برچسب: شکار

  • صدور پروانه شکار در ایران غیرمنطقی است

    Animal-Rights-Watch-ARW-5721
    دیده بان حقوق حیوانات: در جایی که در 20 سال گذشته هیچ آماری از تعداد حیات وحش در ایران توسط سازمان حفاظت محیط زیست منتشر نشده است، هیچ دلیل منطقی برای صدور پروانه شکار برای اتباع داخلی و خارجی وجود ندارد.
    به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه محیط زیست- در 20 سال گذشته سازمان حفاظت محیط زیست هیچ آماری از تعداد کل و میش و بز و جبیر و آهو در سرزمین ایران منتشر نکرده است. این بدان معناست که این آمار وجود ندارد. دادن پروانه شکار در جایی منطقی است که تعداد جانور از تحمل بوم شناختی زیستگاه بیشتر باشد و شکار، راهی برای ایجاد تعادل به حساب بیاید. در جایی که از زمان شکل گیری سازمان محیط زیست تاکنون در حدود 90 درصد از حیات وحش ایران نابود شده است، صدور پروانه شکار به هر شکل، غیرمنطقی است.
    محمد درویش، فعال حوزه محیط زیست در این باره به CHN گفت: شکار یا دادن پروانه و مجوز شکار و در واقع حذف فیزیکی یک جانور در جایی منطقی است که تعداد آن از ظرفیت تحمل بوم شناختی زیستگاه بیشتر شده و چاره ای جز حذف فیزیکی حیوان برای ایجاد تعادل میسر نباشد.
    او در پاسخ به این پرسش که چرا دخالت انسان لازم است در جایی که طبیعت، خود می تواند این تعادل را ایجاد کند، گفت: «هنگامی که انسان زنجیره های غذایی را بر هم زده به طوری که دشمن طبیعی جانورانی مانند کل و بز از بین رفته اند، طبیعی است که طبیعت نتواند این تعادل را ایجاد کند و در نهایت بابت ایجاد این تعادل پروانه شکار صادر می شود.»
    به گفته او، این کاری است که برای تعادل در جمعیت کانگورو و شتر در استرالیا و گوزن در انگلستان انجام می شود اما به هر حال باید پذیرفت این که ساعت ها به دنبال یک حیوان بدویم تا در نهایت با یک تیر او را از پا درآوریم، غیراخلاقی است.
    به گفته درویش، مجموع کل و بز و قوچ و میش در ایران در همه مناطق حفاظت شده، 111 هزار راس است در حالی که در ابتدای شکل گیری سازمان حفاظت محیط زیست در سال های میانی دهه 40، تنها در دشت ارژن و دشت برم در استان فارس، بیش از 200 هزار راس از این جانوران زندگی می کرد.
    این نشان می دهد که در این سال ها، سرزمین ایران بیش از 90 درصد حیات وحش خود را از دست داده است هرچند تنها دلیل یا مهم ترین دلیل این اتفاق، شکار نبوده است.
    حتی اگر صدور پروانه شکار را بر این اساس که شکار بابت ایجاد تعادل در زیستگاه جانور انجام می شود، بپذیریم، قاعده آن است که بدانیم جمعیت مازاد وجود دارد. این در حالی است که سازمان حفاظت محیط زیست در 20 سال گذشته چنین آماری منتشر نکرده و دلیل آن این است که این آمار وجود ندارد.
    او اضافه کرد: فرهنگ شکار همیشه در ایران وجود داشته و برای تغییر آن زمان و تلاش بسیاری لازم است.
     
    قیمت پروانه شکار
    اما چندی پیش شورای عالی حفاظت محیط زیست بنا به پیشنهاد سازمان حفاظت محیط زیست و به استناد ماده (3) قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست-مصوب 1353- بهای پروانه شکار و صید و بهای جانوران وحشی از لحاظ مطالبه ضرر و زیان را تعیین کرد.
    بر این اساس، بهای پروانه ویژه شکار و صید پستانداران شامل؛ کل (هر راس) برای اتباع خارجی از 4 تا 6 هزار دلار و اتباع ایرانی از 2 تا 9 میلیون ریال، قوچ اوریال برای اتباع خارجی از 5 تا 8 هزار دلار و اتباع ایرانی 9 میلیون ریال، قوچ البرز از 5 تا 7 هزار دلار برای اتباع خارجی و برای اتباع ایرانی از 2 تا 9 میلیون ریال، قوچ ارمنی بین 6000 تا 6500 هزار دلار و 2 تا 9 میلیون ریال به ترتیب برای اتباع خارجی و ایرانی، قوچ اصفهان از 6 تا 7 هزار دلار برای اتباع خارجی و 2 تا 9 میلیون ریال برای اتباع ایرانی، آهو و جبیر از 3500 تا 4500 دلار و 5 میلیون ریال به ترتیب برای اتباع خارجی و ایرانی، با مدت اعتبار حداکثر 5 روز از تاریخ صدور تعیین شده است.
    همچنین بهای پروانه ویژه شکار گراز (هر راس بر اساس طول دندان) از هزار تا 1500 دلار برای اتباع خارجی و 800 هزار ریال برای اتباع ایرانی است که طول مدت مجاز برای دریافت پروانه حدود 8 ماه است و هر متقاضی مجاز به دریافت 5 پروانه در طول فصل است.
    بر اساس این مصوبه، بهای پروانه شکار خرگوش و تشی برای اتباع خارجی 40 دلار و اتباع ایرانی 150 هزار ریال با مدت اعتبار پروانه 1 ماه و شکارچی دو روز در هفته مجاز به شکار سه رای خرگوش و تشی در هر سفر، بهای پروانه شکار هر گونه از پرندگان وحشی غیر حمایت شده 50 دلار به ازای هر پرنده برای اتباع خارجی و 600 هزار ریال برای اتباع ایرانی است که مدت اعتبار شکار برای اتباع خارجی 3 روز و حداکثر تعداد مجاز صید 10 قطعه است و برای اتباع خارجی 6 ماه و چهار قطعه در هر سفر تعیین شده است.
    این مصوبه از سوی محمدرضا رحیمی؛ معاون اول رئیس جمهور برای اجرا ابلاغ شده است.
    اما میان پروانه شکار داخلی و پروانه شکار برای اتباع خارجی تفاوت معناداری به چشم می خورد. درویش در مورد این تفاوت می گوید: «من اساسا با دادن پروانه شکار چه داخلی و چه خارجی در شرایط کنونی حیات وحش، مخالف هستم اما در هر حال وقتی اصل ماجرا در حال انجام است، باید پذیرفت که طبیعی است هزینه شکار برای اتباع خارجی باید بیشتر باشد چون زیستمندی که توسط این افراد شکار می شود از منابع داخلی سرزمین استفاده کرده است و البته در باقی موارد مانند تخت هتل ها نیز تفاوت قیمت برای گردشگران داخلی و خارجی قابل توجه است.»
    او با انتقاد دوباره از دادن پروانه شکار برای اتباع خارجی گفت: «این دیدگاه که از طریق اکوتوریسم شکار؛ اقتصاد را سامان بدهیم، لازم است تغییر کند.»
    اما دادن پروانه شکار برای اتباع ایرانی و خارجی در حالی انجام می شود که در تمام دنیا نسبت به این موضوع واکنش های تندی وجود دارد. درویش در این باره می گوید: «هنگامی که عکس پادشاه اسپانیا در کنار فیل مرده منتشر شد واکنش ها آن چنان تند بود که او ناچار به عذرخواهی شد و البته عذرخواهی او پذیرفته نشد.»
    او اضافه کرد: «در حال حاضر حساسیت مردم در تمام دنیا نسبت به شکار زیاد شده و بسیاری از مردم به گیاهخواری روی آورده اند.»
  • بیانیه انجمن‌های محیط‌ زیستی چهارمحال و بختیاری در اعتراض به ثبت ملی شکار در فرهنگ بختیاری

