نویسنده: تحریریه

دیده بان حقوق حیوانات: رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان آمل از کشف حدود 50 عدد انواع پرنده تاکسیدرمی شده از یک باند فروش و عرضه این پرندگان در این شهرستان خبر داد.

‘ بهمن صادق نژاد ‘ روز شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد : ماموران یگان حفاظت اداره حفاظت محیط زیست آمل پس از شناسایی اعضای این باند که پرندگان تاکسیدرمی شده را از شهرستان بابلسر برای فروش در بازار آمل انتقال دادند، با حکم دادگستری آنان را دستگیر کردند.

وی افزود: پرنده های کشف شده شامل انواع کاکایی، قرقاول ، حواصیل، مارگردن، بوتیمار بزرگ و کوچک، سبزقبا، طاووسک، هدهد ، زنبورخوارو و نیز یک راس شوکا و شغال بوده است.

رییس اداره حفاظت محیط زیست آمل ارزش پرندگان و حیوانات تاکسیدرمی کشف شده را حدود 150 میلیون ریال اعلام کرد.

صادق نژاد گفت : پرونده تخلف برای متهمان تشکیل شده و آنان اکنون تحویل مقام های قضایی شهرستان شدند.

وی یادآورشد: حفظ و حراست از گونه های کمیاب جانوری از سوی همه افراد یک وظیفه عمومی است و ضرورت دارد که هر فردی نسبت به حراست از آنها تلاش کند.

دیده بان حقوق حیوانات: گاهی ممکن است در طبیعت اطرافمان موجوداتی حضور داشته باشند که در نگاه اول نتوانیم تشخیصشان بدهیم. توانایی خارق العاده برخی حیوانات در همسان سازی شکل و رنگ بدنشان با محیط اطراف برای در امان ماندن از خطرات احتمالی، یکی از شگفتی های طبیعت است. 

دیده بان حقوق حیوانات: یک مطالعه که به تازگی انجام شده است نشان می دهد، فیل ها که به داشتن حافظه های قوی معروف هستند می توانند مانند یک متخصص هواشناسی عمل کنند و مکان بارش باران را از 241 کیلومتری تشخیص دهند.

به گزارش ایرنا از دیلی میل، محققان دانشگاه «ای اند ام تگزاس» که این مطالعه را انجام داده اند، می گویند: این حیوانات بزرگ می توانند احتمال بروز باران سیل آسا را از فاصله 150 مایلی (241 کیلومتری) تشخیص دهند.

جای تعجب نیست که فیل ها به دلیل داشتن گوش های بزرگ، شنوایی خوبی دارند و می توانند فرکانس های بسیار کم را تشخیص دهند.

محققان معتقدند که این جانواران می تواند صداهای بسیار ضعیف رعد و برق و بارش باران های سنگین را در مایل ها دورتر بشنوند و زمان نزدیک شدن این آب و هوای مرطوب را پیش بینی کنند.

محققان پس از مطالعه بر روی صدها فیلی که بطور ناگهانی به نامیبیا مهاجرت کردند به این نتیجه رسیدند.

«اولیور فرانفلد» استاد دانشگاه ای اند ام تگزاس آمریکا گفت: آنها شاهد تغییر مکان سریع فیل ها بوده اند.

وی افزود: گروه محققان وی برای بررسی مسئله ای که فیل ها را به این تغییر مکان ترغیب کرد، برای مدت هفت سال به 9 فیل ردیاب «جی.پی.اس» وصل کردند.

محققان متوجه شدند که این فیل ها در جریان فصل باران در نامیبیا که در فاصله زمانی ماه های ژانویه و مارس رخ می دهد، مرتب تغییر مکان می دهند.

کارشناسان متوجه شدند که فیل ها می توانند بارش باران را در صدها مایل دورتر احساس کنند و به سمت بارش های سیل آسا حرکت می کنند.

این استاد دانشگاه می گوید: فیل ها پس از تحمل یک فصل طولانی خشکسالی به باران نیاز دارند و به سمت باران حرکت می کنند چرا که این کار به آنها اجازه می دهد که زودتر به آب برسند.

وی افزود: دانستن این موضوع که چگونه فیل ها باران را دنبال می کنند به طرفداران حفاظت از محیط زیست کمک می کند تا جهت حرکت فیل ها را پیش بینی کنند و آنها را از دست شکارچیان محفوظ نگاه دارند.

