دیده بان حقوق حیوانات: درلحظه ای تکان دهنده یک خرس جوان گرسنه به یک مدرسه در چین وارد و به دنبال غذا می گشت به همت نیروهای آتشنشانی و پلیس به ضرب گلوله کشته شد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان ،خرس گرسنه پس از وارد شدن به یک مدرسه ابتدای در یک منطقه کوهستانی در شوانگیشن، چین منجر به ترس و وحشت مسوولین مدرسه شد.
پس از حضور پلیس و نیرهای آتشنشانی قبل از بروز هرگونه حادثه خرس سرگردان گرسنه به ضرب گلوله پلیس کشته شد.
دیده بان حقوق حیوانات/ طهورا شهبازی: جدیدترین گزارش اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت نشان می دهد که اقدامات موثر برای حفاظت از طبیعت موفقیت آمیز بوده است و در حالی که جمعیت گونه هایی افزایش داشته اما گونه هایی دیگر نیز با خطر رو به رشد انقراض روبه رو هستند.
به گزارش خبر آنلاین، فهرست قرمزگونه‌های در معرض خطر اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN) به روز شد. فهرستی که با طول و دراز شدن آن زنگ هشدار انقراض گونه های گیاهی و جانوری بیشتر به صدا در می آید. جدیدترین گزارش این اتحادیه نشان می دهد که اقدامات موثر برای حفاظت از طبیعت موفقیت آمیز بوده است و جمعیت «وشق‌ایبری» و «فوک خزپوش گوادالوپه» را افزایش داده اما در عین حال گونه‌هایی چون شیرها، گربه طلایی آفریقایی و شیردریایی نیوزیلندی با خطر انقراض روبه‌رو هستند.
همچنین 99 درصد گونه گیاهی Asian Slipper orchid استوایی که یکی از بهترین گیاهان تزئینی است در معرض خطر انقراض قرار دارد. آخرین گزارش اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت حاکی از آن است که جمع‌آوری بیش از حد و تخریب زیستگاه فشار مضاعفی را بر بسیاری از گیاهان دارویی وارد کرده است.
بنای لیست قرمز گونه‌های در معرض تهدید اتحادیه بین‌المللی حفظ طبیعت در سال 1964 گذاشته شد و لقب مفهومی‌ترین لیست گونه‌های بیولوژیک جهان از نظر حفاظتی را گرفت. علاوه بر آن مهمترین مقام بین‌المللی در زمینه وضعیت حفاظت گونه‌های مختلف است. لیست قرمز که با توجه به معیارهای دقیق تنظیم شده و خطر انقراض هزاران گونه و زیرگونه جانوران و گیاهان کره زمین را ارزیابی می‌کند، هدف از تنظیم آن بیان فوریت اقدامات حفاظتی به افکار عمومی و سیاستگذاران و نیز کمک به جامعه بین‌الملل برای کوشش در جهت کاهش انقراض گونه‌ها عنوان شده است.
اکنون فهرست قرمز شامل 77 هزار و 340 گونه بررسی شده است که 22 هزار و 784 مورد از آنها در معرض انقراض قرار دارند. از دست رفتن زیستگاه ها اصلی ترن تهدید 85 درصد از تمامی گونه‌هایی است که در فهرست IUCN جای گرفته‌اند. تجارت غیرقانونی و وجود گونه‌های مهاجم نیز از تهدیدهای اصلی کاهش جمعیت این گونه هاست.
1140 گونه جانوری در ایران
اما در ایران وضعیت گونه های جانوری چگونه است؟ براساس آخرین بررسی‌ها که از طرف سازمان حفاظت محیط زیست اعلام شده است، 1140 گونه جانوری اعم از پستاندار، پرنده، خزنده، دوزیست و ماهیان آبهای داخلی در اکوسیستم‌های خشکی و آبهای داخلی ایران شناسایی شده، به علاوه حدود 650 گونه ماهی که در آبهای دریایی شناسایی شده است.
پستانداران با 197 گونه شناسایی شده، طیف وسیعی از جانوران را از نظر جثه در بر می‌گیرد؛ از پستاندار بسیار کوچکی که حشره خوار کوتوله نامیده می‌شود و فقط در حدود 2 گرم وزن دارد تا نهنگ‌های بزرگ آبهای دریای جنوب با طول بیش از سی متر و وزن 130 تن را می‌توان در این رده مشاهده کرد.