    Animal-Rights-Watch-ARW-5707

    دیده بان حقوق حیوانات: انجمن های محیط زیستی چهارمحال و بختیاری در اعتراض به ثبت ملی دو مورد میراث شکار در فرهنگ بختیاری بیانیه ای صادر کردند.

    به گزارش خبرگزاری مهر، در این بیانیه آمده است: خبر ثبت دو مورد میراث شکار در فهرست آثار ملی کشور به‌نام فرهنگ بختیاری که تحت  دو عنوان “میراث معنوی شکار در فرهنگ بختیاری”  و “شكار کبک در فرهنگ بختیاری” در سه ماهه چهارم سال 1391؛ همه دوستداران محیط‌زیست و فرهیختگان فرهنگی سرزمین بختیاری را شگفت‌زده و نگران کرد.

    درست است که به‌لحاظ فرهنگ ایلی و معیشت مبتنی بر دامداری و کشاورزی و هم‌چنین وجود پرشمار وحوش در منطقه بختیاری، به‌مانند بسیاری از مناطق کشور شکارکردن راهی برای تأمین نیازهای غذایی مردمانش بوده است، اما حقیقت این است که حالا با ورود به دوره‌ای که به‌لحاظ کاهش شدید جمعیت وحوش و افزایش سطح آگاهی‌ها و حساسیت‌های محیط زیستی، دیگر اکثر فرزندان دیار بختیاری هم شکار و شکارچی‌گری را از شناسه‌های شجاعت و دلاوری مردان‌شان ندانسته و نه‌تنها به آن افتخار نکرده بلکه با تغییر اوضاع فرهنگی، از کشتار دیگر جانداران و فرهنگ شکار و شکارچی‌گری اظهار انزجار کرده و سطح همکاری‌های آن‌ها با نهادهای متولی محیط‌زیست نیز افزایش چشمگیری پیدا کرده است.
    خبرهای منشر شده حکایت از آن دارد که اداره کل ميراث فرهنگي و گردشگري استان چهارمحال و بختياري به بهانه پاسداشت شجاعت‌ها و دلاوری‌های مردان بختیاری و جایگاه شکارچی‌گری در این سرزمین، با نادیده گرفتن ملاحظات و آموزه‌های غیرقابل‌انکار اخلاق محیط‌زیستی، فرهنگ شکار و شکارچی‌گری را که در این سال‌ها مورد انزجار اقوام و ملت‌های اکثر نقاط جهان قرار گرفته است، به‌نام فرهنگ بختیاری در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسانده است.
    گفتنی‌است که ثبت “شکار کبک” به‌نام میراث فرهنگی بختیاری در حالی اتفاق افتاده است که؛ به‌دنبال معرفی و انتخاب گونه‌های نماد جانوری استان‌های کشور، کبک‌دری(طبق نامه شماره 6108/32 مورخه 8/2/87) به عنوان نماد جانوری استان چهارمحال و بختیاری از سوی سازمان حفاظت محیط زیست معرفی شده و بنابر اظهارات مسئولان اداره کل حفاظت محیط زیست استان و پژوهش‌های میدانی صورت گرفته، جمعیت این پرنده در اثر شکار به شدت کاهش یافته و در شمار گونه‌های مورد تهدید تحت برنامه‌های شدید حفاظتی سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته است.
    چنین است که ما اعضای انجمن‌های محیط‌زیستی استان چهارمحال و بختیاری ضمن محکوم کردن این اقدامات ضد آموزه‌های اخلاق محیط‌زیستی و ضد فرهنگ سرزمین بختیاری، از تمامی دوستداران و فعالان محیط‌زیستی، فرهیختگان فرهنگی‌اجتماعی و دست‌اندرکاران حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و محیط‌زیستی استان و کشور می‌خواهیم تا با واکنش‌های سزاوار به این ماجراها، اجازه ندهند چنين ضد ارزشي‌هایی در فهرست آثار ملی کشور به‌نام سرزمین بختیاری با آن تنوع‌زیستی منحصر به‌فرد، به ثبت برسد.
    انجمن‌های محیط‌زیستی:
    انجمن محیط‌زیستی تسنیم بروجن، انجمن محیط‌زیستی فوژان سبز شهرکرد، انجمن محیط‌زیستی وحدت سبز فرخ‌شهر،انجمن محیط‌زیستی دوستداران طبیعت بروجن،انجمن محیط‌زیستی حافظان طبیعت شیدا، انجمن محیط‌زیستی موج سبز، انجمن محیط‌زیستی نغمه سبز، انجمن محیط‌زیستی سرزمین مهر فارسان، انجمن محیط‌زیستی حافظان طبیعت شهرکرد.
  • ناجوانمردانه‌ترین روشهای شکار/ تعقیب آهو با موتورسیکلت تا سم پاشی محل فرود پرندگان

    دیده بان حقوق حیوانات: این روزها در گوشه و کنار کشور موج دیگری از شکار حیوانات با روش هایی که حتی گاهی انتشار اخبار آن نیز رقت انگیز است آغاز شده که نشان می دهد ادعاهایی که در مورد برنامه های آموزشی جوامع محلی برای تعامل با حیات وحش برگزار می شود کذب است البته در جایی که مهمترین سازمان حامی حیات وحش نمایشگاه محیط زیست را در کنار نمایشگاه تیر اندازی و شکار بر پا می کند  چه انتظاری از این گونه آموزشهای جسته و گریخته که هرگز پیگیری نمی شوند می توان داشت.

