برچسب: حیوانات خانگی

دیده بان حقوق حیوانات: این پانسیون ها که در شمال شهر قرار دارند، در اصل برای نگهداری این حیوانات در غیاب صاحبان‌شان دایر شده‌اند و خدماتی چون فروش وسایل خور و خواب، نظافت و بهداشت و یا آموزش و تربیت سگ و گربه را نیز ارائه می‌دهند.

از این پانسیون ها با نام “هتل” یاد شده است؛ هتل‌هایی که بر حسب امکانات و سرویس‌های خود تا سطح “هتل پنج ستاره” نیز ارتقاء می‌یابند و  این شغل نوظهور به سرعت در حال گسترش است.

در این مراکز، انواع اسباب‌بازی‌‌، لباس، کفش و غذاهای مخصوص خارجی وجود دارند و خدمات آرایشی و پیرایشی هم‌چون کوتاه کردن مو و ناخن و بال، شستشو و نیز معاینات دامپزشکی ارائه می‌شود. تبلیغات این مراکز در دنیای مجازی صورت می‌گیرد.

به گزارش شهروند هزینه‌ها بر اساس کیفیت خدمات و محل پانسیون ها تعیین شده‌اند. سرویس برخی از آنها به چند قفس و مقداری خوراک محدود می‌شود که در این صورت، هزینه نگاهداری حیوانات روزانه ۵ تا ۱۰ هزار تومان است. در پانسیون‌های لوکس اما بهای نگاهداری به روزی ۵۰ تا ۷۰ هزار تومان می‌رسد. این قیمت‌ها مربوط به سگ و گربه هستند و مخارج نگاهداری جوندگان و پرندگان ارزان‌تر است.

هزینه مراقبت روزانه از جوندگان و پرندگان، بین ۲ تا ۱۰ هزار تومان است: «شاغلان مالک حیوان خانگی به صورت ماهانه حداقل ۶۰ هزار و حداکثر ۲ میلیون تومان برای نگاهداری حیوانات‌شان هزینه می‌کنند.»

*دوره‌های آموزشی و پرورشی

در این پانسیون ها دوره‌های آموزشی نیز برگزار می‌شود. مربی مرکزی در الهیه می گوید که سگ‌ها و گربه‌ها در این دوره‌ها در دو مرحله مقدماتی و پیشرفته تربیت می‌شوند: «در دوره مقدماتی دستورهای ضروری به توله‌ها آموزش داده می‌شود مثل این که کجا دستشویی برود، فرامین بکن و نکن را یاد بگیرد و اوامر صاحبش را بفهمد. مرحله پیشرفته برای اصلاح رفتار حیوان، افزایش اعتماد به نفس او، از بین بردن ترس‌هایش و ترک عادت‌هایی مثل صمیمیت با غریبه‌هاست.»

*پرستاری سگ به فهرست مشاغل ایران افزوده شد

نرخ دوره یک ماهه کلاس‌های مقدماتی ۵۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان و نرخ کلاس‌های ۱۲ جلسه‌ای پیشرفته یک میلیون و ۲۰۰ تا یک میلیون و۵۰۰ هزار تومان است. این پانسیون ها برای صاحبان حیوانات نیز دوره‌های آموزشی دارند تا به آنها چگونگی تشویق و تنبیه حیوان، تفاوت نژادها و باید و نباید رفتار با حیوان را یاد بدهند. هر جلسه آموزش مالکان، ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار تومان هزینه دارد.

در پانسیون های مربوطه، آرایشگاه‌های مخصوص حیوانات نیز به راه هستند؛ آرایشگاه‌هایی که کوتاه کردن ناخن، چیدن بال و سوهان زدن نوک پرنده و مدل دادن به موی سر و تن سگ و گربه را انجام می‌دهند. صاحبان حیوانات برای انتخاب مدل مو، از ژورنال‌های خارجی موجود در پانسیون‌ها استفاده می‌کنند. نرخ پایه آرایش سگ کوچک ۲۵ هزار تومان، سگ بزرگ ۳۵ هزار تومان و گربه ۳۰ هزار تومان است.