این مطالعه در مجله Plos One منتشر شده است.

دیده بان حقوق حیوانات: یک گردشگر فرانسوی که برای عکاسی از مناظر طبیعی «لوس لیانوس» در ونزوئلا به این منطقه رفته بود، با صحنه شکار یک لاک‌پشت توسط یک مار آناکوندا مواجه شد.

به گزارش «فرارو»، آناکوندای سبز آمریکای جنوبی که به عنوان غول‌پیکرترین مار در جهان شناخته شده است، به سختی تلاش می‌کرد که یک لاک‌پشت کوچک را ببلعد اما پس از نیم‌ساعت کلنجار رفتن با طعمه سفت و سخت خود، لاک‌پشت از چنگش فرار کرد.

آناکوندای سبز که تا طول 8.8 متری و وزن 227 کیلوگرمی رشد می‌کند و قطر بدنش گاه به 30 سانتیمتر نیز می‌رسد، معمولا از خوک، آهوها، پرندگان، سوسمار و حتی پلنگ تغذیه می‌کند اما این بار نتوانست یک لاک‌پشت کوچک را ببلعد.

این مار غیر سمی معمولا با کمک گرفتن از ماهیچه‌های قدرتمندش شکار را خفه می‌کند و کل بدن شکار را یک‌جا می‌بلعد و پس از آن برای هفته‌ها و گاه ماه‌ها بدون غذا به زندگی خود ادامه می‌دهد.

«ژان میشل لابت» عکاس و گردشگر فرانسوی که شاهد این صحنه بود و سخت مجذوب مقاومت لاک‌پشت شده بود در فرار این حیوان بی‌تاثیر نبوده است.

او در ذیل عکس‌هایی که برای سایت «کترز» فرستاده، نوشته است: «پس از اینکه از نماهای مختلف مبارزه نابرابر را عکاسی کردم، در فرصت مناسب به لاک‌پشت کمک کردم تا از مهلکه فرار کند». شاید به همین خاطر عکسی از فرار لاک‌پشت در میان عکس‌های ارسالی او نیست.

دیده بان حقوق حیوانات: ورود داروهای افسردگی به طبیعت سبب کاهش اشتهای سارها و همچنین ورود داروهای ضدبارداری به آب‌ها سبب کاهش جمعیت ماهی‌ها در دریاچه‌ها می‌شود.

به گزارش ایسنا داروهایی که توسط فاضلاب انسانی و حیوانی وارد محیط زیست می‌شوند می‌توانند تاثیرات مخرب پنهانی بر حیات وحش بگذارند. کارشناسان محیط زیست هشدار می‌دهند نرخ استفاده جهانی از داروهایی که به منظور بهبود فعالیت بیولوژیکی در سطح پایین ساخته شده‌اند، رو به افزایش است اما تاکنون درباره اثرات مخرب آنها بر محیط زیست اطلاعات زیادی در دست نیست. مطالعات روی تاثیر آلودگی دارویی بر حیات وحش به ندرت انجام شده اما نتایج مطالعه جدیدی که اخیرا دراین‌باره منتشر شده نشان می‌دهد ورود داروهای افسردگی به حیات وحش سبب کاهش اشتهای سارها و ورود داروهای ضدبارداری به آب سبب نابودی جمعیت ماهی‌ها در دریاچه‌ها می‌شود.

«کاترین آرنولد»، استاد دانشگاه نیویورک و نگارنده شماره ویژه مجله Philosophical Transactions of the Royal Society B می‌گوید: هزاران نوع دارویی که در سراسر جهان مصرف می‌شوند قابلیت تاثیرگذاری و تخریب حیات وحش محیط زیست را دارند. با وجود بسیاری از فواید داروها با این حال متخصصان می‌بایست مطالعات بیشتری را برای برآورد خطراتی که این داروها روی حیات وحش و محیط زیست دارند انجام دهند.

به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، آرنولد تصریح کرد: با توجه به کاهش جمعیت گونه‌های جانوری در مجاورت محل زندگی انسان‌ها به دلایل نامعلوم به نظر می‌رسد وقت آن رسیده تا چالش‌های روز افزون نظیر آلودگی‌های دارویی در محیط زیست را مدنظر قرار دهیم.