    به گزارش خبرگزاری مهر، بسیاری از فعالان حقوق حیوانات معتقدند به دلیل همین موضع سازمان در قبال شکارچیان است که در موضوع شکار وصید این همه بی اخلاقی باب شده و آب از آب تکان نمی‌خورد.

    صید ماهیان با شوک الکتریکی

    به عنوان مثال صید ماهیان با استفاده از شوک الکتریکی یکی از روش هایی است  که در بسیاری ازرودخانه های کشور این روز ها رخ می دهد و با وجود اینکه چندین بار مسئولان محیط زیست نسبت به این شیوه صیادی اعلام موضع کرده اند اما عملاً برخورد اساسی که بازدارنده باشد رخ نداده است.

    در این روش سدی كوچك بر رودخانه مي بندند و معبري به عرض يك متر براي عبور آب در وسط آن  باز مي كنند سيم سخت يا جسمي فلزي را که به منبع توليد برق متصل است در وسط معبر قرار مي دهند ماهياني كه از معبر ايجاد شده عبور مي كنند دچار برق گرفتگي مي شوند و بيحال بروي آب مي آيند و جريان آب آنها را مي برد و افرادی که در پايين دست رود منتظرند  ماهيها را جمع آوري مي كنند . منبع توليد برق مي تواند دينام دوچرخه معمولي باشد و يا دينام موتورسيكلت و جت موتور برق كوچك قابل حمل.

    البته گاهی نياز به ايجاد سد هم نيست و  سيم سخت يا جسم فلزي عايق برق را در معبر باريكي از رودخانه كار مي گذارند و افرادی  بالاتر از از این معبر ، ماهيان  را با سروصدا و كوبيدن چوب بر سطح آب به طرف كمين گاه مي رانند و ديگران نيز در پايين دست به جمع آوري ماهيان نيمه جان مي پردازند.

    Animal-Rights-Watch-ARW-5690

    شکار آهو با موتور سیکلت

    یکی دیگر از شیوه های دلخراش، شگردی است که  برخی شکارچیان دردشت های خراسان برای شکار آهو به کار می برند. آنها  که به جز موتورشان هیچ وسیله ای برای شکار همراهشان نیست سوار بر موتور در دشت ها آنقدر به دنبال آهو می روند تا حیوان بیچاره از فرط خستگی نفسش بند می آید و خودش به زمین می افتد.

    کشتار شوکاهای آبستن

    اخیراً کشتار حیوانات جوان، ماده، آبستن و حتی گونه های کمیاب و در معرض انقراض هم روندی روبه افزایش داشته  و در فاصله کمتر از سه هفته از کشتار دو راس شوکای کمیاب و آبستن در مازندران کشتار یک راس کل جوان، یک راس بز آبستن و بره هایش در فارس، بیانگر ضرورت بازبینی هرچه سریعتر قوانین زیست محیطی درکشور است.

    استفاده از چسب برای به دام انداختن موش های خانگی

    از گذشته تا به امروز برای شکار موش های خانگی راه های مختلفی از جمله نگهداری گربه در خانه ، استفاده از مرگ موش  و استفاده از انواع تله موش مرسوم بوده  اما  یکی از جدید ترین ابزار و روش ها برای به دام انداختن موش ها استفاده از چسب موش که موجب می شود حیوان بینوا به تله بچسبد و آنقدر دست و پا بزند تا بمیرد.

    سم پاشی در محل فرود پرندگان

    اما هفته گذشته منابع محلی دشت آزادگان، شکل تازه ای از بی رحمی شکارچیان را آشکار کردند که در نوع خود بی نظیر است تعدادی از صیادان و قاچاقچیان با سم پاشی  در اراضی زیر کشت واقع شده در محدوده تالاب هورالعظیم باعث شده اند که شمار زیادی پرنده و حتی شغال کشته شوند.

    در واقع  قاچاقچیان به منظور سودجویی مقدار زیادی سم را در اراضی کشاورزی در محدوده تالاب رها کرده و این موضوع باعث شده تا پرندگانی چون قمری، یاکریم، چکاوک ، سار، گنجشک، دلیجه، چنگر، دراج، کلاغ ابلغ و حیواناتی همچون روباه، گربه وحشی ، شغال و کفتار تلف شوند.

    در حالی که آمارهای بومیان منطقه حکایت از مرگ صدها پرنده در این ماجرا دارد گفته می شود که سم ریزی توسط سودجویان به دلیل لجاجت و دشمنی با محیط بانانی که منطقه را برای آنان ناامن کرده اند صورت گرفته اما مدیرکل محیط زیست خوزستان  دلیل  این اقدام  بی رحمانه شکارچیان را فروش هر چه سریع تر لاشه این پرندگان در بازار عنوان می کند.

    به گفته او،  بدن این پرندگان بعد از تلف شدن همچنان گرم است و شکارچیان با بریدن سر آنها و با قیمت کمی اقدام به فروش پرندگان در بازاراین شهرستان می کنند.

    وقوع چنین ماجراهای دلخراش در فاصله کمتر از سه هفته  اخیر نشان از  روند رو به گسترش کشتار حیوانات حتی گونه های کمیاب و در معرض انقراض و نابودی تمام اصولی دارد که زمانی حتی شکارچیان غیرمجاز آنها را رعایت می کردند.

    آموزش منفعل ترین بخش سازمان محیط زیست

    آنطور که دکتر اسماعیل کهرم می گوید: شیوه رفتار ما با دیگران باید اصلاح شود و آهو و ماهی و پرنده در اینجا، به‌ خودی خود مطرح نیست. این گروه از مردم ناراحتی و ناهنجاری‌های ذهنی دارند که باید درمان شوند.