*خدمات جفت‌یابی و جفت‌گیری

یافتن جفت از دیگر سرویس‌های این پانسیون‌هاست. یک دامپزشک بر روند تولید مثل حیوانات با یافتن جفتی سالم و هم نژاد نظارت می‌کند و البته این امر با انتخاب مالکان و از طریق آلبوم‌هایی انجام می‌شود که از عکس و شناسنامه انواع حیوانات داوطلب تهیه شده است.

برخی از این پانسیون ها خدمات کاشت میکروچیپ (برای گم نشدن حیوان) و ثبت رسمی نژاد حیوان‌ را هم ارائه می‌دهند که بین ۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومان هزینه دارد. قیمت نوزادان سگ و گربه در پانسیون‌ها حداقل حدود ۵٠٠‌ هزار تومان و حداکثر به ٢ تا ٣‌میلیون تومان برای نژادهای کمیاب‌تر می‌رسد.

*ممنوعیت‌های عجیب در ایران

اصلی‌ترین تعهدات پانسیون های یاد شده، شامل تمیز کردن به موقع قفس‌های نگاهداری، بهداشت حیوان، استاندارد بودن خوراک و چکاپ‌های دامپزشکی می‌شوند. صاحب یک پانسیون در منطقه ده تهران به شهروند گفته است: «حیوان خانگی به دلیل وابستگی به مالک خود اگر مدتی طولانی در جای دیگر نگاهدای شود، دچار افسردگی و بی‌غذایی می‌شود. اگر پرنده باشد آواز نمی‌خواند یا پرهایش می‌ریزد. به همین دلیل پانسیون‌ها از پذیرش بیش از یک ماه حیوان به دلیل دردسرهای احتمالی خودداری می‌کنند.»

*از پانسیون تا بازداشتگاه

شغل نوظهور پرستاری و پیرایش و پرورش حیوانات خانگی در حالی رو به گسترش است که گرداندن سگ در معابر عمومی در ایران جرم تلقی می‌شود و تلاش‌های نوینی نیز برای جرم‌انگاری نگاهداری سگ، صورت می‌گیرد.

۳۲ نماینده مجلس ایران طرحی را ارائه کرده‌اند که در صورت تصویب آن، “گرداندن سگ و میمون دراماکن عمومی” مجازات جدی خواهد داشت. طبق این طرح، نه تنها سگ گردانی در شهر، بلکه معامله و نگاهداری سگ در خانه نیز مجازاتی چون ۷۴ ضربه شلاق، سه تا شش ماه حبس، ضبط حیوان و جریمه نقدی از یک تا ۱۰ میلیون تومان خواهد داشت.

تدوین کنندگان این طرح خواستار آن شده‌اند که حیوانات مصادره شده به “باغ وحش، جنگل یا بیابان” منتقل شوند و هزینه‌های نگاهداری تا پایان مراحل انتقال نیز بر عهده صاحبان‌شان باشد.

پیش از این و در بهار سال ۱۳۹۲ نیز “یگان امداد” نیروی انتظامی با انجام عملیاتی در خیابان‌ها، سگ‌ها را از صاحبانشان گرفته و به بازداشتگاه کهریزک برده بود. از بین ۱۵۰ سگی که بازداشت شده بودند، حدود ۶۰ قلاده سگ و سگ‌توله به دلیل تشنگی، گرسنگی و بیماری‌های ویروسی تلف شدند.

دیده بان حقوق حیوانات: مجمع عمومی یکی از برج های تهران نگهداری حیوانات خانگی را ممنوع کرد.

مدیر بهره برداری این برج که در غرب تهران واقع است با انتشار یک آگهی از مالکان حیوانات خانگی (سگ و گربه) خواسته است ظرف مدت 2 ماه جهت حفظ بهداشت محیط سکونت عموم، از نگهداری حیوان صرف نظر نمایند. ادامه این آگهی تصریح کرده است که در صورت تمرد، بدون اخطار قبلی طبق قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی و هیئت دولت با آنان اعمال قانون خواهد شد.

در این آگهی اثری از متن این دو قانون و نحوه اعمال آن به چشم نمی خورد.

