دیده بان حقوق حیوانات: دریکی از پارک های تهران بخشی هست که حیوانات کوچک را در حالی که زنده اند و جان دارند مقابل حیوانات گوشت خوار می اندازند تا مردمی که با خرید بلیت به تماشای این حیوانات آمده اند از نزدیک، خورده شدن یک حیوان توسط یک حیوان دیگر را تماشا کنند.
به گزارش پیام نو، چشم هایش از حدقه بیرون آمده بود. او که تا چند دقیقه پیش شیطنت های بچگی اش توجه هر عابری را به خود جلب می کرد حالا مات و مبهوت روبروی جویی از خون ایستاده بود که توی خیابان راه انداخته بودند. بزرگترها صلوات می فرستادند و اسپند دود می کردند و او ازجایش تکان نمی خورد. توی ذهنش چه می گذشت معلوم نبود.
دریکی از پارک های تهران بخشی هست که حیوانات کوچک را در حالی که زنده اند و جان دارند مقابل حیوانات گوشت خوار می اندازند تا مردمی که با خرید بلیت به تماشای این حیوانات آمده اند از نزدیک، خورده شدن یک حیوان توسط یک حیوان دیگر را تماشا کنند.
شاید شنیدن این خبر، پیش از این که ذهن را به سمت حق و حقوق حیوانات در ایران ببرد این سوال را در ذهن، متبادر کند که حسی به آدم ها دست می دهد وقتی این صحنه ها را می بینند و مهم تر از آن، واکنش کودکان در مقابل این صحنه ها چیست؟
خلاء قانونی در ایران
نائب رئیس انجمن دامپزشکان ایران با اشاره به این مطلب که در ایران، هیچ کسی حقوق حیوانات را بررسی نمی کند می گوید؛ برای انجام چنین کارهایی گرفتن مجوز از محیط زیست و دامپزشکی الزامی است البته قانون نمی گوید که باغ وحش ها و محل هایی که حیوانات را برای تماشا عرضه می کنند باید به سراغ دامپزشکی بروند و این یکی از خلاء های قانونی است که در ایران وجود دارد. پیام محبی به این مطلب هم اشاره می کند که هر نوع ترویج خشونتی که در جامعه اتفاق بیافتد در سال های آینده عوارض بسیار بدی در جامعه دارد به ویژه اگر این تاثیر بر کودکان باشد به این دلیل که افراد بزرگسال می توانند تحلیل بهتری از این قضیه داشته باشند. اما بچه ها با دیدن فعل کشتن فکر می کنند که شکار و کشتن حق است. همه این ها به دلیل عدم مدیریت این سیستم ها در ایران است.
تاثیر صحنه های کشت و کشتار بر کودکان
دکتر بهروز بیرشک، روانشناس، علنی نشان دادن این صحنه ها را به هیچ وجه کار صحیحی نمی داند. او معتقد است تاثیر تماشای صحنه های کشت و کشتار بر افراد به ویژه کودکان امر مهمی است که نباید مورد غفلت واقع شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران ضمن تاثیر تماشای چنین صحنه هایی در بروز خشونت، این رفتارهارا در جهت ایجاد سرگرمی افراد به هیچ وجه کمک کننده نمی داند؛ ممکن است افرادی با هدف سرگرم کردن دیگران این کار را انجام بدهند اما باید بدانند که درک کودکان، بسیار محدود است و دیدن این صحنه ها می تواند مشکلاتی را برایشان به وجود بیاورد.
دکتر بیرشک با اشاره به این مطلب که این بحث در زمینه پرخاشگری هم مطرح شده، از تحقیقی یاد می کند که در بحث روانشناسی افراد انجام شده است؛ در یک کار تحقیقاتی، یک گروه از کودکان را کمتر در معرض فیلم های خشن قرار دادند و یک گروه را بیشتر و مشاهده کردند گروهی که بیشتر در معرض صحنه های خشن بوده اند، در سنین نوجوانی به لحاظ احساس و عواطف بسیار افت کردند و خشونت برایشان به امری عادی تبدیل شده بودند و اگر هم رفتارهای خشن از خود بروز نمی دادند در مقابل اعمال خشونت هم هیچ واکنشی نداشتند؛ بنابراین تماشای صحنه های خشن هم می تواند نوعی یادگیری باشد هم این که سبب افت احساست و عواطف فرد شود.
شکل گیری شخصیت های ضد اجتماعی و اختلالات رفتاری
این روانشناس با اشاره به این که دیدن صحنه های خشن می تواند روی بزرگسالان هم تاثیر بگذارد، معتقد است بزرگسالان به این دلیل که با واقعیت زندگی بیشتر روبرو بوده اند این تاثیر می تواند کمتر باشد.
به عقیده دکتر بیرشک، افرادی که در بزرگسالی دست به اعمال خشونت های فجیع می زنند قطعا در دوران کودکی مسائل و مشکلاتی را داشته اند؛ وقتی راجع به اختلال رفتاری که بیمارگونه است صحبت می کنیم، یا افرادی که اختلال شخصیت ضد اجتماعی دارند منظورمان افرادی است اعمال خشونت برایشان عادی شده و یکی از عوامل این عادی سازی دیدن صحنه های خشن است.
