف پرندگان مهاجر آبزی و کنارآبزی در شهرستان ساحلی فریدونکنار شده است.

    اما افسوس که به نظر می‌رسد استفاده شایسته‌ای از این کوچ‌ها نمی‌شود و فریدونکنار نتوانسته خود را با وجود این همه مواهب و ظرفیت‌ها به عنوان قطبی گردشگری معرفی کند و از قبل این حضور گسترده پرندگان اشتغال‌زایی و توریست‌پذیری داشته باشد هرچند باید از مردم که در زمان کوچ پرندگان مهاجر محیط امنی را برای آنان تامین می‌کنند قدردانی کرد.

    ولی جا دارد مسئولان نیز با همدلی و همکاری راهکاری برای جذب توریست و اشتغالزایی برای جوانان منطقه را در دستور کار قرار دهند.

     پذیرایی فریدونکناری‌ها از 200 هزار قطعه پرنده

    رئیس اداره حفاظت محیط زیست بابلسر و فریدونکنار در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در فریدونکنار اعلام کرد: سالانه بیش از 200 هزار قطعه پرنده از انواع اردک‌های سر سفید و نوک پهن، چنگر، غاز، خوتکا، سرحنایی، غاز خاکستری، حواصیل، فیل وش، عقاب دریایی، قوی کوچک، باکلان کوچک و گیلان‌شاه خال شو، اگرت، الغوت و مهم‌تر از همه درنای سیبری وارد این تالاب می‌شوند.

    ناصر کیایی ایجاد فضای مناسب و داشتن امنیت کامل را عامل اصلی ورود این پرندگان به این تالاب دانسته و عنوان کرد: تاکنون بیش از 8 هزار قطعه پرنده از انواع مرغابی، غاز، اگرت، باکلان و خوتکا وارد این تالاب شدند.

    وی در ادامه با بیان اینکه حضور درنای سفید جلوه‌ای از زیبایی را در این تالاب به نمایش می‌گذارد، گفت: مردم مازندران نیز همانند سال‌های قبل از این موهبت به خوبی حفاظت و حراست کنند تا در آینده جمعیت این گونه کمیاب احیا شود.

    کیایی تاکید کرد: با توجه به مهاجرت پرندگان آبزی و کنارآبزی به تالاب‌های شهرستان بابلسر و فریدونکنار این اداره به شدت با متخلفان شکار از لحاظ قانونی برخورد خواهد کرد.

    دولت یا بخش خصوصی صاحب‌خانه پرندگان شوند

    با توجه به شرایط ویژه این منطقه که ظرفیت تبدیل شدن به یکی از نقاط بی‌نظیر طبیعی از نظر پرنده‌نگری، اکوتوریسم و گردشگری در جهان را دارد، تنها زمانی می‌توان به حفظ و پایداری این منطقه امیدوار بود که سازمان حفاظت محیط زیست اقدام به خرید و معرفی یک منطقه حفاظت شده در این محدوده کند یا حداقل با جذب بخش خصوصی و سرمایه‌گذار بومی یا غیربومی در راستای ایجاد منطقه توریست‌پذیر برای پرنده‌شناسی قدم بردارد.

    فریدونکنار دارای ارزشی وصف‌ناپذیر در این حوزه است که جا دارد با برنامه‌ریزی درست و دقیق و عملیاتی اجرایی مهندسی شده به وضعیت موجود سروسامانی بدهد.

    همه این وقایع در حالی صورت می‌پذیرد که نظارت و حفاظت کافی از جانب مدیران و مسئولان نسبت به این منطقه اعمال نمی‌شود و این آخرین مأوای پرندگان مهاجر غرب آسیا، درگیر سرنوشتی مبهم و رو به زوال است.