در میان مهره‌داران 535 گونه پرنده شناسایی و گزارش شده که این تعداد گونه معادل کل گونه‌های پرنده گزارش شده در قاره اروپا و دو سوم پرندگان خاورمیانه است. پرندگان به سبب برخورداری از قدرت پرواز ، صاحب وسیع ترین محیط بلامعارض در گیتی یعنی هوا هستند. هم اکنون پرندگانی نظیر درنای سیبری، اردک سرسفید، اردک مرمری، میش مرغ، هوبره، پرندگان شکاری و تعدادی دیگر از گونه ها در کشور در معرض تهدید و انقراض است.
از رده خزندگان نیز تاکنون227 گونه مورد شناسایی قرار گرفته، اما اطلاعات مفید و قابل دسترس در مورد اغلب این گونه ها بسیار اندک است .کمبود مطالعات جامع در مورد بیولوژی و وضعیت حفاظتی این گونه ها از یک طرف و جمعیت رو به زوال با توجه به عوامل متعدد تهدید کننده به ویژه تخریب زیستگاههای آنها در سال های اخیر موجب نگرانی زیادی در مورد تعدادی از گونه های ارزشمند خزنده کشورمان شده است.
از رده دوزیستان نیز در 21 گونه تاکنون گزارش شده و در بین آنها سمندرها از نظر وضعیت حفاظتی از درجه اهمیت بیشتری برخوردار هستند و اطلاعات بسیار کم و جزئی از بیولوژی و اکولوژی آنها در دست است. گونه هایی نظیر سمندر لرستانی، سمندر کردستانی، سمندرغارزی ایرانی و سمندر آذربایجانی در وضعیت بحرانی یا در معرض خطر انقراض قرار دارند.
ماهیان آبهای داخلی ایران شامل 160 گونه بوده که در 25 خانواده جای گرفته‌اند. متاسفانه به دلیل عدم توجه لازم به حفظ و مدیریت آبزیان آب های داخلی طی سال های اخیر مطالعات جامعی برای شناخت ماهیان در اکوسیستم های آبی مختلف صورت نگرفته و از فراوانی و پراکنش بسیاری از گونه ها اطلاعات و آمار دقیقی در دسترس نیست و یا جمعیت برخی گونه ها نظیر ماهی کورغار در معرض تهدید است.
یوزپلنگ ایرانی، خرس سیاه و … در خطر نابودی
با وجود غنای گونه ای قابل ملاحظه، متاسفانه حدود 76 گونه از رده‌های جانوری کشورمان در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN) قرار دارد و از گونه‌هایی همچون شیر ایرانی و ببر مازندران امروز جز نامی باقی نمانده و در کمتر از یک قرن گذشته منقرض شده اند و اگر برای حفاظت گونه‌های ارزشمند و در خطر انقراض مثل گور ایرانی، یوزپلنگ ایرانی، خرس سیاه، گوزن زرد و… اقدامات موثر انجام نشود باید نام آنها را در لیست منقرض شده ها جست و جو کرد.
در این میان 19 گونه از پستانداران، 25 گونه از پرندگان، 16 گونه از خزندگان، 4 گونه از دوزیستان و 10 گونه از ماهیان آب های داخلی کشور در سال 2014 میلادی به عنوان گونه های مهره دار در معرض تهدید در لیست سرخIUCN قرار دارند.
از عواملی که به مرور زمان بر جمعیت حیات وحش ایران تاثیر گذاشته و آنها را در خطر انقراض و نابودی قرار می دهد می توان به جزیره‌ای شدن زیستگاه‌ها و جمعیت گونه‌ها، وجود سلاح‌های غیر مجاز، حضور دام بیش از ظرفیت در زیستگاه‌ها، تجارت غیر قانونی گونه‌های جانوری و اجزای آنها، خشکسالی ها و شیوع بیماری ها اشاره کرد.
دیده بان حقوق حیوانات: هر بار که طناب کشیده می‌شود و شلاق در هوا می‌چرخد، خرس جستی می‌زند و تماشاچیان را به وجد می‌آورد، چرا که باور نمی‌کردند خرس هم بتواند بجهد! حیف که نمی‌توانند از آن فاصله باقی ماجرا را هم ببینند!
به گزارش «تابناک»، از جمله رنج‌هایی که همواره دوستداران و فعالان حیات وحش با آن روبه‌رو بوده و هستند، تکلیفشان با گونه‌هایی است که زنده از دستان شکارچیان و سودجویان بیرونشان می‌کشند، چراکه بیشتر این حیوانات به دلایل متعددی نمی‌توانند به زندگی آزاد خود در طبیعت بازگردند.
اما این ماجرا وجهه عذاب آورتری هم دارد؛ هر چقدر تعیین تکلیف کردن حیوانات اسیر شده دشوار است، این وضعیت برای آن دسته از گونه‌هایی که رسما برای نمایش و سودآوری اسیر شده‌اند دشوار‌تر می‌شود. حیواناتی که در مجموعه‌های شخصی یا باغ وحش‌ها اسیرند یا آن دسته که اوضاعشان وخیم‌تر است و جدای اسارت، باید تازیانه خوردن را هم تحمل کنند.
