دیده بان حقوق حیوانات: هنوز خاطره بلاي ايراني که همين يکي دو سال اخير بر سر دو ببر سيبري آمد از ذهن‌ها پاک نشده که مسوولان سازمان محيط زيست براي چندمين بار از ورود چهار توله ببر سيبري تا پايان سال خبر مي دهند. اين در حالي است که هيچ ضمانتي براي زنده ماندن اين توله‌ها وجود ندارد.
به گزارش خبرگزاري ميراث فرهنگي مسوولان سازمان محيط زيست همه آن چه در سقوط 37 پله اي ايران در شاخص عملکرد محيط زيستي موثر بوده را يک سر به يک سو نهاده و هنوز بر احياي نسل ببر مازندران اصرار دارند، چيزي که متخصصان محيط زيست آن را از اساس رد شده مي دانند و همين مسوولان با داشتن کارنامه اي شامل مرگ يک ببر نر و ناپديد شدن يک ببر ماده که براي همين هدف دو سال پيش از روسيه وارد شدند، هيچ ضمانتي براي زنده ماندن اين چهار توله ببر نداده اند. گفته مي شود اين اقدام بيش از آن که محيط زيستي و در راستاي احياي نسل يک گونه منقرض شده باشد، مانوري سياسي براي اثبات دوستي ايران و روسيه است.
کارشناسان براي چندمين بار طي اين يکي دو سال با ورود ببرهاي سيبري با هدف احياي ببر مازندران مخالفت کرده و آن را اقدامي بيهوده و ژورناليستي مي دانند. آن ها به هدف گذاري ورود و ضمانت اجرايي زنده ماندن ببرها به علاوه ژن نسلي که از اين چهار توله قرار است به وجود بيايد و زيستگاه و غذاي اين حيوانات نقد دارند.
شريفي از اعضای ديده بان حقوق حيوانات در گفت و گو با CHN در انتقاد به اين تصميم سازمان حفاظت محيط زيست مي گويد: «اگر هدف احياي نسل ببر مازندران است که يک نسل ببر نمي تواند از چهار توله توليد شود.»
او در توضيح چرايي نرسيدن به اين هدف اضافه مي کند: «اين چهار توله ببر ژن هايي محدود دارند و جفت گيري آن ها و نسل کشي از آن ها منجر به جفت گيري ميان ببرهاي خواهر و برادر و جهش هاي ژنتيکي مي شود و ممکن است برخي بيماري هاي عجيب و غريب ميان آن ها شايع شود که در نتيجه اين موجب ايجاد نسلي ضعيف در برابر خطرات و بيماري ها شده و نسلي کاملا غيرطبيعي ايجاد مي شود که حداکثر مي توانند حدود 70 ببر شوند که در طبيعت محکوم به نابودي هستند.»
افرادي که صحبت از احياي نسل ببر مازندران مي کنند مي گويند اين اقدام قرار است از تزريق DNA پوست ببر مازندراني که 60 سال پيش کشته شده، به ببر سيبري انجام شود. «شريفي» در نقد اين شيوه مي گويد: «تزريق DNA کار پيچيده اي است که تاکنون در جهان انجام نشده و تنها در فيلم پارک ژوراسيک سابقه دارد؛ اگر قرار است ببر مازندران به اين شيوه احيا شود، بايد گفت که اين کار خطاست.»
به گفته شريفي، اگر قرار است ببر را در اسارت پرورش دهيم، سازمان محيط زيست مي تواند ببر را از سيرک ها و کشورهاي ديگر بخرد و در نهايت چه نيازي به اين اقدامات است؟ او تاکيد مي کند که آن چه سازمان محيط زيست مي خواهد انجام دهد، احياي گونه نيست و دقيقا کاري است که سيرک ها انجام مي دهند.
همه اين گفته ها البته در جايي است که فرض کنيم زيستگاه اين چهار توله آماده باشد و در زمينه اسکان و تغذيه آن ها مشکلي نداشته باشد، همه اين ها اما در حال حاضر محل اشکال است.
کارشناسان در انتقاد به رهاسازي ببرها در ميانکاله، مي گويند که وقتي ببرهاي مازندران در ميانکاله منقرض شده اند، ببرهاي جديد نيز نمي توانند در اين زيستگاه زنده بمانند با اين توضيح که انقراض به معني مردن جانوران نيست بلکه به اين معني است که زيستگاه توانايي پذيرفتن گونه را ندارد. بنابراين در جايي که در ميانکاله جايي نيست که از تيررس انسان در امان مانده باشد، رويارويي ببرها و لاجرم کشته شدن آن ها اجتناب ناپذير است.
اما مهم ترين بحثي که در اين زمينه مطرح مي شود، اين است که اساسا چه لزومي به احياي ببر مازندران است و اين پروژه چه توجيه و هدف گذاري ممکن است داشته باشد؟
این عضو دیده بان با اشاره به هدفي که در سازمان در زمينه احياي ببر مازندران مطرح شده بود، گفت: «در آن زمان صحبت مخفيانه اي وجود داشت مبني بر اين که با اين اقدام ميانکاله قرار است از دست کشاورزان و شکارچياني که آن را تصرف کرده اند، رها شده و به ذخيره گاه زيست کره مبدل شود.»
وی در نقد چنين ديدگاهي که منجر به پروژه احياي ببر مازندران شده است، مي گويد: «اگر اين اقدام در راستاي خارج کردن افرادي است که به شکل غيرقانوني ميانکاله را تصرف کرده اند، اين بايد با استفاده از ابزارهاي قانوني صورت بگيرد و اقدام با استفاده از از برنامه هاي ژورناليستي و با هزينه کشته شدن ببرها غير قانوني و غير اخلاقي است.»
به گفته او، سازمان محيط زيست بايد اين قدرت را داشته باشد که به جاي استفاده از اين اقدامات نمايشي، جلوي ورود غير قانوني به مناطق حفاظت شده و کشتار حيوانات را بگيرد.
تاريخچه ورود ببرهاي روسي به ايران نشان مي دهد که در چند سال اخير اين اقدام همواره ناکام بوده است. 15 سال پيش يک جفت ببر سيبري وارد ايران شد که 6 ماه بعد در باغ وحش مشهد از گرماي هوا تلف شدند. دو سال پيش هم دو ببر سيبري وارد ايران شد که يکي مرد و ديگري ناپديد است و هيچ خبري از سلامت و شرايطش داده نمي شود و البته هرگز آن را در انظار عمومي نمايش نمي دهند. حال با ورود چهار توله ببر سيبري ديگر که هيچ ضمانتي براي زنده ماندن آن ها وجود ندارد، ببرهاي قرباني شده در ايران احتمالا به عدد 8 مي رسد.
با وجود چنين تاريخچه اي بايد از مسوولان سازمان حفاظت محيط زيست که با وجود مخالفت افکار عمومي روسيه و ايران به ورود ببرهاي سيبري تاکيد دارند، پرسيد که چه ضمانت اجرايي براي زنده ماندن ببرها در نخستين گام و احياي نسل ببر مازندران در دومين گام، وجود دارد. به علاوه در جايي که به نظر مي رسد مردن ببرها هيچ پيگيري قضايي ندارد، اين که در صورت تلف شدن توله ببرها، چه کسي به افکار عمومي پاسخ خواهد داد؟
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.