دسته: دانش

دیده بان حقوق حیوانات: کارشناسان محیط زیست در بررسی‌های جدید خود دریافتند که کمبود اکسیژن عامل تاخیر در رشد جمعیت حیوانات در میلیون‌ها سال پیش بوده است.

به گزارش ایسنا کارشناسان محیط زیست از مدت‌ها پیش با این سوال مواجه بودند که اگر حدود 800 میلیون سال پیش اکسیژن زیادی در جو زمین وجود داشته چرا رشد جمعیتی حیوانات خیلی کندتر از تصور آنها صورت گرفته در حالی که فراوانی اکسیژن باید موجب رشد جمعیت جانوران می‌شد؟

نتایج یک مطالعه جدید نشان داد که علت این تناقض تصور غلط متخصصان بوده است. آنها در این بررسی دریافتند که میلیون‌ها سال پیش کیفیت هوا آنگونه هم که تصور می‌شد مطلوب و جو زمین سرشار از اکسیژن نبوده است. در بررسی جدیدی که توسط متخصصان دانشگاه ییل انجام گرفت، مشخص شد سطح اکسیژن در طول دوره‌ای که به اصطلاح «boring billion» نام داشته تنها 0.1 درصد آنچه امروز برآورد می‌کنیم، بوده است. بنابراین آشکار شد در حالی که یک میلیارد سال پیش اکسیژن مورد نیاز برای بقای جانداران روی زمین وجود داشته اما به قدری نبوده که برای رشد جمعیت جانداران کافی باشد.

یکی از کارشناسان در این مطالعه گفت: شکی نیست که تغییرات ژنتیکی و زیست‌شناختی در نهایت در رشد حیوانات نقش داشته اما در عین حال برای رشد گونه‌های جانوری وجود حجم مشخصی از اکسیژن ضروری و اجتناب ناپذیر است.

شواهد به دست آمده حاکی از آن است که سطح اکسیژن در طول آن دوره به حدی پایین بوده که به طور بالقوه از رشد حیوانات جلوگیری کرده است.

به گزارش ایسنا به نقل از نیچر ورلد نیوز، در این بررسی متخصصان شواهد خود را بر اساس تحلیل «ایزوتوپ کروم» در رسوبات قدیمی از چین، استرالیا، کانادا و آمریکا به دست آوردند. کروم در پوسته قاره‌ای زمین وجود دارد و اکسید شدن کروم به طور مستقیم با وجود اکسیژن آزاد در اتمسفر مرتبط است.

دیده بان حقوق حیوانات: گاهی ممکن است در طبیعت اطرافمان موجوداتی حضور داشته باشند که در نگاه اول نتوانیم تشخیصشان بدهیم. توانایی خارق العاده برخی حیوانات در همسان سازی شکل و رنگ بدنشان با محیط اطراف برای در امان ماندن از خطرات احتمالی، یکی از شگفتی های طبیعت است. 

دیده بان حقوق حیوانات: یک مطالعه که به تازگی انجام شده است نشان می دهد، فیل ها که به داشتن حافظه های قوی معروف هستند می توانند مانند یک متخصص هواشناسی عمل کنند و مکان بارش باران را از 241 کیلومتری تشخیص دهند.

به گزارش ایرنا از دیلی میل، محققان دانشگاه «ای اند ام تگزاس» که این مطالعه را انجام داده اند، می گویند: این حیوانات بزرگ می توانند احتمال بروز باران سیل آسا را از فاصله 150 مایلی (241 کیلومتری) تشخیص دهند.

جای تعجب نیست که فیل ها به دلیل داشتن گوش های بزرگ، شنوایی خوبی دارند و می توانند فرکانس های بسیار کم را تشخیص دهند.

محققان معتقدند که این جانواران می تواند صداهای بسیار ضعیف رعد و برق و بارش باران های سنگین را در مایل ها دورتر بشنوند و زمان نزدیک شدن این آب و هوای مرطوب را پیش بینی کنند.

