برچسب: فریدونکنار

دیده بان حقوق حیوانات: کم می‌شوند، نه یکی یکی، نه 10 تا 10 تا، در دسته‌های صدتایی و بلکه هزارتایی. این پرنده‌ها در اینجا محکومند به مرگ. نوع و نژادشان هم فرقی نمی‌کند. اتفاقاً هرچه کمیاب‌تر، گران‌بهاتر. چه اهمیتی دارد که قرار است چه بر سر برخی گونه‌های کمیاب بیاید؟! برای آنها که «پول» همه‌چیز است، سخن گفتن از ضرورت حمایت از پرندگان در حال انقراض، طنز مسخره‌ای است.

صید غیرمجاز و قاچاق در فریدون‌کنار صدای همه را درآورده و باندها و مافیای قدرتمند و شکار قاچاق پرندگان و حیوانات و شرایط خاص محیطی این استان سازمان محیط زیست را از برخورد و نظارت ناتوان کرده است.

در حالی که همه امیدوار بودند مسئولان استانی فکری برای این زیاده‌روی‌ها و زیاده‌خواهی‌ها بکنند، فرماندار فریدون‌کنار در اظهارنظری عجیب این قتل عام را صید سنتی در این منطقه دانسته و گفته باید از ظرفیت مهاجرت پرندگان زمستان گذران به این منطقه برای جذب گردشگر استفاده کرد.

فرماندار فریدون‌کنار صید پرندگان در این خطه را سنتی خوانده که نمی‌توان با برخورد چکشی حذفش کرد و گفته صید پرندگان از دیرباز‌ منبع درآمدی برای خانواده‌های فریدون‌کناری بوده و به یک سنت تبدیل شده و نمی‌توان با برخوردهای چکشی این مقوله را حذف کرد، بلکه نیازمند فرهنگ‌سازی است.

چراغ سبز فرماندار، مجوزی به این شکارچیان داد و ناظران محلی محیط زیست می‌گویند هفته گذشته میزان شکار این پرنده‌ها رکوردی تازه ثبت کرده است.

«محمدعلی الله‌قلی» کارشناس محیط زیست در این باره می‌گوید: شکار قوها در چند روز گذشته بسیار بیشتر شده و امسال سالی بی‌سابقه در شکار قوها بوده است. واکنش برخی مسئولان استانی، راه را برای صیادان هموار کرده است.

نحوه شکار پرنده‌ها، کشتار وسیع و از بین بردن گونه‌های نادر و کمیاب این مهمانان زمستانی فریدون‌کنار، آنچنان بقای این پرنده‌ها را تحت تأثیر قرار داده، که دیگر نمی‌توان این اقدامات را صید سنتی نام نهاد و با این نام از آنها دفاع کرد.

فعالان محیط زیست و بسیاری از ساکنان این منطقه که نگران وضعیت آینده تالاب و پرندگان آن هستند، انتظار روزهای بهتری را برای این منطقه داشتند. می‌خواستند اراده مقامات انتظامی استان را در برخورد با شکارچیان غیرمجاز و صیادانی که برای سودهای کلانشان، گاه تهدید می‌کنند و زمانی دیگر آدم می‌خرند و لشکرکشی می‌کنند، ببینند.

آنهایی که وضعیت کشتار پرندگان را در این منطقه دنبال می‌کنند، بارها و بارها گونه‌های حفاظت شده و درمعرض انقراض را که صید شده و در بازار پرنده فروش‌ها فروخته می‌شوند را دیده‌اند. پرندگانی که سال‌هاست در لیست گونه‌های حفاظت شده قرار گرفته‌اند و از بعضی‌هاشان تعداد کمی باقی مانده است.

شکارچیان غیرمجاز و قاچاقی‌ها، دو روز پیش 40 لیتر گازوئیل را در تالاب ریخته‌اند تا پرنده‌ها و بویژه قوها نتوانند بر آب بنشینند، پرواز کنند و در دام‌های هوایی و زمینی گرفتار شوند. با اینکه پس از پیگیری مسئولان محیط زیست، فردی که گازوئیل را در تالاب ریخته بود دستگیر شد، اما در نهایت بدون برخورد جدی آزاد شد.