    او این افراد را شکار کش و نه شکارچی معرفی می کند: کسانی که پس از تعقیب یک آهو با موتور سیکلت در حالی که حیوان بیچاره نفسش بند آمده سرش را می برند و از خوردن گوشت کباب شده آن لذت می برند در زندگی شخصی هم افراد قسی القلبی هستند و قطعاً  رسم مردانگی را در دیگر ابعاد زندگی شان رعایت نمی کنند.

    به اعتقاد این استاد دانشگاه، در این زمینه قوانین بسیار محکم و سخت‌گیرانه‌ای وجود دارد. اگر 25 میلیون تومان جریمه بابت مرگ یک قلاده یوزپلنگ در نظر بگیرند، محیط‌بان چگونه می‌تواند معلمی که با خوروی 10 میلیون تومانی خود یوزپلنگی را کشته، اعمال قانون کند. سنگ بزرگ علامت نزدن است. مشکل، فرهنگی است. مردم باید به ارزش اینگونه حیوانات پی ببرند. کار فرهنگی در طول مدت اثرگذار است و در کوتاه‌مدت اثر چندانی نخواهد داشت. اگر الان کار فرهنگی را آغاز کنیم، در 30 سال آینده یعنی در نسل دیگر، اثر خواهد گذاشت.

    او به ضعف  سازمان محیط زیست در بسیاری از زمینه های حفاظتی اشاره می کند و می گوید، معاونت آموزش سازمان محیط زیست یکی از منفعل ترین بخش های این سازمان است که تا کنون حتی یک قدم  مثبت در زمینه فرهنگ سازی و آموزش اصولی برنداشته است.

    شیوه سهل انگارانه برخورد سازمان محیط زیست با شکارچیان آنها را گستاخ کرده است

    برخی دیگر از مدافعان حقوق حیوانات هم معتقدند شیوه سهل انگارانه برخورد سازمان با شکارچیان، افراد را برای شکار حیوانات در معرض خطر گستاخ کرده است.

    شهرام امیری شریفی از دیده بان حقوق حیوانات از نقش و شیوه برخورد سازمان محیط زیست در قبال شکار حیوانات انتقاد می کند: وقتی سازمان محیط زیست شکارچیان را به عنوان همیاران محیط زیست معرفی می‌کند، طبیعی است که در عرض کمتر از 3 هفته چنین وقایعی رخ می دهد در حالیکه رسالت سازمان محیط زیست ایجاب می‌کند که در برابر شکارچیان، چه مجاز و چه غیرمجاز بایستد.

    به گفته او، این نشان می‌دهد که سازمان محیط زیست توان مقابله با شکارچیان و مدیریت آن‌ها را ندارد و در واقع به جای حفاظت از محیط زیست، در نقش سال 1335 خود به عنوان سازمانی برای شکاربانی مانده‌ است.

    تحقیق و تفحص با موضوع شکار حیات وحش کلید می خورد

    از سوی دیگر عضو هیات رئیسه فراکسیون محیط زیست مجلس نسبت به روند رو به رشد شکار گونه‌های نادر جانوری در کشور، هشدار می دهد: در صورت استمرار کم کاری‌ سازمان حفاظت محیط زیست در حفاظت از گونه‌های نادر جانوری، مجلس مسئله تحقیق و تفحص از سازمان حفاظت محیط زیست را کلیدمی زند. و در صورت  نبود برخورد قاطعانه از سوی مسئولان با این قبیل اقدامات مجلس تا رسیدن به نتیجه نهایی مجدانه این موضوع را  پیگیری می کند.

    حالا  با توجه به اعلام آمادگی نمایندگان مجلس برا ی مقابله با این پدیده  به نظر می رسد زمان آن رسیده است که سازمان محیط زیست بازنگری در قوانین محیط زیست را در جهت افزایش  بازدارندگی از یک سو و آموزش و فرهنگ سازی را از سوی هر چه سریعتر در دستور کار خود قرار دهد.

    گزارش از:  بهار سلاحورزی

  • حمله گراز به چادر نيما فلاح و سحر ولدبيگي در رالی ایرانی و کشتن گراز!!!

    دیده بان حقوق حیوانات ایران: نيما فلاح در بخشي از نشست خبری رالی ایرانی که به همت خبرگزاری ایسنا برگزار شده بود،  به سختي‌هاي راه اشاره كرد و اتفاقي كه برايشان افتاد را تعريف كرد. او گفت: نيمه شب بود و در چادر استراحت مي‌كرديم كه ناگهان صداي گلوله شنيديم و وقتي پيگير شديم متوجه شديم كه يك گراز به چادر ما حمله كرده و نگهبان بيرون از چادر براي اينكه گراز به چادر ما وارد نشود او را كشته بود. تصور كنيد در شب صداي گلوله و … مي‌گويي من مي‌خواهم به خانه خودم بروم، ولي واقعا دلم مي‌خواست دوستان ديگر هم بودند و مي‌ديدند؛ واقعا شرايط سختي بود.

    Animal-Rights-Watch--ARW-1-1150
    وي درباره‌ي در يك گروه قرار گرفتن خودش و همسرش كه چگونه اتفاق افتاد؟ خاطرنشان كرد: من و سحر روزي كه به اين كار دعوت شديم قرار نبود كه در يك تيم باشيم يعني به طور جداگانه با هر يك از ما قرارداد بستند و احتمال اين را دادند كه هر كدام در يك گروه ديگر باشيم. ما نيز با علم بر اين، كار را شروع كرديم.
    فقط خدا نخواست كه ما انصراف بدهيم.
    اين بازيگر سينما و تلويزيون در بخش ديگري از گفت‌وگوي خود با بيان اينكه اين صحنه‌ها و اتفاق‌ها قابل تعريف كردن نيستند و مخاطبان بايد همگي آن را ببينند خاطرنشان كرد: در طول كار با سكانس‌هاي طراحي شده‌اي درگير مي‌شديم كه مي‌فهميديم يك فيلمنامه‌اي هست كه تمام دوستان متوجه مي‌شوند كه لحظه به لحظه چه اتفاقي مي‌افتد و حتي روش‌هاي مختلف و احتمالات را در نظر مي‌‌گرفتند. اگر من زياد تعريف كنم مي‌گويند نمك و فلفلش را زياد مي‌كند. دوست دارم كه مخاطبان خودشان ببينند.
    فلاح با اشاره به اينكه در مراسمي همگي به هم اعلام كرديم به خاطر همديگر تا پايان مسابقه مي‌ايستيم، افزود: براي من عكس‌العمل‌هاي تست نشده‌اي كه من بابت شرايط انجام مي‌دهم، جذاب است. همين طور براي ديگر دوستان نيز شرايط خيلي سخت بود و فقط خدا نخواست كه ما انصراف بدهيم.