    حالا هوا سرد شده و همه می‌دانند باید روزانه منتظر پرنده‌های مهاجر در این شهر ساحلی بود ولی سئوال اینجا است که آیا فریدونکنار مهیای میزبانی شایسته برای نادرترین پرندگان موجود در جهان خواهد بود، پرندگانی زیبا و نادر که هرساله هزاران کیلومتر را در کمتر از گذشت یک ماه طی می‌کنند تا مهمان شمالی‌های خونگرم ایران شوند.

    مقصد این پرندگان شالیزارهای فریدونکنار است که اکنون زمان برداشت دوم برنج را نیز به پایان برد‌، حال خوتکا و دوستان پرنده‌اش خود را به جنگل اوجاکله در منطقه جزین شهرستان فریدونکنار رسانیده‌اند.

    شاید از خود بپرسید چرا فریدونکنار، جواب اینجا است که این پرندگان از ریشه‌های برنج و موجودات آبزی برای حضور چندماه خود تغذیه کرده و البته از سرمای شدید و وصف‌ناپذیر سیبری هم در امان می‌مانند.

    تالاب بین‌المللی شهرستان فریدونکنار نیز بیست و دومین تالاب بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود و همچنین با بیش از 5 هزار هکتار وسعت یکی از تالاب‌های مهم ایران محسوب شده که بعد از 12 سال در فهرست تالاب‌های بین‌المللی جهان در سایت رامسر به ثبت رسیده و مورد پذیرش مجامع جهانی قرار دارد.

  • تنهاترین پرنده ایران

    Animal-Rights-Watch-ARW-5312

    دیده بان حقوق حیوانات: پرندگان نقش انكارناپذیری در زیست‌‌بوم‌های تالابی دارند. به‌عبارتی پرندگان آبزی بخشی مهم از زنجیره‌های غذایی بوده و نقش موثری در پایداری تالاب دارند.

    این پرندگان به‌دلیل تغذیه از حشرات و لاروها می‌توانند موجب تعادل طبیعت و كاهش خسارات زراعی و همچنین باعث حاصلخیزی اراضی از لحاظ كشاورزی شوند. هم‌اكنون یكی از شاخص‌های مهم مطلوب‌ بودن سلامت زیستگاه‌های تالابی، حضور پرندگان مهاجر است.

    مطمئنا وجود یا نبود یك قطعه پرنده، تاثیر چندانی روی وضع یك زیست‌بوم‌ تالابی ایجاد نمی‌كند؛ ولی نكته مهم در پرندگانی مانند درنای سیبری (Siberian Crane: (Grus leucogeranusبحث انقراض است؛ اصولا انقراض یك پدیده تاسف‌بار است، زیرا یك موجود بی‌همتا كه از نظر زیستی هویت ژنتیكی منحصربه‌فردی دارد و هیچ‌گاه نمی‌تواند دوباره خلق شود، از بین می‌رود.

    انقراض یك گونه به معنی نابودی بخشی از زیست‌بوم است كه ما در آن زندگی می‌كنیم. در باور ایرانی‌ها، دیدن دسته‌های منظم درنای سیبری در آسمان، همیشه خبر از فرا رسیدن فصل سرد می‌دهد.

    درنای سیبری صفاتی برجسته و توانایی بی‌نظیری بین پرندگان دارد ولی بیش از دیگر پرندگان در خطر انقراض قرار گرفته است. در حال حاضر این پرنده به عنوان گونه پرچم در میان پرندگان مهاجر آبزی شناخته می‌شود.

    درنای سیبری ظاهر ویژه‌ای دارد، به نحوی كه از دیگر پرندگان براحتی قابل تشخیص است؛پرنده‌ای بزرگ با قدی نزدیك به 1.5 متر. بدن این پرنده یكدست سفید است؛ پاهای بلند سرخ‌رنگی دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن كه مانند ماسكی آن را پوشانده قابل مشاهده است. صدای این پرنده آرام، آهنگین و شبیه كروك كروك است.

    تلاش‌ها و اقدامات بین‌المللی در مورد حفاظت از درنای سیبری بعد از آوریل 1970 به‌طور چشمگیری گسترش یافت.

