دیده بان حقوق حیوانات: ایمان معماریان دامپزشک در استخدام باغ وحش ارم ذیل خبر مربوط به کندن انگشت پای یک پسربچه توسط گورخر در صفحه فیس بوک دیده بان نوشته است: «ببخشید که اینجوری میگم ولی بدون شک از این مسخره تر نمی شد این خبر را منتشر کرد! مخالف باغ وحش هستید٬ به سلامت باشید٬ ولی اینکه یک پدر گرامی بچه کوچک خود را از روی دیوار گذاشتن توی جایگاه گور ایرانی [ربطی] به اسارت و استرس شدید و دائمی حیوان دارد؟! گورهای طبیعت دندون ندارن!!!!؟ گورهای طبیعت آروم و مهربون میان نازشون کنیم؟!؟!؟
واقعا به فکر ایجاد فرهنگ مثبت در برخورد با حیات وحش ایران هستید؟ من شک ندارم که این قصد را ندارید.»
در حالی که مدیر مجموعه ارم اصل ماجرا را تکذیب کرده است، شاید جالب ترین بخش دفاعیه کوتاه معماریان از شرایط اسارتگاه ارم، کشفیات مربوط به دندان داشتن گورخر باشد!
معمولا تئوریسین های استثمار حیوانات که از این تئوری سازی ها منتفع هم هستند، تلاش می کنند استثمار حیوانات را کانالیزه کرده و برای آن توجیهی بیابند، و در این راه حتی حاضر به مطالعه نظرات مخالف نیستند، چرا که ممکن است تغییری در نگرششان ایجاد کند. نمونه این تئوری سازی ها در افاضات شکارچی پیری که تئوریسین کشتار تفریحی و مبلغ شکار تروفه است تا آنجا پیش رفت که ادعا می کرد حامیان حیوانات طبیعت را همچون کارتون پلنگ صورتی می دانند. با چنین مثالی به گمان خود خشونت ذاتی طبیعت را توجیه کشتار با اسلحه شکاری جلوه می داد. به نظر می رسد اکنون با دومین دسته از این توجیهات مواجه هستیم: چون گورخر دندان دارد، باید گاز بگیرد و وقتی در اسارت باغ وحشی باشد که برای تئوری سازی نیرو استخدام می کند، این گاز گرفتن منجر به قطع عضو می شود؛ از این طبیعی تر؟! احتمالا گورخرهای ذهنی عزیزان در طبیعت هر بنی بشری را ببینند دنبالش می کنند تا انگشتان پایش را در رفتاری طبیعی بکنند. البته این رفتار فقط برای «دندان داران» طبیعی است و «دندان نداران» رفتار دیگری دارند که برای کشف آن باید منتظر سانحه بعدی در باغ وحش ارم بود و البته حق الکشف و حق الثبت این دسته بندی «دندان دار» و «دندان ندار» نیز حتما محفوظ خواهد بود.
جهت اطلاع حضرات، در طراحی و ساخت اسارتگاه های استاندارد، اصولا امکان اینکه یک «پدر گرامی بچه کوچک خود را از روی دیوار توی جایگاه» حیوانات فرو کند وجود ندارد. در سافاری پارک هایی که امکان تماس از پنجره خودرو با حیوانات وجود دارد، نه تنها در بدو ورود به مجموعه یک دوره آموزشی کوتاه برای بازدید کنندگان برگزار می شود و در تمام نقاط سانحه خیز تابلوهای هشدار نصب شده، بلکه در این نقاط نگهبانانی مسلح به اسلحه های گلوله زنی (و نه صرفا بیهوش کننده) حاضر و ناظر بر اعمال بازدیدکنندگان هستند تا در هنگام بروز سانحه بدون فوت وقت جهت حفظ سلامت آنان اقدام کنند. چنین دقت عملی صرفا هنگامی اجرایی می شود که گردانندگان انواع اسارتگاه ها از عواقب رفتارشان بیم داشته باشند و با نظارت قوی مردمی و دولتی مواجه باشند؛ نه در کشوری که «رضایت گرفتن» فرایندی عادی و روزمره است!
واقعا به فکر ایجاد فرهنگ مثبت در برخورد با حیات وحش و سایر زیستمندان ایران هستیم و معتقدیم منفعت طلبی و سودجویی استقلال رای را از بین می برد.
متاسفانه این پایگاه خبری بخش طنز ندارد و طنازی هایی که در حیطه حقوق حیوانات رخ می دهد را باید در ردیف سایر مطالب منتشر کنیم.
__________________________
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.