  • پنگوئن‌های دوست‌داشتنی یا شکارچیان مرگبار؟

    دیده بان حقوق حیوانات: به گزارش همشهری آنلاین دانشمندان ژاپنی پس از تصویربرداری از رفتار‌های پنگوئن‌های آدلی موفق شدند تکنیک‌های منحصر‌به‌فرد شکار این پرندگان را از نزدیک مشاهده کنند. به گزارش BBC، این دانشمندان با استفاده از چندین دوربین و شتاب‌سنج که به بدن پنگوئن‌ها وصل کرده‌بودند موفق شدند درک جدیدی از تکنیک‌های شکاری این جانداران به دست آورند.

    پنگوئن آدلی

    پنگوئن‌های آدلی با توجه به نوع جانداری که قصد شکارشان را دارند، ماهی‌ها یا کریل‌ها (نوعی سخت‌پوست میگو مانند) تکنیک‌های متفاوتی را به‌کار می‌بندند. به گفته محققان موسسه مطالعات قطبی در توکیو،‌اصلی‌ترین فعالیت حیوانات جستجو برای یافتن شکار است اما جزئیات رفتار آنها در حین جستجو، به ویژه در میان حیوانات دریایی چندان شناخته شده‌نیست.

    محققان در این مطالعه جدید برای ردیابی پنگوئن‌ها از ترکیبی از تصاویر ویدیویی و سیگنال‌های غیر مستقیم استفاده کردند،‌سیگنال‌های غیر‌مستقیم شامل شتاب حرکت در سر، تغییرات حرارتی در دستگاه هاضمه و یا حرکات ناشی از باز شدن منقار بودند که همگی نشان از خورده شدن غذا توسط پنگوئن را داشتند.

    با استفاده از این تکنیک‌ها و تصاویر ویدیویی،‌دانشمندان زمان‌هایی که پنگوئن‌ها مشغول غذا خوردن بودند را مشخص ساختند. غذای اصلی این جانداران در منطقه‌ای که عموما از یخ پوشیده شده را ماهی‌هایی به نام پاگوتنیا،‌ماهی که خونش دارای پروتئین‌های ضد یخ است،‌و کریل‌ها تشکیل می‌دهند.

    پنگوئن

    پنگوئن‌های حرفه‌ای درحین شکار این دو نوع جاندار تکنیک‌های متفاوتی را به کار می‌بندند. برای مثال در حین شکار کریل‌ها،‌پنگوئن به سمت بالا شنا کرده و زمانی که در موقعیت مناسب شکار قرار گرفت، با شیرجه‌ای جهت‌دار و دارت مانند به سمت کریل حمله می‌برد. این پنگوئن‌ها قادرند در ثانیه دو کریل شکار کنند.

    دانشمندان همچنین دریافتند توانایی استتار ماهی پاگوتینا کمکی به نجات این ماهی از منقار پنگوئن آدلی نخواهد کرد. پنگوئن‌ها برای شکار این ماهی‌ها از پایین به آنها حمله می‌کنند،‌جهتی که ماهی خود را در برابر پس‌زمینه یخی استتار کرده‌است. این درحالی است که ماهی‌های پاگوتینا در استتار کردن خود مهارت فراوانی دارند.

  • دستگيري دو نفر متخلف شكار و كشف تعدادي لاشه خرگوش در شهرستان مياندوآب

    Animal-Rights-Watch-ARW-5633

    دیده بان حقوق حیوانات: مامورين يگان حفاظت شهرستان مياندوآب موفق به دستگيري دو نفر متخلف شكار و كشف تعدادي لاشه خرگوش شدند

    به گزارش روابط عمومي حفاظت محيط زيست آذربايجان غربي، مامورين يگان حفاظت شهرستان مياندوآب در حين گشت و كنترل در مناطق كوهستاني باداملو و آجرلوي شرقي در حوزه استحفاظي شهرستان مياندوآب موفق به دستگيري دو نفر متخلف شكار  كه با بيتوته در محل تخلف شب هنگام با استفاده از نورافكن و اسلحه شكاري اقدام به شكار نموده بودند و كشف و ضبط تعدادي لاشه خرگوش، سه قبضه اسلحه شكاري و ساير ادوات شكار شدند. متخلفين پس از تنظيم صورتجلسه و تشكيل پرونده به مراجع قضايي ذيصلاح معرفي شدند.
    مناطق كوهستاني آجرلو با كوههاي سر به فلك كشيده، چشم انداز طبيعي منطقه، چشمه هاي متعدد، رودخانه آجرلو در مسير جاده، منطقه باداملو، رودخانه قوري چاي و ساير پتانسيلهاي با ارزش و طبيعت بكر يكي از زيستگاه هاي مهم انواع پرندگان و حيوانات در منطقه مي باشد.

  • کاهش 70 در صدی گونه‌هاي حيات وحش در مناطق حفاظت شده/ زمانی برای آویختن سلاح‌ها

    Animal-Rights-Watch-ARW-5606

    دیده بان حقوق حیوانات: هوشنگ ضیایی کارشناس حیات وحش می‌گوید که بیش از 70درصد گونه‌های جانوری در مناطق حفاظت‌شده به‌خاطر شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه‌ها از بین رفته‌اند.
    این استاد دانشگاه در گفت‌و‌گو با ایلنا درباره حیوانات در معرض انقراض کشور گفت: حیات‌وحش کشور در شرایط خوبی قرار ندارد زیرا شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه‌های طبیعی موجب شده است تا گونه‌های زیادی از حیوانات با خطر انقراض مواجه شوند.

    وی یکی از عوامل تسریع شدت انقراض حیوانات را شکار دانست و خاطرنشان کرد: تاکنون جواز ۵۰۰هزار قبضه تفنگ شکاری صادر شده است. علاوه بر این، یک زمان شش ماهه را برای صدور جواز تفنگ‌های شکاری در نظر گرفته‌اند که این اقدام تأثیر مستقیمی در گسترش شکار حیوانات دارد که این رویکرد سبب شده صدور جواز اسلحه شکاری موجب شود که بازار تفنگ‌های شکاری رونق بیشتری بگیرد.