کارشناسان محیط زیست به تازگی اعلام کردند نیمی از موجودات حیات وحش طی 40 سال اخیر از عرصه گیتی محو شده‌اند. در زیستگاه‌های آبهای شیرین که پسماندهای دارویی عمدتا مشاهده می‌شود، کارشناسان محیط زیست دریافته‌اند 75 درصد از جمعیت ماهی‌ها و دوزیستان نابود شده‌ است. اما از آنجا که داروها بر خلاف آفت کش‌ها برای کشتن ساخته نشده‌اند ‌لذا نحوه آسیب رساندن آنها به حیات وحش می‌تواند بسیار پیچیده باشد.

در مطالعه دیگری نیز که توسط «کارن کید» در دانشگاه «نیوبرونزویک» انجام شد، مشخص شد که استروژن مصنوعی به کار رفته در داروهای کنترل باروری نه تنها جمعیت ماهیهای کمپور در دریاچه‌های مورد آزمایش را به کلی نابود کرد، بلکه کل اکوسیستم منطقه محل آزمایش را دچار آسیب جدی کرده است. همچنین در یک مطالعه که توسط «آنت کوستر» و «نیکول آدلر»، کارکنان اداره محیط زیست فدرال آلمان انجام شد، ‌داروهایی که بیشترین خطر زیست محیطی را داشتند معرفی شدند. محققان اعلام کردند محصولات دارویی انسانی، هورمون‌ها،‌ آنتی بیوتیک‌ها، مسکن‌ها، داروهای افسردگی و آنتی بیوتیک و ضدانگل‌ها بیشترین خطرات زیست محیطی را به همراه دارند.

«یوآخیم لارسن»، استاد دانشگاه گوتنبرگ می‌گوید: داروها از راه فاضلاب کارخانجات داروسازی و فاضلاب انسانی و حیوانی می‌توانند محیط زیست را آلوده کنند.

دیده بان حقوق حیوانات: گونه خاصی از کوسه‌ها به منظور محفوظ ماندن از آب‌های اسیدی اقیانوس‌ها در میان صخره‌های مرجانی مخفی می‌شوند.

به گزارش ایسنا کوسه سردوش‌دار با نام علمی Hemiscyllium Ocellatum به داشتن توانایی تحمل شرایط کم اکسیژن معروف است اما اکنون زیست‌شناسان دریافته‌اند که این جانور می‌تواند تنها مدت کمی در برابر افزایش سطح دی اکسید کربن در آب دوام بیاورد. طی 250 سال اخیر سطح دی اکسید کربن موجود در جو 40 درصد افزایش یافته و در نتیجه اقیانوس‌های جهان می‌بایست این فشار را تحمل و بیش از 30 درصد دی اکسید کربن اضافی جو را جذب کنند. علاوه بر این شدت اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها نسبت به روند 56 میلیون سال پیش حدود 10 برابر سریعتر شده است.

اما این مسئله چه ربطی به کوسه‌ها دارد؟ این مطالعه در وهله نخست نشان می‌دهد که حتی میزان پایین اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها نیز حس شکار را در کوسه‌ها که یک مهارت مهم برای استشمام رد طعمه محسوب می‌شود، از بین می‌برد. اما پناه بردن به صخره‌های مرجانی ممکن است یکی از راه‌هایی باشد که «کوسه‌های سردوش‌دار» برای فرار از تبعات اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها از آن استفاده می‌کنند.

به گزارش ایسنا به نقل از نیچر ورلد نیوز، بنابر اعلام مسئولان «آکواریوم پاسیفیک» کوسه‌های سردوش‌دار در عمق 50 متری آب هم مشاهده می‌شوند اما آنها ترجیح می‌دهند بیشتر زمان خود را در آب‌های گرم و ترجیحا آب‌های کم عمق نزدیک صخره‌های مرجانی و به ویژه اعماق شنی سپری کنند. مشاهده این رفتار می‌تواند خبر خوبی باشد چرا که این محیط می‌تواند آنها را از تبعات اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها در امان نگه دارد. کوسه‌های سردوش‌دار شکارچیان کف دریا و ساکن آب‌های گینه نو و استرالیا هستند که به راه رفتن روی صخره‌های مرجانی با کمک باله‌های خود مشهورند.

جزئیات بیشتر درباره این مطالعه در مجله Conservation Physiology‌ منتشر شده است.