لازم به ذکر است وجود مجموعه های مسکونی عاری از حیوان خانگی (Pet Free) در بسیاری از کشورها امری عادی است. وجود این آپارتمان ها به افراد دارای حیوان ترسی یا دارای حساسیت و افرادی که به هر شکل مایل به همزیستی با حیوانات خانگی نیستند امکان می دهد به دور از هر تنشی در فضای زیستشان آسایش داشته باشند با این وجود و به دلیل تعداد کم این افراد، چنین مجموعه هایی نیز نسبتا کم تعداد هستند. در این کشورها رهاکردن حیوان خانگی، به دلیل صدمه روحی به حیوان با برخورد حامیان حیوانات مواجه می شود.

در برج مورد اشاره بیش از 700 واحد مسکونی قرار دارند.

دیده بان حقوق حیوانات: هفته نامه پنجره نوشت بیشتر شبیه به خانه‎ای ویلایی است تا کلینیک حیوانات خانگی. وارد که می‎شویم توجه‎مان به هیچ‎چیز جلب نمی‎شود، به‎جز صدایی که می‎گوید: «هیس! خواهش می‎کنم آهسته‎تر صحبت کنید، صدای بلند شما استرس محیط را برای حیوانات بیشتر می‎کند.» سرم را از کانکس منشی به‎سمت راهرویی که دو ردیف نیمکت چوبی دارد خم می‎کنم. چند نفری آن‎جا حضور دارند؛ دختر جوانی با سگی سفید و پشمالو، یک پیرزن و پیرمرد با یک جعبه شیرینی در دست، مرد جوانی با قفس یک طوطی و خانم معترضی که صاحب ناتاشا است، گربه‎ای توپول و بسیار زیبا.

«رنگ دماغش کمرنگ شده، باید قهوه‎ای تیره باشد، اما دارد صورتی می‎شود.» به سگش اشاره می‎کند و ظاهرافهمیده است که چیزی سر درنمی‎آورم. برای همین می‎گوید: «نژاد سگم، «تری‎یر» است.» وقتی شناسنامه‎اش را می‎بینم، یاد کارت واکسن دوره بچگی خودم می‎افتم و نگرانی‎ای که مادرم از دیر و زود شدن‎‎های تزریقم داشت؛ کارتی که تا همین چند وقت پیش نگهش داشته بود.

دختر جوان مدام با گوش‎‎های این حیوان پشمالو که دیگر نامش را می‎دانم، بازی می‎کند و معلوم است که «سالی» هم از این حرکت صاحبش لذت می‎برد. او می‎گوید: «تا سر کوچه حالش خوب است. به این در شیشه‎ای کلینیک که می‎رسیم، زبون‎بسته می‎رود روی ویبره…» نیم‎نگاهی به مرد بغل دستی‎اش می‎اندازد و ادامه می‎دهد: «بعضی‎‎ها هم اصلا ملاحظه ندارند! آن‎قدر بلند صحبت می‎کنند که سالی، مضطرب می‎شود.»

مرد کناری روی نیمکت جابه‎جا می‎شود و می‎گوید: «کاش همین کنار، یک کلینیک اعصاب و روان برای صاحب حیوان‎‎ها هم تأسیس کنند، ظاهرا بعضی‎‎ها بدجوری لازم دارند.» خدا را شکر می‎کنم که نوبت «سالی» می‎شود و ماجرا با پشت چشم نازک کردن دختر جوان به پایان می‎رسد.