تورها و دامگاه‌ها آنقدر وسیع و گسترده کار گذاشته شده‌اند که حیوانات هم در آن اسیر می‌شوند قاچاقچی‌ها آنها را با چوب آنقدر می‌زنند که حیوان می‌میرد یا به او سم می‌خورانند تا بتوانند آن را «تاکسیدرمی» کنند و از این راه بر سودهای کلان خود بیفزایند. عقاب‌ها، جغدها، گورکن‌ها و سمورها هم قربانی صید پرندگان هستند، چراکه آنها که بطور طبیعی شکارچی پرندگان به حساب می‌آیند باید حذف شوند تا از این پرندگان تغذیه نکنند. اینجا، «طبیعت» معنای خود را از دست داده است.

چه ساده خودخواهی و خودپسندی سودجویان، عرصه را برای حیات این پرنده‌ها تنگ کرده است. چه بی‌صدا تالاب که قرار است پرندگان مهاجر چندماهی را در آن زمستان گذرانی کنند، قتلگاه می‌شود.

دور نیست آن زمان که اثری از درنای سیبری، عروس غاز، غاز پیشانی سفید کوچک، غاز پا زرد، اردک مرمری، اردک بلوطی، اردک سرسفید، بوتیمار بزرگ، آنقوت، طاووسک، پلیکان خاکستری، تنجه، اکراس، خودکا ابروسفید، خروس کولی دم سفید و پاشلک بزرگ و انواع دیگر پرندگان شکاری نماند. دیگر صدای پرنده‌ها که دسته دسته به تالاب بیایند شنیده نخواهد شد، دیگر پاییز که شود، «قوی فریادکش»ی نیست که بال برای سفر به تالاب‌های ایران بگشاید. دیگر کسی ما را که پنجه در شاهرگ حیاتی پرنده‌های رو به انقراض انداخته‌ایم، به «مهمانی گنجشک‌ها» دعوت نخواهد کرد.

تصاویر مربوط به این گزارش را که مربوط به وضعیت تالاب فریدون‌کنار در پاییز و زمستان امسال است، محمدعلی الله‌قلی، کارشناس محیط زیست، در اختیار ایسنا قرار داده است. پیشتر نیز ایسنا در پنجم و شانزدهم دی‌ماه، گزارش‌هایی را درباره فاجعه‌ای که در این منطقه در حال رخ دادن است، در قالب گزارش تصویری و داستان عکس منتشر کرده بود.

دیده بان حقوق حیوانات: رئیس اداره نظارت بر حیات وحش محیط زیست مازندران گفت: کشتار پرندگان وحشی در بازار فریدونکنار صحنه‌های رقت‌انگیز و بی‌رحمانه‌ای از تنوع زیستی را در انظار عمومی مازندران به نمایش گذاشته است.

کوروس ربیعی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه مازندران، اظهار کرد: وجود بازار محلی فروش پرندگان وحشی در کنار جاده اصلی فریدونکنار و عرضه پرندگان در حجم زیاد از کشته شده و زنده به حالت رقت انگیز، صحنه‌های وحشیانه‌ای را با کشتار بی‌رحمانه تنوع زیستی در استان مازندران در انظار عمومی به نمایش گذاشته است که باید شکار گونه‌های حمایت شده و قاچاق از گونه‌های کمیاب و فروش آن به باغ وحش داران و اشخاص علاقمند را نیز اضافه کرد.

وی ادامه داد: عمده پرندگان شکار شده، اوایل صبح وارد بازار شده و تحویل فردی به نام سمّاک می‌شود. این فرد وظیفه تعیین قیمت و فروش آزاد و به نوعی مزایده‌ای پرندگان را برعهده دارد که به چوب‌زنی معروف است. تمامی خریداران، پرندگان شکار شده را از این کانال، خریداری و در حجره‌ها یا جایگاه‌های خود که همگی کنار هم و در نزدیکی بازار ماهی فریدونکنار و در کنار جاده اصلی فریدونکنار قرار دارند، به فروش می‌رسانند.

ربیعی توضیح داد: تعداد این حجره‌های فروش پرندگان وحشی 26 دهنه است که به صورت میزهای چوبی طراحی شده است. در این جایگاه‌ها، پرندگان وحشی برای برخی خریداران حتی پرکنی شده و تخلیه امعاء و احشا نیز صورت می‌گیرد.

وی خاطرنشان کرد: فریدونکنار مقصد زمستانی اصلی پرندگان آبزی مهاجر، به ویژه درنای سیبری است (Grus leucogeranus)که در معرض خطر انقراض قرار دارد. تمامی اراضی کم ارتفاع حاشیه جنوبی دریای خزر زیستگاه‌هایی مهم برای پرندگان مهاجر آبزی است. پنج سایت مهم آن، جزء سایت‌های کنوانسیون رامسر محسوب می‌شوند.