منظور خطای دیدی است که بیشتر ما به آن مبتلا هستیم و با دیدن هنرنمایی‌های انسان‌وار از حیوانات زیر چادر سیرک یا از دریچه تلویزیون و رسانه‌های دیداری، گمان می‌کنیم که همه این ادا و اطوار‌ها با خوراندن قند و شرطی کردن حیوان حاصل آمده، نه ضرب و زور و تحت فشار گذاردن حیوان با روش‌های وحشیانه!
اما هرچه از این رنج و محنت وارده به حیوانات بگوییم و خواستار ورود مسئولان برای پایان دادن به استفاده از نمایش حیوانات چه در اسارت و در قالب باغ وحش و چه همراه با شکنجه در سیرک باشیم، باز به کلیتی بزرگ‌تر اشاره کرده‌ایم که به نظر رتق و فتق آن به زمان زیادی نیاز خواهد داشت، ولی اوضاع و احوال سیرک‌ها و مجموعه‌های نگهداری حیوانات در کشور، نشان می‌دهد که از این موضوعات مهم‌تر و اساسی‌تر هم وجود دارند که می‌توان و باید به سرعت رفع و رجوعشان کرد.
از جمله این موضوعات، استفاده از گونه‌های حفاظت شده و بومی ایرانی است که گاه به قفس مجموعه‌داران راه می‌یابند و حتی به رغم نمایش عمومی، کسی پیگیر چرایی اسارت آنها نیست؛ انگار اتفاقی قانون رقم خورده و دستمایه مقابله با افرادی که خود را مالک این حیوانات معرفی می‌کنند وجود ندارد.
برای نمونه، با یادآوری ماجرای خرس مفلوک باغ وحش بابلسر که وضعیت وخیم نگهداری‌اش، آن باغ وحش را به شهرت جهانی رساند، از یکسو بیاد می‌آوریم مسئولان محیط زیست که برای نجات خرس رفته و آن را از باغ وحش گرفته بودند، از وابستگی شدید حیوان به مالکش سخن می‌گفتند که نگهداری از آن را برایشان دشوار و تقریبا ناممکن کرده بود و از سوی دیگر می‌بینیم که کسی به دنبال پاسخ این سوال نگشت که چرا خرس ایرانی که باید آزاد در جنگل‌ها زندگی کند، مهر مالکیت یک باغ وحش‌دار را بر پیشانی دارد؟
از آن بدتر، حکایت خرس سیاه یقه داری است که در سیرک قهرمانی جست می‌زند و برای مالکان سیرک درآمدزایی می‌کند؛ خرسی که با نام خرس سیاه بلوچی شناخته می‌شود و از گونه‌های در معرض انقراض ایرانی است و اینقدر اوضاعش وخیم توصیف می‌شود که حتی برخی بر این باورند پروژه‌ای مشابه یا حتی سنگین‌تر از پروژه حفاظت از یوز را باید برای نگهداری از آن تعریف و اجرا کرد.
اگر بدانیم حتی برآوردی از شمار خرسهای سیاه بلوچی باقی مانده در کشور در دست نیست و حتی محل زیست این حیوان کامل شناسایی نشده است، آنگاه درخواهیم یافت که جست زدن‌های یکی از این خرسهای مانده در سیرک، یعنی تمایل دیگر مجموعه‌داران و مالکان زیست به داشتن نمونه مشابه آن، یعنی دست انداختن به سرمایه ملی همه ایرانیان جلو چشمان همه، یعنی ظلمی تاریخی به حیات وحش کشور و حتی جهان در سکوت مسئولان و… .
در این باره باید گفت، هر چه این اوضاع دردناک و نگران کننده به نظر می‌رسد، زمانی حکایت این خرس سیاه اسیر در سیرک قهرمانی می‌تواند دلمان را ریش کرده و احساس انزجار را در وجودمان فعال کند که به روایات تصاویر و گزارش‌های رسیده درخواهیم یافت همه نمایش‌های این خرسهای اسیر، به کمک حلقه‌های فلزی درشتی رقم می‌خورد که از میان پوزه حیوان گذشته و طنابی به آن متصل شده که مالک سیرک انتهای آن را گرفته و می‌کشد؛ طنابی که از لب و بینی حیوان عبور کرده و درد حاصل از آن حیوان را مجبور می‌کند بپرد، بجهد، غلت بزند و هر کاری که می‌خواهند انجام دهد، چرا که در غیر این صورت شاید به سرنوشت همتایش مبتلا شود که در قفسی محقر درد می‌کشد.