اعزام به کلینیک اروپا
توی این راهرو که دیگر می‎دانم سالن انتظار صاحبان حیوان‎‎های بیمار برای نوبت ویزیت است، حضور زوج پیری با یک جعبه شیرینی در دست، واقعا عجیب است. با نیم‎نگاهی به چشمان همه حاضران در راهروی انتظار، می‎شود فهمید که همه آن‎ها حس مرا دارند. آن‎ها هم دوست دارند بدانند ماجرای این جعبه شیرینی از چه قرار است. آیا این زوج پیر به پاس خدمت یکی از اعضای این کلینیک، زحمت آوردن شیرینی را به خود داده‎اند؟ اگر واقعا بحث تشکر مطرح است، چرا این جعبه مقوایی را مانند گنجی در آغوش گرفته‎اند و ساکت این‎جا نشسته‎اند؟  دارم اندیشمندانه تعداد سئوالات ذهنم را برای مهیج شدن ماجرا، بالا می‎برم که جیغ کوتاهم همه را از روی صندلی می‎پراند. سگی از اتاق دکتر بیرون می‎آید که تقریبا هم قد من است. هیولایی چهارپا که قلاده چرمی مشکی‎اش، با زائده‎‎های تیز آهنی تزیین شده است. تندتند نفس می‎کشد و یک «شپرمن» تمام‎عیار است. ظاهرا دیشب هنگام بازی پایش آسیب دیده و مردان سفارت‎نشین یکی از کشور‎های اروپایی او را برای درمان به کلینیک آورده‎اند. برای همین است که کمی بداخلاق به‎نظر می‎رسد و تندتند نفس می‎کشد.

بعد از نیم ساعت پایش را گچ می‎گیرند. می‎شنوم که می‎گویند قرار است این موجود پشمالو و عظیم‎الجثه را برای ادامه درمان با آمبولانس به فرودگاه ببرند و از آن‎جا بفرستند به کلینیک‎‎های اروپا.

جعبه شیرینی عجیب

بلند می‎شوم و به‎سمت فروشگاه کلینیک می‎روم. الحق که رنگ و لعاب وسایل داخل فروشگاه بدجوری وسوسه‎انگیز است؛ لباس‎ها، خوراکی‎ها، وسایل بازی و… دارم زمین بازی مخصوص سگ‎‎ها را برانداز می‎کنم که متوجه می‎شوم کسی سر صحبت را با آن زوج مسن باز کرده است. به قلمروی خودم بازمی‎گردم تا سر از اسرار این صندوقچه مقوایی دربیاورم.

روی نیمکت می‎نشینم که ناگهان گربه‎ای از زیر صندلی بیرون می‎آید. ژست شجاعت می‎گیرم و اصلا به روی مبارک نمی‎آورم که از این گربه دوست‎داشتنی ترسیده‎ام. توی دلم می‎گویم: «امان از این همه کنجکاوی. به تو چه که توی این جعبه چیه؟»

همین‎موقع «سلام» مسئول پانسیون حیوانات کلینیک، وارد می‎شود و خطاب به آن زوج مسن می‎گوید: «این دختر ما کوچولو‎های شما رو نخوره؟» زوج مسن لبخند می‎زنند. این بی‎معنی‎ترین جمله‎ای است که توی عمرم شنیده‎ام. اصلا از ماجرا سر در نمی‎آورم. همه‎اش خودم را لعنت می‎کنم که چرا چند لحظه راهروی انتظار را ترک کردم و کلی از ماجرا عقب افتادم.

«سلام» برایم درباره گربه‎ای می‎گوید که روزی، روزگاری، صاحبش آن را جلو در کلینیک ر‎ها کرده و رفته و آن گربه حالا شده است دختر مجموعه. از هیچ کس و هیچ چیز نمی‎ترسد. این گربه سرراهی با همه اخت شده! حالا فقط مانده است ماجرای کوچولوها. از زیر زبان «سلام» می‎کشم که کوچولوها، دو عدد «همستر» نر و ماده‎اند که ساکنان اصلی آن جعبه شیرینی هستند. بله ماجرا از این قرار است که این زوج پیر، موش‎‎های خود را به کلینیک آورده‎اند تا دکتر آخرین تزریق سالانه آن‎ها را انجام دهد. آن‎ها هیچ وسیله‎ای را راحت‎تر از این جعبه شیرینی، برای انتقال این زوج همستری خود پیدا نکرده‎اند. از این دست اتفاقات فقط و فقط در شمال تهران می‎افتد و بس. چیز‎هایی که آدم به چشم خودش می‎بیند، ولی باور نمی‎کند.