    از 11 كشوری كه درناهای سیبری به‌طور منظم در آنجا دیده می‌شود، پنج كشور چین، هند، ایران، پاكستان و روسیه توافق‌نامه كنوانسیون رامسر را امضا كرده‌اند.

    از اوایل دهه 1980 اطلاعات علمی در مورد درنای سیبری در سطح بین‌المللی مبادله شد. جلسات آموزشی با شركت زیست‌شناسان و متخصصان در زمینه درنای سیبری و طرفداران حفاظت از آنها از روسیه، هند، چین، ایران، ژاپن، آلمان و ایالات متحده در كشورهای مختلف برگزار شد.

    پس از سال 1992 گروه بهبود درنای سیبری نیز شامل نمایندگانی از كشورهای محل عبور درنای سیبری تشكیل شد. تلاش برای حفاظت از درنای سیبری و تالاب‌هایی كه به آنها وابسته است، باعث اجرای پروژه‌ای در ایران به منظور حفاظت و بهبود یكپارچگی بوم‌شناختی شبكه‌ای از تالاب‌های مهم برای درنای سیبری و سایر پرندگان مهاجر آبزی شد.

    همچنین سعی بر آن شد تا راهكارهای قانونی برای حفاظت از زیستگاه زمستان‌گذرانی این‌گونه در ایران صورت گیرد و همكاری‌های بیشتری میان مردم بومی و كارشناسان دولتی برقرار شود.

    زیستگاه زادآوری درنای سیبری، سیبری و زیستگاه زمستان‌گذرانی آنها سه منطقه در آسیاست. درنای سیبری در مناطق قطبی و مجاور قطب در آسیا از KaninPeninsula به طرف شرق سیبری در ناحیه‌ای كه تالاب‌های آب شیرین به وسعت زیاد وجود داشته‌است، زادآوری می‌كردند؛ مكانی آرام كه زیستگاه خوبی برای آنها به‌شمار می‌رفت.

    درنای سیبری از جمله پرندگانی است كه مسیرهای مهاجرت طولانی دارد و در ارتفاعات بالا پرواز می‌كند. جمعیت‌های درنای سیبری از نظر مسیر مهاجرت به سه دسته تقسیم می‌شوند؛ گله‌های غربی كه وارد ایران می‌شوند، گله‌های مركزی كه به هندوستان مهاجرت می‌كنند و گله‌های شرقی كه وارد چین می‌شوند.

    این پرندگان حداقل 5000 كیلومتر (حدفاصل نواحی زادآوری در شمال سیبری تا محل زمستان‌گذرانی در جنوب آسیا) را می‌پیمایند.

    مهاجرت درنای سیبری به جدول زمانی و فصلی وابستگی كامل دارد. تاریخ رسیدن به محل زمستان‌ گذرانی و حركت از آنجا از سالی به سال دیگر متفاوت است و بستگی به فاكتورهایی چون آب و هوا، اقلیم، سن پرنده و شرایط تولیدمثلی دارد.

    گله غربی در شمال مركزی تایگا در روسیه زادآوری می‌كند. مهاجرت در طول ساحل غربی دریای خزر به طرف قسمت شرقی یعنی زمین‌های كم‌ارتفاع جنوب دریای خزر صورت می‌گیرد.

    گله‌ درناهایی كه وارد ایران می‌شوند دامگاه فریدونكنار را برای زمستان‌گذرانی انتخاب می‌كنند. در سال 1978 این تالاب هنگامی كه پرنده‌شناسان وقت سازمان حفاظت محیط‌ زیست ایران جمعیتی كوچك از این‌گونه در معرض انقراض را در آن یافتند به شهرت جهانی رسید.

    درناهای سیبری در مهر یا آبان وارد این منطقه می‌شوند و در اواسط بهمن‌ماه آن را به مقصد مناطق جوجه‌آوریشان ترك می‌كنند.

