برچسب: حیوانات

دیده بان حقوق حیوانات:  دریاچه «ناترون» یکی از دریاچه‌های آرام و زلال در «تانزانیا» است اما این دریاچه اکنون منشاء ثبت تصاویری عجیب از موجودات زنده‌ای است که گویی ناگهان به مجسمه‌های سنگی تبدیل شده‌اند.

به گزارش ایسنا، PH آب قلیایی این دریاچه به 10.5 می‌رسد و همین ویژگی آن را بسیار سوزاننده کرده است. این آب به شدت قلیایی می‌تواند پوست و چشم حیواناتی را که با آن سازگاری ندارند، بسوزاند.
خاصیت قلیایی آب این دریاچه ناشی از کربنات سدیم و سایر املاح معدنی است که از تپه‌های اطراف به سوی این دریاچه سرازیر می‌شوند. از سوی دیگر رسوبات کربنات سدیم که نخستین بار در مصر باستان برای مومیایی کردن از آن استفاده شد، به طور معجزه‌آسایی بدن موجوداتی را که در این دریاچه می‌میرند مانند مومیایی حفظ می‌کند.

به رغم برخی از گزارش‌های خبری، این حیوانات بلافاصله پس از ورود به داخل دریاچه و تماس با آب آن نمرده و به مجسمه تبدیل نمی‌شوند. در واقع آب‌های قلیایی دریاچه «ناترون» میزبان اکوسیستم پررونقی از جانوران سازگار با نمکزار، تالاب‌های آب شیرین، فلامینگوها و سایر پرندگان تالابی، ماهی تیلاپیا و جلبک‌هایی است که غذای گروه بسیاری از فلامینگوها را تامین می‌کند.

اکنون یک عکاس با نام «نیک براندت»، تصاویر حیرت‌انگیزی از این دریاچه و دنیای مردگان آن را ثبت و در کتاب «آن سوی سرزمین تباهی» منتشر کرده است.
به گزارش ایسنا به نقل از لایوساینس، «براندت» بقایای فلامینگوها و سایر حیوانات را در حالی که در رسوبات کربنات سدیم فرو رفته بودند، صحیح و سالم یافت. بقایای انواع پرندگان و خفاش‌ها در امتداد ساحل دریاچه افتاده بودند.

وی در کتاب خود اینگونه می‌نویسد: «هیچکس به درستی نمی‌داند این جانوران چگونه مرده‌اند. اما آب دریاچه حاوی مقادیر زیادی کربنات سدیم و ترکیبات نمکی است. شدت قلیایی بودن این آب به حدی است که در عرض چند ثانیه می‌تواند نوشته‌های جعبه فیلم عکاسی مرا پاک کند. من سپس حیوانات یافت شده را در حالت‌های زنده قرار داده و از آنها عکس گرفتم.

دیده بان حقوق حیوانات: دانشمندان ژاپنی با راه اندازی شیوه ساده ای برای جمع آوری اطلاعات ژنتیکی حیوانات در معرض خطر انقراض امیدوارند که انسان روزی بتواند از این فناوری استفاده کرده و این حیوانات را در سیاره های دیگر بازتولید کند.

به گزارش  مهر «تاکیهیتو کانکو» استادیار دانشگاه کیوتو گفت: یک تیم از دانشمندان موسسه آزمایشگاه حیوانات در دانشکده پزشکی این دانشگاه موفق شدند اسپرم دو پستاندار در خطر انقراض و یک نوع زرافه را گرفته و ذخیره کنند.

وی افزود: آنها اسپرم های ذخیره شده را با مایع ویژه محافظت و با فناوری خشک کردن انجمادی، در دمای چهار درجه سانتیگراد نگهداری کردند. این دما بسیار بالاتر از شیوه های معمول نگهداری اسپرم است.

کانکو و اعضای تیمش پیش از این موفق شده بودند که اسپرم دو نوع موش را بدون استفاده از تجهیزات سنگین نیتروژن مایع، با روش خشک کردن انجمادی ذخیره کنند و پنج سال بعد قابلیت زیست پذیری آن را ثابت کنند.

کانکو گفت: دانشمندان با این روش می توانند اطلاعات ژنتیکی را به صورت ساده تری به دست آورند، به این معنا که می توان به حفظ گونه های حیوانات در معرض خطر انقراض کمک کرد.

این دانشمند ژاپنی تاکید کرد: در حال حاضر این فناوری برای انسان هیچ کاربردی ندارد اما این فناوری راهی است که می تواند در آینده مورد بررسی قرار گیرد. این ایده درحال حاضر به یک رویا شباهت دارد که بتوانیم در آینده اطلاعات ژنتیکی را به فضا ببریم.

این فناوری همچنین نگهداری اسپرم را در دمای محیط برای یک دوره کوتاه میسر می سازد به این معنا که این بانک حتی در زمان نارسایی انرژی کافی که شاید توسط یک فاجعه طبیعی رخ دهد مقاوم است و محتویات آن سالم می ماند.

