نویسنده: تحریریه 3

دیده بان حقوق حیوانات: کارشناس ارشد محیط زیست گیلان گفت: کرکس مصری در گیلان باید تحت حفاظت کامل قرار گیرد.

عباس عاشوری در گفت‌و‌گو با ایسنا گفت: کرکس مصری که لاشخوری کوچک و سیاه و سفید است و در همه فصول در گیلان دیده می‌شود، در خطر انقراض قرار گرفته است.

وی افزود: کرکس مصری یا کرکس کوچک در مناطق کوهستانی، حاشیه جنگل و محل دفن زباله‌ها در استان دیده می‌شود، از پرندگان در خطر انقراض جهان و حمایت شده ایران است، بنابراین شناسایی زیستگاه‌های جوجه آوریش در استان و حفاظت کامل از آنها ضروری است.

وی با اشاره به اینکه این پرنده معمولا 70سانتی‌متر طول دارد، نر و ماده آن هم اندازه هستند و در پرواز زیر بال‌های سیاه، بدنشان اندکی روشن و دمشان نیز روشن و به شکل لوزی است.

وی ادامه داد: معمولا کرکس مصری در گیلان در حوالی شهرستان رودبار به خصوص رستم آباد و جایگاه زباله این شهرستان دیده می‌شود.

وی تصریح کرد: احتمالا تعداد محدودی از این کرکس‌های کوچک در ارتفاعات شهرستان رودبار جوجه‌آوری می‌کنند، زیرا هرساله تعدادی پرنده بالغ و نابالغ در فصل جوجه‌آوری در حاشیه بخش رستم‌آباد دیده می‌شوند.

کارشناس ارشد محیط زیست گیلان گفت: کرکس مصری پرنده‌ای سفید رنگ با انتهای بدن سیاه، پس سروگردنش با پرهای کوتاه و سیخ شده به رنگ زرد پوشیده شده است و سر و صورتش بدون پر و پوست آن زرد رنگ است و منقاری کوچک و نازک دارد.

دیده بان حقوق حیوانات: کشورهای چین،‌ هندوستان و بوتان برای حفظ نسل گونه‌های در معرض خطر “درناهای گردن‌سیاه” با هم همکاری می‌کنند.

به گزارش ایسنا در پی مذاکرات 22 نوامبر، مقامات بین‌المللی سازمان حفظ حیات‌وحش کشورهای چین،‌ هندوستان و نپال و بوتان نسبت به محافظت از تالاب‌ها در نواحی مرتفع و مراقبت از نسل در معرض خطر درناهای نادر که منشاء آنها فلات تبت است، تاکید کردند.

110 هزار درنای گردن سیاه، در سراسر جهان از کاهش فضای زیست بومی خود رنج می‌برند که این مساله ناشی از کاهش مساحت تالاب‌ها، منجر به تغییر عادت‌ها در زمینه تخم‌گذاری و کوچ پاییزه آنها شده است.

رییس بخش تالاب‌های سازمان حیات‌وحش کشور هندوستان تاکید کرد مذاکرات در این برنامه بین این سه کشور در راستای محافظت از درناها باید گسترش یابد.

به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه خبری “کوئنز آنلاین”، وی افزود: از آغاز فصل مهاجرت،‌ مساعدت این کشورها برای محافظت از درناها حائز اهمیت است. همچنین همکاری‌های منطقه‌ای به علت حفظ زیستگاه سایر گونه‌های وابسته به زندگی در مرداب‌ها دارای اهمیت فراوان است.

دیده بان حقوق حیوانات: گروه حفاظت از محیط زیست صندوق جهانی حیات وحش در گزارش جدیدی اعلام کرد که جمعیت گوریل های کوهستانی کمیاب به آرامی رو به افزایش است.

به گزارش ایسنا طبق آمار جدید، تعداد این پستانداران هم اکنون به 880 قلاده رسیده در حالی که در سال 2010 میلادی، کل جمعیت آنها 781 قلاده بوده است.

این گوریل ها که جزو گونه‌های آسیب پذیر و در معرض خطر هستند در حال حاضر فقط در دو نقطه از جهان زندگی می کنند که شامل پارک ملی «بویندی ایمپنترابل» در اوگاندا و منطقه «ویرونگا ماسیف» هستند که بخش‌هایی از اوگاندا، جمهوری کنگو و روآندا را در برمی‌گیرد.

«دیوید گریر» مدیر برنامه حفاظت از میمون‌های بزرگ صندوق جهانی حیات وحش در افریقا خاطر نشان ساخت: گوریل های کوهستانی تنها میمون‌های بزرگی هستند که جمعیت آنها طی یک سال گذشته افزایش یافته است.

وی تاکید کرد: رشد جمعیت گوریل‌ها حاصل تلاش جدی و شدید مسوولان و حضور موفق فعالان محیط زیست برای حفاظت از این گونه است.

با این وجود صندوق جهانی حیات وحش هشدار داد که هنوز گوریل‌های کوهستانی با خطرات جدی شامل فقدان زیستگاه، شکار غیرقانونی و بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوان مواجه هستند.