    ضیایی در رابطه با شکار حیوانات افزود: در مناطق حفاظت‌شده بیش از ۷۰ درصد و در مناطق بدون پوشش بیش از ۸۰ درصد گونه‌های جانوری از بین رفته‌اند و این در حالی است که امکانات سازمان محیط‌زیست برای مقابله با تجاوز به حیوانات در مقایسه با امکاناتش در قبل از انقلاب تغییری نکرده است.

    ضرورت تجهیز سازمان محیط‌زیست به امکانات پیشرفته

    وی ادامه داد: در شرایطی که امکانات سازمان محیط‌زیست پیشرفتی نداشته و نیروهای جنگلبانی و حفاظتی فرسوده شده‌اند، امکانات شکارچیان و متجاوزان روزبه‌روز در حال پیشرفت است.

    ضیایی، حیوانی را که کمتر از ۲۰۰ عدد از آن مانده باشد را در حال انقراض عنوان کرد و گفت: وقتی تعداد یک گونه کمتر از ۲۰۰ باشد به مرور زمان به‌علت جفت‌گیری حیوانات خویشاوند دچار اختلالات ژنتیک می‌شوند و در برابر شرایط خارجی محیط به میزان زیادی ضعیف و آسیب‌پذیر می‌شوند که همین امر موجب انقراض حیوان می‌شود. وی تأکید کرد: جمعیت گونه‌های جانوری به‌شدت کاهش پیدا کرده و ارتباط بین جانوران قطع شده است، براین اساس برای حفظ گونه‌های جانوری ضروری است که به‌مدت پنج‌سال شکار در کشور ممنوع شود.

    این کار‌شناس حیات وحش با بیان اینکه به‌گونه‌های جانوری در حال انقراض کشور توجهی نمی‌شود، تصریح کرد: باید در این زمینه یک جنبش همگانی شکل بگیرد و علاوه بر اقدامات سازمان محیط‌زیست، با آموزش‌های لازم زمینه مشارکت مردم برای حفاظت محیط‌زیست کشور فراهم شود. ضیایی ادامه داد: کشور ایران از نظر تنوع زیستی در شمار پنج‌کشور نخست دنیاست ولی از نظر حفاظت از محیط‌زیست در شمار آخرین کشورهای دنیا محسوب می‌شود که بخشی از این ضعف حفاظت ریشه در باورهای غلط دارد.

    برای نمونه در مواردی دیده شده است که برخی رسانه‌ها گونه‌های متنوع و ارزشمندی از حیوانات کشور را خطرناک معرفی می‌کنند که همین امر موجب شده است تا مردم رفتار نامناسبی با حیوانات داشته باشند درحالی‌که رسانه‌ها باید باعث ارتقای آگاهی عمومی در زمینه محیط‌زیست شوند. وی در رابطه با ویژگی‌های منحصر به فرد حیات وحش کشور و عدم‌آگاهی مردم از این ویژگی‌ها، گفت: درحالی‌که گرگ درنظر مردم یک حیوان درنده و بی‌رحم مجسم می‌شود ولی این حیوان یکی از وفادار‌ترین گونه‌جانوری به جفت خودش است ولی مردم حس خوبی نسبت به اینگونه در حال انقراض ندارند. وی اظهار کرد: متأسفانه شکار بی‌رویه حیوانات‌علفخوار موجب شده تا منبع غذایی حیوانات گوشتخوار محدود یا نابود شود و در ‌‌‌نهایت حیوان برای تأمین نیاز غذایی خود ناچار به دام‌های روستایی روی آورد درحالی‌که تعرض ما به زیستگاه‌های حیات‌وحش چنین نتیجه‌ای را رقم‌زده است.
    این کار‌شناس حیات وحش ادامه داد: در اغلب کشور‌ها دام‌ها بیمه هستند که این امر باعث می‌شود تا روستائیان در قبال حمله حیوانات گوشتخوار به گله متضرر نشوند و در نتیجه برای تلافی و جبران خسارت گونه‌های حیات وحش را شکار نکنند.

    یوزپلنگ ایرانی به‌طور قطع در حال انقراض است

    وی در رابطه با آمار دقیق یوزپلنگ‌های کشور خاطرنشان کرد: از آنجایی که این حیوان به‌صورت مخفیانه به زندگی خود ادامه می‌دهد نمی‌توان آمار دقیقی از این‌گونه با ارزش اعلام کرد ولی به‌طور قطع می‌توان گفت که یوزپلنگ ایرانی در خطر انقراض است.

    ضیایی افزود: علت اصلی کاهش این‌گونه با ارزش جانوری ایران شکار بی‌رویه طعمه‌های این حیوان و همچنین حمله سگ‌های گله به یوزپلنگ است، زیرا یوزپلنگ به‌علت محدودیت طعمه به گله روی می‌آورد و در نتیجه زمانی که به گله‌ نزدیک می‌شود با حمله سگ‌های گله از پای در می‌آید.

    این کار‌شناس حیات وحش عقب‌ماندگی باغ‌وحش‌های کشور را یکی دیگر از عوامل مهم در عدم‌محافظت از گونه‌های در حال انقراض برشمرد و گفت: باغ‌وحش‌های کشور یک قرن از دنیا عقب است. به گفته وی تعریف درست از باغ وحش‌‌‌ همان چیزی است که قرار بود در پردیسان ساخته شود. وی ادامه داد: طرح پارک پردیسان در جهان به‌عنوان بهترین طرح انتخاب و در زمینی به وسعت ۳۰۰هکتار درنظر گرفته شده بود و مراحل ابتدایی آن نیز اجرا شد ولی پس از مدتی این طرح متوقف شد.

  • نمایشگاه شکار و اسکندر فیروز!/ وبلاگ میهمان

    Animal-Rights-Watch-ARW-5529
    Animal-Rights-Watch-ARW-Darvish
    دیده بان حقوق حیوانات/ محمد درویش: در آخرین روزهای آخرین ماه پاییز، دوازدهمین نمایشگاه بین‌المللی محیط زیست، پس از دو بار تغییر زمان و یکبار تغییر مکان، سرانجام در تهران گشایش یافت؛ آن هم ظاهراً با مشارکت جدی برخی از  تشکل‌ها و انجمن‌های حامی شکار که بسیاری از فعالان و دوستداران محیط زیست ایران، آنها را اصولاً نه تنها دوست محیط زیست رنجور وطن نمی‌دانند، بلکه براین باورند که شلیک مستقیم به حیوانات به عنوان نوعی تفریح یا ورزش، آن هم در شرایطی که جمعیت وحوش ایران به اندازه‌ای نگران‌کننده در سراشیبی سقوط قرار گرفته، عین جنایت در حق نسل‌های امروز و آینده است.