این روانشناس معتقد است اگر الگویی برای اعمال خشونت وجود داشته باشد؛ برای نمونه کودکان این صحنه ها را ببینند و برایشان تائید شود، اعمال خشونت برایشان عادی شده و زشتی آن از بین می رود.
کار صوابی که می تواند لعن و نفرین به دنبال داشته باشد
اما یکی از موارد بارز کشتن حیوانات در ملاء عام در کشور ما سنت قربانی کردن است. سوای احترام به عقاید و باورهای مذهبی و سنت پسندیده نذر کردن در ایران باید به این نکته هم توجه کرد که کشتن حیوانات در ملاء عام و راه انداختن خون در کوچه ها و خیابان ها می تواند در روحیه افراد به ویژه کودکان موثر باشد.
دکتر بیرشک می گوید: بسیاری از صاحب نظران در حال حاضر بر این اعتقادند که به جای قربانی کردن گوسفند، می توانید پول آن را جاهای دیگر صرف کنید.
اما به اعتقاد او سر بریدن حیوان در ملاء عام اصلا چیز خوبی نیست. او می گوید: سال گذشته یکی از آدم های پولدار در محله خود یک شتر را با به جا آوردن مراسم خاصی سر برید. می توانم بگویم که تماشای این صحنه آن قدر لعن و نفرین برای این فرد به دنبال داشت که اگر خیری هم برای او وجود داشت به طور قطع از بین رفت!
این روانشناس پیشنهاد می دهد برای کشتن حیوانات بهتر است ان ها را به کشتارگاه ها و سلاخ خانه ها ببرند و الزامی نیست که در خیابان و جلوی چشم آدم ها این کار انجام شود.
حیوانی که قرار است قربانی شود هم، حق و حقوقی دارد
نائب رئیس انجمن دامپزشکان ایران پیرامون قربانی کردن حیوانات در ملاء عام می گوید: در اسلام هم آمده که حیوانی که قرار است قربانی شود هم حق و حقوقی دارد که باید به حقوقش رسیدگی شود؛ نمی شود به هر روشی قربانی را سر برید و نباید با او خشونت کرد.
پیام محبی می گوید: اسلام دین بسیار کاملی در زمینه حقوق حیوانات است که متاسفانه رعایت نمی شود. پیرامون حقوق حیوانات دین اسلام جزئیات بسیار کاملی دارد. در سوره مائده حتی راجع به شکار احکام خاصی وجود دارد. یعنی حتی باید حقوق حیوانی را هم که می خواهی شکار کنی، رعایت کنی.
این کارشناس دامپزشکی می گوید اگر قرار است که کشتار کنیم جایی در شهر وجود دارد به نام کشتارگاه و این طور نباشد که هر جا که خواستیم حیوان را بکشیم و خون راه بیاندازیم.
گوسفند تب کریمه کنگو داشت؛ سلاخ و انترن بیمارستان هر دو مردند
پیام محبی به آلودگی هایی اشاره می کند که از این خون ها در شهر پخش می شود و به موردی اشاره می کند که قربانی کردن حیوان منجر به فوت فرد قربانی کننده می شود؛ سال گذشته یک سلاخ در مشهد به این دلیل که گوسفندی که تب کریمه کنگو داشت را سر بریده بود به بیمارستان منتقل شد، هم خودش و هم انترنی که در بیمارستان به او رسیدگی کرده بود فوت کردند.
این کارشناس با اشاره به این مطلب که ما هم کشوری هستیم که آلوده به کریمه کنگو هستیم، در قربانی کردن حیوان باید دقت لازم را داشته باشیم؛ برای رعایت بهداشت، سازمان دامپزشکی در اعیاد و مراسم، قربانگاه هایی را در محله راه اندازی می کند که حیوان را به آن جا می برند.
او به این نکته هم اشاره می کند که یک سری از بیماری های حیوانات مثل تب مالت به این صورت است که وقتی حیوان را سر می برند باید لاشه اش به سردخانه برده شود و ۲۴ ساعت بماند؛ در سردخانه به دلیل تغییر PH که در لاشه ایجاد می شود یک سری از بیماری ها از بین می رود در صورتی که در اعیاد یا عزاداری ها حیوان را سر می برند و همان موقع هم می خورند.
کم نیستند حوادثی که حتی شنیدنش زجر آور است. خشونت، پرخاشگری، دعواها و رفتارهایی که به قتل هم منجر می شود. اخبار درگیری ها اما به اطراف ما خلاصه نمی شود. در همه جای دنیا هست. شکل خشن ترش را می توان در کشورهای منطقه دید. شورشیانی که به راحتی هر چه تمام تر آدم می کشند، جلوی دوربین سر می برند و فیلمش را برای همه دنیا مخابره می کنند. شاید همین آدم هایی که به راحتی جان یک آدم دیگر را می گیرند، جان گرفتن، کشتن و دیدن خون از کودکی برایشان عادی شده. و شاید همین اتفاقاتی که به اسم سرگرم کردن مردم در سیرک ها و پارک های ایران شاهد آن هستیم زنگ خطری باشد که جامعه ای داشته باشیم با آدم هایی که درخوشبینانه ترین شکلش به یکدیگر پرخاش می کنند، خشونت می ورزند و با یکدیگر رفتاری انسانی ندارند.
______________________