محققان پس از مطالعه بر روی صدها فیلی که بطور ناگهانی به نامیبیا مهاجرت کردند به این نتیجه رسیدند.

«اولیور فرانفلد» استاد دانشگاه ای اند ام تگزاس آمریکا گفت: آنها شاهد تغییر مکان سریع فیل ها بوده اند.

وی افزود: گروه محققان وی برای بررسی مسئله ای که فیل ها را به این تغییر مکان ترغیب کرد، برای مدت هفت سال به 9 فیل ردیاب «جی.پی.اس» وصل کردند.

محققان متوجه شدند که این فیل ها در جریان فصل باران در نامیبیا که در فاصله زمانی ماه های ژانویه و مارس رخ می دهد، مرتب تغییر مکان می دهند.

کارشناسان متوجه شدند که فیل ها می توانند بارش باران را در صدها مایل دورتر احساس کنند و به سمت بارش های سیل آسا حرکت می کنند.

این استاد دانشگاه می گوید: فیل ها پس از تحمل یک فصل طولانی خشکسالی به باران نیاز دارند و به سمت باران حرکت می کنند چرا که این کار به آنها اجازه می دهد که زودتر به آب برسند.

وی افزود: دانستن این موضوع که چگونه فیل ها باران را دنبال می کنند به طرفداران حفاظت از محیط زیست کمک می کند تا جهت حرکت فیل ها را پیش بینی کنند و آنها را از دست شکارچیان محفوظ نگاه دارند.

این مطالعه در مجله Plos One منتشر شده است.

دیده بان حقوق حیوانات: ورود داروهای افسردگی به طبیعت سبب کاهش اشتهای سارها و همچنین ورود داروهای ضدبارداری به آب‌ها سبب کاهش جمعیت ماهی‌ها در دریاچه‌ها می‌شود.

به گزارش ایسنا داروهایی که توسط فاضلاب انسانی و حیوانی وارد محیط زیست می‌شوند می‌توانند تاثیرات مخرب پنهانی بر حیات وحش بگذارند. کارشناسان محیط زیست هشدار می‌دهند نرخ استفاده جهانی از داروهایی که به منظور بهبود فعالیت بیولوژیکی در سطح پایین ساخته شده‌اند، رو به افزایش است اما تاکنون درباره اثرات مخرب آنها بر محیط زیست اطلاعات زیادی در دست نیست. مطالعات روی تاثیر آلودگی دارویی بر حیات وحش به ندرت انجام شده اما نتایج مطالعه جدیدی که اخیرا دراین‌باره منتشر شده نشان می‌دهد ورود داروهای افسردگی به حیات وحش سبب کاهش اشتهای سارها و ورود داروهای ضدبارداری به آب سبب نابودی جمعیت ماهی‌ها در دریاچه‌ها می‌شود.

«کاترین آرنولد»، استاد دانشگاه نیویورک و نگارنده شماره ویژه مجله Philosophical Transactions of the Royal Society B می‌گوید: هزاران نوع دارویی که در سراسر جهان مصرف می‌شوند قابلیت تاثیرگذاری و تخریب حیات وحش محیط زیست را دارند. با وجود بسیاری از فواید داروها با این حال متخصصان می‌بایست مطالعات بیشتری را برای برآورد خطراتی که این داروها روی حیات وحش و محیط زیست دارند انجام دهند.

به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، آرنولد تصریح کرد: با توجه به کاهش جمعیت گونه‌های جانوری در مجاورت محل زندگی انسان‌ها به دلایل نامعلوم به نظر می‌رسد وقت آن رسیده تا چالش‌های روز افزون نظیر آلودگی‌های دارویی در محیط زیست را مدنظر قرار دهیم.

کارشناسان محیط زیست به تازگی اعلام کردند نیمی از موجودات حیات وحش طی 40 سال اخیر از عرصه گیتی محو شده‌اند. در زیستگاه‌های آبهای شیرین که پسماندهای دارویی عمدتا مشاهده می‌شود، کارشناسان محیط زیست دریافته‌اند 75 درصد از جمعیت ماهی‌ها و دوزیستان نابود شده‌ است. اما از آنجا که داروها بر خلاف آفت کش‌ها برای کشتن ساخته نشده‌اند ‌لذا نحوه آسیب رساندن آنها به حیات وحش می‌تواند بسیار پیچیده باشد.