    با این وجود، آنچه که در این میان شگفت‌آورتر می‌نماید، شکاف ژرفی است که به نظر می‌رسد هنوز بین منزلت شکار و شکارچی در ایران و خارج از آن وجود دارد. یعنی در حالی که در دنیا با شتابی معنادار بر شمار آن گروه از شکارچیانی که از گذشته خود ابراز ندامت کرده، افزوده شده و به دلیل نگاه سنگین جامعه به رفتار خونریزانه ایشان در کشتار حیوانات، حاضر به تحمل هزینه گزاف اجتماعی اصرار بر سلوک‌شان نیستند، در ایران، هنوز می‌توان شکارچیانی را یافت که با غرور و افتخار نه تنها از گذشته کشتارهای‌شان با نیکی و رضایت یاد می‌کنند، بلکه همچنان اصرار بر تداوم آن هم دارند! چرا؟  کافی است عاقبت خوان کارلوس، پادشاه اسپانیا، یا کارلوس دلگادو، وزیر گردشگری جزایر بالریک را مقایسه کنیم با نگاه فاتحانه و طلبکارانه‌ی اغلب شکارچیان موجود در ایران، تا دریابیم که چه راه طولانی نرفته‌ای هنوز باید طی شود تا شکارچیان محترم دریابند: اقدام برای کشتن یک حیوان ساکن در زیست‌بوم ایران، نه تنها افتخار نیست، بلکه سبب شرمساری است. همانگونه که پادشاه و وزیر اسپانیایی – که تصاویرشان در کنار لاشه حیوانات شکارشده منتشر شده بود – مجبور به عذرخواهی رسمی شدند و البته به رغم آن عذرخواهی، مردم آنها را هرگز نبخشیدند.

    در این میان چراغ سبز سازمان حفاظت محیط زیست به جامعه‌ی شکارچیان در نمایشگاه بین‌المللی تهران و در اختیار نهادن بخش عمده‌ای از فضای نمایشگاه برای تبلیغ ابزارآلات شکار، از نکاتی تأمل‌برانگیز است و در حالی رخداده که همزمان، آقای محمدی‌زاده  با صراحت می‌گویند: به دنبال محدود کردن شکار و صید هستیم. سیاست درستی که البته باید خیلی زودتر شکل می‌گرفت و به اجرا درمی‌آمد؛ چرا که گزارش‌های متعددی وجود دارد که آشکارا نشان می‌دهد شمار اغلب پستانداران ساکن در زیستگاه‌های حیات وحش، به طرز محسوسی کاهش یافته است. کافی است بدانیم، مطابق بررسی‌های پل مک کریدی که نتایج آن برای نخستین‌بار در سال ۲۰۰۵ منتشر شد، در هنگامی که کشاورزی در ۱۰ هزار سال پیش آغاز شد، وزن همه مهره‌داران روی زمین و هوا در مقایسه با وزن انسان، دام و حیوانات خانگی‌اش به ۹۹٫۹ درصد می‌رسید؛ نسبتی که امروز  از دو درصد تجاوز نمی‌کند. بنابراین، واضح است که  ما با چه شتاب ویرانگری در حال از دست‌دادن تمامی‌سرمایه‌های ژنتیکی خود، به ویژه در آسمان و خشکی‌ها هستیم؛ هرچند که البته گزارش‌های متعددی هم وجود دارد که نشان می‌دهد، وضعیت صید در محیط‌های آبی هم اصلاً خوب نیست.

    نکته‌ای که در این میان حایز اهمیت است، خاطره‌ای از اسکندر فیروز، بنیانگذار سازمان حفاظت محیط زیست در ایران و یکی از نخستین مؤسسان کانون شکار است. ایشان، در صفحه ۲۶۹ از کتاب خاطرات ۴۹۱ صفحه‌ای خود که اخیراً در ایالات متحده آمریکا منتشر شده است، پس از شرح آخرین سفرشان به آفریقا برای شکار در اوایل سال ۱۳۴۶، چنین آورده‌اند: «شکار شیر و به ویژه شکار فیل، نوعی وازدگی و احساس انزجار نسبت به شکار – یعنی کشتن حیوانات به عنوان ورزش سالم یا تفریح! – را در من به وجود آورد. پس از سفر آفریقا، دوربین‌های عکاسی، جانشین تفنگ‌هایم شدند و به مراتب راضی‌تر بودم که در کلکسیونم عکس‌های خوب، جای شاخ یا پوست حیوانات را بگیرند.»
    کتابی که باید آن را خواند
    همان‌طور که مشاهده می‌کنید، مشهورترین شکارچی ایران، نزدیک به نیم قرن است که برای همیشه شکار را کنار گذاشته و از آن ابراز انزجار می‌کند؛ مردی که به خوبی از زیستگاه‌ها و توانمندی‌های بوم‌شناختی کشور آگاهی دارد و بیش از دو دهه، در بالاترین رده، مسئولیت مدیریت محیط زیست ایران را برعهده داشت و هنوز هم عاشقانه طبیعت ایران را دوست دارد و در آخرین سخنرانی‌اش در جریان برگزاری همایش تالاب‌ها در ماه گذشته در تهران، چنان از طبیعت رنجور وطن سخن گفت که چشمان بسیاری از حاضران خیس شد.
    باشد که دوستانی که هنوز فکر می‌کنند با اصرار بر تداوم شکار کردن، دارند به اقتصاد محیط زیست، اکوتوریسم و یا تداوم کیفیت حیات وحش ایران کمک می‌کنند، دریابند که تا چه اندازه راه را بر خطا رفته و عملی غیراخلاقی و غیر علمی مرتکب شده‌اند. همچنین امیدوارم روزی شاهد انتشار کتاب خاطرات این مرد بزرگ در ایران باشیم؛ خاطراتی که بی‌شک فرازهای بسیاری از فصل‌های آن، به ویژه آن هنگام که از تأثیر اشغال کشور توسط متفقین در سال‌های پایان جنگ جهانی دوم سخن گفته و از قتل عام و کشتار فجیع حیات وحش ایران توسط سربازان روسی و انگلیسی یاد کرده است، می‌تواند سندی ماندگار در تاریخ محیط زیست ایران به شمار آید.