ربیعی اظهار کرد: استان مازندران به جهت شرایط آب و هوایی معتدل و پرباران در نیمه دوم سال و نیز قرارگیری در یکی از مسیرهای اصلی پروازی پرندگان مهاجر از حوزه کشورهای شمالی دریای خزر و روسیه و سیبری به سمت جنوب، از موقعیت ممتازی برای جلب انواع پرندگان مهاجر زمستان‌گذران برخوردار است. این پرندگان مهاجر تقریباً نیمی از سال را در اراضی غرقآبی شالیزاری به آیش مانده، آب بندانها و سایر تالابها سپری می‌کنند.

وی ادامه داد: تراکم بالا و تجمع گونه‌های پرندگان نظیر مرغابی‌ها و غازها در زیستگاه‌های تالابی، وجود زیستگاه‌های متعدد در قالب آب بندان‌ها و اراضی غرقآبی که به لپو معروفند در همجواری با روستاها و سکونتگاه‌های انسانی از یک سو و بیکاری غالب کشاورزان در نیمه دوم سال، از گذشته‌های دور عامل مهمی برای پرداختن به فعالیت شکار و صید شده است. عده زیادی از افراد در شش ماهه دوم سال به امور شکار پرندگان و صید آبزیان در کنار تالاب‌ها و سواحل مشغول به فعالیت هستند.

ربیعی با بیان اینکه فروش مازاد پرندگان و آبزیانِ شکار و صید شده به عنوان درآمد فصلی از اهداف اصلی شکارچیان نواحی شمالی است، اظهار کرد: در دهه‌های گذشته، این فعالیت‌ها یعنی برپایی دام هوایی برای شکار مرغابی ها در اکثر اراضی جلگه‌ای استان معمول بوده و برخی افراد در اراضی شالیزاری که به صورت تالاب درآمده بود، به برپایی شب دام برای شکارمرغابی‌ها می‌پرداختند. بتدریج این فعالیتها با توسعه سکونتگاه‌های روستایی و شبکه راه‌ها و برقرسانی و ساخت و سازهای صورت گرفته از بسیاری محیط‌ها، حذف و در حال حاضر محدود به بخش کوچکی از شهرستانهای جویبار، بابلسر، فریدونکنار و محمودآباد شده است.

رئیس اداره نظارت بر حیات وحش محیط زیست مازندران گفت: شکارچیان شهرستان‌های بابلسر و فریدونکنار و محمودآباد به دلیل جاذبه ایجاد شده در بازار پرندگان برای عرضه پرندگان وحشی و سنتی ماندن اراضی زراعی آنها کماکان شیوه‌های صید دام‌های هوایی و دوما را بکار گرفته و در طی یک دهه اخیر اقدام به تکامل روش‌های خود برای شکار هر چه بیشتر انواع پرندگان وحشی کرده‌اند. از جمله آنها ابداع و بکارگیری روش‌های کرس و گذر است که صرفاً در دامگاه‌های پنجگانه منطقه تالاب بین‌المللی فریدونکنار رایج است.

وی ادامه داد: دامگاه‌داران در منطقه تالابی فریدونکنار به عنوان تالاب فصلی و بین‌المللی، هر ساله پس از برداشت برنج در ماه‌های شهریور و مهر با آماده سازی کومه‌های صیادی، چپر نمودن اطراف دامگاه و آبگیری تالاب و برقراری امنیت، شرایط را برای جلب پرندگان مهاجر در منطقه فراهم می‌کنند و در ادامه آن با تغذیه کمکی و حفظ سطح آب تالاب و استمرار امنیت منطقه به نوعی مدیریت کامل منطقه را رأساً برعهده دارند.

ربیعی بیان کرد: شکارچیان این منطقه تالابی از اوایل شهریور کار آماده سازی دامگاه‌ها و آبگیری منطقه را آغاز می‌کنند. اراضی این منطقه همزمان با آغاز مهاجرت اولین دسته پرندگان مهاجر بهترین شرایط را برای جلب آنها دارا است و همین موضوع یعنی آماده سازی زودهنگام منطقه در طی سالیان متمادی، عامل اصلی جلب مهاجرت پرندگان به این منطقه شده است.