آن گونه که تلاش فعالان محیط زیست از پشت پرده این سیرک نشان می‌دهد، جایی نزدیک به محل نمایش و سوت و کف زدن مردم، خرس سیاه دیگری در قفس کوچک خود مرگ را انتظار می‌کشد، زیرا دیگر نمی‌تواند در نمایش‌ها نقش داشته باشد؛ نمی‌تواند چون حلقه را محکم کشیده‌اند و لبش پاره شده و دهانش باز مانده است. خرس سیاهی که اگر اجازه می‌دادند به آن نزدیک شویم، شاید متوجه می‌شدیم از نوع خرس سیاه بلوچی است و راز انقراض قریب‌الوقوع این گونه برایمان سر به مهر نمی‌ماند!
دیده بان حقوق حیوانات: ام خرس یقه‌دار در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت از محیط زیست قرار دارد و در حالی از این گونه کمیاب تنها 20 قلاده باقی مانده که خشکسالی، شکار و باورهای غلط مردم حیات این حیوان را بیش از گذشته تهدید می کند و در آخرین تراژدی انقراض این حیوان یک قلاده خرس زیر چرخهای کامیون در زیستگاهش تلف شد.
به گزارش خبرنگار مهر، خرس یقه دار یکی از گونه‌های در معرض انقراض ایران است هر چند این خرس در رسته خرسهای سیاه قرار دارد و زیستگاهش از ایران تا آسیای شرقی گسترده شده است اما خرس یقه‌دار یا همان خرس بلوچی که در ایران زندگی می‌کند تعدادش به زحمت به اندازه انگشتان دو دست است.
حیات این حیوان به شدت در معرض تهدید قرار گرفته است و نام خرس یقه دار در لیست قرمز سازمان‌های حفاظت از حیوانات قرار گرفته است.
نکته قابل توجه اینکه نام حیواناتی در این لیست قرار می‌گیرد که طی دهه گذشته تعداد آنها به نصف کاهش یافته است.
این حیوان تا شش سال قبل از جمله حیوانات منقرض شده در ایران محسوب می شد اما به صورت اتفاقی یکی از ماموران حفاظت محیط زیست توانست در جنوب کرمان تصاویری از این حیوان پس از سالها ضبط کند و اینگونه بود حیوانی که گمان می رفت نسلش از بین رفته است بار دیگر در معرض توجه قرار گرفت.
در آن زمان قرار بود طرحهای مطالعاتی در خصوص گسترده زیستگاه این حیوان انجام شود و پیشنهاد ایجاد منطقه محافظت شده نیز داده شد اما هیچ گاه این طرح‌ها عملیاتی نشد.
گمان می‌رود این روزها و پس از خشکسالی های طاقت فرسای شش سال گذشته تعداد این حیوانات کاهش یافته باشد و طبق برآوردهای صورت گرفته گفته می شود 10 تا 20 قلاده از این حیوانات در طبیعت وجود دارد.
احداث مزرعه و جاده در زیستگاه حیوان
اما نگرانی‌ها در خصوص تداوم حیات این حیوان زمانی افزایش می یابد که شاهد تداخل زیستگاه این حیوان در معرض انقراض با انسان هستیم.
که از این دست اخبار می توان به حمله خرس سیاه به چندین روستایی در جنوب کرمان اشاره کرد و از سوی دیگر در ابتدای هفته جاری نیز خبری در خصوص کشته شدن یک قلاده خرس یقه دار در جنوب کرمان منتشر شد.
این اخبار تنها چیزی را که در ذهن‌ها تداعی می‌کند احتمال افزایش مواجه شدن انسان با این حیوان در معرض انقراض و در ادامه کشته شدن محدود قلاده‌های باقیمانده از این حیوان باشد.
حضور مردم بومی منطقه در زیستگاه حیوان، افزایش گسترده مزارع و باغ‌های کشاورزی جنوب کرمان به سمت زیستگاه خرس یقه‌دار و خشکسالی و شکار بی‌رویه زنجیره غذایی این حیوان توسط انسانها، محدود تعداد باقیمانده این حیوان را نیز در لبه پرتگاه مرگ قرار داده است و متاسفانه هیچ اقدام عملی نیز برای حمایت از این حیوان صورت نگرفته است.
با این وجود محیط زیست کرمان در نظر دارد طی هفته آینده برای آگاه سازی مردم در خصوص حمایت از حیات این حیوان در پی درگیریهایی که بین این حیوان و افراد بومی منطقه ایجاد شده است کارگاههای آموزشی برگزار کنند.