    سابقه ثبت حضور درنای سیبری در جنوب دریای خزر به 60 سال پیش بازمی‌گردد. از سال 1978 همه‌ساله گله‌هایی كه وارد این قسمت از ایران می‌شوند، سرشماری شده‌اند.

    در اولین سال سرشماری توسط سازمان محیط‌زیست ایران 11 قطعه درنای سیبری در دامگاه فریدونكنار شمارش شد، با وجود این سال 2010 تنها یك‌ قطعه درنای سیبری به منظور زمستان‌گذرانی وارد دامگاه فریدونكنار شد.

    به‌طور كلی عواملی چون استفاده بیش از اندازه سموم و تجمع آنها در محیط زیست پرندگان، شكار بی‌رویه، تبدیل و تخریب زیستگاه‌ها، ایجاد مزاحمت و ناامنی در زیستگاه پرندگان و استفاده از تخم آنها باعث كاهش جمعیت پرندگان در دنیا شده است.

    از آنجایی كه درنای سیبری نسبت به سایر گونه خانواده درناها وابستگی بیشتری به آب داشته و منحصرا از تالاب‌ها برای لانه‌سازی، تغذیه و استراحت استفاده می‌كند؛ لذا بیشتر با این مشكلات مواجه بوده است. دشت‌های تالابی كه زیستگاه درنای سیبری است هنگامی كه زهكشی شده و زیر كشت می‌رود، با به كار بردن وسیع سموم و كودهای شیمیایی به‌گونه‌ای درمی‌آید كه دیگر مطلوب درناها نیست.

    همچنین به‌دلیل طولانی‌ بودن مسیر مهاجرت، در بین راه ممكن است با اتفاقات گوناگونی از قبیل شكارچیان، تگرگ‌های ناگهانی، كولاك‌های برف، سیم‌های دارای ولتاژ زیاد و هواپیماهایی كه در ارتفاع پایین پرواز می‌كنند، مواجه شوند.

    درناها پرندگانی تك‌همسری بوده و انتخاب همسر در آنها دائمی است و جفت‌ها تا آخر عمر در كنار یكدیگر می‌مانند و یكدیگر را رها نمی‌كنند.

    در گذشته نه چندان دور تعداد درنای سیبری شمارش شده در ایران بین هفت تا 14 قطعه نوسان داشته است. برای نمونه در ژانویه 1992، 11 قطعه كه دو تا از آنها نابالغ بودند شمارش شد. در سال 1991 هشدارها جدی‌تر شد.

    چرا كه چهار یا پنج درنا، شكار یا برای نگهداری در باغ‌وحش‌ها صید شدند. 11 قطعه درنا در زمستان 93 – 1992و 9 قطعه در زمستان 91 – 1990 در جنوب دریای خزر شمارش شد. روند نزولی تعداد درناهای سیبری كه به ایران مهاجرت زمستانی دارند همچنان ادامه داشت تا این كه بیست و هشتم آذر سال 1388 تنها یك قطعه درنای نر در تالاب سرخرود فریدونكنار دیده شد؛ سپس بدون نشستن به طرف منطقه دیگر یعنی دامگاه از باران پرواز خود را ادامه داد. این پرنده كه با تاخیر زمان نسبتا زیادی نسبت به سال‌های قبل وارد ایران شده بود، شور و شوق مردم محلی را برانگیخت.

    مشاهدات این پرنده در سال‌های قبل تمایل آن را برای حركت و جابه‌جایی بین سه تالاب فریدونكنار، از باران و سرخرود نشان داده است.

    سال 1388 تالاب فریدونكنار پذیرای هیچ درنای سیبری نبود. برخی كارشناسان شكار درنا در سال قبل توسط شكارچیان را عامل اصلی نیامدن درناها به ایران در سال 88 عنوان كرده‌اند.

    با این حال پس از یك سال غیبت در سوم آبان سال 1389 همزمان با موسم مهاجرت درناهای سیبری، تنها درنای نر سیبری، باز هم تنها به فریدونكنار بازگشت تا همچنان امید طبیعت‌دوستان برای احیای نسل درناهای سیبری باقی بماند.