بعلاوه اکتشافات نفتی در اطراف پارک ملی ویرونگا یکی دیگر از عوامل نگران کننده‌ای است که می تواند بقای نسل این پستانداران را تهدید کند.

دیده بان حقوق حیوانات: هرچند با مرگ «لان سام جورج»، لاک پشت عظیم‌الجثه جزیره «گالاپاگوس» در تابستان امسال (2012) همه تصور کردند که نسل یک گونه مهم از لاک‌پشت‌های غول‌پیکر منقرض شد، اما نتایج یک کندوکاو جدید نشان می‌دهد که این خزنده، ظاهرا آخرین بازمانده از گونه خود نبوده است.

به گزارش ایسنا کارشناسان حیات وحش در دانشگاه آمریکایی «ییل» اخیرا در راه پیمایی‌های طولانی مدت خود در نقطه شمالی جزیره «ایزابلا» موفق شدند مولکول‌های DNA حاصل از بیش از 1600 لاک پشت غول‌پیکر را جمع آوری کنند.

نمونه برداری‌ها و آزمایشات ژنتیکی نشان داد که 17 نمونه از این لاک پشت‌ها، نژاد ترکیبی دارند و یکی از والدین آنها مانند «لان سام جورج» از زیرگونه “Chelonoidis abingdoni” بوده‌اند.

نکته جالب‌تر این است که پنج نمونه از این لاک پشت‌های نژاد ترکیبی، نوجوان هستند. این امر تایید می‌کند که لاک پشت‌های بزرگ از نژاد اصیل C.abingdoni هنوز در یک منطقه دور دست در این جزیره پرسه می‌زنند.

«گینولا کاکان» متخصص اکولوژی دانشگاه «ییل» در بیانیه‌ای در این باره تاکید کرد: ما در نظر داریم بهار آینده به این منطقه بازگردیم و لاک پشت‌های بازمانده از این گونه بسیار کمیاب را جستجو کرده و نیز لاک پشت‌هایی را که نژاد ترکیبی دارند، جمع آوری کنیم.

این گونه لاک پشت‌ها، جثه بزرگی دارند که وزن آنها تا 408 کیلوگرم و طول بدنشان حتی تا 8/1 متر هم می رسد.

جزئیات بیشتر این مطالعه در مجله «حفاظت بیولوژیکی از محیط زیست» ارائه شده است.

دیده بان حقوق حیوانات: استاد دانشگاه علوم تحقیقات خوزستان گفت: در زاگرس 42 تیره گیاهی، 75 نوع گیاه، 181 گونه درخت و درختچه، 819 گونه بوته و بیش از 43 واریاته درخت بلوط وجود دارد.

به گزارش ایسنا دکتر بهروز بهروزی راد در نخستین همایش ملی حقوق محیط زیست و منابع طبیعی زاگرس افزود: ایران از نظر زیست محیطی جهانی است در مقیاس کوچکتر و هر استانی از ایران، ایرانی با مقیاس کوچکتر؛ اگر های یک نعمت را نشناسیم هرگز به اهمیت نخواهیم داد.

این استاد دانشگاه علوم تحقیقات خوزستان با بیان اینکه اگر بدانیم ارزش محیط زیست چقدر مهم بوده و در سلامتی انسان و بقای زندگیش تاثیر دارد هرگز سبب اشک ریختن زاگرس نخواهیم بود ادامه داد: در زاگرس 42 تیره گیاهی، 75 نوع گیاه، 181 گونه درخت و درختچه، 819 گونه بوته و بیش از 43 واریاته درخت بلوط وجود دارد.

وی گفت: زاگرس میراثی طبیعی است و نه تنها متعلق به ما بلکه به آیندگان خواهد رسید، هر هکتار از جنگل 84.4 متر مکعب آب ذخیره می کند و بزرگترین رودخانه های ایران از زاگرس سرچشمه می گیرند.

بهروزی راد با تاکید براینکه وجود جنگلها باعث کاهش گردوغبار، تعدیل آب و هوا و… می شود اظهار کرد: زاگرس دژی استوار در برابر گرد و غبار عربی است و چنانچه برای زاگرس فکری نشود گوزن زردش نیز به سرانجام شیر ایرانی دچار خواهدشد.

وی بیان کرد: زاگرس مرکز مطالعات علوم مختلف و مرکز آزمایشگاه طبیعی و باستان شناسی، زیستگاه باربوس ماهیان و سمندر لرستانی، لاله های واژگون و… است.

این استاد دانشگاه خوزستان اضافه کرد: تالابهای زاگرس زیستگاه 140 گونه پرنده بوده که در سال 1340 دوازده میلیون پرنده به زیستگاه این تالابها سفر می کردند اما متاسفانه امروز تنها 4 میلیون پرنده با این تالابها می آیند.

وی گفت: در زاگرس سرعت تخریب بیشتر از حفاظت است و برای رسیدن به اهدافمان یعنی حفاظت از زاگرس باید اطلاعات علمی را از طریق تحقیق و مطالعه کسب و سپس برنامه ریزی و تصمیم گیری شود.

این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: مدیریت امروز محدود به بخشنامه شده و این مهم کاری از پیش نمی برد.