محمد جهانشاهی مسئول اکوتوریسم میراث فرهنگی استان کرمان و فعال محیط زیست با ابراز تاسف از مرگ خرس یقه دار گفت: احداث جاده در زیستگاه این حیوان زندگی این گونه جانوری را با خطر جدی مواجه کرده است.
وی تصریح کرد: چند روز قبل در شهر رودان در جاده زیارت علی خرس نر بالغی زیر چرخهای یک کامیون کشته شد.
جهانشاهی گفت: پس از کشته شدن خرس حیوان به محیط زیست هرمزگان منتقل شده است.
این فعال محیط زیست ادامه داد: این گونه خرس سیاه کاملا منحصر به فرد است و تمام بدن حیوان سیاه چرمی است و تنها یک علامت سفید بر روی گردن حیوان است و به همین دلیل به آن خرس یقه سفید می گویند.
جهانشاهی افزود: گسترده زندگی این حیوان در کوهستانهای مرکزی و جنوبی استان کرمان قسمتهایی از هرمزگان و سیستان و بلوچستان است.
کاهش شدید جمعیت خرس سیاه
وی تصریح کرد: طی سالهای گذشته جمعیت این حیوان به شدت کاهش یافته است و بسیار محدود شده است.
وی گفت: مرگ حتی یک قلاده از این حیوان می‌تواند ضربه غیرقابل تصوری به حیات این جانور محسوب شود.
وی با اشاره به حمله خرس سیاه به مردم یک روستا گفت: این حیوان بسیار ترسو و از انسان گریزان است و جثه‌‌ای کوچک دارد به گونه ای که طول این حیوان به زحمت به یک متر و شصت سانتیمتر می‌رسد و نمی‌تواند با انسان مقابله کند مگر اینکه در وضعیت نامناسبی قرار گیرد.
جهانشاهی خاطرنشان کرد: متاسفانه کشاورزی در زیستگاه حیوان گسترش یافته و انسان در زیستگاه این حیوان رفت و آمد دارد از سوی دیگر خشکسالی و گرم شدن هوا و کمبود آب و شکار موجب می شود خرس به سمت زیستگاههای انسان روی بیاورد تا بتواند تشنگی و گرسنگی خود را رفع کند.
وی افزود: دخالت انسان در محیط زندگی این حیوان بسیار بیشتر از گذشته شده است و این امر بدون شک موجب تعارض بین انسان و حیوان می شود.
جهانشاهی گفت: حضور این حیوان در محیط زندگی انسان از یک سو خوشحالمان می‌کند که این حیوان هنوز در طبیعت وجود دارد و از سوی دیگر ناراحت می‌شویم چون امکان بروز خطر و درگیری دارد که در این زمینه می توان به مرگ یک روستایی در سالهای گذشته نیز اشاره کرد.
کارچندانی برای حفاظت از خرس سیاه صورت نگرفته است
وی ادامه داد: در شمال استان کرمان زیستگاه یوز قرار دارد و برنامه های قابل توجهی نیز برای حفاظت از این حیوان در نظر گرفته شده است و پیش نهاد می کنیم همین برنامه‌ها نیز برای خرس یقه دار اعمال شود.
این فعال محیط زیست ادامه داد: در بحث حفاظتی کار چندانی نشده است و مردم نیز از آگاهی کافی برخوردار نیستند و حتی نمی دانند خرس سیاه چه حیوانی است در صورتیکه باید سطح آگاهی مردم به خصوص مردم بومی بالا برود تا دغدغه اجتماعی برای حفاظت از خرس سیاه ایجاد شود.
انسان چرخه تغذیه حیوان را مختل کرده است
جهانشاهی گفت: شاهد ساخت و ساز در محیط زندگی این حیوان هستیم به طوری که حداقل 300 کیلومتر جاده در زیستگاه خرس یقه‌دار احداث شده است و زیستگاه به شدت تحت فشار خشکسالی و انسانها قرار گرفته است.
وی گفت: خشکسالی و شکار بی رویه چرخه حیات حیوان را در معرض خطر قرار داده است و بسیاری از حیواناتی که شکار خرس محسوب می‌شوند و درچرخه غذایی ان قرار دارند متاسفانه از منطقه کوچ کرده اند.
وی افزود: حیوان هم اکنون برای گذران زندگی خود با مشکل جدی مواجه است و قبل از اینکه شرایط بدتر شود و خرس در منطقه منقرض شود باید فکری به حال این وضعیت نامساعد کرد.
امکان انقراض خرس سیاه طی 5 سال آینده جدی است
وی گفت: طبق پیش‌بینی سازمان‌های بین‌المللی در صورت ادامه شرایط موجود حیوان در پنج سال آینده منقرض خواهد شد.