وی افزود: سابقه دیرینه صید به شیوه دوما و دام هوایی در منطقه و مالکیت بهره برداران بر عرصه تالاب از جمله مسائل اساسی است که عرفاً و نانوشته، حقوقی را از سوی جوامع محلی برای آنها ایجاد کرده است. شکارچیان با برپایی دام‌های هوایی یا شب دام، پرندگانی را که هنگام غروب با به پرواز درآمدن از دامگاه‌ها، قصد تغذیه از اراضی کشاورزی بیرون دامگاه‌ها را دارند به این شیوه شکار می‌کنند، بنابراین پرندگان مهاجر در دامگاه‌ها در طول شبانه روز مورد هدف شکار شدن قرار دارند.

رئیس اداره نظارت بر حیات وحش محیط زیست مازندران خاطرنشان کرد: در پنج منطقه دامگاهی تحت نام دامگاه فریدونکنار، دامگاه ازباران، دامگاه سرخرود شرقی، دامگاه سرخرود غربی و دامگاه سرخرود جدید بیش از 200 بهره‌بردار مشغول فعالیت شکار و صید در نیمه دوم سال هستند. این شکارچیان تقریباً و بدون استثناء هر روزه از پرندگان شکار شده خود معمولاً خوتکا، سرسبز و فیلوش را برای ناهار خود به شیوه پخت سنتی موسوم به چغرمه طبخ و مصرف می‌کنند.

وی تصریح کرد: شکار به شیوه‌های دوما و گذر از سابقه بالایی برخوردار بوده و در یک دهه اخیر روش سومی به نام کرس در منطقه شدیداً گسترش یافته است که شیوه مخرب و تهدید کننده‌ای برای تنوع زیستی منطقه به‌شمار می‌رود.

ربیعی ادامه داد: برخی دامگاه داران دارای دو کرس و حتی بیشتر هستند. شکارچیان با پخش غلات در داخل کرس، پرندگان را به داخل آن جلب و از این طریق جمعیت زیادی از پرندگان را زنده‌گیری و شکار می‌کنند. شکارچیان این منطقه هیچ گاه منتظر ابلاغ دستورالعمل و بخشنامه‌های شکار و صید نمی‌مانند و از مهر فعالیت شکار را آغاز می‌کنند.

رئیس اداره نظارت بر حیات وحش محیط زیست مازندران یادآور شد: پروانه‌های انتفاعی برحسب مورد برای شکار و صید که جنبه حرفه‌ای یا کسب و تجارت داشته باشد و همچنین برای پرورش، تکثیر و خرید و فروش حیوانات قابل شکار و صید و اجزای آن صادر می‌شود. در همین راستا سازمان حفاظت محیط زیست، شکار پرندگان به شیوه سنتی دوما را به رسمیت شناخته است. در این روش خردمندانه، صرفاً گونه‌های اردک سرسبز و تعداد معدودی دیگر از گونه‌های اردک که از نظر جمعیتی، تهدیدی متوجه بقاء آنها نیست شکار می‌شوند. سازمان برای این نوع شکار پروانه انتفاعی صادر می‌کند.

دیده بان حقوق حیوانات: از تدارک چند ده تن غذا برای میهمانان از راه رسیده تا کشتار بی حد و حسابشان، تالاب‌های شمالی کشورمان اسیر آنچنان تعارضی است که در دنیا بی‌مثال و چه بسا بی‌سابقه است؛ اینقدر که می‌توان پرسید آیا دسته اول برای رونق کاسبی دسته دوم تلاش نمی‌کنند؟!

به گزارش «تابناک»، هر چه نگرانی‌ها از شیوع دوباره آنفلوانزای مرغی و اخباری که از جان باختن چند تن بر اثر ابتلا به آن در شرق آسیا به گوش می‌رسید، برای دوستداران حیات وحش کشورمان با اهمیت بود و نوید تعطیلی صید و شکار را به همراه داشت؛ اما اخبار رسیده حکایت از آن دارد که این امید‌ها سرابی بیش نبوده است.

البته یکی دو ماه است، صید و شکار در استان‌های شمالی کشورمان ممنوع شده است؛ در استان‌هایی که هر ساله میزبان چندین هزار انواع پرنده‌های مهاجر از مدارهای شمالی کره زمین هستند، ولی چد سالی است ‌سابقه میهمان نوازی‌شان خراب شده است.