رژیم غذایی برای طوطی

زبان درازی طوطی حاضر در راهروی انتظار، در نوع خود کم‎نظیر است. قفس‎اش روی پا‎های مرد جوانی قرار دارد و مدام اظهار فضل می‎کند. برای همه جالب است که چرا در این محیط و با وجود آدم‎‎های غریبه، این طوطی خجالت نمی‎کشد و مدام شیرین‎زبانی می‎کند. فکر کنم جمله «پری بدو بیا غذام رو بده» نزدیک به 100 بار از دهن این زرد قبا خارج می‎شود. من که واقعا اعصاب تحمل این حیوان را ندارم. «آقا کسرا» اسم این طوطی لپ قرمزی است. این آقا کسرا گویا عادت دارد به مطالعه! صاحبش می‎گوید: «برای کنکور همه‎اش نزدیک قفس می‎نشستم و کتاب می‎خواندم. کنکور که تمام شد، کسری هم رفت توی لک. کلی این دکتر آن دکتر رفتیم، ولی خوب نشد که نشد. آخر کاشف به عمل آمد که به‎دلیل تکرار نشدن کاری که به آن عادت داشته، این‎طوری شده. این آقا کسرا، کتاب‎خوان شده و از آن روز به بعد، من روزی یک ساعت باید جلو این آقا کتاب نگه دارم. ایشان هم خط به خط کتاب را پیش می‎برند و به انتها که می‎رسند می‎گویند بعد، یعنی باید بروم صفحه بعد.»

دکتر صدایش می‎کند تا داخل شود. با او و آقا کسرا داخل می‎شوم. صاحبش می‎گوید که نوک کسرا لق شده است. ماجرای لق شدن نوک آقا کسرا با آمپولی حل می‎شود. هنگام خروج، پسر جوان از دکتر می‎پرسد: «راستی دکتر! این آقا کسرا ما خیلی تخمه می‎خوره…» حرفش تمام نشده که دکتر می‎گوید: «چرا کسرا؟ این زبون‎باز که دختره…» صاحب کسرا می‎گوید: «ای بابا، پس از این به بعد باید به اسم دختر صدایش کنیم…»

با شنیدن این حرف صدای خنده هر سه تای ما بلند می‎شود. دکتر رژیم غذایی سفت و سختی برای طوطی می‎نویسد. چند ساعتی از حضورم در یکی از کلینیک‎‎های حیوانات خانگی شمال تهران گذشته است. باید بروم، ولی خیلی مطمئن نیستم چیز‎هایی را که این‎جا دیده‎ام، کسی باور کند.

دیده بان حقوق حیوانات ایران : رئیس بیمارستان دامپزشکی تهران با اعلام هشدار نسبت به افزایش روز افزون نگهداری از حیوانات در خانه های شهروندان از وجود باغ وحشهای پنهان در کشور خبر داد.

دکتر امید محبی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: عمده افراد مراجعه کننده به بیمارستان دامپزشکی را کسانی تشکیل می دهند که سگ و گربه نگهداری می کنند.
وی با عنوان اینکه حدود 80 درصد افرادی که علاقمند به نگهداری حیوان هستند، سگ و گربه دارند، افزود: 20 درصد دیگر نیز پرنده، مار، میمون، سنجاب، همستر و… دارند.محبی با اشاره به علاقه رو به افزایش نگهداری از حیوانات در خانه ها، ادامه داد: من افرادی را در کشور می شناسم که در حد باغ وحش حیوان در خانه نگهداری می کند و کسی خبر ندارد.
رئیس بیمارستان دامپزشکی تهران با تاکید بر خودداری افراد از نگهداری برخی از حیوانات در خانه ها، افزود: حیواناتی مثل میمون و سنجاب نباید خریداری و نگهداری شوند.وی با اشاره به گرایش زیاد افراد برای نگهداری از سنجاب در منزل، گفت: متاسفانه سودجویان در غرب کشور با صید این حیوان، نسل سنجاب را نابود می کنند.
محبی در پاسخ به این سئوال که نگهداری از حیوان توسط برخی افراد می تواند فقط یک مد و تقلید باشد، افزود: من این موضوع را قبول ندارم و معتقدم برخی افراد به دلیل علاقه و خلاء عاطفی که دارند از حیوانات نگهداری می کنند.