دیده بان حقوق حیوانات: انجمن حامیان محیط زیست ابوزیدآباد در رابطه با خسته کردن شکار نوشت:
”بدانید که هر جنبنده ای در زمین و هر پرنده ای که به دوبال در هوا پرواز میکند همگی طایفه ای مانند شما هستند، ما در کتاب آفرینش از بیان هیچ چیز فروگذار نکردیم.“ قرآن کریم (آیه ۳۸ سوره انعام )
از نقطه نظر قوانین زیست محیطی و شکار، موارد بسیاری از این قوانین موکد و موید این مطلب است که با هر وسیله و در هر زمان نمیتوان اقدام به صید و شکار حیوان نمود.به عنوان مثال در اصلاحیه بند ب ماده ۳ مصوبه ۴ قانون شکار ، بر ممنوع بودن شکار و صید کلیه پستانداران، پرندگان و خزندگان قابل شکار و آبزیان قابل صید (به استثنای جانوران زیانکار) از یک ساعت بعد از غروب آفتاب تا یک ساعت قبل از طلوع آفتاب تاکید شده است.یعنی به صراحت گفته شده که در شب نمیتوان ولو در فصل مجاز حتی با پروانه مجاز اقدام به برهم زدن آرامش حیوانات و شکار آنها نمود.
در بند ج ماده ۱۳ اصلاحیه موادی از قانون شکار که در جلسه ۲۵/۹/۷۵ مجلس شورای اسلامی تصویب و به تایید شورای نگهبان نیز رسیده آمده : هرکس مرتکب اعمال زیر شود به مجازات حبس از ۹۱ روز تا ۳ سال یا جزای نقدی از یک میلیون و هشتصد هزار ریال تا بیست میلیون ریال و در صورت تکرار به هر دو مجازات محکوم میشود: ” شکار، صید و یا کشتار جانوران وحشی و با استفاده از سموم و مواد منفجره و امثال آن و شکار به صورت تعقیب با استفاده از وسایل نقلیه موتوری و همچنین کشتار آنان به طریق کشتار دسته جمعی”
تا قبل از انقلاب صنعتی به دلیل فقدان وسایل نقلیه تندرو و سلاح های مدرن بشر نمیتوانست به این گستردگی به قتل عام و انقراض نسل وحوش بپردازد و به خصوص در کشور عزیزمان دیدیم که پس از جنگ جهانی دوم و خروج متفقین و همچنین پس از جنگ ایران و عراق هجوم به حیات وحش با اتومبیل های جیپ مزایده ای ، ماشین های دودیفرانسیل و موتورسیکلت های به جا مانده از آنان آغاز شد و آنچه که نمی بایست بر سر آهو، جبیر، کل وبز، قوچ و میش و سایر وحوش ایران بیاید، آمد و آن شد که امروز با تکامل و پیشرفت صنایع خودروسازی حتی مناطق حفاظت شده نیز از دستبرد شکارکش ها در امان نمی مانند.
اشخاصی که به طرق غیر قانونی و در شرایطی ناجوانمردانه نه تنها نفعی عاید خود و دیگر استفاده کنندگان از گوشت شکار نمیکنند بلکه با تعقیب حیوان و خسته کردنش سموم بسیاری را نصیب خود و دیگران میکنند.
خسته کردن هر حیوان (اهلی یا وحشی) قبل از ذبح و سربریدن آن از نظر دستورات اسلامی و هم دستورات بهداشتی جایز نیست. زیرا حیوان در نتیجه دویدن و تبدیل قند عضلاتش به اسید اوریک و به خصوص اسید لاکتیک دارای گوشت سخت شده که باعث ایجاد مسمومیت میشود. به همین دلیل حیوانات قصابی را قبل از ذبح مدتی به حال استراحت گذاشت تا سموم بدن آنها دفع شود. در صورت خوردن گوشت حیوانات مذکور مسمومیت های پیش می آید که بسته به مقاومت اشخاص متفاوت است.در هر صورت اگر اثر کوتاه مدت خود را در بعضی افراد سریع آشکار نکند در دراز مدت دارای اثرات سوء خواهد بود که این اثرات در برخی موارد جدایی از اثرات روحی-روانی است که بر روح این افراد در اثر زیر پا گذاشتن مسائل فطری انسانی وارد میشود.لازم به ذکر است در تمامی واکنشهای شیمیایی ذکر شده که موجب پیدایش عناصر زهرآگین در حیوان میشود پس از استراحت حیوان و رسیدن اکسیژن کافی به بدن ، سموم مذکور به آب و انیدرید کربنیک تبدیل و از راه های کلیه ، پوست و …دفع میگردد.
برگرفته از فصلنامه ی شکار و طبیعت(شماره ی ۲۲، مهدی فرقان پور)