    از سال 1389 آخرین درنای سیبری كه جامعه طبیعت دوستان و مردم محلی فریدونكنار آن را «امید» نامیده‌اند برای پنج سال پی‌درپی دوران زمستان‌گذرانی خود را در تالاب فریدونكنار سپری كرد. این پرنده آخرین بازمانده از جمعیت غربی این گونه است كه بشدت در خطر انقراض است.

    منبع: جام جم آنلاین

  • سرشماري درناهاي مهاجر در زيستگاههاي استان فارس

    دیده بان حقوق حیوانات: سرشماري درناهاي مهاجر در زيستگاههاي استان فارس معاون محيط زيست طبيعي اداره كل حفاظت محيط زيست استان فارس از سرشماري درناهاي مهاجر در زيستگاه هاي اين استان خبر داد
    به گزارش روابط عمومي حفاظت محيط زيست استان فارس، محسن جعفري نژاد معاون محيط زيست طبيعي اداره كل حفاظت محيط زيست استان فارس با بيان اين مطلب كه درناهاي مهاجردر زيستگاههاي استان فارس سرشماري شدند ،افزود:درناي معمولي از پرندگان مهاجر دنيا مي باشد كه همه ساله با شروع فصل پاييز به كشور ايران و زيستگاههاي استان فارس مهاجرت مي نمايد اين پرنده زندگي گروهي دارد و در گروههاي 5-400 تايي مهاجرت مي كند.
    مسير مهاجرت درنا ها از غرب اروپا و سيبري به عرض هاي جنوبي است ودر بسياري از كشور هاي آسياي شرقي، درنا به عنوان يكي از نماد هاي فرهنگي شناخته مي شود.
    وي همچنين گفت:مهاجرت درنا ها به استان فارس از اواخر مهرماه آغاز شده، تالاب هاي ارژن، طشك ، بختگان و دشت هاي لارستان از زيستگاههاي اصلي زمستان گذراني درنا در استان به شمار مي روند. در سرشماري اين گونه زيبا در استان فارس مجموعاٌ 864 قطعه درنا شمارش گرديد كه بيشترين تعداد آن مربوط به چشمه گمبان در حاشيه تالاب طشك مي باشد. جمعيت درناهاي مهاجرفارس در چند سال گذشته به دليل خشكسالي هاي پياپي كاهش چشمگيري يافته است. همچنين ،تخريب و تغيير كاربري اراضي تالابي و خشكسالي از عوامل اصلي تهديد كننده اين گونه مي باشد.
    محسن جعفري نژاد با بيان اين مطلب كه درناها معمولا در اين فصل از مزارع كشاورزي تغذيه مي كنند از كشاورزان و روستاييان حاشيه تالاب هاي استان درخواست نمود تا در صورت مشاهده پرندگان با رافت اسلامي و عطوفت انساني با تامين غذا و امنيت،از هرگونه آزار و اذيت آنان جلوگيري و در صورت مشاهده هرگونه تخلف در زمينه شكار و صيد در اسرع وقت موضوع را به اطلاع ادارات حفاظت محيط زيست مستقر در كليه شهرستانهاي استان برسانند.

  • عبور 4000 درنای مهاجر از آسمان سلماس

    دیده بان حقوق حیوانات: درناهاي مهاجر در آسمان شهرستان سلماس مشاهده شدند.

    به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه آذربایجان‌غربی، تعداد زيادي درنا كه در حال مهاجرت از سمت شمال به جنوب بودند در آسمان شرق سلماس مشاهده شدند.

    تعداد اين درناها كه در دسته‌های متعدد در حال پرواز بودند بالاي 4000 قطعه تخمين زده می‌شود.

    درناهاي مذكور حدود يك ساعت در آسمان بدون اينكه در جایی فرود بيايند در حال پرواز بودند كه بعد از يك ساعت در آسمان اوج گرفته و به سمت جنوب به پرواز خود ادامه دادند.