    ___________________________

    دیدگاه ها

    وبلاگ ها

     

     

  • شكارچي آهو شناسايي شد

    Animal-Rights-Watch-ARW-Arrest

    دیده بان حقوق حیوانات: با همت و تلاش محيط بانان پارك ملي توران شكارچي آهو شناسايي شد

    به گزارش روابط عمومي حفاظت محيط زيست استان سمنان مامورين اجرايي پارك ملي توران طي تماس تلفني مردم محلي مبني بر حضور موتورسيكلتي در مناطق آزاد كي كي در حاشيه پارك ملي توران به محل عزيمت نموده و به تعقيب راكب موتور مي پردازند.  ولي مضنون كه در آغلي مخفي گشته بود با مشاهده مامورين  اقدام به فرار مي نمايد و محيط بانان پارك ملي توران تا داخل شهر بيارجمند به تعقيب متهم پرداخه ولي متاسفانه مظنون كه از طرف محيط بانان شناسايي شده بود در كوچه باغ هاي شهر متواري مي گردد.

    در ادامه مامورين محيط زيست به مخفيگاه شكارچي مراجعت كرده و در بازرسي محل موفق به كشف سلاح هاي سرد متهم كه آغشته به خون نيز بوده مي شوند و در بررسي دقيقتر محل موفق به كشف و ضبط بقاياي آهوي شكار شده مي گردند.

    گفتني است با توجه به شناسايي متخلف كه داراي سابقه تخلف نيز بوده است پرونده جهت پيگيري و برخورد قانوني در اختيار مراجع قضايي قرار گرفته است.

  • نسل‌کشی حیات وحش در میانکاله/ بیکاری بلای جان حیوانات!

    Animal-Rights-Watch-ARW-2428

    دیده بان حقوق حیوانات: ساخت بندر امیرآباد اوایل دهه 70 آغاز شد و بخشی از زمین‌های کشاورزی منطقه را به خود اختصاص داد. کشاورزان هم کار در ساخت بندر را به کار روی زمین‌هایشان ترجیح دادند و همراه نیروهای غیربومی، بندر امیرآباد را ساختند. حالا ساخت بندر تمام شده، بیکاری بلای جان و صید و شکار بی‌رویه هم افزایش یافته‌است. این آش حالا با طرح توسعه هزار هکتاری بندر امیرآباد ”هم” می‌خورد.
    به گزارش گروه محیط زیست خبرگزاری میراث فرهنگی هنگامی که در اوایل دهه هفتاد ساخت بندر امیرآباد در جنوب شرق کاسپین با شعار اشتغال‌زایی، هزار هکتار از مرغوب‌ترین زمین‌های منطقه دهستان میانکاله را که پیش از این به کشاورزی، دامپروری و آبزی‌پروری اختصاص داشت، صرف ساخت بندر و شرکت‌های وابسته به آن کرد، برای مدتی کوتاه، بومیان و مهاجران دیگر نقاط ایران را به کار مشغول کرد. اما با اتمام ساخت در اواخر دهه هفتاد و نبود نیاز به کارگران عادی، بومیان و مهاجرانی که به هوای کار در بخش ساخت بندر به دهستان میانکاله آمده‌بودند بیکار شدند. عمده این کارگران در حال حاضر به شکار و صید در میانکاله می‌پردازند و این بر حیات وحش منطقه میانکاله تاثیر شدیدی داشته است.

    «حر منصوری»، دیده بان طبیعت میانکاله در گفت و گو با CHN  گفت: «عمده‌ترین دلیل شکار در میانکاله، بیکاری بومیان منطقه است که بابت اختصاص زمین‌های کشاورزی و آبزی‌پروری و مراتع به بندر در حال حاضر شغلی ندارند. از سوی دیگر مهاجران که به هوای کار در بندر امیرآباد به این منطقه آمده‌اند و با اتمام ساخت بندر بیکار شده‌اند هم به صید و شکار رو آورده‌اند.»

    به گفته منصوری، پیش از این نیز در منطقه شکار رایج بود اما نه به شکلی که امروز وجود دارد. بومیان و مهاجرانی که بابت بیکار شدن به شکار و صید در میانکاله می‌پردازند در برخی موارد نسل کشی می‌کنند و به نظر می‌رسد فقر در آن‌ها به قدری شدید است که جز این شیوه شکار راه دیگری برای تامین هزینه‌های زندگی ندارند.

    به گفته او، با وجودی که اداره کل محیط زیست بر شکار در منطقه نظارت دارد اما فشار بیشتر محیط زیست بر منطقه و شکارچیان می‌تواند به برخوردهای خونین میان شکارچیان و ماموران محیط زیست منجر شود کما این که چندین بار چنین مواردی رخ داده‌است.

    اما تاثیر ساخت بندر امیرآباد تنها به گسترش صید و شکار در میانکاله محدود نشده‌است. با ساخت این بندر زیستگاه‌های بسیاری در منطقه تخریب شد. به گفته منصوری یکی از مهم ترین این زیستگاه‌ها، تالاب لپو و شیخان لپو بود که به واسطه کشیدن جاده دسترسی به بندر، تخریب شدند.

    اما به تازگی طرح توسعه هزار هکتاری بندر امیرآباد نیز در منطقه دهستان میانکاله مطرح شده‌است. به نظر می‌رسد با اجرای این طرح زمین‌های مرغوب کشاورزی و مراتع از بین خواهند رفت و پیامدهای ساخت بندرامیرآباد که امروز بعد از سال‌ها گریبان مردم و حیات وحش منطقه را گرفته در سال‌های آتی تشدید شود.

    ____________________________

    کشف مفصل جدید در پای فلامینگوهای میانکاله/ تصویری

    تالاب میانکاله/ تصویری۲

    تالاب میانکاله/ تصویری ۱

    تالاب میانکاله/ گزارش تصویری ۳

    تالاب میانکاله/ گزارش تصویری ۲

    تالاب میانکاله/ گزارش تصویری ۱

    پرندگان میانکاله/ تصویری

    پاهای شکسته فلامینگوها و ممنوعیت ورود دیده بان میانکاله به میانکاله

    گزارش تصویری / صید ماهی در میانکاله

    بازار پرنده فریدونکنار، سنتی ولی شرم آور/ وبلاگ میهمان