در مطالعه دیگری نیز که توسط «کارن کید» در دانشگاه «نیوبرونزویک» انجام شد، مشخص شد که استروژن مصنوعی به کار رفته در داروهای کنترل باروری نه تنها جمعیت ماهیهای کمپور در دریاچه‌های مورد آزمایش را به کلی نابود کرد، بلکه کل اکوسیستم منطقه محل آزمایش را دچار آسیب جدی کرده است. همچنین در یک مطالعه که توسط «آنت کوستر» و «نیکول آدلر»، کارکنان اداره محیط زیست فدرال آلمان انجام شد، ‌داروهایی که بیشترین خطر زیست محیطی را داشتند معرفی شدند. محققان اعلام کردند محصولات دارویی انسانی، هورمون‌ها،‌ آنتی بیوتیک‌ها، مسکن‌ها، داروهای افسردگی و آنتی بیوتیک و ضدانگل‌ها بیشترین خطرات زیست محیطی را به همراه دارند.

«یوآخیم لارسن»، استاد دانشگاه گوتنبرگ می‌گوید: داروها از راه فاضلاب کارخانجات داروسازی و فاضلاب انسانی و حیوانی می‌توانند محیط زیست را آلوده کنند.

دیده بان حقوق حیوانات: گونه خاصی از کوسه‌ها به منظور محفوظ ماندن از آب‌های اسیدی اقیانوس‌ها در میان صخره‌های مرجانی مخفی می‌شوند.

به گزارش ایسنا کوسه سردوش‌دار با نام علمی Hemiscyllium Ocellatum به داشتن توانایی تحمل شرایط کم اکسیژن معروف است اما اکنون زیست‌شناسان دریافته‌اند که این جانور می‌تواند تنها مدت کمی در برابر افزایش سطح دی اکسید کربن در آب دوام بیاورد. طی 250 سال اخیر سطح دی اکسید کربن موجود در جو 40 درصد افزایش یافته و در نتیجه اقیانوس‌های جهان می‌بایست این فشار را تحمل و بیش از 30 درصد دی اکسید کربن اضافی جو را جذب کنند. علاوه بر این شدت اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها نسبت به روند 56 میلیون سال پیش حدود 10 برابر سریعتر شده است.

اما این مسئله چه ربطی به کوسه‌ها دارد؟ این مطالعه در وهله نخست نشان می‌دهد که حتی میزان پایین اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها نیز حس شکار را در کوسه‌ها که یک مهارت مهم برای استشمام رد طعمه محسوب می‌شود، از بین می‌برد. اما پناه بردن به صخره‌های مرجانی ممکن است یکی از راه‌هایی باشد که «کوسه‌های سردوش‌دار» برای فرار از تبعات اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها از آن استفاده می‌کنند.

به گزارش ایسنا به نقل از نیچر ورلد نیوز، بنابر اعلام مسئولان «آکواریوم پاسیفیک» کوسه‌های سردوش‌دار در عمق 50 متری آب هم مشاهده می‌شوند اما آنها ترجیح می‌دهند بیشتر زمان خود را در آب‌های گرم و ترجیحا آب‌های کم عمق نزدیک صخره‌های مرجانی و به ویژه اعماق شنی سپری کنند. مشاهده این رفتار می‌تواند خبر خوبی باشد چرا که این محیط می‌تواند آنها را از تبعات اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها در امان نگه دارد. کوسه‌های سردوش‌دار شکارچیان کف دریا و ساکن آب‌های گینه نو و استرالیا هستند که به راه رفتن روی صخره‌های مرجانی با کمک باله‌های خود مشهورند.

جزئیات بیشتر درباره این مطالعه در مجله Conservation Physiology‌ منتشر شده است.