جهانشاهی گفت: طبیعت حیات وحش به گونه ای است که خودش را با شرایط وفق می‌دهد و اگر انسان به محیط زیست دست اندازی نکند بار دیگر شاهد افزایش جمعیت خرسها خواهیم بود.
وی تاکید کرد: اینکه مشاهده حیوان در محیط توسط انسانها بیشتر دیده می‌شود نشان از افزایش جمعیت ندارد بلکه خرس مجبور می‌شود برای تامین غذا وارد جغرافیایی انسانی شود که برای رفع این مشکل راهکارهای زیادی است که متاسفانه و اعمال نشده است.
وی گفت: ما حتی نمی‌دانیم گسترده زندگی حیوان به درستی کجاست و تصویری از حیوان به جز چند عکس از دوربین‌های تله‌ای نداریم این یعنی کسی دغدغه‌ای در خصوص ادامه حیات این جانور وجود ندارد.
ماجرای حمله خرس به دو روستایی
چندی قبل دو کشاورز در منطقه مسکون جبالبارز در جنوب کرمان که برای آبیاری درختان به مناطق کوهستانی رفته بودند با حمله خرس مواجه می‌شوند و یکی از کشاورزان از ناحیه دو پا و دست و کمر و سر به شدت زخمی می‌شود.
این خرس کشاورز را به دندان می گیرد و 15 متر بر روی زمین می‌کشد که درنهایت با تلاش برادرش پس از 15 دقیقه درگیری خرس فرار می‌کند.
گزارش‌های دیگری هم از درگیری خرس با مردم در سالهای گذشته نیز دریافت شده است که دلیل همه این موارد ورود مردم به زیستگاه حیوان بوده است.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست بم نیز در این خصوص به مهر گفت: منطقه دهبکری یکی از زیستگاههای اصلی خرس سیاه یا همان خرس یقه‌دار است.
محمدرضا قلندری گفت: این حیوان بسیار زیبا و منحصر به فرد است اما به شدت در معرض انقراض می باشد و به همین جهت برنامه‌ریزی‌هایی در خصوص حفاظت از حیوان صورت گرفته است.
وی از مردم محلی خواست از مواجه با حیوان خودداری کنند و گفت: این حیوان در شرایط عادی رفتاری تهاجمی ندارد اما نباید وارد زیستگاه حیوان شد.
قلندری ادامه داد: خرسهای موجود در منطقه به شدت تحت حفاظت قرار دارند.
وی از دیگر حیوانات منحصر به فرد موجود در این منطقه را پلنگ و گربه وحشی نام برد.
گزارش: میثم علیخانی
دیده بان حقوق حیوانات: یک خرس سیاه بلوچی در شهرستان رودان توسط افراد ناشناسی کشته شد.
به گزارش «تابناک»، لاشه این خرس در آغاز هفته جاری در حاشیه باغ های روستای برنطین از توبع شهرستان رودان در نزدیکی محلی کشف شده است که بهمن ماه گذشته دو توله خرس سیاه در آن محل وارد یک باغ مرکبات شده بوده اند.
لاشه این خرس سیاه درحالی کشف شده که توسط حیوانات لاشه خوار خورده شده است و به احتمال فراوان متعلق به یکی از دو توله خرسی است که بهمن ماه ۱۳۹۲ درون یک باغ دیده و سپس ناپدید شدند.
همچنین دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران افزود: با وجود اهمیت حذف این گونه نادر و در معرض انقراض، پس از گذشت حدود یک هفته از کشف لاشه این خرس سیاه آسیایی، تاکنون اداره کل حفاظت محیط زیست استان هرمزگان هیچ واکنشی به این موضوع نشان نداده است.
خرس سیاه آسیایی هم اکنون در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN RED LIST) در طبقه در آستانه انقراض (CR) است و هیچ آمار مشخصی از تعداد اندک باقی مانده جمعیت این گونه در کشور در دست نیست.
_____________________
دیده بان حقوق حیوانات: تا به حال دیده نشده که دو ببر وحشی در رویارویی با حیوانی، پس از یک ضرب و شتم ساده تصمیم به عقب نشینی بگیرند. اما به نظر می‌رسد خشم این خرس مادر برای نگهداری از دو توله‌ای که بر پشت خود دارد برای ترساندن این دو ببر وحشی کافی بوده است. این تصاویر را “آدیتیا سینگ” عکاس حیات وحش، در سفر خود به راجستان هند ثبت کرده است.
مجله مهر
دیده بان حقوق حیوانات: تلاش برای زنده گیری دو توله خرس سیاه در جنوب کشور ادامه دارد.
به گزارش دیده بان حقوق حیوانات، طاهر قدیریان کارشناس محیط زیست که به همراه تیمی به منطقه عزیمت کرده در این رابطه گفت دو توله خرس ترس از انسان ندارند و این احتمال وجود دارد که در گذشته رابطه ای نزدیک با بشر داشته اند.