دیده بان حقوق حیوانات: اگرچه جانوران برای نشان دادن سن خود شناسنامه ندارند اما برای مشخص کردن سن واقعی آنها نیز نشانه‌های خاصی وجود دارد که با آگاهی از این نشانه‌ها می‌توان سن‌شان تخمین زد.

به گزارش ایسنا از حدود یک دهه پیش صدفی به اسم «مینگ» با سن 405 سال به ثبت رسید و پس از آن نیز لاک‌پشتی با نام «جاناتان» به عنوان مسن‌ترین جاندار روی خشکی معرفی شد اما سوال اصلی اینجاست که سن این جانوران چگونه تخمین زده می‌شود؟

در واقع تعیین سن این جانوران آنقدرها هم دشوار نیست. به عنوان مثال بر روی پوسته صدف «مینگ» مانند سایر صدف‌ها هر سال حلقه‌هایی مشابه حلقه‌های تنه درختان شکل می‌گیرد که هر یک از این حلقه‌ها معرف یک سال از عمر صدف است.

همچنین یک نهنگ «سرگنده» که از آن به عنوان مسن‌ترین پستاندار روی زمین یاد می‌شود، وقتی به تور صیادان افتاد که حدود یک قرن سن داشت. با این حال تشخیص سن سایر جانوران بویژه آنهایی که در حیات‌وحش متولد می‌شوند آنقدر هم آسان نیست. برای این منظور جانورشناسان می‌توانند با استفاده از «اشعه ایکس»، علائم رشد را در ساختار استخوان‌بندی آنها مطالعه کنند.

دانشمندان به راحتی می‌توانند پس از مرگ جانور با کمک کالبد شکافی و مطالعه برخی علائم زیستی، سن آن جانور را برآورد کنند. اما تخمین سن جانوران بدون استفاه از اشعه ایکس و نمونه‌های بافتی بسیار دشوارتر می‌شود و جانورشناسان باید بر علائم بصری و اندکی نیز حدس و گمانه‌زنی تکیه کنند.

در این گزارش به نقل از مجله نشنال ژئوگرافی به برخی از تکنیک‌های خاص برای تعیین سن بعضی از جانوران اشاره می‌شود.

– چروک خوردن پوست اورانگوتان‌ها در پیری

«مردیث باستین»، متصدی پستانداران نخستین و پستانداران کوچک باغ‌وحش فیلادلفیا می‌گوید: تشخیص سن بسیاری از پستانداران نخستین از طریق دندان‌های آنها انجام می‌شود.

وی افزود: با مشاهده دندان‌ها می‌توانم به طور دقیق سن آنها را حدس بزنم.

وی به طور خاص دندان‌های آسیاب پستانداران را مورد بررسی قرار می‌دهد زیرا دندان‌های پوسیده و آسیب‌دیده نشان می‌دهد این پستانداران سن بیشتری دارند ضمن اینکه دندان‌های خراب ممکن است نشان از خوردن غذاهایی باشد که نیاز به جویدن زیاد دارند. باستین همچنین برای تشخیص سن به پوست آنها نیز توجه می‌کند.

وی می‌گوید: پوست این پستانداران نیز مانند انسان‌ها علایم مشخصی دارد. با مشاهده چین و چروک پوست آنها می‌توانید به راحتی سن این میمون‌سانان را از بچه تا جوان و مسن تشخیص دهید. جانورشناسان در اورانگوتان‌های نر، وضعیت دو طرف دهان و زیر گونه‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهند. شکل خاص اطراف دهان تنها در اورانگوتان‌های نری که به سن بلوغ جنسی رسیده‌اند، قابل مشاهده است. اطراف دهان این اورانگوتان‌ها وقتی به سن پیری می‌رسند، مانند آرواره انسان‌ها فرو رفته می‌شوند. با این‌ حال باستین معتقد است این شیوه صد درصد قابل اعتماد نیست چون اورانگوتان‌هایی که با وجود رسیدن به سن بلوغ جنسی این شکل خاص گونه‌ها را ندارند نیز مشاهده شده‌اند. جانورشناسان برای تخمین سن اورانگوتان‌های ماده که فاقد شکل خاص گونه‌ها هستند از چین و چروک‌های پوست و سنجش تراکم استخوان استفاده می‌کنند. آخرین علامت خاص در تشخیص سن اورانگوتان‌ها، سفیدی چشم است. اورانگوتان‌های بچه یک حلقه سفید در اطراف چشم خود دارند که این حلقه به مرور زمان محو می‌شود. پس با مشاهده این حلقه سفید در اطراف چشم اورانگوتان‌ها می‌توانید حدس بزنید که این اورانگوتان هنوز از شیر گرفته نشده است!

– استفاده دیگر از موی گربه‌ها

«تامی اشمیت»، متصدی گوشتخواران و پستانداران سُم‌دار در باغ‌وحش فیلادلفیا می‌گوید: برای تعیین سن گربه‌ها باید از موهای آنها شروع کنید.

وی می‌گوید: موهای گربه‌ها با گذشت سن خشک، شکننده و خاکستری می‌شوند که این مسئله در تمام گربه‌سانان از گربه‌های خانگی گرفته تا گربه‌های عظیم‌الجثه نظیر شیرها و ببرها صدق می‌کند. مسلما قصد ندارید برای تعیین سن به گربه‌سانان عظیم‌الجثه‌ای نظیر شیر و ببر نزدیک شوید، پس مشاهده پوست آنها از دور نیز کفایت می‌کند!