    اداره حفاظت محیط زیست شهرستان سلماس اقدامات لازم را در خصوص كنترل محل‌هاي احتمالي فرود اين پرندگان در دستور كار خود قرار داده است.

  • مشاهده بيش از 250 درناي خاكستري در سواحل جنوبي درياچه اروميه

    درنا

    دیده بان حقوق حیوانات: مشاهده بيش از 250 درناي خاكستري در سواحل جنوبي درياچه اروميه بيش از 250 قطعه درناي خاكستري در سواحل جنوبي پارك ملي درياچه اروميه و تالابهاي شهرستان نقده مشاهده شد.

    به گزارش روابط عمومي اداره كل حفاظت محيط زيست آذربايجان غربي،عليرغم مهاجرت بيشتر درناهاي خاكستري به عرضهاي شمالي هنوز تالابهاي شهرستان نقده و سواحل جنوبي پارك ملي درياچه اروميه شاهد حضور بيش از 250 قطعه از اين پرندگان بسيار زيبا و آسيب پذير مي باشد.
    در سال جاري مناطق در حوزه استحفاظي شهرستان نقده شاهد مهاجرت و حضور بيش از 2000 قطعه از درناهاي خاكستري بوده كه اوايل فروردين ماه جهت استراحت ،تغذيه و تجديد قوا براي ادامه مهاجرت به اين مناطق وارد شده و جهت حفاظت وحمايت از اين گونه هاي با ارزش گشتهاي منظم و شبانه روزي توسط يگان حفاظت اين شهرستان بعمل آمد.

  • بازگشت امید به طبیعت ایران/ درنای تنهایی که هنوز هم به میهمانی ایران می آید

    دیده بان حقوق حیوانات: مهندس هرمز محمودي راد مديركل حفاظت محيط زيست مازندران گفت:يك قطعه درناي سيبري ساعت 6 صبح روز سه شنبه سوم آبان ماه به منطقه فريدونكنار مازندران آمده است.

    وي با اشاره به اينكه درناها داراي پنج جنس مختلف و15 گونه هستند،افزود: تمامي درناها به عنوان گونه‌هاي حمايت شده محسوب مي‌شوند، درناها در تمامي نقاط دنيا به جز نواحي قطبي و بخشي از آمريكاي جنوبي زندگي مي‌كنند.
    مهندس محمودي راد بيان داشت: برخي از درناها مانند درناي معمولي، درناي طناز از جمعيت خوبي برخوردارند اما برخي از آنها مانند درناي فرياد‌كش آمريكايي و درناي سيبري در معرض تهديد و خطر انقراض قرار دارند.
    مديركل حفاظت محيط زيست مازندران اضافه كرد: درناي سيبري از انواع در معرض خطر درناها و داراي سه جمعيت مستقل چين، هند و ايران هستند.  وي زيستگاه زادآوري درناهاي سيبري را در نواحي شرق سيبري، نواحي غرب سيبري و مهاجران به چين و ايران دانستند.
    مهندس محمودي راد يادآور شد: جمعيت مركزي درناي سيبري و مهاجر به هند منقرض شده‌ و در سال‌هاي اخير گزارشي از مهاجرت درنا به هند و زيستگاه زمستاني آن در پارك كئولادو وجود ندارد.
    وي اظهار داشت: جمعيت شرقي درناي سيبري و مهاجر به درياچه پويانگ در چين جمعيت خوبي دارد، به طوري كه حدود 3 هزار قطعه برآورد شده است.  مديركل حفاظت محيط زيست مازندران درباره مهاجرت اين گونه با ارزش پرنده به مازندران گفت: درناي سيبري مهاجر به ايران از زيستگاه زادآوري سيبري از مسير روسيه، قزاقستان و آذربايجان به فريدونكنار مازندران مهاجرت ‌و حدود چهار ماه از سال را با تغذيه در محدوده دامگاه‌هاي سنتي از باران و سرخ‌رود و فريدونكنار زمستانگذراني مي‌كند.
    وي با اشاره به اهميت اين گونه پرنده به عنوان پرنده منحصر به فرد و در معرض خطر انقراض خاطر‌نشان كرد: پروژه‌اي بين‌المللي با استفاده از اعتبارات صندوق حمايت براي پشتيباني از اين پرنده منحصر به فرد تهيه، پيشنهاد و پس از تصويب از سال 2003 ميلادي به اجرا در آمده و در قالب انجام پروژه، محدوده زمستان‌گذراني درناي سيبري در منطقه مورد شناسايي قرار گرفت و به عنوان منطقه تيراندازي ممنوع درفهرست تالاب بين‌المللي در كنوانسيون رامسر مصوب شد.
    مديركل حفاظت محيط زيست مازندران اقداماتي مانند جذب نيروهاي محافظ هميار محيط‌بان، نصب تابلو براي شناسايي منطقه، برگزاري كلاس آموزشي براي جامعه محلي با موضوع درنا، خريد تجهيزات حفاظتي دوربين، تلسكوب، راه‌سازي جوجه درناهاي سيبري، احداث مركز پرنده‌شناسي و استفاده از خدمات مشاوران ملي و بين‌المللي را از جمله اقدامات مهم براي حفاظت از درنا و زيستگاه آن برشمرد.