این کارشناس محیط زیست افزود تیم دامپزشکی برای زنده گیری در محل حضور دارد تا پس از زنده گیری و بررسی رفتار این دو توله در اسارت، امکان زندگی آنها در طبیعت بررسی شده و در صورتی که این امکان وجود داشته باشد با نصب قلاده ردیاب به زیستگاه اصلی باز گردند.
قدیریان وجود جاده های خطرساز در منطقه را ریسک قابل توجهی برای بقای دو توله ای که ترسی از بشر ندارند عنوان کرد و احتمال تعارض بشر و توله خرس ها را نیز منتفی ندانست.
با این شرایط باید دید پس از زنده گیری توله ها، آیا اولویت اول که بازگشت این دو توله به طبیعت است امکان عملی شدن خواهد داشت یا نه.
دیده بان حقوق حیوانات: باور کنید یا نه، هیچ آماری از این گونه منحصر به فرد در دست نیست و حتی تخمین جمعیت خرس سیاه کشورمان نیز مربوط به چندین و چند سال پیش است تا جایی که به نظر می‌رسید عمر این گونه ارزشمند و زیبا در کشورمان رو به اتمام باشد اما مشاهده دو توله آن می‌تواند بارقه‌های امید را پر رنگ کرده و آغازگر تلاشی برای حفظ آن باشد.
به گزارش «تابناک»، در روزگاری که آمار کشتار بی رحمانه برخی گونه‌های نادر حیات وحش کشورمان نگرانی‌های زیادی پدید آورده و موجی از یاس و نومیدی به همراه داشته، شنیدن خبر مشاهده دو توله خرس سیاه بلوچی در هرمزگان و واکنش مسئولانه باغبانی که از این دو توله ضرر و زیان دیده، بی شک یکی از خوش ترین خبرهایی‌ست که می‌توان شنید.
به گزارش دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران، این دو توله خرس حدود سه هفته است که با ورود به باغی در روستای برنطین از توابع شهرستان رودان (استان هرمزگان) از میوه‌های این باغ تغذیه می‌کنند و مسئولان محیط زیست منطقه زمان از وجودشان آگاهی یافتند که باغدار مسئول مراتب را به اطلاع ایشان رساند.
در پی اطلاع صاحب باغ به اداره محیط زیست شهرستان رودان، کنترل توله ها برای جلوگیری از وارد آمدن آسیب احتمالی و جست‌وجوی کوه های اطراف برای یافتن ردی از خرس مادر آغاز شده که البته بی نتیجه بوده است.
ریاضی فر، معاون فنی اداره کل حفاظت محیط زیست استان هرمزگان در این باره گفت: حدود سه هفته است که این دو توله خرس سیاه هر شب وارد یک باغ مرکبات در قلب روستای برنطین شده و از پرتقال‌های باغ تغذیه می‌کنند. خوشبختانه صاحب باغ با وجود آسیب زیاد به محصولاتش بسیار مسئولانه عمل کرده و آسیبی به خرس ها وارد نکرده و مراتب را گزارش داده است.
ریاضی فر افزود: اثری از خرس مادر وجود ندارد و با وجود جست‌وجوی گسترده در کوه های اطراف روستا توسط محیط بانان، هیچ ردی نیز از مادر توله ها بدست نیامده است.
وی گفت: توله خرسها هیچ ترسی از انسان ندارند و به راحتی می‌توان به آنها نزدیک شد. حتی چند روز قبل پس از ورود شبانه به این باغ و تغذیه از درختان، صبح روز بعد از باغ خارج نشدند و تمام روز را بالای یکی از درختان نخل داخل باغ خوابیدند.
هم اکنون تیم تخصصی دامپزشکی از تهران برای بررسی موضوع و زنده‌گیری توله خرسها عازم رودان شده و قرار است عملیات زنده‌گیری توله خرسها انجام شود تا در مورد وضعیت آنها تصمیم گیری شود.
گفتنی است خرس سیاه آسیایی یکی از گونه‌های آسیب‌پذیر در جهان است که پراکندگی زیرگونه بلوچی آن، محدود به پاکستان و جنوب شرقی ایران در سه استان هرمزگان، کرمان و سیستان و بلوچستان است و زیرگونه‌ای به شدت در معرض خطر انقراض به شمار می‌آید.
این گونه به دلیل دارا بودن دندان‌های نیش دار مخصوص (کارناسیل) به راسته گوشت خواران تعلق دارد، اما در طبیعت موجودی همه چیز خوار است و به لحاظ جثه از خرس قهوه‌ای کوچک‌تر و رنگ عمومی بدن آن سیاه و لکه‌ای سفید رنگ به شکل هفت روی سینه دارد.