اشمیت می‌گوید: با افزایش سن، موی گربه‌سانان بور شده و جانور زمان کمتری را به محافظت از پوست خود اختصاص می‌دهد. اگرچه نشانه‌ای دیگری نیز برای تشخیص سن آن‌ها وجود دارد اما به مراتب سخت‌تر از این روش‌ها هستند.

اشمیت می‌افزاید: گوشت‌خوارانی نظیر شیرها و ببرها بسیار مرموز هستند و هر آنچه که درباره آنها رخ می‌دهد را از دید اطرافیان مخفی می‌کنند و در نتیجه برای فهمیدن آن‌ها باید تمام تکه‌های پازل را کنار هم بگذاریم. این تکه‌های پازل شامل مواردی نظیر میزان کشش عضلات و نحوه قرارگیری دم آنها است. کشش عضلانی در این جانوران با افزایش سن کاهش می‌یابد.

– امکان تشخیص سن ماهی‌ها، پس از مرگ

«کارا هیلویگ»، سرپرست لابراتوار آبزیان و شکار آلاسکا، راز تشخیص سن ماهی‌ها را فاش ساخته است. وی عضو گروهی بود که سن ماهی‌ «راک فیش» که اخیرا در آلاسکا صید شده را اندازه‌گیری کرد. وی سن این ماهی را 200 سال برآورد کرد.

هیلویگ برای اندازه‌گیری سن راک فیش صید شده، سر ماهی را از وسط شکافت و دو استخوان کوچک موسوم به Otoliths را از میان آن خارج کرد. در این استخوان‌ها هر سال یک حلقه مانند تنه درختان یا پوسته صدف‌ها رشد می‌کند که با شمارش این حلقه‌ها می‌توان سن ماهی را حدس زد. این حلقه‌ها تنها در فصل تابستان رشد می‌کنند در نتیجه برای ماهیانی که در نواحی استوایی رشد می‌کنند، به دلیل عدم تغییر فصول هیچ علامت مشخصی وجود ندارد و این مسئله تخمین سن آنها را دشوارتر می‌کند. پس برای تخمین سن ماهی‌ها آنچه که اهمیت دارد این است که آنها در شرایط محیطی با دمای متغیر رشد کنند.

دیده بان حقوق حیوانات: آلودگی صوتی به آلودگی شیمیایی یا ارگانیک منابع طبیعی منتهی نمی گردد بلکه بطور مستقیم بر انسانها و سایر حیوانات اثر می گذارد.

به گزارش روابط عمومی حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی، آلودگی صوتی را می توان به هر صدای نامطلوب یا زیانبار ناشی از فعالیت های انسانی تعبیر کرد. انوع آلودگی صدا از آلودگی اجتماعی تا آلودگی حرفه ای متغیر است.
پارس کردن سگها ، صدای لوازم خانگی ، آژیرهای امنیتی ، صدای بلند موزیک ، ترافیک جاده ای ، ترافیک هوایی ، استفاده از ماشین آلات و فعالیتهای عمرانی مثالهایی از آلودگی صوتی به شمار می روند.

مدیر کل حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی میگوید؛ بر خلاف دیگر مشکلات زیست محیطی ، آلودگی صوتی به آلودگی شیمیایی یا ارگانیک منابع طبیعی منتهی نمی گردد بلکه بطور مستقیم بر انسانها و سایر حیوانات اثر می گذارد.
به گفته بیوک رئیسی در سالهای اخیر ، آلودگی صوتی نه تنها به عنوان یکی از مصادیق مزاحمت بلکه به عنوان یک خطر بهداشتی جدی نیز مورد شناسائی قرار گرفته است.
به گفته متخصصان و پزشکان ، مجاورت طولانی در معرض آلودگی صوتی می تواند به نتایج زیر منتهی شود .
پرخاشگری – کسری و کاهش شنوایی – اضطراب مشکلات قلبی و عروقی  افزایش تصادفات – تنش
قطع و کاهش ارتباطات – افزایش فشارخون پریشانی – عصبی شدن از خود گسیختگی – بی دقتی یا کم حافظه گی سر دردها – اختلال درخواب
بنا به اظهار رئیسی ؛ سازمان حفاظت محیط زیست بموجب ماده 27 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست صراحتا اعلام نموده ایجاد هر گونه آلودگی صوتی بیش از حد مجاز ممنوع می باشد و به استناد ماده 32 قانون و مقررات حفاظت محیط زیست صراحتا مسئولین آلودگی حاصل از منابع متفرقه و منابع خانگی و انواع آلودگی صوتی فوق الذکر را مجرم دانسته و عاملین آلودگی صوتی را به جزای نقدی مقرر در قانون محکوم نموده است.
آلودگی صوتی ناشی از استفاده از بوق های با صدای بلند برای سلامتی زیان آور بوده و یکی از دلایل متفاوت آلودگی زیست محیطی است.