دیده بان حقوق حیوانات/ سپهر سلیمی*: خبرها حکایت از برگزاری سیرک حیوانات در استان های خوزستان و فارس دارد. در سیرک ایران – پرتغال که در شهر اهواز برگزار می شود اسب پونی، ببر، کوسه ، پنگوئن و فوک حضور دارند.
حتمن می دانید که کمپین «سیرک نه!» به 21 استان رسیده و 21 اداره کل محیط زیست اعلام کرده اند که اجازه برگزاری سیرک حیوانات را در استانهای خود نمی دهند و استانهای خوزستان و فارس از استانهایی هستند که تاکنون به این کمپین نپیوسته اند.
هر گاه صحبت از مشکلات زیست محیطی می شود مدیران محیط زیست اعلام می کنند که این مشکلات یک روزه به وجود نیامده و برای حل آنها گذر زمان لازم است. مثلن اگر امروز در مورد پدیده ریزگردها یا آلودگی آب کارون از مدیران محیط زیست خوزستان سوال شوند خواهند گفت برای حل این مشکلات زمان و بودجه لازم است و یک روزه حل نمی شود اما آیا برای مجوز ندادن به سیرک ها هم چنین است؟! آیا برای امضا نکردن یک مجوز هم باید سالها صبر کرد؟
آیا برچیدن بساط سیرک ها هم مثل مشکلات کم آبی و آلودگی هوا است که نیازمند بودجه فراوان و گذشت زمان است؟ دلیل کوتاهی مدیران سازمان محیط در برخورد با سیرک های حیوانات چیست؟ آیا از سازمانی که توان مقابله با چند سیرک را ندارد می توان انتظار داشت که در مقابله با شکار و بیش از یک میلیون اسلحه شکاری مقاومت کند؟ آیا سازمانی که توان مجوز ندادن به چند سیرک را ندارد توان حفاظت از آب، خاک و هوای این سرزمین پهناور را دارد؟
سازمان محیط زیست بر اساس کدام مجوز شرعی نسبت به فتوای 20 مرجع تقلید و مجتهد بی توجهی می کند؟ چرا نهادهای نظارتی کشور نسبت به بی توجهی سازمان محیط زیست نسبت به این احکام شرعی بی توجه هستند؟!
چرا سازمان محیط زیست نسبت به خواست عمومی و فراگیر فعالان حقوق حیوانات، حامیان محیط زیست و سازمانهای غیردولتی زیست محیطی در سراسر کشور بی توجه است؟ این بی توجهی به سرمایه های اجتماعی و نا دیده گرفتن درخواست های منطقی این گروه ها چه تاثیری خواهد داشت؟
و این سوال را باز می پرسم؛ آیا از سازمانی که توان مقابله با دو سه سیرک را ندارد می توان انتظار داشت که حافظ خاک، آب، هوا و تنوع زیستی این سرزمین باشد؟!