زیستگاه خرس سیاه در ایران تاکنون از جنوب نیکشهر تا سرباز در استان سیستان و بلوچستان، قسمتهایی از بشاگرد در استان هرمزگان و بخش‌هایی از استان کرمان از جمله پناهگاه حیات وحش زریاب در شهرستان بم گزارش شده است.
از بین رفتن زیستگاه های جنگلی خرس سیاه بر اثر خشکسالی، گسترش اراضی کشاورزی به ویژه باغات و قطع درختان برای استفاده به عنوان سوخت و دیگر مصارف، چرای دام اهلی و فشار آن بر زیستگاههای خرس، منجر به افزایش تقابل مردم محلی و خرس سیاه شده است؛ به نحوی که تخریب کندوهای عسل، تخریب محصولات باغی، حمله به دام و حتی حمله به انسانها توسط خرس سیاه افزایش یافته و در نتیجه تعداد زیادی از خرسها به خصوص توله های آنها توسط مردم بومی اسیر و کشته می‌شوند.
خرس سیاه آسیایی هم اکنون در فهرست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN RED LIST) در طبقه در آستانه انقراض (CR) قرار دارد و هیچ آمار مشخصی از تعداد اندک باقیمانده جمعیت این گونه در کشور در دست نیست.
دیده بان حقوق حیوانات: تلف شدن 8قلاده خرس سیاه آسیایی طی 9سال گذشته/ بیشترین تلفات توسط تله های سمی مدیر کل دفتر حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست از تلف شدن این گونه در حال انقراض طی سال های گذشته خبرداد.
دیده بان حقوق حیوانات: در تاریخ 18 مرداد ماه 1392 گونه کمیاب و به شدت در خطر انقراض خرس سیاه آسیایی در شهرستان بشاگرد توسط گروه کارشناسی اداره کل حفاظت محیط زیست استان هرمزگان مشاهده و تصویربرداری شد.
برای اولین بار تصویربرداری از گونه به شدت درمعرض خطر انقراض خرس سیاه آسیایی توسط کارشناسان اداره کل حفاظت محیط زیست هرمزگان درشهرستان بشاگرد انجام شد .
در تاریخ 18 مرداد ماه 1392 گونه کمیاب و به شدت در خطر انقراض خرس سیاه آسیایی در شهرستان بشاگرد توسط گروه کارشناسی اداره کل حفاظت محیط زیست استان هرمزگان مشاهده و تصویربرداری شد.
به گزارش روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست هرمزگان گفتنی است : اولین بار در این منطقه از خرس سیاه توسط دوربین‌های دستی فیلم‌برداری می‌شود و پیش از این چندین بار توسط دوربین‌های تله‌ای از این گونه فیلم و عکس تهیه شده است. همچنین در این بررسی ردپاهای متعلق به حداقل چهار قلاده خرس سیاه اندازه‌گیری شد که نشان دهنده پتانسیل بالای این منطقه برای حفاظت از این گونه است.
شهرستان بشاگرد منطقه‌ای کوهستانی در شرق استان هرمزگان است که با دارا بودن منابع آبی فراوان، جنگل‌های تنک کوهستانی و بکر بودن یکی از زیستگاههای مناسب خرس سیاه در استان است. خرس سیاه آسیایی یکی از گونه‌های آسیب‌پذیر در دنیا است اما زیرگونه بلوچی آن که پراکندگی آن محدود به پاکستان و جنوب شرقی ایران در سه استان هرمزگان، کرمان و سیستان و بلوچستان است از گونه‌های به شدت در معرض خطر انقراض است.
خرس سیاه آسیایی درحال حاضر درفهرست IUCNدرآستانه انقراض CRاست وازدرجه حفاظتی برخوردار می باشد . درواقع وقتی جانوری ازدرجه حفاظتی برخوردار می شودبه این معنا است که طی 10سال اخیرحدود 50درصد ازجمعیت آن کاسته شده است . متاسفانه درایران شکاربی رویه ونابودی زیستگاه ازعوامل مهم تهدید حیات جانوراین است . ازطرفی نا آگاهی مردم بومی دربرخورد باخرس سیاه باعث شده تعدادبسیاری ازآنها اسیریا شکارشوند . که البته اقدامات اداره کل حفاظت محیط زیست هرمزگان از جمله استفاده واعزام تشکل های فعال مردم نهاد درزمینه آموزش وترویج درحوزه محیط زیست مرتبط با جوامع محلی هرمنطقه از دیگر اقدامات این اداره کل برای حفاظت از گونه های آن منطقه می باشد.