چند سالی است، صیدهای سنتی جایشان را به شیوه‌های کشتار جمعی و قتل‌عام پرندگان بومی و مهاجر داده‌اند تا برخی از محل فروش انبوه پرندگان صید شده، پر رونق‌ترین شغل فصلی در کشور را تجربه کنند و برخی دیگر که عظمت خلقت را در کوچ هر ساله این پرندگان به منطقه می‌دیدند و شکر بجا می‌آوردند، به این نتیجه برسند، آنچه به جایی نرسد، فریاد است!

این روند زمانی دردناک‌تر می‌شود که می‌بینیم توصیه مسئولانی چون وزیر دادگستری ـ که در سفر به مازندران، خواستار مقابله مسئولان با شکار و صید غیر مجاز پرندگان مهاجر شده بود ـ یا گردهم‌آیی مسئولان اجرایی، انتظامی و قضایی برای چاره‌جویی در این باره هم راه به جایی نمی‌برد و حتی صید و فروش لاشه پرندگان حرام گوشت و کشتار گونه‌هایی که به شدت در معرض انقراض هستند هم موجب شکل‌گیری واکنشی درخور نمی‌شود.

اوضاع هنگامی دردناک‌تر جلوه می‌کند که می‌بینیم برخی مسئولان به جای انجام وظایفشان، با طرح سخنانی چون «مقابله با شکارچیان (بخوانید قانون شکنان) با شیب ملایم» و یا «سنت خواندن نسل‌کشی پرندگان در تالاب به دست اشرار»، عملا راه را برای تداوم کشتار پرندگان باز گذاشته و به نوعی با متخلفان هم مسیر می‌شوند.

از همه این‌ها بد‌تر، سیاست یک بام و دو هوای برخی دیگر از مسئولان است که تالاب‌های حفاظت شده کشور را همزمان به بهشت و جهنم میهمانان زمستانی تبدیل کرده است؛ میهمانانی که هزاران کیلومتر ‌برای رسیدن به این تالاب‌ها پرواز می‌کنند و در مقصد با پذیرایی جانانه برخی مواجه شده و به دست بعضی دیگر به زندگی‌شان پایان داده می‌شود.

ماجرا به این صورت است که با آغاز فصل سرما و فرا رسیدن موسم کوچ پرندگان ساکن نواحی شمالی کره زمین، جمعیت کثیری از پرندگان مهاجر، راهی مناطق گرم‌تر ‌در مدارهای جنوبی‌تر زمین، از جمله تالاب‌های خوش آب و هوای شمال کشورمان می‌شوند؛ جایی که بسیاری از دوستداران طبیعت برای میزبانی‌شان ماه‌ها تدارک دیده و توانسته‌اند با گرد‌آوری ده‌ها تن دانه، بزرگ‌ترین ضیافت ممکن را برایشان فراهم آورند؛ ضیافتی که هر ساله با ورود پرندگان مهاجر آغاز می‌شود و تا موسم کوچ و بازگشتشان به سرزمین‌های شمالی ادامه دارد؛ مراسمی که تبدیل به نوعی آیین استقبال شده و توجه خبرنگاران و عکاسان را به خود جلب کرده تا برخی مسئولان را نیز ‌برای حضور و گرفتن عکس یادگاری در آن ترغیب کند.

اما این مراسم زیبا در حالی برگزار می‌شود که کمی آن سو‌تر، آنقدر دام‌های مختلف برای شکار پرندگان خسته از راه پهن شده که تقریبا هیچ موجودی از آن‌ها جان سالم به در نمی‌برد. البته کمتر عکاس و خبرنگاری یارای ورود به این شکارگاه‌های مخوف را دارد و در نتیجه سوژه خوبی برای مسئولان علاقه‌مند به عکس یادگاری نیست!

بدین ترتیب تعارضی به چشم می‌خورد که به غایت دردناک است. آنقدر دردناک که می‌توان از نابودی گونه‌های رو به انقراض و کشتار گونه‌های در معرض انقراض در مقابلشان صرف نظر کرد و پرسید، چگونه است که در ذرت پاشیدن برای پرندگان خیلی‌ها مسئولیت دارند و در صحنه حاضر می‌شوند، ولی در مقابله با کشتارشان، ‌کسی قبول مسئولیت نمی‌کند؟ آیا این بی‌مسئولیتی، تنها گریبان حیات وحش را می‌گیرد یا نوبت خودمان هم در این دنیای وارونه ‌خواهد رسید؟!