    _______________________

    خبر مرتبط:

    جهانگردانی که نیاز به حمایت دارند

    به انگیزه روز جهانی پرندگان مهاجر(World Migratory Bird Day) جهانگردانی که نیاز به حمایت دارند

    بازگشت تنها بازمانده درنای سیبری به ایران

  • نخستين گروه از درناهاي خاكستري وارد تالاب هاي مهاباد شدند

    دیده بان حقوق حیوانات: به گزارش روابط عمومي اداره كل حفاظت محيط زيست آذربايجان غربي نخستين گروه از درناهاي خاكستري به تالاب هاي شهرستان  مهاباد مهاجرت كردند.

    بيش از 20 قطعه از اين نوع پرنده در اطراف تالاب كاني برازان ديده شده است و پيش بيني  مي شود در روزهاي آينده تعداد بيشتري از اين نوع پرنده وارد اين تالاب و ديگر تالاب هاي مهاباد شوند.

    درنا جزو پرندگان مهاجر عبوري است كه همه ساله در اوايل بهار و اواخر تابستان و به منظور تجديد قوا به زيستگاه هاي استان آذربايجان غربي وارد مي شود.

    درناها پرندگاني هستند بزرگ، با پاها و گردن دراز، دم نسبتا كوتاه، بال هاي دراز و منقاري بلند و كلفت، ظاهر شبيه لك‌ لك كه شاهپرهاي ثانوي داخلي بال هاي آنها خيلي بلند است و روي دم آنها را مي‌پوشاند.

    اين پرنده در پرواز كردن پاهاي خود را كشيده نگه مي ‌دارد. گله‌هاي آنها هنگام مهاجرت در يك خط به شكل هفت پرواز مي‌ كنند.نر و ماده اين نوع پرنده همشكل بوده و معمولا روي زمين آشيانه مي ‌سازند.درناها، زمستان ها را در جاهاي گرم و تابستان ها را در نواحي خنك مي‌گذرانند. درناها از گياهان كوچك، حشرات، قورباغه ‌ها، كرم‌ها، خزندگان و ماهيان كوچك تغذيه مي كنند و همچنين تخم جانوران آبي را نيز مي‌خورند

    تالاب هاي جنوب استان آذربايجان غربي به دليل شرايط زيست محيطي بسيار مناسب از جمله مكان هايي به شمار مي رود كه همه ساله پذيراي شمار زيادي از انواع پرندگان مهاجر و بومي است.

    ________________

    خبر مرتبط:

    نخستین گروه از درناهای خاکستری به تالابهای شهرستان نقده مهاجرت کردند.